Lögberg - 19.12.1918, Blaðsíða 2

9
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 19. DESEMBER 1918
i
*
*
w Huggun Jólanna
Eftir Séra Friðrik Hallgrímsson.
^ ______
Manntal Islendinga í Argyle-bygð 1. janúar 1918.

það, sem eg trúi nú: hvað Guð er
óendaniega vitur og góður.
En hvað kemur þetta jólunum
við? pað er eimrjitt eitt atriði
í sjálfu jólaguðspjallinu; fyrstu
/ Lúk. 2, 1—20.
Gleðiieg jól!
pað er kveðjan, sem allstaðar
heyrist á jólunum.
pessi tvö orð — svo oft borin
fram af l^iili hugsun og enn
minni tilfinningu; en þau tákna
þó, ef kristin hugsun fyigir máli,
það bezta, helgasta og dýrmæt-
asta, er menn geta óskað hvorir
öðrum. pau tákna það samfélag Ina
trúaðrar sáiar við frelsarann
Jesúm Krist, sem veitir ipann-
inum heilaga gleði, sem er óháð
ytri lífskjörum og flytur manns-
hjartanu vlinn frá föðurhjarta
guðs. í þeim skilningi segi eg við . . , , .
ykkur, sem þessi t,rð lesið: Gleði- veldl8> fleiri 'menT1 lutu >a en
Af ö^u hjarta óska eg
orðin í því benda í þá átt: “En
það bar til um þessar mundir, að
boð kom frá Ágústusi keisara,
um að skrásetja alla heimsbygð-
Lúkas, sem byrjar meðy
þessum orðum frásöguna um
PÆÐl NOAnSWÐUR
Komu frA.
íslandi
Sottust að í |
byfcðinni !
•Si
x, £ j g 3
0> 3 ' •>> eð
«io! s ! a
i -
B S
3 3
P: 73 IQÍI
« !r
U | ® I —
<\>\
I I
I
X c
■•3 .*»
• v5 N O
Bu ■
0> -3 ,
c s
C M
4, 03
X Cí
H K
C 50
Bygðin fyrir sunnan Glenb...| 99 305|2ö5 560«413]43j4138
Baildursbær........ .... .... 36j 69; 85; 154>T 7 Í4 15 14
Glenfeoro- bær .... ........ 42j 75j 80jl55'2j 9Í61TÍ2
Bygðin fyrir sunnan Glenb.1) 16 34 37 71 2 6 5 3~
Cj-press River-bær ......... 4 4 8 12
68 118 235 302 19 34 11 366;
Í8j 18 67, 6Í 2 15 1 79 3 2j
181 30| 61 ,50j.2jl3j 3 68 2 21
10 13
4 2
10 12 4 5 l 3 3 16 16
2!
32
31
7'
5 44
6
'I -I 4!
> I •
Tj 6j
■l“ð!
11
8142 J_
4411 2
32[8j6^
Ú2|
|lj |194; |44 95 38jl7j61
ji! ; 751 ;i3j
íljll 86!!! 7-1
18 2222jl4 j
39 4.37 12
65
19j
21!
59
"21
22
3j lj 1
73j
39 j 6j >j S
60! 12j 1! 4
27'j j 2| 10! 3|12' j 3| 20j 17j j ■
3| >j j
1!
1.
rleðiviðburðinn mikla, fæðingu Samtals........................... 197 487 465 952 7|31. 79t;78 67 118 181191 451 28 69 201568 5 4jl6il7/jl0.;6 1 3 14 302816S69 8 3'1'3831; 1 j66ij 16a'67j88 89 108j 122'182 21 2j 8
frelsarans, skilur það og vill ■j=a-^ ■... . .r.. , - ■ ..... , =■=;■■■-_-! ■ --- ■ ■ - .! ! ' • '• ' ■
1) Norður að Assiniboine á.
2) Ekki talin í fólksfjölda-dálki. / '
koma þeirri hugsun inn hjá les-
endum sínum, að maðurinn vold-
ugi, sem situr í öndvegi Rómia-
leg jól
þess, að boðskapur jólanna fylli
hjörtu ykkar heilagri gleði út af
þeim ósegjanlega mikla kærleika
Guðs, sem öllum mönnum er birt-
ur og boðinn í barninu heilaga,
sem fæddist í Betlehem.
En er það rétt að tala um gleði,
eins og nú stendur á i heiminum?
Eru ekki aðrir strengir manns-
' sálarinnar, sem fremur ætti að
snerta og líklegri eru til að óma?
— Hvemig getum við verið glöð?
seg.ja foreldramir, sem vit’a að
drengurinn þeirra á aldrei að fá
að verða hinum mönnunum ungu
sarnferða heim úr stríðinu mikla.
Hvernig eiga menn að vera glað-
ir, — seg.ia aðrir, — þegar drep-
sóttin skæða geysar um löndin og
vofir yfir#heimilum okkar og ást-
vina okkar? Raunimar eru
margar og hrygðarefnið marg-
víslegt.
En til hvers er að vera að minn
ast á þetta? Sízt ættu menn að
angra hverjir aðra með harma-
tölum á jólunum. Boðskapur-
inn, sem á að flytja á jólunum,
er boðskapur gleði, en ekki
hyrgðar. —- En enginn hefði séð
iólastjömuna, ef ekki hefði ver-
ið dimt af nóttu. Og eg mintist
á hrygðarefnin, sem hvíla þungt
á mörgum nú, aðeins í því skyni i
að* gjöra það enn Ijósara, hve
mikla þörf við höfum öli fyrir
gleðileg jól.
Boðskapurinn, sem frá himn-
i m kom, er þessi: Verið ó-
þreyttan. Og margur fátækbr
maður spyr: Hvers vegna líður
nokkrum öðrum þjóðhöfðingja,
sé án þess hann hafi meðvitund
um það sjálfur, að vinna að því, Guð þessa misskiftingu lífsgæð-
að mærin af ætt Davíðs, sem átti anna, sem virðist vera svo rang-
heima í Nazaret í Galileu, skyldi lát? Hvers vegna má eg ekki
Tæða bamið sitt heilaga í æÚ- sitja glaður við borð j,'fsinSi eills
horginni görnlu, Betlehem. pað og aðrir? Hvers vej?na á eg að
var cngin tdvi jun, heldur stjoni vera fjötraður á höndum og fót-
Guðs. Manntalsfynrskipun keis-;um svo að eg geti./ekki notið
anans, með ollu þvi umstangi,: hæfileika minna? Að þessu er
sem henni fylgdi, emmitt a þerni fátæktin altaf að spyrja; >að er
t:ma, varð til þess að koma þerrn | ráðgátan hennar sára. 0g stund-
um efavst hún um, að Guð muai
ráð ályktun Guðs í framkvæmd,
sem spámennimir höfðu spáð
um.
Sá Guð, sem lét í fyllingu tím-
ans voldugasta þjóðhöfðingja
’arðarinnar framkvæma ráðsá-
lyktun sína, hann ræður enn yfir j
ráðagjörðum þjóðhöfðingianna.
Sé mannkynsagan lesin meo rétt-
eiga nokkurn þátt í úthlutun lífs
gæðanna, — það sé alt á valdí
grimmra. eigingjamra manna.
Ekki get eg heldur útskýrt
ráðgátu fátæktarinnar. En eg
vil líka hugsa um hana fyrir aug-
I liti Guðs, — reyna að skoða hana
umskilningi,þásýnirhúnfjölda 1 IJ081 s^ki hans <W.“f»*
n,,* um Það er eg hjartanlega
sann'færður, að hann lítur eftir
; kjörusm einstaklinganna, engu
| síður ep þjóðarheildanna. Og
það er líka sannfæring mín, að þó
að þessi mikla misskifting lífs-
hann lPtur fögnuð spretta upp !gæðanna komi f fmannle^rl s^nd
. X 4 __ ___x_-___j. -.i og eigingirm, hefir fatæktin þo
| orðj^ mörgum manni dýrmæt
j blessun undr handleiðslu Guðs,
j kent honum að skilja aðra*betur,
| og knúð hann tii manndóms og
, , . , _c ,. i fraimkvæmda, betur en blíðari
nans og gæzka eru nu starfandi f., ... , .... /
, , . x . ... ;iefikjor hefðu giort.
að þvi, að snua hormungunum „ , , , ,
■•íi , n . , .___En hvað kemur þetta johmum
miklu, sem hafa a siðustu amm ' K
verið að gjörast í heiminum og
mörg dæmi þess, hvernig Guð
st.jórnar rás viðburðanna þ.jóðun-
um til iblessunar; hvernig bann j
lætur það, sem virtist í fyrstu
vera eintómt óvit og ólán, leiða
til aukinnar farsældar; hvemig
af táraáæði og breytir andvörp-
um í gleðisöng; hvemig hann læt-
ur neyðartíma skapa mikla menn,
sem verða bjargvættir þúsunda.
Og þannig veit eg líka að spekr
gætu
vildu
í landi ekki svo fáir, sem vildu frumbýlingsáranna. Eins verð-; Hvers vegna voru hirðamir
ganga i sjáfboðaliðið, ef þeir|ur ekkert mannfélag fæktað og ,teknir fram yfir prestana og guð-
en þeir hafið á. áærra. »tig menningar, I fræðjn ? Af því að þeir voru
vera obreyttir liðs- ,____•*_•_ - guðræknan; af þvi áð Guð vissi
að boðskapurinn mundi fá betri
áheym hjá þeim.
Skilaboð Guðs koma enn til
orðið
ekki vera óbreyttir liðs-
menn. Og, sú ti'lhneiging er
býsna almenn á- öllum svæðuro
mannMfsins, að vilja vera foringj
ar, vera hátt settir, láta bera
mikið á sér. Sumuim- finst þeir
aldrei geta notið sín fyrir það, að
þeir séu of lágt settir. Sumir
finna sárt til þess, að þeir hafa
ekki getað notið mentunar í
æsku, og þeim finst það gjöra
þeim ómögulegt að taka nokkum
verulegan þátt í mannlegu fé-
lagslífi. Sumum finst verka-
hringurinn vera of smár, eða um-
hverfið of Iítilfjörlegt. Hvers
vegna á eg að eyða æfr minni á
þéssum útjaðri menningarinnar, I
þar sem alt er dauft og sofandi
gefið hugsjónir, vilji einhverj'u
fyr^það fóraa.
En hvað kemur þetta jólunum
við? pau eru fæðingarhátíð
hans, sem sagði um sjálfan sig:
“Mannssonurinn er ekki kominn
til iþess að láta þjóna sér, heldur
til að þjóna”. pegar Guð sjálf-
ur kom til þess að rækta ákur
smælingjanna. Hann hefir líka
verk handa þeim að vinna, sem
em engu síður nauðsynlég en
verk hinna, sem meira ber á.
Bygðin afskeikta. og fáskrúðuga
mannlífsins, eyða úr honum »11- er.líka eins og eitt herbergi í hinu
gresi og rækta í honum fegursta mikla húsi Guðs, —herbergi, sem
gróður lífsins, þá settist hann hann hefir ætlað >eÍTn- sem >ar
ekki í veldisstól, heldur gjörðist ; að Prýða 8Íöra vistlegra.
alþýðumaður og ferðaðist um _ Fyrirlít aldrei verkáhringinn
sem fátækur farandprédikari. Og binn litla. Par er nóg fyrir þig
með því hefir hann varpað heil-!að starfa tækifæri
ögu liósi yfir verk og verkahring td þ^ss að láta gott af sér leiða,
hinna simáu í mannfélaginu. |ef >u vilt heyra >að sem Guð tal-
ar til þín, og vera honum trúr
Alt er undiir
komið, að hjartalag þitt sé
þannig, að Guð geti komið þér til
að skllja hvað hann vill þér. f
því h.jarta, sem er opið fyrir kær-
og engin tækifæri? spyrja þeir. (* Og gætum svo að því, hverjir saTnverkamaður.
Hvers vegna á eg að eyða kröft (guðsp.jallið f\egir okkur að hafi þV]-
stór eða smár, hvort sem staða
þín í mannlífinu er kölluð há eða
Iág:GleðiIeg jól, í Jesú nafni!
em nú að gjörast, inn á blessunar
brautir. Synd mannanna negldi
frelsaránn á krossinn; en frá
öllum lýðum; því að yður er í dag
frelsari fæddur, sem er Kristur
Drottinn, í borg Davíðs.” Minn-
umst þeas, að þegar Guð talar til
þeirra. sejn raunir mæða, þá vill
hann fá 'að hugga: Og minn-
urnst þess Kka, að jólagjöfin, sem
Guð vill gefa okkur, er gleðin, —
sú gleði, sem hefir mátt til aíí
sigra hrygð og kvíða.
Gleðinnar hátíð vér höldum í dag,
hér þótt sé dapurlegt víða;
höfum þá gleðinnar hátíðarbrag
hrindum burt sorgum og kvíða.
Gleðin af hæðum oss gefin er,
gleðinnar höfundijögnum vér.
hræddir því sjá, eg boða yður krossi hans streyma
um aldimar í, f . .
m»kmn fo.gnuð, sem ve.tast mun straumar gl)ðiegs j
hjálpræðis. , /
pess vegna eru það ekki orðin
tóm, þegar trúin gefur okkur
k.jark til að isyng.ja:
pungur kross fyrir hugsun
margs manns er stríðið mikla, j hvarf, \ á hverju
sem okkur er í fersku minni, og|heiminum. Quð
sársaukinn allur, sem af því hef-
ir leitt; og svo í sambandi við það
óst.jóm og blóðugar byltingar
víða um lönd. Og margur spyr:
Hvemig stendur á því, að Guð
skuli líða aðrar eins hörmungar
og öfugstreymi? Sumum ligg-
ur jafnvel við að efast um, að
Guð sé virkilega við stýrið; þeim \ sá Guð, er öll á himins hnoss,
finst ekki annað gpta verið, en að! varð hold á jörð og býr með oss.
stjómvölurinn sé kominn úri
höndum hans. Og svo bætist ,pil hvers gjörði hann það? Til
við ? pað er þeim nátengt; með-
al annars fyrir þá sök, að áldrei
eru augu góðra manna eins opim
fyrir fátæktarbölinu, og aldrei
hugsa þeir um að líkna þeim seon
Kær-
leiksáhrif jólanna knýja menn ó-
sjálfrátt til þéss. Engill jólanna
fer ofan í vasa auðmannanna og
kaupir brauð til þess að leggja á
borð fátæklinganna og hressa við
glóðina á arni þeirra í skamdegis-
hörkunum; og stundum kveikir
hann líka á jólakertum til þess að
gleðja Mtil böm, sem fárra skemt-
ana n.jóta. Blessaður sé engjll
jólanna,.sem er ajtaf að vinna að
því, að gjöra menn góða!/— En
brauðið gengur upp, glóðin kuln-
em býðurþyngstu’ að borga sektiar ut> kertin eyðastI og það em
:pm hvfinr arnrnra nA el/vln ek^ Jðl nema emu smm f arn
En einu smm voru jol, þegar
sárfátæku mannkyni var gefi^
“brauð lífsins”, sem varir til ei-'
j lífðar; þegar kveiktur var sá eld-1
! ur Guðs kærleika á jörðu, sem
Gleðinnar hátíð vér höldum í dag
hér þótt sé dapurlegt víða.
um mínum við hin þýðingarlitlu j verið virtir þefes, að fá fyrstir/að
hversdagsstörf, þegar fyrir mér j heyra gleðifregnina mikiu um
vaka stórræði ? fæðingu frelsarans, og verða
pað er stundum ekki gott að j fyrstir til að flytja öðrum mönn-
svara þeim, er þannig spyrja, svo UTn >au tíðindi. pað voru ó-
að þeir séu ánægðir. En það veit i breyttir alþýðumenn, — f járhirð
eg fyrir víst, að ómögulegt væri ar uti * ha«a> sem ^ættu um nótt-
að safna liði tilþess að verja land ina h iarðar sinnar”.
á ófriðartímum, ef allir vildu Voru þá engir kennimenn í
vera foring.iar; ómögulegt væri Jerúsalem, engir prestar, sem
að hafa neinn skóla ef allir vildu
vera kennarar, en engir læra;
ekkert verk er svo Iltilfjörlegt að
mannfélaginu sé ekki hagur að
leiksorðúm Guðs, er altaf hlýtt
og bjart, og þaðan stréyma
straumar blessunar til samferða-
mannanna. pú getur orðið að
blessun og unnið þau verk, sem
verða skráð í lífsbók Guðs, þó að
þú skipir enga tignarstöðu eða
foringjastöðu í mannfélaginu. —
Fegurð náttúnmnar birtist ekki
aðeins 1 trénu háa, sem gnæfir
við himinn og söngfuglalhóparn-
þjónuðu í musterinu, sem eðlilegt
virðist að fyrst yrði frá því sagt,
af því að þeir áttu að ve<ra and-
legir leititogar þjóðariimar? Jú,
því, að einhver taki það að sér og i þeir voru til fjölda margir. En ir hreiðra sig í, heldur Mka í blóm
vinni það vel; ekkert mannfélag 1 samt var gengið fram hjá þeim, inu smáa, sem varla stendur upp
er séo menningarsnautt, að ekki og engillinn sendur til alþýðu- úr grasinu, — og þangað sækja
40 árum var+ftkert annað en ó- mannanna ólærðu, til f járhirð- t hunangsflugurnar efnið í hun-ið> oíí fái þwr full réttii^ii
ræktuð slétta, þar sem nú eru j anna, með skilaboðin dýrðlegu angið ljúffenga og sæta. Frá
blómlegustu og farsælústu bygð- frá Guði. Skyldi frelsarinn hafa hjarta trúaðs smælingja haft oft
ir fslendinga hér í álfu; en slétt-i haft það í huga, þegar hann j komið viturleg orð, sem hafa leitt
unni hefði aldrei verið breytt í j sagði: “Eg vegsama þig, faðir, \ fáráðling á réttan veg, og ástrík
blómlega akra, ef engir hefðu i herra himins og jarðar, að þú ] hugsun, sem hefir verið sorg-
Frá Norðurlöndum.
Svíþjóh og Finnland tala um að
ganga í samtýánd. Finnar eru
sárþreyttir á aðfömm og óeirð-
um Rússa og þrá hjálp, til þess
að hrynda af sér því oki. Svíar
sjá sér hag í því að ná samibandi
og vinskap við nágrannaþ.ióð
sína, Finna. Talað er um að
Sváar og Finnar hervæði eða víg-
búi Atlandsey.iamar í félagi.
Stjómln í Noregi hefir slitið
sambandi sínu við Bolsiheviki-
stjómina í Rússlandi, og kallað
sendiherra sinn heim. (
Norðmenn hafa einnig beiðst
leyfis að mega senda menn á frið-
arþingið til þess að taka þátt i
friðarsamningunum, sérstaklega
þó í iþví atriði samninganna, sem
snerta kunna hið fyrirhugaða al-
þjóðafélag; og svo eru þeir á-
kveðnir í að biðja um skaðabæt-
ur fyrir skaða þann á skipastól
sínum og mönnum, er þeir hafa
orðið fyrir af völdum striðsins.
Norska stjórnin hefir og skorað
á hinar skandínavísku stjörnim-
ar að hef.jast handa og sjá um að
skandínavísku löndin öll fái að
senda sína fulltrúa á friðarþlng-
Gleðin
hans
yfir fæðingu frelsarans.
vil.jað leggja það á sig, að gjör-,
ast brautryðjendur á útjöðrum |
menningar, og þola harðrétti1 inberað iþað smælingjutm”
1 hefir hulið þetta fyrir speking-
um og hyggindamönnum, og op-
bitnum eins og græðandi smyrsl.
í þeirri trú segi eg við þig,
hvort sem verkáhringur þinn er
í þeirn málum, er þau snerta.
Hvað skyldu nú íslendingar
? Að sjálfssögðu ættu þeir
gjora
að hafa sinn málsvara á þessu
þingi, ef að sjálfstæði þjóðarinn-
ar, hið nýfengna, er meira held-
ur en reykur. 4
sem býður líknar blessað ár,
sem býður dýpst að græða sár,
em býðurþyngstu’ að borga se
sem býður annara að skýla nekt.
— hún rekur efann og kvíðann á
dyr. f fiöndum hans er öllum
vinuim hans örugt og eilíft at-
sem gengur í
mun vissulega
ekki tsleppa hendi sinni af því
mannkyni, sean hann virti þess
að gefa eingetinn son sinn. Jólin
flytja okkur þann boðskap, að
•Tesús, Guð sjálfur, flutti sig inn
í mannkynið, syndugt ogþjáð, —
gjörðist einn af mönnunum.
~T

UIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIHllllllHllllllllimill!lll
ofan á alt þetta drepsóttin, seim
hefir fælt söfnuðina frá kirkjun-
um og æskulýðinn frá skólunum,
og Iagt, fólkið hópu/m saman í
gröfina. Og menn spyrja: Hvers
vegna lét Guð þetta koma fyrir?
Voru h.iartasárin ekki orðin nógu
mörg? Var ekki búið aÍ5 fækka
fólkinu nóg?
Eg get ekki svarað þessum
spumingum. En eg vfl hugsa
nm þetta alt fyrir augliti Guðs;
því hann eþin getur varpað yfir
það því ljósi, er fullnægi manns-
sálinni, sem er full af spurning-
um um hið hulda orsakasamband
viðburða lífsins. Og elnu trúi eg
hiklaust og af öllu h.jarta, og það
er þe^ta: að Guð er við stýrið.
Sú trú hjálpar mér til að bíða þol-
aldrei kulnar út; þegar mönnum
var gefið “ljós heimsins”, sem !
aldrei hættir að lýsa.
í frásögunni af þeim jólum er
okkur sagt þetta: “Fæddi hún
þá son sinn frumgetinn, vafði
hann reifum og lagði hann í jötu,
því að það var ekki rúm fyrir
þau í gistihúsinu.” Svo fátæk-
legt var fyi'sta svefnhús konungs
sonarins litla á þessari jörð. —7|
En ihée marga hefir hann samt!
ekki gjört auðuga.
Úr lágum hreysum hafa oft
komið miklir menn; sumir mestu :
menn er sagan kann að nefma,
hafa fæðst í húsum fátæklinga 1
þess að bjarga mannkyninu; til
þess að koma því út úr öllum ó-
göngum ; til þess að frelsa það.
pannig skil eg gleðiboðskap
jólanna. pess vegna þykir mér! og háð hart fátæktarstríð á upp- (
svo óuimræðilega vænt um hann. I vaxtarárunum. Fátæktin út af {
Og í þeirri trú segi eg við alla, fyrirsiger ekki óviðráðanleg tor-
sem eiga í ófriði við hugsanir sín-1 færa. Hún hefir engum manni i
ar út af flóknum örlagaþráðum ! aftrað frá að vinna það verk, sem \
mannlífsins: Gleðileg jól, í Jesú ' Guð ætlaði honum, ef maðurinn '
nafni! j vildi sjálfur vera verkfæri Guðs.
--------- Guð sér um það. Hvað úr mann- .
Önnur mæða, eem víða kreppir j inum verður, er miklu meira und-1
að um þessar mundir, er “dýrtíð-j ir innræti hans komið, en ytri ;
in”, eða með öðrum orðum : fá- lífskjörum. Og oft em ytri erfið-
tæktin. öfugstreymið í lífh leikar sá skóli, sem Guð elur upp
þjóðanna, — það, að þær hafa ; duglegustu þjónana sína.
tekið sér fyrir hendur að eyða og Guð veit hvað okkur öflum Mð-
skemima, Ý stað þess að byggja ‘ ur, gá er ekki ríkastur, sem
upp og framleiða, hefir, eins og me4t á af þe3sa heims gæðum,
inmóður úrlausnarinnar, hvenær skiljanlegt er, valdið öfugstreymi heldur hinn, setn hefir gengið í
sem Guði þóknast að <sýna mér; í viðskiftalífinu. pað hafa nú þann félagssikap við Guð, að
hana, hvort sem það verður á miklu færri en áður orðið að vinna með honum og í nafni hans
meðan eg liíi her, eða ekki fyr en . vinna f.vrir brauði þjóðanna og pg metur mest af öllu, að þiggja i
eg er kominn^yfir um í hina til-1 sjá fyrir öHum þörfum þeirrá þá eilifu fjérsjóði, sem Guð gef-'
mil jóna, sem hafa farið frá plóg-
inum og gripið sverðið. pess
végna hefir h.já all flestum orðið
minna til eigin þarfa. Og þó
virtist vera til nóg af fátækt og
veruna, þar .sem
—-------sérhver rún er ráðin,
og ratinaspuming, sem mér duld-
ist hér,
og eg sé vel, að vizkan tóm og
snáðin
því veklur, að ei meira sagt oss
/ en
fátæklingum í mannfélaginu, þó
að þetta bættist ekki ofan á.
Og fátæktin er altaf þung
byrði. Mörgum manni finst hún
ligg.ja á sér ein® og þrældómsok,
Já, þá veit eg fyrir víst að eg eins og feiknar-farg, sem hann
fæ j~au svör, er fullnægja mér al- muni sligast undir; fátæktarstríð
gjörlega, og fylla sál mina til- ið hefir gjört margan manninn
tsiðslu og fögnuði, yfir að sjá kaldan í hmd og óumræðilega
ur hverju trúuðu barai sínu. “pér
þekkið náð Drottins vors Jesú j
Krists, að hann, þótt ríkur væri,
gjörðist yðar vegna fátækur, til
; þess að þér auðguðust af fátækt
hans”. f þeirri trú segi eg við
alla, sem finst erfið lífskjör |
þreng.ja að sér: GJeðileg jól, í !
Jesú nafni!
Enn vil eg minnast á eitt, sem ,
margir setja fyrir sig: peim j
finsj; þeir vera svo smáir. — peg-
ar striðið mild* byr.jaði, voru hér
!
SERSTOK JOLA-SALA
A fínustu og beztu loðskinnavöfru.
Ö*
✓
aif
[ifc
Ladies Rat Coats, 45 þuml. löng,völd, svört
skinn. Niðursett .................... $85.00
Ladies Rat Coats á $100.00, $125.00 og $150.00
Ladies Blalk Marmot Coats, 50 þuml. löng, fara
vel og endast áreiðanlega vel. Niður-
sett .... ......................... $l'00.00
Ladies Hudson Seal Cbats, 45 þuml. löng. Nið-
ursett ............................. «175.00
Ladies Hudson Seal Coats, 42 þuml., Alaska
Sable kraga og múffur. Niðursett $225.00
Ladies Coon Coats, bezta tegund. Niður-
sett ............................ $200.00
Ladies Netrial Cdats, með belti og vösum. petta
er ný tegund af skinnum sem líkjast Beaver
og eru alveg eins góð. Niðursefc);.... $195.00
Ladies Hudson Seal Coats, skrautkantað með
Mink, Beaver Lynx Fox, Oppossum og
Alaska Sable. Allar stærðir til 46. Bust
measure með sfrstöku verði fyrir jólin.
Mens Plucked Beaver Coats, kragi úr sama efni.
Niðursett....... .... .... $275.00 til $350.00
Mens Beaver Coats, með Otter kraga
.............. ........ $3&0.00 til $400.00
Mens Coon Coats, allar stærðir $100 til #250.00
Mens Chamois Lined og Rat Lined Coats á sér-
stöku verði.
Childs Set Trefla og Múffum úr Badger og Op-
% *
possum, Woolf, Coon og Marmot. Niður-
sett á $18.00, $20.00, $25.00 og $40.00 settið
Ladies Large Wolf Sets, með Trefli og Múffu,
' sem samsvarar, með sama lit aý svart.
Fur Sets af beztu tegundum, til dæmis: Mink,
Niðursett .... .................. $65.00
Eirfnig höfum vér mikið úrval af Ladies
Beaver, Isaibelle Fox, Taupe For, Lynx Silver,
Pointed Wolf, Alaska Sable, Red Fox, BlacK 1
Fox og Russian Ennine. Alt þetta er niðursett
fyrir jólin.
Búðin opin
á laugardags-
kvöldum til
kl. 10
yiiHllilllHHHIIIHIiniHHHIIHIIAIIIIIIIIHIIIHIIHHIIHIHIIillililiHIIIIIHHHIHIHIIHIIIIIIII
. Vér ábyrgjumst alt er vér seljum.
Vér sníðum upp og lögum fyrir lítið verð. ;
Alvanir, æfðir menn, sem gjöra það.
iiNHiiiiiiiiniiiiiiiiS
Búðin opin
á laugardags-
kvöldum til
kl. 10
H. E. LAWRENCE & CO.
287 Portage Ave. Winnlpeg;
—-^~i
il
iCICHHMrUi
'TlHlíHiHlillÍHHH'N
.......■... ....... ihuhuii «nwni
IWWiSWPdriiWWWMÍlMP1
i|lllli»,l 1 1 1 'wmnn T i jii n" .1
............................"'HIHl!.....................................
linUHIillllllllllUUIHIIIiniHIIIHHIIinillHHniHipilUHUHillllipil
mnillHlllilllllllllUiniiillllllllHIHIIIHIIPUIIIIIIIIINIHIIIIIir"