Lögberg - 19.12.1918, Blaðsíða 6

6
*
LÖGBERG, FIMTUDAGINN
19. DESEMBER 1918
w- MYND AF KRISTI

uniiniiiiiiiuiiiiwin
Svo er sagt að varla munum vér minna vita
ura útlit eða andlitsfall nokkrus mikilmennis
inannkvnssögunnar iheldur en Krists. Það eru
til áreiðnalegar.andlitemyndir af faraóunum á
Kgj ftalandi og af keisurunum í Róm og í Mikla-
garði, en engin iú' Kristi.
Það er talið að vera því að kenna, að með'
an þeir voru uppi, er séð höfðu eða heyrt honum
lýst af þeim, er séð ihöfðu, var varast að gjöra
af honum nokkra mynd. Fvlgismenn hans voru
annarsvegar lmeddir um, að heiðingjar mundu
'van'helga mynd hans og smána, en hinsvegar
bjuggust þeir við endurkomu hans J>á og þegar,
eða réttara sagt ífð hann mundi “verða þjá sín-
um til enda veraldar ” Þeir höfðu í jress stað ýras
auðkenni eða merki, er jartegna áttu frelsarann,
svo sem naynd af fiski (af því að úr heiti hans
skaims'töfuðu varð orðið f ískur á grísku), af akk-
eri, af dúfu með olíuviðargrein í nefinu, af ung-
um liirði skegglausum, er i>ar lainh á herðum
sér. Andlitsmynd af Kristi var ekki farið að
inía til fyr en löngu seinria. Ilinar eliítu, er
fundist hafa, eru úr neðanjarðarlegre'itunuin í
Rrán (katakombum), en með j>ví að þeir eni fra
•'J. öJd e. K. geta þær alls ekki líkar kerið.
Þá eru-og eigi til neinar áreiðanlegar lý«-
iugar af Jesú Kristi, er bætt geti upp myndar-
leysið. Ekkert orð skráð um andlitefall hams,
Jivorki í guðspjöllunum eða pistlunum né nein-
um ritum öðrum fráiyrstu öldunum tveimur frá
læðing lians. Mynd sú af honum, (»r aígeng
varð síðar meir, studdist ekki við neina lýsing
eða sögusögn, heldur var það ekki annað en
liuganynd sú, er elztu kirkjufeðurnir gjörou sér
um hann. Þeir eyu sammála um, að íiann inuni
hafa verið ógerfitegúr á velli, og hvorki fríður
sýnum né göfugmannlegur. Þeir hafa viljað
brýná fyrir mönnum, að yfirburðir lians hafi
verið andlegir, en eigi hkamlegir. Þá fyrst, er
mótetöðumenn krístindómsinis fóru að gjöra lít-
ið úr höfundi hans og ber.d fyrir sig þessa mynd,
tóku kristnir menn að halda því fram, að vfir-
bragð lians hafi verið göfugmanlegt og guðdóm-
legt.
Þessi fy rsta Jiugmynd um andlitsfall Krists
breyttist síðan, eti án JtöSs að nein rök væru fyrir
J»ví borin að svo hefði hann verið ásýndum í raun
og vem. Það jkitti mjög svo ólíklegt, að jieim,
sem haim sán, liefði fundist svo nijög um hann,
ef ekki hefði meira að liomun kveðið í sjón en
myndin vottaði. Þeim fi'nst hann hljót að hafa
liaft gagnhrífandi augnaráð, innilegaii róm og
áhrifamikinn, verið tigulegur á velli og blíður
og þrophýr við lærisvTeiria sína. Til er að vísu
lýsing alffræg af Kristi og á að vera frá hans
dögum, eu sannast hefir um, að er tilhúriingur
frá 12. öld. Höfundurimi er látinn heita læn-
tulus og kaliar sig “forseta vfir Jemsalems'
lýð’’. Haun er látinn skrifa öldungaráðimt í
Róm. Þar segir svo:
Hér er nýlega risinn upp niaður, hár vexti
og fríður sýnum, og hýður af sér l«>ði ótta og
ástarþokka. Hann hefir mikið hár og sítt, er
liðast í löbkuiiu og er greitt sundur yfir miðjn
enni að sið Nazarea. Ennið er slétt og andlitið
alveg hrukkulaust; rjóður í kinnum. Nef og
inunnur lýtalaus að skapnaði. Haun hefir mik-
imi skeggvöxt á lit sem vel^þroskuð lieslihnot, (vg
hárið eins. Skeggið er ekki sítt og éndar í

\

!IIMJIIIIIII«!l!ll!l'l!ll!«!n
'líllllllí!
!!I!II!!!III!!II>!!I!!II!IIWÍI1IIUIHII!!I!IM!^
tveim toþpum. Augun eru skínandi, björt og
skifta oft lit. I laun er ógurlegur ásýndum jieg-
arihann er reiður; en lióglátlegur og einlæglegur
'er hann leggur heilræði; glaðlegur en jió svipmik
ilk Aldrei hefir bann sézt hlæja, en oft gráta.
Haiiu er fagurlimaður á hönduni og fótum.
Þegar liami talar, er hami alvarlegur, en stiltur
og hæverskur.
Hýsing þessMvar haldin lengi ábeiðanleg.
og dipfðist engin listamaður annað en faraalveg
eftir henni, utan mikilmemiið Miéhel Angelo,
svo <>g Burue .Jones nú á tímum.
Með hinum mifclu framfÖrum í vísindum á
síðari jtmum, Jiefir kviknað nýr og ríkur áhugi
á Jiví, að komast fyrir, hvernig Kristur hafi ver-
ið ásýndum. Enskur maður, Hoknan Hunt,
liafðist við í fjögur ár í borgwm þeim á Gyðinga
landi, jiar sem Kristur dvaldr í lifanda lífi, í
)>\ í skyni að verða sannfróðari um jiað. Löngu
síðar var fyanskur maður, Tissot, langdvölum
j>ar eystra í sömu erindum.
Nú í vor sem leið báruist þau tíðindi víða
um hinn mentaða heim, að fundist hefði loks á-
leiðaideg mvnd af Kristi, eftir nær 19 álda leit.
Maður nokkur franskur, Dr. Yves Del'age,
skýrði frá í vísindafélaginu í París mierkilegri
uppJötvun einni, og hver árangur liefði orðið
af /ránnsóknum og tilraunum annars vísinda-
F ?R1 Ðl JR Á J( 3RÐ U C >G VEL-
■ Þ > . / ÓKNUN YFÍR MÖNNUNUM

manns samlends þar að lútandi. Sá heitir Dr.
Paul Vignou og er ungur dýrafræðingur.
tíeymdur er og 'hefir lengi verið í dómldrkj-
unni í Turin í dýriudisskríni, hér um bil 6%
álna langur og 2I4Ú1I1. breiður líndúkur, er á
að hafa verið nálín Krists. Það fluttist hing-
að í álfu austan að á 14. öld og var komið fyrir
til geymslu þar í Tiirin árið 1578, að boði Fik
ipps Efmanuels prins af Savoyen. Dúkur þessi
var ekki látinn koma í ljósmái nerna við mjög
fátíð hátíðabrigði. Hann er alljivkkur með
dökkinórauðum blettum, er úr verður svo sem
ógreiuilegur uppdráttur. Ilann ber og j>ess
menjar, að eldur hefir komist að houum. Hanu,
var nærri farinn í bruna árið 1532.
Fyrir fám árum, 1898, er nálín )>etta var
haft til sýni's ahrwmningi, vnr tey'ft aó gjöra eftir
|>ví ljósmynd og brá mönnum því liarla mjög í
brún, er ihinn'óskýri blettauppdráttur reyndist
vera fcvær myndir af sama manni, önnur að
’ • * V1
traman en hm að aftan. Hitt þóttu j>ó enn
meiri hýsn, að myndirnar voru það sem Ijós-
myndaraf kalla negativ eða öfuglíki, og að samria
mynd positiv (framleidd rétt) reyndist verá
Kristtmynd, eftir hngmynd þeirri, er menn
liöfðu-gjört sér um hann, en margt iniklu twi-
kvæmara sýnt þar en kunnugt var áður.
—- BVrir 3 missirum komst eiu ljósmyndÍH
í hendur Dr. \rignóns og hugkvæmdist honuwi
að rannsaka Inuia vísindalega.
- Fyrst. leitaðist ihann við að sanna, að mynd
in gæti ekki verið máluð á dúkinn. Hún ber
éngan keim af pentlist listamanna frá 14. öld.
Auk j>ess er þetta alls enginn uppdráttur, held-
ur eintómir blettir, ljós og skuggi. Ennfremur
ber hún með sér á marga lund, að íiún getur ekki
verið fölsuð. Naglaförin eftir krossfestinguna
eru elcki í gegnum lófana, heldur úlnliðinn; en
það gat engum falsmyndara hafa hugkvæffnst,
með því allir liafa ella ímyndað sér jmu gegnurn
lófana. Saina er að segja um síðusárið. \ Það
er ekki vinstra megin, heldur hægra. Meiðslin
eftir þyi^iiikórónuna uá og lengra aftur um höf-
uðið én líklegt er að fal'smyndara mundi hafa
hugkv iemst. Löks mundi slíkur maður alls eigi
hafa farið að hafa myndina öfuga juegativa).
Sú varð því niðurstaðan fyrir Dr. Vignon,
að myndin væri til orðin á kemisfcan hátt, og að
liún væri nákvæm, “negativ” afniyndtim af lík-
aana jieim, er nálíninu hefir verið vafið nm.
Kunnugt er, að amöioníak-gufu leggur af tík-
ama, er átt hefir í löngu dauðastríði. svo sem var
um Krist á krossinum. Ennfremur er kunnugt
að tívðingar báru olíu og alóe á nálín. F'yrir
því gjörir Dr. Y'ignon J»á tilraun, að liann lætur
aimnoníak-gut'u leggja á dák, er lagður hefir
\rerið í olíu og borið á alóc. og komu jiá fram J>ví
líkir blettir, sem eni á dúkmiin í Turin, og eru
á lit eins og gauialt storkið blóð.
Þessa rökleiðslu mátti kaíla vel hafutekist.
En iiitt tókst dofctor Vignon miður að sanna, að
það hafi verið eLmnitt Kristur og enginn ann-
ar, er legið hefði í þessu uáHni. Hann gizkar
a, að Miklagarðskeisarí hafi varoveitt diikinu
um langan aldurf en enga aönnun hefir hann
fvrir Jvví. (
Myndin,' sem hér er sýnd, sv<> óskýr se»i
hún er, er aðeiusaf andlitimiP, en mýndin á dúkn- (
um tekur yfir nær allan líkamann.
(Sunnanljari 1902.)