Alþýðublaðið - 10.07.1960, Qupperneq 11

„Eina daginn, sem einhver
kom til hans. Polly hefur ekki
enn náð sér eftir það, sérstak-
lega vegna þess að maðurinn
kallaði hann gamla Joseph
eins og við hérna.
Einkennilegt, finnst þér
ekki? 'Við héldum ekki _ að
neinn nema við héma á sjúkra
húsinu vissi að hann væri kall
aður þessu nafni“.
Myra starði á tebollann
sinn og reyndi að finna eitt-
hvað annað umræðuefni.
„Það gleður mig að þið
Polly skuluð vera farin að
tala aftur saman“, sagði hún.
„Ég hélt að það hefði eitthvað
slettst upp á vi'náttuna.“
„Slettst upp á vináttuna?
Hvernig hefði það átt að ske?“
Hún leit beint á hann. „Það
veiztu bezt sjálfur, David“.
Hann roðnaði og sagði afsak
andi: „Fyrirgefðu ... ég ætl-
aði ekki að vera svona stuttur
í spuna. Það var bara ... það
hefur eitthvað' verið að milli
okkar, Myra“. Hann fann að
hann langaði til að segja
henni allt. „Ég get ekki talað
við hana framar. Og við vor-
um svo góðir vinir ... vitan-
lega var það ekkert annað, en
Við kunnum vel hvort við ann
að. en við kunnum vel hvort
við annað á ópersónulegan
hátt...“
„Kannske var það það, sem
að var, David ... kannske var
það of ópersónulegt“.
„Hvernig gat það verið
annað? Læknar og hjúkrun-
arkonur kynnast aldrei vel
nema í skáldsögum“.
„En því gaztu ekki hitt
hana utan sjúkrahússins?“
spurði Myra stutt í spuna.
„Vitanlega ...“, hún brosti
stríðnislega. „Ég gleymdi öll-
' um Mimiunum og Gabriell-
unum og að þú hafðir engan
tíma aflögu fyrir Polly. Er það
ekki satt?“
„Ég verð víst að viðurkenna
að það er rétt“, sagði hann
auðmjúkur. „Hjúkrunarkon-
ur eru hluti af sjúkrahúsinu
... kannske er það þess vegna,
sem ég hef aldrei litið á hana
. sem konu. En núna ...“
„Núna?“ endurtók hún.
„Eins og hvað líturðu á Polly
, núna?“
„Eins og það sem hún er og
nú er það of seint“.
jiÞví þá það? Það hlýtur að
vera betra að komast að raun
um eitthvað seint en aldrei“.
Myra lagði. bollann frá sér og
stóð á fætur. „Hún er óvenju-
lega góð stúlka, David. Ein af
þeim beztu sem ég hef hitt.
Og hún er falleg líka“.
„Ég veit það“.
„En því segirðu henni það
ekki? Það finnst engri ungri
stúlku leiðinlegt að heyra að
hún sé sæt“.
Hann hló. „Og hvar á ég að
gera það? Yfir skurðborðinu?
Á stofugangi?“ Hann and-
varpaði. „Polly myndi aldrei
leyfa mér að segja það. Hún
lítur kuldalega á mig og ég
veit að ég á það skilið“.
„Þá verðurðu að reyna að
eiga það skilið“, svaraði Myra.
En um leið og hún kona fram
á ganginn heyrði hún hátal-
arann kalla: „Henderson lækn
ir er beðin um að koma strax
inn til yfirlæknisins! Hender-
son læknir!“
Hjartað í Myru kipptist við
— og það var ekki vegna þess
að hún hefði slæma samvizku.
Hún hafði ekki gert neitt
rangt — það hafði ekki komið
neitt fyrir hennar sjúklinga
— þess vegna hlaut þetta að
vera eitthvað persónulegt,
sem hann vildi henni.
Og það var þá, sem hún
skildi að hún var ekki lengur
ástfangin af Brent. Þá skildi
hún að í raun og veru elskaði
hún Mark. Hún nam staðar
fyrir utan dyrhar að skrif-
stofu hans og strauk yfir hár-
ið á sér. Hún vildi líta vel út
þegar hún færi inn til hans.
„ÉG ELSKA HANN. Það er
hann, sem ég vil!“ hugsaði
hún. Og svo barði hún að dyr
um. Hann bað hana um að
koma inn og hún hafði mikinn
hjartslátt. Aðeins hljómblær
raddar hans orsakaði það að
hjarta hennar sló hraðar og
hún var viss um að hann
myndi lesa sannleikann úr
augum hennar, því leit hún
niður.
En hún hafði ekkert að ótt-
ast. Mark leit ekki á hana.
„Setjist þér, læknir“.
Hún settist hálf skelfd nið-
ur.
„Mig langar til að vita
hvernig fæðingin gekk“, sagði
hann og tók saman blöðin,
sem hann hafði verið að
skrifa. Og augu hans litu á
hana — störðu á hana eins og
hann hefði aldrei séð hana
fyrr. Estelle hafði sagt að hún
væri lagleg, en orð Estelle
höfðu ekki verið fullnægj-
andi. Myra hafði breytzt. Hún
var ekki lengur feimin ung
stúlka, hún hafði blómstrað
og var falleg ung þroskuð
kona, eins og blóm, sem hafði
opnast. Þetta var enginn ytri
glans — þetta kom að innan,
Og hann vissi vel hvers
vegna þetta var. Hún hafði
aftur náð í Brent Taylor.
Mark var skyndilega gripinn
tilfinningu, sem hann hafði
aldrei fundið til fyrr. Óstjórn-
ieg, blind afbrýðisemi greip
hann og hann langaði til að
hrista Brent eins og hann
væri rotta, ekki vegna þess að
hann var Venetiu ótrúr, held-
ur vegna þess að hann gat
gert Myru slíka. -
Hún sá reiðiglampann í aug
um hans og varð hrædd.
„Hef ég gert eitthvað rangt,
herra? Fæðingin gekk vel. Ég
vona að það sé ekkert athuga-
vert við vinnu mína“.
Hann reyndi að jafna sig.
Hann varð að muna það að
22
samband þeirra var aðeins
atvinnulegt, en hann langaði
svo mjög til að taka hana í
faðm sér og kyssa hana, að við
lá að hann hefði ekki stjórn
á sér.
Svo sterkar voru tilfinn-
ingar hans að það kom hon-
um mjög á óvart, þegar hann
heyrði rólega rödd sjálfs sín
segja: „Ég hef ekki yfir vinnu
yðar að kvarta, læknir. Mér
finnst leitt að ég skyldi vera
svo lengi á skurðstofunni, að
ég hafði ekki tíma til að vera
sjálfur við fæðinguna“.
„Það var leitt að þér kom-
ust ekki fyrr. Ég held að
gamla Joseph hafi langað til
að kveðja yður“.
„Aha ... gamla manninn“,
augu Marks urðu vingjarn-
legri. „Svo hann er farinn? Ég
vona að honum gangi betur í
þetta skipti“.
„Það gerir það áreiðanlega,
herra. Hann hefur mann til
að líta eftir sér núna“. Það lék
bros um varir hennar. Þetta
var augnablikið, sem hún
Eftir
Rona Randall

hafði beðið eftir. Nú gat hún
sagt honum frá Joseph gamla.
Nú ryfi hún ekki loforð sitt
við hann og yfirlæknirinn átti
heimtingu á að fá að vita allt.
Mark leit hugsandi á hana.
„Hefur hann einhvern til að
hugsa um sig? Það var
skemmtilegt að heyra það.
Segið mér meira um...“
En einmitt þá hringdi sím-
inn og rauf vináttusambandið,
sem var að myndast milli
þeirra. Hún vonaði að sam-
bandið yrði stutt, því hún gat
varla beðið með það, sem hún
hafði að segja.
En þetta var persónulegt
samtal. .. svo persónulegt, að
Mark roðnaði. Myra sá það og
skildi hvers vegna, því hxin
heyrði kvenrödd í símanum.
Það var rödd Venetiu.
„Mark, elskan! Hvernig
líður þér?“
Hann roðnaði af feimni, en
Myra vissi það ekki. Hún var
aðeins hrædd. Hún hafði ekkl
haldið að Mark og Venetia
væru vinir, en nú heyrði hún
Tveir járnsmiðir og maður vanur hand-
riðasmíði, óskast strax.
Mikil og góð vinna. j
VélsmiSjan Járn h.f. j
Skeiðavogi 26 — Sími 35 555.
Junckers f
Beykigólfborð.
Áratuga reynsla hér á landi hefur sannað
ágæti þessa frábæra gólfparkets.
Ódýrt — Áferðarfallegt — Sterkt.
Takmarkaðar birgðir fyrirliggjandi.
Egiil Árnason, Klapparstíg 26.
Sími 14 310. 1
r-. .■ 4"
Hinar marg eftirspurðu í
16 M slimpilklukkur
eru komnar.
Vinsamlega vitjið pantana,
Nokkrum stykkjum
óráðstafað. J

rÍKRIFSfOFUVÉLÁR
j_____omct COUIPMCNT
TSSfsZs&r
Símar; 24202 — 18380
Leikiisfarskóli Þjóðleikhússins
tekur á móti nemendum í haust. Námstími er 2 ár, 1. októ-
ber til 15. maí. Kennsla fer fram síðari hluta dags. Umsóknir
um skólavist skulu sendar þjóðleikhússtjóra fynir 1. septem-
ber. Umsóknum fylgi fæðingarvottorð, afrit af prófskírtein-
um og meðmæli leikara eða leikstjóra, sem nemandinn hefur
fengið kennslu hjá. Nemendur skulu vera á aldrinum 16 til
25 ára og hafa að minnsta kosti lokið gagnfræðaprófi eða
hlotið sambærilega menntun.
Námskeið fyrir væntanlega umsækjendur verður í Þjóð-
leikhúsinu 19. september til 1. október og kostar kr. 200,00.
Inntökupróf verður 3. október.
Þj óðleikhússtjóri.
Alþýðublaðið — 10. júlí 1960