Lögberg - 16.10.1919, Side 5

LÖGBERG. FIMTIIDAGINN 16. OKTÓBER 1919
Bls. K
fe'
|
m
IIIBUI
i!SIIIIH'!SI
iiinaiiiraiii
Áflstöð Yðar Eigin
Bœjarfélags
getur sparað yður
50% á eldsneytisreikningnum.
Eldið Við Rafmaqn
og gerið yður gott af ódýrasta suðu-
magninu í Norður-Ameríku.
City Light & Power
54 King Street
a
L
Að spara
Smáar upphæðir lagfiar inn í banka reglulega
geta gert stærri upphæð en stór innlög, sem lögð
eru inn óreglulega. Sá sem gerir sér að vana að
leggja inn peninga, hann fær löngun til að sjá upp-
hæðina stækka. Rentur gefnar að upphæð 3% á
ári, lagt tvisvar við höfuðstólinn.
BjTjið að leggja inn í sparisjóð hjt,
THE DOMINION BANK
Notre Damc Uraneh—W. H. HAMILTON, Manager.
Selkirk Braneh—F. J. MANNINCa. Maimirvrc.
Winnipegbúar dásí
að því.
Prjú hundruð áttatíu og
manneskjur í borginni
Tanlac á einum degi.
fjórar
kaupa
skrifaði á erlendri tungu. !í hús Bergthórs Thordarsonar,
Svartsýnin er einhliða og grunn- bæjarstjóra á Gimli, og tók hús-
il
I!
IIIMIII
n;tiHiii:Hu:n
P'immi
sem ákjósanlegt væri. Góð hlíf-
arföt eru allstaðar dýr. En léleg
uppbót á rýru gjaldi er uppdregin
skrælingjamynd á meðal erlendra
þjóða af því fólki, sem heldur kaus
óaðgengilegustu störfin, en slíta
trygð við land og þjóð.
Ströndin segir fýluna leggja
fyrir af skrafi þeirra fiskikvenna.
Aldrei hefir fúlli fýlu lagt frá
neinum fiskbala, en leggur af
Ströndinni. Og margur maður og
kona, sem sækja þarf lífsuppeldi
sitt ofan í fiskker um lengri eða
skemmri tíma, lítur bjartari aug-
um á lífið en hr. Gunnar Gunnars-
son gerir í þessari bók. Og víst
gerðu öll þau skáld, sem rugla
mönnum sjónar á orsökum ills og
góðs í heiminum, þarfara verk að
þvo saltfisk, en rita slíkar bækur.
Sjaldgæft mun það, að þeir,
sem af landi horfa á aðra í sjáv-
arháska, formæli þeim. pað er
að minsta kosti ekki fullkomin
lýsing á sálarástandi íslendinga.
pótt þeir séu ekki viðmótsþíðustu
menn, þá er mannlund þeirra ekki
síður ekta en annara, þegar þeir
eru brotnir til mergjar; en sjald-
an mun gengið nær þeim, en þeg-
ar þeir sjá félaga sína berjast upp
á líf og dauða við að ná landi. —
I einni af stærstu veiðistöðvum
landsins tíðkaðist sá siður, að í
vondum veðrum fóru nokkrar
skipshafnir ekki af sjóklæðum,
en gengu um alla veiðistöð og
tóku á móti þeim í lendingu, er
síðar komu. I þessari veiðistöð
voru saman komnir menn úr öll-
um landsfjórðungum og því eins
mislitir og landið á til. Hvorki
englar né árar. Bara menn.
Sorg konunnar, sem horfir á
manninn sinn farast, er lýst átak-
anlega á meðan á því stendur, en
þá strandar skáldið þar sem ann-
arsstaðar, er segja skal frá seinni
áhrifunum. Ef ísköld örvænting
hertæki svo sálir þeirra kvenna,
sem á íglandi hafa orðið að þola
þær ógurlegu mannraunir, þá
væri mikið til af brjáluðu kven-
fólki þar. Svo er þó ekki, enda er
það eitt stóra kraftaverkið, að
jafnvel þær, sem vanstiltastar
voru í skapi áður, öðluðust það
þrek og þá stillingu, sem ekki er
hægt að skilja nema á einn veg:
Svar hins lifanda guðs við angist-
arstunum mannanna.
Sláturvellirnir hafa haft áhrif
á skáldið. Enginn hlutur er eðli-
legri, og vel var það farið. En
vel gerði hann að veifa penna sín-
um réttsælis, svo til miskunnar
mætti verða bæði íslenzkum slát-
urdýrum og öðrum, því að farjfa
þeim inni í húsi er engin sönnun
þess, að það sé betur gert. Hver
sá, sem ekki finnur að hann vegur
að hjarta guðs með þvi a kvelja
manneskju eða mállaust dýr, er
heiðingi. Hvort þeir eru fleiri úti
á íslandi en annars staðar, er ann-
að mál. En engan atburð, sem
fyrir mig hefir borið, hefir mig
undra einðs mikið og sífelda þol-
inmæði og gæzku guðs almáttugs
við menn, sem geta tekið lifandi
kind og skorið hana, án þess að
firra hana meðvitund, eða dýr af
hvaða tegund sem er, og skorið
af þeim vakandi lifandi limi.
pað mun komast inn á meðvit-
und ókunnra, er Ströndina lesa,
að slátur sé ekki aðgengilegur
matur. Sumir hugsa máske, að
þess sé neytt bara af íslendingum.
Hvorutveggja er misskilningur.
Fólk á íslandi gerði sér mjög
rnikið far um að hirða það vel,
enda er vel matreitt íslenzkt slát-
ur boðlegasti matur konungum,
skáldum eða hverri annari fyrir-
myndarstétt mannfélagsins, sem
um er að ræða. Leiðandi þjóðir
heimsins neyta þess, þó allsnægt-
ir sumra landa varni því eins al-
menna leið að borðum manna og á
íslandi. Lestir mannanna verða
aldrei dregnir með of sterkum lit-
um, en viðbjóður vakinn fyrir
landsafurðum, er bezta rót fyrir
útflutningi.
Undarlega breytist Finnur á
Vaði við að missa jörðina. Hann,
sem áður var svo traustur í lund
og ákveðinn í öllu, verður nú “rót-
laus.” Honum sannarlega vex
ekki ásnjegin við þraut hverja.
pó var hann maðurinn, sem slíks
mátti vænta af. pað er líka alveg
vist, að fyrir hinn virkilega Finn
á Vaði hafa bæði verzlun og bún-
aður lands hans tekið framförum.
Lítið fræðist maður um dýpri
orsakirnar að dapurri æfi og
sorglegum endir, þar sem Eyjólf-
ur kemur fram á sjónarsviðið.
Helzt dettur manni í hug að þorsk-
hausarnir, sem karlinn lifir mest-
megnis á, séu alveg framúrskar-
andi fæðutegund. Eyjólfur er
akfeitur og kemst varla um lif-
andi, og úr dauðum skrokknum
lekur lýsið eftir iáa daga. — Víst
geta þorskhausar verið bragð-
góðir, en að þeir séu slík kjarna-
fæða, hygg eg fáum hafi komið
til hugar. — En öll lýsing af Eyj-
ólfi gefur sterk litbrigði, svört
eða — gul.
Lengst gengur skáldið í öfgum
sínum gagnvart íslenzkri þjóð,
þar sem hann segir hóp af íslend-
ingum sækja að séra Sturlu, þar
sem hann í örvæntingu sorgar
sinnar er að grafa barnið sitt.
Hér skaut höfundur yfir mark,
eða öllu heldur að hjarta móður
sinnar, því ómögulegt væri að
finna þess arna dæmi á meðal ís-
'.endinga neins staðar í heiminum.
í gegn um alla Ströndina finst
andi skáldsins, allstaðar með
spjótalögum. Eftir lesturinn flak-
ir sálin í sárum; en í sárunum er
ekki sviði, heldur kvaladofi. Eng-
inn brosir yfir Ströndini; verra,
enginn grætur yfir henni. Hví
getum vér ekki grátið yfir glöt-
| uðu stúlkunni og skepnunum í
i höndum miskunnarlausra manna?
i Af því örvæntingin grætur aldr-
J ei. Að líkindum eru dýpstu nót-
urnar í skáldeðlinu tvær: Löngun
til að skapa og tilfinning með
þeim sem líður. En í hverri
mannssál er, vitandi eða óafvit-
andi, löngunin til að láta dýrka
sig, vera sterkur. pað er partur
af framsóknareðlinu og verði það
jarðbundið um of, fer illa fyrir
þeim, sem láta heillast af mann-
dýrkunar andanum.
Andlegi styrkurinn, sem Norður-
landabúar sérstaklega öðlast, gjöf
forsjónarinnar til þeirra, sem kyn-
slóð fram af kynslóð standa á reg-
insnös tilverunnar og biðja guð
um hjálp, hann hefir hr. Gunnar
Gunnarsson öðlast í ríkum mæli.
pó maður heyri tómahljóðið úr
flestum blaðsíðunum, en sérstak-
lega bókinni sem heild, þá neyðist
maður til að viðurkenna, að hún er
vel bygð. En fjötrarnir falla
fljótt og byggingin hrynur eins
og hismi, þegar vör röltum um
Ströndina með vitfirta prestinum
og syngjum vonarsöngva til
tunglsins. pá minnumst vér þess,
að til er sól. Hún er viðhald ljóss
og lífs á jörðinni, en hann, sem
sólina skóp, er vort andlega ljós
og líf. Presturinn er ekki svona
nauðulega staddur sökum trúar,
heldur vantrúar. Alt likamlegt
líf deyr fráskilið sólinni til lengd-
ar. Alt andlegt líf deyr fráskilið
uppruna sínum; að eins sá dauði
er kvalafyllri sökum þess, að vér
mennirnir erum sterkari æð af
guði en nokkuð annað sem lifir.
pessa bók hefir ekki skáldið
skrifað af tilfinningu fyrir sorg-
um mannanna, heldur af löngun
til að skapa eitthvað, sem vel væri
hlaðið. Skáldin eru ekki undan-
þegin ábyrgð. pað er enginn.
Með því að segja ekki satt um það,
hvaða öfl hefja og hver kefja,
leiöa þau skelfingu yfir mennina.
Vér megum ekki láta ginnast af
ímynduðu meðaumkunar - hjali
þeirra, það eru falskir tónar, eða
rósóttar glerkúlur fyrir útstungin
augu. Hrygð, hrun, hörmung og
örvænting um heim allan eru á-
vextir fóttroðinna hugsjóna. —
Hvað gaf hinum kristnu píslarvott-
um þrek til að þola kvalir og
dauða? Trúin. Hvað hefir hald-
ið íslenzku þjóðinni uppi í gegn
um allar hörmungar? Ekkert eins
sterklega og trúin. Skærast hefir
guðlegt ljós skinið í sálir þeirra í
gegn um Hallgrímssálma og Vída-
líns postillu, þó fjöldi af öðrum
skáldum hafi sent mikla birtu.
Hver getur sagt vér höfum verið
yfirgefin fyrir trúna?
Einhver spyr um ávextina, því
sannarlega hefir höf. Strandar
ekki hlíft föðurlandinu, þó hann
sæ; því er þessi bók það. pó í ís
lenzkum moldarkofum geti þrosk-
ast sýkingar bakteríur, þá geta
þær það í allra landa stórum og
rúmgóðum timburhúsum. pað er
ljósið og loftið, sem drepur þær.
A íslandi eru fleiri læsir og skrif-
andi af alþýðu en annarsstaðar.
Island er líklega eina menningar-
landið, þar sem ósiðferði hefir
ekki náð óviðráðanlegum rótum.
ísland var fyrsta land að lögleiða
vínbann. Ekki hefir Bolshevisma
ófreskjan skotið upp höfði á ís-
landi, og dettur mér ekki í hug að
ímynda mér, að kjör verkafólksins
þar séu svo óaðfinnanleg, að bet-
ur mætti ekki vera; heldur af því,
að alþýðan á yfir meira sálarþreki
að ráða.
bóndaráð af þeim hjónum. Var
koman gerð í tilefni af því, að
þenna dag voru þau hjón búin að
vera tuttugu og fimm ár í hjóna-
bandi.
Hafði Árni Thordarson orð fyr-
ir aðkomufólki, og kvað hann
flokk þenna hafa látið greipar
sópa um héruð og bygðir undan-
farandi tíma og að lokum, sagði
hann, hefði öllum komið saman
um, að velja þetta hús til að skifta
og njóta fengins fjár. Kvað hann
húsráðendur verða að gera sér að
góðu að láta af stjórninni um
stundarsakir, ef þeir vildu hafa
nokkuð af skiftunum.
pá var sungið “Hvað er svo
glatt’ og að því loknu tók Jóhann-
I pá flutti Mrs. Valgerður Sig-
urðsson, ekkja Stefáns heitins
I Sigurðssonar endurminningar frá
umliðnum árum í hugum allra
viðstaddra. Mintist hún á, hve
dýrðleg sú lífsleið væri, sem í
æsku væri tengd með ást og kær-
leika, og hversu unaðsríkt væri
eftir tuttugu og fimm ár að hafa
Jafnvel þó að tiltölulega skamt ; kring um sig uppvaxin og vel-
sé síðan að Tanlac kom á markað- í gefin börn og geta þá með gleði
inn í Winnipeg, þá er eftirspurnin j j hjarta litið til baka til þeirra
þar orðin engu minni en annars tíma, er bundist var trygðabönd-
staðar á meginlandi Ameriku, og : um og jagt 4 sj5 lífgjns með von,
daglega bætast við stórhópar, er 1 jjst og kærleika i stafni.
lýsa aðdáun sinni á þessu bless-; . ... , ..
aða læknislvfi pa tUngU €lnson&va' >au Mrs'
læKmsiyti. D Guðbrandsson og Mr. Pétur
pað sýnist ganga æfintýri naést, J Fjeldsted.
en þó er það engu að síður óhrekj- j petta hafði verið sannkallaður
andi sannleikur, að á einum ein-1 merkiadagur fyrir þau hjón, því
asta degi komu yfir þrjú hundruð ( hann hafði byrjað með því að börn
og áttatíu manns, eða nákvæmar I þeirra höfðu gefið þeim mjög
tiltekið, þrjú hundruð áttatíu og vandaðan silfur borðbúnað og
fjórir, inn 1 Ligget’s lyfjabúðina
hérna í borginni til þess að kaupa
meðal þetta, og síðar að skýra frá
hinum óviðjafnanlegu lækninga-
áhrifum, er það hefði haft á hlut-
aðeigandi fólk.
Á meðal þeirra, sem komu inn
fylgdi þeirri gjöf bréf, samið af
dóttur þeirra Láru. Var það bæði
vel samið og tilfinningaríkt og
hafði að geyma þær hugsanir, sem
að eins börn geta látið í ljós til
foreldra sinna.
Skemti fólk sér fram eftir nótt-
es Sigurðsson kaupmaður til máls
Stærsta hættan fyrir ísland og j og afhenti þeim hjónum vandað
heiminn í heild sinni er lítilsvirð- j “Silver Tea Service.” Er greipt
ing þeirra hugsjóna, sem hafa J a gjöfina nöfn þeirra hjóna og
verið bjargfesti á timum neyðar. ; dagtal og svo orðin “Frá vinum.”
Aldrei hlýðum vér því, sem oss | Enn fremUr afhenti hann þeim
þykir hlægilegt eða einskis virði.
Að gefa andlega menningu fyrir
líkamlega, eru ill kaup. Vér sam-
an stöndum af sál og líkama, 0g
þurfum að sinna hvorutveggju.
En andinn verður að vera á und-
tuttugu og fimm dali í silfri, og
svo flutti Mr. Sigurðsson kjarn-
orða tölu. Sagði hann, að af hin-
um þremur fögru lifskenningum,
trú, von og kærleika, þá væri kær-
leikurinn veigamest, og hefði sú
Frá íslandi.
an, því þarf hann nauðsynlega að keUning, eða réttara sagt stefna,
vera heilbrigður. | fylgt þeim hjónum í blíðu og stríðu
pegar skáldin finna liststraum-! a lífsleiðinni. Kvað hann vini
inn leggja um brostin hjörtu j þeirra hjóna hafa þegið hjá þeim
þeirra er syrgja, og líða frá margan góðan kaffisopa og sagð-
hjarta þess er blæddi út fyrir
ist hann vita að áhöldin, sem þeim
mannkynið á Golgata, svo að í | Væri færð í kvöld í minningar-
hendina, sem áður reyndist mátt-
lítil að bjarga, færist styrkur frá
hendinni gegnumstungnu, svo að
hún orkar að strjúka í burtu
kvaladrætti syndar og sársauka
af sálu og líkama þeirra, er líða.
pegar kvalaóp Krists á krossinum
skyni um þessa heimsókn, mundu
eiga eftir að innihalda margan
góðan sopa handa vinum og gest-
um, er hér bæri að garði í fram-
tíðinni. pá var sungið: “Hve gott
og fagurt og inndælt er.”
1 pá stóð Mr. Bergthor Thordar-
gefa mönnum þrek til að heyra son Upp og spurði, hvort sér
neyðaróp meðbræðra sinna, upp
fyrir sorgarstunur síns eigin
hjarta. pegar trúin á hinn upp-
risna vin, bróður og frelsara gef-
ur þeim kraft til að heyja lífsstríð
fullvissum
myndi leyfilegt að taka til máls,
þar sem hann væri nú orðinn rétt-
laus í sínu eigin húsi. Er því var
ekki mótmælt, þá sagðist hann
vilja þakka þessum vinum sínum
sitt til æfiloka, tuilvissum um j fyrjr heimsóknina og gjöfina.
það, að þá fái þeir að síðustu að 1 gagðist hann vera kominn á þá
mæta þeim og njóta samvistum j skoCun fyrir longUi að það væri
við þá jarðesku ástvini, sem guð 1 mikiís meira af góðu j heiminum
hafði gefið þeim og áskapað að j en jjjU; og með hverjum degi sagð-
etska, þá, en fyr ekki, græðum vér* ist hann finna það betur og betur,
á skáldverkunum, fáist þau á ; að hver sá maður, sem reyndi að
annað borð við eilífðarmálin. j hreyta rétt og vel á lífsleiðinni,
Leslie, Sask., í sept. 1919. 1 hann aflaði sér ávalt vina og bæri
Rannveig K. G. Sigurbjörnsson. j sig.ur úr býtum við þrautir 0g
' prfiði á endanum. Sagðist hann
Silfur-brúðkaup.
BERGTHORS THORDARSONAR,
bæjarstjóra á Gimli, og Kristjönu
konu hans, 4. okt. 1919.
Kvöldið var eitthvað svo rólegt
og kyrt, ekkert nema sogið í vatn-
inu raskaði ró kveldkyrðarinnar.
petta kvöld var sannarlega gott
tækifæri fyrir hvern eða hverja,
er vildi læðast óséðir í skugganum
og gera einhverjum aðsúg, enda
var þetta kvöld notað til þesskonar
áhlaups, því um klukkan níu gekk
að eins þakka fyrir sig, af því
konan væri einfær um að þakka
fyrir sig sjálf, eins og þó hann
gerði það.
Eftir að sungin höfðu verið tvö
íslenzk kvæði, tók Mrs. Thordar-
son til máls. Sagði hún, að þessi
heimsókn hefði komið sér svo á ó-
vart, að hún ætti bágt með að
koma fyrir sig orðum. pessi heim-
sókn hefði vakið svo margar hugs-
anir í hjarta sínu, að sér væri ó-
mögulegt að lýsa með orðum því
sem sér byggi í brjósti. Sagði
hún, að þann tíma sem þau hjón
hópur af aðkomufólki óboðið inn j hefðu verið á Gimli, þá hefðu þau
Til Bergthórs Thordarsonar, bæjarstjóra á Gimli,
og Kristjönu konu hans, í silfurbrúðkaupi
þeirra 4. október 1919.
Mér finst að eg geti’ ekki kveðið í kvöld
það kvæði, sem býr mér í hjarta.
Né óskir svo fullkomnar flutt, sem eg vil,
ykkur fylgi um lífsvegu bjarta.
Svo margs er að minnast hin umliðnu ár,
frá æskunnar sólbjörtu dögum.
sál vorri raddir þær hljóma svo hlýtt,
með heillandi minninga lögum.
Við lítum til baka þá burtliðnu tíð,
er bundust þið trygðanna eiðum,
og hugurinn sveif þá í sælunnar draum
á sólbjörtum vonanna leiðu.m
Og Ást hefir fylgt ykkur fjórðung úr öld,
og fært ykkur sigur í þrautum.
Og sál ykkar enn þá er ung eins og fyr,
og örugg á framtíðar brautum.
Hve létt er að standa í straumiðu lifs,
ef stuðst er að hollvinar armi.
Og létt er með ástvin að buga hvert böl
og brosa, þótt tár séu’ á hvarmi.
Og hvort sem að létt eða þungt hefir þótt
að þreyta hvert æfinnar sporið,
þá hafið þið sorgir í sameining æ
og sólgeisla gleðinnar borið.
Eg óska’ ykkur, frændi og frænka mín góð,
að framtíðin ylgeisla breiði
á hvert ykkar ófarið æfinnar spor
og öllum úr torfærum greiði.
Og ástin, eg veit muni ellinnar dag
eins inndælan gera og blíðan
og dag þann, er tengd voru trygðanna bönd
fyrir tuttugu og fimm árum síðan.
Bergthór Emil Johnson.

í búðina dag þenna, var William j inni við leiki, söng og spil, og fór
Johnson, er heima á að 375 Lang- svo hver heim til sín með þá
s:de Street, og er sérlega fráend- sannfæringu í hjarta, að eiga eft-
j og vinamargur í borginni. — Mr. ; ir að njóta margra gleðistunda
; Johnson hélt til vígstöðvanna í með þeim hjónum í næstu tutt-
; fimtu deild riddaraliðsins og var ugu o gfimm ár. B. E. J.
all-lengi í Frakklandi. Mr. John- 1 ---
son er útlærður skósmíðameistari
! og segist stundum hafa fundið
til svo ónotalegrar þreytu áður en
hann tók að nota Tanlac, að hann
hafi tæpast getiað rekið tvo eða 1 ^ pingvelli hélt Matthías forn-
þrjá nagla án þess að hvíla sig á uienjavörður pórðarson fyrirlest-
milli Vitnisburður Mr. Johnsons ur um ^inn f°rna alþingsistað, í
er á þessa leið: j gær, að tilhlutan Stúdentafélags-
m , ' ins. Var þar saman kominn fjöldi
Með aðstoð Tanlac hefi eg losn- ý, * . ,
» . ®. . ímanns. Er nauðsn hin mesta a
að með ollu við langvarandi ínn- , , ^ „ , . ...
.. , ... ... ... þvi, að allur almenningur fai sem
vortiskvilla og fadæma meltingar- : ’
leysi, sem hafði þjáð mig árum --------------------------------------
saman. Eg hafði þrisvar sinnum
sendur verið á sjúkrahús, 0g í
tvö skiftin var rétt að því komið
að eg yrði skorinn upp, því lækn-
amir héldu, að það væri botn-
langabólga, sem að mér gengi.
Eg hafði verið skoðaður með X-
geislum, en alt kom fyrir ekki,
það var eins og eigi væri með
rokkru móti unt að komast að or-
sök sjúkdómsims. Stundum voru
kvalirnar lítt þolandi og þótt eg
legðist til svefns a kveldi þján-
ingalaus, þá hrökk eg oft upp um
miðjar nætur með slíkum fádæma
verkjum, að eg vissi tæpast mitt
rjúkandi ráð. Og núna fyrir
skömmu fékk eg eina hviðuna, er
var öllum hinum ákafari og taldi
eg þá tvísýnu á lífi mínu.
Eftir að hafa reynt flest þau
I meðöl, sem líkindi höfðu til þess
I að geta bætt mér, en þau öll reynst
I árangurslaus, ákvað eg að fá
mér Tanlac, og það get eg svarið,
að strax eftir fyrstu inntöku fór
mér að batna talsvert, Eg hefði
áður látið segja mér það tvisvar,
að þvílíkt meðal gæti verið til, svo
voru áhrifin aðdáanleg.
Kvalirnar lögðu samstundis á
I flótta og þreytutilfinningin hvarf
með öllu. Nú geng eg fagnandi
til vinnu minnar á hverjum
morgni og kem heim óþreyttur að
kveldi, hvað hart sem eg legg að
mér á daginn.
Áður en eg fór að nota Tanlac,
kveið eg fyrir öllu, og hafði í fám
orðum sagt gersamlega mist móð-
inn. — Auðvitað ætla eg að hald^
áfram að nota Tanlac enn um
hríð, eg veit að það gefur mér
heilsuna að fullu. Og ekkert get-
ur nú fengið mér innilegri ánægju
en það, að hafa tækifæri á að
kynna meðbræðrum mínum þetta
óviðjafnanlega töfralyf.”
Tanlac er selt í flöskum og fæst
í Liggett’s Drug Store, Winnipeg,
og hjá lyfsölum út um land; en
hafi þeir það ekki við hendina,
þá geta þeir samt ávalt útvegað
það.—Adv.
mest aö vita um þennan helgasta
biett á öllu Fróni. Væri nauðsyn-
legt að lýsing ásamt uppdrætti af
af staðnum væri gefin út, því nú
koma margir svo á pingvöll og
fara þaðan, að þeir hafa ekki hug-
mynd um helztu menjar, sem þar
eru frá söguöldinni. Og má því
mikið um kenna, að handhægur
ieiðarvísir er enginn til.
Bæjarstjórnin hefir látið safna
skýrslum um húsnæðisvöntun i
Reykjavík. 127 heimilisfeður hafa
tjáð sig húsnæðislausa frá 1. okt.
.k. cg höfðu þeir á heimili 511
manns, þar af 249 börn og gamal-
menni. pó er þetta ekki nema lít-
ill hluti þeirra, er húsnæðislausir
eru. í smíðum eru 37 hús, með 60
íbúðum, en þau ná eigi nema
skamt til þess að bæta úr hús-
næðisleysinu.
Ragnar Lundborg, íslandsvin-
urinn góðkunni, hefir dvalið um
hríð hér í bænum. Fyrra sunnu-
dag buðu alþingisforsetar honum
og fjölskyldu hans til pingvalla.
Síðastl. miðv.dagskvöld druknaði
í Hólsós í ölfusi Helgi Ólafssors
frá Stóra-Hrauni. Var ósinn
vatnsmikill og hefjr hesturinn
fest sig í sandbleytu og Helgí
heitinn losnað við hann. Var far-
ið að leita í fyrradag 0g fanst
hesturinn þá dauður i ósnum. Löc-
ið er ófundið enn. — Helgi var
sonur séra Ólafs heitins á Stóra-
Hrauni. Hann var hinn mesti efn-
ismaður og einstaklega vel látinn
og vinsæll af öllum sem hann
þektu.
Landeyjarþingaprestakall í
Rangárvallasýslu var 23. júlí veitt
séra Sigurði Jóhannessyni á Tjörn
á Vatnsnesi.
ManitobastjórninogAlþýðumá’adeildin
Greinarkafii eftir Starfsmann Alþýðumálsdeiidarirntr.
Eftir Professor M. C. Herner, Manitoba Asricultural Collegre.
Ef hænsin yðar eiga að borga
sig vel í vetur, þá þarfnast þau
góðrar umönnunar, einkum góðs
húsnæðis. Eggja framleiðslan er,
eins og gefur að skilja, að heita
má eingöngu undir því komin,
hvernig meðferð hænsin sæta.
Hænsnakofarnir ættu að vera
hreinsaðir og veggirnir þvegnir
um þetta leyti, og gluggar allir
búnir undir veturinn. pað er ekki
svo áríðandi, að kofarnir séu veru-
lega hlýjir, en þeir mega til með
av'i Vera gorsamlega lausir við
dragsúg og þurfa að vera vel
bjartir. Kofi, sem er vel þur,
iafnvel þó kaldur sé, er langt um
hollari en sá, #sem hlýrri kann að
vera, sé hann fulur af raka. par
sem veggir eru hrímgaðir og rak-
ir, verpa hænur aldrei vel.
Ef vænta skal góðs varps, þá
þurfa hinar yngstu hænur að vera
búnar að ná sem beztum þroska
áður en veturinn kemur. Til þess
að flýta fyrir þroska þeirra, er
gott að gefa þeim eitthvert lint
mauk einu sinni á hverjum degi.
Sambland til þriðjunga af muld-
um höfrum, bran og shorts, vætt
í mjólk, er eitt það bezta fóður
fyrir hænsni á því reki, sem hugs-
ast getur. Einnig er mjög gott afi
gefa hænsnum nóg af mjólk afi
drekka. Einnig þurfa hænsnin að
hafa nægilegt af hörðu korni, en
! varast skal að gefa þeim svo mik-
j ið af því, að þau gangi frá leifum
J eða ónýti mikið af því. — pað hef-
ir einnig mikla þýðingu, að hænsn-
um sé gefið reglulega —helzt á-
; valt nákvæmlega á sama tíma. Sé
i vel búið um hinar ungu hænur að
j haustinu, margborga þær þaS
I þegar fram á veturinn kemur.
Menn ættu alment að varast að
hafa í varphjörðinni veiklulegar
eða magrar hænur; bezt er afi
tína þær úr, reyna að fita þær og
selja síðan á markað.
Ádanac Grain Co., Ltd.
408—418 Grain Exchange
WINNIPEG, - - MANITOBA
Vér ábyrgjumst sanngjnrna flokkun og sendum
hverjum viðskiftavini hlutLafamiða—Participa-
tion Certificate, og högum verzlun vorri að öllu
levti samkvæmt fvrirmælum stjórnar 0g laga
Stjórnarleyfi og ábyrgð
Skrifið sem fyrst eftir upplýsingum og
Sendið Oss Svo Korn Yðar
kynst mörgum, en þau hefðu ósk-1
að að þau hefðu getað kynst miklu J
fleirum og umgengist fólkið meir.!
Sagði hun, að fátt á lífsleiðinni j
væri eins dýrmætt eins og að eiga !
góða vini og þætti sér vænt um
að sjá, að þau ættu eins marga
vini á Gimli og þessi heimsókn
sýndi. pakkaði hún innilega fyr-
ir göfina dýrmætu og bað guð að |
blessa ófarin æfispor allra þess-
ara vina.
par næst var sungið og svo
flutti Bergthór Emil Johnson
kvæði til héiðurshjónanna, og er
það prentað á öðrum stað í þessu
blaði.
Nú fanst fólki ráðlegt að taka
til snæðings, því allir virtust hafa
hugboð um, að þar í væri falin
skifting á ránsfénu, er þangað
hafði verið flutt. Enginn vildi
fara varhluta af góðgætinu, svo
hver hjálpaði sér sjálfur, og var
það ósleitilega gert.
Að loknum veitingum skemti
fólk sér við söng og hljóðfæraslátt
um stund, og þá bar Jóhannes Sig-
urðsson fram kveðjur frá ýmsum
vinum og skyldmennum þeirra
hjóna, er höfðu eigi getað komið
vegna fjarlægðar eða annara á-
stæðna.
VEIZTU ÞAÐ AÐ
BLACK DIAMOND HUMBERSTONE
PHOENIX og MARCUS
Hafa á skemmri tíma en ári reynst að vera óviðjafnanleg
að gæðum?
Uppáhaldskol Winnipegbúa
Ef þú notar enga þessa tegund, þá hefirðu ekki eins gott
eldsneyti og þú átt að hafa.
Lump, $11.50 tonnið. Stove, $10.50 tonnið
THE ALBERTA COAL MINES Ltd.
349 Main Street Phone, Main 5400

pað eru þrjú skilyrði fyrir
Góðu Smjöri
Góðar kýr, hreinn strokkur
og áreiðanleErur______________
G.&H.
TIRE SUPPLY CO.
Sargent Ave. & McGee St.
Phone Sher. 3631 - Winnipeg
Gert við bifreiðar Tires;
Vulcanizing og retreading sér-
stakur gaumur gefinn,
pað er ekkert til í sambandi
við Tires, sem vér getum eigi
gjört.
Vér seljum brúkaða Tires og
kaupum gamla.
Utanbæjarpantanir eru af-
greiddar fljótt og vel.