Lögberg - 10.03.1921, Side 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 10. MARZ 1921.
Bls. 7
ft C. BILLMAN, frá Indía, er
™segir Tanlac 'vafalaust vera
frægasta meðaliS, er hafi enn
heyrts getið um. “pað kom
mér aftur til íheilsu, eftir eg
hafði gefið upp allla von,” segir
ihann.
“Tanlac er vafalaust merki-
legasta meðalið, sem eg hefi nokk-
um tíma heyrt getið um. Eftir
að eg hafði eiginlega mist alla
von, um bata, kom það mér til
fu'llrar heilsu, og nú líður mér
margfalt betur, en nokkru sinni
fyr á síðustu tuttugu árum. Eg
‘hefi þýngst um tíu pund og lít
út eins og nýr maður.
Eg þjáðist í marga mánuði af
mjög alvarlegum magasjúkdómi
Matarlystin var svo að segja horf-
in, enda Ihélt eg he'lzt engu niðri,
hversu auðmelt, sem það annars
var. Iðulega kom það fyrir að þeg-
ar eg var nýseztur að borðinu
neyddist eg til að standa upp jafn-
ihraðan sökum ógleði. Eg lagði
af svo átakanlega að vinir mínir
spurðu mig oft sárlhræddir, hvað
gengi í rauninni að mér og hvers-
vegna eg reyndi ekki fleiri meððl
“Kvalirnar í balkinu voru stund-
um lítt þolandi og stafaði það
sjálfsagt frá nýrunum.. Stund-
um gat eg ekki ha'ldist við i rúm-
inu um nætur, iheldur þaut upp
með andfælum og vissi ekki mitt
rjúkandi ráð. pað var sama á
ihvora ihliðina eg lá, eða ihvort eg
reyndi að liggja á ibakinu, eg gat
hvergi fengið værð. Eg hafði í
sanníleika alveg gefið upp von um
afturbata. Eg neytti fleiri með-
ala en nöfnum tjáir að nefna, án
þess að geta fengið nokkra minstu
bót.
Svo fór eg að nota Tanlac og
áhrifanna varð eg ekki lengi að
bíða. Áður en eg hafði lokið úr
fyrstu flöskunni, var mér drjúg-
um farið að batna. Eftir að eg
hafði tæmt tvær flöskur var eg
farinn að fá eðlilega matarlyst,
enda var maginn þá ikominn í heil-
brigt áisigkomulag. Mér fanst
eg meira að segja ihelzt aldrei geta
fengið nóg að borða.
“Bakverkurinn ihvarf með öllu
og nýrun komust í sitt rétta á-
stand. Nú sef eg reglulega á
hverri einustu nóttu og yfir höfuð
kenni mér einkis meins.. Tanlac
hefir í raun og sannileika gert mig
að nýjum manni, og fær það mér
meiri ánægju en með orðum verði
lýst, að mæla með því við hvern
og einn.”
Tanlac er ®elt í flöskum og fæst
í Liggett’s Drug Store, Winnipeg.
pað fæst einnig hjá lyfsölum út
um land; hjá The Vopni Sigurð-
son Limited. Riverton, Manitoba
og The Lundar Trading Comp-
any, Lundar, Man. Adv.
Eftirfektaverð húð-
stroka.
Hirð eigi :þú
að þræta við málrófsmenn
málróf er gefið mörgum,
en spekin fám.
Edda.
Verndargyðja íslenzkrar tungu í
vesturhögum, frú Rannveig, hefir
á ný látið raust sína út ganga um
“Móðurmál Vestur-íslendinga.”
práður og augnamið þessa nýja
erindis, sem hún nefnir: “Föður-
land og móðurmál,” miðar auðsjá-
anlega til þess, að ihúðstrýkja mig.
Byrjar það að þessu sinni ofur I-
smeygilega með þvi að skýra frá,
að «g hafi ritað "fróðleiksgrein” í
fyrra um þetta efni. pað er nú
eitfchvað annað
fastlega á hin örlagaþrungnu um-
mæli vors himiniborna fræðara um
aldarhátt sinnar tíðar. “pegar ó-
hreinn andi er farinn út af mann-
inum fer hann um vatnslausa
staði og leitar hvíldar, en finnur
ekki. pá segir hann: Eg vil hverfa
aftur í hús mitt, þaðan sem eg fór.
Og er ihann kemur, finnur hann
það tómt, sópað og prýtt. pá
fer hann og tekur með sér sjö
anda sér verri, og þeir fara inn
þangað og setjast þar að; og verð-
ur svo hið síðara þess manns verra
en hið fyrra.” Skýringu á þess-
ari dularfullu líkingu er eg reiðu-
■búinn að gefa, hvenær sem óskað
er. pað er engu líkara en hin
vandláta móðir sjái eigi íslenzk-
unni borgið hér, hvorki í bráð né
lengd, utan mér sé fyrst og fremst
hrundið fyrir ætternisstapa. Er
líkast því sem völuandi hennar sjái
það einsætt, að betra sé, að einn
maður deyi fyrir þjóðina, en að öll
þjóðin farist, og er það vel, svo
framarlega að ráðið só af guð-
legri andagift runnið. En með
því að eg finn eigi refsivönd sam-
vizku minnar hvíla á mér, tek eg
mér að eins í munn orð skáldsins
Ibsens í Brandi:
Hver öld sér stað og stefnu kýs;
nú sturlar oss ei logans hrís
né fræðastofu fornyrðin;
vort fyrsta boð er mannúðin.
Fullvissi eg “gæðakonuna góðu’
um það, að eg ber eigi svo mjög
kvíðboga fyrir, að það eigi fyrir
mér að liggja, að “verða til (and-
ast) í “ískirkjunni” undir Svarta
Tindi,” eins og hann; Brandur
skepsan, hvað svo sem ella um hag
minn verður.
pá ætla eg að draga fram í
dags'birtuna áreiðanleik tilvitna
sannleikskonu þeirrar, er eg á
orðstað við. Hún segir svo:
“Hr. S. V. segir í jólakveðju
sinni til mín að tbörnin hafi meira
gagn af að iesa það sem þau sjá
á ensku, það sé bæði meira og að-
gengilegra.”
pannig hljóðar þessi klausa. En
hvar finna'st orð mín? pessi svo
nefnda “jólakveðj'a” liggur fyrir
framan mig. Sá kafli ihennar,
sem hljóðar um þessi efni, er orð-
réttur þannig:
Ætterni sérhvers manns er
tvenskonar: líkamlegt og andlegt.
Hin líkamlega móðir á ekki nema
part í barni sínu, eftir að hún
hefir alið það og helgað þjóðfélag-
irtu það. pjóðfélagið setur sitt
menningarmót á það. Heimil-
ið, kirkjan, skólinn og þjóðarsið-
irnir eru skapandi uppeldiskraftar
Hvað kirkjuna og skólana snertir,
þá eru þau viðurkend að vera and-
legar mæður. pannig er það
mörgum ljóst að háskóli nefnist
“Alma mater” (hin milda móðir).
Barnaskóli ætti þá að minsta kosti
að mega kallast hin stranga móðir.
í stuttu máli: Kirkja og skóli í
sameiningu eru barnsins sanna
andlega móðir. Ef nú hin and-
lega móðir kennir aðra tungu en
sú líkamlega, hvor á þá að teljast
hin eiginlega móðurtunga? Eg
hefi svarað því þannig, að tunga
fósturjarðarinnar ráði meiru hjá
hinni uppvaxandi kynslóð, og því
beri ihenni hærri sess, ef ekki á að
beita ónáttúrlegri þvingun.”
Slík eru ummæli miín. Skora
eg fastlega á frú Rannveigu að
viðurkenna ranghermi sitt, ef hún
vill eigi liggja undir því ámæli,
að hália réfctu máli af tómu kæru-
leysi eða illkvitni.
þessa leið:
önnur tilvitnun hennar er á
þessa leið:
Hr. S. V. sagði líka í jólagrein
sinni “að barn skyldi barið til
ásta”, gaf hann í skyn að hann
mundi gangast upp við s(íka bar-
smíð. En þar sem hann er nú
fulltíða maður, væri vel að ein-
'hver sú er lausar hefir hendur,
gefi honum slíka ráðningu, og það
svo dyggilega að hann, finni þess
greinarmun, hvort hann hefir með
höndum eld eða ís.” pessi er ten-
ingshliðin rétta!
Áminst orð mín er þetta mál
varðar eru á þessa leið:
“pótt móðirin hafi ekki getað
ráðið aldursmark mitt af ummæl-
um greinar/ minnar, fremur en
annan anda hennar, þá ætla eg
þó ekki að þessu sinni að tala
Ijósara en það, að eg er ekki svo
kornungur né fjörgamall, að eg
búist við að ibetrast fyrir hennar
úreltu siðareglur: “Berja skal
barn til ásta.” Verði eg ekki unn-
inn með blíðu, þá geng eg ekki
fyrir stríðu.
niður. Fyrst og fremst er eg hinna eldri Islendinga hér vestan
enginn tvískæningur í tungufars- hafs og feðratungu hinna yngri.
legum efnum, heldur er eg, skil-
getinn sonur Fjallkonunnar í
norðuilhöfum, og þess vegna að
eins gestur í þessu landi. — 1 öðru
Og í þeim anda ræðst eg nú í að
bjóða yður fáeina mola af afchug-
unum mínum á lögum og reglum
íslenzkrar tungu, ávöxt af 30 ára
lagi er eg reiðu'búinn að þreyta1 kenslustarfa og fjögra áratuga
kappróður á þjóðrækninskænunni
á móti frú R., iþótt eg kunni að
verða síðbúnari en hún, og taki
ein þrjú eða fjögur missiri til und-
irbúnings. Ætla eg að eins,
meðan á biðinni stendur, að minna
hina aóttræknu móður á heilræðið
'hans H. P.:
“Ókendum þér, þó aumur sé,
aldrei til legðu háð né spé,
þú veist ei hvern þú ihittir þar,
heldur en þessir Gyðingar.”
pví aé ef menn gera þetta við hið
græna tréð, hvernig mun þá fara
fyrir 'hinu visna?” Að lokum
birti eg svo mín eigin orð, að eg
verði dæmdur eftir þeim.
Feðratungan og móðurmálið.
Pað hefir áður verið stuttlega
drepið á það, með hvaða hætti
menn talast við um víða veröld og
landshornanna milli. Nú eigurn
vér tal um það, ihvaða tungumál
beri að virða mest. En það er
feðratunga og móðurmálið. pér
hyggið máske, að það sé eitt og hið
sama, en svo er eigi. Feðratung-
an er það mál, sem sem feður vor-
ir og forfeður töluðu og rituðu
Móðurmálið er nýjasta málið á sér-
hverri öld. pað var fyrsta náms-
greinin vor, raddmálið, sem fyrst
barst að eyrum vorum, einfaldasta
málið, nýjasta málið
ekki ávalt hreinasta málið, en æ-
tíð tamasta málið, og venjulega
kærasta málið. Strax og skyn vort
tók að þróast var byrjað á því að
kenna oss að tala það. Undir
eins og vér fórum að vifckast að
mun vorum vér látin læra að lesa
það og skrifa. pað gekk eigi
þrautalaust af. Og efalaust
hafa sum af oss felt mörg tár yfir
því. En nú er það örðugasta af-
staðið. Vér sem þegar erum
komnir nokkuð til aldurs, höfum
lært að tala nokkurn veginn rétt
mál, eftir því sem hægt er að læra
það bókarlaust. En það er að
mestu daglegt mál að eins. Ef
oss girnir að auðga oss að þekk-
ingu á þjóðtungu vorri, þá ber oss
að setjast við fætur feðra vorra,
skamt fram og langt fram á öldum.
peim er bezt kunnu móðurmál
sitt og feðratungu sína. En þá
er að eins að finna í bókum. Ef
vér óskum að lesa fagurt mál mál
Business and Professional Cards
yfir bygðina. Alstaðar blöstu
við “bændabýlin þekku,” með
engi og ökrum að umhverfi, og
, , alidýrum á ibeit. par var lífs-
sökum örðugleika'gleði Qg þar ,slitnuðu kraftar á
baráttusömu sjálfsnámsskeiði. En
ef til vill fáið þér öllu gleggri
framsetningu á málfræðisathugun-
um mínum
þeirra, er eg hefi mætt á náms
göngu minni. Vil eg leitast við
að bægja uppvaxandi kynslóð frá
þeim skerjum, sem eg og nemend-
ur mínir hafa oftast steytt á.
parna birtist iþá “líksöngurinn”
í heilu lagi, þeim til athugunar er
kynnu að óska að sjá alla mála-
vöxtu í þessu mikilvæga sakamáli.
Enda eg svo límur þessar með
þeirri ósk, að hafi eg borið íslezk-
una á bál í hitt eð fyrra, þá megi
hún rísa upp aftur, sem fuglinn
“Fönix,” í endurnýjuðum æsku-
blóma
Winnipeg, 5. marz,
S. Vigfússon.
--------o---------
Gastn ekki vakað eina stund?
Pétur postuli Ihefir að líkindum
veið örlyndur maður. sií'k lund er
fljót að verða fyrir áhrifum, brest-
ur stundum þrek að stríða við
holdið, en til úhalds er henni tvt-
skift. Ekta lundin iðrast inni-
lega, líður mikið og er þá fús að
líða hvað ,sem vera skal itii máls-
bóta. Logar upp úr henni í
gegnum alt hismið. Svo var
pvií miður j Pétri varið. Hann beiddi um
að láta krossfesta sig á 'höfði,
af elsku og auðmkt við frelsara
sinn og meistara. Hann vissi
þess enginn takmörk hve mjög
hann vildi beygja siig í duftið og
sýndi þar með stærsta manninn.
Smámenninn, þó þau hafi brot af
þessari lund hörfa altaf undan
ambáfctaraugunum, veina hátt ef
einhver stígur ofan á tána á þeim,
en svífast ekki við að troða með
stáli klæddum fótum um annara
hjörtu. Sofa altaf þegar holdið
girnir, eru ófáanlegir til að beita
vilja sínum til þess að kveikja í
duftinu sem yfir liggur þeim
krafti sem í þeim býr, og vilja
með engu móti særa sína eigin við-
kvæmnistilfinningu til iþess að
ganga á ihólrn við neiitt, ef það
særir þá ekki sjálfa, hversu ilt
sem það gerir öðrum.
“Gaztu ekki vakað eina stund?”
Hefirðu lesari, nokkurntíma
'heilbrigðan hátt. Yið himinn báru
símastaurar og sögðu frá síma-
kerfi af beztu tegund. Að því
var ánægja og þar slitnuðu kraft-
ar. ’ Fyrir hugann bar'bifreiða
fjölda í hundraða tali, þar að var
gleði og þar slitnuðu kraftar.
Hvers vegna hafði þá sál mín
engann frið, heldur leitaði þó fljót-
ara færi en penninn núna. Jú —
Hvar var krossinn? Hvergi,, sem
augað eygði, reistur af íslenzkum
höndum. Pað dimdi alt í einu
og eg heyrði ekkert af því sem
maðurinn minn var að tala um
akrana. ósjálfrátt leit eg við.
Máninn var hulinn kolsvörtu skýi.
Fyrirvarð hann sig svona mikið
fyrir vanþakklœti þjóðar minnar
yfir öllum gjöfum guðs? Hugur-
inn leitaði óðfluga að afsökuninni.
Jú, einn kross hafði verið reistur
í sameiningu. Ein stofnun
hafði verið sett á stað sem geymdi
nafn og minningu Felsara vors og
við höfðum undirskrifað að styðja.
En þar hallaðist krossinn og var
að verða ofufcbyrði á eins manns
herðum. Stofnunin gengur bein-
ingamanns flíkum fyrir fjölda
dyra. Margir eru þeir gæfu-
menn að hýsa herra sinn eftir
beztu föngum, en til eru þeir sem
úfchýsa honum þar. pá er það
einmitt að spurningin fyrnefnda
flýgur yfir tíma og rúm í hug
þeirra er viðurkenna að það sem
þeir eiga dýrast sé geymt innan
þessarar stofnunar.
“Gaztu ekki vakað eina stund?”
Jú, við vökum — vökum yfir
sjónleikjum og ofáti, vöikum yfir
dansi og öðrum skemtunum, vök-
um við að leggja fcálsnörur fyrir
unga fólkið utan kirkju og innan.
Jú, við vökum, en heyrandi heyr
um við ekki né sjáandi sjáum —
að úti í grasgarðinum stendur
guðs sonur og sveitiist blóðinu
skjálfandi af angist yfir vélferð
vorri og endurtekur spurninguna:
“Gaztu ekki vakað eina stund”
— eina stund fyrir mig.
pótti þá ekki nautn í að vera
maður — brot af mér? Fanst þá
ekki sæla undir krossi mínum
þegar brim og stormar lífs og
mannlífs hótuðu þér eyðileggingu.
pegar þú varst ihungraður saddi
pegar þú varst sjúkur
Dr. B. J BRANDSON
701 Lindsay Building
Plione, A 7067
OrFtcK-TíMAR: a—-3
Httimili: 776 Victor St.
Phone, A 7122
Winnipeg, Man.
V«r l«Kgluni itmana anerzlu K
«elj* eftlr for*krlitum lnelcn*
Hie t>«ztu lyf, «era hægt er *6 f6
>ru nutuS eluKttnru pegnr t>6r komlt
oteS forakrlftlna tll vor. merlS 96
/er» viee um *S ffii rítt baS mr
teknlrlnn tekur tli
OOIiOIiKOGK * OO.
Votre U*,ne tre o* Sherbrooke si
Phonae Qarry ?S90 og í«»l
'llft.lTiiralevfiel'rAf
DagtaJ*. St. J. 4T4. Natnrt. «t. 1. %•»
KaUl slnt & nótt og áogL
D K. B. GBRZABKK.
M.R.C.S. fr& Envlandl, L.RC.p. fr*
London, M.R.C.P. og M.R.C.S- tr*
Manltoba. Fyrverandi aC*to8arl«nknV
I vJC hospltal I Vlnarborg, Prag, e*
Berlln og flelrl hoepftöl.
Skrifstofa & elgtn hospltall, 41S—417
Prltchard Ave.. Wlnnlpeg. Man.
Skriíetofutfml fr& 9—lí f. h.; »—*
og 7—9 e. h.
Dr. B. Geraabelcs eigtf, hoapltsl
415—417 Prltchard Ave.
Stundun og lækning valdra sjdk-
llnga, sem t>J&at af brjöetveikl. hjart-
veikl, magasjúkdömum, innýflaveikl
kvent júkdömum. karlmannasjölcdöta-
um.tauga velklnn.
Or. O. B40»NS0N
\ 701 Lindsav Building
Office Plione A 7067
Office-tlmar 2—3
HKtMtLI:
764 Vlctor St.oet
Telephone: A 7586
Winnipeg, Man
TH0S. H. J0HNS0N og
HJaLMAR A. BERGMAN,
fslenzkir lógfraeBingar,
Skrifstova:— Koom 8ri McArthnr
Building, Portage Aveuue
XaiTUN P. O. Box 1858.
Phones:. A6849 og A6840
DR. B. H. OLSON
701 Lindsay Bldg.
Ofíice: A 7067.
Viðtalatúni: 11—12 og 4.—b.3G
10 Thelma Apts., Home Street.
Phone: Sheb. 5839.
WINNIPEG, MAN.
Dr- J. Stefánsson
401 Boyd Building
COfi. PORTáCE AVE. & EDMOJITOfi IT.
Stundar eingongu augna, eyina. nef
og kverka sjúkdóma. — Er að hitta
frákl. 10—12 f. h. ag 2 5 e. K.—
Talslmi: A 3521. Heimili: 627
McMillan Ave. Tals. F 2691
W. J. Linda), b.a.,l.l.b.
fslenknr Lögfnrtlugur
Hefir heimild til aC taka aC áér
m&l bæCl 1 Manitoba og Saskatuh*-
wan fylkjum. Skrirstota aC 160V
Cnion Trust Rklg.. Wlnnlpeg. T*l-
sfml: A 4963. — Mr. Dtndal hef-
tr og skrifstofu aC Lundar. Haa,
og er Þar ft hverjum miCvlkudagl.
Joseph T. 1 horson,
Ulenzkur Lögíraðingur
Heimill: 16 Alleway Court,,
Alloway Ave.
MESSHS. PHllAJPS & SCARTH
Barristers. Etc.
201 Montreal Trnst Bldg., Wlnnlpeg
Phone Main 512
heyrt áminningu jafnblíða, jafn-
og auðugt, hreint og Iýtalaust, þájhrygg-a, jafn nístandi sára, jafn-
þurfum vér að ganga að góðum! veigamikla og jafn ógurlega í
bókum, og læra við kné þeirraj insta eðli sínu? Ekki get eg
fræðimanna og skálda, er bezt hugsað mér það. Mér finst hún í eg þig.
kunna málið á liðnum öldum, ogj hljóma í gegnum alda raðirnar ag 'hryggur hvar fanstu kraft ti
bezt þekkja það á þessum tímum.jmeð sama alvöruþunganum, þegarj að þola og huggast? pegar þú
Feðratungan fræga nærði þau n.inst er á fjárþröng Jóns Bjarna-j varst syndum hlaðinn og saurug
brjóst, er veita oss fegursta, auð-J sonar skólans. “Við sem fæddumst
ugasta og köftugasta skáldamálið, fjærri þér, finnum glöð það hall-
ar degi.” Mega margir Vestur-
íslendingar segja. Og þegar
dagur er að kvöldi kominn, lítum
við til baka, til þess að sjá hvar
kröftunum hefir verið eytt. —
Einu sinni sem oftar, fór eg
með manni mínum og börnum að
skoða akurblett, sem var einn sér.
Ein hlið af blettinum var innlukt
sem heimur ihefir að bjóða. Feg
ursta málið getuni vér að eins lært
af bókum.
Pessi kafli á að sýna hvaða
skilning eg legg í “feðratungu” og
“móðurmál.”
Móðurmál Vestur-lslendinga.
móðurmál Vestur-ís-
Hvert er
lendinga? í fljótu bragði sýn-* runna sem aílur blikaði í rós-
ist geta leikið nokkur vafi á því,; um- ósjálfrátt flaug mér í hug
hvor sé hin eiginlega móðurtunga vísuparturinn. “Við bleikan ák-
íslendimga hór vestra, íslenzka I ur rósin blikar rjóða,” Nú var það
eða enska. En sé betur aðgætt,' nftur ibókstaflega sannleikur, og
virðist liggja í augum uppi, að. meir, alt var við hendina sem heil-
enskan sé twímælalaust móður- j hrigð manneskja æskir í þessum
tunga állra þeirra, sem hér eru heimi. Én ihvers vegna þá þráði
fæddir eða koma ómálga að iheim-je8T alt í einu sogandi, organdi
an, ganga á bérlenda skóla og um-! brimið 0g storminn með ómælandi
gangast enskumælandi þjóð, þótt'uflinu, sem fjöllin gnötruðu fyrir
þeir séu af ram-íslenzku bergi' "g 'hótuðu kofum og stórhýsum
brotnir, og af íslenzkum foreldr- bráðri eyðileggingu. Eg leit
um komnir. Amerika er móður- , , - _
land þeirra og fósfcurjörð.
sálin, sem faðir minn hafði brotið
af anda sínum og gefið þér og trú-
að fyrir.
Hver friðþægði fyrir þig og
þvoði sál þína hvíta aftur svo hún
msétti sameinast guði og verða
sem arfi minn.
Alt gerði eg þetta fyrir þig,
samt geturðu ekki vakað eina
stund yfir húsi sem geymir mitt
nafn, þegar heimurinn er í óða-
önn að afneita ihjartablóði mínu.
— Hvorri lundinni erum við að
líkjast, þeirri sem lætur krossfest-
ast í auðmýkt og elsku, eða hinni
sem kvað á hafinu forðum:
“Dælla er til dyngju dagverð
konum færa, en sæ Elliða ausa
á úrigri báru.” Getur þú ekki
vakað eina stund fyrir Jóns
Bjarnasonar skólann?
Rannveig K. G. Sigbjörnsson.
Dr. M. B. Halldorson
40 J Boyd BalMing
Cor. Port**e Ave. og Edmontop
Stundar aérstakl<<ga berklaaýkl
og aCra lungnasJQkdöma. Er aC
tinna & *krlf8totunDl kl. 11—
12 fcm. og kl. 3—4 c.m Skrif-
stofu tals. A 3521. Heimili 46
Alloway Ave. Taiilml: Sher-
hrook 3158
Dr. SIG. JÚL. JOHANNESSON
Lækningast. að 637 Sargent
Op. kl. 11—1 og 4—7 á hverjum
virkum degi.
Heimilissími A8592
J. G. SNÆDAL,
TANNLŒKNIR
614 Somerset Ðlock
Cor. Portage Ave eg Donald Street
Talsími:. A 8889
en “sjóðibullandi
þvættingur” eins og penni hennarj Sé ihér ekki um eiginleg öfug-
mæli að ræða, þá veit eg ekki hvar
stafaði sama úrskurðinn, þá er
hlóðið vár í bezta gengi og minnið
ferskt, sem sé í vikunni sem grein
mín birtist. Auðvitað 'hefði mátt
leggja mismunandi skílning í þessi
orðatiltæki, svo ólík sem þau sýn-
ast, ef niðurlagsorðin hefðu eigi
verið jafn bagalega ákveðin eins
og raun ber vitni, því þar snýr
rétfca hliðin upp a teningnum. 1
fyrra var það víst "eldurinn,” sem
átti að verma mig, 0g nú er það
‘‘isinn” jökulbaðið, sem eg á að
meðtaka. Svo er nú það! —
parna epratt upp ofurlítil
stuna. pessi festulausi andi og
ofur ólákveðna dómgreind minnir
Vér
getum ekki krafist þess af íslenzk-
um æskulýð hér vestra, að hann
ineti íslenzku eða ísland meira en
hérvistarland sitt og tungu þess.
Vér getum eíkki einu sinni krafist
þess, að ungmennum þeim, sem
fóstruð eru á brjóstum þessa lands
og teyga inn Ihérlenda mentun á
hérlendu máli, sé íslenzka jafn-
kær og og lenska. pau eiga sum
örðgra með að lesa og skilja ís-
lenzkuna en enskuna. Og ensk-
ar bókmentir eru mikiu aðgengi-
legri fyrir börn og ungmenni á
þroskaskeiði, en þær íslenzku.
Jafnnvel ísland sjálft getur ekki
verið þeim neitt meira en feðra-
foldin fræga, er þeim iber að heiðra
sem fósturjörð afa og ömmu og
ýmsra skyldmenna.
En vér gerum aldrei ofmikið af
því, að minna íslenzku ungmennin
hérna megin ihafsins á það, að það
eru miklir yfirburðir fólgnir í þvi
að kunna tvö tungumál, og að
þeim veitist tiltölulega létt að
læra þau, er foreldrarnir tala
annað málið, en skólarnir kenna
gerðin er oft og tíðum eigi minna hitt. Sömuleiðis ætti oss að vera
virði en efnið. leyfilegt að innræta ungmennum
Til þess að gera einkunarorðun- vorum, að islenzkan sé auðugasta
um rétt skil, sleppi eg ðllu þrasi og fegursta skáldamál heimsins.
og læt orð mín tala fyrir sig sjálf. En eg tel oss eigi gera rétt i iþví
Vona eg fastlega að það fari að að ætlast til að íslenzkunni sé
verða lýðum ljóst, að frú Rann- skipaður jafáhár hár sess í þessu
veig berst ekki við minn skugga, landi sem enskunni.
beldur við sinn eigin úfcburð. Hirt- íslenzku ber þannig að minni
ingin kemur því eigi á réttan stað hyggju, að skoða sem móðurmál
skal leita þeirra. Ætíð skal eg
gjarn vera að gangast við faðerni
að mínuim eigin orðum, en eigi
tek eg því með þökkum að annar
færi hugsanir mínar f búning, og
eigni mér síðan, með því að um
Verkstofn Tals.
A 8383
Heim Tals.
A 9384
G. L. Stephenson
PLUMBER
AUskonar rafniaitnsáhöld, *»o sem
■traujám tíra, allar tejfnndlr af
glösum 06 afÍTnka (batterls).
VERKSTOFA: G7E HOME STREET
BURGLAR-PROOF
Mr. GOPHER þykir hveiti vætt í “Gophercide’
hann gleypir það í sig og því nær bráðdrepst.
Ijúffengt;
Oophercide
Drepur Gophers Altaf
Leysa skal upp pakka af “GOPHERCIDI^” í hálfri gallónu
heifcs vatns (enginn þarf edik eða sýru), vætið gallónu af
hveiti í blöndunni og fylgið fyrirsögninni utan á pakkanum.
Fáið “GOPHERCIDE” hið ekta—hjá
lyfsalanum eða kaupmanninum yðar.
—Fundið upp af
NATIONAL DRUG AND CHEMICAL COMPANY
OF CANADA, LIMITED 1
MORRIS, EAKINS, FINKBEIN
ER and RICHARDSON
Barristers og fleira.
Sérstök rækt lögð við mál út af
óskilum á korni, kröfur á hend-
ur járnbrautarfél. einnig sér-
fræðingar í meðferð sakamála.
240 Grain Exchange, Winnipeg
Phone A 2669
Vér geymum reiðhjól yfir vet-
urinn og gerum þau eins og ný,
ef þess er óskað. Allar tegund-
ir af skautum búnair til sam-
kvæmt pöntun. Áreiðanlegt
verk. Lipur afgreiðsla.
EMPIRE CYCLE, CO.
641Notre Dame Ave.
A. S. Bardal
843 Sherbrookc St.
Selur hkkistur og annatt um útfarir.
AUur útbúnaður sá bezti. Ennfrem-
ur *elur Kann alakonar minni*varSa
og legsteina.
Skrifst. talsírrii N 6608
Heimilis talsími N 6607
JÓN og pORSTEINN
ASGEIRSSYNIR
taka að sér málningu, innan
húss og utan, einnig vegf
fóðrun (Paperhanging) —
Vönduð vinna ábyTgst
Heimili 960 Ingersoll Str.
Phone N 6919.
Phones: N6225 A7996
Halldór Siguríjsson
General Contractor
808 Great West Permanent Lo»n
Bldg., 356 Main St.
Giftinga og , |.
Jaröartara- blom
með litlum fyrirvara
Birch blómsali
616 Portage Ave. Tals. 720
ST JOHN 2 RING 3
J. J. Swanson & Co.
Veizla með taateignir. Sjá ur-
leigu ft hú*um. Ánnaat Iftn o-*
eldsábyrgðir o. fl.
808 Parts Brdldlug
Pbones A 8349—A 8314
Sími: A4153. Isl. Myndastofa
WALTER’S PHOTO STUDIO
Kristín Bjarnason eigandl
Næst við Lyceum leikhúsið
290 Portage Ave. Wir.nipeg
JOSEPH TAVLOR
LÖOTAKSMAÐUK
HelmUls-Tals.: St. John 181'»
Skrtfstofu-Tals.: Main 7978
Tekur lögtftki bæöi húBalelguakuidlr,
vefcakuldlr, vixlaakuldlr. Afgrelölr alt
aeiu aB lögum lýtur
Skrtfetof*. 953 M»*n Stree*
ROBINSON’S BLÓMA-DEILD
Ný blóm koma inn daglega. Gift-
ingar og hátíöablóm sértaklega.
Útfararblóm búin með stuttum
fyrirvára. Alls konar blóm og fræ
á vissum tíma. —lslenzka töluð i
búðinni.
Mrs. Rovatzos ráðskona.
Sunnud. tals. A6236