Lögberg - 24.03.1921, Qupperneq 4

Bis. 4
LÖGBERG, FiMTUDAGINN, 24. MARZ 1921
Jogbcrq
Gefið út Kvem Fimtudag af The Col-
umbia Press, Ltd.,Cor. William Ave. &
Sherbrook Str., Winnipeg, Man.
Talsimar. >’-6327:oö N-6328
Jón J. Bfldfell, Editor
(jtanáakríft til blaðsina:
Tl(E C01UR|BIA PRES8, Ltd., Box 3172. Winnipeg. M«n-
Utanáskrift ritstjórans:
EDITOR LOCBERC, Box 3172 Winnipeg, Man.
The “LBgberg" Is prlnted and publtshed by The
Columbla Press, Llmlted, in the Columbla Block,
R53 to 857 Sherbrooke Street, Wlnnipe&, Manitoba.
Manitobafylki og flutningsgjöld.
Nokkra undanfarna mánuði, hefir Robert
nokkur Rogers, er átt hefir heima í neðsta
kjallara st.iórnmálanna í landi þessu, árætt að
klifra út úr fylgsnunum öðru hvoru og reyna
að gera sér gott af hinni almennu óánægju út
gf flutningsgjalda hækkuninni. Hann hefir
látið blöð ná af sér tali, sem svo eru gamal-
dags í skoðunum, að halda því fram að álit
Mr. Rogers á málunum hafi eitthvað mikil-
vægt nýtt gildi. Með þessari aðferð hefir
verið reynt að útbreiða þær kenningar, að í-
búar Manitobafylkis hafi tapað stórfé á því,
að fylkisstjórnin liafi eigi fylgt því nægilega
fast fram að, Canadian National járnbrautar-
félögin héldu gerða samninga við fylkið. Mr.
Rogers hefir lialdið því fram og þau blöð, sem
virðast honum undirgefnust í svipinn, hafa
einnig bergmálað þann boðskap, að samkvæmt
samningi fylkisins við Canadian Northern
árið 1901, geti fylkisstjórnin ákveðið flutn-
ingsgjöld á brautum þessum innan vébanda
fylkisins. Með öðnim orðum, að hækkun sú,
’er jámbrautaráðið hefir fast sett, hefði aldrei
þurft að ná til fylkisins, svo framarlega að
stjórnin hefði haft hugrekki og áhuga fyrir
almenning heill, til þess að neyta þess valds,
er henni bar, samkvæmt téðum samningum.
Þetta er í stuttu máli innihald kæruatrið-
anna. Leiðtogi afturlialdlsmanna í fvlkis-
þinginu, Mr. J. T. Haig, flutti af hlýðni við
fyrirskipai.ir frá h;rrri stöðum, ályktun í þing-
inu út af þessum flutningsgjalda málum og
fordæmdi núverandi fylkisstjórn fyrir það, hve
tilfinnanlega hún hefði brugðist almenningi
í þessu tilliti. í framsöguræðu sinni kom
Mr. Haig ekiki fram með ueitt nýtt, ekkert
annað en gömlu kærurnar, er Mr. Rogers
virðist hafa lagt honum í munn. — Dómsmála-
íáðherrann, (Thos. H. Johnson) svaraði Mr.
Haig og dró fram nofckur megin atriðiý sem
c-ngan veginn voru ókunn þeim, er fylgst hafa
með járnbrutarmálum og þá væntanlega hvorki
Mr. Rogers né Mr. Haig heldur. Fyrsta
meginatriðið var það, að eftir að fylkisstjórn
sú, er Mr. Rogers var róðherra í, gerði samn-
ingana við Canadian Northern og hlaut með
þeim samningum augljóst vald til að ráða
flutning.sgjöldum, gegn vissum kvöðum í því til-
felli, að fluningsgjalda taxtinn reyndist of
lágur, þá varð saina fylkisstjórnin samt að
leita samþykkis sambandsþingsins til gil'd-
ingar samningnum.
Því þurfti utanfylkis samþykki á slíkri
löggjöff Augsýnilega vegna þess, að fylkið
hafði farið út fyrir valdsvið sitt. 1 lagaá-
kvæðum sambandsþingsins um gildi hins nýja
samnings, setur það undir lekann, það er að
segja, bætir inn í eftirfylgjandi lagagrein, til
þess að enginn vafi geti leikið á því, að vfir-
framkvæmdarvald járnbrautarmálanna, þeirra
mála, er snerta jafnt beill Canada í heild sinni,
vrð i í liöndum sambandsstjórnarinnar, eða
þeirrar nefndar er hún samkvæmt umboði
fengi það til meðferðar.
Lagagreinin sem bætt var inn í hljóðar
svo: “Ekkert í lögum þessum eða samn-
ingum, eða gert í samræmi við lög þessi eða
samnuiga, skal takmarka ó nokkurn hátt rétt
þann er framkvæmdarvaklinu her, samlkvæmt
gildandi löggjöf sambandsþings Canada, hvorki
í tiliiti til valds ríkisstjórans, jánibraut-
arnefndar leyndarráðsins, nokkurrar annarar
umíboðsnefndar eða valdhafa, að því er við-
kemur ’kvöðum eða skyldum. ’
Með þessa löggjöf fyrir framan sig, og
vitandi fullvel, að Manitoha stjórnin þáver-
andi, annað Iivort af ásettu ráði hafðist
ekki að, eða þá sökum þess, að hún vissi
sig 'skorta vald til að mótmæla, mundi það
þá ekki vera næsta frek hlekkingartilraun, að
reyna að fá fólk til að trúa því að fvrirmæli
jírnbrautarráðsins í sambandi við flutnings-
gjöld á Canadian Nanional brautunum, bvgð á
þar til hevrandi, sérstaikri löggjöf, ætti að vera
ógild fyrir þá sök, að þau koma í bága við inni-
hald samningsins milli Manitoba fvlkis og Can-
adian Northern?
Stjóm sú, or Mr. Rogers taldist til, vissi
vel, að hún hafði ekkert vald vfir flutnings-
gjöldunum með Oanadian Northern brautinni.
Sir Rodmond Roblin. þá verandi yfirráðgjafi,
svarar bréfi frá Manitoba Grain Growers Ass-
ociation árið 1909, er kvartaði undan hinum
háu flutningsgjöldum, þannig, og neitar allri
ábyrgð í slíku tilliti: “Eg býst við því, að vð-
nr sé Ijóst, að lög um stofnun járnbrautarráðs^
ins — Railway Commission, voru samþykt eft-
ir að samningurinn milli Oanadian Northern
og Manitohafylkis gekk f gildi, og að samkvæmt
slíkum lögum, hafa flutningsgjöld og öll önnur
atriði, er járnbrautamálunum við koma. og tal-
in eru að snerta jafnt heill Canada yfirleitt,
verið fengin í hendur nefndu járnbrautarráði. ’ ’
Dómsmálaráðgjafi fylkisins benti á þetta
atriði í sinni skörulegu ræðu. Hann hefði
ennfremur getað bent á amiað bréf til sama
hiutaðeigenda, frá þáverandi yfirráðberra sem
sagði að Canadian Northern brautirnar séu nú
komnar “út fyrir lögsagnar umdæmi fylkisins.”
Þarna er beinlínis viðurkent, að jámbraut-
arráðið, samkvæmt þar að lútandi lögum, hafi
full umráð yfir flutningsgjöldum, þrátt fyrir
hinn ímyndaða samningsrétt fylkisins. Og í
viðbót við þetta vald, hefir jámbrautarráðið
í sínu nýjasta tiltæki, stuðst við sérstakt full-
veldisumboð frá 1919. Manitoba hefir lög-
mæta ástæðu til að kvarta undan því, hvernig
Sambandsstjórnin hefir troðið rétt fylkishiia
imdir fótum í máli þessu.
En ekkert, nema illkvitni eða takmarka
laus fáfræði, getur reynt að koma ábyrgð fram
á 'hendur núverandi fylkisstjórn, fynr rang-
lætið, sem fytkisbúar hafa orðið að þola í þessn
sambandi.
Lanslega þýtt úr Free Press.
--------o------
Frá Skandinavíu.
Noregur.
Borgara samtökin í Noregi til að varna
þvú að járnbrautarþjóna verkfallið, sem þar
var gert, ibreiddist út til allra iðnaðargreina í
landinu, varð til þess að nýr stjórnmálaflokk-
ur myndaðist í landinu, sem hefir meðal ann-
ars á stefnuskrá sinni að þurka út Bolsheviki
hreyfinguna í Noregi. Ósamlyndi það, sem
upp fcom í verkamannaflokknum í Neregi út af
þessu Bolsheviki fargani, varð til þess að sá
flokkur klofnaði á allsherjar varkamannaþing-
inu, sem haldið vat um miðjan janúarmánuð í
Kristjaníu. Nýi flokkurinn, sem kallar sig
“Norska . isósíalista . lýðveldis verkamanna-
flokkinn”, lýsti yfir því, að hann væri gjör-
samlega mótfallinn kenningum Moscow Bolshe-
viki manna, því flokkurinn hefði fastsett sér
að neyta engra aðferða, nema lögundinna, til
þess að fá kröfum sínum framgengt. Norsku
blöðin hafa tekið þessari hreyfingu vel og hafa
látið í ljós 'þá von sína, að flokkurinn mundi
verða til góðs og að æskilegt væri, að hann
gæti hjálpað til þess að kveða niður Bolsheviki
hreyfinguna í Noregi, svo að hún ræki þar
aldrei framar upp ihöfuðið.
Fofseti þessa nýja flokks er Magnns Nil-
sen, forseti laga þingsins eða efri málstofunn-
ar; í honum eru flestir af helztu verkamanha-
leiðtogum í Noregi, og hefir flokkurinn á-
kveðið að • láta þingmenn sækja undir sínum
merkjum um þingmensku í öllum kjördæmum
landsins við næstu kosningar.
Þegar Stónþingið í Noregi 'kom saman síð-
ast, var fyrverandi forsætisráðerra, Gunnar
Knudsen, kosinn þingforseti. Hann var og
fcoainn leiðtogi framsóknarmanna í stað herra
Tveiten, sem ekki gat gegnt því embætti sökum
heilsubrests.
í hásætisræðunni mintist Hákon konung-
ur ó að lög, sem ákvæðu um náma réttindi
á Spitzbergen, hefðu verið undirbúin og yrðu
við fyTstu hentugleika lögð fram fyrir máls-
aðilja þá, er stæðu að Spitzbergen samningun-
um, til undirskrifta. Hann mintist og á þá
erfiðleika, sem sjávarútvegs menn ættu við að
stríða. Að áætluð útgjöld ríkisins befðu verið
færð niður svo að tekjur og útgjöld mættust,
og væri því áform istjórnarinnar að leggja ökki
neina nýja skatta á þjóðina að þessu §inni.
Einnig tók konungur fram að stjórnin hefði
ákveðið að leggja frumvarp til laga um elli-
styrk fram fyrir þingið.
Vínbannslögin í Noregi hafa orðið til þess,
að Spánverjar sögðu slitið verzlunarsamningi
sínum við Norðmenn 3. febr. síðastl.
Svíþjóð.
Þegar Svíakonungur opnaði ríkisdaginn
sænska um miðjan janúar síðast., mintiist hann
á inngöngu Svíþjóðar í League of Nations,
skaða þann, sem þjóðin sænska hefði orðið
fyrir við missi Margrétar prinsessu, þörfina á
að halda varnar.tækjum þjóðarinnar við, þörf-
ina 'ó að spara svo fjárdiag þjóðarinnar væri
ekki hætta húin; að ríkið hefði tekið að sér að
sjá fátalklingum farborða svo þeir liðu ekki
og að engir nýir skattar yrðu lagðir á þjóðina.
Inntektir ríkisins væru kr. 1,300,000.00 og
væri það 225,000 kr. meira en áætlun hefði
farið fram á.
Samningur er í bruggi á milli Breta og
Svía með að setja járnbrautarferju á Norður-
sjóinn, sem flytji bæði fólks og vöruflutninga
lestir á milli Englands og Svíþjóðar í stað
þeirra sextán skipa, sem eru nú í flutningum
þar á milli. Bent er á, að þörfin sé mjög brýn,
þar eð að minsta kosti einn þriðji af öllum
vörum, sem Svíar hafa til út sölu, fara til
Bretlands.
Fundur út af þessu máli stóð yfir í Lund-
únum í janúar síðastl., og þótti þar horfast
vænlega á með þett# mál.
Dr. Aldberg, formaður nefndar þeirrar í
Svfþjóð, er sér um járnbrautamál þjóðarinnar
að því er þau snerta aðrar þjóðir, er þessa
mjÖg fýsandi; segir að fjórar slíkar ferjur,
'Sem beri hver 500 tonn á dekki og smærri flutn-
ingsvagna undir dekki, er bæru alls 13,000 tonn
og hefðu 18 mílna hraða á klukkustund, gætu
fullnægt þörfinni. — Þessar ferjur, ef þær kom-
ast á, eiga að ganga frá austurströnd Englands
í gegn um Skagerak til Svíþjóðar.
Danmörk.
Atvinnuleysi er allmikið í Danmörku. Staf-
ar það allmikið af því, að útlcndar vörur eru
fluttar í stórum stíl til landsins og innlendu
vörurnar hafa orðið að rýma, sem aftur hefir
liaft það í för með sér, að stærstu og öflugustu
verksmiðjur landsins hafa orðið að takmarka
framleiðsluna svo, að í sumum 'þeirra er nú
ekki unnið nema að helmingi við það sem áður
var. — Sum af dönsku blöðunum hafa ávítað
verzlunarráðherra Rothe (harðlega fyrir að
hefta ekfki innflutninginn svo að hann verði
ekki iðnaðarstofnunum landsins til falls. En
ráðherrann, sem er mótfallinn slí'kri aðferð,
hefir tekið öllum hinclrunnm á frjálsri verzl-
un fjarri, hefir ekki orðið við þeim ásikorun-
um, en látið í ljós að til mála gæti komið að
leggja bráðabirgða toll á aðfluttar vörur, eða
að ríkið hlypi undir hagga og styddi iðnaðar-
stofnanir landsins með fjárstyrk, til þess að
losna við uAönnun þess fólks, sem atvinnulaust
hefir orðið við það, að verksmiðjumar hafa
orðið að fækka vinnufólki og stytta vinnutíma.
--------o--------
Dýraveiðar.
Vór iheyrum oft talað um dýraveiðar —
að þessi eða hinn fari á dýraveiðar, og vér
iesum hlaða'greinar og heilar bækur um veiði-
ferðir manna til ýmsra landa.
En það er sjaldnar, að vér lesum um
veiðiferðir dýra á hendur mönnum, en þó eru
til staðir í heiminum, þar sem þetta á sér stað.
1 Indlandi er bygðum landsmanna víðast
svo háttað, að þeir búa saman í þorpum ems
og vér sjáum austurlenzka menn oft gjöra hér í
landi. Þorp iþessi liggja mörg inni í megin-
landinu, langt frá bygðnm brezkra eftirlits-
manna; sum uppi í fjalllendi, önnur með fram
óm og vötnum, í skógarlöndum og rjóðrum.
Húsakynni iþessa fólks era mjög lítilfjör-
leg og margt af þeim er á mjög lágu stigi og á
við margslags erfiðleika að stríða. En einn
meðal þeirra erfiðustu eru villidýrin, því þeg-
ar 'þau hafa lítið til viðurværis á mörkinni,
fara þau í þorpin og veiða fólk sér til matar.
1 skýrslu brezku stjórnarnnar fyrir árið
1919 um fólk það, sem orðið hefir villudýrum
og banvænum eiturkvikindum að 'bráð í Ind-
landi, stendur, að villudýr hafi orðið 2,637
manns að bana og eiturnöðrur og höggormar
20,273, tígrisdýr réðu 1,162 manns bana, leó-
pardar 469, úlfar 294, bjarndýr 118, fílar 60,
híennur 33, villigeltir 201 og krókódílar 185.
Fólkið er alveg hjálparlaust, þegar þessir
vargar merkurinnar/ráðast á það. Það fyrsta
sem því dettur í hug, er að senda til næsta
valdsmanns og biðja hann að koma til hjálpar,
og er það oft erfitt og tekur langan tíma; sér-
staklega á það sér þó stað með fólk í Behor og
Orissa héruðunum, sem eru bæði óupplýst og
síutt á veg komin menningarlega.
Ástæðan fyrir hinum mikla imanndauða,
sem stafað hefir af bitum eiturkvikinda af
ýmsu tagi, er sú, að átrúnaður fólksins krefst
þess að það gangi ‘berfætt og er það því algjör-
lega vamarlaust á fótum fyrir snákum eða
öðru þess háttar, sem verður á vegi þess. En
væntanlega verður hægt að koma fólkinu smátt
og smátt til að skilja það, að nauðsynlegt sé
fyrir það að nota skó á fótum sér lífi sínu til
varnar og þá lagast þetta.
--------o--------
Kona þingforseti í British Col-
umbia.
Mrs. Mary Ellen Smith frá Vancouver
hefir heiðurinn af að vera fyrsta kona, er þing-
forseta embætti sfcipar að því er menn fram-
ast vita.
Mrs. Smith sótti um þingmensku í Van-
couver og vann þar kosningu með fjögur þús-
imd atkvæðum fram yfir gagnsækjanda sinn,
eg urðu tuttugu og átta þingmenn að sætta sig
við að verða á eftir Mrs. Smith að því er
atkvæðafjölda snertir. Og mun sá velgengni
Mrs. Smith við kosningarnar síðustu hafa átt
mikinn þátt í því, að henni var boðin þingfor-
setastaðan, sem hún þáði.
Þegar þingmenn ávarpa hana, kalla þeir
liana “Madama forseti” • (Madme Speaker).
Henni hafa verið sýnd þau virðingarmerki,
auk þess að skera úr málum, þá jöfn eru at-
kvæði, að sitja með hatt á höfði í forsetasætiu.
Hún hefir herbergi út af fyrir sig í þinghúsinu
og þjóna.
A.ð öðru leyti er henni -sýnd Öll sú virðing,
sem þingforsetum ber samkva?mt 'brezkum
þingreglum, t. d. þegar 'hún gengur til forseta-
sætis, er fcallað “Greiðið þingforsetannm veg”
og standa þá allir þingmenn á fætur, meðan
hún gengur til sætis síns, og þegar hennar er
minst í ræðu eða á einhtfern hátt annan en þeg-
ar ræðumenn ávarpa liana í byrjun ræðu, ber
henni nafnið “honorable”.
Mrs. Smith er ekkja eftir Ralph Smitli,
sem mikinn þátt tók í stjórnmálum í Britisb
Columbia og var fjármála ráðherra í Brewster
stjórninni, og byrjaði hún þátttöku sína í stjórn-
máluin árið 1894, með því að styðja mann sinn
með ráði og dáð. Ekki tók hún samt neinn op-
inberan þátt í stjórnmálum þá strax, heldur
talaði máli hans heimulega við alla, sem hún
náði til, og hjálpaði honum með kosninga und-
irbúning allan af fremsta megni, — var hon-
um í því sem öllu öðru ágæt eiginkona.
Þegar hún misti mann sinn 1917 tók hún
sjálf upp merki hans og hélt sætinu við auka-
kosningar, sem fram fóru til þess að skipa það
og skipar nú öndvegissæti á þingi fylkisins.
--------o--------
Hversvegna þér ættuð að spara
Til þess að tryggja yður fyrir hinni
hul-du framtíð
Til þess að tryggja yður þaegindi og
hvíld á elliárunum
Til þess að tryggja framtíð fjölskyld-
unnar eftir fráfall yðar.
Byrjið að spara í dag með innleggi á
THE ROYAL BANK
ÖFGANADA
Innborgaður höfuðstóll og varasjóður.... $40,000,000
Allar eignir.............................. $572.000,000
I I
I I
| Eg vil minna mína skiftavini á _
■ að nota tækifærið nú að kaupa
■ allar sortir af “canned goods”,
■ nóg fyrir sumarið. Núverandi verð
| sem auglýst er, er lægra «n heild-
| söluverð. Verður því hækkað aft-
| ur eftir að þessi sala er afstaðin.
I I
|
|
Elis Thorwaldson, ■
Mountain, N. Dakota ■
1 |
SillllHIIIIBIIIIHIIIiailllHIIIIBIIIIHIIIIHIIIIHIIIIHIIIiailllHIIIIMIIIIHilttHllllHllliailllHllliBIIIIHIIIIHIIIIBIIUHIIIIHIIi'Blll^
Vöruflutningsgjald innan Mani-
toba til umrœðu í þinginu.
Eins og margir af lesendum
Löghers muna, Iþá hefir nafnkunn
ur maður, Hon Robert Rogers að
nafni, hvað eftir annað reynt að
gera veður út úr því að stjórn-
in í Manitolba skyldi líða hækkun
á vöruflutnings gjaldi innan Mani-
toba fylkis, þar sem að samning-
urinn á millíi fýlkiisins og Can-
adian Nortlhern járnhrautarfé-
lagsins, taki fram að fýlkisstjórn-
in ásamt stjórnarráði fýlkisins,
skuli 'hafa ákvæðisvafld, ihvað vöru-
flutningsgjald snertir innan vé-
Ibanda Manitobafylkis.
petta sama ihefir nú leiðtogi
afturhald-smanna reynt að gera i
þinginu, með því að bera fram
luppáistungu sem krefst þess að
stjórn fylkfisins krefjist þess að
rvöruflu.tninga gjaldið sé fært n.ið-
ur f það sem þessi nefnd'ar saimr-
ingur ákiveður.
Uppástunga þessi kom til um-
ræðu í þinginu á þriðjudagskvöld-
ið í isíðustu víku, og flutti dóms-
málastjóri Thos. H. Johnson ræðu
í iþví máli, sem skýrir málið svo
vel, að oss fanst rétt að gefa les-
endum Maðsins útdrátt úr henni.
Útdráttur úr ræðu Hon Thos.
Johnsons.
f ræðu sinni minitist Hon Tbos.
H. Jöhnson á staðhæfingar sem
Robert Rogers og Mr. Haig hefðu
gert opinherlega og sagði þær
sönnuðu sér ef nokkurra sannana
hefði þurft, að ekkert hefði verið
'látið ógjört >af umhoðsmann/i
Manitoibaistjórnarinnar Mr. Sym-
ington, til þess að verja skoðanir
þær sem Mr. Haig léti í ljósi,
Ihann sagði og að sér væri það
mikið ánægjuefni að álit það sem
látið væri í Ijósi í máli því, er
Mr. Haig 'hefði lesið upp fyrir
þingheimi, hefði verið Mr. Sym-
ington 'ljóst, og 'hann hefði gert
alt sem hann gat, til þess að vekja
eftirtekt Dominiton /stjórnarinnar
á því. Sagði að fylkisstjórnin
ihefði lagt réttmæti málsins til
grundivallar, 'þegar ihún hefði tal-
að máli því fyrir Dominiton stjórn-
inni, svo að hægt hefði verið að
koma að því sem Mr. Haig
héldi nú fram í þinginu. “pað
var ekkert nýmæli sem Mr. Haig
bar fram” sagði Mr. Johnson,
stjórninni Var kunnugt um alt
það áður og hún ihafði reynt að
hagnýta sér iþað út í ystu æsar.
Mr. Johwston benti á, að ef hann
gæti ekki sannfært þingheim um
a.ð s-tjórnin hefði gert alt sem
hægt hefði verið að gera í þessu
máli, (þá ætti hún skilið ámæli
þing&ins.
Dómsmála ráðherrann sagði, að
spursmálið sem ihér væri um að
ræða væri, hvort fylkisstjórnin
ihefði rétt, eða ekki rétt til að
ráða vöruflutningis gjaldi innan
fylkisins, 'benti á að stundum
væri það hart að göngu að gang-
ast við sannleikanum og vart
væri að búast við þtví, að fólk
gerði það með gflöðu geði, en það
yrði að hinda sig við sannleikann
eins og hann væri.
Mr. Hai'g talaði gleiðgosalega
um að Canadian Northern Járn-
brautarfélajgið heflði e'kfci átaðið
við samninga sína og að félagið
skýldi borga óákveðnar skaðabæt-
ur. petta .sýndist ofur auð-
velt í fljótu bragði, en þegar þá
aðferð átti að taka, kom iþað brátti
í ljós að ljón var á veginum.
Mr. Johnson, talaði oim 16.
grein “undursamlegu samning-
anna”, sem hefðu verið gjörðir
fyrir 20 árum síðan, og sem þeir
Haig væru svo upp með sér af, og
sem Robert Rogers þættist svo
mikill af að hafa átt þátt í að
búa til, en sem utanað komandi á-
hrif hefðu komið i bág við. 16.
grein þesisa samnings, sagði Mr.
Joihnson að ákvæði um skatt á
ýárnbrautum og að Mr. Hatig
benti á að það værl hin rétíta
stefna, en Mr. Johnson sagðist
ekki sjá að fylkið mundi græða
mikið á þessari bendingu aftur-
halds leiðtogans.
Síðan að Norris stjórnin kom til
vallda, hefði skattur á jámbraut-
um verilð hækkaður mjög mikið,
þrátt fyrir hinn ákveðna laga-
istaf sem hún hefði þar haft að
styðjast við sökum hinna lög-
bundn samninga, og hefði fylkið
og Canadian Pacific félagið átt í
málum út af því nokkrum sinn-
um.
pegar að stjórnin hefði komið
iti'l válda, þá ihefði skattur Canada-
Kyrráhafsbrautar félagsins num-
ið $120,000, nú næmi hann 200,000
tog skattur Canadian Northern
járnibrautaf^lagsins hefpi veríð
hækkaður úr vesællegri upphæð
upp í $85,000. Sú braut er nú
eign Dominion istj'órnarinnar, og
Dominion stjórnin hefði farið
fram á að fylkið ætti að vera
sanngjarnt að því er skattálögur
snertir og undir eins og fylkið
sýndi ágengni í þeim efnum, sem
Dominion stjórninni þættu ósann-
gjörn, þá mundi stjórnin krefjast
yfirbótar frá fylkinu.
Barist á móti lækkun á vöru-
flutninga gjaldi.
Fylkisstjórnin hefir verið í lát-
lausu stríði með að fá vöruflutn-
in>ga gjáldið lækkað og lagfært,
og hefir komið miklu tifl leiðar,
isem hver og einn einasti maður
gæti séð, nema þeir sem væru
nokkurskonar pólitískir bragða-
Mágusar, sem altaf væru að reyna
að leggja veiðisnörur sínar, kvað
Haig þar eiga að taka saman hönd-
um við stjórnina til þess að fylgja
fram tilraunum jþeim sem stjórn-
in hefði gert til að halda niður
vöruflutnings gjöldum einis mik-
ið og unt er, heldur en að vekja
upp pólitiskar abhafnir margra
ára gamlar. Alt væri undir því
komið eÍTis og Mr. Haig hefði sagt,
hvað fylkisstjórnin og fylkisráðu-
neytið hefði rétt tiil þess að é-
kveða vðruflU'tninga gjald. Mr.
Haiig hefði haldið því fram að þeir
hefðu þann rétt undir samningun
frá 1901. Mr. Jhonson sýndi fram
á að réttur sá er samningurinn
veitti fylkinu hefði verið ónýttur
af öðrum aðlinum, og sagði að ef
hann gæti isannað þimgheimi að það
hefði verið og þafð sagðist hann
geta, væri það iþá ekki óhæfa fyr-
ir þingmann að fordæma fylkis-
stjórnina fyrir að hagnýta sér
ekki þann rébt. Hann sagði að
samningar þessir hefðu verið
teknir tifl Ottawa, skömmu eftir
að þeir voru fullgerðir, til'þess að
fá þá samþykta af Ottawa stjórn-
inni. Og ástæðan fyrir því að
iþeir fóru þangað væri sú, að á-
kvæði öll í sambandi við vöru og
fóflksflutninga gjöld, með járn-
brautum heyrir með ölflu undir
Ottawa stjórnina, og þess vegna
hefði það verið nauðsynlegt að
©