Lögberg - 28.04.1921, Blaðsíða 3

LÖGBERG, EJLMTUDAGiNN, 28. 'APRÍL 1921.
3
iJWdWlitl
iitwitiiHiiiHiiiimmitiwwuíWíimi)'
iuiaiiiiaiiiaiiiiaiiiwiiiiBiMiiiiBiiaiiiaiiiiwiiaHiiíiBiitiiiiBiiniiiiiBuiiBiHiiiiBiiiiaiiaiiiaiiiaiinwBii
i smnaMn
inauisnmtiiimiiiffiHK
Sérstök deild í blaðinu
^iiiiMwmnBiiniarainmmmmmmnnaMMMn
iiiiii
SOLSKIN
V
'ií,[,illl!lllllllll!;!,;illilllii;i1;uSIIIIÍi!;!lliHlllllllli;;iu!]lHllllllíii!:iilllll!;lliiÍ!ulllliiia,ii:iii|' | |
Fyrir börn og unglinga |!|
'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^
Professional Cards
miiiBiiiiBiiiiaiii
liiiiaiiiiiwiiiimiiimiiHiiiiiMiiimiHiiwnnwiiifmMiiiHmmiiwitmiiiwiimiiiii
niniiaiiiiHiiiiHiiiBiiiiHiiiiaiuiBiiiiBimiiiBiiniiimiiiaiíii
Egill.
Eftir John Lie.
i
Saga frá Þelamörk.
1‘au roðnuðu bæði, og hún gekk þegar burtu.
Nú tók Egill ekkert eftir viðumefninu. Htón
h'orfði aðeins á eftir Helgu. Hún skamniast sín
fyrir að vera hjá mér. hugsaði hann. Ó hve það
var særandi.
Þennan dag gekk Agli enn ver í skólanum en
vanalega. Hann var stöðugt að hugsa um það,
að Helga skyldi fara frá sér án þess að segja eitt
orð við sig. 0g svo leit hún ávalt undan, er
hann horfði á hana. ,
“Þú verður að bera þig að læra þetta dálítið
betur, drengur minn; þú kant ekki eitt orð rétt,”
sagði kennarinn óþlinmóður. Börain hlógu svo
að undir tók í skólastofunni, og kennarinn varð
að byrsta sig til þess að koma kyrð á aftur.
Um kvöldið sat Egill einn í litlu stofunni
lians föðurbróður síns, og keptist við að lesa.
Hann var alls óhræddur við einveruna. • Loginn
'af stóru furuhnyðjunni á arninum lýáti nægilega
fátæklegu stofuna.
Gunnar kom inn, hengdi foyssuna sína á vegg-
inn, og stappaði áf sér snjóinn.
Hann ræskti sig þunglamalega, settist við
eldinn, og tók að horfa á Egil.
“Ósköp eru að sjá treyjuna þina, drengur!”
Egill leit upp. “Þeir rifu hiana.”
'“Ójá,” tók Gunnar fram í, “það er stutt í
þvj sem fúið er. Þú gengur alt of illa til fara.
Eaðir þinn er—” Hann þagnaði alt í einu.
“Komdu með treyjuna.”
Hanri ifékfk sér nál og spotta, og fór að sauma
saman rifuna, og lorst honum það eins höndug-
lega pg æfðum klæðskéra.
“Hin! Þorgrími liefir aldrei orðið neitt við
hendur fast — Ekkert nema klukkur, fiðlur og
fatadruslur. Honum væri sæmra að klæða
drenginn sinn Jiokkalega, en að hrúga í kringum
sig rusli og ræflum. En það er ekki ráðlegt að
flytja öl í gisinni áinu. Það fer alt í hundana
Og þarna situr hann og iskefur sltít úr horni.
Líkt Jiessu hugsaði Gunnar á meðan hann var
að bæta trevjuna. <
Hann var maður ómannblendinn, og lítt að
alþýðuskapi. Hann bjó einn þarna í skóginum
í útjaðri bygðarinnar, undir Seljuhnjúk. ^
Hann lifði á dýraveiðúm, fiskiveiðum og
smíðavinnu. Lítið gaf hann sig þó við smíðun-
um, en ef hann tók sig til, var hann dverghagur.
Einkum smíðaði liann ágætis eggjárn, og hvar-
vetna var sóst eftir ljáum þeim, hnífum og öxum,
sem hann smíðaði. Hann var ekki eyðslufreíkur
karlinn. Hann átti sér ofurlítinn jarðeplagarð,
sem liann ræktaði sjálfur, og úr honum fékk hann
nóg jarðepli handa sér. Aðra akuryrkju hafði
hann ekki.
“TTana nú! nú hangir hún saman um stund,”
sagði hann og hengdi trevjuna á stólinn. “Á
morgun ætla eg að fara upp á heiðina að leita
bjarnarihs. Getur vévið, að eg komi ekki heim
fyr en eftir nokkra dága. Ertu nokkuð hræddur
við það að vera einn heimaT”
.“Nei,” sagði Egill, lagði frá sér bókina, tók
linífinii sinn og fór að telgja skeið, er hann hafði
í smíðum. '
Þegar Egill lor heim úr skólanum á daginn,
varð hann sumum hinna skólalbarnanna samferða
ofurlítinn spöl, Jjangað sem gatan heim að kofa
Gunnars lá af alfaraveginum. Það var honum
lítil skemtun. Hann óskaði að skíðin sín væru
koinin, svo að liann gæti farið beina léið um skóg-
nnn og losast við föruneutið. , /
En hanri faðir hans hafði mpð fáum velyöld-
uin oi'ðum bannað honuin að fara mleð skíðin með
sér, Hann sagði að ef hann liefði þau með, myndi
'hann sífelt ver.ða út í skíðalbrekkunum, en ekkert
hugsa um lesturinn.
Eitt kvöld sköinmu eftir að ITelga meiddi sig,
voru börnin venju fremur vond við hann. Þau
fóru að stríða honum á Helgu, og svo tóku þau
húfuna hans, og köstuðu henni upp í grenitré.
Þetta Ibar Egill alt með þögn og þólinmæði eins
og hann var vanur.
“Veslíngur,” sögðu þau, “liann launar ilt
góðu. Nei, hann cr aumingi, sem ekkert getur,
olla mundi liann bíta frá sér. Það er ckkert
stál í honum, eintómt deigt járn.”
“ Þú verður að fara að Lierða i>ig,” sagði
Níels. “Hækjan verður að vera sterk. Þú fær
allra geðugustu stelpu. En varaðu þig á því, að
hún brjóti ekki mjóu leggina þína með hrosshóf-
unum sínum. ”
Egill varð svo reiður, að hann vissi ekki sitt
rjúkandi ráð.
“Láttu hana afskiftalausa b.......,, hálegg-
urinn þinn,” æpti hann, stökk að Níe'lsi, og laust
lianu undir evrað svo að glumdi í.|
Alla rak í rogastanz, og Níels sjálfan líka.
Egill stóð með krefta hnefa og alla vöðva stælta,
eins og rándýr, sem ætlar að stökkva á bráð sína.
Níels varð sótrauður af reiði.
“Sussu, sussu! dirfist litla randaflugan að
stinga 1 Eg skal, syei mér, brjóta broddinn
þinn.”
Hann reiddi til höggs, en Egill brá sér undan,
og setti um leið báða Linefana fyrir brjóst honum.
Hann var stæltur sem fjöður, stökk alt í kringum
Níels, og barði hann með liöndum og fótum. Dreng-
irnir slóu hring um J)á, og horfðu m'ifnir á linefa-
leiikinn.
Níels öskraði, bölvaði og barðist um, en flest
]*ögg hans urðu vindhögg, því að ekki var gott að
L'Sta hendur á Agli, liann var svo snar og hjól-
liðugur.
Níels náði ekki upp í nefið á sér fyrir reiði.
. \ %
/ ' ' ,,
Hann fáhnaði og hriugsnerist — Ef eg næði í ])ig,
eiturnaðran þín, J>á —.”
Loks rasaði Egill. Níels þreif til lians, og
lét nú högginn dvnja á lionum.
“Ekki nú meira,” sagði Ölafur í Ási, og
drengirnir gengu á milli. “Láttu hann vera,
ella skulum við einu sinni taka í lurgirin á þér.
Egilll er dugandi drengur og stóð sig ágætlega, því
liefði enginn trúað að óreyndu.”
“Hann er ekki eins linur eins'og hann sýn-
ist vera, lymskukindin sú arna,” sagði Níels laf-
móður og all-sneypulegur. “Komi hann öðru
sinni, skal eg mola í honum hvert ben.”
“Það gerði nú ekki betur en þú hefðir við
honum,” sögðu þeir og hlógu.
Níels skalf af reiði. Hann vildi ekki fylgjast
mieð heim, lieldur fór aðra leið.
Næsta morgun voru stúlkurnar að að pískra
eitthvað sín á milli. En drengirnir töluðu Áip-
háltt um bardagann.
Níels liafði bláa kúiu á enninu.
Hann liafði að vísu fieiri sára bletti, en eng-
inn sá þá, hann vildi ekki kannast við það. Hann
stóð upp við arninn, og bar sig alL-mannaLega.
Hann var ekki vel þokkaður af skóLabörnun-
um, sízt þeim sem minni máttar voru, þvi að hann
var óvæginn við þau og harðhentur.
Nú stríddu þau honum, og sögðu: ^
“Barði Larfi þig í gærkvöldi? ha, hæ.”
Níeis reygði höfuðið og mælti all-mikilmann-
ugelr: * ‘ Eg er hi'æddur um að eg hafi barið hann
heizt Till fast, vesalinginn. Hann kemur víst
ekki í skólann næstu dagana,” bætti liann við, og
hló iíæðnislega.
En diguryrði lians höfðu nú engin áhrif á
þau.
“Hann NíeLs er ekki eins sterlcur og menn
lialda. Hann er lingerður og nautstirður.
Btóru útlimirnir ibera liann ofuriiði.”
Þessi orð bergmáluðu iivaðanæva. ,
Helga Var liálf-kvíðandi. ITún snéri sér að
vinstúlku sinni og sagði við iiana:
“Skyidi Níels hafa meitt hann mikið/ aum-
ingjann litia?”
Sussu, sussu, nei, þá væri hann varla svona
borubrattur.”
Á síðustu stundu kom Egill; einmitt þegar
kennarinn bies í skölapípuna til þess að kalla á
börnin. Haun var liæglátur og uppburðarlaus
eins og hanu var vanur, og læddst iiljóðlega í sæti
sitt.
Nú litu börnin á liann með meiri virðingu eu
áður. Það var, ef til vill, dugur í honum, þótt
hann lítiLmótlegur væri.
“Þið hefðuð átt að sjá, liversu hraustlega
hann barðist í^gærkvöidi, og live hann var snar-
legur,” livíslaði Óiafur í Ási að nokkrum drengj-
um. — “Það var aðdáanJegt,” sögðu þeir.
Það var nokkrum dögum síðar í miðdags-
fríinu. EgilL sat einn í skólastofunni. Þá kom
Níels Jijótandi inn, og stór iiópur á eftir Lionum.
“Er það satt að föðurbróðir þinn sé búinn
að vinna Ibjörninn?” sögðu þau.
“Já.”
t “Og ])ú iieifir ekkert gctið um þetta. Var
hann stór?”
“Sá stærsti, sem Liann hefir nokkura tíma
skotið.”
“Kom liann honum lieim með sér?”
“Nei, liann varð að láta liann Liggja í snjón-
um, þar sem liann skaut hann. 1 morgun fór
hann með sleða tiL að sækja liann; og Jiann héit
að hann mundi ná heinuaftur í kvöld, af því að
færið er svo gott.”
‘ ‘ Ó, hve það væri gaman að sjá liann í ireiiu
iagi, ætíi hann sé búinn að flá liann?”
“Nei.”
“Eigum við að fara heim með Agli í kvöld,
drengir?” sagðj ÓLafur í Ási; “það er svo gott
skíðafæl'i. ” "
“Já, jó,” hrópuðu allir í einu.
Allan síðari iiluta dagsins sátu þeir óþreyju-
fullir, og ibiðu þess að skólatíminn væri á enda.
Þegar búið vai>að syngja kvöldsálminn, þustu
þeir til dyranna, liver sem betur gat, svo að kenn-
arinn varð að hasta á þá, og biðja þá að fara
iiægar, en æða ekki eins og úlfa að æti.
Þetta kvöld fékk Egill að vera einn alla ieið,
því hinir drengirnir fpru beina leið á skíðunum,
og komu iheim löngu á undan bonum, þó að hann
hlypi nær því alla leiðina.
Þegar hann kom á hæðina fyrir ofan bæinn,
og sá heim, furðaði hann sig á því að sjá engin
úti. Var Gunnar enn ekki kominn? Þarna
voru skíðin þeirra dren<rianna; en hvar gátu þeir
verið ? SkyLdi þeir hafa farið inn í stofu? “Ó,
yf þeir tæki nú dýrin mín og bryti þau,” hugsaði
aann. Hann skalf af hræoslu, stökk af stað, og
flýtti sér lieim, sem mest iiann mátti. Eftir
nokkur augnaibiik var hann kominn heim, og inn
í fordyrið, lúinn og lafmóður. Hann hlustaði.
Ójá, þarna voru þeir inni. Hann gekk inn. ó,
þeir höfðu tekið dýrin hans niður af hillunni,
hóldu á þeim, og virtu þau fyrir sér.
“Varið Jiið ykkur að missa þau ekki niður
og brjóta þau,” sagði Egill ákafur.
“Góðu, farið þið variega !” g
Hann rétti út Jiöndina til þess að taka Jiestinn
af Níelsi.
“Eg s'kal ekki cta hann,” sagði Liann háðs-
Jegur, og hratt honum til liliðar.
“Hver hefir búið til þessi dýr?”
Það var hestur, kýr, liyrndur hafur og niað-
ur; en maðurinn var ekki nema hálfsmíðaður.
“Það er vafalaust Gunmar, sem Liefir smíðað
þau,” sagði óiafur í Ási.
“Eg hcfi gert. það,” sagði EgíLl.
“Nú lýgurðu,” sagði Níels “Það er trú-
legt! Þú kant víst að beita hnífnum svona!”
Hann gerði sér upp hlátur.
‘ ‘ Nei, isko! Jiessi hafur er cins og liann væri
bráðlilfandi,” sögðu þeir hver við annan með
liinni mestu aðdáun.
“ Jú, eg hefi búið þau öll tii sjálfur, og eg á
mörg fieiri heima.”
“Haltu þér síiman,” sagði Níeis. “Hvað
skyldi Gunnar vilja fá fyrir þenna hest? Eg
kaupi liann.”
Egill varð hræddur.
“Éáið þið mér hann,” sagði hann, og hrifsaði
hestinn af þeim.
Níels ógnaði lionum með kreftum hnefanum
“Engan bardaga í kvöld,” sagði einn drengj-
anna, og hinir tóku í sama strenginn, svo að Níels
hóit sér í skefjum. Hann isetti upp þóttasvip,
og iét hringla í nokkrum silfurpeningum, sem hann
liafði í buxnavasa sínum. Em það hafði engin
áhrif; þeir létu ekki ógna sér.
Eftir áflogin við Ejgil náði iiann aidrei því
vaidi yfir börnunuin, sem Jiann hafði áður haft.
“Nei, það er alveg dæmaiaust svona fagurt
smíði!” sögðu þeir liver við annari. Augu Egils
Ljómuðu af gleði. Honum fanst hann vaxa.
' “Heima byrjaði eg á kúnni og hafrinum,”
sagði liann, “en eg gat ekki komið neinu Lagi á
þau; eg hafði iíka svo vondan hníf. Þegar eg
kom hingað, smíðaði föðurbróðir minn tvo hnífa
harida mér, stórann og iítinn, og þeir bíta, skal
eg segja ykkur.”
Hann sýndi þeim hnífana.
^miHiiiiaiiiaiiiii
liiWIII
iuiai
DR.B J.BRANDSON
701 I/tndaay Bnilding
Phone A 7067
Office tímar: 2—3
Hciinili: 776 Vlctor St.
Phone: A 7122
Winnipeg, Man.
Dr. O. BJORNSON
701 Iiindsay Building
Office Phone: A 7076
Offfice itímar: 2—3
Heimili: 764 Victor St.
Telephone: A 7586
Winnipeg, Mnu.
Vér leggjum Bérstaka áherzlu & aíS
selja metiöl eftir forskriftum lsekna.
Hln beztu lyí, sem hægt er ai5 fá,
eru notuð eingöngu. pegar þér komið
með forskriftina til vor, megiS þér
vera viss um fá rétt þaS sem læknir-
inn tekur til.
COtiCLEUGH & CO.
Notre Dame Ave. og Sherbrooke St.
Phones N 7659—7650
Giftingalyfisbréf seld
Handalausa stúlkan.
\ •
Malari einn, sem hafði tapað öllum eigum
sínum nema mylnunni og stóru eplatré, sem stóð
á bak við liana, átti við hörð kjör að búa. Einu
sinni, þegar hann hafði verið úti í skógi að afla
sér eldiviðar, kom tii hans gamall maður, sem
hánn hafði aldrei fyr séð, og sagði: “Þú ert að
slíta þér út ó að liöggva við hér í skóginum. Eg
skal gera þig að auðugum manni, ef þii vilt gefa
mér Jiað, sem stendur á bak við myinunla.”
“Hvað getur verið þar annað en epiatréð?”
hugsaði malarinn og þótti bera vel í veiði og
samdi skriflega við ókunuga manninn um
kaupin.
Þegar samningarnir voru fuiLgerðir, hió ó-
kunni maðurinn Liæðnislega og mælti: “Að
þremur árum liðnum kem eg og sæki það, sem
mér ber.” Svo fór hann ieiðar sinnar.
Þegar malarinn kom heim til sín, kom kona
bans til hans og sagði: “Hvaðan kemur allur
þessi auður, sem húsið okkar er svo að segja fult
af? Allir kassar og kistur fyltust svo að scgja
á augabragði. Enginn ókunnur maður hefir kom-
ið hér inn eða komið með það, og eg skii ekkert
livernig á þessu stendur.”
Malariun svarar: “Hann kemur frá manni,
scm eg hitti í skóginum og lófaði mér öllum þess-
nm auð. En eg iofaði lionum aftur því sem væri
á bak við mylnuna, og finst mér, að við geta vel
séð af epiatrénu til hans fyrir allan þennan
auð.”
“Ó, góði minn, ’ ’svaraði konan óttaslegin.
“Það hiýtur að hafa verið djöfullinn! Og hann
meinti ekki eplatréð, heldur hana dóttur okkar,
sem var á bak við mylnuna að hreinsa upp.”
Dóttir malarans var ung, fögur og. góð
stúlka, sem aldrei viLdi vísvitandi rangt gjörá og
sem, þegar hún vissi um samning föður síns, lifði
Iiilbrigðu og guði þóknaniegu lífi í þessi þrjú ár,
sem um var að ræða.
Þegar kom að degi þeim, sem von var á
Kölska til þess að vitja stúlkunnar, þvoði hún
sér vandlega og markaði sVo ofurlítið kringlótt
svæði með krít og stóð sjálf innan í því.
Snemnia liinn fyrsta dag hins f jórða árs eft-
ir að samningurinn var gerður á milli mylnueig-
andans og KöLska, kom djöfrillinn, en gat ekki
komist inn fyrir hringinn til stúlkunnar. Undi
Iiann mjög illa við þao og mæiti reiðulega til mal-
arans: “Passaðu að Liún nái ekki í vatn til þess
að þvo sér úr, því á meðan hún getur það, fæ eg
ekki náð valdi yfir lienni”; og malarinn þorði
ekki annað en hlýða. >•
Morguninn eftir kom djöfullinn aftur, en þá
liafði stúLkan grátið svo mikið, að hún hafði
Jivegið hendur sínar hreinar úr táranum, og aft-
ur varð Kölski að hverfa frá í reiði sinni; en áð-
ur en hann fór, mælti hann í ógnandi rómi tiL
malarans: “Högðu a'f henni hendurnar, því
með því móti einu fæ eg vald yfir henni.”
Þessi krafa gekk fram af malaranum, og
hann mælíi: “Hvernig ætti eg að höggva hönd-
urnar af barninu mínu?”
“Ef þú gjörir það ekki, þá tek eg sjálfan þig,
sem eg á með húð og hári.”
Þá varð malarinn óttasleginn og lofaði að
gjöra eins og KölskiTiauð. Og hann fór til dótt-
ur sinnar og mælti: “Barnið mitt, ef eg hegg
ekki af þér báðar hendurnar, Jiá tekur djöfullinn
mig, og í vandræðum mínum Liefi ég lofast til
þess að gera það. Ó, fyrirgefðu mér liarm þann,
sem eg eyk þér með þesu.”
“Elsku faðir minn,” svaraði stúlkan,
“gerðu við mig sem þú vilt. Eg er barn þitt.”
Og hún rétti fram báðar hendurnar, svo hægt
væri að höggva þaæ af.
1 þriðja sinn kom djöfulliim og ætlaði að
taka herfang sitt, en þá hafði stúlkan grátið svo
mikið og svo lengi, að tár hennar höfðu þvegið
handleggsstúfana hreina. Varð kölski þá að
gefast upp og láta af herfangi sínu.
(Framh.)
DR. B. H. OLSON
701 Lindsay Bldg.
Oííice: A 7067.
Viðtalatími: 11—12 og 4.—b.80
10 Tliclma Apts., Home Street.
Phone: Sheb. 5839.
WINNIPEG, MAN.
Dr- J. Stefánsson
401 B*yd Buildirte
COR. PORT^CI ATE. & ÍOMOfJTOfi *T.
Stundar einpongu augna, eyma, naf
og kverka sjúkdóma. — Er aS hitta
frúU. 10-12 f. h. ag 2-5 e.h,—
Talsími: A 3521. Heimili: 627
M'cMillan Ave. Tals. P 2691
Dr. M. B. Halldorson
401 Boyd Buildlng
Cor. Portage Ave. og Bdmonton
Btundar aérstaklaga berklaaýki
og aðra lungnaajúkdéma. Br at
flnna A akrlfatofunnl kl. 11—
12 f.m. og kl. *—4 e.nL Skrlf-
stofu tals. A 3521. Heimili 46
Alloway Ave. Talalml; Shor-
brook S158
Dr. SIG. JÚL. JÓHANNESSON
Lækningstofa að
14451/2 LOGAN AVE.
Optin kl. 3—6 e. h. á ihverjum
jirkum degi. Tals. A9085
Heimilissími A 8592
J. G. SNÆDAL,
TANNLŒKNIR
614 Somerset Ðlock
Cor. Portage Ave. ag Donald Streot
Talsími:. A 8889
MRS. SWAINSON, að 696 Sar-
gent ave. hefir ávalt fyrirliggj-
andi úrvalabirgðir af nýtizlcu
kvenhöttum.— Hún er eina íel.
konan sem slíka verzlun rekur 1
Canada. íslendingar látifi Mra.
Swainson njóta viðskifta yðar.
Talsími Sher. 1407.
Dagatals. St. 3 474 Nætur.: St. 3. 866
Kalli sint & nétt og degi
DK. B. GERZABEK
M.R.C.S. frá Engiandi, L.R.C.P. frft
London, M.R.C.P. og M.R.C.S. frA
Manitoba. Fyrverandi atSatoSarlnlcnhr
viS hospital I Vinarborg, Prag og
Berlin og fleiri hospitöl.
Skrifstofa á eigin hosptal 415—417
Prichard Ave., Winnipeg. Skrifstofu
timi frá 9-12 f.h.; 3-6 og 7-9 e. h.
Dr. B. Gerzabeks eigið hosplud
415—417 Prichard Ave.
Stundun og lækning valdra ajúk-
linga, se mjást af brjðstveikl, hjarta-
bilun, magasjúkdðmum, innýflavaiki,
kvensjúkdðmum, karlmannasjúkdðm-
um, taugaveiklun.
Thos. H. Johnson
og
Hjalmar A. Bergman
islenzkir lögfræðingar
’
Skrifstofa: Room 11 McArthur
Building, Portage Ave.
P. O. Box 1656
Phones: A 6849 og 6840
W. J. LINDAL, B.A.,L.L.B.
íslenzkur lögfræðlngur
hefir heimild til aS taka aS sér mdl
bœSi i Manitoba .og .Saskatchewam
fylkjum... Bkrifstofa aS 1267 Vnion
Truat Building, Winnipeg. Talsimi
A4963 — Mr. Lindal hefir og stcrif-
stofu aS Lundar, Man. og er þar d
hverjum miSvikudegi
pBgsagsassagsragsgsasssscBBBasBaggas
JOSEPH T. THORSON
íslenzkur lögfræðingur
Heimaf. Sher. 4725 *
Heimlli: Alloway Court
AUoway Ave.
MESSRS. PHTMAPS & SCARTH
Barristers, Etc.
201 Montreal Trnst Bldg.,
Wlnnipeg
Phons: A 1386—1337
Vér geymum reiðhjól yfir v«t-
urinn og gerum þau eins og ný,
ef þess er óskað. Allar tegund-
ir af skautum búnair til sam.
kvæmt pöntun. Áreiðanlegt
v«ik. Lipur afgreiðsla.
EMPIRE CYCLE, CO.
641Notre Dame Ave.
A. 8. Bardal
84S Shorbrooke 8t.
Selur lfkkistur og annast um útfarir.
AUur útbúnaður aá bezti. Enafram-
ur aelur hann alakonar minniavarða
og legsteina.
Skrifst. tftlsíml N 6608
Heimilis talsími N 6867
JólN og PORSTBINN
A9GEIRSSYNOI
taka að sér málningu, innan
hú8« og utan, olnnig v«n>
fóðrun (Papertianging) —
Vönduð vinna ábyrgst
Hrtinili 960 Ingersoll Str.
Phone N 6919.
Verkstofu Tftls.:
A8S8S
Heim. Taia.:
A 8384
G. L. Stephenson
PLUMBER
Allskonar rafmagnaáböUl, avo sem
nranjárn víra, allar tegnndlr af
glösnm og aflvaka 'batterls).
VERKSIOFI: E7G UQME STREET
Phones: N0225 A799«
Halldór Sigurðsson
General Contractor
808 Great Weot Permaneot Looa
Bldg., 356 Main 9t
MORRIS, EAKINS, FINKBEIN
ER and RICHARDSON
Barristers og fleira.
Sérstðk rækt lögð við mál út af
óskilum á korni, kröfur á hend-
ur járnbrautarfél. einnig sér-
fræðingar í meðferð sakamála.
240 Grain Exchange, Winnipeg
Phone A 2669
Giftinga og ■-1 ,
Jarðarfara- P*om
með litlum fyrirvara
Birch blómsali
616 Portage Ave. ''Tals. 720
ST JOHN 2 RING 3
Sími: A4163. IsL Myndaatofa
WALTER'S PHOTO STUDIO
Kristín Biamawn eigandi
Næst við Lyceum leikhúaið
290 Portage Ave. Winaiffeff
JOSEPH TAVLOR
LÖGTAKSMAÐUk
Hehnlll.-’nda.: St. John 184*
Skrlfntofu-Taln.: Maln 7*78
Tekur lögtakl bæðl húa&lelguakuldir.
veCskuldlr, vlxlaekuldlr. Afgrelðlr alt
aem að lögum lýtur.
Skrifetofa. 055 Mfttn
ROBINSON’S BLÖMA-DEILD
Ný blóm koma inn daglega. Gift-
ingar og hátíðablóm sértaklega.
trtfararblóm búin með stuttum
fyrirvara. Alls konar blóm og fr*e
á vissum tíma. —íslenzka töluð 1
búðinni.
Mrs. Rovatzos ráðskona.
Sunnud. tals. A6236
J. J. Swanson & G>. ^
Verzla með taateígnir. Sjé ur
leigu á húsum. Annaet lán o*
elasábyTgSir o. fL
808 Paris HuUdlng
Phones A 6340—A «310