Lögberg - 30.06.1921, Blaðsíða 3

LÖGBERG. FIMTUDAGINN, 30. JÚNÍ, 1921.
BLS. 3
WIIIHIIIIHl
IIHIII
inHWHIHDIIHIinuilHIIIII
iiiimujiBuiuHiiHiiiHn]iHiiiHiimii]iHiim[imniimniHiiiHiJiiwiunimiiaii«ini«iimiDmiDHiiiHimiimnHiitHiiiuMinmnnBiQ»nni
maimin
iiniu
Sérstök deild í blaðinu
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiii'
SOLSKIN
•'iiniiiiiiiuiiiiuiiinimiiiiiuimiiiiiiimiiuniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiinitiiiiitniiiiiiiiiiiiuiiiiniiiiiiii'
Fyrir börn og unglinga
•iiiiiiiiiiiiiiiiniuiiiiiiiiiiiiiimiiiiiHiiiiiHiiiiiiiiiiiiiniBMiuiuiiiiiiiniuiiiiiiiuiiiiiiiiiiiifliiimiii-
iiimniin
iHiimimiiii
iiiiimiiiimiini
nmmimnimiini
iimmmmuiHiimmmmmm niiii
nmiimiiii
Hans Christian Anderson.
Þegar Hans var ellefu ára gamall, misti hann
föður sinu, varð þá lítið úr námi fyrir lionum og
hætti hann á skólanum. En það leið ekki á
löngu áður en hann eignaðist stjúpföður og varð
iiann þá að fara og sjá fyrir sér sjálfur.
Eitt af iþví vandasamasta í lífi allra unglinga
er að velja sérlífsstöður, því eftir því hvernig það
tekst er líf rnanns alt að miklu leyti komið.
Mörgum mun finnast að margbreytilegar eða
merkilegar lífs'stöður geti ekki verið að ræða um,
fyrir Hans — ungling félausan og svo að segja
þekkingar >og mentunarlausan. Flestuan mundi
hafa orðið fyrir að leita sér einhverrar atvinnu
í nánd við æskustöðvarnar. en svo var ekki með
Hans, Öden'se var ’alt of Mtill bær fyrir hann að
iStaðnæmast í. 1 huga hans lifði fagurt framtíðar-
land. Um sál hans léku svalvindar Vonanna og
iþar sem hann hafði leikið Htilsháttar hlutverk í
heimabæ sínum og samið ofurHtið leikrit handa
drengjum að leika, þá fann hann að eins einn stað
í landinu sem sér væri samboðinn og það var höfuðT
istaður landsins,, Kaupmannahöfn og þangað Jagði
hann svo af stað einn daginn, með ofurlítinn fata-
böggul, sem móðir hans hafði bundið saman, undir
hendinni og níu krónnr í peningum í vasanum.
Þegar til Kaupmannahafnar kom, leitaði hann
til leikhúsanna. Ilann ihafði tekið iþótt í sjónleik
í heimabæ sínum og hélt að sér væru þeir vegir
færir. En það vildi elvki ganga vel, mest vegna
mentunarskorts.
Þá reyndi hann að leggja fyrir sig sönglist,
en það fór ó sömu leið„ og hann komst að þeirri
niðurstöðu, að framtíð sín og vélgengni aldrei
liggja eftir þeirri braut.
Var nú Andersen illa kominn, félaus og fjarri
sanum, í stórbæ, en liann liafði eignast þar nokkra
vini, og þeir gengust fyrir því, að hann gæti afl-
að sér frekari mentunar á skóla, með því að leggja
fram fé sjálfir og leita almennra samskota hon-
um til handa. Nokkur kvæði komu út eftir And-
ersen um þessar mundir, þar á meðal “Hið deyj-
andi ibarn.” sem vakti allmikla eftirtekt, ,enda
er það kvæði afliragðs fallegt og eitt hans allra
be^ta kvæði. Árið 1830 gaf hann ixt sína fyrstu
ljóðabók, og árið eftir, 1831, gaf hann út annað
hefti af ljóðunum, sem hann nefndi “Hugmyndir
og pennadrættir. ” En það var ekki á því svæði,
sem þessi maður átti að Iifa í minningu þjóðar
sinnar. Ljóðagerð Hans Ohris'tian Andersen er
að mestu gleymd.
Árið 1833 var honum veittur ferðastyrltur
af konungi Danmerkur og fór ha’nn þá til Þýzka-
lands, Svisslands og Italíu. 1 sambandi við það
ferðalag ritaði hann ferðalýsingar svo snjallar,
að þær vök'tu eftirtékt bæði í Evrópu og Ame-
ríku.
Næst snýr Andersen sér að því að semja
skáldsögur og lei'krit, sem liann nefndi “Mulatto”-
og átti hvorutveggja allmikum vlnsældum að
fagna..
Á meðal verka Andersens sem eru Saga
lífs míns, Nýjar sögur og æfiritýri, Sögur frá
Jótlandi, Sandhæðirnar á Jótlandi, Barnasög-
ur, Svanirnir og ísmærin.
Árið 1844 var hann í boði hjá konungsfjöl-
skyldunni í Danmörfku og voru honum iþé veitt
Mfstíðar laun, og eftir það ferðaðist hann víða
um heiim.
Þegar Anderson var fjörutíu ára gamall,
drifu að honum Jukkuóskir víðsvegar frá enda var
hann orðinn þá heimsfrægur maður. Á meðal
annars barst honum þá nokkuð af hans eigin
verkum á fimtán tungumálum, og við það tæki-
færi sæmdi Danakönungur hann Grand krosis
orðunni.
Um sögur og æfintýri Hans Ohristian And-
ersen, er ekki til neins að rita langt mál, þær'
þekkja allir — og elska, og enginn rithöfundur
hefir náð jafn miiklu valdi á huga og hjörtum
ungdómsins í öllum löndum eins og Hans
Christian Andersen og minning þesis manns sem
æskan elskar, getur aldrci fyrnst. Hann dó í
Kaupmannáhöfn 6. ágúst 1875.
Sagan af Sigurði konungi
og sonum hans.
Kvöldið var komið1, dimmir skuggar byrgðu
fyrir dyr og glugga, alstaðar voru þeir að bera
dagsljósið ofurliða, þetta var rökkrið, “blessað
rökkrið, eins og Jói litli komst að orði. Bökkrið
hafði sérstaka þýðingu fyrir hanxl, því þá var
gamli Jökull vanur að segja honum sögur, álfasög-
ur eða huldufólkssögur og stundum draugasögur,
Jói litli var nú samt ekki mjög sólginn í þær síð-
asttöldu ef aldimt var orðið, þá vildi hann heldur
heyra eitthvað um konungssyni eða konungsdæt-
ur i álögum, og einmitt nú hafði Jökull gamli löfað
’honum einni slíkri töfrasögu.
Jökul'l var sestur í hið söguríka sæti, ruggu-
stólinn í dimmasta hörni setustofunnar og Jói
litli kominn í keltu bans, og með barnslegri eftir-
vænting og óþr^yju minti hann á, að “nú yæri
bezt að byrja.” “Jæja þá,” sagði Jökull, og
strauk kollinn á drengnum, “eg ætla að segja þér
söguna af Sigurði hinum góða og sonum lians.”
Sigurður konungur réði fyrir ríki þar sem
altaf var sól og sumar, þar voru fagrir akrar og
aldingarðar, stórir flákar af sígrænu haglendi,
þar sem hross og sauðfénaður og nautgripahjarðir
genga sjálfala. Þar voru hinir fegurstu skógar,
þar áttu heima fuglar með öllum litum, grænir
rauðir gulir og bláir o. s. Ifrv., þeir voru sísyngj-
andi drotni 'lpf og dýrð, fyrir að hafa þarna frið
og næði, því Sigurður konungur hafði réttlát lög
í rí'ki sínu, fyrir mienn og skepnur, og öllum þegn-
um konungs kom saman um að gera að eins það
sem var rétt og gott. ,
Sigurður konungur átti drotningu, hina fríð-
ustu konu, liún var ekki síður góð en hún var
falleg, þau hjónin áttu’tvo syni, hét annar Morgun-
roði en hinn Aftanroði, þeir voru hin fríðustu
ungmenni, og öllum vildu þeir gott gera, þeir voru
því virtir og elskaðir af öllum, Morgunroði var
ári eldri en ‘bróðir .hans, og hafði hann fæðist árla
morguns, er sendiböði sólar miorgunroðinn, gylti
láð og lög, var konungsson því nefndur Morgun-
roði. En yngri bróðiriím var fæddur er kvöld-
sólin sveipaði vesturloftið litbrigðum aftaroðans
og var því konungssyni gefið það nafn.
Þó konungssynir væru báðir fríðir og góðir,
voru þeir þó ó'líkir í háttsemi, Morgunroði reis
snemma úr rekkjú hvern morgun, vildi hann fyrir
hvern mun heyra liina fyrstu söngtóna fuglanna
rjúfa kyrð næturinnar, heyra og sjá allar hinar
lifandi verur heilsa hinum komandi degi, sjá dýrð
drottins. Oft ráfaði konungsson í leiðslu, um
hina töfrandi slíóga, meðfram silfurtærum ám og
lækjum, oft var konungsson á þessum morgun-
göngum langt fram á dag. En það er að segja
af Aftanroða; hann svaf værast á morgnana, en
um og eftir sólsetur var hann ætíð á ferli, hann
lifði sínar sælu stundir er kvöldsólin kvaddi dag-
inn með dýrðlegu geisilaflóði, þá er fuglarnir
sendu angurlblíða tóna út í geiminn, og er stjörn-
urnar blikuðu á hinu bláa himindjúpi, oft var
kongsson á ferli langt fram á nætur, og var því
eðlilegt að hann væri morgunsVæfur.
Þegar konungssynir voru orðnir fulltíða menn,
kallaði Sigurðuf konungur þá á sinn fund, og
sagði: “eg fer nú að eldast, og að því kemur að
þið takið við ríki mínu því er það minn vilji að þið
festið ráð ykkar, kvongist. Konungsynir tóku
þessu vel og ferðuðust um alt ríki föður’-síns en
komu heiiri svo búnir, kögðu þeir föður sínum að
ekki hefðu' þeir séð rieinar meyjar í ríki hans sem
þeir hefðu orðið ástfangnir af, konungi líkaði
þetta miður, sagði hann þá sonum sínum að þeir
yrðu að heimsækja vin sinn, er væri töframaður,
og ætti heima við hið “Blikandi fljót” tíu dagleið-
ir í vesturjfrá borginni, fékk konungur þá sonum
sínum skip mikið og fagurt til fararinnar, hét
skipið Hraðfari, og hrifði þann kost að er segl voru
fest við hún, blés hagstæður vindur í Voðir, og bar
'Skipið í þ'á átt er stýrimaður vildi.
Næsta morgun lögðu konungssynir af stað
tveir einir, því ekki vildu þeir hafa fylgdarlið í för
þessa. Hraðfari klauf vatnið með afar hraða,
og sigldu kongssynir í vestur eftir hinu blikandi
fljóti, eftir tíu daga siglingu komu þeir að kvöldi
að hömrum mi'klum, og lá þar steiribogi sem brú
yfir fljótið', á miðri brúnni stóð gamall öldungur,
með hár svo langt að nam við mittisstað, en þó
var skegg hans ðn tilkomumeira, hvítt sem mjöll,
var því nú br.ugðið sem belti um mitti töframanns-
ins, því þetta var hann, só er átti að leiðbeina
kongssonum, bað hann þá legigja Hraðfara að
hellismunna nokkrum við nyrðri brúarsporðinn,
og kom töfrakarlinn þar til móts við þá bræður,
og er þeir höfðu bundið skipið við steinstólpa
nokkurn, gengu þeir í hellirinn, þar var bál kynt
á miðju gólfi og unnu við það mesti fjöldi af litl-
um dvergum, voru þeir alJófrýnilegir ásýndum.
Karl vísaði konungssonum til sætis á steinbekk
framan við eldinn, þá sagði karl: eg veit alt um
ferðir ylckar, og skal 'eg reyna að hjólpa ykkur
eftir mætti, þá rétti hann Morgunroða fimm steina,
“fleygðu þessum steinum í eldinn og muntu þá
sjá hinar fegurstu meyjar, kjóstu þér eina þeirra,”
þá fleygði konungsson steinunum í ibálið, sá hann
þá sér til mestu undrunar að steinarnir urðu að
fímim meyjum, héldust þær í hendur og dönsuðu í
bálinu, loginn lék um ljósu lokkana þeirra, en
'brendi þá þó ekíki (né þær), þær hneigðu sig og
brostu til konungssonar, eins og þær viWu segja
hivor fvrir sig “kjóstu mig konungsson,” aldrei
■hafði Mörgunroði litið eins fagrar meyjar, en þó
bar ein af öllum, og er hún leit á hann sínum blíðu
himinbláu augum, þá benti konungsson á hana og
sagði: “þessa kýs eg,” og var þá sýn þessi horfin.
Þá sagði karl: ‘ sú er þú kaust er konungsdóttir í á-
lögum, hún dvelur á Htilli stjörnu langt út í geimn-
um, en kerijur á hverjum morigni með hinum fyrstu
sólargeislum til jarðarinnar til að lieimsækja
dverginn Döður fóstra sinn, nafn hennar er Sóley.
Næst rétti karl fimm steina að Aftanroða, “kast-
aðu þeim á bálið” sagði hann: “og þá muntu sjá
fimm hinar fegurstu meyjar kjóstu eina þeirra,”
konungsson kastaði þá steinunum í bálið, sá hann
þá að steinarnir urðu að fimm fögrum meyjurn,
héldust þær í höndur og dönsuðu á bálinu, loginn
lék um ljósu lokkana þeirra en brendi þá eJíki,
þær hneigðu sig og brostu til konungssonar, eins
og þær vildu segja hvor um sig: “kjóstu mig kon-
ungsson. Aldrei hafði Aftanroði séð eins fríðar
meyjar, en þó bar ein af öllum, augu hennar voru
dimmblá sem vatnsdjúpið, “þessa kýs eg” hróp-
aði konungsson og benti á hana, hvarf þá sýn
þessi, en karl mælti: “ þú kaust vatnadísina fögru
hún er lvonungsdóttir í álögum, og er í undirheimi
hins 'Mikandi vatns, hún heitir Lilja og er systir
meyjar þeirrar er bróðir þinn kaus sér, henni er
'leyft að heimsækja dverginn Döður fóstra sinn um
sólsetur dag hvern. Dvergurinn er vinur minn
og sendi eg ykkur á hans fund og mun hann leggja
yJAur ráð til að leysa systurnar úr álögum. Döð-
ur dvergur á heima í hömrum þeim er sól gyllir
að morgni, dag hvern, þangað er þriggja daga
leið í vesturátt. Nú, skulu þið fara til sláps
ykkar, og óska eg ykkur farar heilla, ’ ’ Þá stökk
karil á (bálið og varð þá svo dimt að ekki sá handa-
skil, sátu konungssynir kyrrir um «stund, því þeir
liéldu að bólið mundi blossa á ný, en er það varð
yfcki, gengu þeir til skips og s\7álfu til næsta morg-
uns, þá 'héldu þeir áfram ferðinni, sáu þeir í
fjarska hina sólgyltu hamra gnæfa við himinn, þar
sem dvergurinn Döður átti heima við hið “Blik-
andi vatn.” Eftir þriggja daga ferð voru kon-
ungssynir komnir að upptökum fljótsins, þar sem
það féll með feikna hraða úr hinu Blikandi vatni,
en Hraðfari klauf strauxriinn sem ekkert væri, og
innan stundar sigfdu konungssynir með strönd
vatnsins, og nokkru fyrir sólsetur hinn þriðja dag
voru þeir lcomnir að hamraborg þeirri er töfra-
maðurinn hafði sagt þeim að væri heimili dvergs-
ins, lögðu þeir bræður skipi siínu í vog einn er
skarst inn í hamrana, var þar aðdýpi og góð
len'ding, stigu koriungssynir þar á land og reistu
tjöld sín í fögrum lundi er var luktur hömrum á
þrjá vegu, lundur iþessi var líkastur blómareit,
því þar voru ótal tegundir ilmandi blóma, og upp-
sprettrilind silfurtær bunaði undan berginu fram.
En er konungssynir virtu hamralborg þessa fyrir
sér, sáu þeir. að sumir klettaxmir, líktúst húsum og
köstulum með feikna háum turnum. þeim kom
því saman um að þetta væri reglulegur dverga-
heimur. Þeir bræður skiftu svo verkum með
sér, að Alftanroði sltyldi halda vörð á skipinu, um
sólsetursleytið kveld hvert, þil sólaruppkomu að
morgni, en bróðir hans skyldi þá tafca við. Morg-
unroði kaus að söfa í tjaldinu í lundinum fagra,
en Aftanroði bjó um sig í stafni skipsins, veður
var hið indælasta, sólin var a'ð hníga í æginn, og
með kvöldgeislum hlýjum að kveðja daginn, horfði
kongsson hugfanginn á láð og lög, þá heyrði hann
skvamp í vatninu fyrir aftan skipið, hann h'all-
aði sér því út yfir borðstokkinn og horfði niður
á gljáandi vatnsflötinn, þá sá hann meyjai’höfuð
koma upp úr djúpinu, ljósir silfcimjúfcir hárlokk-
ar, liðuðust niður á brjóst og herðar, vatnakrist-
allar, perlur og “Maríudioppur” glönsuðu í kór-
ónu meyjarinnar, er var fagurlega ofin úr vatna-
liljum, þessi fagra hafmey leit nú á 'könungsson,
augu hennar vor dimmblá eins og vatnsdjxxpið,
lconungsson mintist nú þess að einu sinni áður
liafði hann séð þessa vatnadfe, en það var í bóh
tÖframannsins, þetta var 'því konungsdóttirin í
lögum. Hann talaði til lxennar hinum blíðustu
ástai'orðum, en hún brosti gletnislega og hristi
höfuðið, svo vatnsdroparnir hrundu í allar áttir,
féllu riokkrir í augu konungssonar, brá þá svo við
að hann sá í gegnum vatnsdjúpið, þar sá hann
stóra borg, og fjölda fólks á ferð fram og aftur
eftir strætum og þjóðvegum, iþá hvarf sýn þessi,
því vatnsdroparnir höfðu þornað á hvörmum
konungssonar, og sá hann nú heldur ekki mevjuna
fögru, sólin var nú lí'ka gengin. undir, að eins
nofckrir skugga bólstrar á vesturlofti voru gyltir
kvöldroða sólar. Um dagrenning sofnaði kon-
ungsson, dreymdi liann þá að maður kæmi til sín
mikill vexti, með afar laxxga handfleggi, hann hélt
á gullboga í annari hendi en í hinni ýveimur gull-
örv'um, maður þessi ávarpaði Aftanroða á þessa
leið: “ Eg ér dvergurinn Döður, þið eruð hing-
að sendir til að leysa fósturdætur mínar úr álög-
um, en það getur því að eins orðið að þið skjótið
örfum þessum í hjörtu þeirra og því læt eg hér
gullbogann góða. Strengur hans er ofinn úr
trygðallxindum, hér eru einnig örvar ástar, og hafið
þið bræður nú vopn þau er duga munu ef rétt er
með farið, en ekki megið þið hika eitt auguablik
eftir að örin hefir verið lögð á streng, því hvert
augnablik styttir æfi ykkar um eitt ár, en hvert
andartafc um tíu ár.” Hvarif draummaðurinn
þá inn í hamrana, en konungsson vaknaði, fann
han nbogann og örvarnai*, og þóttist hann aldrei
hafa séð önnur eins gersemi.
Það er nú frá Morgunroða að segja, að hann
reis úr rekkju er dagur rann, horfði hann til aust-
urs þar til hann sá hina fyrstu sólargeisla kljúfa
geiminn á leið til jarðar, sá hann þá heilan her-
skara af ofurlitlum ljósálfum, rendu þeir sér fót-
skriðu léttilega eftir sólargeislunum, stundum
stungu þeir sér “hniísu” lioppuðu og dönsuðu í
ki'ingum dx'otninguna sína, því hún var með í
förinni, sumir þeiri'a báru hana á milli sín, á út-
þöndu norðurljósa bandi, er var skrey^t öllum
regnbogans litum, þeir xændu sér niður í blóma
lundinn og tíndu daggardropana af krónum þeirra
og festu þá í hárið á drotningunni, glóðu iþeir þar
eins og dýrindis demantar, en þetta var nú samt
ekki álfa drotning, heldur konungsdóttirin fagi’a
er Morgunroði hafði iséð í bóli töframannsins,
hann hugsaði sér því “gott ti’l glóðarii^nar”, plokk-
aði rauða rós og rétti hinni fögru mey, hún nældi
hana í híalfns kjólinn sinn á vinstra brjósti, þetta
fanst konungssyni vera góðs viti, herti upp hug-
ann o gætlaði að taka í hönd hennar, en hún færði
sig fjær, brosti og hristi höfuðið, svo daggar drop-
arnir hrundu í allar áttir, féllu nokfcrir í augu
konungsisönar, brá þá svo við að hann sá lítinn
hnött langt út í himingeimnum, þar sá hann borgir
og bæi, húsin sýndust fjarsfca lítil, þau voru samt
nógu stór fyrir litlu ljósálfana er í þeim lifðu,
þetta smáa álfafólfc var á ferð fram og aftur, sum
ir óku í fjarska litlum vögnum, með ofur smáum
hestum speritum fyrir, þá hvarf sýn þessi, því nú
voru daggardropamir þörnaðir á hvörmunx kon-
ungssonar, og horfin var einnig konungsdóttirin
fagra, þá var þar köminn Aftanroði og sagði hann
bróður sínum hvað fyrir sig hefði fcomið, og sýndi
honum gripina góðu bogann og öi’varnar. Kom
þeim saman um að næsta kvöld sfcyldi Aftanroði
frelsa fconunigsdóttii’ina úr álögum undirbeima.
nuHiinHiiiiHiin
nmiuiBiiiiaiimiiiii
Professional Cards
umiimiini
iumiimuiii
DR.B J.BRANDSON
701 L/liulsay Bullding
Phone A 7067
Office tímar: 2—3
HelmUl: 776 Vlctor St.
Phone: A 7122
Winnípeg, Man,
Dr. O. BJORNSON
701 Liindsay Building
Office Phone: 7067
Offfice Itímar: 2-—3
HelmUi: 764 Victor St.
Telephone: A 7686
Wlnnipeg, Man.
Vér leg-gjum sérstaka áherzlu & aíS
selja meSöl eftir forskriftum lækna.
Hin beztu lyf, sem hægt er aö fá,
eru notuS eingöngu. fegar þér komiS
með forskriftina til vor, meglð þér
vera viss um fá rétt það sem læknir-
inn tekur til.
COL/CIjEUGII & co.
Xotre Dame Ave. og Sherbroolte St.
Phones N 7659—7650
Giftingalyfisbréf seld
. ■ í i
DR. B. H. OLSON
701 Lindsay Bldg.
Office: A 7067.
Viðtalstími: 11—12 og 4.—5.30
10 Theima Apts., Horne Street.
Phone: Sheb. 5839.
WINNIPEG, MAN.
Dr. J. Stefánsson
401 Boyd Building
COR. P0RT/\CE AVE. & EDMOJÍTOJÍ ST.
Stundar eingongu augna, eyina. nef
og kverka sjúWdóma. — Er að hitta
frá kl. 10—12 f. h. og 2 — 5 e. h.—
Talsími: A 3521. Heimili: 627
MicMillan Ave. Tals. F 2691
Dr. M. B. Halldorson
401 Boyd Buiidlng
Cor. Portage Ave. og Edmonton
Stundar aérstaklega berklaaýkl
og aðra lungnasjúkdóma. Br »6
flnna á akrlfstofunni kl. 11—
12 f.m. og kl. 2—4 c.m. Skrif-
stofu tals. A 3521. Heimili 46
Alioway Ave. Talsimi: Sher-
brook 315E
Dr. Sig. Júl. Jóhannes-
son, B.A., M.D.
Lundar, - Manitoba
J. G. SNÆDAL,
TANNLŒKNIR
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave. ag Donald Streat
Talsími:. A 8889
MRS. SWAINSON, aC 696 Sar-
gent ave. hefir ávalt fyrirliggj-
andi úrvalsbirgðir af nýtizku
kvenhöttum.— Hún er ein|t 1*1.
konan sem slíka verzlun rekur 1
Canada. Islendingar látið Mr*.
Swainson njóta viðskifta yöar.
Talsími Sher. 1407.
miHmilllHIIJIMilllHUIHIIimiIHHIIMIilHIIIII
Dagatals. St. J 474 Nætur.: St. J. 8(6
Kalll sint á nðtt og degi
I)R. B. GERZABEK
M.R.C.S. frá Englandi, L.R.C.P. frá
London, M.RX3.P. og M.R.C.S. frá
Manitoba. Fyrverandi aÖstoBarlæknir
við hospital 'S Vinarborg, Prag og
Berlin og fleiri hospitöl.
Skrifstofa á eigin hosptal 416—417
Prichard Ave., Winnipeg. Skrifstofu
tlmi frá 9-12 f.h.; 3-6 og 7-9 e. h.
Dr. B. Gerzabeks eigið bospital
415—417 Prichard Ave.
Stundun og lækning valdra sjúk-
linga, se mjást af brjóstveiki, hjarta-
bllun, magasjúkdómum, innýflaveikl,
kvensjúkdómum, karlmannasjúkdóm-
um, taugaveiklun.
Thos. H. Johnson
°g
Hjalmar A. Bergman
islcnzkir iögfræölngar
Skrifstofa Room 811 McArthur
Building, Portage Ave.
P. O. Box 1656
Phones: A 6849 og 6840
W.3. LINDAL, B.A.,L.L.B.
íslenzkur lögfræðingur
7iefir heimild. til aO taka aO aér mdl
bœOi i Manitoba .og .Saskatchewan
fylkjum... Skrifatofa aO 1267 Vnion
Truat Building, Winnlpeg. Talaimi
A4963 — Mr. Líndal hefir og akrif-
stofu aO Lundar, Man. og er þar i
hverjum miOvikudegi
JÖSEPH T. THORSON
íslenzkur lögfræðingur
Heimaf. Sher. 4726
Heimili: Alloway Court
Alloway Ave.
MESSRS. PHHiI/IPS & SCARTH
Barristers, Etc.
201 Montreai Trust Bldg.,
Wlnnipeg
Phons: A 1336—1337
Phone: Garry 2616
JenkinsShoeCo.
639 Notre Dame
Avenue
Vér geymum reiðhjól yfir vet-
urinn og gerum þau eins og ný,
ef þess er óskað. Allar tegund-
ir af skautum búnaor til samu
kvæmt pöntun. Áreiðanlegt
verik. Lipur afgreiðs-la.
EMPIRE CYCLE, CO.
641Notre Dame Ave.
Verkstofu Tals.:
A 8383
Heim. Tais.:
A 8384
G. L. Stephenson
PLUMBER
Allskonar rafmagnsáböld, ito sem
•trnujárn víra, allar tegundir af
glösum og aflvaks jbattoris).
VERKSTQFk: G7G UflME SIUEET
A. S. Bardal
84S Sherbrooke St.
Sclur ltkkistur og annact um útfarir.
Allur útbúnaður sá bezti. Ennfrem-
ur celur hann alakonar minniavarða
og Iegateina.
Skrifst. talsími N 6608
Heimilis talsimi N 6607
Phones: N6225 A7996
Halldór Sigurðsson
General Contractor
808 Great We*t Permanent Loa*
Bldg., 356 Main St.
MORRIS, EAKINS, FINKBEIN
ER and RICHARDSON
Barristers og fleira.
Sérstök rsekt lögð við mál út af
óskilum á korni, kröfur á hend-
ur járnbrautarfél. einnig sér-
fræðingar í meðferð sakamála.
240 Grain Exchange, Winnipeg
Phone A 2669
Sími: A4153. IsL Myndaatefa
WALTER’S PHOTO STUDIO
Kristín Bjarnason eigandi
Næst við Lyceum leikhú*U5
290 Portage Ave. Winni#eg
JOSEPH TAVLOR
S LÖGTAKSMAÐUK
lieimills-Tals.: St. Jobn 1841
Skrtfatofu Tais.: Maln 7878
Tekur lögtakl bæði húsalelguskuidii,
veðskuldlr, vlxiaskuldir AfgrelClr elt
sero að lögum lýtur.
Skrlfstofa, «55 Mn'n Stres*
Giftinga og , ,,
Jarðarfara- Dlom
með litlum fyrirvara
Birch blómsali
616 Portage Ave. Tals. 720
ST JOHN 2 RtNG 3
ROBINSON’S BLÓMA-DEILD
Ný blóm koma inn daglega. Gift-
ingar og hábíð&blóm sértaklega.
Útfararblóm búin með stuttum
fyrirvara. Alls konar blóm og fræ
á vissum tíma. —Islenzka töluð i
búðinni.
Mrs. Rovatzos ráðskona.
Sunnud. tals. A6236
J. J. Swansou & Co.
Verzla meö inateignir. Sj& ur
leigu á hú.um. Annert Un o,
eldaáhyrgSir o. fl.
808 P&riS Buildiuft
Phones A *S49—A «31*