Lögberg - 24.11.1921, Blaðsíða 1

Lögberg - 24.11.1921, Blaðsíða 1
SPEIRS-PARNELL BAKING CO. ábyrgjast yður fulla vigt, beztu vörur fyr- ir lœgsta verð sem verið getur. REY N IÐ Þ AÐ! TALSlMi: N6617 - WINNIPEG Það er til myndasmiður í borginni W. W. ROBSON 490 Main St. - Tals A7921 34. A'kGANC.UR WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 4 NÓVEMBER 192! NUMEP 47 BÆJARSTJORNAR-KOSNINGARNAR FARA FRAM Á FÖSTUDAGINN KEMUR. ALLIR SEM ATKVÆÐI HAFA ÆTTU AÐ SJA UM AÐ GREIÐA ATKVŒÐI SITT Afvopnunar - þingið í Washington. Takmörkun á herbúnaði. Eins og skýrt hefir verið frá í Lögbergi, þá var þingið sem fjall- ar um takmörkun á herútbúnaði, sett formlega í Washington 12. þ. m., og voru þar mættir fulltrúar frá flestum stórþjóðum heims og líka þeim smærri. Forfseti fundar- ins var kosinn utanríkisráðgjafi Bandaríkjanna Hughes. En forseti Bandaríkjanna, Harding bauð gestina vel komna á þessa leið: “Herra ríkisritari og erinds- rekar samtalsfundar þessar, kon- ur og menn: pað er stórmikill heiður og á- nægja, sem mér veitist, með því að bjóða erindreka þessa samtals fundar velkomna til höfuðstaðar Bandaríkjanna. pað er ekki að einls ánægja að bjóða ykkur veT komna sökum þess, að vér erum nú í siðustu tíð þátttakendur í sama velferðarspursmálinu, spursmál- inu sem óeigingjörn fórfærsla, sorg og sigur hefir fært þjóðirnar nær hvor annari, heldur er það sérstök ánægja að tala til yðar fyrir munn þeirrar þjóðar, sem með orðum sínum og athöfnum hefir Isvo mikil áhrif á vellíðan, eða vansæld allra þjóða. pað er ómögulegt að segja fyrir fram hvaða þýðing þetta þin^ getur haft og það er ekki ó- leyfilegt mikillæti eða móðgun fyrir þær þjóðir, sem eiga hér ekki umboðsmenn, og sem njóta fullr- ar virðingar vorrar, að lýsa yfir því, að niðurstaða þessa fundar hlýtur að hafa sýnileg áhrif á allar framfarir manna oig á rás framtíðar viðburða í heiminum. pessi fundur, trúi eg að sé í fullri alvöru í þjónustu hinnar vakandi menningar meðvitundar tuttugustu aldarinnar. pað er hvorki fundur þeirra, sem sam- vizkubitið isker, né þeirra sem sorgin lamar. pað er ekki sam- fundur sigurvegara, til að velja þeim sigruðu samningsskilyrði. Og hann er ekki ráðstefna þjóð- annia til þess að umskapa mann- fólkið. Hann er miklu heldur, fundur, er menn eru komnir til frá öllum jwrtum heims, til þess að fá betur notað hinar góðu hvatir mannanna, til þess að draga úr yfirsjónum vorum að því er til millilanda, eða milliþjóða isam- bands kemur. pegar eg tala, sem isvaramaður þess er upptökin átti að þessari samkomu, þá held eg að mér sé óhætt að sagja, að Bandaríkin séu ekki ein um að boða til þessa fundar. Heldur hafa þau, með því að kalla til hans, talað máli mannfólks, sem er þreytt og þjakað undan stríðlsþung^ og er að reyna að berjast við að græða sárin — með jafnvæginu, sem Tiungrar og þyrstir eftir betra samkomulagi manna á milli — sem þráir að byrðunum þungu sé -af því lyft og einhuga biður um ■frygging fyrir varanlegum friði. Hatrið krefst ekki slíks gjalds. pað er undur hægt að skilja ,þá heimsviðu þrá, vegsemd yfirburða, gleði framkvæmda, frelsife þrá, kærleik til ættlands, sorgar að- •köst, þunga skuldanna, auðn og eyðilegging — alt þetta er metið 4 sama hátt í öllum löndum. Hér í Ameríku erum við nýkomnir frá því að fylgja óþektum hermanni til grafar. pjóðin hneigði höfuð- in í þögulli sorg á meðan hún heiðraði minningu hans, og hvort sem þjóðin gjörði það með orðum, eða þögulli lotningu, þá voru það hundrað miljónir af borgurum landsins, sem voru á þeirri stund að mæla í huga sér orsakirnar ó- fyrirgefanlegu, koistnaðinn óút- reiknanlega, fórnina sem ekki verður með orðum lýst, og sorgina sem var þung eins og blý. Og það var sama spurningin, sem þrýsti sér fram á varir allra. •"Hvernig geta mennirnir réttlætt, æða guð fyrirgefið? Hatur mann- anna krefst ekki slíks endurgjalds, það verður að neita metorða og á- girndinni um það.” Ef hægt er að kenna misskilningi um það, þá látum osls útrýma honum, en réttan skilning koma í staðinn, svo góðvild gagntaki allar þjóðir. Vér krefjumst allir frelsis, og réttlætis, og vér getum ekki notið annars, en verið án hins, og bæði réttlætið og frelsið verður að álít- ast sém ómótmælanleg eign allra jafnt. Meðfætt réttlæti mann- anna er frá guði, og þessi Isorgar- leikur heimsins stafar frá því að menn viðurkenna ekki þann sann- leika. Heimurinn í dag lamar velgegni sina með því að vígbú- ast til yarnar, eða sóknar, þeg- ar heilbrígð skynsemi krefst betri skilnings á sameiginlegum málum. Út úr þesfeu stríðsflóði komu menn, sem bundist höfðu nýjum vina og kunningja böndum, menn með nýja sannfæringu og nýjar þrár. pað er vort hlutve.rk að gjöra okkur sem mezt úr þeim. Fólkið sem skjögrar undir skulda- byrðunum þarf að fá þeim lyft af aér. Mannfélaginu sem hefir verið ofboðið með þessari óþörfu eyðilegging, er hætt við að draga úr áhrifum óþæginda þeirra sem eyðilegging þeirri valda. Hugs- um okkur þann óútreiknanlega kastnað, sem stríðið hafði í för með .sér og byrði þá sem herút- búnaðurinn veldur. pá er það víst þrá hvex’s einasta manns og hverrar einustu konu, að heyút- búnaðurinn sé takmarkaður, helzt að stríð séu gerð með öllu óleyfi- leg. Við alvarlega íhugun þá er það vilji 100 miljóna manna, sem bonga á friðar- en deyja á stríðs- tímunum, að stjómmálamenn þeirra annist um fé að því er til e.vðileggingar er varið, verði hér eftir notað til framleiðslu, sem boði betri dag fyrir þá sem á eftir koma. ' II Stríð gerast æ grimmari. pað er ekki að eins að heimin- um sé um megn að leggja til síðu ofurþunga byrðar sinnar án að- stoðar leiðtoga mannanna. Stríð hafa haldið áfram að verða grimm- ari og magnast að afli eyðilegg- ingar frá því fyrst, að frá þeim er sagt og til vorra tíma og færi xnenningu vorri betur að hausa- víxl væri á því. Háttvirtu fundarmenn, Banda- ríkin rétta ykkur hendina í allri einlægni og án eigingirni. Vér hræðumst ekkert, vér höfum engu viðsjárverðu takmarki að ná, vér erum ekki að vonast eftir neinum fjandskap, vér erum ekki að hugsa um neinn (sigur. Ánægðir með það sem vér höfum girnumst vér ekki það sem annara er, vér viljum að eins taka þátt í með yður því, sem er æðra og hærra, og sem engin þjóð megnar að gjöra ein. Oss langar til að sitja með yður við borð, þar sem alþjóða'skiln- ingur og góðvild ríkir. Með hreinni samvizku, getum vér mætt ykkur og án allrar tregðu og þegið og veitt samvinnu. Heim- urinn krefst að mélin séu athuguð af heilbrigðu viti eins og þau eru með það á ''tilfinnngunni að án wjálfsafneitunar er ekki bóta að vænta — Sjálfsafneitun, ekki að eins af einum af oss heldur öllum. Eg meina ekki með því að gefa eftir rétt vorn eða skerða frelsi vort, eða neita roönnum um upp- fylling vona sinna, eða vanrækja nauðsynlegar þjóðar þarfir. Lýð- veldi vort mundi vera jafn ófúst á að fara fram á slíkt, eins og það væri að vetta. Engra sjálfs- virðing þarf að vera meidd, ekkert þjóðerni afmáð. En eg vildi að hér yi-ðu samrýmanl^gar hugsan- ir, isvo við gætum allir orðið ein- huga um að gjöra minna til stríðs- undirbúnings, en meira til þess að efla farsælan frið. Vonir mannanna eiga að verða bjartari fyrir gerðir fundar þessa. Pað er réttlátt að taka til greina hinar ýmsu og mismunandi afstöður. Ekkert vinst með því að litilsvirða ótta þjóðanna. Vér ættum heldur að vinna saman til þess að hann verði ástæðulaus. En slíkt verður ekki gjört með brögð- um. Meiri trygging fæst með því að tala um ágreiningsmál sín í einlægni af mönnum sem eru ein- huga um að framkvæma eins og leiðtogum þjóðanna ber, þegar menningin sjálf er lögð á meta- skálarnar. Heilbrigð skynsemi krefst takmörkunar. pví verður ekki á móti mælt að istórnunum h%fir mistekist, þegar skatta byrðirnar standa fólki fyr- ir ánægju og afkomu. Ef hin æðri tilfinning byði ekki, þá mundi heilbrigð skynsemi og hagfræðin Ikrefjast þess að herútbúnaður væri takmarkaður. Ef hugsun- in um bætt fyrirkomulag hefir engin áhrif þá skulum vér hugsa um skuldabyrðarnar og niðurlæg- ingar ástand það sem áframhald andi samkepni hlýtur að leiða yfir oss. Á móti því verður ekki mæit, að mannfólkið í heiminum hefir kom- ist af og áfram án þess yl- hugs frá alda öðli, en heiminum Kefir aldrei áður verið sýnt á svo sorglegan hátt hve þýðingarlaust er að láta tilfinningarnar bera sig í vissa átt, þegar meðvitundin bendir í aðra. Eg get að eins talað í umboði Bandaríkjanna. Eitt hundrað miljónir manna vilja af alhug að herútbúnaður sé takmarkaður og stríð afnumin yfirhylmingalaust, og isjálfum oss það meðvitandi að í huga vorum er engin ódreng- skapar hugsun til, og vér ætlum öðrum þjóðum heimsins það sama. Svo eg býð ykkur ekki að eins vel- komna í góðum hug og háleitum áformum, heldur líka í fylling fagurra vona. Vér erum hér saman komnir til þjónustu meðbræðra vorra og systra í öllum heimi. Að yfirlætislaust, í allri ein- lægni og vegsemd verði, hér rituð heitstrénging þjóðanna, meðvit- und sem ’hefir verið hreinsuð og treyst í eldraun stríðsins og gjörð viðkvæmari með því, sem síðan hefir komið fyrir. Eg vonast eftir þeim skilningi, sem leggur áherslu á tryggng friðarins, — létta byrðum og bæta fyrirkomu- lagið svo ólguna á mannlífshaf- inu Iægi. 1 slíkum framkvæmd- um er aukinn sómi fyrir yður ojp oss og hljóðöldurnar af fögnuði fólksins, munu berast í gegnum allar komandi aldaraðir.” —-------o------- Helztu Viðburðir Síðustu Viku Canada. Hinn 16. þ. m. lézt úr lungna- bólgu á Almenna (sjúkrahúsinu í Winnipeg, Hon. R. Hiíl Myers dómari, hálfsjötugur að aldri.— Myers dómari var fæddur 30. dag marzmánaðar árið 1856, að Platts- ville í Oxfordhéraðinu í Ontario; var faðir hans enskur, en móðirin skozk. Barnaskóla mentun sína hlaut Myers í bænum Stratford, stundaði eftir það lærðaskóla- nám í Toronto, en lagði að því ioknu stund á lögvísi. Árið 1880 féikk Myerts málafærslumanns- leyfi í Ontario fylkinu, en flutt- ist tveim árum síðar til Vestur- landsins og settist að í Minne- dosa. Rak hann þar málafærslu alllengi og vegnaði vel. Árið 1885 gekk Myers að eiga ungrú Anne McLeod frá WoodsteQk, Ont; lif- ir hún mann sinn ásamt tveim börnum þeirra hjóna, R. M. My- ers lögmanni í Winnipeg og Mrs. James A. Crowe, sem einnig á heima hér í borg. — Árið 1892 var Mr. Myerts fyrst kosinn á fylkis- þingið í Manitoba, sem þingmaður fyrir Minnedosa kjördæmið, og hlaut endurkosningu árin 1896, og 1899. í febrúarmánuði árið 1903 var Mr. Myers svarinn inn sem héraðsdómari og dómari í skiftaréttinum; gegndi hann dóm- araembætti til dánardægurs, en hafði auk þess oft á hendi ýms önnur trúnaðarstörf, svo sem for- mensku konunglegra rannsóknar- nefnda og gat Isér i hvívetna góð- an orðstír. í stjórnmálum var Mr. Myers ákveðinn stuðnings- maður frjálslynda flokksins og reyndist stefnu þeirri öruggur talsmaður bæði utan þings og innan. Alex Dawson dómari hefir ver- ið skipaður sem eftirmaður Hon. R. Hill Myers, til dómara i skifta- rétti Manitoba fylkils. peir George N. Jackson, þing- mannsefni Meighen liðsins í Suð- ur Winnipeg, og Robert Fobke, sá er . fyrir hönd bændaflokksins sækir um sambands þingmensku í Brandon kjördæminu, hafa nú háðir sagt sig úr þjónustu fylkis- stjórnarinnar. Mr. Jacson var forlseti lámarkslauna nefndarinn- ar, en Mr. Forke hafði á hendi sýslan, sem meðlimur skattámála- nefndar fylkisins. peir Hon. Malcolm, landbúnað- arráðgjafi Manitoba fylkis, og að- stoðar ráðgjafinn, Mr. Evans, eru nýlega farnir suður til Chicago, þar sem sýning á landbúnaðar af- urðum fer fram um þessar mund- ir. Á sýningu þessa voru teendar búnaðai-afurðir úr Manitoba fylki. Er búist við, að fylkið haldi þar sínum góða orðstír eins og að und- anförnu, því að á slíkum sýning- um undanfarin ár, hafa Manitoba afurðir skarað fram úr og hlotið hæstu viðurkenningu. Fasteigna tollar í East Kildon- an hafa hækkað um 10 af hundr- aði. Gjaldendur telja slíkt hina mestu óhæfu og hafa þegar kvatt til mótmælafundar. Maður að nafni William W. Dart, sem verið hefir í þjónustu Manitoba Power umboðlsmanns- ins síðan 1919, hefir verið tekinn fastur og er sakaður um að hafa stolið af fylkisfé $3,906. Síðast- liðinn laugardagsmorgun kom málið fyrir rétt, og var frekari rannsókn frestað, en hinn ákærði látinn laus gegn $4,000 veði. Nýju ráðgjafarnir í Albei'ta sækja um endui-kosningu þann 9. desember næstkomandi. Hvort gömlu flokkarnix«-setja nokkra til höfuðs bændaflokks ráðgjöfunum, er enn á huldu. Hitt þó líklegra talið, að þeir muni ná kosningu gagnsóknarlaust. Um kosningahorfurnar í Strand- fylkjunum kemst blaðið Fai-mer’s Sun í Toronto nýlega svo að orði: “Mr. Heetor Mclnnes, þing- mannsefni Meighen flokksins í Halifax, er óneitanlega talsvert fær maður, en að honum frátöld- um verður ekki með sönnu sagt, að Meighen hafi nokkurn annan mann í kjöri um öll Strandfylkin, er nokkurs má isín eða hafi nokkra æfingu á sviði stjórnmálanna. — Aftur á móti eiga liberalar þar á að skipa afar sterkum, færum og þaulæfðum stjórnmála mönnum, svo sem þeim W. S. Fielding, A. K. MacLean, E. M. MacDonald og D. D. MacKenzie, að ógleymdum einnig þeim herrum: Duff, H. J. Logan og Mclsaac, sem eru hreint engin börn í lögum. — Bænda- flokknum í Nova Scotia hefir sjá- anlega vaxið fiskur um hrygg, sam tök hans hafa nokkuð styrkst, og í isumum kjördæmum hefir hann þegar útnefnt allálitleg þing- mannsefni. “í N. Brunswick eru kosninga- horfur Meighen-manna engan veg- inn betri”, segir sama blað. “Mr. Baxter er að vísu sæmilega vel máli farinn, en á hina hliðirta eru aftur á móti í stjórnmálasögu hans nokkrir óskemtilegir kapí- tular, sem gera það að verkum, að hann má sannarlega ekki liggja á liði sínu, ef hann á að geta gert sér nokkra verulega von um kotsn- ingu. Nokkur sæti eru liberölum þegar hárvís, en í Carleton-Vict- oria verður Mr. Caldwell, fyrver- andi þingmaður bændaflokksins, áreiðanlega kosinn með yfirgnæf- andi meiri hluta. — Eins og nú horfir við, má svo að orði kveða, að stjórnin sé dauðadæmd i fylkj- um þessum. Á síðasta þingtíma- bili naut hún þaðan stuðningis 18 þingmanna. Nú láta jafnvel allra bjartsýnustu stjórnarpostularnir það óhikað uppi, að þeir» mundu gera sig ánægða með helming þeirrar tölu og mundu geta sætt sig við minna.” Blaðið Toronto Star kveðst vera þeirrar skoðunar, að yrði Mr. Meig- hen fengin tolliViálin í hendur, til endurskoðu,nar í annað sinn, mundi niðurstaðan verða hin sama og í fyrra skiftið: “Ofvernd fyrir stjórnarflokkinn og verksmiðju- eigendurna, en ónóg vernd fyrir alþýðuna.” Síðaistliðinn föstudagsmorgun, flutti leiðtogi frjálslynda flokks- ins, Hon. W. L. MacKenzie-King, ræðu á W'alker leikhúsinu, og var hvert einasta sæti skipað, fund- urinn þó haldinn árla mjög, hófst á slaginu 9.30. Var leiðtoganum fagnað forkunnar vel og erindi hans kröftugt og veigamikið. — Sökum þegar ákveðinna fundar- halda í Ontario, vanst Mr. King ekki lengri tími til dvalar í Win- nipeg. Lengst vestur hafði Mr. King farið vestur til Edmonton. Hon. Arthur Meighen, yfirráð- gjafi Canada, flutti ræðu í Iðnhöll- inni hér í borg fyrir skömmu við feykilega aðsókn. L. St. G. Stubbs lögmaður, sæk- ir um kosningu fyrir hönd frjáls- lynda flokksins í Marquette kjör- dæminu. iSir George Drayton, fjármála- ráðgjafi sambandsstjórnarinnar, hefir 4oks náð útnefmngu í West York kjördæminu, eftir að hafa verið gerður afturrækur í Kings- ton, Parkdale og Carleton kjör- dæmunum. pað fylgir sögunni, að litlar líkur séu til að ráðgjafinn nái þar kosningu. Hvert hneykMismálið öðru ill- kynjaðra, er að koma upp um þessL ar rnundir í sámbandi við skatt- heimtu stjórnarinnar. Fjármála ráðaneytið hefir með öðrum orð- um orðum hlíft vissum félögum við að greiða lögboðinn tekju- skatt í ríkissjóð svo árum skiftir. Eitt slíkt félag, The Riordon Com- pany, skuldar ríkis fjárhirzlunni um $800,000; — aðal hluthafarnir 3agðir að vera þeir sömu og í fé- lagi því, ,sem gefur út aðal mál- gagn stjórnarinnar, “Mail and Empire”. Annað félag, sem kall- ast The British Empire Steel Coi-poration, skuldar 1,479,173,18; rartur af félagi þessu er The Dominion Steel Corpóration, Etd. petta eru að eins tvö dæmi af fleirum, er sýna afstöðu Meighen stjórnarinnar til auðfélaganna. Hon. Mrs. Ralph Smith hefir sagt af sér ráðgjafalstöðu í Oliver stjórninni í British Columbia. — Frúin kveðst kunna betur við að hafa óbundnar hendur. --------o-------- Bandaríkin. Hermálanefnd neðri málstofu Bandaríkja þingsins, hefir fallist á, að fá Herbert Hoover verzlun- arráðgjafa í hendur $3,500,000 virði af meðölum og hjúkninar áhöldum, til útbýtingar meðal sjúkra og munaðarlausra barna í Volguhéruðunum á Rússlandi. Senatið hefir við atkvæða- greiðslu, felt með 43 atkvæðum gegn 25, frumvarp Smoots Sena- tors um söluiskatt af verksmiðju- varningi. Senatið hefir samþykt viðauka við tillögu senatox*s Lenroots, er fór fram á það, að rannsakað skyldi, hvort nokkuð væri hæft í því, að vissir menn í Bandaríkja hernum, hefðu látið taka menn af lífi meðan á stríðinu stóð, án dóms og laga* Nú hefir verið samþykt að rannsaka fi-amkomu og hátterni amerískra herfor- ingja, þeirra er í ófriðnum mikla tóku þátt, í heild sinni. Mr. Hayne, yfir-eftirlitsmaður vínbannslaganna, hefir Iýst yfir því, að hann muni fara fram á $10,000,000 fjárveitingu næsta ár til frekara eftirlits með nefndum lögum. Á síðastliðnu fjárhags- ári kostaði eftirlitið $7,500,000. Senatið hefir afgreitt sem lög, $75,000,000 fjárveitingu til auk- inna vegabóta, og sent frumvarpið forsetanum til undirskriftar. Félög járnbrautarþjóna í Bandaríkjunum, hafa ákveðið, að láta þegar fara fram atkvæða- greiðslu um verkfall, ef eigend- ur brautanna reyna að knýja fram írekari lækkun vinnulauna. Félag í Bandaríkjunum, sem World Peace Foundation nefniist, hefir nýlega gefið út skýrslu, bygða á fjárhagstöflum fjármála- ráðuneytisins, er sýnir að á 131 ári, hefir stjórnin eytt hér um bil fjórum fimtu af tekjum sínum til hermála. Stjórn Bandaríkjanna hefir fyrir skömmu gefið út skipun þess efnis,- að sérstakir eftirlfbs- menn, skuli vera á hverri járn- brautarlest, er hefir til flutn- inga peninga'eða ábyrgðarbréf. Við síðustu bæja og sveita- stjórna kosningu í Kentucky rík- inu, biðu tíu menn bana, en sjö sættu meiri og minni meiðslum. Senatið hefir samþykt þingsá- ivktun er fer fram á, að stjórnin hlutist til um, að blaðamönnum sé veittur óhindraður aðgangur að öllum fundum afvopnunar- mótsins. Neðri málstofan hefir, með 201 atkvæði gegn 173, samþykt breyt- ingartillögu senatsins við skatta- málafrumvarpið, er ki-efst þess að 50% aukaskattur sé greiddur’ í xíkissjóð af öllum tekjum félaga eða einfetaklinga, er nema yfir $68,000. — í bréfi til neðri mál- stofunnar, mælti Harding forseti eindregið á móti skattákvæði þessu, en tillögur hans voru skorn ar niður, eins og atkvæðagreiðsl- an sýnir. Allmargir republic- anar gengu í lið með demókrötum. Undir brezka stjórnarfyrirkomu- laginu, mundi hver stjórn, er slíkri útreið hefði sætt, orðið að leggja niður völd tafarlaust, en samkvæmt stjórnarfartevenjum Bandaríkjanna kemur slíkt ekki til greina. Bretland írsku málunum miðar lítið á- fram, hafa svo að segja staðið í stað undanfarandi, það er séð verð- ur; þó er lítill vafi á að veríð er að vinna að þeim af kappi á báðar híiðar í kyrþey. Eins og nú standa sakir, er það aðallega Ullster, sem á stendur, því eins og sagt hefir verið, þá hafa Sinn Fein menn gert að samningsatriði að fá part af landi því, sem nú er innan um- dæmis Ulstei-manna. Fyrst neit- aði Sir. J. James Craig, alveg að verða við þeirri ;bón, svo átti hann tal við meðraðendur sína í Ulster og samþyktu þeir stefnu þá er Sir. James hafði tekið í málinu. Nú hafa báðar málistofur Ulster- þingsins verið kallaðar saman, til þess að ráða fram úr málinu og eru menn mjög vongóðir um að vegur finnist sem allir málaðiljar geta sætt sig við. Talað er. um að sameina alla íra um eitt þing, þar sem réttur aðal málsaðiljanna sé vel trygður, og er að sjá af frétt- um þaðan, að leiðtogarnir ensku sumir eru þesis fýsandi, t. d. Lloyd George og Austin Chamberlain, sá síðarnefndi sem lét í Ijós þá meiningu sína, að frar ættu að hafa eitt þing með víðtæku Iög- gjafarvaldi. En á móti þessari hugmynd rís flokkur Unionista í þinginu — flokksbræður Chamb- erlains, eru þeir á milli 40—50 að tölu og eru auðsjáanlega að gera tilraun til þess að gjöra þetta mál að pólitisku flokksmáli. Einn þeirra Ronald McNeill, hef- ir ritað Chamberlain bréf og skor- ar á hann opinberlega að skýra Ijóst og greinilega hvað hann meini með þessu og hvort það sé nú oi'ðin meining hans að kúga Ulstermfenn til að láta und- an þvert ofan í loforð stíórnar- innar og þingsins á Englandi. f svari s'ínu tekur Chamberlain það fram að hann hafi ásamt öðr- um, gefið það loforð að kosti Ulist- ermanna skyldi ekki þröngvað um skör fram, eða rétti þeirra mis- boðið, og við - það segist hann standa enn, en bað aftri hvorki sér né öðrum frá að reyna að koma á friði og sátt á á frlandi, á heiðarlegan og drengilegan hátt. Sagt er að algiörður mvrkvi vei-ði á sól í sentember mánuði n. k.. oe hefir dálítill hónur brezkra visindamanna . ákveðið að veya staddir á norðvesturströnd Vest- ur-Ástralíu. bar isem þessi fyrir- briorði verða lenerst. og verða skýrst séð. Aðal erindi beirra er að taka mvnd af stiörnum um- hverfis sólmvrkvann og nota bá mvnd svo sem nrófstein á Ein- stein.s huemyndina, með bví að bera afstöðu 'beirra stiarna sam- an við mvnd af beim sömu «tiöm- um. begar sólin er ekki á beim narti loftsins . Orðrómur 'hefir legið á a* villi- eða út.ilegumenn væru ' Himalava fiöllunum ow virðas+ menn nú hafa gengið úr skugga nm, að sá orðrómur sé sannur Einkanlega beir sem verið hafa að kanna norðurhluta fiallanna og Vafa sumir þeirra skrifað nvlega t.il T.undúna og staðhæft betta. Liðsforingi hrezkur skvrir frá bví, að begar hann hafi verið á ferð ríðandi ; Sekhina um 16000 fet vfir siávarmár. i^egist hann hafa stansað til að hvíla hestinn og bá hafi hann séð einn bessara manna. hann hafi verið um sex fet áhæð. brekinn og vel vaxinn og limnður vel. Tjoðinn segir hann að maður bessi hafi vérið til að siá o» nálega nakinn, bó á hafi verið hörkufrost og mikill sniór á jörðu. T.iðsforinginu segir að villimað- urinn hafi haft boga í hendi og örvar, isem hvorutveggia hafi verið miög ófullkomið að emfðf. Síherinmenn kalla bessa fiallahúa “Andstyggilegu snjómennina.” Fvrverandi hermaður nokknr, sem bió í Lundúnahorg. átti konu og fimm börn. Fann hafði ver- ið vinnulaus alllengi, brátt fvrir t>að bó hann gfengi hvern dag frá morgni til kvelds að leita sén at,- vinnu. Smátt og smátt hafði geno-ið á bað sem hiónin áttu inn- an húss til bes.s að kauna fvrir mat handa fiölskvldnnni ocr að síðmstu höfðu bau selt alt .selian- legt. t>á sá maðnrinn að ekk: máttj svo búið standa. annað hvori varð hann að hafa sig bnrt.u banvað sem hann gæti fenjzið vinnu. eða bau vrðu að Tíða. og máske devia úr hungri. .St.aðnrinn sem hann hafði von nm að fá vinnu {. var { 170 mflna fiarlægð frú Lnndúnnm. En hann gat ekki farið einn og skil- ið konuna og bömin eftir undir bessum kringnmstseðnm. svo bau lögðu öll af stað fótganvandi. bað er að isegia bað sf beim. sem gat gengið, tvö börnin voru svo ung að bau gátu ekki gengið. og varð að bera bau eða aka. En hó sefnfarið hafj siálfssgt verið, komust bau heilu og hðldnu til Buxton, 170 mílur frá Lundúna- borg. -------o------ Frá Reykiavík, 30. sept. 1921. Tllviðri hafa verið undanfama daga miög mikið á Vest.fjörðum, hefir snióað bar víða ofan í sjó, t. d. á ísafirði. Hinn 9. b.m. hefir konungurinn sæmt Jón Magnússon foreætisráð- herra, stórkrossi dannebrogsorð- unnar, dr. Jón Helgason biskup kommandörkrossi Dannebrogsorð- nnnar, 1. flokks. og iséra Biama Jónsson dómkirkjuorest og Lud- vig E. Kaaber bankastióra ridd- arakrossi Dannebrogsorðunnar. v

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.