Lögberg - 06.04.1922, Blaðsíða 3

LOGBERG, El'MTUDAGINN
6. APRÍL 1922
’V*'"
1
n

nnniiiHiuimiiiiiiniiiiiiiwiiimH>
Sérstök deild í blaðinu
' -«iiHmiin!iiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiinmiintiiniiiniiiimmmniiniiiiinmiimiiiuiiHMnwiw«mRK>
^WIHIIHB'vHilllWlfllHHIIIIHnilHllllHlliiHllllHIHIHilllB'WI
SOLSKIN
l'nilOBI»B HWW
Konungsdóttirin í álögunum.
(Cr “Únga íslandi” I. ár.)
Niðurl.
Nú var ár liðið, síðan Hjálmrofcur tor að
liftiinan, og ofckert hafði til hans spurzt. Vagninn
ineð sex h'estunuui korn hetdur ekki til að srftkja
foreldra hans eitis og ráðgjört var. _
Fiaðirinn andvai’paði og tiagaði sig í lianda-
hakin fyrir það að hafa e*kl<i héldur sent ónytjung-
inn hanu Hans. í honum var þó lítil eftirsjá, þá
liefði ógæfan verið minni og sorgin léttari. En
að vpi-ða. að sjá á hak augastftininuin ogeftirhetiis-
goðinu, þótti honutn óhærilegt.
Paðir irninn ”, mælti Hans, “ egætlaaðfara
og freista Jiamingjunnar”. En faðir lnans lét sem
hann lieyrði það ekki. Það sem duglegum liyggju -
rnianni er um megn , er lítil von að heimslkinginn
og ómcnnið megi farsællega til Jykta r*áða.
Faðir hans synjaði honum því um hest og
fararheina. En Hanis lét það ekki Jiamia för sinni.
Hann lagði af stað á larni fótgangandi sama veg-
inn, sem hróðir hams hafði áður farið. En Jiann
lót 'Oklki hugfailast, þó úthúnaðurinn væri enginn
og hélt leiðar sinnar glaður og vogóður. Um
kvöldið lagðist hann til isvefns undir grænu 'greni-
tré. Hvflah hans var rök mosadyngjan og hon-
um .sofnaðiist jafnvel og vært eins og hann væri
hftiima lijá sér. Fuglar s'kógarins hræddust liann
eigi, en sungu liann í svefn fegurstu söngum Ifn-
um. I’iftgar haun kom tii mauranna, voru þeir að
enda við að reisa nýja búið isitt. Hann lét þá hlut-
lausa og langaði að iijáipa þeim. Litlu maurana
sem isikriðu á hann, hriisti bann gætilega af sér, cn^
drap þá eigi, jafnvel þótt þeir bitu hann. Endurn-
ar á tjörninni laðaði hann að bákikanum til þess
að gefa þeim luauðmoia. Hann kastaði inn í bý-
fhignahúrið lifandi blómum, er hann hafði tínt
á leiðinni. Að lökum kom hann til konungshallar"
iunar beill á liúfi og glaður í sfcapi. Hann drap
létt og knrteislega á gluggahferann. Þegar í stað
spruttu dymar upp og gamla Ikonan kom og
spurði Jiann uin erindi. “Mig langar til að reyna,
livort eg gaái ekki frelsað kunungsdótturina
fögru”, svaraði hann. “Reyndn það sonur
miun”, nuftlti giaimiia konan, “en fáirðu eklki unnið
þrautirnar, ríður það á lífi þínu.” — “Eg veit
það, móðir góð”, sagði Tlans, “en lát heyra,
livað eg á að vinna.” — Þá Tagði ikerling fyrir
hann. kon|þautina. Hansi var ólatnr, og nenti
vel að öeygja isig. Þrír fjórðungar istundu runnu,
og hakkinn var eigi enn hálfur. Þótti honum þá
örviænt um mileð öllu, að Jiann fengi leyst þessa
þraut. En þegar h'ann varði minst, var Jiar
kominn fjöldi maura. Þeir tóku að tína
saiman kornin, og á sikaromri stundu var bakkinn
fullur. Þegar gamiia. konan 'kom, varð hún hýr
í bragði og nnælti: “Vel er að verið”. Þé kom
lýkiaþrautin. Varp hún lyklunum tólf í tjömina
og l>auð lionum að sækja. En Hans náði eng-
uin lykium úr tjörninni. Hvemu langt sem
hann kafiaði niður, fann hann hvergi botn.
Imksins hætti hann og settist fullur örvæntingar
á tjiamarbakkann. I>á konnu tólf endumar
syndandi og har hver gullroðinn lykil í nefinu og
köstuðu þeim á graisið hjá bouum. Þannig var
}>essi þraut unnin. iÞegar tíminn var útmnnin
komi kerling aftur, og leiddi hann inn í liallar-
salinn. íÞar heið hans nú síðasta, ag örðugasta
þrautin. Hans fór iað 'skirna í krimgum. isig og
kom þá auga á hjúpuðu konurnar. Lá honum þá
við að misisa imóðinn. Hvar var nú hjálpar að
vænta ? Alt í einu kom býflugna sveimur fljúg-
andi inn um igluggami, sean stóð opinn. Býflug-
urnar flngu aftur og fram innan um salinn, unz
þeir ifcamu að konunmn, þá flyktust þær untan
nim þær og snðuðu og murruðu við andlit þeirra.
En þær hurfu ibrátt frá þeim, ,sem utar sátu; en
umhveúfis þá, sem í miðið sat, flugu þær allar
suðandi og murrandi Tágt: “Sú í niiðið, sú í
miðið”. 'Angað þaðan móti þeiim 'hunangsiykt,
því að konungsdóttirin neytti þess jafnan. Stund-
in Teið og kerling koin. Þá mælti Hans Tiuigrakk-
ur: “Egkýs þá, sem í miðið situr”. Varia
hafði hann sleft orðinu, fyr en drökamir bragðu
við iog flugu út um gluggann. Konungsdóttir-
in varp af sér huTunni; fagnaði lausninni. Hans
sendi hraðhoða til konnngsinis með þessi gleði-
tíðindi. Eii foréldra sína lét hann sækja í gull-
roðnuim vagni með isex liestum fyrir. I>egar
þau hi'ttust ölT varð mi'kiTl fagnaðar fundur og
yfnt til ikastulegrar veizuu með gleði og glaumi
‘Síðan lifðu þau við allsnægtir og lán og gengi
' og isamlyndi; sæld og friði. Og séu þau ekki
fláin, eru þau á 1 ffi enn ]>ann dag í dag.
Sorglegt athugaleysi.
Þýz/kur liðsforingi einn hafði verið um
t ima á mála í her Austurríikisnmnna til að afla
J,er_ fjár og frægðar. Nú var hann aftur á heim-
leið og ikoniinn vestur á Þýzkaland. Hann hafði
trett iað móðir hans lá veik og var þúngt haldim og
hraðaði hann því förinni sem miest bann nnátti.
Maðurinn var eimhesta, og reiddi tö/sku sína fyrir
aftan sig, rneð peningum sínum í og því fémætu,
isem hann ihafði meðferðiis.
Ralkiki leinn hafði hænst að herdeil þeirri ;sem
maðurinin var foringi fyrir og hafði fylgt þeim
allan timann meðan á stríðinu stóð, og er það altítt
að hundar fylgi herdeildum hæði í friði og stríði.
Rakkinn hafði unnið hvers manns hýlli, em verið
|>ó forimgjanum sérstaklega fyTgisamur, og þegar
herdeildim var rofin og liðsmönnum gefið heim-
taraleyfi, þá leyfði foringinn honmnn að' fylgjast
með sér, og Iiafði seppi nú runnið með heisti hans
miM
iunm
allia lfeið, og var hans eina samfylgd. |
Það vareinn dag, að foringiim hafði staldraðf
við einlivlers istaðar úti á víðava.ngi til að hvíla'
hest sinn og fá sér nestisbita. Hann lagði svo aft-
ur.á bestinm og reið áfram Teið sírna. Em nú brá
undariega við. Humdurinn hafði aíl'taf' runnið glað-
ur og þolinmóður við hlið lvans alla leið þangað til,
en nú gelti hann af ölTum mætti, og klóraði í fæt-
ur Tians oglioppaði uppfeftir hliðinni á manniimm.
Hann gat ékkert í J>essu skilið og reyndi með öllu
móti að kyrra hundinn og hlíðfca hann, en: það var
;; It árangurslauist. Svo reyndi hann að nerna stað
ar nokkrum sinnum og mælla vingjarnlega tiT
hundeins og tók liann því vel<eins og vant var, en
tók til sömu látanna undir einis og ’hann fór áf stað
aftur. Þfeigsu geklk langa hríð. Þá sá maðurinn
engin önnur ráð en fara að beita hörku og stják-
aði þá við hundinnm þegar hann stöfck upp að hlið
han,s, og þegar það dugði eklki, blnkaði hann hund-
iim lítið eitt. líakkinn gerði þá ekki fleiri tilraun-
ir við manninn, en Mjóp í hostinn og hoppaði fyr-
ir framan framfætur hans, beit í |>á og gelti ]>ar
í sífellu, svo hesturiim loks hikaði og veigraði sér
við að halda áfram. Nú varð maðurinn allsendis
ráðaTaus, bann <sá, að hann gat efcki koipist áfrain
með neinu móti, en vildi fyrir enigan mun láta
föripa 'heftast sakir móður sinnar. Hann'var líka
kominu á þá tní, að hundurinn væri. að eihhveju
leyti orðinn hrjálaður, og þetta tnyndi kánnske
vera byrjun á hunda æði, sfem er ekki ótíð þar um
lönd. Þfegar allar tilraunir voru árangurslausar
til að stilla hundinn, tók maðurinn loks skamm-
hyssu isína og sendi kúlu í höfuð rakkanum. Dýr-
ið rafc upp vein og féll til jarðar, en reis' þó upp
aftur og gekk kveinandi aftur á ]>á leið seni þoir
voru konmir. Maðurinn gat ek'ki horl't á píslir
hundsimis og fcaus að halda áfram án þess að líta
aftur, því einginn efi var á, að' raíkkimn myndi
vera dauður eftir fáar mínútur. Hann gat ]>ó
efcki að sér gert að líta aftur og sjá til, að hamn
léti ekki þennan trygga vim simm. eftir hálfdauðan,
:sem hanm hafði sfcilið við svo hörmuléga. Hund-
urnn hafði þá dregið sig með vteifcum buröum á
Teið til áfangastaðarins. Við það að líta aftur
isafcnar maðurinn peningatösku sinnar, sem átti
að vera fyrir aftan hann og ríður nú eftir bund-
inum :sem hvatast, og þegar hann fcom 'þangað sem
hanu hafði áð, var hundur hans þar fyrir, og liafði
þá þetta vésaliugs trygga dýr lagt sig þar niður
hjlá tösfcu húsbónda síns til að dfeyja.. Maðurinn
]>amt af baki og grúfði sig ofan að hundinum og
isá nú hve sorglega hafði tilteki'st. Rakfcinn var þá
alvog að dauða fcominn og gat að eims Tátið til-
finningar sínar í Tjósi með því að dingla rófunni
Jítið feitt og'líta á húsbónda sinn hinum tryggu
augum 'síaium tárvotum að sfcilnaði, og var þegar
dauður.
ATTir geta slkilið, hve hershöfðingjanum var
innan brjósts að horfa þarna á Jieunan trúa fél-
aga isinn dauðam og Móðugan, sem hafði tekið
eftir því að ta.skan lá eftir, og reynt til að gera
alt sem hann gat til að benda húsbónda isínum á
missinn, em fengið isvo þetta að lamnum.
Hann ilét svo grafa hundinm, og setti TiOnum
isíðar Tegsteim og á þessi orð:
Hér liggur hundurinn Tryggur, sem lét
lífið fyrir trúfesti síim.
!Þ. E. Dýi-avinuriun.
STAKA.
'Man eg móðiur
mér mmi vanga
mjúldega strjúfca
og miTdiIfega,
1 hennar augum
endlxrsfceim:
Himinn, haf og sól
og heilög ást.
Unga Tisland.
HREIÐRIÐ MITT.
“ Þér frjálst er að sjá, hvar eg bólið mitt bjó,
ef Iiörnin mín smáu þú lætur í ró;
]>ú manst að þau eiga sér móður;
og éf að þau lifa, þau syngja þér söng
umi ismmariÖ blíða og vorfcvöldin löng —
þú gerir ]>að, vinur minn góður.”
Svona ilætur iÞorsteinn Erlingsson smáfugl-
ana á Islandi ávarpa börnin heima á vorin, þegar
]>eir höfðu búið sér lireiður og áttu þar unga,
sem brostu við vorsólinni og lífinu er loftið fyllir
á vorin. 'SmaTadrengirair og istúlkmraar á I,s-
Tandi fcunna víst flfest þessa fallegn vísu og fylgja
ráðum hennar, fcvaki lóunnar og meiða efcki ung-
ana í hreiðinu; en gaman ]>ýkir Iböraunum að
finna hreiðrin. — Nú fara fuglarnir hér í Amer-
fku að búa hreiðin sín í skóginumi og drengirnir
og stúlfcumar eru óþolinmóð að fá að hevra tíst
litlu unganna. En þá verða þau að muna eftir
fallfegu víisunni lians Þorsteins. Þau kunna
hana VÍst mörg. En ef þau hafa ökki lært hana
enn, a>ttu þiau að biðja mömmu að fcenna sér hana,
og alðrar falilegar vorvísur íslenzíkar.
HRAFNABLEIKINGIN.
\
Einu isinn fann maður nokkur hreiður fult
aí hrafsfingum. “Látnm okkur nú isjá”, hugs-
aði hann moð isér, ‘ ‘ skyldi það ekki mega tafcast að
bleifcja þessa fugla meðani þeir eru nýfiðraðir?
■rnx
Fyrir börn og unglingal
l«lllli*»"
Professional Cards
miniiiii
■iH—n
Eg gæti þá að lífcindum hæglega Tifað á því, að
isýna þá, því það er almeeít, að hvítur lirafn sé
heimsins mesta undnr. Hngði maðurinn sér til
hreifings og var vongóður um að þetta mnndi
lánast; bar hann hrafsungana dagtsdagfegia út í
sóTskinið, en þar stoðaði enginn yfiraustur og
engin bleifcing, þeir urðu, isem nærri má geta
engu hvítari fyrir það. “CE,” sagði hann,
“það vildi eg að mér hafði hugkvæmst í fyi'stu,
að það er fvrir gýg að eyða tíma og erfiði upp á
fugla þóssa, því mí þykist eg skilja, að ]>að sem
[)eg.ar fæðist isvart ,af eðli sínu, þ;*Ö muni engin
mannleg íþrótt geta gert hvítt. Enda segir
líka máltæfcið, að “alla daga verði svertiugi
svartur”. — Da'mis. Esops.
Göngumnðurinn og rnýrarljósið.
DR.B J.BRANOSON
701 Lindsay Bulldinx
Phone A 70R7
Office tlniar: 2—3
HetmUl: 776 Viotor St.
»hone: A 7122
Wlnnipeg, Man,
Dr. O. BJORNSON
701 IJndfia.v Building
Office Phor.e: 7067
Offflce tlmar: 2—3
Heimilt: 764 Vlctor St.
Telephone: A 7bS6
Winnipeg, Man.
Göngumaður nokkur sá mýraljós á iiáttar-
]>eli s)>ölkorn frá \»ginum, gftkk heint á það,
viltist út af réttri leið <>g sök'k niður í djúpt fen.
“(), farðu til óvinarins, bannsett villiljósið!”
kallaði liann upi>; “því þurftirðu endilfega að
leiða mig hingaðf” — “ Hefi eg' leitt þig'f ”
svaraði mýraljósið, “blessaður vertu, eg á ekki
þessar áfcúrur sfciíið. Þú stefndir á mig sjálf-
viljuglega. Enginn réði þér að fylgja mér eftir,
nema þú sjálfur.” — Esop.
TIL UMHUGSUNAR.
Aiurgja. — Anægjuna er ekki að finna í
nautnunum og iðjulevisis lífi, heldur getur að eins
sá, sem vinnur og sigrar — sem fraankvæmir trú-
lega skyldu verik sín, notið ‘ánægjuimar, isem vel
unnum verkum er samfara. 'Úscar Wilde
Heimilis fegurfí. -— Þar isfem trú er, þar er
kærleifcur.
Þar sem kærleikurinn ríkir, þar er friður.
ÍÞar sein friður er, þar er guð.
Far sem guð er, þar eru allsna'gtir.
AÐ VERA ÖÐRUM TIL ÁNŒGJU. I
Ef þú getur efcki verið öllium til ánægju og
uppbyggingar. Vertu ]>að |>á, hinum fáu; það er
þýðingarlauvst að ætla sér að vera vinur allra.
SchiUer.
AHYGGUR.
Þáttu ekki áhyggjurnar ná haldi á þér .Neyttu
máltíða þinna reglulega og lestu borðbænir þín-
ar. \ ertu 'kurteis við þá sem þér eru sikuldugir.
S.jáðu u,m að meltingarfæri þín séu í góðu lagi.
Uaktu Ifkams æfingar. Farðn varlega og vertu
ekfci ot bráðláftur. Það getur verið íleira isem
]>ínar sénstöfcu kringumstæður krefjast, svo þú
getir verið ánægður. En vinur minn, ef þú gjör-
ir það sein hér hefir verið 'bent á, ]>á hjálpar
|>að þér áleiðis. Lincoln.
LŒRDÓMUR.
Lærdómur, getur verið óekta eius og j>ening-
ar og til einkis nýtur, en ef vel sr með hann farið
farið getur hann orðið til mikiTLs gagns og
glftði. SJu'nstone.
Avextir ánægjunnar.
Ijátum oss aldrei gleyma því ^Jð Tivnert ein-
aista góðv'eifc eykur Kfsánægjuna. Engin laun
sem menn fcunna að fá, geta vegið á móti ánægj-
unni sem v’eifcið sjélft veitir. Maeterlmk.
SÖNN ANÆGJA.
Að vera í sannleika ánægður er omdir því
komið, hvernig að vér byrjum og hvernig vér
endum, en cfcki undir því hvað vrér höfum
Stevenson.
EINN VEGUR TIL ANŒGJU.
Leyndardómur ánægjunnar er ekki fólginn
í ]>ví að g.jöra ]>að sem manni gott þyfcir, heldur
að gera sér að góðu ]>að tsem maðnr vmrður að
gjöra. Barril.
DR. B. H. OLSON
701 Lindsay Bldg.
Office: A 7067.
Viðtalatnmi: 11—12 og i.—6.30
10 Tlielma Apts., llonu Street.
Phone: Sheb. 581t.
WINNIPKO. MAN.
Dr. J. 0. F0SS,
íslenzkur læknir
Cavalier, N.-Dak.
Ðr J. Stefánsson
600 Sterling Bank
Stundar augna, eyrna, nef og
kverkasjúkdóma. Er a8 hitta
kl. 10-12 f.h. og 2-6 e.h.
Tals. A3521. Heimili 627 Mc-
Millan Ave. Tals. F 2691
Dr. M.B. Halldorson
401 Boyd BnUdlng
Cor. Portage Avo. og Bdmonton
Stundar aénrtaklegn borklaayici
og abra iungnaaJOkdOma. Br aS
flnna k •krtfstofunnl kl. 11—
12 f.m. og kl. 2—4 c.m. Skrif-
stofu tals. A 3621. Helmlll 46
Alloway Av«. Talatmt: Shor-
brook 3162
DR. K. J. AUSTMANN
810 Sterling Bank Bldg.
Cor. Portage og Smith.
Phone A 2737
Vifttalstími 4—6 og 7—9 «.h.
Heimili að 469 Simcoe St.
Phone Sh. 2768
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna og
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. h.
’ 3 til 6 e. h.
Talsími A 4927
Heimili Ste. 10 Vingolf Apts.
Sími B. 7673
J. G. SNÆDAL,
TANNLŒKNIR
614 Somer8et Ðlock
Cor. Portage Ave. eg Donalci Streot
Talsfml:. A 888»
DR. J. OLSON
Tannlæknir
6C2 Sterling Bank Bldg.
Talsími A 3521
Heimili: TaLs. Sh. 3217
ANŒGJA.
Áuægja manua hér í heimi, er ekfci fólgin í
|>v'í «iem fjarri manni er, heldur í því, að vera
erra si.i. a eigin ástríðna ‘— Tennyson.
- I
BLESSUN LIFSINS.
Hiugsaðh/um hið góða sem lífið veitir þér
og liver einasti maður hefir fvrir mikið að þakka
í þeim efnum, en efciki um óhöpp Tiðinnar tíðar
sem allir hafa eitthvað af . Dickens.
ÁNŒGJUSEMl.
Ánægja sem er eign svo fárra, og svo sjald-
gæf þar sem menn geta sa.gt, “Eg hefi alls uægt-
ir”, er æðsta hugsjón heimispekinnar. Ánægjan
fer ékki eftir því hvemifcið menn eiga, heldur því .
að vera áuægður með það sem menn hafa. Sá
sem efeki gerir kröfur um fram efni, hefir ávalt
nóg.
Verkstofu Iml*.
A »S8S
Hnm r»a
A f 384
G. L. Stephenson
PLUMBER
AHskoiuLr ntnngiwihiild, a»o md
■trsnjárn vfrs, nllar te«nnd)r mf
Rlösnm o(t sflvska 'hattorta).
VERKSTOFk; S7G HOME STREET
Thos. H. Johnson
og
Hjalmar A. Berfman
talenaklr iösfraaClpyar
Skrlfstofa Room *11 MaArthur
Buildlng. Portagv Ave.
P. O. Box 1656 /
Phones: A6849 og 4I4*
W. J. IJCNDAU * OO.
W. J. I.indal. J. H. IJndal
B. Stefánsson.
I.ögfræðiasrítr
1207 Union Trust Pldg. WinnitM*
er einnig aS finna á eftlrfjrlgJ-
andi tlmum og stöíura:
Lundar — á hverjum mlCvikudegL
Riverton—Fyrsta og RrtVJa
JiriBJudag hvers mánaöar
Gh rli—Fyrsta og þriBja mlk-
vikudag hvers mánaRar
Arni Anderson,
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garland
Skrifstofa: 801 Electrlc lUtt-
way Chambers.
Telephone A 2197
ARNI G. EGGERTSSON, LLJL
tslenzkur Tögfræðingur.
Hefir rétt til að flytja mál b«6i
í Manitoba og Sarkotohewan.
Skrifsmfa: Wynyaro, Saak.
Phone: Garry 2616
JenkinsShoeCo.
639 Notre Dame
Avenue
Vér leggjum sérst&ka áherslu $
selja meíöl eftlr forskrlftum 1*
Hln beztu lyf, sem hsegt er tt A
eru riotuB eingöngu. Pegar þér k«mfl
meö forskrlftlna til vor, meglB hév
vera vias um fá rétt þa6 eem laekntr-
lnn tekur tii.
OOIiOIíKUGH A OO.
Notre Dame Ave. og Sherbroeks •».
Phonee N 7669—7«S»
Glftlngalyfisbréf seld
A. S. Bardal
84» 8herbrooke 8t.
Sclur likkietui og annast um útfarir.
AUur útbúnaöur aA beztt. Enafrem-
ur aelur Kann alakonar minniavarfia
og legateina.
Skrtfst. talsimj N
Helmills Utl«ml N
Vér geymum reiðhjil jrfir rit-
urinn og gerum þau »ins og o%
ef þess er óskað. Allmr tegtrnd-
ir af skautum búnar til »■
kvæmt pöntun. ÁraiSanlaft
verk. Lipur afgreiðala.
EMPIRE CYCLE, CO.
641Notre Dame Ava
1
JOSEPH TAVLOR
LÖOTAKSMAÐUh
Hebnllla-Tktla.: ftt. John 184«
Skrifatofa-Tnla.' Maln 7978
Tekur lögtakl bseSi néaaleiguakuldhk
veSskuldlr, vlzlaskuldlr. AfgrelMr alt
wro aS lögum IVtur
Skrlfstofa. »55 Me<n
Phones:
Office: N 6225. Heim.: A7996
Halldór Sigurðsson
General Contractor
808 Great W«ot Permaneot Lean
Bldg., 356 Main St.
I
Giftinga og
I rfS?ir- h • h .
bló
om
J. J. Swanson & Co.
Verala meS taateignir. Sjú ui—
leigu 6 húsum. Annaat Un o_
elJitbyigiTu o. (1.
808 Parifl naildiBf
monefl A aS4»—A «14«
me^ b
• I
'vnrvara
'11S
\\
7->«
Sími: A4153 tsl. Myndastofa
WALTER’S PHOTO STUDIO
Kristín Bjarnason eigandi
Næst við Lyceum leikhúsið
290 Portage A've Wmnireg