Lögberg - 20.07.1922, Side 2

LÖGBERG, FIMTUDAGINN
20. júlí 1922
Frá Langruth.
Fyrir alllöngu haföi eg hugs-
að mér að senda blaðinu fáeinar
linur, en af ýmsum orsökum hef-
ir það dregist. Líðan manna mun
nú yfirleitt allgóð. Vorið kom
fyllilega í meðallagi snemma, gekk
sáning eftir vonum, þótt tafir
yrðu nokkrar fyrir veðurs sakir.
Tíðin hefir verið fremur hagstæð,
þó helst til of þurt með köflum,
gengu miklir hitar um hvítasunn-
fyrir ómak sitt, en hinn $15.00,
sem líka hefir þó sérstakan út-
búnað og sæmilegan að öllu leyti;
er sá dauði jafnvel haldinn hvor
þessara manna flytur hann til
grafar. Virðist því næst, að velja
þann manninn, sem er rýmilegri,
og eiga óeydda $60,00. Fyrir utan
það, að heilbrigð skynsemi segir
manni berlega, að minst geri til
um það flutningstæki, sem flytur
framliðna til moldar, mun all-
tíðast að náigrannar eru fúsir til
una, lá við skemdum á grasi og • að flytja hvern annan til moldar
korni, kólnaði úr hvítasunnunni1 að kostnaðarlitlu, og munu flest-
og hélst helst til þurt, en svo hef- ir hafa til þess þægileg flutn-
ir rignt upp á síðkastið, og er nú ingstæki. Er það áreiðanlega full
fremur gott útlit með allan gróð- j sæmilegt. Hlægilega hjákátlegur
nr, og ber nú bygð þessi fríðan er sá siður og hugsunarháttur,
svip að dómi þeirra, sem heim-' sem setur manni þann kost, að
sækjá okkur; skiftast á engi og leigja sérstaka vagna til þess, að
akrar; og skógarbelti hér og þar(aka líkum til grafar, er það miklu
gefa landinu hlýlegt útlit. Að-'líkara börnum en mönnum, að
al braut bygðarinnar liggur eft- láta beygjast fyrir slíkri fávisku,
ir sandhrygg, sem rennur út og (er hver sá meiri maður, sem dirf-
suður æði veg vestur frá vatninu s ist að ganga gegn þeim hégóma.
Af sandhrygg þeasum, er útsýni ^ Er það að vísu afar einfalt og
hið bezta niður að vatninu, sést létrt, því ekki þarf annað, en að
yfir hinn jafnlíðandi halla
þakin snotrum bændabýlum
ökrum.
Fáeinir íslenzkir bændur búa
fyrir sunnan og vestan West-
bourne, þar kom hagl fyrir
skömmu, og eyðilagði að mestu
korn á því svæði, er það mjöig til-
finnanlegt, því uppskeran hefir
verið þar rýr að undanförnu.
Mælt er, að einn af bændum þess-
um, hafi haft uppskeru sína vá-
trygða fyrir hagli.
Skemtanir hafa menn haft með
höndum eftir venju, var knatt-
leikur háður og fleiri skemtanir í
bænum 5. þ. m. Líka héldu menn
fyrsta júlí hátíðlegan á Big Point
fóru fram ræðuhöld og fleiri
skemtanir. Eftir tilmælum skemti-
nefndarinnar, var fyrverandi
þingmaður, Baldv.in L. Baldvins-
®on þar staddur og flutti fróðlegt
erindi um Kanada og framleiðslu
ríkisins. Flutti Mrs. Valdimarson
Kanada frumorta drápu. porleif-
ur Jónsson, flutti minni bygðar-
innar. H. Daníelsson minni ís-
lands og minni kvenna, líka talaði
prestur safnaðarins í garð vestur-
íslendinga. Var erindum þessum
vel tekið.
Framfarir eru fremur hæg-
fara vegna almenna vandkvæða
á fjármálum manna, þó hefir bær-
inn stækkað að mun á síðustu ár-
um, eru um 10 nýlega bygð hús
og væntanlega lifnar yfir öllu, ef
uppskera hepnast að þessu sinni.
Óþörf þykja ummæli þau í svo-
kólluðum ‘Fréttapistli frá Lang-
ruth” sem standa í 26. tölublaði
Lögbergs um G. W. Langdon. Er
það mál manna, að Langruth-bær
°g bygðin umhverfis, eigi að þakka
þroska sinn að miklu leyti starfi
bans. Sýnir Mr. Langdon það í
hvívetna, að hann vill hrinda á-
fram þarflegum fyrirtækjum.
Bera menn það traust til hans,
að hann hefir verið oddviti sveit-
arinnar síðan hún myndaðist.
Eru ummæli þessi lúaleg, að því
leyti, að þau eru á því máli rituð,
sem Mr. Langdon ekki skilur.
Miða þau að því, ekki aðeins að
kasta skugga á hann, heldur og
líka á sveitina, sem hefir hann
fyrir oddvita. Er óhætt að full-
yrða, að þau orð eru ekki töluð út
úr huga almennings.
Mikið ræða menn nú um sparn-
að, eru það orð í tíma töluð, því
þar mun þrautabeitin þegar til
alls kemur. Væri ekki fjarri í því
sambandi að minnast á óþarfan
jarðarfarar kostnað, sem tíðkast
í bygðum og bæjum.
Mér er kunnugt á svæði einu,
þar sem tveir smábæjir liggja á
tólf mílna millibili. Grafreitur
liggur nær miðri bygð milli bæj-
anna. Einn maður er í hverjum
bæ, sem hefir það að atvinnu á-
samt öðrum störfum, að aka lík-
um til grafar, hafa hvorutveggja
útbúnað til þeirra starfa. Vana-
legast fara jarðarfarir fram eft-
ir. miðdag, eyða menn þessir fjór-
um, mest fimm klukkutímum
starf sitt við athöfnina. Setur
annara þessara manna um $75,00
al-, snúast við draug
tíma þekt, hefur gjört fyrir sitt
bygðarlag, þá segi eg, að þrátt
fyrir það, þá voru nokkrir menn,
sem ekki veittu honum fylgi á
útnefningarfundi.
í pistlinum stendur: “pessi
maður er George Langdon; er
hann faðir þessa bæjar, og skrif-
aði bréf í “Tribune”. Lét grafa
brunn á aðalstrætinu, er oddviti
72 sögur voru sendar inn til
Regina Womens Canadian Club,
8 þar úr borginni og 60 frá öðr-
um plássum víðsvegar að. Verð-
launin voru þrenn, og fékk Lára
þau fyrstu, eins og áður er sagt.
Af stórlæti eru þessar línur
ekki skrifaðar. En það er tvent
í þessu, sem er þess virði að gefa
gætur.. Fyrst, að við gefum kon-
sveitar þessarar, hefir pantsett J um jafnt sem körlum fulla viður-
húsið sitt konservative miklum; kenning sinna góðu hæfileika,
hér í bæ, á Ford-car, en ekkert
Ioftskip enn þá.„
Eg veit ekki um pantsetningu
er miða að því að gera veg okkar
greiðari, sem oft í gegnum stríð
og erfiðleika, er unninn með þeim
á húsi Mr. Langdons, en þó það I eina ásetningi, að halda heiðri
sé talið með, þá vona eg, að eg okkar uppj til jafns við innlenda
fari ekki mjög vilt, þegar eg segi, menn, og reyna þá til að viður
að fregnritari hefur aldrei verið
svo frægur, að eiga neitt af
þessu, nema ef vera skildi loft-
farið, því það lítur svo út, að
hann hafi farið nokkuð geyst
þegar hann samdi þenna pistil
sinn, og hefur átt nóg með að
kenna, að vér íslendingar stönd-
um þeim ekkert að baki. Annað
er það, að í sambandi við skáld-
skapinn, hvert heldur að átt er
við bundið eða óbundið mál, að
menn ibeiti þar gáfu sinni og gull-
vægu hugsunum, til að bæta þjóð-
stjórna sér og “farinu”, og svo' félags og einstaklings meinin,
og horfa beint framan
þessum og hvaða
í hann, sest
þá að hann er ekki annað en gufa
og hégómi, sem hverfur á svip-
stundu eins og allar ímyndaðar
ófreskjur.
S. S. C.
BEAUTY OF THE SKIN
eCa hörundsfegurC, er þrá kvenna og
íæst með því aö nota Dr. Chase’s
Olntmena. Allekonar hö«*júkd6mar,
hverfa vlC notkun þeaea meöala
og hörundiö verCur mjökt ogr fagurt.
Fœat hjá öllum lyfsölum eöa fr&
Edmanion, Batea & Co., Limlted.
Toronto. ókeypis sýnlahorn *ent, ef
biatS þetta er nefnt.
Dr.Chase’s
Oinlmenf
Fréttapistill frá Langruth.
iHeiðraði ritstjóri Lögbergs.
“Fréttapistill frá Langruth”,
sem birtist í 26. tölublaði Lög-
bergs, er svo einkennileg grein,
eða pistill, að varla gat skeð áf
ekki yrði athugasemd gjörð þar
við, af einhverjum úr þessu bygð-
arlagi.
Eg ætla því ritstjóri góður, að
biðja yður að veita móttöku þess-
um síðari pistli, því það er ómiss-
andi, að hann fylgi fyrri pistlin-
um, til að leiðrétta ýmislegt, sem
þar er auðsjáanlega skrifað af
hvefsni, eða illum hug til eins
manns, og um leið að leiðrétta
það sáralitla, sem eiga að heita
fréttir.
Villurnar í fréttunum, eru
helst nöfnin fólksins, sem þar
eru nefnd, og svo annað sem þar
er rangt farið með.
í “pistlinum” er nafnið “Helga
Unadóttir”. pessi kona er Gunn-
arsdóttir. par er sagt, að hún
hafi kosið sér sitt síðasta heim-
ill. —
Eg vil ekkert annað segja am
það, en að gefa kvennfélaginu
allan heiðurinn af þeirri fraim-
kvæmdum, og umhugsunarsemi
þessarar konu framtíð viðvíkjandi,
eins og það (kvenfélagið) á sann-
arlega skilið.
Aannað nafn á pistlinum er
Björn Sigfússon. — pessi maður
heitir Björn Bjarnason, og öll
systkini þessa manns, nefna sig
Bjarnason. — pau eru börn Sig-
fúsar Bjarnasonar; en “fregn-
ritari” veit óskön vel, að ekkert
af því fólki er kallað Sigfússon,
og hann á ekkert með að breyta
nöfnum, og ef eg þekki rétt
hefði “fregnritari” ekkert fundið
að nafninu hefði hann fengið
banka-ávísun frá Mr. Bjarnason.
Aðallinn úr pistlinum, gengur
út á það, að skopast að manni,
sem bauð sig fram sem þing-
mannsefni, og að því undanteknu,
hefir aldrei gert neitt á hluta
“Fregnritara.”
Svo er langt hól um Norris
stjórnina, sem eg leiði alveg hjá
mér. Sumt af því, er óefað satt,
en ef sumt er ekki satt, þá læt eg
stjórnina hafa fyrir því, að verja
sinn málstað, og halda uppi heiðri
sínum.
pað er þessi óþarfa árás, />g
grunnhyggnislega hæðni um Mr.
G. W. Langdon persónulega, sem
eg vil einkanlega gera athuga-
semd við.
Fregnritari tekur þar auðsjá-
anlega krók á sig, til að beita
strák sínum, með mjög lítilfjör-
legu skopi um heiðvirðann mann
hérlendan, sem ekki les íslenzku
blöðin og mundi ekki sjá þettað,
sig, nema ef honum\ væri
verið óprúttinn um mont, hann
fór sem allra réttast með eða í
búning það var fært,
pað getur engum dulist, að þetta
hefir verið hamför, því eftir
greininni að dæma, er hann ým-
ist “hér á Big Point”, eða hér í
Langruth”, eins og hann tekur
sjálfur til orða, og lítur þá út fyr-
ir, að hann hafi flækst víða, og
getur verið að það sé satt.
Eins og eg tók fram áður, ætla
eg ekki að gefa neitt álit yfir
það sem pólitískt er í pistlinum,
það er eins og önnur pólitík, sem
verður að takast inn, sem venju-
legur skamtur fyrir fullorðinn,
en ekki til þess að mála það enn
svartara, sem svart er, og auka
meiri sorg á hörmunga-þunga
lífsins. Alt, sem er þess virði, að
vera prentað af sögum og kvæð-
um, ætti að geta skilið eitthvað
eftir í hugsjóna meðvitund les-
endans, og þá' er aðalskilyrðið að
sú andlega nautn, eða arftekja,
sé holl og blessunarrík; sé þann
veg háttað, að slíkt færi mönnum
lífskraft, gleði, ljós og yl, og yfir-
höfuð slái á alla betri strengi í
hugskoti manna og uppvekji veg-
Iyndi og sálargjöfgi. Geti skáldið
ekki eftirskilið þjóð sinni þessi
gull og gersemar, sem eg nú upp
þess að Tory’s hafi stolið svipaðri
upphæð, eða að þeir hafi brúfeað
falska botna í atkvæðakössum sín-
um?
Bændaflokkurinn er nú sá sami
og hann var við síðustu kosning-
ar og ef ritstjórinn er ekki með
ö'llu skyni skroppinn, þá ætti
hann að líta um öxl yfir þær kosn-
ingar og þá er útkoman þannig
hér í Vestrlandinu að bændur
sópuðu alt en þessir göfugu Tory’s
fengu ekki einn einasta mann,
“ekki einn.”
Nú sérð þú herra ritstjóri
Heimskringlu, hvaða barn eða
dauðans flón þú ert að gera úr
þér sjálfum, því hefði stefna
þeirra flokka verið nokkuð svipuð
jþá hefðu auðvitað báðir flokkar
fengið tiltölulega jafnt fylgi.
Nei, og aftur nei,. — Ritstjóri
Lögbergs segir að það sé eins
langt á milli og austrið frá vestr-
inu, og í þessu er hann réttur, og
því fer nú líka betur, þjóðin er
búin að líða nóg fyrir þessa Tory’s
bæði til fylkis og ríkis, og það er
vonandi iað kjósendur í Manitoba
sýni það dyggilega og greinilega
nú í þessum komandi kosningum
að Tory’s þurfa að vera hraktir
héðan í burt eins og úr öðrum
plássum landsins, því verkin sýna
tmerkin. En hvað ritstjórinn sér
sér í þessu að reyna að blinda
og marra Isendur blaðsins, það er
auðvitað áframhald af því góðgæti
sem þar hefir áður verið. — Blekk-
ing og ósannindi.
A. Johnson,
Sinclair, Man.
---------o--------
og svo tvær pillur á eftir hverri ^a, er þa® aó mínum dómi ó-
máltíð, eftir því hvað sjúkdómur- einkisvirði.
Eg hefi lesið margar sögur og
kvæði, sem á vissan hátt mætti
kalla snildar skáldskap, en þræl-
lyndi, fantabrögð, ágirnd og svik
ráða þar lögum og lofum alt í
gegn, og skilja mig að minsta
kosti, eftir sárreiðann í svarta
myrkri. Og hefði eg eftir á feginn
viljað gefa verð sögunnar og
ínn er svæsmn.
En eitt vil eg staðhæfa, svo að
enginn misskilji mig, o>g það er
að kaflinn “vér hér Big Point
búar” o. s. frv., er skrifaður í
leyfisleysi, það er að segja, fregn-
ritari hefir þar orð fyrir almenn-
ing, sem hann á alls ekkert með,
og hefur engin rök við að styðj-
ast,
og er ágiskun tóm, bara út í loft-
ið, og er reyndar alveg í sam-
ræmi við það, að brúka hvefsni
og skopast að heiðvirðum mönn-
um, að ástæðulausu, eins og
líka það, að nefna almennilegt
fólk röngum nöfnum.
Að endingu vil eg geta þess, að
Mr. Langdon “sáði hveiti” í fyrra
vor, og uppskar líka No. 1. hveiti
í haust, sem leið, þó fregnriti
gleimdi að geta þess í grein sinni.
Síðari pistill.
sem honum er kunnugt um kvæðanna- >eas að hafa aldrei
slíkt lesið.
Eg enda svo þessar línur, með
því að óska og vona, að Lára mín
haldi uppi ljósi og Mfsgöfgi,
þrátt fyrir alt stríð og hörmung-
ar, sem lífi manna er samfara.
Alt bölsýni er tjón. Bjartsýni
maðurinn er geisli, sem guð læt-
ur skína í gegnum vegferð mann-
lífsins. Hann er engill, skapað-
ur í guðsmynd.
Lárus Guðmundsson.
-------o-------
um
bent á það, og af sömu ástæðum
gæti ekki svarað fyrir sig, nema
ef hann fengi einhvern til að
gjöra það fyrir sína hönd.
Fregnritari álítur það ólán, að
hafa nógu mikið sjálfstraust, til
að bjóða sig fram, sem þing-
mannsefni. Hann segir, að Mr.
Langdon hafi orðið fyrir því ó-
láni, og hafi reyndar sannfært
nokkuð marga, að hann væri fær
um þá stöðu.
petta er alveg satt, að það voru
margir sannfærðir um það, að
hann væri fær, eins og sýndi sig
Ijóslega á útnefningarfundi, því
Mr. Langdon vantaði ekki mikið
til að ná útnefningu.
En fáir verða færir í heima-
högum, og eins er fyrir Mr. Lang-
don, að þrátt fyrir það, að hann
hefur gert meira oft óbeðinn, og
borgunarlaust fyrir þessa bygð
og þetta nágrenni, en nokkur ann-
ar maður, sem eg ’hefi nokkurn-
Mrs. Geo. Salverson.
par eð mjög óglögt var frá því
skýrt I Lögbergi fyrir skömmu,
þar sem getið var um skáldkon
una íslenzku, sem fyrstu verð-
launin vann fyrir bezt sömdu
smásöguna — að tilhlutun Regina
Womens Canadian Club í Regina,
Saskatchewan fylki, þá vil eg með
leyfi ritstjórans bæta nokkrum
línum við.
Lára dóttir mín (Mrs. Geo Sal-
verson) er fædd í Winnipeg. Móð-
ir hennar er Ingibjörg Guðmunds
dóttir Einarssonar, en kona Ein-
ars móðir Guðmundar var Hólm
fríður — ein af Bólstaðarhlíðar
systrum. — En móðir Ingibjargar
konu minnar, var Helga Jakobs
dóttir, og hafa verið I hennar ætt-
kvísl, bæði frá föður og móður,
afbragðs hagorðir menn. Systkini
Ingibjargar, sem enn lifa, eru
Jacob, búsettur að Vídir P. O.
Man., og frú Sigríður Eggerz,
móðir Sigurðar ráðherra og þeirra
systkina á íslandi.
Lára er gift George Salverson
símritara; er hann af norskum
foreldrum kominn, en fæddur og
uppalinn í Duluth í Bandaríkjun-
um. pau eiga nú heimili í Regina,
höfuðborg Sask.- fylkis, að 1862
Angus Street. ■— Lára er velgef-
in og bráðgáfuð kona, sem hefir
náð töluverðri sjálfsmentun eft-
ir að barnaskóla lauk. Hún hefir
ort æðimörg kvæði, sem hafa
birst í innlendum blöðum og feng-
ið hrós fyrir. En það, sem eg
lagði strags merki til, þegar hún
var aðeins barn að aldri, var það,
að hún var sköpuð fyrir að vera
sagnaskáld. Enda er hún nú þeg-
ar búin að semja og rita margar
sögur, sem hún vegna efnaskorts
ekki getur gefið út, en allar lík-
ur eru til, að þær yrðu vinsælar
og næðu hylli enskumælandi þjóð-
arinnar. — pað er hugsunin, sem
á bak við stendur í sögum Láru,
sem gefur þeim mesta gildið. Sú
að vekja upp það góða og göfug-
asta í mannssálinni, og láta það
sigra allar hörmungar og mót-
læti; hvað sárt og ömurlegt sem
útlitið er, að þá samt er aldrei
vonlaust að ná sól, sannri gleði
og ánægju inn i líf manna. Og
einmitt þetta var það, sem gaf
henni fyrstu verðlaunin fyrir smá-
söguna sfna “Hidden Fires”, eft-
ir því sem dómnefndin skýrir frá.
' Blekking.
Herra ritstjóri Lögbergs.
Má eg biðja þig svo vel gera og
taka þessar línur í þitt heiðraða
blað:
— pað lítur út fyrir að það sé
vandræða staða að vera ritstjóri
fyrir okkar gömlu Heimskringlu,
enda sýnir hiann.það nú sem fyr að
það eru bara örþrifa ráð, enda
hefir Lögberg komið með það að
ritstjórinn ætti að fara út á
grundina og bíta gras með gripum.
pað er gamli leikurinn sem nú
á að leika eins og vant er, þegar
kosningar eru í nánd, og í stað-
inn fyrir að uppfræða og víkka
sjóndeildarhring kjósndanna, sem
er þó skylda hvers dugandi rit-
stjóra, þá er nú það gamla leik-
rit brúkað aftur og aftur við þá
og oss alla, sem Heimskringlu
kaupum og lesum. Ritstjórinn fer
heldur en ekki á stað maí 31., sem
hann kallar “Stjórnmál,” og þótt
ótrúlegt virðist þá er eins, og þar
bregði fyrir svip hinnar slægu
kisu, sem er að mala með skottið
uppreitt en hálf-hrædd við heita
diskinn rétt þar hjá.
- Já, og nú er það bænda-
aflokkurinn, sem er “nú” alt í einu
orðinn svo sára “svipaður” og
Tory’s”. Ja, herra minn trúr,
hvað næst? Og ritstjórinn
vissulega segir: “Tory’s er fólgin
í því að hlúa með gætni og vitur-
leik að því r landi og þjóð má til
gagns og þarfa verða,” og bætir
við og segir:
parna er ekki gott að bera a
móti.”
— Hér er um ekkert annað að
ræða en beina blekking á bænda-
flokkinn og beina blekking á kjós-
endur líka, þótt auðvitað allir sjái
í gegnum þessa tilbúnu grýlu
hans. Hann sér nú á grafar-
barm Tory’s og minnist nú horf-
inna daga og vill nú alt í einu
líkja þeim saman. pað er þó
ekki nema nokkrir mánuðir síðan
að ríkiskosningar fóru fram og
?á bar ritstjóri Heimskringlu alls-
konar blekkingar og auðvirðileg-
ustu ósannindi á bændaflokkinn,
sem var, að þeir hefðu brúkað
falska botna í kornhlöðum sínum.
petta japlaði ritstjórinn og tugði
margsinnis, og einnig að þeir
hefðu beint stolið 40.000 mælum
af hveiti og margt annað. En
nú alt í einu er hann orðin svona
sáralíkur Tory's. Eða veit
ritstjóri Heimskringlu eitthvað til
Fréttabréf.
COPENHAGEN
Munntóbak
Búið til úr hin-
um beztu, elstu,
safa - mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakssölum
^enYíáoen#
SNUFF '•
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir að innihalda heimsin
bezta munntóbek.
Herra ritstjóri Lögbergs!
Enn líður að skuldadögum og
enn ætla eg að borga fyrir einn
árgang blaðsins. Hvort það verð-
ur fyrir mig eða aðra, óska eg að
fréttaritari blaðsins haldi áfram
að senda okkur, sem altaf þregj-
um, fræðandi og skemilegar rit-
gerðir til að lesa.
Ádeilugreinar, sem því miður
slæðast með frá þessum og þess-
um, ættu helst að vera óhugsað-
ar, ósendnar og óprentaðar.
Hver einn ætti eftir bestu getu,
að senda frá sér alt það, er skemt-
ir og fræðir, enn geyma á sinni
eigin hyllu það, sem geriir hans
eigið útsýni og annara skugga-
myndað. Nóg er til af fögru og
þörfu um að ræða, ef við aðeins
gefum okkur tíma til að hugsa;
en láta ekki sitja í fyrirrúmi þaðjmann*nn °% hefir þó niðurlögum
sem slítur þráð mannkærleikans, * ~
En þótt drykkjumaðurinn sé
yfirunninn er enn ekki yfirstigið
það versta, sem mannsins hugvit
hefir uppgötvað og hefir orðið lífi
jarðarbúa til tjóns, og á enn eft-
ir að verða. Verki konunnar er
ekki lokið, hún verður að halda á-
fram og bæta aðgerðir mannsins,
sem heiminum hafa verið og eru
til tjóns, geri konan það ekki,
gerir maðurinn það ekki.
pað eru tveir félagar er stemma
þarf stigu fyrir. pað er ræning-
inn og morðinginn, þessir félagar
eru böl mannlífsins ekki síður en
drykkjumaðurinn. ipessir tveir
félagar eru í mörgum tilfellum
samferða og eru hverju villidýri
jarðarinnar hættulegri. Morð-
ingjann þarf fyrst að höndla,
myndi hinn þá gugna svo hann
yrði viðháðanlegri,. En hver
eru ráðin munu margir spyrja;
— við öll ný tækifæri, stór og
smá sem byrjað er á, þurfa ný
ráð — nýjar hugsjúnir — og hver
voru ráðin með ofdrykkjuna.
Fyrst að útrýma víninu úr heima-
húsum, þar næst að hætta við
tilbúning vínsins og gera upp-
tækt það sem fyrirliggjandi var.
Með byssunni má gera mikið ó-
gagn, álíka er með vínið, einnig
er byssan ómissandi í sumum til-
fellum, álíka er með vínið, það
er mishöndlun hlutanna, sem
gerir heiminum mesta tjónið.
Sjáum til með vínið, það má svo
segja, að það búi sig til sjálft
eplið í það vex árlega og árið í
kring, en að smíða drápstólin, er
ekki eins auðvelt og kostnaðar-
lítið. Eg álít því að hægara sé
að temja morðingjann en drykkju-
ekki veitir af að tengja hann
saman á meðal vor — en hætta
stælum.
Vér íslendingar erum þrátt-
gjörn þjóð.
pað eg sé og les á tímans
spjöldum
ef laust rennur í oss Víkings-
■blóð,
sem ægðu liði og rændu fyrr á
öldum.
Og hvað segja konurnar, því
þegja þær? Nú hefur þú frelsi að
rita og ræða. pví þegir þú? þú,
sem ert huggun mannlífsins.
Vikublöðin okkar þurfa meira
Ijós, og er konunni best treyst-
andi að glæða það. Við erum
að borga fyrir fræðandi og lífg-
andi — en ekki það, sem fráfælir
okkur, að vera kaupandi að okk-
ar kæru íslensku vikublöðum.
Hef eg annars nokbuð verið að
segja? Eg ætlaða þó ekki að
fara að halda ræðu. En af því að
eg hefi ekki fyrirliggjandi frétt-
ir um að ræða, verð eg að láta
það eitthvað heita.
Við auðvitað lifum hér inn-
anum Vínber og fleira aldina og
mætti auðvitað margt segja, en
það myndi lendi í sama kjölfar-
ið. Allir ræða það í sama stíl; þvj
ekki að breyta til? En vandinn
er, að finna nýtt yrkisefni.
Já, Vínberin. par sveimar nú
hunangsflugan í kring, og gætu
þau sagt æfisögu sína, væri þar
innifalið mikið af unaðssemd og
margt samfara böli og marg-
kyns fordæmingu. Alt fyrir mis
brúkun mannsins.
En hvað er að tala um vínbef
nú á tímum, nú þyrfti helzt að
hafa eitthvað til að drekka með
þeim ef þau eiga að komast í mag-
ann niður, margur kvartar um
þurk, sáran háls og fleira. Tunn-
urnar standa tómar, gisnar og
gjarðalausar og tunnusmiðir all-
ir farnir til Mexico. En þó í
stöku stað náist hér í eftirhreytu,
þá tilheyrir það hinum ríku. En
komi það fyrir að dropi leki ofan
á nefbrodd okkar Lasruzanna er
það eftirminnanlegur glaðningur,
en slíkt kemur ekki fyrir nema á
stærri Brandajólum.
ó, já kona! Máttur þinn er mik-
III, aldrei í sögu heimsins skeðl
það er skeði, er þú fékst til unnið
frelsi, að þú stakst villidýrinu
svefnþorn (drykkjumanninum).
En viðhald þarf ef duga skal, víða
er honum farinn að losast svefn.
Máske það sé að eins umbrot sem
illir draumar valda.
hans verið ráðið að mestu. Áður
en barnið veit hvað hlutirnir
merkja sem | kringum það eru og
það þreifar á er það farið að æfa
sig í morðtilraunum Áður en
drengurinn litli getur talað skýrt
eða gengið án stuðnings, er hann
búinn að fá litla byssu, það er
vísirinn. Hann sér pabba sinn
með stærri byssu og sér hann
skjóta niður fagra þröstinn, sem
sat og söng á girðingunni fyrir
framan húsið. parna er skól-
inn byrjaður, drengurinn fær
fljótt hugmynd um að benda
byssunni á alt sem lifandi er.
Oft má sjá Iitlu drengina innan
10 ára með byssu sér í hönd og
skjóta niður hið fegursta, sem
vér höfum í kringum okkur og um
leið hið saklausasta og það eru
söngfuglarnir okkar, eitt af dá-
semdarverkum guðs. Ætti ekki
heldur að gefa barninu fegurra
vopn. pað vopn að útskýra fyr-
ir því hvað lífið er í raun og veru,
fegurð þess og heilagleik og hver
gaf öllu líf, sem enginn á með að
farga án þarfa. pú ungi maður
þér finst, frægð þín hafa vaxið
þegar þú berð byssu þér í hönd og
hefir lagt að velli einn fagran
þröst. En þú ferð þar vilt, með
því hefir þú eyðilagt eitt af þín-
um eilífðarblómum og færð ekki
aftur grætt þau. Legðu niður byss-
una, saga hennar er ljót og sá
sem hana fann upp í fyrstu sér
nú eflaust að hann hefir valdið
heiminum meira tjón en liðsemd
með sinni uppfyndingu og má nú
ef til vill líða fyrir þau sár og
þau tár er byssan hefir valdið, og
svo er með ö.ll morðvopn.
En nú er að athuga. Hvern-
ig kemst heimurinn af án byss-
unnar. Byssan eyðilegsa ekki, en
önnur höndlun verður |að vera
viðhöfð Marghleypuna eða vasa-
byssuna alræmdu verur sem fyrst
að eyðileggja — Byssan til vana-
legra þarfa heldur áfram að vera
til — en hver sveit eða fylki hef-
ir sitt vopnabúr, þar sem öll
stærri skotvopn verða geymd und-
ir umsjón vissra manna og fær
veiðimaðurinn þar sína byssu til
nauðsynlegra þarfa og afhendir
svo umsjónarmanni að loknu
verki. pangað geta og farið
þeir sem skotfimi vilja og þurfa að
iðka.
Nú á dögum getur ekkert frið-
samt heimili eða ferðamaður ver-
ið óhræddur um fé sitt og fjör
fyrir þessu litla verkfæri er
sumir sveinar gera sér að
skyldu að bera með aér, og stöð-
ugt færist það í vöxt. Æskulýður-
inn temur sér þessi iðn, því byss-
an gefur honum þor að fram-
kvæma þau ódáðaverk or hann
ber í hug. pegar maður kemur
inn á ýmsar iðnaðarstofnanir, í
bakarabúðir, skrifstofur og víða í
fjölskylduhúsum, má sjá skamm-
■byssu liggja á borðinu eða hanga
á veggnum, eða í þriðja lagi séð
hana í vasa eigandans. Af hverju
kemur slíkt. Er þess arna
þörf ? Já vissulega, ð meðan fé-
lagarnir fá að leika eftir vild, eru
þeir ætíð á eftir þér að njósna og
gera hermdarverk og á meðan svo
er er nanðsyn og skylda að hafa
vopn við hendina til að verja sitt
eigið líf og eignir. — parf þetta
að vera svona? Nei. Slíkt þarf
endurbótar. Hvað segja prest-
arnir? “pú skalt ekki mann
deyða” stendur einhverstaðar.
peir vilja láta alla breyta eftir
Kristi og ganga á guðs vegum.
peirra skylda væri þó að prédika
um þessa plágu, sem mannfólkið
er komið í. pað er prédikað um
syndafallið, hvemig það varð í
fyrstu og margt fleira. Væri
ekki gott að þeir hefðu eitthvert
nýtt efni við að glíma, mannkyn-
inu til blessunar, bæði í þessu og
öðru lífi — um það sem við heyr-
um og sjáum að virkilegt er.
Hafi guð bannað manninum
nokkuð, veit eg að hann hefir
bannað að hver tæki annars líf.
Og þar vil eg segja að aðalsyndin
sé innifalin í, — og taka nofckurs
líf að eins sér til skemtunar.
Nú er eg búinn að gleyma frétt-
unum héðan. íslendingar eru hér
á víð og dreif, fáir bætast við,
færri deyja, en engir giftast og
má það úrkynjuri kallast. — Læt
eg svo þetta fullkomið kallast
Virðingarfylst, M. M. Melsted.
National City, Cal. 19.-6. ’22.
HEALING
SOOTHING
antise ptic
for//i/i/r/es* SkinTrouó/es
Muk
Engin matarlyst
Taugaveiklun veldur lystar-
leysi. Magavöðvarnir veikj-
ast, meltingin verður óregluleg
og heilsan yfirleitt bilar.
Leyndardómurinn til heilsu-
bótar er sá að byggja upp
taugakerfið.
iMrs. R. Cheney, 208 Rich-
mond St. Ont. skrifar:
iEg þjáðist af meltingarleysi
sem truflaði svefn minn um
nætur og það svo mjög, að
stundum hafði eg enga ró
klufckutímum saman. í 16
mánuði neytti eg einkis annars
en Shredded Wheat biscuits.
Eg hafði reynt flest hugsanleg
meðöl og leitað fjölda lækna, en
alt kom fyrir ekki. Loks fékk
eg mér Dr. Chase’s Nerve Food
o gáður en eg hafði lokið úr
annari öskjunni, var mér tals-
vert farið að batna. Eg hélt
áfram notkun þessa meðals, þar
til eg nú er orðin alheil. Mað-
urinn minn hefir einnig notað
Dr. Chase’s Nerve Food með
hinum bezta árangri.”
Dr. Chase’s Nerve Food, 50
cent askjan hjá öllum lyfsölum,
eða Edmanson, Bates & Co.,
Limited, Toronto.