Lögberg - 18.01.1923, Blaðsíða 7

ÖGBERG FIMTUDAGINN
18. JANÚAR 1923,
7.
Nú svo heilbrigð, þarf
ekki vinnukonu.
Mrs. Pennock segir, “Tanlac gerCi
mig svo hrausta, aS eg get
stundaS ein öll mín störf.
Arni Soffanías Helgason
Fæddur 1. júlí 1884
Dáinn, 3. ágúst 1922.
(Undir nafni móðurinnar).
Mrs I. A. Pennock, 1428 Was-
cana St., Regina, Sask., er ein
af þeim mörgu er fagna því, að
hafa reynt Tanlac.
“í full tvö ár eða lengur var eg
svo heilsuveil og taugaslögg að eg
varð neydd tll þess að fá mér
þjónuatustúlku. Eg hafði sama
sem enga matarlystsvaf i 11 a og
var eins g gefur að skilja, stöðugt
að tapa minni eðlilegu líkams-
þyngd. Oft gat eg með naum-
indum skreiðst um (húsið og lá
tímum saman rúmföst. Nú er eg
öl'l önnur manneskja eg fæ aldrei
lofað Tanlac, sem verðugt væri.
Fáar flöskur af þessu stórmerká
heilsulyfi, komu mér til fullrar
•heilsu á tiltölulega skömmum tíma
Eg fékk brátt hina ákjósanlegustu
matarlyst, taugarnar styrktust
og eg þyngdist um fimm pund. Nú
kenni eg mér einkis meins, hefi lát-
ið vinnukonuna fara og vinn öll
mín störf, án þess að finna tíl
>reytu.”
Tanlac fæst hjá öllum ábyggi-
iegum lyfsölum.
Meira en 35 miljón flöskur
seldar.
iTil Miss R. J. Davíðsson.
Hjartans þökk fyrir hlýleik frá
Hörpu ljóða þinni
Gegnum skýin geisla eg sá
Gefna sálu minni.
Breiddir fagurt blómið á
Brautu þyrnum stráða
Menn þar innri mann þinn sjá
Mensól gáfnafjáða.
J*ó hér mæði þegn og drós
l»oku aldan kalda:
Eignumst baeði lukku-ljós
Lýsir um aldir alda.
Sv. Simonson.
“Hver er sjálfum sér næstur
Mig í lengir aðra átt
innra gengið sýnir
héðan af mengi Jjóða látt
langspils strengir mínir
Lýsi hvarmi líðandans
ljós úr barrni skaparans
svalar harmi sárum hans
sál úr armi kærleikans.
Fíett af serki sýnandans
sálin sterka getur
yfir verki hverju hans
bangir merki gjafarans.
J. G. G.
UálHinn og lungnapípurnar ©ru
móttarkiieg-uHtu líffnrln fyrlr kvef.
löekningu er þar cinnis örðugust
koina við, venga þess að engu
er hægt að koma þangað neina
með innöndun.
I’eps er einmltt eina rötta ineð-
alið, þognr um slíka sjúkdóma er
ræða, og skara langt fram úr
óUum þeim, sem rent er niðnr í
»agaiin. pter töflur eru aðgengi-
legar, því þær leysast upp | gufu,
sem flyzt út í ailan Ukamann.
Peps tafla í munninum, ioysist þeg-
ar upp 0g finnur greiðan veg um
halsinn og lungnapípuniar, græðlr,
mykir og er gerileyðandi. pegar
tollur innihalda þann lækniskraft,
er læknar kvef og úUlokar þarat-
eiðandi þá brjóstsjúkdóma, er af
Pv' ffeta stafað,
Hafið úvait Peps með yður, er
eð» inn * elsabeitíi byggingu,
r.?, nt * "»Purt frost. llaflð clnn-
eruð í ,™unnln"ni, þogar þér
eruo í troðfuUu leikhúsi eða búð,
þar seni loftþungt er.
VK tÞAU,n,gU kvefl' mæSi e8a öSr-
um brjóstkvillunv, er Peps áreiSan-
legasta meSaliS; einnig gott viS
sárnm hálsi bronehitis og öSrn þvi
um liku. Askjan kostar aS eins
50 cent.
PEPS
*
?!l
■ *i
%
:,,l
U
*
t
1 heimi unaðs og ástar,
heimi angurs og böls,
mitt 'í draumkyrðar dvala,
gegnum dulkenda von,
hef eg lifað og leitað,
'hef eg starfað og strátt,
hef eg hlegið og grátið,
hef eg 'harmað og þráð.
Hef eg fullnæginig fundiS
mitt í farsæld og þraut,
á mér æfi að að toaki,
sem er unaði stráð,
þar sem æska og yndi,
þar sem ellinnar stríð —
dagar þreyju og þreytu —
mynda heilvæna Iheild.
Eftiv æfinnar umstang
var minn árangur simár
ef af síngirni reiknað:
vinna sorgir og tár.
En sé bundin hver orsök
við sln afleiðslurök,
þá mun örlögum ofið
sérhvert atvik vors lífs.
Mitt í forlaga straumi,
er eg flýt eins og lauf,
sem að stórvindar feyktu
af föínandi eik,
þá samt á eg gildi
eg er glitrandi ögn
í sandi tíðar og sögu; f
er þar varandi verund.
Átti eg sonu og dætur,
tojarta sólgeisla lífs,
er frá hjarta míns rót
voru helgidótos men.
Ljúft var æfinnar ok —
fátækt erfiði og stríð,
því að ástin er afl
sem að alt gerir slétt.
Man eg hjartkæran son,
er á brjósti eg toar;
var sú lífs byrði iljúf,
jók mér djörfung og dug.
Hversu spor mitt var létt
er hann Mjóp mér við iMið
og mín unun var æðet
sú, að annast ium hann.
Sá eg fullvaxinn hlyn
stíga framfara braut,
vinna vinákap og ihylli
meður vaxandi lýð.
Var það árangur sá
sem að erfiði mitt W
hafði fært mér í skaut.
'Ó, hve farsæl eg var!
Sá eg hlyninn minn unga
ganga hildar að leik;
leika Mfshættu spil,
koma ilifandi heim.
Gladdist hjarta mitt þá,
sem að hafði svo blætt,
meðan hættunnar farg
þyngst á hiarta mér lá.
Sá eg hjartkæran mög
eiga heimili á ný
þar sem friður og ró
voru ríkjandi öfl.
þá kom hættan á ný,
þetta hörmunga s>lys,
sem að leiddi til dauða
rninn dýrastan son.
Var það refsinorn grimm
sem að reiddi mér högg
fyrir vanrækta skyldu, —
eða vanskilið starf?
Varð eg saklaus að greiða
annars glæpaskuld ein?
Eða voru það feiknstafir
vors ferlega ráðs?
Hver sú orsök var, mér
varð sú afleiðing þung.
Sit eg hnýpin og særð
þvá nú svellur mér brjóst.
Hrærð í huga eg sé
mína hverfandi braut;
finst sem unaður lífs
væri leiftrandi glit.
Hnýpin horfi eg fram
gegnum harmanna tár,
sé ei soninn minn framar,
því hann sefur nú nár.
Lít eg dauðans um dyr
sé á vakandi von
aftur drenginn minn dána,
iMfs míns lifandi son.
S. B. Benedictsson.
Frá Borgarfirði.
Framh. frá 5. bls.
ingu. Er nú búið að hlaðra þungrií eru geststofur og mjög víða orgel,
skuldabyrði á herðar þessa féligs sem einhver heimilismanna kann á.
fyrir gáleysi einstak-a Alt ber vott um stóra framför í
hreinlæti og mentun meðal alþýðu-

og hreinum skilum af hendi hverr-
ar deildar í lok hvers reikningsárs.
Hafði sú stefna yfirtökin alt fram
á stríðsárin. Var þá hætt við
vörupöntun þvert á móti vilja
hinna eldri og gætnari bænda. Úr
því gátu deildarstjórar ekke t sé»
um það, hvort úttekt viðskifta
manna var sniðin eftir gjaldþoli
þeirra, en áður gættu þeir þess
vandlega. Hefir það komiö bet-
ur og betur í ljós, að félaginu stóð
hinn mesti háski af þessari breyt-
eingongu
manna.
Bœndaskólinn á Hvanneyri. ham>
hefir margt til síns ágætis. Hall-
dór skólastjóri, sem bæði er skör-
ungur og valmenni, hefir haft ó-
venju góð og mikil áhrif á nem-
endur sína. Drepur hann ni*ur
allan spjátrungshátt og dáðleysis-
dekur. Hann virðir k.ark og
hreysti og vill kenna mönnum að
beita öllum k'röftum í rétta átt. bar
hafa lka verið jafnan góðir kenn-
arar og bezta eining ni'lli skóla-
stjóra og kennara. Þar hafa ver-
ið ágætis leikfimis kennarar, sem
hefur þroskað og liðkað pilta við
glímur og aðrar íþróttir. Marg-
ir vngri bændur og bændasynir hér
um Borgarfjörð eru báfræðmgar
frá Hvanneyri. Þar hefir nú
verið bygt stórt og rammgjört
steinhús, sem er íbúð skólastióra.
Eru þar nú öll hús raflýst.
Hvítárbakka skólinn. Sigurður
Þórólfsson stofnaði þann skóla
1005 og hélt hann til 1919. Sýndi
Sigurður mikinn dug og þraut-
seigju í því skólahaldi en sem
hann, sökum heilsubilunar, trevsti
sér ekki lengur við. Seldi hann
þá jörðina með öllum skólahúsum
á 50 þúsund. Mlynduðu þá hinir
yngri og áræðnari framfaramem
héraðsin hlutafélag, til þess að
kaupa jörðina og halda þar áfram
búi og skóla. Tók þá séra Ei
ríkur Albertsson á Hesti við skóla-
stjóm. Hann er skörulegur mað
ur, snjall og mælskur. Með bon
um kentfa við skólann Björn Jak-
obsson frá Varmalæk og Guðjón
Eiriksson ættaður úr Biskups
tungum. Hvítárbakka skóla bef-
ir sótt fólk úr ölhim sýslum lands-
ins, í tið læggja þessara skóla-
stjóra. —
Samband ungmennafélaga hér
aðsins hélt í mörg ár íþróttamó
sín á Hvítárbakka, hið síðasta 1918
Var staður sá svo ákjósanleg-. r
til slíkra hluta, sem frekast var tm.
Á öll þessi íþróttamót sótti alt
mannval bygðarinnar og kom þ?r
bezt í ljós hve Borgfirðingum hafði
farið fram í snyrtimensku og öll-
um íþróttum hina síðustu áratugi.
Keptu þar hinir læztu íþróttamenn
ungmennafélaga bæði við sund,
glimur og ýmsar fleiri hstir, þar
með söng og ræður. Það óheilla-
ráð var borið fram af umbreytinga-
gjörnum fyrirliðum, að færa í-
þróttamótið norður fyrir Hvítá
neðan Norðurárós í Teigakots
landi. Er staður sá í einu og öllu
ver valinn en Hvítárbakki. Ha:
Reykvíkingar og Borgnesingar
betri aðstöðu að sækja slíkt mót, en
ílestir aðrir langt um verri. Hafa
nautnagjamir kaupstaðarbúar flu.
þangað munað, sem hinir oindindis
sömu ungmennafélagar sveitanr.c
hafa hatað og rekið í útlegð. Út-
frá þessu varð sú niðurstaða síðast-
liðið sumar, að akkert íþróttomó
var haldið.
Otlendingar eru nú aftur fami-
að líta hingað síðan að stríðinu
lauk. Sýsla margir þeirta við
stangaveiði og aðrir ferðas:. til þess
að kynnast landi og þjóð
Reykvíkingar sækja það líka fast,
nú á síðustu árum, að taka sér
skemtiferðir bæði um bygðir og ó-
bygðir landsins. Koma þá marg-
ir þeirra í Borgarfjörð. Sumir
halda kyrru fyrir nokkurn tíma
einkum þar sem landslag er fagurt.
Hefir Runólfur bóndi í Norð-
tungu mikið af slíkum sumargest
um. Aðrir, og þeir eru fleiri, ríða
yfir héraðið og koma á hina feg—
urstu staöi, einkum að Húsafelli
Þar þykir flestum útsýnið fegurst
og þar hafa listmálarar setið sum
ar eftir sumar við teikningar lands
lagsmynda. Af þessum málurum
er Ásgrímur Jónsson viðurkendast-
ur og bezta hugmynd munu myndir
hans gefa um hina óviðjafnanlegu
fjallasýn, sem enginn gleymir sem
einu sinni hefir augum litið.
Út frá þessum heimsóknum
Reykvíkinga myndast náinn og
betri kunnugleiki en ella, milli
þeirra og sveitamanna. Allir vilja
nú koma börnum sínum í sveit um
sumartímann. Sjálf börnln sækja
þetta líka fast og hlakka til sumars
í sveit. Láta bömin sig litlu
skifta þó hýbýli séu ófínni og
burðarminni í sveitum, bara ef þau
fá að njóta hinnar íslenzku
sveitasælu.
Ekki hefir dýrtiðin hnekt neitt
þeirri venju að bjóða i bæinn gest-
um sem að garði koma. Helzt
sú venja næstum jafnt við fjöl-
farnar þjóðleiðir sem i afdölum. Á
sumum bæjum, sem gestasælastir-
eru, gengur öll vinna húsbændanna
svo vikum skiftir á sumrin, til
þess að sinna gestum.
Sá Rorgfirðinga, sem mestu offr-
ar af fé og tima til þess að veita
vegfarendutn góðan greiða er Guð-
mundur Daníelsson í Svignaskarði.
Þar eru oft hin stóru húsakynni
full af gestum nótt sem dag. Mæta
þar allir hinni sömu góðvild hjá
þeim hjónum.
Á allflestum bæjum héraðsins
manna. Margir spila prýðisvel
á orgel og má nefna sem þá allra
slyngustu í þeirri list: Guðmund
Jónsson bónda á Valbjarnarvöll-
um, Björn Jakobsson á Varmalæk
og Bjarni Bjarnason bóndi í Skán-
ey. Hefir sá síðasttaldi hvorki
sparað tíma né peninga til þess að
útbreiða og æfa hina fögru list
söngsins. 1915 stofnaði hann
söngfélag með “karlakór”. Nefndist
það félag “Bræðurnir.” Ber fé-
lag þetta nafn með rentu, því
söngurinn hefir bundið þá félaga
bróðurbandi; og þess utan saman-
stóð félagið af mönnum, sem voru
bræður i orðsins fylstu merkingu,
voru þeir þessir: Björn og Sverr-
ir Gíslasynir frá Stafholti, Jón og
Jóhannes Erlendssynir frá Sturlu-
reykjum, Eggert og Gunnlaugur
Einarssynir frá Reykholti, Guð-
mundur og Júlíus Bjamasynir frá
Hæli, Þorsteinn, Þórður og Einar-
Kristleifssynir frá Stóra-.Kroppi,
Bjöm og Magnús Jakobssynir frá
Varmalæk, Andrés og Ólafur
Björnssynir frá Bæ. Nokkrir þess
ara bræðra urðn að slitna úr hópn-
um vegua fjarlægðar, svo sem
Sverrir sem er bóndi, á Hvammi
Norðurárdal og Eggerts sem er
aðstoðarlæ'knir i Stykkishólmi;
líka hafa sumir þeirra félaga dval-
ið i útlöndum yfir lengri tíma. En
með stakri þrautsegju hefir Bjarna
tekist að halda flokki þessum sam-
an. Hefur liann tekið marga
daga á hverjum vetri til söngæf-
ingar. Er hann með flokki sín-
um kær gestur á allar samkomur
og mannfundi, og hefur starfsemi
Bjarna verið vel þegin og þökkuð.
Á mentaskólann í Reykjavík
hafa fáir Borgfirskir bændasynir
sótt þessi síðustu ár. Eftir þess
um man eg, Gústaf og Karl, synir
Tónasar í Sólheimatungn, Torfi
sonur Hjartar í Arnarholti; Bjami
sonur Bjarna á Geitabergi, Krist
inn sonur Björns á Hóli í Lunda-
reykjadal og Magnús sonur Ás-
geirs á Reykjum.
Til útlanda hefur margt farið af
sonum og dætrum Borgfiskra
bænda, þessi síðustu ár, til þess að
kynnast háttum erlendra þjóða, og
æfast í tungumálum þeirra. Hef
ur flest það fólk dvalið ytra ár eða
lengur. Þessir hafa farið til Skot
lands: Gunnlaugur Einarsson fri
Reykholti, Þorsteinn Kristleifssoi
frá Stóra-Kroppi, Björn Vigfús
son frá Gullberastöðum, Stefái
Ólafsson frá Kalmanstungu; þess
ir hafa farið til Noregs: Magnús
Jakobsson frá Varmalæk, Jón Er
lendsson frá Sturlureykjum, Karl
Guðmundsson frá Bæ, systur
son Hjartar í Arnarholti. í Þýska
landi em: Jón Bjömsson frá Hóli
Guðmundur Kristjansson úr Borg-
nesi, Þórður Kristleifsson frá
Stóra-Kroppi, Sigríður Einarsdótt-
ir frá Munaðanesi. ,Til Danmerk-
ur hafa einnig farið bæði piltar og
stúlkur: Sigríður og Steinunn Er-
lendsdætur frá Sturlureykjum,
Kristín Vigfúsdóttir frá Gullbera-
stöðum, Halldóra Sigurðsdóttir frá
Fiskilæk og fleira.
Elsta fólk héraðsins■ — Fá eru
þau hjón í héraðinu, sem búið hafa
saman fjörutíu ár eða þar yfir, og
enn eru á lífi, get þó nefnt nokkur:
Kolstaða-hjón, Helgu og Guðmund-
ur hafa búið síðan 1870. Fljós-
tungu-hjón, Guðrún og Jón, hafa
búið síðan 1879; Bjarnastaða-hjón
Þorbjörg og Páll, hafa búið síðan
1882; Bæjar-hjón Guðrún og Björn
hafa búið síðan 18751 Brennu-hjón,
Sigríðu og Jón, hafa búið siðan
1877. Oll jíessi hjó eru við góða
heilsu og vellíðan. Má það kallast
góð ending. Elsta kona sem búi
stjórnar er Þorgerður Hannes-
dóttir í Stóraási, 82 ára; hefur búiö
í 60 ár.
Þá skal getið nokkra fleiri aldr-
aðra manna, bæði karla og kvenna.
Þiðrik Þorsteinsson frá Háafelli
og Jóhannes Hannesson i Giljum
eru 88 ára; báðir á uppréttum fót-
um. Kristín á Grund,
Ferjukoti, Þuríður á Svarfhóli
Ólöf i Efranesi, Þorgerður á Kað-
alstöðum, Guðrún á SamstöBum,
þessar sæmdarkonur allar' á nýræð-
isaldri. Fleiri mætti telja, þó því
sé sleft. Elstur allra Borgfirð-
inga er Sigurður Björnsson
“straumur”. Er hann komiftn á
tíundatug ára og lifir sem blóm í
eggi hjá Halldóri skólastjóra á
Hvanneyri.
Prestar héraðsins: í Mýrasýslu:
Stefán Jónsson á Staðarhrauni,
Einar Friðgeirsson á Borg, Gísli
Einarson Stafholti. 1 Borgarfjarð-
arsýslu: Þorsteinn Breim, Akra-
nesi; Einar .Thorlacius, Saurbæ;
Eiríkur Albertsson, Hesti; Sigurð-
ur Jónsson, Lundi; Einar Pálsson,
Reykholti. Þjónar sá siðasttaldi
Gilsbakka prestkalli, sem nú er
sameinað Reykholti.
Lœknar. Þórður Pálsson, Borg-
arnesi; Ó. Finnson, Akranesi; Jón
Bjamason, Pálssonar prest í Stein-
nesi, er læknir uppsveitar beggja
Börnin
sem einusinni hafa notað Zam.
Buk, gleyma því seint hve þau
smvrsl craeða fliótt sár. Hvcrnar
mæður, nota aldrei annað við
börn siín. Nota má því nær hvaða
hreina rýju, sem vera skail;
rétt að eins bera Zam-Buk á
hana. Engar áhyggjur úr
því. Zam-*Buk smyrsl eru svo
hrein og heilnæm, að þau græða
á skömmuim tíma, hverskonar
fhörundskvilla eða sár.
Biðjið um
Mrs. J. E. Bierworth, að Can-
duff, Sask., skrifar: “Drengur-
inn minn litli hjó einu sinni
framan af fingri og svo leit út,
sem eg yrði að leita læknis. Eg
notaði Zam-Buk og stöðvuðu
smyrs'lin samstundis blóðrensl-
ið og ráku sárindin á flótta. Eg
notaði ekkert annað en Zaon-Buk
og sárið gréri á mjög sköimmum
tíma.”
pað dregur úr sárindum. 5©c
askjan 3 fyrir $12.5 í öllum
lyfjabúðum.
val á bókum sem keyptar hafa ver-
ið til slíkra safna.
Efnahagur er nokkuð mismun-
andi í hinum ýmsu hreppum. Flest-
ir hreppar eiga nokkra bændur, sem
teljast efnaðir eftir íslenzkum
mælikvarða. Lang flestir bænd-
ur teljast nú búa á eignarjörðum en
ekki er það nema í orði, þegar verð
jarðarinnar er alt í skuldum, en
j es« eru nú mörr dæmi. Við íram-
tal til eignaskatts síðastliðinn vet-
ur, reyndist þó fáir bændur ör-
eigar og tæplega aðrir en þeir, sem
ráðist höfðu í jarðakaup meðan
verð jieirr var sem hæst, en það
var árin 1917—1921. Á eigna-
skýrslum gilti hið síðasta jarðamat,
sem var framkvæmt 1916—1918.
f mörgum sveitum héraðsins munu
hafa verið nokkrir bændur, sem
töldu skuldlausar eignir 10—50
þúsund krónur. Fleiri jtó nær
hinni lægri tölu. Líka voru fá-
einir bændur ]>ar langt yfir, svo sem
Ólafur á Hvítárvöllum, Daðvíð á
Ambjargarlæk, Halldór skóla-|
stjóri á Hvanneyri. Máske fleiri.
Saufifé hefur fækkað hin síðustu
ár, bæði vegna grasleysis og dýrr-
ar vinnu. Stærst sauðfjárbú hef-
ur Jón Hannesson í Deildartungu,
nálægt 400 ær.
Sauðaeign og fráfærur Jækkjast
nú tæplega um þetta bygðarlag.
Einn bóndi, Ólafur Stefánsson í
Kalmanstungu, hefur nokkrar geit-
kindtir.
yiðunctningar f mörgt.m
sveitum hér þekkjast ekki sveitaró-
magar i jteirri mynd, sem áður
tífi’ t«t. Flest fólk sem
dvelur kvrt í sveit sinni; bjargast
nú með tilstirk barna efia ættingja,
efia nipfi styrk frá elli;tv»-ktarsjóðn-
um, sem óðum aukast. Barna-
menn halda margir heimili eftir
sem áður, þó þeir verði þurfandi.
Áður réðu sveitarstjórnir yfir
þurfamönnum. Nú er ekki eins
dæmi, að þurfamenn ráði yfir
sveitarstjórnum. Lang flestir
Nýtur dú beztu heilsu.
Hún mælir með Dodd’s Kidney
Pills við alla vini sína.
Miss Adeoda Italien, er þjáðist
af nýmaveiki, kveðst hafa feng-
ið lækningu.
St. Antonie Padon, Que., jan. 16.
(Einkafregn). — “Eg var veik
bœði í baki og nýrum. Var til-
felli mitt skoðað mjög alvarlegt.
Hafði reymt Dodd’s Kidney Pills
áður, og ákvað að reyna þær að
nýju.
Fjórar öskjur komu mér til
heilsu.
Ofangreindur vitnieburður, er
gefinn af Miss A. L. Italien, er
býr á áðurnefnduTn stað. Lækning
Mias Italien , er ekki einstæð, því
þúsundir canadiskra kvenna, hafa
hlotið lækningu af Dodd’s Kdney
Pil'ls. Og það sannaT, að veik-
in stafaði frá nýrunum. Dadd’s
Kidney Pills, eru ekta nýmameð-
al. f fullan aldarfjórðung, hafa
Dadd’s Kidney Pills verið notaðar
á þúsundum canadiskra heimila.
Spyrjið nágranna yðar um
Dodd’s Kidney Pills.
megin Hvítár, situr nú í Stafholts-
ey.
Ýfirsetukonur. Húsfrú HaJl-| Þurfamanna læirra, er sveitabænd-
dóra Ólafsdóttir, Melkoti; húsfrúi ur ver8a aS annast' a,a manninn í
Margrét Ségurfiardóttir Samstöð-
um; húsfrú Salvör Jröundsdó4tir
Kleppjarnesreykjum ; húsf. Sigríö
ur Narfadóttir, Gullberastöðum,
ungfrú Elísabet Þorsteinsdóttir,
Miö-Fossum: ungf. Þórun Bjarua-
dóttir, Geitabergi. Ekki kunnugt
um fleiri nöfn.
Sýslumaður. Guðmundur Björns-
son frá Svarfhóli. Situr i Borgar-
nesi.
Hreppstjórar: Pétur Þórfiarson
Hjörseý; Hlallgrímur Níelsson,
Grímsstöfium; Jóhann Magnússon,
Hamri; Vigfús Bjarnason, Dals-
mynni, Þorsteinn Davífisson, Arn-
bjargarlæk; Jón Sigurfisson, Hauka
gili. Ekki kunnugt hver tók vifi
eftir Jón heitinn Tómasson í Hjarð-
arholti: Jón Bjömsson, frá Svarf-
hóli, Borgamesi. Nikulás Gísla-
son, AugastöSum; Ingólfur Gu<7-
mundsson, BreiSabólsstöSum; GuS-
nttndur Jónsson, Skeljabrekku:
Þorsteinn Tómasson, Skarfii;
Bjami Pétursson, Grund; Bjarni
Bjarnason, Geitabergi; Þorgrímur
GuSmundsson, Belgsholti; SigurS-
ur SigurSsson, Lambhaga, Pétur
Otteson. Ytra-Hólmi; Sveinn GuS-
mundsson, Akranesi.
Sýslunefndarmenn. Pétur Þórfi-
ar, Hjorsey; Hallgr. Níelsson,
GrímsstöSum; SiðurSur Féldsted,
Ferjukoti; GuSmundur Ólafsson.
Lundum; Sverrir Gislason Hvammi
DavíS Þorsteinsson, Ambjargar-
læk; Ólafur GuSmundsson, Sáms-
stöSum: Jón Björnsson frá Bæ;
Borgarnesi: Þorsteinr. Þorsteinson
Húsafelli; Kristleifur Þorsteins-
son, Stóra-Kroppi; Halldór Vil-
hjálmsson, Hvanneyri, Ásgeir Sig-
urðsson, Reykjum; Stefán GuS-
mundsson, Fitjum; Bjarni Bjama-
son, Geitabergi; BöSvar SigurSs-
son, \ ogstungu: Gisli Gíslason
Lambhaga; Pétur Otteson, Ytra-
Hólmi; Þorsteinn Jónsson, Grund
Akranesi.
Bókasöfn. Sæmilega góður
bókakostur er hér, bæði í sýslu-
bókasöfnum og lestrafélögum.
kaupstöSum. Svara sveitarstjórn
ir kröfum þeirra oftast umyrða-
laust, og án þess aS fylgjast meS í
því hvort slíku fé er varið til bjarg-
ræSis eða kastað í óhófsemi.
Rjúpur. Um marga áratugi
aflaði rjúpnaveifii bændum hér
mikilla tekna, einkum þeim sem
bjuggu i dölum og við fjallgarða.
Frostaveturinn 1917—T8, var
rjúpan skotin hér í þúsundatali. Þá
féll lika ógrynni af henni. Þó
var eins og ekkert sæi á. Sumarið
1919 var svo mikil mergð rjúpna
niðrum allar sveitir, aS slikt höfðu
menn aldrei fyr séfi. Átti hún
hreiSur um alla móa, og kom meS
unga sina heim að bæjarveggjum
og gekk þar innan um hænsni, og
var þeim jafn spök. Eftir það
sumar dundi yfir hinn mikli snjó-
vetur. NáSi þá hvergi til jarðar,
hvorki fuglar né fénaSur, svo mán-
uSum skifti. Á þeim vetri hvarf
öll rjúpan svo gjörsamlega, að
haustið eftir þótti fjallleitamönn-
um jafn fágætt aS sjá rjúpu sem
ref. Nú er lítilsháttar að votta
fyrir fjölgun rjúpna, eru nú þær
fáu friðhelgar.
Blómaelska og fegurðartilfinn-
ing kvenna hefur mikið aukist hér
síSustu áratugi. Nú eru glugga-
blóm næstum á hverjum bæ, svo
mörg sem húsrúm leyfir. Er alt
gert til þess, afi veita þeim sem all
ra best lífs skilyrði. 1 VíSa eru
líka nokkrir blómareitir utan húss
í námunda viS bæjinn. Margar
gera þar tilraunir meS trjárækt, en
það gengur víðast erfiSlega. Eru
þau kyrkingsleg þótt tóri, en flest
deyja þau út. Þroskamestur hér
er reyniviðarrunni við suSurhlið í-
búaðarhússins í Deildartungu. Þar
er hæsta hríslan 5—6 álnir.
Ræktun matjurta hefur nokkuS
aukist hin síðustu ár, sérstaklega
í hlýjum jarfiveg umhverfis hveri
og laugar.
Sund er næstum árlega kettt á
ýmsum stöðum hér. Eru þaS
ungmennafélög sem hafa me5 á-
, ---------- -----------------0--- huga og kappi unniS að því. Flest-
Setselja 1 Hafa Ungmennafélög gengist best ir karlmenn eru syntir sem eru á
fyrir stofnun þeirra. NokkuSj aldrinum 15—40 ára, og nokkufi
hefur verið gert til þess, afi vanda margt af kvennfólki líka.
Birkiskógarnir hafa hvergi geng-
ið úr sér hin síSustu ár. Þeir eru
víSa í viðréttingu fyrir frifiun, girð-
ingar og gresjun. Hraunsá. Húsa-
fells og Kalmanstungu skógur hafa
stórum þroskast og útbreiSst.
Þingmenn héraðsins skal að síð-
ustu lítifi eitt minst.
Pétur Þórfiarson, þingmafiur
Mýramanna, er vinsæll og vel met-
inn mafiur. Má hann heita vel afi
sér eftir því sent almennt gerist
mefi hina eldri bændur, sem verfia
afi búa afi þeirri einu mentun sein
lífsreynslan veitir. Hann var kom-
inn afi afturfarar árum er hann
fyrst kom á lúng. Allir bera hon-
um þafi orfi, afi hann sé vandafiur
og skynsamur mafiur þótt hann sé
ekki í tölu hinna fremri þingmanna.
Pétur Otteson, er mafiur á ung-
um aldri, rúmlega þrítugur. Hann
er bráfiduglegur og áhugasamur
afi hverju sem hann gengur. Stund-
ar hann bæfii landbúnaS og sjávar-
útveg. Vinnur hann sjálfur kapp-
samlega afi búi sínu, og er hinn
mesti sægarpur, sem forfefiur hans.
Hann er prýfiisvel málifarinn, og
fylgir sínum áhugamálum mefi
stafifestu, hyggindum og kappi.
Hann ferfiast um kjördæmifi fyr-
ir hvert þing, og heldur þingmála-
fundi á ýmsum stöfium. Leggur
hann hifi mesta kapp á, afi skýra
kjósendum frá gerfium þingsins og
komast eftir skofiunum manna í
þeim landsmálum, sem mestu
skifta. Borgfirfiingar eru í alla
stafii ánægfiir mefi hann sem full-
trúa sinn, og telja sér sóma í því,
afi senda slíkann mann úr flokki
bænda.
Eg hefi nú reynt afi tína í j>essa
fréttakafla þafi helsta af því, er eg
man í svipinn og læt hér stafiar
numifi.
Bifi eg lesendur færa til betri veg-
ar og óska löndum vestan hafs all-
ra heilla.
PURITV FLOUR
More Bread and
Better Bread’
USE IT IN
ALL YOUR
BAKING
l I V SSpxwwe,
and Better -
Pastry too
FOR RESULTS
THAT
SATISFY

___:/ . JÉÍ&SLÁ

Tímabært nálspor
Skjót úrræði eru það eina
sem dugar þegar um nýrna-
sjúkdóma er að ræða.
Vanræktum nýrna sjúkdómi
fylgir löng lest af allekyna
kvillum, svo sem gigt, bakverk,
Bright’s sjúkdómi og óeðlileg-
um blóðþrýstingi.
1 Dr. Ohase’s Kidney-Liver
Pills finnurðu meðal, «em vinn-
ur fljótt og vel.
Mr. C. E. Raymus, Lindale(
Alta., slkrifar:
“Eg þjáðist mjög af nýrna-
sjúkdómi árum saman og var
að verða aumingi. Vínur
einn ráðlagði mér Dr. Chase’s
Kidney-Liver Pílls og hants
vegna reyndi eg þær. Eftir
fyrstu öskjuna var mér farið
að batna drjúgum. AUs
notaði eg fimm ö'Skjur og er nú
alheill. Eg get nú með góðri
samvizku mælt með Dr. Chase’s
Kidney-Liver Pills við alla er
líkt stendur á fyrir.”
Dr. Chase’s Kitþney-Liver
Pills, ein pilla í einu, 25 askjan,
hjtá öUum lyfsölum, eða frá
Edmandson, Bates og Co., Ltd.,
Toronto.