Lögberg - 15.02.1923, Blaðsíða 2

LÖGBERG FIMTUDAGIfc N
15. FEBRÚAR 1923.

Stefán Agúst Bjarnason, b.a.,b.sa.,ms.
10. ágúst 1886 — 18. nóvember 1922.
Aíl hver á aS 1 eyna
Aíl sem hefir þáS;
Sú er sælan eina,
Sem aS fæst viS dáS.
Stgr. Thorstetnsson.
pegar litið er yfir æfiferil hins nýlátna,
unga og dáðríka námsmanns, Stefáns
Bjarnasonar, verður maður brátt iþess var,
að þar eigum vér íslendingar á bak að sjá
einum af vorum dáðríkustu og efnilegustu
námsmönnum. Manni, sem hefir, þrátt
fyrir andbyr selm stafað hefir af fátækt og
æfilöngu heilsuleysi, með elju og atorku
brotist áfram á menningarbrautinni af eig-
in 'rammleik, og verið krýndur sem sigur-
vegari hvar sem hann hefir sótt fraím.
Hann hefir mörgum framar aukið veg vorn
meðal annara þjóða.
Æfin var því miður ekki löng. Aðeins
36 ár. prátt fyrir það er æfisagan at-
burðarík og yrði langt mál ef ítarlega væri
frá skýrt.
• Stefán var fæddur í Winnipeg-borg, 10.
ágúst 1886. Faðir hans var Guðmundur
Bjarnason, Árnasonar, sem ættaður var
úr Vopnafirði í Norður-Múlasýslu. Móðir
hans eftirlifandi ekkji Guðmundar, er Guð-
rún Eyjólfína Eyjólfsdóttir, Jónssonar tré-
smiðs úr Fljótsdalshéraði.
Fjögra vetra gamall fluttist Stefán með
foreldrum sínum til Mary Hill í Manitoba.
Voru þau meðal hinna fyrstu frumbyggja
Álftavatns-bygðar. Byrjuðu þau búskap
með litluim efnum eins og altítt var meðal ís-
lenzkra frumbyggja þessa lands. Var erf-
itt uppdráttar sökum þess, að landgæði voru
lítil og vega lengd til markaðar var sjötíu
og fimm mílur. Vandist Stefán því
snemma á iðni og ástundunarsemi heima.
Heilmilið var mesta snyrti og reglu heimili.
Ekki var skóli bygður í bygðinni fyrr en
Stefán var þrettán vetra. Var hann þá vel
að sér í íslenzkum fræðum og bókmentum,
því foreldrar hans voru vel greind; höfðu
lesið mikið og vorú frjálslynd í skoðunum
og viðsýn. Hann átti því láni að fagna, að
njóta afbragðs kennslu hjá Thorvaldi Thor-
valdsson, sem síðar varð frægur námsmað-
ur á Harvard University. Var hann eini
kennari Stefáns í þá tuttugu mánuði sem
hann gekk á barnaskóla á fjórum árum.
Útskrifaðist hann þá úr sjöunda bekk barna-
skólans og innritaðist á Wesley College 17
ára gamall. Naut hann styrks frá foreldr-
um sínum fyrstu tvö árin, en vann algerlega
fyrir allri háskólakennslu eftir það; mest
með barnaskólakennslu á sulmrum. Hann
útskrifaðist í náttúruvísindum vorið 1910,
og þegar vér lítum yfir feril hans á háskól-
anum, sést að hann hlaut tvisvar verðlaun
fyrir nám, ritaði í skólablaðið og voru hon-
um gefnar þrjár gullmedalíur fyrir íþróttir.
Hann hljóp míluna á skemri tíma en nokk-
ur hafði gert áður á háskólanum.
Árið 1912 innritaðist hann á Manitoba
Búnaðarskólann. Lauk hann fimm ára
námsskeiði þar á þrem árum og útskrifaðist
með ágætis einkunn vorið 1915. Fékk hann
þá stöðu sem aðstoðar forstjóri við Tilrauna-
stöð rikisstjórnarinnar í Brandon, og hafði
á hendi vísindalegar rannsóknir í aldina-
rækt, trjárækt, garðrækt og blómarækt.
Vorið 1916 var hann gerður að forstöðu-
manni á Tilraunastöðinni í Morden. Undir
umsjón hans var fyrst verulega komið á fót
uppbyggilegum rannsóknum í sambandi við
aldinanækt og trjárækt í Manitoba.
Síðari hluta sumars 1917, stóð veraldar-
stríðið setm hæðst. Stefán sagði þá upp
stöðu sinni og gerðist sjálfboði í Björgunar-
deild hersins.
pegar hann hafði verið við heræfingar í
nokkra mánuði og leið að því að hann ætti
að fara yfir hafið, fékk hann ekkí fararleyfi
sökum heilsubrests. Starfaði hann í sjúkra-
húsum hermanna í Canada þar til stríðinu
Iauk haustið 1918, var honum þá veitt lausn
úr hernum til að þiggja stöðu, sem kennari í
efnafræði á búnaðarskóla fylkisins einn vet-
ur. Sumarið eftir starfaði hann við akur-
yrkju í allstórum stíl á búgarði, sem hann og
tveir bræður hans áttu nálægt Miami. par
plægði hann sjálfur 100 ekrur af nýplæging
með afl vél, það sumar um haustið keypti hann
þreskivél og þreskti korn fyrir bœndur
Áformið með þessu starfi á búgarðinum
var það að leita heilsubótar, en árangur var
Htill í þá átt, því hann gekk hart að verki og
Bdunni ekki ‘að hlífá sér.
Stefán var að náttúrufari vísindamaður
og markmið hans hafði verið að fullnuma sig
í niáttúruvísindum við háskólann í Californiu
árið 1917 og var þá gerður að félaga við há-
skólann. Förinni suður varð að fresta
vegna veraldarstríðsins. Hann flutti suður
haustið 1919 og byrjaði nám og vísindalegar
rannsóknir í búfræðisdeild þessa háskóla, sem
er hinn stærsti og einn merkasti skóii Ame-
ríku. Notaði Stefán vel frístundir sínar.
Ferðaðist hann á bifreið sinni milli hinna
ýmsu aldingarða og starfaði í þeim á öllum
frístundum. pað sem hann innvann sér á
þenna hátt hjálpaði til að borga kostnað við
námið.
Stefán lauk meistara prófi í desember
1920 og var veitt “James Rosenberg Memori-
al Scholarship in Agriculture.” pað haust út-
skrifuðust frá háskólanum 1600 nemendur.
Var hann þá ráðinn til að fást við vísinda-
starf í skólanum, sem aðstoðarmaður við ald-
ina rannsókn. Á sama tíma bjó hann sig
undir að ná doctors gráðunni (Ph. D.), var
prentaður bæklingur á skólanum sem skýrði
nákvæmlega frá vísindalegum rannsóknum
hans.
Hefði Stefán lokið námi, og hlotið doct-
ors nafnbót sumarið 1922, en alvarleg veik-
indi höfðu gert vart við sig fyrir nokkru.
Dró til spítalalegu og hættulegs uppskurðar í
júní 1922. Var orsökin innvortis krabba-
mein. Gáfu læknar honum eigi von um líf.
Fluttist hann þá heim til átthaganna veikur á
börum, í ágústmánuði með bróður sínum
Björgmann, sem sótti hann til Californiu.
Dvaldi hann í Winnipeg hjá móður sinni og
bróður Jóni. Bræður hans Eyólfur og Krist-
ján komu frá Sask. að heimsækja hann og
einnig kom systir hans, Mrs. póra Loftson
sem heima á að Lundar. Smá þjakaði hon-
um þar til hann lézt 18. nóvember. s. 1.
Stefáns verður lengi minst á meðal þeirra
er hann þektu vél. Hvar sem hann var
staddur tók hann öflugan þátt í öllum félags-
skap, sem að menningu laut og beitti sér jafn-
an fyrir velferðarmálefni. Starfaði hanr
með elju og atoricu og var æ sigri að fagna
þar sem hann var einn af leiðtogunum. pann-
ig var hann starfandi í íslenzka stúdentafé-
laginu, í bindindisfélagsskap og var einn af
leiðtogunum í sambandi við starf og félags-
skap Únítara í Winnipeg.
Að loknu námi á búnaðarskólanum fann
Stefán þörfina á að ritaðar væru á íslenzku
greinar frá hagnýtu sjónarmiði, til að auka
þekkingu og framfarir í samvinnu og búskap-
ariegu tilliti. Var hann hvatamaður þess
að hann ásamt tveim skólabræðrum sínum
rituðu stöðugt um þau efni í Heimskringlu
frá 1915—1916. Fóru þá félagar hans í
herinn, en hann hélt starfanum áfram einn,
þar til hann gekk sjálfur í herinn ihaustið 1917.
petta gerði hann án endurgjalds. Á sama
tíma ritaði hann að staðaldri í ýms ensk blöð.
Mikið hefir verið ritað og rætt á meðal
Vestur-íslendinga um þjóðræknis starfsemi;
en ekki minnist sá er þetta ritar að hafa séð
í ísl. blöðunum um þjóðræknisstarfsemi Stef-
áns. Hefir hann þó starfað mikið í þarfir
þess málefnis. Hann hafði miklar mætur á
ísl. bókmentum. Sem sannur vísindamaður
kunni hann fullkomlega að meta hina andlegu
risa þjóðar vorrar og fjársjóðu þá er lýsa sér í
verkum þeirra. Hann hefir verið útvörður
íslenzks þjóðernis í miðstöð Californiu. par
hefir hann útbreytt þekkingu um ísland og ís-
lenzkar bókmentir að fornu og nýju með fyr-
irlestrum í þessari Paradís miljónamæring-
anna. Til aðstoðar í þessu verki hafði hann
íslenzkar og enskar bækur úr bókhlöðu há-
skólans.
Stuttu eftir að hann kom til Californiu,
Ihásfeólans gerðist hann meðlimur Scandina
vian Club tháskólans, sem í voru Svíar, Norð-
menn og Danir. petta félag hafði fyrir
markmið að stofna deild við háskólann þar
sem kent væri núííðar svenska, danska og
norska. Félagið hafði ekki ísienzku á þess-
um lista, enda enginn íslendingur til að berj-
ast fyrir því. Af og til fór þó fram kensla
í forníslenzkum bókmentum í sambandi við
þýzka málfræði.
Kom Stefán því til leiðar að stefnu fé-
lagsins var breytt þannig að barist væri fyr-
ir því að mynda deild við sfeólann, þar sem
kend væru öll tungumál Norðurlanda og bók-
mentir að fornu og nýju. Var hann kjörinn
forseti félagsins. Einn af prófessorum há-
skólans: Arthur G. Brodeur var hlyntur þess-
ari stefnu. Var hann um þessar mundir að
fást við rannsóknir og ritstörf við háskólann í
Uppsölum í Svíþjóð. Sá er þetta ritar'fann
í bréfasafni bréf frá prof. Brodeur ritað í
Uppsölum til Stefáns. í bréfinu segir hann
meðal annars: “The principle that the club’s
aims and ideals comprehend not only modern
Scandinavian literature, but also that fine and
great body og Saga — Literature which Ice-
land has given to the world.” í sambandi
við þetta má geta þess að prof. Brodeur vissi
hvað hann var að tala um, því hann la's ís-
lenzku vel og er kunnugur íslenzkum bók-
mentum. Hann er að semja bók um áhrif
þau er Fornaldar sögur frá Noregi höfðu á
enskar bókmentir á miðöldunum.
Kaus félagið þessu næst nefnd, sem Stef-
án var formaður fyrir, til þess að leita upp
lýsinga um það hversu margir nemendur á
ýmsum sfeólum í Californiu æsktu eftir kenslu
í Norðurlanda tungumálum og bókmentum
Með þessu móti var auðvelt að sanna að kensl-
unnar var þörf. Sem stendur er ekkert því
til fyrirstöðu að deildin komist á nema fjár-
skortur. Vissa er samt fengin fyrir því að
kensla verður nú þegar byrjuð í svenskum nú-
ttðár bókmentum, fornaldar bókmentum og
mikið fullkoninari kensla í íslenzkum bókment-
um. pað má telja víst að innan skamms
verði komið á sérstaferi deild, því skólastjóri og
nofekrir prófessorar eru því hlyntir.
Eins og logagyltur þráður lýsir sér f
gegnum æfiferil Stefáns trygð. — Trygð við
ættmenni, vini og málefni. Hann var sið-
prúður og reglusamur, þrautseigur og þéttur
í lund. Hélt hann fram máli sínu af fjöri og
dómgreind, en æsingalaust. Hafði hann ó-
beit á pólitiskum ó'heilleik og öllum bakróðri,
en var djarfur í framkomu og laus við smjaður,
sem fólk kunni því miður ekki að meta eins
og vera bar. prátt fyrir það að hann þjáðist
með köflum sökum heilsubrests, var hann að
jafnaði mjog lundglaður. Fjörið og orkan
var með afbrigðum. f gegnum veikindin síð-
ustu, lét hann ekki bugast, en var hress og
hugprúður fram til æfiloka, eins og forri-ís-
lenzku hetjurnar. \
Stefán iBjarnason er liðinn, en minningin
um hann lifir. Hans stutti æfiferill er
auðugur af kenningum fyrir hina mörgu vini
hans. Hann lifði samkvæmt sínum háu hug-
sjónum og auðgaði anda sinn með því gullvæga
augnamiði að vinna mikið og þarft verk í
heiminum.
Eiga hér vel við þessi orð Jóns sagn-
fræðings: “pá rækja menn bezt minningu
hinna látnu, er þeir taka þá sér til fyrirmynd-
ar í öllu fögru, og hefja merki þeirra hátt á
framsóknarbrautinni.” ,—
Hjálmur F. Danielson.^jV;
I23B
Samtíningur
frá Califomía.
pegar eg var hér í Californiu 1
fyrra vetur reyndi eg að kynna
mér margar kringumstæður hér
eftir föngum, en bæði var ó-
knnugleiki minn áður á öllum
högum þessa ríkis mikill, og vera
mín hér þá tiltölulega stutt, svo
að þá urðu skoðanir mínar nokkuð
hálfbakaðar og hikandi, og ótti
minn því talsverður um að mér
kynni að missýnast og að það sem
eg segði opinberlega kynni að
verða út úr beinni línu við sann-
leikann. Eg hefi þvS síðan eg
kom hingað aftur í vetur, reynt
að gagnrýna á ný margt af því,
sem fyrir augu mín og eyru hefur
komrfi, til að geta með meiri vissu
slegið föstu og haldið fram því
eina sem mér virðist rétt og satt
í þessu efni. Að flestu leyti
eru skoðanir mínar á högum og
háttum hér, hinar sömu og þær
er eg fékk og hefi látið opinber-
lega í Ijósi áður, þó er ekki frítt
við að í sumum tilfellum hafi
nokkrar breytingar á skoðunum
mínum átt sér stað, við nánari
kynni, og atþugun þó að þær skoð-
ana breytingar í engu falli komi
verulega í bág við þær fyrri, svo
að mifelu muni. Eg er varla
viss um sjálfur hvers vegna eg er
að hugsa eða skrifa um þetta efni
og finn helst afsökun eins og
Páll óafsson, að eg sé að því bara
til “hugarhægðar, en hvorki til
lofs né frægðar.” Samt vakir
fyrir mér það, að þar sem svo
stendur á eins og auðsjáanlega
gjörir hér, að fjöldi mesti af fólki
streymir hér inn árlega úr öllum
Bandaríkjunum, Canada og víð.a
annarstaðar að, auðsjáanlega með
það fyrir augum að hér sé 'ákjós-
anlegt að lifa, eða að minsta kosti
til að sjá og reyna hvernig hér er
umhorfs, og að þessi fjöldi fólks
flytur hér inn árlega stórkostleg-
an auð og stórkostleg áhrif á þjó'
lífið jrfir 'höfuð, að skoðanir þessa
fjölda eru langt frá að vera þær
spmu við sjón og eigin reynslu,
við veru sína 'hér, sumir finna hér
auð, ánægju og velsæld og eyða
hér æfi og eigum ánægðir til stór-
skaða stöðvum þeim er þeir komu
frá, og draga auðinn úr, er þeir
flytja hingað. Aðrir dvelja hér
að eins stuttan tíma, finna hér
ekki það sem þeir hafa vonast eft-
ir og snúa til baka eftir að hafa
eytt til samans of fjár hér, einnig
á kostnað heimahaga sinna. en
til uppbyggingar og gróða þess rík
is, sem fær árlega mörg hundruð
miljónir í starfsveltu á þenna
hátt. Hvort það ríki, pláss eða
bygð í allri veröld, sem -hefði þessl
hlunnindi hlyti að sýna það á all-
an hátt með auknum auð, auknu
starfsþreki og aukinni velsæld.
Spursmál það hlýtur því að vakna,
að minsta kosti vakir það fyrir
mér. Er California þegar öllu
er á botninn hvolft verðug þessara
stóru hlunninda fram yfir öll
önnur pláss, sem fólkið og pen-
ingarnir streyma frá, eða eru
þessar kringumstæður eðlilegar
og réttmætar og ástæðurnar gild-
ar og góðar fyrir því að þetta
ríki dragi árlega alt þetta fólk og
allan þess auð til sín á kostnað
allra þeirra ríkja annara, sem
þetta dregst út frá, eða er alt þetta
bara hugarburður þeirra, sem
hingað eru stöðugt að þyrpast?
pað er ekki auðgjört að svara
þessu spursmáli svo að fullnægi,
því eins og æfinlega sýnist sitt
hverjum, en “til þess er nú leik-
urinn gjörður,” og til að leggja
orð ií belg í þessu spursmáli, læt
eg mitt álit í Ijósi þegar rignir
hér og ekki er gott að vera úti,
á öðrum támum gleymi eg því og
læt hvern einn hafa um þáð sínar
eigin skoðanir óhaggaðar. pað
fyrsta sem verður að taka til
greina þegar um þetta spursmál
er að ræða, eru landkostir hér og
loftslag. Um loftslag þarf ekki
að orðlengja, það er hér yfir höf-
uð það allra ákjósanlegasta, sem
hægt er að finna nokkurstaðar á
þessu meginlandi, ef til vill ekki |
alveg það, sem hver einn mundi j
kjósa fyrir sjálfan sig, því þar
ber seint öllum saman um, en það
bezta sem til er hér í Ameríku
fyrir framleiðslu afurða og auðs,
að undanteknu því að ekki er ná- ^
lægt því n'g regnlall yUi sumar-j
mánuðina, en hitinn þá svo sterk-
ur að alt sem ekki nýtur vatns-
áveitu vill ónýtast eða að minsta
j kosti rýrna ið þroska. Sú er
j þó bót 1 máli að yfir vetrarmán-
uðina og fram í maí eða ef til vill
fram 4 júní rignir af og til og að
þar sem vaxtartími byrjar
senmma að vetrinum, jafnvel á
haustin, þegar æfinlega byrjar
að rigna, þ'á er það sem ekki nýt-
ur áveitu, t. d. flestar korntegund-
ir orðið svo nærri fullþroska þeg-
j ar hitar og þurkar byrja fyrir al-
vöru, að afbragðs uppskera fæst
I sum ár. En þó mun þetta nokk-
uð stopult og þessi tegund af
í framleiðslu nokkuð óábyggileg,
COPENHAGEN
Munntóbak
Búið til úr hin-
um beztu, elstu,
safa - mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakssölum
PPfNHÁGEN#
• snufk '■
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir að innihalda heimsin
bezta munntóhpk
einkum þar landið er alt of dýrt
til þess að lítil eða jafnvel meðal
uppskera íborgi verk og rentur af
landi, 15—20 bushel af ekru eins
og í N. D. mundi hér kallast upp-
skerubrestur, 50—100 bushel er
hér kölluð uppskera af kornteg-
undum, annað lítið.
Margir finna það að veðrinu
hér að hitin sé of megn að sumr-
inu, einkum í júlí og ií ágúst, þeg-
ar hann kemst upp og yfir hundr-
að gráður, eða um tíu gráðum
hærra en í N. Dak., en fyrir því er
varla gild ástæða, því fyrst er það
víst sönnu næst að sama gráðu-
tal af hita 'hér er ekki eins tilfinn-
anlegt eins og austur frá, og í öðru
lag er það nauðsyn að hitinn á
sér stað hér á þessum tíma, hans
þarf hér beinlínis með til að flýta
fyrir þroska á þessum tíma, margs
þess sem verðmætast er hér t. d. á
Oranges, Lemons, rúsína og
margra fleiri ávaxta, sem ekki
mundu fullþroskast án hans. H.-r
gildir sama hugsun og hjá mörg-
um eins og í N. D., Manitoba og
! víðar austur frá að ákjósanlegt
væri að ekki væri þar eins heitt
| á sumrin, eins og það er stórt
spursmál hvort minni jafnaðar-
hiti þar á sumrin, mundi eklri
; meina það að framleiðsan yrði ó-
viss og rýr og akuryrkja því óarð-
berandi, lí því efni er að fleiru að
gá heldur en því, hvað manni
finst notalegast fyrir líkamann 1
svipinn. Eg álít að hitinn á
sumrin sem margir kvarta undan
bæði austurfrá og hér líka, sé bara
'blessun og ekkert annað, nauð-
synlerur fyrir lífsframfærslu
fólksins yfir höfuð þó að hann
finnist í svipinn að vera nofckuð
átakanlegur. f þessu efni er
e'nnig siór bct í rnáli hér, það cr i
að kvöldin, næturnar og morgn-
arnir eru æfinlega mjög frí frá
ofhita, og er það ólíkt því sem á
sér stað í sumum af miðríkjum
Bandaríkjanna, þar sem hitinn oft
varir alla nóttina, og varnar hvíld
og svefni Eitt er sannar að
hitinn er ekki óibærilegur hér,
það er, að hér þekkist ékki sól-
slag af ofhita, hvorki á mönnum
eða skepnum. Um vetrar veðr-
ið er ekki hægt að þrátta, það er
óefað það allra ákjósanlegasta,
sem finst á þessu meginlandi, svo
að kalla stöðugt staðviðri, N. D.
júní regnskúrir af og til, svo sem '
tvisvar í viku til jafnaðar, koraa!
mjög snögglega eftir að þyknar i
lofti og vara um 3'—4 klukku-
stundir í einu og birta þá upp
eins fljótlega eins og þeir byrjuðu,
stundum með sólskini og hlýju
veðri, á stundum með þykku lofti
um tíma á eftir og talsverðum
svala, einkum um vetur en mjög
sjaldan að frostvart verði, þó
'kemur það fyrir suma vetur að
fárra gráðu frost kemur, sem
skemmir blóm, garðávexti og
fleira sem er veikt fyrir, það seg-
ir fólk, sem hér hefir verið lengi,
að muiri koma fyrir til jafnaða-
meira og minna, svo sem tiunda
hvert ár. Eitt það ár var I
fyrra, því að i jan. í fyrra vetur
frusu aldini hér viðsvegar til
stórskemda og var þá ógurieg
“gnístran tanna” hér alstaðar eins
og von var. í vetur hefir lika orð-
ið að eins frost vart i vissum stöð-
um, en ekki svo mikils að skemd-
ir hafi orðið á neinú. pað sem
eg hefi sagt um tíðarfarið hér á
þó efeki að öllu leyti við alla parta
ríkisins, eins og gefur að skilja,
þar sem landið er eins mishátt
eins og það er, það á aðallega við
láglendi og fjalladali suðurparts
ríkisins, fjöllin mörg þúsund feta
há eru að sjálfsögðu miklu kald-
ari bæði sumar og vetur, þau
hæstu hvít af snjó allan veturinn,
frá því fyrst byrjar að rigna á
haustin á láglendinu, þau lægri |
verða hvítgriá að ofan þegar rign-
ir mikið ihið neðra með kalsa, en
svo bráðnar þar fljótt þegar sólin
fer að skína aftur. Líka má
geta þess að norðurpartur Calif.,
er að sjálfsögðu talsvert svalari
en suður partur, einnig er sjávar-
ströndin sjálf, sem er afar löng
strandlengja frá norðvestri til
suðausturs talsvert svalari en
UPP í landinu bæði sumar og vet-
ur, og er því af þeim, sem þar búa
að minsta kosti, álitin að vera á-
kjósanlegust til að lifa á, að
minsta kosti á sumrin. En þ6
ber þess að gæta, að fyrst eru
landgæði þar miklu minni og bto
er sumarhitinn þar varla nógu
mikill til að framlei*a margt það
sem verðmætt er, og sem því ar I
miklu afhaldi þar sem hitinn «r
meiri, og einnig er vert að taka
það til greina, að þar er helst til
mikill hráslagakaldi i lofti á vetr-
um, sem minna ber á lengra frá
sjónum, á bak við fjöllin, sera
liggja eftir endilangri ströndinni
og í dölum þeim sem upp í þau
skerast víðsvegar, og sem hafgol-
an nær ekki eins til að fcæla eins
og ströndina sjálfa. En þetta
eru nú að eins smámunir, réttast
er að mér virðist að leggja Cali-
forniu ríkið alt á metaskálina
hvað veðurlag snertir og ef það
er gjört og enginn “hörmangara’
eðferð brúkuð við vigtina, þá er
enginn efi á að veðurlagið hér
veróur íundið líklega það allra
ákjósanlegasta, sem til er á þessu
meginlandi og þó víðar sé leitað
eins og eg hefi áður haldið fram.
Um landkosti og framleiðsu
næst. —
S. Thorvaldson.
Frá íslanái.
Frú Aðalbjörg Jónsdóttir, frá
Arngerðareyri, andaðist hér í
bænum aðferanótt 26. þ. m„ eftir
stutta legu. Hún var mikilhæf
kona.
Dánarfregn.—Látin er á Landa-
kots'spítala 21. þ. m. ekkjan Hólm-
fríður Magnúsdóttir, sem lengi
bjó í Skólastræti 5.
Dánarfregn . — Látinn er á 2.
í jólum (26. des.) Björn óðals-
bóndi Eiríksson ií 'Svínadal í
Skaftártungu, rúmlega sextugur
að aldri. Hann var yngst son-
ur Eiríks hreppstjóra Jónssonar
'í HTíð og Sigríðar Sveinsdóttur,
læknis í Vík, Pálssonar. — Björn
var 'búhöldur góður og vaskleika-
maður hinn mesti, svo sem verið
hafði Eiríkur faðir hans og þeir
frændur fleiri, fríður sýnum og
gleðimaður mikill. Hann veiktist
af influensu sumarið 1921 og lá
lengstum rúmfastur síðan. Bjorn
var tvikvæntur og lætur eftir sig
ekkju og mörg börn.
— Vísir.
BEADTY o* THK SKIN
©fta hörund*fegurt>, er þró. kvenna og
feefit moö þvl aS nota Dr. Chase’s
Olntmena. Allnkonar húðsjúkdómar,
hverfa viö notkun þeraa meöala
og hörundiö veröur mjúkt og fagui i
Fæat hjó. öllum lyfsölum eöa frA
Edmanaon. Batea & Co., Limlted,
Toronto. ókeypls sýnlahorn aent, ef
blaö þetta er nefnt.
Or.Chase’s
Oinlmcnt 'íi
Bakverkur
Bakverkur er bein sönnun
fyrir nvrna sjúkdómi.
Konur kenna oft ýmsu öðru
um og draga að leita hjálpar,
þangað til að örðugt er að koina
reglulegri lækningu við.
Brqf þetta sýnir og sannar,
sem og i flestum öðrum tilfell-
um, hve meðal þetta er stór-
merkilegt og hve fólki þykir
vænt um það.
Mrs. Albert Brunet, R. R- No.
1, Ottawa, Ont., skriíar:
“Eg hefi notað Dr. Chase’s
Kidney-Liver Pills síðustu tvo
mánuðina, með því eg þjáðist af
nýrnavei'ki — Eg hafði áður
reynt önnur meðöl, er ekki
bættu mér það allra minata. Vin-
ur ráðigði mér Dr. Chase’s Kid-
ne-Liver Pills, og við aðra öskj-
una fann eg á mér nokkurn
mun. Hefi í alt notað sex eða
átta öskjur o ger heil heilsu.”
Dr- Chases Kidney-Liver Pills,
ein pilla í einu, 25 cent askjan,
hjá öllum lyfsölum, eða beint
frá Edimanson, Bates og Co.,
Limited. Toronto.
I