Lögberg - 27.09.1923, Síða 2

Lögberg - 27.09.1923, Síða 2
Bls. 2 LÖGBERG, FIMTUDAGINN 27. SEPTEMBER 192* Minningarorð. Margrét Anderson. “Leyf >ú mér að deyja dauða hins réttláta.” Eftir því sem við eldumst, komumst við betur og betur i skilning um það, hversu heilagt að lífið í sjálfu sér er, og hversu undravert það er, að eignast líf, og fá að njóta þess. petta ferða- lag sem við nefnum lif hefir breytilega og vnismunandi áfanga Alveg eins og siður er að nefna ,• , * „ ugr er an-iengi rumrost upp a sio- fjarlægð milli tveggja staða eina 6 ° . , . kastið. Við sem ekki kyntumst eða fleiri dagleiðir; þanmg er . . , , „ “ henni fyr en her, fundum til þess, andi sálar, en á bak við hana felst önnur bæn, sem sé sú; leyf mér að lifa lífi hins léttláta. En sé lífið með eilífð fyrir augum, með löngun eftir samfélagi við guð, með trausti til hans sem sagði við deyjandi ræningjann: “í dag skaltu vera með mér í Paradís,” pá missir dauðinn alla skugga. Þá verður hann að- eins spor í áttina til hins eilífa framtíðarlands; þá birtist okkur hann sem iþarflegur, ómissandi hlekkur í keðju tilverunnar; án hans fengi hinn þreytti enga lausn frá þjáningum sínum; það hefir skáldið víst haft í huga er hann !kvað: “Eg dey þegar ábati dauðinn er mér, eg dey þegar lausnin mér hentust er, og eilífs lífs uppspretta fundin.” Þessvegna er dauðinn svo oft kærkominn þeivn, sem þreyttir bíða lausnar sinnar, og þrá að mega komast heim, og það sem fyrst. — Við höfum safnast saman að þessu sinni til þess að kveðjast- Ein systir okkar heimilisföst hér, hefir lagt á stað í hina hinztu för. petta heimili er að því leyti til, líkt öllu hinu jarðneska umhverfi, að hér eru breytingar eins og alstaðar annarstaðar. Margrét heitin mun hafa dvaiið hér tæp tvö ár. Hún var lasin og hrum og var sem kunn- ugt er ali-lengi rúmföst upp á síð- lífi voru hér á jörð skift í eðli lega áfanga, leyfi eg mér í þessu sambandi að nefna þrjú slík skeið, sem sé: Œska, þroskaár og . að hún var að eins skuggi af því sem áður hafði verið. Til þess að skilja fegurð blóms- ins er ekki nóg að sjá það að ,á.| hausti til, þegar frostið hefir hel- stungið það, og blöðin eru fallin _og fölnuð, heldur verðum við að sjá það að vori til þegar það er i blóma sínum og skrúði. Það Œskan er árstíð eftirlangana verður að skoðast bæði í blóma og og vona, í sálu manns, hið ó-^ hnignun til þess að hugmyndin komna blasir við björtum augum U'm það verði fullkomin og rétt. þriðji h’uti þeirra er fæaðst sjái aldrei þroskaárin, og að eins einn þriðj^-biuti þeirra er þroska ná, komist á elliaidur. Á sama hátt er þessu farið með mennina. Það er ekki réttlátt að skoða þennan eða hinn aldr- aðan, fóthruman ferðamann, eins og hann birtist í dag, heldur þarf | að taka með í reikninginn það hins unga. Útþráin er hjartan- leg, áræði og þrek býr í brjósti hans. proskaárin eru með öðrum hætti, þá leggja störf og barátta byrðar Sínar á herðar manns, þá stendur maður augliti .til auglitis; liðna. við -þann sannleika, að árin líða | Tímans tönn gerir undra hjá fljótt og hljóðiega, eins og breytingar- “Á rjóðum kinnum skyttan hleypur í hendi vefarans. j rósir folna.” Björt og fjörug augu Vindurinn blæs þá oft á móti,! ver®a °ft döpur og sljó. sakar það lítt, því taugar eru! Tárin marka oft farveg um sterkar og stæltar. j van?a- Ungum og óreyndu'm Hvernig aðbaráttunni lykti' s^ilst lítt hvernig á því stendur , , .,, . I 2).fl flTln hf Kinno aI/IhhXh __•*r er ovist; snkt verður ljóst þeim einum sem í tjaldstað kemst, ,og hefir með eigin augum litið, gull- bryddaða kvöldskúgga í vestur- átt, við sólsetur sinnar eigin æfi..— En hvað er þá hægt að segja um dauðann sjálfan? Ef morgun lífsins er fagur og fullur af gnægð bjartra vona, ef starfs- árin eru sælurík og björt, hvað er þá hægt að segja um æfiárin og “örðugasta hjalla” mannlegrar vegferðar, — sjálfan dauðann — skuggadalinn?------- Þá vakna í huga vorum orð Davíðs, orðin fögru: “Þótt eg gangi gegnum dauðans skugga- dal, óttast eg ekkert ilt, því að þú ert hjá mér.”' pegar við styðjum okkur við trú og von, þá missir dauðinn alla skugga, sem oft virðast við hann tengdir- Trúin á guð, hjúpar sjálfan dauðann í blæju himneskhar feg- urðar. En dauðinn og ásig- komulag hins deyjandi er venju- lega bergmál af því, sem líf hans var hér á jörð. f í ljósi dauðans sjáum við glöggar en nokkru sinni fyr fegurð og heilagleik lífsins, ábyrgð þess blasir þá við, sem ,frá óþektu sjónarsviði, greinilegar, og með alvarlegri blæ, en nokkru sinni endrarnær. að andlit hinna öldruðu bera með i sér svo margar menjar hins liðna tíma að: “Brýr og kinnar voru sem bókfell margra alda; þær birtu langa sögu um daga marga og kalda.’ Árin skýra hinum yngri smátt og smátt dulspeki 'mannlegrar reynslu og þann þunga, sem aldí- aðir ferðamenn finna til. Gleðiefnin fækka oft með árum. Að því hefir verið fagurlega kom- ist að orði í ljóði einu þýddu á íslenzku. “Ei lýsir þér brosið til svefns á sæng, en sorg hefir tíma til iðna. Því brosið er augnabliks glamp- andi glit, — en gráturinn skuggi þess liðna.” Hið liðna grúfir oft svo þungt yfir þeim sem aldraðir eru- Margrét heitin var fædd að Hvammi í Þistilfirði; 8- marz 183^, var hún því ‘fúmlega 90 ára að aldri. Árið 185C' gift- ist hún Einari porsteinssyni frá Tunguseli á Langanesi. Bjuggu þau .þar í 3 ár. Mann sinn misti hún eftir 18 ára sambúð, -árið 1868. Hún hafði gifst ung, * Ekki unt að fá hjálp. par til hún tók að <nota “Fruit‘a-tive^’’ Meðal'ið búi ðtil úr ávöxtum. R. R. No. 1, Everett, Ont. “Eg hafði þjáðst árum saman af Dyspepsia, lifrar og nýrna sjúkdómum og fékk en£a bót fyr en af “Fruit-a-tives” þeim á eg nú að þakka heilsu mína.” Mrs. Thomas Evans “Fruit-a-tives” geta að eins borið jafn blessunarríkan á- rangur, því þeir eru búnir til á heilnæmasta jurtasafa. Enda eru “Fruit-a-tives” fijægasta meðilið Fruit-a-tives” eru góðir á bragð- ið og Iækna skjótt, sé þeir rétti- lega notaðir. 50c. askjan, 6 fyrir $2.50, reynsluskerfur 25c. Fást í öll- um dyfjabúðum, eða Ibeint frá Fruit-a-tives Limited, Ottawa, I Ont. hafi verið greind og vel gefin, duldist engum sem hafði kynni af henni, jafnvel eftir að húnwar rúmföst, og ósjálfbjarga. Míjög hafði hún verið góð móð- ir; vellíðan barna hennar var víst hugðnæmasta og hjartanleg- asta umhugsunarefni hennar. Móðurhjartað, umönnunin gagn- vart börnum, er alt af sövh við sig. Ef til vill gerir það til- finningar móður gagnvart börn- unum enn þá næmari, ef móðirin er hin eina sem börnin eiga að. Eins og hér hefir átt sér stað, er föðursins misti við. — Barátta móðurinnar er svo sjáldan skilin eða metin sem skyldi. — Jafnvel við sem höfum notið ástar og aðhlynningar góðr- ar móður gleymum henni. pjóð- félagið gleymir einnig. BLUE DIBBON Að borga háu verði, meinar ekki nauð synlega betri tegund. Heimtið Blue Ribbon— þaðbezta á hvaðaverði sem er. SendiS 25c tll iBlue Ribbon, L,td. Winnipeg, eftir Blue Ribbon Cook Book í bezta bandi — bezta matreiðslubókin tíl dag’- legra nota I Vesturlandnu. Frá Gimli. “Hvar var Samverjinn”? “Œil guð hjálpi mér, nú á eg eftir að fara in ní bæinn, fyrir daginn á morgun, til að sækja eitthvað í matinn. Verið þið nú góð á meðan, elsku börnin, og leikið ykkur helzt úti þar sem forsæla er. Og farið varlega með eld- inn, snertið ekki á neinni eld- spýtu þið vitið hvernig slysin svo óttalega víða eru einlægt að verða, af því, að vera nokkuð að eiga við eld. Og munið þið nú að vera góð, og verið þið blessuð og sæl.” petta sagði hún blíð- lega, en þó alvarlega um leið og En verk hún sló fjól^ibláu þríhyrnunni yf- móðurinnar birtast í nýju og ir herðarnar á sér. Hún hafði fullkomnara ljósi, eftir því sem prjónað hana sjálf í frístundum börnin komast lengra á braut sínurn á meðan yngstu börnin reynslu og þroska. ,— | sváfu. Og nú ætlaði hún að íslenzku mæðurnar hafa haftj vería sl'ít me® henni, ekki fyrir gott hlutverk með höndum. 1 kuldanæðingi, heldur fyrir hitan- fátækt og einangran, á útkjálkum um> sem virtist nú taka á af öll- ættlands vors, höfðu þær lag á um krötum. Hún var frekar að gera heimilin vermireiti varan- mögur, preytuleg og föl í andliti, legrar blessunar. en lagleg var hún og fjörblærinfl Heimilið var víðaT þrátt fyrir { svipnum var alls ekki skilinn við fátæ'kt og 'margan skort, bæði enn- Um langan veg varð hún skóli og uppeldisstofnun í senn. að KanSa inn tjl borgarinnar- En og várð ung ekkja. í orðunum sem upp voru lesin, og bömíim^num álíísffi" dvaldi þessu sínni ^er fól'gin bæm^T h-“n VÍSt ,angvistum með“ dóttur ÍT JZ) dí*ör* ár í umönn- mér að deyja dauða hins léttláta. Það er fögur bæn, og á sér sjálf- un Sigfúsar sonar sínsL Af 11 börnum hennar lifir nú w Jiciuwr uiir nu sagt bergmal i margra ^hjörtum,] að eins 1 sonur Sigfús; er hann á- og það er eðlileg bæn; hún erí samt frænku sinni’ Valgerði edilegt andvarp hverrar hugs-| Magnúsdóttur Johnson, viðstadd- ur hér í dag. Hafði Margrét heitin annast um bróður sinn, Magnús föður Valgerðar og* alið hann upp. ____ Sonur hennar er fyr á árum var mjög kunnur meðal eldri mndnema var porsteinn organiáti. Sigurður annar sonur hinnar 'látnu lézt fyrir ári -síðan í San Francisco.. Jóhanna dóttlr iþennar látin fyrir all-löngu, höfðu þær mæðgur verið mjög elskar hvor af annari, 0g máttu helst aldrei skilja. Hafði Margrét víst mjög þráð að fá lausn, einkum eftir fráfa’l Jóhönnu, — 0g nú hafa þær aft- ur, að því er við vonu’m fengið að finnast, — 0g onginn skilnaður á sér framar stað. *__ 7 Stærsta einkenni Margrétar, segja þeir sem bezt þektu, að hafi verið trúin, trúin á guð jg traustið til hans. Mun það I hafa verið ESfsakkeri hennar, á I öllum þrautastundum. Að hún i k 4 ilK SKIN hörund»fegur8, er þr4 kvenna og ftf'at meO því aö nota Dr. Chase'* Ofntrnena. All»konar húCelúkdómar, hverfa vift notkun þeaea raeOal* og hArundið verCur mjtSkt og fagurt. Faj-at hjft dllum TyfnöJum eSa frá Edraanion. Batea & Co., Limited, Torento. rtkeypis sýnlahorn »ent, ef t>iað þetta er nefnt. Fyrir það eiga íslenzkar mæður lifandi og liðnar heiður og hrós. Líklegast hefði mátt segja um Margréti heitina, það sem skáld- ið kvað, og víða færist til sanns vegar: “Er búið var að lesa, hún bar þeim kvöldverðinn, vegurinn var rennislétt braut, ýmist í gegnum skógárbelti eða yfir sléttu, þar sem bifreiðarnar þutu dag*lega með mismunandi hraða, ýmist þéttsetnar af fólki, en í öðrum aftur meira rúm. Þenna dag, sem móðirin um- getna var á ferSinni frá heimili og breiddi síðan ofan á litlajsínu’ Þutu bifreiðarnar fram og hópinn sinn, ! attur- sumir stjórnendur þeirra á versin sín þau minti og: icomandi frá borginni, en aðrir vermdi kalda fætur, aftur haldandi til hennar; sömu en vakti sjálf og prjónaði fram ieið sem konan þreytta var að á miðjar nætur ” fara- — f sumum þeirra sýndist Þakkir fyrir starf þitt aldraða ekkert Piáss vera, er hún gæti kona. pótt börn þín séu flest i ætiast 111 að, ser yrði boðið til gengin grafarveg á undan þér, þái sætis í- — f sumum voru tveir og hafði starf þitt sína'þýðingu fyr-!^rír menn’ en 1 sufnufn að eins ir bæði þetta og hið komanda líf.! einn maður» sá ar stýrði vélinni. Þakklæti fyllir huga og hjarta' En be£ar >ær hifreiðar fóru einn- sonar þíns sem hér er staddur.! framhjá án þess að henni væri Hann ásamt frænku þinni gey*mir boðið tar’ Þá var það‘ að henni í hjarta minningu þess sem var,: sárnaði rnest. Sárnaði svo að hún og þakkar guði fyrir það sem liðið er. Leyfi eg mér svo að þakka ykkur, sem hafið annast um Mar- gréti heitina hér. Kærleiksrík umönnun látin í té í réttum anda gat ekkert séð í svipinn, því aug- un fyltust með tárum. — pað var eins og skýin hefðu gengið í sam- fcand; ekkert þeirra vildi breiða sig yfir sólina- pau héldu sig ö'll svo langt í burtu frá sól, eins hefur sín laun og er af guði bless- og ^au væru bræ(i(i við hana. uð. pakkir séu ykkur sem þjón- ^egar nú móðirin ferðlúna kom uðu henni og hjúkruðu. Þökk! bor2’arinnar keypti hún þrjú samferðafólk fyrir hlýleik í henn-1 pund af kjöti °s fJ°&ur brauð, ar garð. — Munið að alt sem við sem í1011 nú varð að bera tJ1 baka ínnum af hendi af kærleika fær — nu SJÖ Pun(ium Þyn&ri en áður, umbun sína frá sjálfum guði. en Það gekk aIt Þ°lanlega, Alla Svo er mælt að einn af frægum ,eiðina baka aftur gekk hún, mönnum, rithöfundur í Banda- en sá mar^ar bifreiðar eins ríkjunum, er bjó með móður sinni °Z áður’ er fóru fram °£ ti] baka’ hafi eitt sinn, áður en hann varð án bess að nokkur þar innanborðs þektur meðal fjöldans mist stöðu gæfi henpi gaum’ ~ Eftir að hun þá í þjónustu stjórnarinnar sem Var komin heim hafði hyst öll var honuvn og móður hans skil-1 börnin> sem öiiufn iefð vel7 hag- yrði fyrir nauðsynjum lífsins- ræddi hún 0,,u’ sem henni fanst Eitt sinn misti hann þessa stöðu. ^.urfa’ Að Því bunu mátti hún getað látið vera, hefði hann ekki verið valmenni. — Þetta undur Jitla góðverk, ef hægt er að kalla góðverk lítið, sagði faðir hennar | henni í banalegu sinni — að hefði forðað sér alla æfi síðan, frá nag- andi sársauka, — en veitt sér jafnan guðlegan frið. Frið, sem skilst með hinum alkunnu og hug- ljúfu orðum: “Minn frið gef eg yður.” Og í þessum friði sofnaði hin þreytta móðir. Gimii, september 1923. J. Briem. í sambandi við þessa litlu grein, æt'la eg að leiðrétta villu 1 seinustu greininni í Lögbergi 6. sept- “Hver talaði bezt”. í grein- inni prentuðu stendur: “Þáðu þessir þreyttu vesalingar það 'með þökkum,” en á að vera: “Þáðu þessir þreyttu vegfarendur það með þökkum.” pað getur verið þreytt og hjálparþurfandi ferða- fólk, þó það sé ekki vesalingar. Alt sem getur valdið smekkleysi, og er ekki rétt hvað lítið, sem það er, er þess vert að það sé leiðrétt. J. Briem. Verið vissir í yðar sök! Með því að nota áreiðanlegar vörur eins og Electro Gasoline, Buffalo English Motor Oil, Special Transmíssion Lubricant “Best by Every Test” Seldar í vorum átta “Service Stations” í Winnipeg No. 1—Á horni Portage Ave. og Maryland Street. No. 2—Á Suður Main St., gegnt Union Depot. No. 3—McDermot og Rorie Sts., gegnt Grain Exchane. No. 4—Á horni Portage Ave. og Kennedy St. No. 5—Á horni Rupert og King, bak við McLaren Hotel No. 6—Á horni Osborne og Stradbrooke St. No. 7—Á horni Main St. og Stella Ave. No. 8—Á horni Portage Ave. og Strathcona St. Einnig í Moose Jaw, Saskatoon, Sask., og Lethbrídge, Alta. Prairie City Oil Company Limited PHONE: A-6341 601—6 SOMERSET BUILDING Lungnatæring lœknuð til fulls á 30 mín- útum. Það er ungur maður, Raphael Santos að nafni, sem gjörir þessa fu'llyrðingu. Hann er ættaður frá Porto Rico; stundaði nám við | háskólann í Pensylvaniu, fyrir; nokkrum árum og er nú að nema j læknisfræði við háskólann í París. Hann er að ein.s 25 ára að aldri. pessi ungi læknir hefir haldið uppi stöðugum tilraunum í full 3 ár, við helstu spitala borgarinn- ar. Hann hefir búið til áhald, eins konar 'ijósvörpu, sem hann notar til þess að leiða sólargeisl- ana ásamt hinu'm ultra-fjólubláu geislum, ofan í lungu sjúkling- anna. Og segir hann að geislar þessir séu nógu sterkir til þess að drepa allar tæringar bakteríur á há'Ifum klukkutíma. Helztu lækningastofnanir í París eru nú að gjöra tilraunir með uppgötvun þessa; ög er Pasteurs-stofnanin þar fremst í flokki. Er þar kappsamlega leitast við, að færa sönnur á fyllyrðingu hins unga læknis. Santos læknir segir, að Ijós- vörpur þessar leiði ultra-fjólu- bláu geis'lana ofan í lungun án ym þess að særa taugarnar, veikja þæv á nokkurn hátt. eða Frá Islandi. Ko-m hann heim til móður sinnar, Tundurdufl rak nýlega við | til að leggja sig út af. Hún) Kórunes á Mýrum. . Fer “Fylla” upp eftir í kvöld eða fyrrainálið til að eyðileggja það. mjög niðurlútur og fullur af hafði svo mikinn höfuðverk og kvíða. t \ j þreytustingi J fótunum. “Hvar Móðir hans tók honum með!Var .Samveriinn?” Ekki datt opnum örmum er heim kom. Þeg- henni á leiðinni, né eftir að heim ar hann Bagði henni tíðindin Var komið’ >essi «Purninff í hug. svaraði hún g-laðlega eins og ! En hún 2at ekki varist að láta sér ekkert hefði ískorist: “hvílík detta 1 hug hln aikunffu og mildu hepni, nú getur >ú farið að dómsorð- “Pað sem þér ekki skrifa bókina sem þú hefir alt afi ?j°rðuð ®fffUm af þessum mínum verið að hugsa (um.” Hún talaði minstu (hjálparþurfandi) það kjark í son sinn, þegar hann haflð Þér ekki «jört.” Og á með- þurfti þess helzt með. an hun var að sofna datt henni í Pannig er minning góðra hug ion2u iiðlð atvik. i— Eitt sinn mæðra, hún reynist sífelt meiri lpegar hún var 14 ára gömul, var og meiri blessun þess lengra sem hún á íerð með foður sinu'm ak- hður á æfidaginn. Hún vísar' andi á tveimur vei öldum gæðing- syninum Iiðna heim til hinna ei-' um’ Þá óku Þau fram hjá &ömium iffu föðurhúsa. * j manni höltum, með litinn poka á Þökk .. bakinu- Faðir hennar stöðvaði þín móðir víð i--' °S 6-°rí strax vagninn, bauð honum sæti nimnesKu hvild er þu hefir hlotið . , ... » ... “Þér fylgjir vor blessun ÞeeS1 °g ga'mU m 6 J 01essun næstaybæ daginn eftir, og hafði J þá beðið guð heitt og innilega, að launa föður hennar þetta litla góðverk hans, sem hann þó hefði Þér Lvlgja vor tár, á friðarins engilvegi.” ^Ari Sig- Ólafsson. Bjarni Sæmundsson, fiskifræð- ingur, er nýkominn vestan frá Isa- fjarðardjúpi. Hann fór þangað til þess að safna gögnum um aldur ufsa. Á bifreiðum hafa austursveita- menn flutt nokkuð af sláturfénaði hingað 1 sumar. pykir þetta borga sig, einkum ef flutningur fæst í bifreiðarnar hina leiðina. Við rekstur hingað austan úr Rangárvallasýslu er talið að dilk- ar léttist að keti um 3 pund- Iaugarnar. Með þessari yfirskrift er átt við pwvottalaugarnar 1 Rvik. Þó ætl- um við hér ekki að rekja sögu þeirra. Slík saga gæti þó orðið merkileg að mörgu leyti. En til þess, að koma því í framkvæmd, yrði að fara langt aftur í liðinn tíma. Þar liggja frumatriðin. Vér að eins minnumst þess, að forðum þrömmuðu konur ^hér inn með sjó með þvottinn sinn á bak- inu. pær óðu Fúlatjarnarlæk, ýmist færan eða ófæran. 1 þess- um ferðálögum, bæði sumar og betur, munu þær oft hafa komist í hann “krappáTm”. Enda hvorki notað tófuhami né silkisokka. Minningar þessara ferða eru sennilega ’fremur tengdar við hið alvarlega, slyddurnar og slysin. En, sem betur fer, er nú öldin önnur. Allar þær góðu og miklu umbætur, sem á Laugunum hafa verið gerðar, h)úsagerð og vegabætur, hafa valdið því, að þessar svaðilfarir eru nú úr sög- unni. Og þessara hluta má með þakklæti minnast. Þó virðist oss að vér stöndum á landamærum enn meiri fra'.n- fara, sem í fang vita. Og á þessum *landamærum eru það glampar rafljósanna, sem oss dreymir svo dýrðlega um. En skilning skortir að skilja það, hvers vegna raflýsing Lauganna er enn ekki komin í fulla frám- kvæmd. Þess var nýlega getið í “iMorg- unblaðinu” að hin veraldlega forsjón Rvíkur gerði “alt vel og j rétt.” En velgerðir hennar og j réttlæti hefir ekki komist með { rafljósin 'enn þá í Laugarnar. Nauðsyn ber þó til, að Þvottahús-{ in í Laugunum séu lýst með j betri tækjum en lélegum kerta- týrum. Og utan húsa þarf að j vera dálítið skárra 'ljós, en það se'm nú er. Það tekur vart fram smástirni, sem eygist um skýja- j rof út í geimi- Vér höfum heyrt því fleygt, að raflýsa ætti hús hér við Laug- arnar. Ef svo er, væri ekki langt á bjargarbæinn. Vér Ieyfum oss hér með, að skora á hina heiðruðu bæjarstjórn Reykjavíkur, að láta Laugarnar ekki lengur vera án þessara þæg- inda rafljósanna. Nokkrar þvoítakonur. —Vísir. Dr. Jón Helgason biskup, fer til Svíþjóðar og Noregs 1 lok þessa mánaðar, m. a. til að vera viðstaddur afmælisttúátíð háskól- ans í Lundi. Flytur hann er- indi þar og ennfremur í Kristja- níu og Bergen. Prófessor Uppvall, frá háskól- anum í Philadelphia, hefir dva-1- ið hér í bænum undanfarnar vik- ur, einkum í þeim tilgangi að læra íslenzku. Er hann kenn- ari í norrænum fræðum við há- s'kólann. HVerfur hann héðan aftur um næstu mánaðamót. Róðrarbátur fórst í gær (20. ág) frá Skálum á Langanesi. Voru fjórir menn á bátnum, 3 frá Vest- mannaeyjum og formaðurinn, Sigfús Jónsson, frá Bakkafirði, og druknuðu þeir allir. Akureyri 9. ágúst Síðastliðinn föstudag varð það hörmulega slys hér í bænum, að tveggja ára gamall drengur féll út af bryggju á Oddeyrartangan- og druknaði. Enginn var nær- staddur og fanst líkið ekki fyr en daginn eftir. Drengurinn var sonur hjónanna Jóhanns Hallgrímssonar og Tómasínu porsteinsdóttur til heimilis í hús- inu Norðurpól hér í bænum- Vé'lskjpið “Fönix” feign Áisg. Péturssonar sökk' útifyrir Siglu- firði síðastliðinn sunnudag. Mannbjörg varð. Ekki hefir heyrst hvað valdið hafi og er svona lagaður skipskaði furðu- legur að því er virðist. Óþurkarnir gerast mjög hvim- leiðir og skaðsamlegir. Víðast hvar hér um slóðir eru töður að meira og minna leyti óhirtar. 1 sumum sveitum pingeyjarsýslu hefir ekki hirst eitt einasta strá síðan sláttur byrjaði alt til síð- ustu daga. í gær var þar fyrsti verulegi þurkurinn. ó- þurkafréttir berast hvarvetna úr norður og austursveitum lands- ins. Sunnanlands hefir að þessu sinni farið saman góð spretta og nýting- Það má fullyrða að Magnús Kristjánsson muni bjóða sig hér fram. Um mótsækjanda er ekki fullktnwiugt, en íslendingur telur líkur til, að það verði hr. Björn Líndal lögmaður. Verkfall varð hér á innri bryggju bæjarins í fyrrakvöld, þar sem Otto Tulinius Iætur salta síld. Nokkrir af verkamönnum hans þóttust hafa# fengið loforð fyrir hærra kaupi en reyndist, þegar kaupið var greitt. Lögðu þeir þá niður vinnu. En í gær var haldinn fundur og komst þar á samkomulag. —Dagur PURITV FLDUR More Breadand BerierBread” and Beffer Pasfry foo. s ^

x

Lögberg

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.