Lögberg - 15.05.1924, Side 3

LÖGBERG FIMTUDAGINN.
15. MAÍ. 1924.
Bls. »
ailKllga’S'a'Bngigiigíg'BngiiH'igiig'si^iigiísigæiaiiaisig.iaiaii'gifigifgHKiiaHRHSiKKiiKmi^miiximmfttixii!
asisigiHiHigigga
SlH!g|lggKISllSIS]SiiSlg;ígigiiglS!lgiíSIS;iSISIrtlgls!SI|g|StSI|g|HISmW

SOLSKIN
^ifflistg;siigisisig.gisisigigig‘gis]iisiiasisgiaiasiiisiiigtsgigiasia,g:s:i
glgSgllgrgg,ggi;siSISISIggllgigmlgTs!SllglgligllslISIsliSBiaigiaiIgIgBKglgBl
giHigigiigiig|g|gisisi s;gigig»gigigigagiHSt!agigigiig:si>asisigis?
Draumur.
Halldórs Bjarnasonar frá Litlu-Gröf.
Árið 1855, aðfaranótt sunnudagis í 11. viku
suvnars, litlu fyrir sólaruppkomu, dreymdi mig þenn-
an drau'm.
Eg (þóttist staddur vera á heimili mínu, Litlu-
Gröf, og iþótti mér vera Ihásumartími, (sem reyndar
var) og sól í heiði is'kína í Ihádegisistað og blíðviðri
hið ákjósanlegasta; jörðin í Ihinum fegursta sumar-
blóma, og allar skepnur, sem eg jþóttist sjá, neyttu
gæða náttúrunnar glaðar og ánægðar. Eg þóttist
vera einn á gangi um lítinn flöt fyrir norðan bæinn
og virða fyrir mór alla þá fegurð náttúrunnar, sem
fyrir mig bar. Hvaflaði þá ihugur minn til náttúr-
unnar herra, gjafaranis allra jþessar gæða, og eg
þóttist færa Ihonum — eftir minum veiku kröftum—
innilega lofgjörð og jþakklæti fyrir þær óteljandi vel-
gjörðir, sem h'ann daglega veitir óllu, sem hann
skapað hefir, til viðurhalds. •
En á meðan eg var í þessum hugleiðingum, þótti
mér Guðmundur sál. Þórðarson frá Eskiholti í Borg-
arihreppi, sem nýlega var dáinn, koma til mín, heils-
uðum við hvo-r öðrum alúðlega. Mundi eg þá glögt
skilnaðarorð þau, er eg talaði áður ivið hann, þegar
eg kvaddi hann áður í banalegu hans, og sagði því
við hann: “Góði vinur! Nú er iþað víst firam komið
við þig, sem eg sagði við þig síðast, nfl. að þú
myndir innan skamms verða ’miklu sælli en eg, því
nú værirðu bráðum kominn iheim til föðurlhúsanna.”
Hann svarar: “pú spáðir því rétt; eg er óumræði-
l'ega sæll.” Eg spurði: “Færð þú ekki að isjá hinn
Iþríeina Guð ogihans heilögu engla og útvaí'da.” Hann
mælti: “Eg sé dagega Guð og hans ison Jesúm Krist
og dýrð íheillagrar þrenningar otg um gengst Iheilaga
engla og frelsaða menn, eins og menn eru hér hver
hjá öðrum, en við alt önnur ósegjanllega mikið æðri
störf.” Eg spurði: “Eru ekki iþau trúahbrögð, sem
við ihöfum lært, sönn og áreiðanleg?”
Hann svaraði: “Þau eru áreiðanleg í alla istaði; en
vegna mannanna veikeika <^g ýmsirá tælandi ginn-
inga, verður mörgum erfitt að Ibreyta eftir boðum
Guðs og llteiðin því hættuleg, og þú, "«108 og margir
aðrir, mátt búast við, að komaist að raun um þá
erfiðleika.” Eg vildi þá spyrja hann að, hvort langt
mundi þangað til eg fengi að frelsast Ihéðan og
komast þangað, sem 'hann væri. En þegaf eg ætlaði
að tala þetta við hann, isýndist mér hann í bragði
mjög áihyggjufullur og sagði við tnig: “Gættu að
þér, því bænin má aTdrei bresía þig.” Hætti eg þá
að spyrja hann, en vildi fara að hugleiða þessi orð
han.s. En í því iheyrði eg rödd úr vestri; voru þar
einhverjir að tala saman um það með háðslegum
orðatiltækjum, hve fáfengileigt og einkiSvert væri
samta'l’ okkur Guðmundar; “þessi framliðni fauskur
þættist vilja fræða manninn um himneska ihluti, sem
ekkert vit væri í og engin tilhæfa að nokkru nyti
eða íhefði notið á nokkurri tíð.” IMér varð mjög bilt
við að hieyra þesisi orð, sem trú minni og fastri sann-
færingu voru isvo mjög mótstæðileg, og þóttst jafn-
skjótt vita, að þessi rödd væri ibeinlínis frá myrkr-
anna höfðingja, og þóttist því ætla að gæta mín í
tíma og hrekja þösisi mótstæðilegu orð með mælsku
minni, en'gleymdi að toiðja rnn styrk af hæðum til
þess. En .þegar eg ætlaði að toyrja tölu mína, varð
mér svo hrapahlega orðfall, að eg gat engu orði fyrlr
mig komið, engri vörn beitt. Og í því iheyrði eg að
hin illa rödd var komin svo nærri mér, að mér virt-
ust aðeins fáir faðmar á milli og iþá toyrjaði ihún á
ný með mesta faguirgala á þessa Teið: “Ef þú. (og
nefnd mig með nafni) vildir fallast á mín ráð, mín-
ar fortölur og á mitt vaJlld, og ekki gegna einu orði
af iþví, sem þér thefir kent verið, eða þessi dauði
. iskraffinnur er að rausa.um, — þá skyldi ieg gera þig
farsœilan, og veita þór alt hvað þú óskar alila þína
lífdaga. Það ættirðu þó að sjá, að þetta tilboð mitt er
hægra að þiggja og kotstar minni fyrirhöfn og vafst-
ur en 'alt þetta heimskulega trúargrufl um þennan
Íhimna-Guð, sem líklega Ihefir aldrei verið til, hvað
þá heldur að hann skifti sérih^ð minsta af ykkur, sem
hér eruð. pú ynátt vita það, að eg er svo voldugur,
að geta uppfýlt áskir þínar, eftir því sem fý.snir þín-
ar i hvert skifti heivnta, alt, alt, skal til reiðu, ekkert
eftir skilið.” pegar' eg heyrði öll þessi tilboð, fanst
mér eg verða efablandinn um, hvað eg skyldi af
iráða. En þegar eg aðgættti háðsyrðin um guðdóm-
inn. fan'st mér eitthvað viðbjóðslegt í því, að lúta
hinni tælandi röddu; vildi (því á ný reyna að verj-
ast falli, leit því í kringum mig, hvort eg sæi ekki
vin minn. En ihann var þá horfinn. Vá vildi eg gleðja
mig við feguirð náttúrunnar og fá þaðan hugrekki
til Vnótstöðu, en fegurð bennar var öll Ihorfin; og í
stað hinnar lífgandi og vermandi hásumar-sólar
komin lcöld og nöpur vetrarnótt, méð nokkurri ihéTu,
en að öðru leyti niðamyrkur. Við öll iþesisi óvæntu
umskifti, varð eg svo ihryggur, þreklaus og hræddur,
að eg á ekki ihægt með að lýsa því, og þar við toætt-
ist það, að hin illa rödd var komin rétt að mér, og
lét þá í Ijósi ,að þesisi, sem þóttist svo voldugur, ætti
toráðum öll vnín ráð í hendi sér, og ihafði þá í frammi
óheyrileg svívirðingarorð um guðdóminn, alt heil-
agt og gott og állar helgar athafnir. Við þessi við-
tojóðslegu umpiæli komist eg í hið ihörmulegasta á-
stand, isivo ihórmulegt, að eg get kki lýst því. Nú var
mér ómögulþgt að fá næði,s«tund til að biðja Guð
mér til hjálpair; hin síæpandi: illa rödd leyfði mér
það ekki. Eg hrópaði því fullur angkstar aftur og
aftur ‘Ó, að eg hefði aldrei verið til!” Hið eina,
sem vantaði á, að eg væri al^erlega fallinn og geng-
inn á vald Ihinnar illu veru, var það, að innra hjá
mér fann eg megnasta viðtojóð á smánarorðum hinn-
ar tælandi raddar um ihátign Guðs, sem eg þó ekki
þóttiist sjá að vi'ldi hjálpa mér, vegna þess að eg
Tiafði ekki beðið hann um styrk meðan tími var til.
En eg fann lika sterka löngun til að ná í ihin fram-
öoðnu stundargæði. Þetta innra stríð og röddin,
gerði mig svo fullan af örvæntingu, að eg bjóst við
á hverju augnabliki að verða hremdur í klær óvin-
arins, og isvo var eg ihrædduir, að eg þorði ekki að
líta upp og ekki íhræra mig ihið minísta. En þegar
mig varði minst ,sló ofan fyrir fætur mína einlhverri
birtu ofan frá. Við birtu þesisa lifnaði hugur minn,
svo að eg iþorði að líta upp í loftið. sá eg þá víðs-
vegar um Ihvelfinguna tolika hin fegurstu norður-
Ijós. Við sjón þessa gafst mér það þrek og sú djörf-
ung, að eg snéri mér snögglega á móti hinni illu
rödd úr vestrinu, og mælti með llvarlegum róm:
“Þú hin volduga og mikils megnandi rödd, •— eftir
þínum framfburði — ef þú Ihyggur að leiða mig til
að aðhyllast þig, þá verður þú að sýna mér nokkurn
vott mátar þíns, og áskil eg' því, að þú nú á þessu
augabragði takir öll þesisi norðurljós, sera um loftið
leiftra, og vefjir þau saman sem dúk fyrir augum
mínum, í þínum hnefa.” Þegar eg hafði þetta sagt
dofnaði háreysti hinnar tælandi raddar, og virtist
mér þessi vera, sem mér frá 'byrjun var ósýnileg,
færast iheldur fjær. En þá jókst mér isigurvon á ný
og bætti því þessum orðum við: "Guði ihimnanna'sé
lof og dýrð. Nú veit eg og nú get eg 'sýnt á íhvern eg
trúi. Þegar þú hin illa lyiga-rödd verst búin að
hræða mig og koma mér í Ihið hörmulegasta ástand,
þá ll'ét Guð himnanna ljós sitt lýsa mér og sityrktl
mig til að standast þín vélabrögð. Og þú sjálf sann-
ar, að þú ert lyga-rödd, þegar þú megnaðir ekki .einu
sinni að Ihreyfa við minsta leiftri norðurljósanna,
hvað þá fullnægja kröfum mínum. Og núsvil egtoiðja
minn góða himnapna Guð að láta þig, Satan, frá
mér víkja.” Við þéssi or® tók röddin að fjarlægjast,
og iheyrði eg hana færast með viðtojóðsiegu ýlfri
aftur til vestura, þar til ómur hennar Iheyrðist ekki
lengur. Birti þá aftur skyndilega,, með sövnu blíðu og
áður; þótti mér þá inn horfni vinur minn koma á
móti mér og faðma mig að sér með hinni mestu blíðu
og fögnuði, eihisi og toann hefði mig úr helju heimt.
En eins og harmur minn var áður óttalega stór,
eins var nú gleði mín og fagnaðarsöngur yfir fengn-
um isigri (fyrir aðstoð og fulltingi Guðs míns)
ósejanlega miki'li, og við þennan fagnaðarsöng minn
og geðshræringu af gleði minni vaknaði eg.
/
------o------
“petta e'r ágætt rúm,” sagði Kári. “Eg vildi bara
að eg gæti sofnað.’
“Nei, þú mátt ekki fara að sofa,” sagði Þóra.
“pú ætlaðir að segja mér söguna af toonum toola.”
Svarti boli.
“Já, það er satt.” Kári ýtti pokanu’m frá andlit-
inu á sér og reis upp við olnboga. “En þú verður þá
að standa hérna í toásnum hjá mér. Eg þori ekki að
tala hátt. Já, svona. Nú skal eg segja þér isöguna af
ihonum toola. Hann Einar lauisamaður skildi toyss-
una sína efitir úti í skemmu áðan, húh var hTaðln.
Iíann lokaði skemmunni, og svo fór alt fólkið inn
að toorða miðdegismat. Eg fór líka inn og toorðaðl
toara einn disk af vellingi. Svo lædidist eg út og opn-
aði skem'muna. Kýrnar' voru fyrir sunnan túnið. Eg
tók byssuna og toar hana suður að fjáilhúsunum. Eg
fór ósköp variega með hana. Boli sá mig og fór að
öskra. Eg fór líka að öskra og herma eftir honum.
pá kom boli hlaupandi, en eg fór inn í dyrnar á einu
fjárthúsinu og miðaði byssunni á hann. Svo kom Ihann
alveg til mín og ætlaði að stanga mig, en þá rak
hann isig á toyssuhlaupið, og stootið fór í gegnu'm
hauisinn á honum.”
“Gg Ihvernig ifór svo,” ispurði póra með ákefð,
og augu hennar tindruðu. “Hann hiunkaðist niður
og ranglhvolfdi augunum, en eg sparkaði í skrokkinn
á honum og sagið: “Þér var þá nær, að vera ekkl
að stanga hana ömmu mína.”
“pað var alveg rétt,” sagði Þóra og stappaði
niður fætinum.” Eg er bara fegjn, að óhræsið hann
boli er dauður, eg var altaf svo hræöd við ihann.”
“Nú verðurðu að fara út úr fjóisinu, svo að eng-
an gruni neitt,” isagði lýári. Hann lagðiist endilangur
í jötuna og breiddi upp yfir ihöfuð.
Þóra fór aftur út á túnið, settist á stóru þúfuna
og hélt áfram að búa til fíflafestina.
“Nú getur enginn fundið Kára,” hugsaði hún.
“Hann ihjálpaði mér í vor, þegar eg hieypti ánum og
lömbunum úr stekknum, og nú iskal eg tojálpa honum.
Já, já,.þarna kemur þá mamma hanis Kára. Nú verð
eg að vera klók.”
Svarti boli.
pað var einn' sunnudag í byrjun túnsláttar, að
pórður og Sigríður á Mosfelli fóru til kirkju, en
móðir pórðar var ein h'eima með börnin. Hún sat
sunnan undir toæjarvegg og var að segja böraunum
langa og fallega isögu, en þá komu kýrnar í toúnið.
Þórður átti svartan toollá, og var hann látlnn
ganga laus 'með kúnum. Börnin voru hálfihrædd við
hann, því ’hann yar sivo illilegur á slvipinn, en nú
herti Kári upp huganr. og bauðst til að reka kýrnar.
“pað þori eg ekki,” sagði gamla konan. “Mér
sýnist hann tooli ekki vera isvo geðsliegur á svipinn
núna.”
Hún tók hækjuna sína og gekk suður túnið, og
fór að reka kýrnar. Boli dragnaðist á undan henni
fáein fet. Alt í einu snýr hann við og öskrar hátt,
en gamla konan lemur hann af alefli með hækjunm.
Hann lætur sér ekki segjast við það; ræð'st ihann nú
á gömiu konuna og þjappar henni niður milli tveggja
þúfna. Tóku þá börnin að hrína hátt. Til allrar Iham-
ingju kom Kinar vinnumaður heim a túninu í
þessum svifuvn. Hann ihafði skroppið suður að
Hvammi, var ríðandi og hafði hund með sér.
“Ólhræsið hann boli er að stanga íhana ömmu,”
ihrópaði Kári.
“Já, eg sé það,” isvaraði Einar. Hann stökk af
toaki, hljóp að Ibola, Tamdi hann með svipunni og
sigaði hundinum á (hann. Dragnaðiist tooli þá út fyr-
ir túnið.
Börnin hlupu til ömmu sinnar og fóru að stu'mra
yfir henni. Hún gat ekki staðið upp, svo þjökuð var
hún. Einar lausamaður bar hana iheim og lagði hana
upp í rúm.
Kári sagði forétdrum isínum upp alla eöguna,
þegar iþau komu heim frá kirkjunni. Varð þeim mjög
■hverfit við, og fór Þórður undir eins að sækja 'meðöl
handa móður sinni, enda hrestist hún Ibrátt og var
ekki rúmföst nema níu daga.
Kári var stórreiður við toola og viTdi láta slátra
’honum, en faðir hans var á öðru máli.
“Þetta er bara leikur í káifskömminni,” sagðr
hann. “Eg vil síður islátra ihonum fyr en í haust. Þá
fæ eg meira kjöt af honum.
Kári var ekki ánægður með þesisi svör. Hann
hugði á ihefndir. Oft óskaði hann sér, að hann væri
orðinn svo sterkur að Ihann gæti lu'mlbrað á hola.
'Nú leið svo nokkur tími, að ekkert toar til tíð-
inda, en svo var það einn dag um nónbilið, að Þóra
litla í Hvammi var að leika sér úti á túni. Hún sat
á stórri þúfu og var að búa til festi úr fíflaleggjum.
Veit hún þá ekki fyr en Kári frá Mosrfelli kemurþjót-
andi til herinar og var svo móður, að íhann gat varla
talað. Og það var ekki furða þó 'hann væri móður.
Hann Ihafði hlaupið iheila toæjarleið í einum spretti.
Svo 'hart hefði enginn drengur getað hllaupið, niema
hann hefði verið toúinn að gera einhverja skömm af
sér og lagt isvo á flótta.
“Æ‘ æ! þú verður að fela mig fljótt.” ,sagði Kári
og leit óttasleginn í kringum sig.
“Hversvegna ertu svona hræddur?” spurði Þóra
'og istóð upp.
“Eg skaut ihann bola.”
“Ne—ei. og hvernig fórstu að því?”
„Eg iskaíi segja þér það á eftir, en þú verður að
fela mig fyrst.”
“Komdu þá inn í fjósið.” Og nú hlupu þau toæði
inn í fjósið. póra skipaði Kára að skríða upp í eina
jötuna. Svo tók hún strigapoka, sem hékk á slá millf
tveggja bása og toreiddi 'hann vandlega yfir Kára.
• Sigríður frá Mosfelli kom skáimiandi iheim tún-
iið og heilsaði Þóru með fcossi.
“Hefir hann Kári minn komið hingað? spurðl
hún angistarfull.
“Hvað er pabbi hans að gera?” spurði Þóra og
lagði frá isér fíflafestina.
“Hann er að flá nautið, som hann Kári skaut.
Æ, segðu ‘mér eins og er. Eg er 'Sivo hrædd um að
elsku drengurinn minn hafi slaisast. Hefir hann ekki
komið hingað?”
“Er pabbi hans reiður,” spurði Þóra og sleit
upp eina íhrafnaklukku.
“Já, það er nú ekki furða. Eg hefi aldrei fyr
séð hann í svo þungu .skapi.”
“Æitlar hann ^jrS flegja Kára,” póra einblíndi á
hrafnaklukkuna.
“Svo var hann að tala um.”
“pá skal eg aldrei segja, Ihvar hann er.”
“Góða póra ’mín, segðu mér, ‘hvar ihann er. Eg
skal sjá um að hann verði ekki flengdur, og sjálf
ætla eg bara að kyssa hann.”
“Jæja, þá skal eg vísa þér á hann.” póra tók
fíflafestina ihljóp að fjósdyrunum og hrópaði hátt:
“Kári, þú mátt koma. pú verður -ekki flengdur.
Mamma þín ætlar að kyssa þig og eg ætla að gefa
þér þessa fíflafesti.’
Sigurbjörn Sveinsson Æskudraumar.
■-----o------
Lifandi trú.
i
Spurgeon sagði einu sinni: “Trúin á ekki að
vera manni eins og sunnudagaföt. Trúin á að vera
lifandi og starfandi kraftur, vér eigu'm að nota hana
á vegi o#-í Iheygarði, í búð og á sölutorgi; hún er
náðargjöf gu§s, gefin jafnt hús'móður sem vinnu-
kon'unni,.:hún kemur að haldi jafnt í þjóðþinginu sem
hinni fátæklegustu stofu.
“Það sem eg nú lifi, lifi eg í trú, sagði Páll
pastuli ('Gal .2, 20). En hvað eg vildi, að trúaður
skósmiður bætti skófatnaðinn í trú, að klæðaskeri
saumaði fötin í trú, að séhhver kristinn maður keyptl
og seldi í trú. í bverri stöðu sem þér eruð, þá eigið
þér að hafa trúna með lí daglegu verki, iþví að sú trú
ein er sönn og lifandi, sem stenst reynsluna í dag-
lega lífinu. Kristinn maður má ekki nema staðar við
toúðardyr sínar og “kveðja” kriistindóminn, þangað
til hann er búinn að loka húðinni á kvöldin. Það
væri ihræsni. Líf sannkristins mans er líf í trúnni á
Guðs son.
----------------------------
Professional Cards
---------------------------«
DR. B. J. BRANDSON .
21A-220 MKDICAIj ARTS BIíDG.
Cor. Graham and Kennedjr Sta.
Phone: A-1834
Office tlmar: 2—3
Heimili: 776 Victor St.
Phone: A-7122
Winnípeg, Mauitoba
----------—----------------1
DR. O. BJORNSON
216-220 MEDICAL ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sta.
Plione: A-1834
Offlce tlmar: 2—3
Heimili: 764 Victor St.
Phone: A-7586
Winnipeg, Manitoba
DR. B. H. OLSON
216-220 MI DICAL ARTS BIíDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Phone: A-1834
%
Oflfice Hours: 3 to 5
HehniH: 723 Alverstone St.
Winnipeg, Manitoba
DR J. STEFANSSON
216 220 MEDICAD ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Stundar augna, eyrna, nef og
kverka sjflkdóma.—Er aS hltta
kL 10-12 f.b. og 2-5 e.h.
Talsími: A-1834. HeimUi:
373 Rlver Ave. Tals. F-2691.
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrlfstofa: Room 811 Mc.Vrthnr
Building, Portago Ave.
P. O. Box 1656
Phones: A-6849 og A-6846
W. J. LINDAL, J. H. I.INDAL
B. STEFANSSON
Islenzkir lögfræölngar
3 Home Inveetment Buildlng
468 Maln Street. Tals.: A 4*68
Peir hafa elnnig skrifstofur a8
Lundar, Riverton, Gimll og Plney
og eru þar aC hitta & eftirfylgj-
andl tlmum:
Lundar: annan hvern mlBvikudag
Rlverton: Eyrsta flmtud&g.
Glmliá Fyrsta mlCvikudag
Piney: þriCJa föstudag
1 hverjum ra&nuCl
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garland
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way Ohambera
Talsimi: A-2197
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræð’ngur
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Mian. og Sask.
DR. B. M. HALLDORSSON
401 Boyd Buildlng
Cor. Portage Ave. og Edmonton
Stundar sérstakiega berklasýkl
og aCra lungnasjúkdðma. Er aC
finna á skrifstofunnl kl. 11—12
f.h. og 2—4 e.h. Síml: A-3521.
Heimili: 4 6 Alloway Ave. Tal-
, 8fmi: B-3168.
DR. A BI.ONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar aérstaklega kvenna eg
bama sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. h.
3 til 6 e. h.
Office Phone N-6410
Heimili 806 Victor Sfcr.
Stmi A 8180.
DR. Kr. J. AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtalstími 7—8 e. h-
Heimili 469 Simooe,
Skrifstofa: Wynyard, Saak.
Phone: Garry 8616
JenkinsShoeCo.
689 Notrc Damc
Avenue
A. S. Bardal
848 Sherbrooke St.
Selut likkistur og annaet um útfarír.
AUur útbúnaður aá bezti. Enafrem.
ur aelur hann alakonar minniavarða
og legsteina.
Skrlfst. talsiml N t«M
Heimills talefml N (307
Office A-2737. res. B-7288-
DR. J. OLSON
Tannlæknir
216-220 MEDICAL ARTS BLDG.
Cor. Graliam and Kennedy Sts.
Talsími A 3521
Heimili: Tals. Sh.8217
J. G. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave. og Donald St.
Talsíml: A-8889
Vér leggjum sórstnka áherzlu á að
selja meðul eftir forskrtftum Lckna.
llin beztu lyf, sem iuegt er að fá eru
notuð eingöngu. . pegar þér komið
með forskrliftum til vor megtð þjer
vera viss um að fá rétt það sem lickn-
irlnn tekur tíl.
COLCLEL GH & CO.,
Notre Darae and Sherbrooke
Phones: N-7659—7650
Giftingalej'fisbréf geld
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðgerðarstöðin
í borginni
Hér þarf ekki að bíCa Von flr vitl.
viti. Vinna öll ábyrgst og leyst af
henffi fljótt og vel.
J. A. Jóhannsson.
644 Burnell Street f
F. B-8164. A8 baki Sarg. Fire Hal
Dr. AMELIA J. AXFORD
Ohiropractor
516 Avenue Blk., Winnipeg
Phone: Office: N-8487
House: B-3465
Hours: 11-12, 2-6
Consultation free.
ralsímar:
Skrifstofa: ..... N-6225
HeimiU: ......... A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAVLOR Lð GTAKSM AÐUR Heimllistals.: St. John 1844 Skrlfstofu-Tala.: A «SM Tekur lögtakl bæCi höaaletguskuldj^ véðskuldir, vlxlaskuldlr. AfgrettMr al sem aC lögum íytur. Skrilstofa 256 Mata) Btrwr
Munið Símanúmerið A 6483 ■ og pantiC meCöl yðar hjá oss. — I SendiC pantanir samstundis. Vér ; 1 afgreiðum forskriftir meC sam- ; ! vizkusemi og vörugæCi eru öyggj-> \ andi, enda höfum vér magrra ára 1 ; lærdðmsríka reynslu aC baki. —;! ; Allar tegundir lyf ja, vindlar, is- ;! 1 rjómi, sætindi, ritföng, tébak o. fl. McBURNEY’S Drug Store ! Cor Arlington og Notre Dame Ave ;
J. J. SWANSON & CO. Verzla með fasteignir. Sjá um leigu á húsum. Annast lán, eldsábyrgð o. fl. 808 Paris Bldg. Phones. A-6349—A-6310 Verkstofu Ttvls.: Heima Tala.: A-8383 A-93S4 G. L. STEPHENSON Plumber Allskonar rafmagnsáhöld, svo sema atraujárn víra, allar tegundlr af glosum og aflvaka (hatteriee) Verkstofa: 676 Home St.

Endurnýið Reiðhjólið! I.átið ekki hjá Ifða að eiidur- nýja reiðlijólið yðar, áður en mostu annlmar byrja. Koniið með það nú þegar og látið Mr. Steiiiiins gefa yður kosiiuiðar áætlun. — Vandað verk ábyrgst. (MaCurinn sem allir kannast viC) S L. STEBBINS 034 Xotre Danic, Winnipeg
Giftinga og Jarðarfara- Dlom með litlum fyrirvara Birch blómsali 616 Portage Ave. Tal*. B720 ST IOHN 2 RiNG 3