Lögberg - 29.05.1924, Síða 2

Bls. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN.29. MAÍ. 1924.
ÁVAXTASAFI
VIÐ GIGT
efnismönnum, sem ihjóna'bandið
hefir gert ófarsæla. Eftir viðta!
sem er rót ógætinna orða og óvin-
veittra athafna verður ljós trú-
Stórkostlcgur Arangur af Ava.rta'
lyfinu “Fruit-a-tives”
IMr fylgir á eftir vitnisburður
manns, sem þjáðst haföi í fimm ár
af gigt, en læknaðist með því að
nota þetta jurtalyf.
Mr. James Dobson, að Bronte,
Ont., segir: “Gigtin var í öxlinni
og hægri mjöðminni. Kvalirnar
voru litt þolandi. Eítir að eg var
búinn að nota “Fruit-a-tives’’ í sex
mánuði, var eg alheill heiisu og
kenni ekki gigtar framar.”
Þúsundum manna ber saman
um, aS þeir hafi gersamlega lækn-
ast af gigt með því aS nota “Fruit-
a-tvies ’, sem einnig lækna höfuS-
v eiki, maga og nýrna sjúkdóma.
25C og 50C askjan, hjá öliurn lyf-
sölum, eða beint frá Fruit-a-tives,
Limited, Ottawa, Ont.
Hvað á eg að kenca
“Bud” og “Jane”
um hjónabaudið.
Eftir Edgar A. Guest.
mitt við þennan mann vaknaði eg j festinnar að skína. Kærleikurinn
til meðvitundar u*m að það sem j verður að milda mörg ógætnisorð
þessi maður varð fyrir er hætta, og yfirbuga marga ógætni. Andlits
sem hverjir foreldar geta átt von | fegurðin endist ef til vill ekki alt
á að mæta, sem eiga son eða dótt- af né heldur brosið þýðlega.
ur_ Ef að faðir minn hefði lifað, þá bera?
Eg á hvorutveggja og eg hefi hygg eg að ihann hefði talað við
ásett mér að varast þetta ólán, ef mig um stúlkur. Hann talaði um
mögulegt er. Eg ætla mér ekki að svo margt við mig. Hann var auð-
bíða eftir þeirri ógæfu, iheldur að sjáanlega að geyma það til síðri
gjöra við henni strax, ef unt er. j tíma, sem svo aldrei komu. Eg átti
Sonur minn Bud er nú ellefu systir en mér datt aldrei í ihug að
ára gamall og systir ihans, Janet j aðrar stúlkur væru Ihenni líkar.
tveggja. Það er ýmislegt, sem þau ; Mér og Fló (svo hét ibún) kom vel
sjálf vilja sjálfsagt vita um hjóna- saman eins og systkinum sæmir.
bandið, og margt, sem þau eiga Eg þekti hrygð ihennar og gleði.
að vita og enn fleira, sem eg vil Eg sá hana með bréfavafningar í
að þau viti. j hárinu og á léreftskjólnum sínum
Eg ætla mér að fræða þau um Eg var heimagangur í herberginu
það, eg hefi fastákveðið að leiða hennar — eg var óaðgætinn og
þau í gegnum iþá torfæru sjálfur. uppáþrengjandi ibróðir, sem lét
pau skulu aldrei þurfa að koma að mér standa á sama um kvenlega
henni blindandi eða í gegnum j viðkvæmni. Mér var sama um ut
rómantiska drauma æskuáranna. lil: hennar. Fló var mér engin
Þau skulu fá að þekkja alvöru þá 1 undrayera hún var. systir mín og
og hreinleika, sem því spori á að m®r þótti vænt um hana.
fylgja.. pau skulu fá að vita þetta ^g það sem eg vil að Bud vit.i
um stúlkurnar, er að þær eru mjög
líkar því sem hún systir mín var.
Eg vil að hann beri virðingu fyr.
ir iþeivn, sé búinn þeim til varnar.
Eg vil að hann sé kurteis og góð-
ur og um fram alt siðprúður. En
eg vil líka að Ihann viti að þær eru
Eruð þið sa'mhuga S trúmálum?
Er þér fólk hennar svo geðfelt
að þú sért reiðubúinn tilyþess að
hjálpa því ef það þarf þess með?
Ert þú reiðulbúinn ihennar vegna
að taka á þig byrðar, sem þér
finist þú ekki skyldugur til að
Framih.
/Efiminning
Bjarna Jónssonar.
áður en þau reyna það sjálf. Ef að
j þau svo ihlaupa út í það eins og
j persónur þær, sem áður eru
i nefndar, þá skulu þau iíka vita
j hvert þau eru að stefna. Við kenn-
j um börnunum okkar stærðfræhi
til þess að þau geti notað hana
Eins og áður var getið í Lög-
bergi, varð elding ungum manni að
bana um 6 mílur frá Lundar, Man.
24. apríl síðastl. (á sumardaginn
fyrsta). Þessi efnilegi ungi maÖ-
ur hét Bjarni Jónsson Jónssonar,
Par til fyrir nokkrum vikum síð- ( þegar lífið krefst þess. Við kenn- j manneskjui-, en ekki englar.
an ihafði eg haldið mér fast við um þeim landafræði svo að þau! Andlitið á ilaglegu stúlkunni.
maltækið gamla, að leggja ekki á þekki dálítið til hinna ýmsu landa sem býr hinum megin 1 götunm
vaðið fyr en eg kæmi að því. 'En ! heimsins, þar sem lífsferill þeirra er ekki aitaf laglegt, á það getur hónda á Freyshólum í Skógum, Suö-
nú hefi eg foreytt um skoðun ‘með kann að liggja. Við kennum þerm komiö þóttasvipur og kemur áreið- j urmúlasýslu, Eiríkssonar bónda á
það atriði og Ihorfi nú í anda til að lesa svo að þau geti notið þess, aoie»a han« alvarlegur Hrappkelsstöðum í Fljótsdal.
vatnsfalla þeirra, sem eg verð að sem góðar foækur hafa að flytja stundum. Jafnvel þó það sé bros- i Móðir Bjarna er Sigríður Bjarna-
komast yfir einhverntíma á æfinni og við kennum þeim að skrifa'svo hýrt °2 fa»urt a að líta >e^ar að dótt,r Jónssonar á Stórabakka, var
og er eg að reyna að sjá um að þau geti notið sín á jþví sviði þeg-1 hann s°r það, Iþá kemur það stund-
ekkert slys verði þegar að þvl ar þau þurfa á því að ihalda. Alt um fyrir> að Það nýtur sín ekki á
kdnur. þetta er þeim kent áður en þau almannafæri. Hin fríða mær getur
Mér er ógeðfelt að standa á hyl- sjálf þurfa á Iþví að halda. pað att yfir æstu skaPÍ að 'búa, úr
dýpis gjáanbarmi og mögla rétt áð- j væri sannarlega heimskulegt af au?um hennar getur eldurinn
ur en
sá Jón bróðir Jóns föSur Jóns frá
Sleðbrjót og Þorbjargar móður
Jóns Sigurðssonar á Mary Hill,
Man., og Guðrúnar móður Eyjólfs
Eyjólfssonar er lengi bjó í Winni-
peg og nú er nýlega dáinn, og Jóns
eg steyptist ofan í og vera foreldrum barnanna, ef þau foiðu hrunnið og úr hinum fagra munni j gj„fússonar a Mary Hill.
n.n n _! 1 « • v. ... .ViAtinntt (vnfn borvi í X ei awi ovn ...... . , . __: ,
mér þess meðvitandi að dáítil að- með að kenna börnum sínum að hennaJ £eta komið orð, sem eru
gætni hefði getað frelsað mig og lesa þangað til þau sjálf fyndu eins bitur °& spjótalög.
mína frá þeim voða. til þess að þau þyrftu þess með Af >essum lyndiseinkennum lyftir
Móðir Sigríðar Bjarnadóttur var
Bóthildur Sveinsdóttir Einarsson-
ar, er lengi bjó í Götu í Eellum í
nám íslendinga vestan hafs hafa
varpað meiri frægðarljóma yfir
land vort og sjóhetjurnar fornu,
en nokkuð annað. Svo mundi og
verða enn u'm nýja landnámsöld.
— Sönnum Grænlandsvinum fjölg-
ar stöðugt og getur ekki annað en
sí-fjölgað, því þjóðræknismál eins
og þetta, Ihafa síðan sögur fara af,
nálega ætíð náð fram að ganga og
landnámismálið verður með hverj-
um degi er líður, stærra og stór-
fenglegra fojargræðismál fyrir ís-
lensku þjóðina.
Undirritaður hefir nú um nokk-
ur ár lagt kapp á að kynna Sér
sem rækiliegast allar heimildir um
Grænland, bæði að fornu og nýju
— landskoBti þess og náttúru —,
gæði á og í landi, vötnum og sjó.
Við rannsókn þessa hefir mér
orðið ljóst, að hér er um auðugan
garð að gresja, að þessar fornu,
íslensiku sveitir eru víðáttumikið
og auðugt land frá náttúrunnar
ihendi, að Grænland foer í skauti
sínu lífsmöguleika og hamingju
ihanda þúsundum og miljónum ís-
lenskra foarna, og að forýna nauð-
syn Sbæri til,í að gera fróðleik þann
um náttúru Grænlands sem gleymd
ur er í vísindafoókum á erlendum
málum, aðgengilegan fyrir ís-
lenska alþýðu, svo að (hún geti
sjálf séð og — skoðað.
Á Grænlandi eru geysi-mikil og
ágæt Ibeitilönd, þar sem fénaður
getur gengið sjálfala alt árið. Kýr,
kindur og hestar gengu þar vilt,
eftir eyðing Vestur-bygðar, og kýr
og kindur ganga enn í dag feitar
og sjálfala allan ársins hring í
Eystri-bygð. Þar sem raki er í rót-
inni í fjallasveitunum, nær gras-
ið manni bæði í hné og undir hönd.
í ám og vötnum er gnægð af sil-
ungi og laxi, og í fjörðunum liggja
clhemiju loðnutorfur upp í fjörum
að vorinu, svo þar má ausa upp ó-
hemjudyngjum af ágætasta kraft-
fóðri Ihanda skepnum, Iöngu fyrir
heyskapartíma og áburðarefm.
EUGENE LEPAGE
MÆLIR MEÐ TANLAC
Mogaveiki Hverfur og Montreal-
maður þyngist um 14 pund af
fjórum flöskum.
“Síðan eg fór að nota þetta
undursamlega Tanlac, finst mér
sem eg yngist með hverjum deg-
inum, er líður. Eg hefi þyngst um
14 pund af fjórum flöskum og all-
ir dást að því, hve vel eg líti út.”
Þvílíkur er vitni’sburður Eugene
Lepage, eiganda rakarastofunnar i
Prince of Wales hótelinu i Mont-
real Lorg. Mr. Lepage bætir enn
fremur við:
“Magaveiki hafði stofnað heilsu
minni yfirleitt í hinn mesta háska.
Taugarnar voru orðnar svo ónýtar,
að eg var i raun og veru ekki orð-
inn nema skuggi ag sjálfum mér.
“Það tók Tanlac ekki lengi að
koma mér til heilsu. Nú hefi eg
beztu matarlyst, sef vært á hverri
einustu nóttu og er eins og nýsleg-
inn túskildingur. ÞaS hryggir
mig, að hafa ekki þekt Tanlac fyr
en nú.”
Tanlac fæst hjá öllum ábyggileg-
um lyfsölum. Varist eftirstæling-
ar. Meira en 40 miljón flöskur
seldar.
: Tanlac Vegetable Pills við stýflu,
hljóta meðmæli þeirra, er búa til
Tanlac.
Það er ein forú, sem eg ætla mér og segðu þeim að þau gætu farið 'hjónabandið folæjunni. 1 tilhuga-j Norðurmúlasýslu
að ganga tólf sinnum ■ tuttugu í þennan eða hinn lestrasalinn og lífinu leyna elskendurnir slíkum! Svemn var broðm Þorunnar
sinnum og hundrað sinnum vfir reynt að læra að lesa bar. *ölIum> ?á sýna beir sína lbestu • fyrn k°n“ sera °lafs Indrlðason-
áður en eg kem að henni, ef þörf pjóðirnar og ríkin krefjast þess, <háttPrý»b eða svo hefir það ávalt ar a Kolfreyjustað afa Dr. O.
oiAriat oíioi— *ji -* - -..................... verið og mun ávailt verða. Eitt af l>.Jornssonar 1 VVinmj>eg.
er aðeins mannleg vera og maður.
inn, maðurinn 'hrausti, ihugprúði,
og glæsilegi, er kvikull og sérgóð-
ur.
gerist, aðeins til að varna slysi. ■ að börnin iþekki allar bessar tor
Eg er foúinn að sjá of mikið af færur lífsins áður en þau þurfa bvl mal&a> sem hjónabandið leiðir
angist og öfugstreymi, sem hin á- að mæta þeim, en bíða ekki eftir 1 er að stú}kan UDduMaanlega
gætuatu heimili foafa orðið að því að þau sjálf lærðu at erfið-
iíða aðeims fyrir það, að foreldr- leikum þeim, sem þí>". annars
arnir voru skeytingarlaus um hlytu að mæta. Þau þurfa á þeirri
hættuna uns hún umkringdi þau þekkingu að halda einnverntíma á
°íT þegar foættan skall y.fir, þá var | K&leiðinni 0g þessvegna er hún
orðið df seint að sjá við henni, j þeim ómissandi.
þau hefðu átt að vera búin að Ef að drengur nítán ára gamall
gera sér grein fyrir foenni löngu leitar sér að atvinnu við ein.hverja
aður> iðnaðarstofnun ti'l þess að vera
Fyrir fáum vikum síðan sagði ekki öðrum handfoendi, þá getur
faðir einn við mig: “Þú getur'æaður ekki annað en dáðat að
unnið fyrir foörnin þín og lagt öll þeim dugnaði. Er það þá ekki sorg-
Kona Sveins Einarssonar var
Vilborg Eiríksdóttir, systir Járn-
gerÖar móður séra Einars Jónsson-
ar á Hofi í Vopnafirði.
Alt var og er þetta fólk vel gef-
ið og vænt fólk, og var þvi ekki að
undra, þó B.jarni heitinn væri bezti
Bud getur ihvernig sem á stend- j drengur og vinsæll i sínu bygðar-
ur hlaupið upp í fangið á foenni j lagi-
móður sinni og kyst ihana inr.i-i Bjarni var fæddur á Hallfreöar-
lega, Iþað gerir ihonum ekkert til j staðahjáleigu í Hróarstungu a Is-
, . , , , , e. .* ,,, . landi arið 1888. Fimm ara flutt-
þo hun se onnum kafin við eldhus. . ‘ ... . ,, * c ,,
j * ■* , .. , ist hann til Amenku með foreldr-
verk eða við þvottaborðið. þo hun! um sínum> er settust aís } Winni-
se 1 hverdagslegum flbtum, þo hend-1 peg Qg dvöl(lu j>ar j sex ár; og að
ur foennar séu rauðar af áreynjlu, j,ejnl Ijönum fluttu þau út á land i
miklu sikóglönd og sléttur Canada
foyggjast, verður allur þungavöru-
flutningur þessara miklu landa
fluttur í gegnum Húdsonssund. á
smáum skipum, yfir á vesturströnd
Grænlands, því þaðan er hægt að
flytja vörurnar til Norðurálfu,
Bandaríkjanna, eða hvert sem vera
skal„ allan ársins hring. Við þess-
ar einustu íslausu hafnir við norð-
anverða austur- og norðurströnd
Nörður-Ameríku eiga heimsver.sl-
unai’borgir Canada óum'flýjanlega
fyrir Ihöndum að rísa upp. Endur-
nám þessrar strandar er sama og
að íslenskir kaupmenn og sigl-
jngamenn eignist eina af ágæt-
ustu perlum heimsverslunarinnar
og heimssiglinganna í framtíðinni
og að íslendingar tryggi sér fram
tíð, sem mikil hei’msverislunar- og
siglingaþjóð. — En landnámið
verður að gerast strax. Þegar skóg
lönd Canada fara að byggjast,
verður eigi lengur hljótt um ís-
lausar hafnir Grænlandls. pað
Við vesturströnd Grænlands er, verða margir um ,boðið-
Um þetta alt og nokkur náskyld
svo endurgjalda þau það svona.
Heimskinginn, hélt hann áfram og
var beiskja ií róm hans: “aðeins
nítján ára og er nú búinn að eyð!-
leggja alt sitt líf. Hann kom til
mín sagði mér að hann vildi gift
ast stúlkunni fyrir viku síðan. Eg
°g móðir hann reyndum að sýna
honum fram á að hann væri enn
of ungur. Við ibáðum hann að
fresta því um tveggja ára tíma og
við Ihéldum að hann ætlaði að gera
það, og svo istrýkur foann í gær-
þau þægindi upp í hendurnar á legt að sá sami unglingur skuli harió á henni óslétt, en koss- svoka]|aða Álptavatnsb., utn 80 míl-
þeim ,sem þér er frekast unt,. og verða neyddu.r til þess að taka að ,nn og atlotin verða innilegri helrt- ur trá Winnipeg, 0g settust þar að.
" ' sér þá erfiðustu og verstlaunuðu ur en ef ;hun væri skrautklædd. j þa var Bjarni 11 ára og var mér
vinnu, sem þar er til sökum kunn- Slíkt er kærle,kur- Eað er myn,i- j sagt, að hann hefði gengið alla leið
áttuleysis? Samt foorfa menn dags in’ sem eg vil að hann geymi' Ef í ut 1 nýlenduna rekið gnp, með
daglega á hundruð af stúlkum og hann er viss um að hann *eti *ert. f°ður “’ lystl t>?«i dugnað,
nlltj-.m stpvna «Ar m í hið sama við drauma stúlkuna j sem ætið kom fram hja honum til
pilturn steypa sér ut 1 hjonaband- _ I dauðadags, þvi frá þeim degi, að
íð an þess að vita minstu vitund ,... . , » ótliti hrevtta að I hann settist að í nýlendunni, vann
um þá iháleitu og þýðingarmiklu , ’ ^ ’ hann með óþreytandi elju fyrir
stöðu. óupplýst og án leiðbein-! *°kn“ ‘lagsverkl hugsunarlausa j búi8> fyrst með föður sínum, sem
ingar um umhyggju þá, sem þvi ,um buninK slnn> sokuin þess aú; dáinn er nú fyrir nokkrum árutn
er nauðsynleg, áhyggjum þess og nn£umstæ urnarjkrefjast ekki at- ^ t^k Bjarnj algjörlega við búinu
ábyrgð, hættu þess og vonbrigðum 1 lhennar 1 þa att lengur. Ef; með mogur sinni, og stundaði það
og svo grettir blessað fólkið sig 1 að ,hann getur horft á þá mynd af | meg frábærri skyldurækni til síns
og segir: “Vesalings Iitlu hcirnsk-1 hfnni og elskað hana samt’ ** er j dauðadags.
ahætt fyrir hann að giftast hennt. I Bjarni heitinn var vel gefinn
þó nokkuð
kveldi.” ingjarnir! Þeir eiga
‘ Máské að það lagist altsaman.” j eftlr að læra.
svaraði eg. “Slíkar giftingar fara I Fað er satt, þeir eiga mikið eftir
stundum vel.” I að læra og það er það aumkvun-
“Hvernig geta þær farið vel ?”1 ar,lega við þetta. Nokkur þeinra
spurði hann. “Hún er alveg eins!ko,mast máské í gegnum erfiðleik-
un? og heivnsk og foann og máskð' ana °g læra °£ nJota að síðustu á-
foeimsicari. 1 vaxtanna af þeim lærdómi, en
Pað er enganveginn óhugsandi fjölcli — fjöldinn er dæmdur til
ef iþið gamla fólkið fojálpið til þess ógæfu og óláns alt sitt líf.
enefþið leggið hömlur á veg
þeirra -— ef þið snúið við þeim
Eg vil að Bud skilji fovað foann
tekst á foendur með hjónafoandinu
foaikinu nú þá er engin von um að; aður en hann 'leggur út í það. Eg
sambúð þeirra geti orðið farsæl. vil að lhann viti á foverju hann á
Áður en eg skyldi við hann,
lagði^ eg fyrir Ihann þessa spurn-
ingu.
‘íTalaðir
þú nokkurtíma við
Það er ekki svo að skilja að hún maður, bezti smiður, þó enga til-
sýni meira hugsunarleysi með 1 sögn hefði fengið, samt smíðaði
hann hús og hvað sem þurfti til
heimilisþarfa og fórst það vel.
Hann var vel greindur og hafði
gaman af að lesa, þegar hann gat
fundið tíma til þess fyrir öðrum
sjál'fa sig en kónur eru vanar að
gera, eftir að þær eru giftar. Hug-
ur hennar ’mun hneigjast eins
mikið að því sem fallegt er efttr
von og ihvað hann verður að sætta
sem áður. En maðurinn hennar| storfum. Skylduræknin var áft af
sér hana oftar. Við kunningsskap-! ^ svo bau stjgi gagvart móður og
inn hverfa töframyndimar: systkinum, að hann áleit það sjálf-
Stundar hrifning er ekki ábyggi-j Sagt að fara alls á mis sjálfur, sem
leg fyr en að persónurnar hafa lit-j hann gat án verið. Móður sinni
ið hvort til annars þúsund sinnum. j hjálpaði hann til að kosta sum
Gamla spursmálið, hvort að! systkini sín til mentunar inni í
maðurinn sé fær um að sjá ikonu j Winnipeg. Hann var stakur reglu-
sig við heimilis sí/ns vegna; ihvað
skyldar foans verði sem Ihúsföður,1 Vlr '’ r>V1
og ihvað hann verði að sætta sig
nokknrs í maður> trur °S areiðanlegur í öll-
„ . . , um viðskiftum og í einu orði sagt,
velgengn. og anægjaj yjldi ekkj vamm%itt vita. Hann
fariborða efnalega er
hjónafoandsins byggist að nokkru j var sannur maður.
leyti á því fovort iheimiilisfaðirinn 1
Blessuð sé ætíð minning hans.
Vinur.
drenginn þinn um foiónahanH á* lvið að ibera m°glunarlaust, sök-, , ...
ur en han foað þig um Ieyfi til bess' Um lhennar > sem lhefir Kefið hon-j °r f®r Um að veita heimilinu fram-
að giftast þessari stúlku’” ^ um hönd sína og fojarta. ærslu eða exki, en þó hefir hjóna-j pq vnc h 0 svstkini
r l sruiKu' a J ! bandið hvergi farið ver en ihjál P.S.—Moðir hans og systkim
Eg vil að ihann viti eftir hvorju sumu ríku fólkj Spurningarnar, I &uö að launa nágronnunum
"Nei“, svaraði foann. “Hví
skyldi eg gjöra það?” Hann var
aðeins mtján ára— bara drengur.
Okkur datt ekki í foug að lJlann
mundi gera sig sekann í þessarl
heimsku og við vorum ekki að
Fera okkur neina rellu út af þvi
Þetta kom yfir okkur eins 0g reið-
arslag. Við gjörðum alt sem við
gatum til þess að ráða ihonum heilt
hegar SVOna var komið, en hann
nlustaði ekki á það.”
Eg gæti foent á fjöída af slík-
um dæ-mum, isem að eg hefi sjálf-
ur séð á síðastliðnum árum. Eg
þekki nokkrar ungar stúlkur og
efmlegar, vsem þegar ihafa fengið
hjónaskilnað, og fjölda af ungum
af
n 11 rn Hvt **
HJt || |a synlegur. J>vl Dr.
| ■ | blaetSamH ogr bftlg-
■ I L LU innl gr y 1 11 n i æ 8?
UppskurBur ftnauB-
Chaae's Olntment hjftlpar >ér strax.
*0 eent hylki8 hjá lyfsölum e8a frá
Edmanaon. Bates & Co., Ulmited,
Toronto. Reynsluskerfur sendur 6-
k»v«ls. ef nafn pessa bla8« er tiltek-
M* .<• s osnt frlmerk* —* _________
.... . ..
að konan hans megi sanngjarn-
lega vonast frá honum og hvers
samtíðarmenn foans megi réttilega
vænta. Alt þetta ætla eg
að icenna foonum eins vel í
og eg get. Þegar foann eldist ætla
eg að segja foonum hvað eg hefi
la^rt sjálfur. (pað er margt sem
mig langar til að ihann viti.
Fyrst. Eg vil að hann skilji og
kunni að meta alvöru þá, sem I
hjóanibandsheitinu felst. pað er sá
eini sa'mningur, sem hann nokkurn
tíma gerir er gildandi er fyrir alt
lífið. Það er undurhægt að verða
ástfanginn af fallegri, gáfaðri og
fagurvaxinni stúlku em að elska þá
stúlku dag hver í gegnum alt líf-
ið með öllum þess vonbrigð-
um og ófyrirsjáanlegum erfið- j
'leikum, það er dálítið annað. En |
til þess að hjónaband geti orðið
farsælt þurfa báðir málsaðilar að
gjöra það.
Yfir alla misforesti á karaktér, I
framgöngu og venjum, öllum'
stundar dutlungum og yfirsjónum
sem eg ætla að leggja fyrir Bud Í öllum’ er a. einn e®ur annan
J * I hatt hjalpuðu þeim við þenna sorg-
eru a meðal annars þessar: I ’ L 1 K
Hvað veistu um foreldra stúlk-j ______,,______
unnar þinnar? Geðjast Iþér að!
Vieim?
Segjum að þau ættu að vera til
heimilis hjá þér; geturðu komist
af við syskini hennar?
Er nokkur svartur sauður í
fjöilskyldunni, sem þér stendur
stuggur af?
Boðsbréf.
Á síðari árum foefir áhugi á
Grænlandi og ræktarsemi við
fornar landnáms- og minningar-
stöðvar íslendingar þar sí-aukist
og magnast. Landafundir og land-
Rjómann
VJEJR GRFJDUM HÆSTA
\1A RKADS VF.UD
SEN >IÐ
OSS . . ■
Gang:i8 1 fylkingu 4r»æg8ra vlSskiftavina. SENÐID OSS NÆSTA
DUNKINN. Kjörorð vort er: Áreiðanleg flokkun, ábygglleg við-
skifti. Borgun um hæl.
EGG—Vér grei8um hæsta marka8sver8.
Vér höfum leyfi og trygging, samkvsemt Manitoba Produce Dealers
lögunum. Meðmæli: Union Bank of Canada, Winnipeg, e8a hva8a
heildsölukaupmal&ur í Winnipeg sem vera skal.
Vér vonum, að þér sendiS oss vöru y8ar 1 allri framtíð. Látið
nágranna y8ar vita um css.
T. ELLIOTT PRODUCE CO. Ltd.
HEILDSALAR
Rjómi, Smjör, Egg og Alifuglar.
57 VaCTORIA STREET WLVMUIXi, MAN.
sem ergja og erta, yfir síngirni, R^Kigda«iiasaHiiaidKiie>didkigLraKiidaiigi;:iitiikT«:kaisiafe£n:Mi;^&ti;tscj;:;iB(S<i;iS:[i<i>!ii(SiTO5íii)-'Sit;1t uðl að sumrinu> Pe%ar hin geysi
að sögn fornbóka vorra, mei.ra af
fiski en við nokkra aðra strönd.
Þetta staðfestist af seinni tima
rannsóknu’m.
iMestu skiftir það, að fiskið við
Grænland er best á þeim tímum
árs, sem það er rýrast eða ekkert
við ísland.
Grænland er fslendingum ó-
metanlegt sem stöð fyrir íslnska
útgerð við Nýfundnaland og La-
brandor, isem liggur rétt þar fyr-
ir vestan. Fiskurinn byrjar ekki
að ihrygna við Nýfundnaland og
Grænland fyr en vorvertíðinni er
lokið við Suður- og Vesturland á
íslandi. Við Grænland eða við Ný-
fundnaland frá Grænlandi gætu
skip vor tekið nýja vertið — fisk-
mestu vertíð heimsinis — í sumar-
blíðri veðráttu og bjartri nótt, eft
ir að vetrarvertlíðin er úti við ís-
land. — Endurná’m Grænlands
mundi gera íslendinga að lang-
foest settu fiskiþjóð við Atlants-
ihafið og gerlbreyta öllum núver-
andi Ihugmyndum um tap og gróða
á útgerð.
Á Grænlandi getur venslunar-
og fiskifloti vor fengið sár-ódýrt
rekstursafl, kol foæði til útgerðar
og siglingar frá Grænlandi og fs-
landi. Það, að þurfa ekki að vera
upp á aðra kominn með reksturs-
afl foanda flota vorum, er ekki að-
eins fjármunalegt, heldur og póli -
tískt sjálfstæðisatriði fyrir ísland.
Jarfræði Grænlands foendir til
þess, að það sé stórauðugt að
máhnuvn. pótt landið sé að foeita
má órannsakað í þessu tilliti, foefir
þar iþó fundist mikill fjöldi af
máhnum og nytsömum steinefnum
og af isumum í mjög stórum stíl,
eins og t. d. kopar, krýólíti, asfoeti,
graníti, marmara og mörgum fleiri.
Mestu skiftir þó það, að þar foafa
fundist óhemjumikil járn- og kola-
lðg, sem eru foyrningartseinar
stóriðnaðar allra landa.
Endurnám efnivöruauðlegðar
Grænlands er sköpun möguleika
fyrir 'því, að hið tröllaukna vatns.
afl íslands geti einhverntíma kcvn-
ið að notum — jafnvel í nálægri
framtíð, og að ísland, frá því að
vera foer og foláfátækur basalt-
hólmi, breytist í náttúruauðugt
stóriðnaðarland; að orka fossa
vorra verði útflutningsvara, falin
í vörum úr grænlensku efni. Slíkt
mundi umturna efnaihagi lífskjör.
um og atvinnuvegum manna á fs-
landi, svo land og þjóð yrði ger-
samlega óþekkjanlegt við það, sem
nú er, vegna stórkostlegra fram-
fara og auðlegðar allra íslendinga.
Án endurnáms Grænlands eru
ekki nokkrar minstu líkur til þe3s,
að fsland geti orðið iðnaðarland á
yfinsjáanlegri tíð.
®n íslensk stórútgerð og stór-
iðnaður, innanlandsmarkaður ís-
Ienskra stórborga, skapar mögu-
leika fyrir arðvænliegri jarðrækt
og gróðavænlegum búlskap — er
einasti möguleikinn fyrir því, að
hugsjónin um ræktun landsiiis
geti rætst.
fslausar hafnir Vestur-
GrænlandS' liggja rétt andspænis
mynni Húdsonssundsins, sem er
aðeins sjófært fyrir ís 2—3 mán-
mál hefi eg ritað foók, eigi alllitla,
og lokið nú í vetur við samning
hennar. í foókinni verða á annað
hundrað myndir og teikningar af
Iþví, er foókin fjallar um; svo og frá
sögu íslendingar, er féllu þar fyr-
ir svikum, eldi og örvum Skræl-
ingja. Auk iþess fylgja foókinni 5
landaibréf, mynd höfundarins,
listaveyk af Bröttuihlíð, hófuðfoóli
Eiríks rauða, þar sem flestar Vín-
landferðir, þar á meðal Vínlands-
för porfinns karlséfniis, voru ráðn-
ar og gerðar út. Líklega verður
bókin alls undir 500 blaðsíður í
allstóru foroti. Allur frágangur
hinn vandaðasti.
Geta menn fengið ibók þessa —
eftir vild — í kápu eða góðu bandi
gyltu á forsíðu og kjöl. Verð er
kr.15.— í kápu og kr. 18,-— í foandi.„
í Vesturheimi 5 dalir í kápu, 6 í
foandi. Af jafnvandaðri skrautút-
gáfu og þessari, er verðið ekki
foelmingur af verði því, sem verið
hefir á foókum í Reykjavík á síð-
ari árum. — Fáist ekki 1000 á-
skrifendur, er því óúíst, að nokk-
uð geti orðið af útgáfunni, vegna
þess, hve útgáfukostnaðurinn er
hár.
Vænti eg þess, að Grænlands-,
bóka- og mentavinir geri sitt hið
foesta til að safna áskrifendum.
Bregði menn skjótt við og starfi
ötullega að áskrifendasöfnun, er
foúist við að ibókin verði send út-
sölumönnum næsta haust.
IKaupmannah. Admiralgade 21,
Jón Dúason cand. polit.
Þórður Sigmundsson
og dánargjafir Kans.
Úr ritgerð eftir séra K. K. Olafson, forseta kirkjufélagsins,
um dánargjafir Þórðar Sigmundssonar, er lézt að Gardar, N. D.,
3. apríl síðastl.:
Eigum sínum hafði Þórður ráðstafað með erföaskrá, og
sýnir hún hugsunarhátt hans ekki slður en framkoma hans
önnur. Fyrst gefur hann tveimur ungum mönnum sína 500
dollarana hvorum. Annar þeirra, Arthur Lawrence Young, var
uppalinn af Þórði og konu hans. Hinn, Harald Björnsson, er
systursonur konu Þórðar. Að frádregnum þessum upphæðum
og útfararkostnaði, skal dánarbúinu skift í fjóra jafna foluta,
og skal einn hlutinn ganga til gamalmennaheimilisins Betel á
Gimli, annar til Jóns Bjarnasonar skóla í Winnipeg, þriðji til
Vifilstaðahælisins á íslandi, og sá fjórði skal gagna til stofnun-
ar fátækrasjóðs í Garðarbygð, er nefnist “Samarítinn”. Til-
nefndir eru þrír menn til að hafa umsjón á búinu og vera skifta-
ráðendur, og eru það þeir Jón K. Olafson, Pétur Olafson og
Benedikt Htelgason, allir í Garðarbygð. Eigurnar, sem um er
að ræða, er ágæt jörð í Garðarbygð, og lausafé og peningar, er
nema um eða yfir 10,000 dollara upphæð, ef heimtur eru góðar.
Þessi ráðstöfun á eignum hins framliðna, er svo göfug-
mannleg, að hún hlýtur að vekja athygli og hvetja marga til
efti’rbreytni. I öllum bygðum vorum er fleira eða færra af
fólki, sem á efni, en engin nákomin skyldmenni til að arfleiða.
Fólk, sem þannig er ástatt fyrir, ætti ekki að láta eigum sínurn
vera óráðstafað meðan það lifir, heldur gera erfðaskrá og á-
kveða hvernig eigunum skuli varið. Reyndar er þetta regla,
sem allir ættu að fylgja, en ekki sízt þeir, sem ekki eiga néina
nákomna, er sjálfsagðir eru til arfs. Og Þórður Sigmundsson
hefir gefið þeim öllum fagurt dæmi til eftirbreytni, sem þannig
er ástatt fyrir. Hann minnist þeirra stofnana hér og heima á
ættjörðinni, sem honum voru sérstaklega kærar, og stofnar
sjóð i heimabygð sinni til kærleiksstarfs. Þetta dæmi mun
hvarfla í hug margra, er stinga niður penna til að ráðstafa eig-
um sinum með erfðaskrá. K. K. O.
, —Sam.
rSMTAN kIVEH
YORKTQM
DAUPHIH
BUTTER
FACTORIES
RCAUSCJQUK
P0RTACE
UPRAIRIE
WHMIPtC
Sendið allan rjómann yðar til næsta “Cresent’
factory, og fáið fult verð fyrir.
Crescent Creamery Ccmpany Limited