Lögberg - 29.05.1924, Síða 3

LöGBERG FIMTUDAGINN.
29. MAÍ. 1924.
Bls. 9
Einn sunnudagsmorgun fór Kári út að Mosfelli
til að iheimsækja skyldfólk sitt. Dvaldi Ihann þar til
miðaftans, og reikaði sér síðan til ske'mtunar upp
í fjallshlíðina. Hann geikk í hægðum sínum suður
að Gljúfrá og settist á áhbakkann, rétt fyrir neðan
rjúkandi fossinn. Sólskin skein á fossinn og jók það
mjög á fegurð ihans.
“Hivílík náttúrufegurð,” hugsaði Kári. “parna
gnæfir bergbrúnin við iheiðbláann himininn, og foss-
inn kemur fram af brúninni eins og stór, 'hvít kemba.
Og Ihamarskútinn þarna undir miðjum fossinum,—
skyldi nokkurt blóm spretta þar? Oig golgrænn hyl-
urinn fyrir neðan, — skyldi nokkur lax vera að
leika sér þar? Jú, iþarna kemur einn og stiklar upp
fossinn, (það glampar á ihann í sólskininu, en straum-
urin kastar Ihonum aftur ofan í hylinn. Og þarna
kemur annar og sá þriðji, en alt fer á sömu leið. Já,
svona fer oft fyrir okkur æskumönnunum, þegar við
hugsum of hátt. Jæja, það er þó /betra að setja
markið of 'hátt h'eldur en of lágt. Og svona fer oft
fyrir mannsandanum, sem er öld eftir öld að glíma
við, ihuldustu ráðgátur tilverunnar, en hann gefst
ekki upp samt. ■— Nei, aldrei að eilífu komast lax-
arnir upp fyrir pennan foss. Jæja, það er nú reyndár
nógu gaman að ihafa alt af eitthvað til að glíma við.
pað væri til dæfmis nógu gaman að klifra upp á Iham-
raskútann iþarna bak við foissinn. Á eg að reyna það?
Jú, eg held eg-verði að hætta á |það.”
Kári tók af sér skóna, fór úr sokkunum og gekik
berfættur upp að fossinum. Hann klifraði eins og
köttur upp hamravegginn. Hann þreifaði fyrir sér
O'g athugaði vandlega hverja ihrufu og skoru, er fyrir
honum varð, og væri skoran nógu djúp, þá krækti
hann ýmist berum fingrum eða berum tám í hana.
Hann klifraði hærra og hærra, jþangað til Ihann var
kominn á móts við ha'mraskútann. Þá varð hann að
fara undir fossinn, til þess að komast inn í skútann,
og skall bsljandi fosisinn á bakið á honum
parna fékk eg þó einu sinni almennilegt steypi-
■bað,” hugsaði Kári. Hann skreið inn í skútann og sat
þar góða stund frá sér numinn. Aldrei á æfi sinni
hafði hann séð aðra ieins d(ýrð og undrafegurð.
Hann starði í strauminn og sá mildan sólahbjarmann
gegnu'm fosisinn. en til toeggja Ihliða ljómuðu titrandi
regnbogalitir í fossúðanum. Það var eins og ótal
skinandi perlur væru að ihrynja af himni ofan. Hví-
lik skrautsýning!
Nú varð ihann að yrkja að minsta kosti eitt
kvæði meðan hann var í þessari ihrifningu. Og kvæð-
ið kom óðara í huiga hans, eins og (því væri hvíslað
að honum. Og nú varð hann að syngja. Hann stökk
á fætur og söng iein;s hátt og hann hann hafði róm
til:
Einn eg sit í ha'mraskúta háum,
Ihylur djúpur fyrir neðan gín,
inn til mín svo Iblítt frá Ihimni bláum
blessuð sólin gegnum fossinn skín,
og í fossins úða ljóma, titra
allir töfralitir regnbogans,
ótal perlur hrynja, ihrynja, glitra,
Ihvergi leit eg slíkan iðudans.
Kári þagnaði. Hann íhafði varla heyrt til sjálfs
sín, því að fossniðurinn dunaði í eyrum hans. Hann
fór að ganga um hamraskútann og kanna ihvern krók
og kima. Öðrum megin við fossinn skein sólin ó-
hindruð inn í skútann, oig var þar dálítil grasrót en
ekki sáust þar nokkur blóm, nema eitt blátt smá-
blóm, sem gægðist upp úr grastónni. ipað var svo
einmanalegt og deplaði tárvotum augum framan í
sólina.
Kári tók blómið upp með rótum og stakk því í
vasa sinn. En nú birtist honum kærkomin sjón:
Hann sá Álfaklett gegnum glitrandi úðann, og þarna
var Þóra. Hún studdi sig við klettinn og starði á
fossinn.
Kári smeygði sér út úr skútanum, og skall þá
fossinn aftur á bakið á honum. Hann stikaði með
gætni niður ihamravegginn og settist á árbakkan.
Hann fór í sokkana sína og lét á ,sig skóna, spratt
síðan á fætur og gekk rakleiðis til Þóru. Hún stóð
enn við Álfaklett.
“Og þú ert komin hingað,” sagði Kári. “Ertu
búin að vera hérna lengi?”
“Eg er búin að standa hérna góða stund,” svar-
aði Þóra.
“Heyrðirðu til mín, þegr eg var að syngja bak
við fossinn?”
“Já, eg iheyrði óm af karlmannsröidd gegnum
fossniðinp. Mér datt í hug ihvort álfarnir væru nú
farnir að syngjar þarna í berginu.”
“Og sástu mig þegar eg var þarna uppi í
hamraskútanum ?”
“Já, eg sá þig. Þú komst eins og huldumaður
fram öðrum megin við fossinn. Og svo sýndist mér
þú hanga í miðjum fossinum. pá greip eg höndun-
um snöggvast fyrir augun. — En segðu mér eitt:
Er ekki yndislegt að sjá sólina gegnum fossinn?”
“Jú, eg hefi aldrei séð slíka dýrðarsjón.”
“Er nokkur jurtagróður í hamraskútanum?”
“Og fremur er það nú fáskrúðugur jurtagróð-
ur. Það er ein lítil grastó.”
"Og ekkert blóm?”
“pað er ekkert blóm þar núna, því að eg tók eina
blómið, sem þar var, og lét það í vasa minn.”
“Er það fallegt?”
“Já, það er fallegt.”
“Viltu Iofa mér að sjá það?”
“Já, eg skal lofa þér að sjá það, en þú verður
þá að rétta fram 'hægri höndina”.
Og Þóra rétti fram Ihægri höndina.
“pú mátt eiga það.” sagði Kári og laumaði
blóminul í Iófa hennar.
“ó. — pað er gleym-mér-ei.” Þóra roðnaði og
stakk blóminu í barminn.
pað ar komið Ihaust og farið að grána í rót.
Káldur norðangjóstur næddi yfir haf og hauður. Kári
reið út með fjallinu og hafði storminn í fangið.
Hann var á leiðinni í kaupstaðinn og rak tvo aburð-
arklára á udan sér.
Þorlákur hafði fengið bréf utan af strönd. par
var munaðarlaust telpa, sem átti að fara að Hvam’mi.
Það átti að senda hana inn í kaupstaðinn þennan
dag, og var þorlákur beðinn að vitja Ihennar þangað.
Hafði ihann því beðið Kára að taka á móti telpunni
og reiða Ihana heim að Hivammi, úr því að Ihann fór
í kaupstaðinn á annað borð.
iNú ibeygðist vegurinn til auisturs, og Kári reið
fyrir múlann á fjallinu. Blasti nú fjörðurinn við
honum, og sá hann bát á sjónum, sem hjó og ruggaði
mjög, því að það var farið að hvessa til muna, og
aldan gnauðaði ömurlega við ströndina.
“Hún er víst þarna í bátnum, litla telpan, sem
eg á að sækja,” hugsaði Kári. “Elín heitir hún, ef
eg man rétt.”
Hann-lét hest sinn brokka niður að sjónum og svo
inn með firðinum. En nú heyrði hann alt í einu
barsgrát gegum stormþytinn. Það var eins og þetta
kvein kæmi upp úr sjónum. Hann fór að hugsa um
hafmeyjarnar, sem ginna sæfarendur með söng sán-
um. Margar sögur hafði hann heyrt og lesið um þær,
en lagði lítt trúnað á slíkar s’ögur. Og sv.o var þetta
enginn söngur. Það var aðeins barnsgrátur.
Kári stökk af ibaki og vék hestinum út af vegin-
um, hljóp fram á sjávaihamrana og ihlustaði. Og nfl
Iheyrði hann svo glögt, að barn var að gráta undir
sjávarhö'mrunum. Hann gekk spölkorn inn með firð-
inum, og varð þá fyrir honum brelkka með líðandi
halla, sem náði niður í fjöru. Hann flýtti sér niður
í fjöruna og aftur út með sjónum.
Og nú sá hann litla stúlku, sem sat undir sjáv-
arömrunum og var að gráta, og öldurnar sleiktu
fjörugrjótið við fætur Ihennar með brimhvítum
tungum.
“Hivað heitirðu, igóSa mín?” Ispurði Kári og
klappaði litlu stúlkunni á vangann.
“Eg heiti Elín og er kölluð Ella.”
“Og hversvegna ertu að híma ihérnal svona illa
til reika?”
“Eg er óhappatalan.” sagði Ella kjökrandi. “Eg
var í ibátnum, en þá kom svo mikill stormur, og for-
maðurinn fór að telja fólkið. Hann sagði að það
væri óhappatala í bátnum.”
“Nú skil eg Ihvemig í öllu liggur,” sagði Kári.
“Þið hafið verið þrettán í tbátnum?”
“Já”, sagð Ella snöktandi.
“Og formaðurinn hefir verið ihræddur um að
báturinn mundi söíkkva?”
“Já”
“Og áttir þú svo að ganga inn í kaupstaðinn?”
“Já, en eg rata ekki. Hann pabbi minn er dáinn,
og enginn er til að leiða mig.” Ella grét beisklega
og skalf af kulda, enda var hún holdvot af særok-
inu.
“Eg skal reyna að vera pabbi þinn,” sagði Kári
blíðlega. Hann tók Ellu í fengið, og hún lagði hend-
urnar um hálsinn á honum.
“Nú ætla eg að reiða þig fyrir framan mig inn
í kaupstaðinn,” sagði Kári. “Ætlarðu þá að Ihætta að
gráta?”
“Já, sagði Ella og fór nú ofurlítið að glaðna
yfir ihenni.
Kári Ibar Ihana upp á sjávarbakkann, sömu leið
og hann hafði farið niður í fjöruna. Hestarnir stóðu
við veginn og settu ihömina í veðrið. Kári reiddi
Ellu fyrir framan sig inn í kaupstaðinn, fór undir
eins með hana inn í veitingahús, keypti mat og
heita mjólk handa (henni og lét þurka fötin hennar.
,Svo fór Ihann með ihana út í /búð og sagði að ihún
mætti velja sér hvaða barnagul'l sem hana langaði
til að eiga. par ivoru margar brúður og allskonar
glingur, en Ella leit ekki við því.
“Mig langar til að eiga engilinn þarna,” sagði hún
og benti á fagra engilmynd, sem Ihékk á 'búðarveggn-
um. Og Kári gaf Ihenni ’myndina.
Það var ko'mið niðamyrkur, þegar Kári reið heim
tröðina í Hivammi með Ellu í fanginu.
“Ekki veit eg hvar eg á að láta þetta ‘bam .sofa”,
sagði Gróa.
“Hún má sofa hjá mér,” sagði póra. Hún lét
Ellu ihátta ofan í rúmið sitt, og Kári hengdi engil-
myndina á þilið fyrir ofan rumið. En Ella gat ekki
sofnað. Hún grét ofan í koddann sinn og fékk ákafan
ekka.
“Hversvegna ertu að gráta, Ella mín?” spurði
póra.
Hún mam'ma mín er dáin, og enginn er til að
kyssa mig,” sagði Ella volandi.
Eg skal reyna að vera mamma þín, elsku barnið
mitt,” sagði Þóra. Hún lét Ellu lesa fagra kvöldbœn,
þrýsti ihenni að brjósti sínu og bauð henni góða nótt
með kossi.
KRÓKUR A MÓTI BRAGÐI.
Stúlkurnar ætluðu að fara að mjólka kýrnar.
pær trítluðu fram göngin með 'mjólkurföturnar í
Ihöndunum. Það var dálítill geigur í þeim, því að
Kári ihafði verið að segja þeim svo ljóta draugasögu
í rökkrinu. Máninn gægðist fram milli tveggja kol-
dimmri skýja og g'lotti hæðnislega framan í þær þeg-
ar þær komu út á Ihlaðið. pær óðu lausamjöllina í
ökla og skálmuðu út að fjósdyrunum. Anna opnaði
dyrnar og leit inn í rangalann.
“Æ! æ! æ! æ!“ hljóðaði ihún og kastaði mjólk-
urfötunni frá sér í snjóinn.
Og Þóra gægðist með hálfum huga inn í rangal-
ann.
‘ó! ó! ó! ó!” æpti hún og kastaði sinni mjólk-
urfötu iíka í snjóinn.
Þær snéru báðar við stukku iheim hlaðið með
öndina í hálsinum. Stóð af þeim stormur mikill, og
■snljórinn gusaðist út frá fótunum á þeim. Þær þutu
inn í foæjardyrnar, en komust ekki lengra, því að
þar stóð Kári fyrir þeim og varnaði þeim inngöngu.
Hann breiddi út faðminn á móti þeim, og þær kunnu
ekki við að vera að folaupa í fangið á foonum.
“Farðu frá, Kári,” sagði Þóra og brýndi raust-
ina. “Við þurfum að flýta okkur inn.”
“Já, farðu, farðu, farðu, fljótt, fljótt,” æpti
Anna. Hún þreif í Ihægri handlegginn á Kára, en
gat ekki foifað Ihonum.
“Hversivegna látið þið svona óhemjulega?”
spurði Kári glettinn.
“Það er draugur í fjósrangalanum,” sagði Anna
titrandi af hræðslu.
“Draugur í Fjósrangalanum,” át Kári eftir
henni. “Ekki vil eg væna ykkur um ósannindi, en
þessu á eg samt foágt með að trúa.”
“pað er nú sama, hvort þú trúir því eða ekki,”
sagði póra sárgröm. “Við sáum 'hann foáðar með
okkar eigin augu'm. Hann skældi sig framan í okkur,
þegar við opnuðum fjósdyrnar.”
“Nú, mér þætti gaman að sjá framan í hann.”
Kári lét all-drjúglega. Hann reyndi að tala kjark
í stúlkurnar og foað þær að fylgja sér út að fjósdyr-
unum.
“pú verður þá að ganga á undan okkur,” sagði
póra og leit til Kára með augnaráði, sem lýsti full-
komnu trúnaðartrausti.
Jú, Kára þótti það ekki nema sanngjarnt, að foann
gengi á undan þeim. Og svo skálmuðu þau öll út að
fjósdyrunuöi.
Tunglið varpaði daufri skímu inn í rangalann,
og þarna stóð draugurinn, illúðugur og ægilegur,
með skökk augu og skældan munn.
Stúlkurnar tóku nú að hrína og ihörfuðu aftur
á bak, en Kári stappaði í þær stálinu. -
“Miklar skræfur getið iþið verið, að láta svona
ólhemjulega”, sagði foann foyrstur. ‘‘Nú skuluð þið
standa grafkyrrar í sömu sporum og horfa á mig
meðan eg er að glíma við drauginn.”
Og sivo fór hnn að tala við drauginn: “Viltu
gera svo vel að foypja sig í Iburtu, þinn illi þræll. Á
eg að taka í lurginn á þér? Þú skalt vita, að það er
ekki mér einum að 'mæta. Hér eru tvær kvenhetjur,
sem geta ihjálpað mér.”
“Æ, vertu ekki að tala við ihann,” sagði Anna
kjökrandi.
Draugurinn var ihvergi smeykur. Hann skældi sig
framan í Kára og vildi ekki víkja.
Kári slcopaði nú skeið inn í rangalann og ræðst á
drauginn, slær af ihoum ihausinn í einu höggi, þrífur
hann því næst á loft og kastar honum hauslausum út
úr fjósdyrunum.
“petta Ihefir þá bara verið snjókerling,” tautaði
Anna og sparkaði í snjóhrúguna, sem Kári hafði
kastað út.
“Takið þið nú eftir,” sagði Kári og kreisti niðri
í sér hláturinn. “Nú ætla eg að segja ykkur skrítna
sögu. Einu sinni þekti eg tvær stúlkur, sem stukku
æpandi inn í bæ, af því að þær sáu eina pervisalega
snjókerlingu í fjósrangalanum.” Og nú hljóp Kári
iskellihlæjandi iheim 'hlaðið og stökk jafnfætis yfir
hestasteininn.
“Einhvern tíma koma kann krókur á móti foragði.
— Og þetta skaltu nú hafa til að foyrja með.” póra
tók ful'Iar lúkur sínar af snjó, fonoðaði snjóbolta í
snatri og kastaði honum í bakið á Kára.
“Og þetta líka,” sagði Anna. Hún kastaði öðrum
snjóbolta í Kára.
“Ha — Viljið þið koma í snjókast?” Kári snéri
sér við og ibjóst til varnar.
Nei, stúlkurnar vildu ekki fara í snjókast. pær
tóku mjólkurföturnar upp úr snjónum og forðuðu
sér inn í fjósið.
Það var eitt kvöld, skömmu eftir að þessi skemti-
legi atburður gerðist, að Kári gekk fram göngin og
opnaði bæjardyrnar. Hann ætlaði að fara að láta í
meisana og gefa kúnum. Það var þreifandi myrkur
og marahláka.
Kári stiklaði með bæjanhúsunum og hélt svo
áfram, þangað til Ihann rak sig á fjósvegginn. Varð
hann að þreifa fyrir sér til að finna fjósdymar. Og
svo opnaði Ihann dyrnar, — og rak upp angistaróp.
Hann snéri við og stökk eins og óður maður inn í
bæjardyrnar og inn göngin.
“Viltu foragða heitar pönnukökur, Kári?” kallaði
Þóra til hans. Hún var að baka pönnukökur inni í
eldhúsinu, og Anna stóð yfir henni.
Kári smeygði sér inn í eldlhúsið til þeirra og
vissi varla sitt rjúkandi ráð.
“Eg er nú ekki að hugsa um neinar pönnukökur,”
sagðí hann með þjósti. “Þið foeðuð átt að sjá það
sem eg sá áðan. Þá hefði ykkur líklega þótt nóg um.”
“Nú, fovað sástu?” spurði Anna.
“Eg sá skrímsli í fjósrangalanum,” svaraði Kári.
“Skrímsli í fjósrangalanum,” át póra eftir hon-
um. “Það folýtur að hafa verið missýning.”
“Hvað ertu að rengja, stúlka! Eg sá skrímslið
með mínum eigin augum, þegar eg opnaði fjósdyrn-
ar. pessi ófreskja kom másandi á móti mér og ætlaði
að rjúka á mig.”
“Ætli það hafi ekki verið hestur,” sagði póra og
var nú æði kotroskin.
“Nei, Ihestur var það ekki.”
“Eða hundur?”
“Nei, hundur var það ekki.”
“Eða kind?”
“Nei, kind var það ekki.”
“Eða köttur?”
“Nei, köttur var það ekki.”
“Eða kálfur?”
“Nei, kálfur var það ekki.”
“En hivernig gastu séð það í myrkrinu?” spurði
Anna með undrunanstvip.
Framh.

SÓLSKIN
Fyrir börn og uajliaga
:,::iKBIBi»liBiBBiBlBli»'®B!HSlBI®ElllEll§liB||§li§lil
ra ^ w raira aiBiEiB'rat:

BAK VIÐ FOSSINN.
ÓHAPPATALAN.
Professional Cards
DR. B. J. BRANDSON 218-220 MEDIOAIi ARTS BLiDG. Oor. Grahani arul Kennedj Sta. Phone: A-1834 Office tlmar: 2—3 Ileimili: 77« Vlctor St. Phone: A-7122 Winnipeg, Manitoba THOMAS H. JOHNSON og H. A. BERGMANN ísl. lögfræðingar Skrifstofa: Room 811 McArtlmr BuUding, Portage Ave. P. O. Box 165« Phones: A-6849 og A-684«

DR. 0. BJORNSON 216-220 MEDIOAD ARTS BT.nn Cor. Graham anri Kennedj Sts. Phone: A-1834 Office timar: z—3 Heimill: 764 Victor St. Phone: A-7586 Winnipeg, Manltoba W. J. I.INDAL, J. H. IiINDAL B. STEFANSSON Islenzkir lögfræðlngar S Home Inveetment Bulldlng 468 Main Street. Tals.: A 4968 ?eir hafa elnnlg skrlfstofur að Lundar, Riverton, Gimli og Pinej og eru þar að hitta á eftirfylgj- andl tlmum: Lundar: annan hvern miðvlkudac Riverton: Fyrsta flmtudag. Gimllá Fyrsta mlðvlkudag Piney: þriðja föstudag 1 hverjum mánuði

DR. B. H. OLSON 216-220 Mi:i)IOAI, ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy sta. Phone: A-1834 Office Hours: 3 to 5 Hehnili: 723 Alverstone St. Winnipeg, Manltoba

» ARNI ANDERSON ísl. lögmaður í félagi við E. P. G&rland Skrifst.: 801 Electric Rail- way Ohambers Talsimi: A-2197

DR J. STEFANSSON 216-220 MEDIOAIi ARTS BLDG. Cor. Graham and Kenned j Sta. Stundar augna, eyrna, nef og kverka sjúkdðma.—Er aB hltta kL 10-12 f.b. og 2-5 e.h. Talsíml: A-1834. Heirnili: 373 River Ave. Tals. F-2691.

A. G. EGGERTSSON LL.B. 1 fsl. lögfræð'ngur Hefir rétt til að flytja mái bæði í Man. og Sask. Skrifstofa: Wynyard, Sask.

DR. B. M. HALLDORSSON 401 Bojd RnllrHng Oor. Portage Ave. og Edmonton Stundar sérstakiega berklasýki og aSra lungnasjúkdöma. Er að íinna á skrifstofunni kl. 11—12 f.h. og 2—4 e.h. Sími: A-3521. Heimili: 46 A lloway Ave. Tal- sími: B-3158.

Phono: Garry 2*16 JenkinsShoeCo. | 689 Notre Dam* Avenue

DR. A. BLONDAL 818 Somerset Bldg. Stundar sérstaklega kvenoa tg barna sjúkdóma. Er að hitta frá kl. 10—12 f. h. S til 5 e. h. Office Phone N-6410 Heimili 806 Victor Str. Sími A 8180.

A. S. BardaS 84» Sherbrooke 8t. Selur likkietui og annast um útfarir. Allur útbúnaftur gá bezti. Ennfrem- ur selur hann alakonar minniavarSa og legsteina. Skrlfst. UUsimi N 6.08 Heimills talsíini N fSO'j

DR. Kr. J. AUSTMANN 848 Somerset Blk. Viðtalstími 7—8 e. h- Heimili 469 Simcoe, Office A-2737. res. B-7288-

EINA ÍSLENZKA Bifreiða-aðgerðarstöðin í borginni Hér þarf ekki að biða von úr viti. . viti. Vinna öll ábyrgst og leyat af henfii fljðtt og vel. J. A. Jóhannsson. 644 Burnell Street F. B-8164. Að baki Sarg. Fire Hal

DR. J. OLSON Tannlæknir 216-220 MEDIOAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedj Sta. Talsími A 8521 Heimili: Tals, Sh.8217

Dr. AMELIA J. AXFORD Ohiropractor 516 Avenue Blk., Winnipeg Phone: Office: N-8487 House: B-3465 Hours: 11-12, 2-6 Consultation free.
J. G. SNÆDAL Tannlæknir 614 Somerset Block Cor. Portage Ave. og Donald Bt. Talsími: A-8889

Vér leggjum sérstaka álierzlu ú að sclja meðul eftir forskriftiun lækna. Ilin beztu lyf, sem Ii;»‘gt er að fá eru notuð eingöngu. . pegar þér lcomið með forskrliftum til vor megið |)jer vera viss nm að fá rétt það sem lækn- irinn tekur til. OOL.CDEOGH & CO., Notre Dame and Sherbrooke Phones: N-7659—7650 Giftingaleyfisbréf seld
ralsímnr: Skrifstofa: N-6225 lleimill: A-7998 HALLDÓR SIGURDSSON General Contractor 808 Great West. Perm. Loan Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAVLOR LÓGTAKBMAÐUR Helmilistals.: St. John 1844 Sltrlfstofu-Tals.: A «557 Tekur lögtaki bæði húsaleigtiekBld^, veðskuldlr, vlxlaekuldlr. Afgretétr »1 aem að lögum lýtur. Skritstofa 255 Matn Stw»
i Munið Símanúmerið A 6483 i og pantið meSöl yðar hjá oss. : Sendið pantanir samstundis. Vér afgreiðum forskriftir með sam- : vizkusemi og vörugæði eru óyggj- ; andi, enda höfum vér magrra ára | lærdðmsrika reynslu að baki. — Allar tegundir lyfja, vindlar, Is- rjðmi, sætindl, ritföng, tðbak 0. fl. McBURNEY’S Drug Store \ Cor Arlington og Notre Dame Ave
J. J. SWANSON & CO. Verzla með fasteignir. Sjá um leigu á húsum. Annast lán, eldsábyrgð o. fl. 808 Paris Bldg. Phones. A-6349—A-6310 Verkstofu Tals.: Helma Tala.: A-8383 A-9384 G. L. STEPHENSON Plumber Allskonar rnfmagnsáhöld, svo sem straujárn víra, aUar tegundlr a' glösum og aflvaka (hatlerlea) Yerkstofa: 676 Home St.

Endurftýið Reiðhjólið! Látlð ekkl lijá liða að cndur- nýja reiðhjólið yðar, áðnr en mestu annimar hj*rja. Komið með það iiii þegar og látið Mr. Stebbins gefa yðiir kostnaðar áivtlun. — Vandað vork áhjrgst. (Maðurinn sem allir kannast við) S. L. STEBBINS 634 Notre Dame. Winnipcg \
(íiftinga og íi/ Jaröarfara- v\om með litlum fyrirvara Hirch blómsali 616 Portage Ave. Tals. B720 ST IOHN 2 RING 3
i