Lögberg - 26.06.1924, Síða 3

LöGBERG FIMTUDAGINN.
26. JÚNÍ 1924
Bls. 9
ga§BiHisaBiia®siaBiiasHSi
ALFAKLETTUR.
Kári reið burt frá ánni og nam staðar á grœnum
grösugum bala undir Álfakletti. Þar fleygði hann
sér niður og fór að rifja upp fyrir sér ýmsar hug-
ljúfar minningar frá 'bernskuárunum. Oft hafði
hann farið með börnunum frá Hvammi upp að Álfa-
kletti og verið að leika sér við þau á þessum græna
(bala. “peir geta verið nógu skrítnir þessir barna-
leikir stundum,” Ihugsaði Kári. “Einu >sinni ætlaði
Þóra að verða konan mín. Hún sat brosandi ihjá mér
hérna á balanum. En þá kom Oddur og tók ihana frá
mór með frekju. “Við eigum að vera hjón,” sagði
hann við Þóru .“Og Kári á að ivera vinnumaður hjá
okkur.” Eg man hvað mér sárnaði. Og Iþóra fór að
gráta. Við þorðum samt ekki annað en að láta undan,
því að annars hefði Oddur klagað okkur fyrir móð-
ur sinni. — ó, mínir fögru æskudraumar! Skyldi
mér nokkurntíma auðnast að sjá ykkur rætast?”
Og Kári gat ekki stilt sig um að hrópa hátt: “Aldrei,
aldrei.”
Og með hvellu bergmáli hermdi Álfaklettur eftir
honum: Aldrei! aldrei!”
Kári lagðist endilangur og undarlegur svefn-
höfgi kom yfir hann. Honum fanst isem hann lægi á
dúnsæng, og áin vaggaði honum í værð með draum-
ljúfum nið.
Álfaklettur opnaðist, og út kom álfakonungur í
skínandi skrautklæðum, með gullkórónu á ihöfði.
“Viltu sjá dætur mínar dansa?” sagði álfakóng-
urinn.
“Já, það þætti mér gaman,” svaraði Kári.
‘Þá verður þú að korna inn í Álfaklett með mér.”
Álfakóngur rétti Kára höndina og leiddi hann inn í
klettinn.
Og nú komu þeir inn í stóran sal.. Sá salur var
gulur, og alt gult, sem inni var. Gulir logar léku um
loft og veggi. Og þrjár yndisfagrar álfameyjar í gul-
um kjólum voru að dansa á gólfinu.
Kári varð svo hugfanginn af þessari dýrð og
fegurð, að ihann gleymdi á svipstundu allri sorg og
öllum vonbrigðum.
Svo gengu þeir inn í annan sal. Sá salur var
allur rauður, og alt rautt, sem inni var. Rauðir logar
léku um loft og veggi. Og þrjár yndisfagrar álfa-
meyjar á rauðum kjólum voru að dansa.
pá gengur þeir inn í þriðja salinn. Sá salur var
grænn, og ált grænt, sem inni var. Grænir logar léku
um loft og veggi. Og iþrjár yndisfagrar álfameyjar í
grænum kjólum voru að dansa.
Og loksins fóru þeir inn í fjórða salinn. Sá
salur var blár, og alt blátt, sem inni var. Bláir logar
léku um loft og veggi. Og þrjár yndisfagrar álfa-
meyjar í bláum kjólum voru að dansa.
“Nú er ekki e'ftir nema einn salur,” sagði álfa-
kóngurinn. “Það er insti og fegursti isalurinn. Þar
er drotning mín, og hún ætlar að sýna þér þann sal.”
í sama vetfangi opnaðist insti salurinn. Og álfa-
drotningin kom fram í dyirnar. Hún var í dýrðlegum
drotningarskrúða, og kórónan alsett undurfögrum
demöntum.
“Velkominn, ungi maður,” sagði hún brosandi
og rétti Kára höndina. Og frá sér numinn af fögn-
uði gekk ihann við hlið hennar inn í insta salinn.
Hann fékk ofbirtu í augun, því að þessi salur var
sveipaður björtum æfintýraljó>ma. Aldrei hafði hann
séð aðra eins dýrðaribirtu, >ekki einu sinni í draumi.
par ægði saman öllum litum regnbogans, og yfir
salnum var stór hvelfing með blikandi stjörnum og
smásólum, er sindruðu logbjörtum geislum í allar
áttir.
I
Gólfið í þessum sal var einn stór spegill, og á
miðju gólfinu var stúlka á gullstól. Kári sá ekki
framan í hana, því að hún var með blæju fyrir and-
litinu, en fögur var hún í vexti og gædd ósegjan-
Iegum yndisþokka.
Þarna getur iþú niú séð konuefnið þitt,” sagði
álfadrotningin og benti ibrosandi á stúlkuna, sem
sat á gullstóilnum.
‘Konuefnið mitt!” Kári læddist að stúlkunni og
lyfti blæjunni frá andliti hennar.
"Þóra! Þóra.’ hrópaði hann og ætlaði að faðma
stúlkuna. En í því vaknaði hann og stökk á fætur.
Hann hafði sofið ofurlitla stund undir Álfakletti.
Hann hafði verið að dreyma.
DYGGUR VINNUMAÐUR.
Presturinn hafði brugðið sér snöggva ferð suð-
ur í Reykjavík. Nú var hann á heimleið, og fór geyst
enda hafði hann tvo til reiðar. Hann ihafði ásett sér
að komast heim fyrir háttatíma þetta kvöld, og það
tókst onum líka.
Hann hægði á sér, þegar hann kom heim undir
túnið, og fór að athuga grassprettuna. Hann lét hest-
ana lötra með girðingunni og ætlaði um leið að
líta á óræktarmóana í túnjaðrinum. En hann sá
enga óræktarmóa. par sem þeir höfðu verið var nú
komin rennislétt flöt.
Hvernig gat istaðið á þessu? Hann hafði
ekki verið nema Ihálfan mánuð í ferðinni. Hvernig
gat slík breyting orðið á svo skömmum tíma? Oft
hafði hann óskað, að þessir óræktarmóar væru orðn-
ir að sléttu túni, en aldrei fant honum vera nægur
vinnukraftur á prestssetrinu til að koma því í fram-
kvæmd.
iHann varð að látá gleði sína í iljósi á einhvern
hátt, og varð ihonum þá fyrst fyrir að veifa svipu-
ólinni, en hestarnir þurftu ekki meiri hvatningu.
peir tóku viðbragð. Og presturinn reið á harða
spretti heim f hlað.
Frúin stóð úti á hlaðinu, til að fagna sínum
elskulega eiginmanni. En Kári tók á móti hestunum
og fór að spretta af þeim.
“Hver hefir sléttað móana i túnjaðrinum? Það
verð eg að fá að vita undir eins.” Presturinn leit
ástúðlega til konu sinnar.
“pað hefir nýi vinnumaðurinn okkar gert,” sagði
frúin hróðug.
“Hann Kári? Eg hélt að hann hefði nú haft nóg
annað að starfa.”
“Jú, hann lét sér ekki um það muna, drengur-
inn. Hann hefir gert það í hjáverkum sínum á kvöld-
in.”
Presturinn gekk til Kára, tók í höndina á honum
og mælti: “Eg þakka þér fyrir trúmensku þína og
dugnað, Kári minn. Eg gleymdi nú að þéra >þig, en
það gerir ekkert til. Héðan af iskulum við þúast.
Og nú skaltu ekki lengur vera vinnumaður hjá mér.”
“Hann ætlar þó ekki að fara að reka mig úr
vistinni!” hugsaði Kári.—
“Frá þessum degi skaltu vera ráðsmaður hjá
mér, og eg hækka kaup þitt um ihundrað krónur.”
Og nú kreisti presturinn híöndina á Kára með enn
þá meira afli og innileik.
Kári stamaði upp úr sér fáeinum þakkarorðum.
Hann var utan við sig af gleði, og þótti nóg um
þessa fremd.
“Þetta á eg nú fekki skilið,” sagði hann.
“Jú, víst áttu það skilið. Trúmenskan verð-
skuldar ætíð umbun.” Prestuirnn hefði án efa sagt
eittihvað meira, ef frúin hefði ekki iblandað sér í
samræðuna.
Hún óskaði Kára tiil hamingju með ráðsmanns-
stöðuna. Svo snéri ihún sér brosandi að manni sín-
um og mælti: “Æ, farðu nú að koma inn. Eg þori að
segja, að það er farið að sjóða á katlinum.”
“Já, eg skal nú koma, elskan mín,” sagði prest-
urinn.
LJETTFETI.
Presturinn átti steingráan fola, sem var kall-
aður Léttfeti. Var það fallegasti folinn þar í sveit-
inni og þó víðar væri leitað. Kári hafði verið að
temja hann fyrir prestinn. Og aldrei hafði hann
stigið á Ibak öðrum eins gæðingi. Auðvitað íhafði
hann ausið og pjónað í byrjun, og auk þess slitið af
sér þrjú beisli, því að hann var svo eldfjörugur. En
Kári hafði ilátið söðlasmið búa til sénstakt beisli á
hann. pað var með afarsterkum leðurtaumum og
mátti heita óslítandi.
Svo var Léttfeti fjörugur í samreið, að Kára
þótti nóg um stundum, því að ef hann gaf honum
lausann tauminn eitt augnablik, þá rann hann fram
úr öllum hópnum, sem fugl flygi.
Oft klappaði Kári ihonum á makkann og stakk
upp í ihann brauðbita, enda var folinn svo eliskur að
honum, að ihann hneggjaði til hans, hvar sem
hann.
Ó, að eg vær svo ríkur, að eg gæti keypt folann,”
hugsaði Kári eitt kvöld, þegar ihann var að spretta
af honum úti á hlaðinu. “Skyldi presturinn vera fá-
anlegur til að selja hann? Sá yrði nú ekki gefinn. Eg
'þori að segja að það hrykki ekki til, þó að eg vildi
gefa aleigu mína fyrir hann.”
Og nú vildi svo heppilega til, að presturinn
kom út á hlaðið. Kári greip tækifærið til að spyrja
hann, Ihvört Léttfeti mundi vera falur fyrir nokkurt
verð.
“Hann Léttfeti, sagði preturinn með þóttasvip,
eins og hann hefði orðið fyrir móðgun. “Nei. hann
er ekki falur.
SKUGGABJÖRG.
Þóra sat í þokunni undir Skuggabjörgum, skamt
fyrir ofan veginn. Nú sat hún ekki undir Álfakletti,
eins og ihún var vön. Henni þótti eiga best við að
sitja undir Skuggabjörgum, því að nú grúfði stór og
isvartur skuggi yfir framtíð hennar.
Hún opnaði sálmabók, sem hún hélt á í hend-
inni, og Ihorfði um stund á lítið, fölnað blóm, sem
lá eins og miði í einni opnunni.
En nú heyrðist hófadynur, og ungur maður á
steingráum hesti kom þeysandi út úr þokunni, og
hvarf aftur inn í þokuna.
Þóra sá hann í svip og andvairpaði: “Vertu
sæll, vinur minn. Á morgun verð eg orðin kona ann-
ars manns. Ekki skil eg í þessum drunga, sem er að
koma yfir mig.”
Hún ihallaði sér upp að mosavöxnum steini og
lét aftur augun.
Skuggabjörg opnuðu-st, og út kom ófrýnileg
skesisa. Hún læsti krumlunni utan um hægri hand-
ilegginn á Þóru og dró hana inn í Skuggaibjörg.
póra var svo Ihrædd, að ihún þorði ekki einu sinni
að hljóða. Hún skimaði í kringum sig. Og þar gaf á
að líta. Hún var komin inn í afanstóran helli. Stór
pottur ihékk yfir hlóðum ámiðju gólfi, og lagði daufa
skímu frá glæðunum. Ekki var þar annað ljós, enda
var einis og hálírökkur í hellinum. En ægilegast af
öllu var að sjá alla þá jötna, bergrisa, flögð og for-
ynjur, sem voru þar inni.
"Hér á að vera ibrúðkaupsveisla í nótt.” sagði
skessan.* ‘Nú skaltu setjast á -hrímugan stein hjá
rauðeygðum risa.
í sama bili var hellishurðinni hrundið upp og inn
kom íturvaxinn maður 'með grímu fyrir andliti.
Hann stökk jaffnætis yfir stóra pottinn, þreif póru
frá rauðeygða risanum og ihljóp með hana út úr
ihellinum. Hann steig á bak teingráum hesti, er stóð
reiðtygjaður sunnan við Skuggabjörg, og setti póru
fyrir framan sig. Svo þeysti hann langt fram á ör-
æfi, og 'hrukku gneistar undan ihófum hestsins. Trðll-
in komu æpandi á eftir þeim og slóigu hring u*m þau.
Þóra fórnaði höndum tiil himins.
f sama ibíli kom sólin upp. Og steingrái ihestur-
inn tókst á loft. Hann öslaði himinblámann og nam
staðar á björtú morgunskýi.
ipóra leit niður fyrir sig. ÖIl tröllin voru orðin
að steini. Þau hafði dagað uppi. Var nú ekkert ann-
að að sjá en hraundranga og hamraborgir þar sem
þau höfðu verið.
iGrímumaðurinn fór af baki og lét Þór'u setjast
hjá sér á morgunskýinu. En steingrái hesturinn stóð
yfir þeim.
Mikil unun er að því að sitja hér uppi á þessu
Ibjarta skýi,” hugsaði Þóra. “ó, hvað mig langar til
þess að sjá framan í þennan góða grímumann, sem
bjargaði mér úr tröllahöndum.”
Hún snéri sér að grímumanninúm, þreif af hon-
um grímuna og varpaði henni til jarðar. Svo var
geisladýrð morgunroðans mikil, að póra fékk ofbirtu
í augun. Hún leit framan í manninn, sem sat hjá
henni á skýinu og varð frá sér numin.
“Kári, Kári” hrópaði -hún og ætlaði að varpa
sér í fangið á manninum. En í því vaknaði húri og
stóð á fætur. Hún hafði sofnað ofurlitla stund undir
Skuggabjörgum. Hána hafði verið að dreyma.
------o - ■ ■
BRÚÐKAUPSDAGUR.
Það var þoka og súld. Þvílíkur brúðkaupsadgur!
Boðsfólkið kom úr öllum áttúm til kirkjunnar. Einn
hóprinn var stærstur ogriðu ibrúðhjónin þar í
Ibroddi fylkingar. 1 ' Hl'
Nú varð Bleikur fyrir þeim heiðri, að bera unga'
og fagra brúði. Slíkur heiður hlotnaðist ekki öllum
Ihestum. En það var ekki að sjá á Bleik, að hann væri
neitt upp með sér af iþví. Hann lagði kollhúfur við
og við og lötraði veginn í hægðum sínúm. pað var
enginn asi á neinum. Brúðurin kunni best við þenn-
an seinagang, og aðrir gátu ekki verið að fara á
undan ihenni. pað var hvort sem var ekkert hægt að
gera fyr en ihún var komin til kirkjunnar.
“Mikil er þokan,” sagði brúðguminn. “En eg er
að vona, að það fari nú að glaðna til bráðum.”
“Litla von hefi eg um það,” svaraði brúðurin og
leit ekki upp.
Henni var geðfeldast að horfa niður á faxið á
Bleik. Ef hún leit til vinstri, þá varð áin fyrir augum
faennar. Og áin dansaði ekki léttilega og hoppaði
ekki gáskafull niður eyrarnar, eins og hún faafði svo
oft gert. Nei, faún mjakaðist áfram með nöldrandi
skvaldri.
Og liti forúðurinn til hægri, þá tók ekki betra við.
Hver þúfa, ihver steinn og faver hnjúkur gretti sig
f-raman í -hana með yglda brá, og jafnvel iblómin
hengdu niður höfuð sín með ólund.
Kári var ekki Iheima, þegar brúðhjónin og boðs-
gestirnir riðu í falaðið á prestissetrinu. Hann hafði
farið árla morguns upp á mýrar, með torfljá í hend-
inni, og haft nesti með sér.
Hann þóttist iheppinn að honum skyldi ekki hafa
verið boðið í veisluna. Hann langaði ekki til að sitja
þessa Ibrúðkaupsveislu. Ef honum hefði verið boðið,
þá hefði hann varla getað ihafnað boðinu; það hefði
ekki verið talin kurteisi. Hann vissi ekki að það var
einmitt póra, sem faafði ihjálpað 'honum úr þessari
klípu. Oddur hafði viljað bjóða faonum í veisluna
og sömuleiðis foreldrar hans, en Þóra taldi það úr,
og þar við sat. Oddur gat ekki verið að gera það að
kappsmáli.
Kári bograði við torfljáinn og keptist við að
rista torfið. Hann dró torfurnar úr flaginu og kast-
aði þeim ómjúklega frá sér. Hann var holdvotur og
forugur frá hvirfli til ilja, en hvað gerði það til?
Ekki ætlaði hann að fara að setjast á -búrðarbekkinn.
Hann lagði torfljáinn á þúfu, rétti úr sér og
strauk hendinni um bakið. pokan varnaði honum
aliss útsýnis. Hann tók úrið upp úr vestisvasanum og
fleit á það. Og nú sá hann glögt í huganum alt það,
sem gerðist'heima á prestsetrinu: Presturinn var að
halda ræðu yfir brúðhjónunum, svo ómar söngurinn,
og nú gengur fólkið út úr kirkjunni. En brúðurin
er sorgbitin á svip og annars hugar. Hún er þó ekki
að hugsa um æskuvininn sinn, sem gaf faenni litla
blómið og sendi henni ljóðabréfið?
“Nú 'er öll von úti!” hugsaði Kári. “ó, þið
grimmu örlög, sem slítið sundur tvær ungar sálir,
sem unnast!”
IHann gat varla staðið, hann var svo lémagna, og
nú rann út í fyrir honum.
“Skömrn er að mér að vera að skæla eins og lítill
drenghnokki. Til hvers er að vinna fyrstu verðlaun
fyrir hástökk og glímu, -ef maður getur ékki borið
mótlætið með karlmensku og hugprýði? Ekki grét
Kári, nafni minn, Sölmundarson, þegar hann stölck
út úr brennunni forðum, og loguðu þá klæði hans
öll og hárið' á honum líka. En það er nú reyndar sá
munur, að faann logaði allur að utan, en eg loga
allur að innan. Og svo 'slökti faann á sér eldinn í
tjörninni. Engin tjörn getur slökt eldinn, sem brenn-
ur í brjósti mínu. Ekki yrði mér hughægra, þó að eg
færi að fleygja mér riiður í þessa fora/rpolla. En
ætli Kári iSölmundarson. hafi 'ekki logað að innan
líka? Jú, vissulega hefir logi sorgar og hefndar bloss
að í brjósti hans. Og 'þó bar hann sig vel, eins og
ihraustum dreng sæmir.. Nú ætla eg að foera mig vel
líka, en ekki má eg fayggja á hefndir, -eins og hann,
þó að lífið faafi leikið mig grátt. Eg ætla faeldur að
reyna að vinna öll verk mín með dygð og trúmensku
og koma alstaðar fram til góðs. Og þá get eg ef til
vilil orðið til gagms og sóma í mannfélaginu, þó að eg
verði aldrei gæfumaður. Og svo þarf eg að hrista af
mér alt hugarvíl. Eg þarf að gefa sjálfum mér dá-
litla ráðningu fyrir það, að eg skyldi fara að skæla
áðan.”
Kári rak sjálfum sér löðrung, tók torfljáinn,
fór að rista torfið, og hamaðist.
Þóra stóð í brúðarskartinu frammi fyrir stórum
spegli inni í stofu á prestssetrinu. Frúin var sjálf
að næla á faana skautið. pær voru tvær einar inni.
“En sá hrollur í mér!” ihugsaði póra. ‘ISkyldi
það vera 'af því að eg var andvaka í nótt? Skyldi
nokkur taka eftir því, að eg hefi verið að gráta?”
“Viljið þér hinkra vð augnablik? sagði frúin.
“Mig vantar fáena títuprjóna.”
í sama bili kom Oddur, sjálfur brúðguminn,
inn í stofuna, en ifrúin gekk út.
Framh.
Professional Cards
DR. B. J. BRANDSON
21S-220 MEDIOAI/ ARTS HLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sta.
Phone: A-1834
Offlce tlmar: 2—3
Helmill: 778 Victor St.
Phone: A-7122
Winnipeg, Manltoba
DR. O. BJORNSON
216-220 MEDICAL ARTS BLDG.
Cor. Graliam and Kcnnedy Sta.
Phonc: A-1834
Office tímar: 2—3
Heimili: 764 Victor St.
Phone: A-7586
Winnipeg, Manitoba
DR. B. H. OLSON
216-220 MEDICAL ARTS BT.no
Cor. Graham and Kennedy Sta.
Phone: A-1834
Offlce Hours: 3 to 5
Hehnili: 723 Alverstone St.
Winnipeg, Manitoba
DR J. STEFANSSON
216-220 MEDIOAL ARTS RLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Stundar augna, e-yrna, nef og
kverka sjúkdóma.—Er a6 hltta
kl. 10.12 f.h. og 2-5 e.h.
Talsíml: A-1834. Heimili:
373 River Ave. Tals. F-269I.
DR. B. M. HALLDORSSON
401 Boyd Building
Oor. Portage Ave. og Edmonton
Stundar sérstaklega berklasýkl
og aBra lungrnasjúkdóma. Er aS
finna á skrlfstofunni kl. 11—12
f.h. og 2—4 e.h. Sími: A-3521.
Heimili: 46 Alloway Ave. Tal-
elmi: B-3158.
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrifstofa: Room 811 UoAftfev
Bollding, Portage Ave.
P. O. Box 1656
Phones: A-6849 og A-6846
W. J. LINDAL, J. H. LINDAL
B. STEFANSSON
Islenzklr lögfræSingar
S Home Inveetment Bullding
468 Main Street. Tals.: A 4968
Peir hafa elnnlg skrlfstofur a8
Lundar, Riverton. Glmll og Plney
og eru þar aK hltta & eftirfylgj-
andl tlmum:
Lundar: annan hvern miCvtkudag.
Riverton: F'yrsta fimtudag.
Gimliá Fyrsta miCvlkudag
Piney: þriCJa föstudag
1 hverjum raánuCi
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garland
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way Ohambers
Talsími: A-2197
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræð'ngur
Hefir rétt til að flytja mÁl
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérataklega kvenna eg
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. k.
8 til 6 e. h.
Office Phone N-6410
Helmlli 80« Vieber Btr.
8íml A 8180.
DR. Kr. J. AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtalstími 7—8 e. h-
Heimili 469 Simooe,
Office A-2737. res. B-7288-
Phone: Garry 2618
JenkinsShoeCo.
669 Notra Damg
Avonua
DR. J. OLSON
Tannlæknir
216-220 MEDIOAL ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Talsími A 8521
Heimili: Tals. 8h.8217
A. 8. Bardal
841 Sherbroeke 8t.
S.Iut lfklaittur og annaat um útfarir.
Allur útbúnaður «A bezti. En.frem-
ur eelur hann abltonu minni«va>8e
og legsteina.
8knfat. talflfml N MH
Helmlllg taMmi N «30«
J. G. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave. og Donald 84-
Talsiml: A-8889
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðgerðarstöðin
í borginni
Hér þarf ekki aC biCa von úr vitl.
viti. Vinna <511 ábyrgst og ley»t af
hendi fljðtt og vel.
J. A. Jóhannsson.
644 Burnell Street
F. B-8164. A8 baki Sarg. Flre Hal
Vér Ieggjum sérstaka áherzlu á aS
selja meðul eftir forskriftum lækna.
Hin beztu iyf, sem liægt er að fá eru
notuð eingöngu. . pegar þér komið
með forskrliftum til vor megið þjer
vera visa um að fá rétt það sem ltekn-
irinn tekur Ul.
COLCLECGH & CO.,
Notre Dame and Sherbrooke
Phones: N-7659—7659
Giftingaleyfisbréf seld
Dr. AMELIA J. AXFORD
Ohiropractor
516 Avenue Blk., Winnipeg
Phone: Office: N-8487
House: B-3465
Hours: 11-12, 2-6
Consultation free.
Munið Símanúmerið A 6483
og pantiC meCöl yCar hjá oss. —
SendiC pantanir samstundis. Vér
afgreiCum forskriftir meC sam-
vizkusemi og vörugæCi eru úyggj-
andi, enda höfum vér magrra ára
lærdðmsríka reynslu aC baki. —
Allar tegundir lyfja, vindlar, Is-
rjðmi, sætindi, ritföng, tðbak o. fl.
McBURNEY’S Drug Store
Cor Arlington og Notre Dame Ave
ralsímar:
Skrlfstofa:
Heinvili: ....
N-6225
A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Lo&n
Bldg. 356 Main St.
J. J. SWANSON & CO.
Verzla með fasteignir. Sjá
um leigu a nusuir.^ Annast
lán, eldsábyrgð o. fl.
808 Paris Bldg.
Phones. A-6349—A-6310
Giftinga og . .,
Jaröarfara- plom
moð litlum fyrirvara
Birch hlómsali
616 Portage Ave. Tak. B720
ST IOHN 2 RING 3
JOSEPH TAYLOR
LC GT AKiSM aður
Heimllistalfl.: St. John 1844
Skrilstofu-Talfl.: A 6557
Tekur lögtaki bsCl hú«aletguflku.id%
ve'ðskuldlr. vlxUflkuldlr. Afcreátttr tu
sem aC lögum lýtur.
BkHfstofa 265 Maln Itowt
Verkstofn Ttvls.: Heima Tal».:
A-8383 A-9384
G L. STEPHENSON
Plumber
Allskonar rafniagnsáhöld, svo seni
stranjárn víra, allar tegundir af
glögum og aflvaka (bntteriee)
Verkstofa: 676 Home St.
Endurnýið Reiðhjólið!
Látið ekki hjá lfða að cndur-
nýja reiðhjóllð yðar, áðiu- en inostu
annimar byrja. Kotnið með það
nú þegar og látið Mr. Stobbins
gefa yður kostnaðar áætlun. —
Vandað verk ábyrgst.
(MaCurinn sem allir kannast viC)
S. L. STEBBINS
634 Notre Dame, Winnlpeg