Lögberg - 16.10.1924, Síða 7

LÖGBERG, FHMTUDAGINN.16. OKTÓBER, 1924.
Bls. 7
Haldið höf-
uð húð
barna yðar
hreinni
Mæ5ur! VerndiS
börn y.8ar frá sár-
indum i höfuShútSinni, meS þvi aS
bera tafarlaust Zam-Buk á þá staSi,
sem sárindin fyrst gera vart vifi sig.
Zam-Buk er mest mýkjandi og
græSandi smyrsl, sem þekkjast. pau
skapa heilbrigSi í húS og hári, lækna
útbrot, hringorma og aSra hörunds-
kvilla.
Zam-Buk tekur fyrir ræturnar á
sjúkdómunum, sótthreinsar og græS-
ir á svipstundu.
Zam-Buk smyrslin eru unmin úr
fágætum lækningajurtum, sem eiga
engan sinn líka. Bngin eiturefm er
þar a8 finna eSa dýrafitu, eins og i
mörgumi öSrum smyrslum, þau eru
gersamlega hrein og græSa fljótar
ö'llu öSru.
Bezti Vinur Mæðranna.
Sé um skurði, brunasár, bólgu eSa
hrufur aS ræSa, er vissasti vegurinn
aS nota Zam-Buk. HafiS öskju ávalt
viS hendina. BO cent. Hjá öllum lyf-
sölum.
Seymour Parker Gilbert
hinn yngri.
Árið 1918 gerðist sá sjaldgæfi
atlburður, að maður aðeirts 26 ára
að aldri, var skipaður aðstuðar-
fjármálaráðgjafi Bandaríkja-
stjórnarinnar. Hét sá Seymour
Parker Gillbert. Sex árum síðar hef
ir manni þeksum verið falið á hend
ur, eitt hið vandasamasta og á-
Ibyrgðarmesta viðfangsefni , sem
hugsast getur, sem sé að annast
um það, að Þjóðverjar greiði á rétt-
um tíma, stríðsskaðabæturnar, sam
kvæmt fyrirmælum þeim, er til-
lögur Dawes-nefndarinnar gerðu
ráð fyrir. Launin, sem istarfa þess-
um fylgja verða að minsta kosti
frá þrjátíu til fjörutíu iþúsundir
um árið, en ábyrgðin er líka á
hinn toóginn feyki mikil. Mr. Gil-
íbert var skipaður í aðstoðarfjár-
málaráðgjafa embœttið af Wood-
row Wilson. Hafa yfirmenn hans
verið þeir Carter Glass, Houiston
og ihin síðari árin Andrew Mellon,
eftir að Republicana flokkurinn
kom til valda, í nóvemibermánuði
síðaistliðnum, sagði Mr. Gilbert af
sér stöðu sinni í fjármálaráðu-
neytinu og tók upp að nýju hið
fýrra starf isitt við lögmanafélagið
Cravath, Henders'on & De Gers-
dorff í New York.
Hinn nýi yfirumsjónarmaður
skaða'bótamálanna, er fæddur að
Bloomfield í New Jertsey-ríki hinn
13. dag októbermánaðar, árið 1892.
Stúdentsprófi lauk hann við Rut-
gers College 1912, en útslkrifaðist
í lögum af Hhrvardháiskólanum
vorið 1915 með fyrstu ágætiseink-
unn. Tók hann þegar að gefa sig
við málafærslu og héltþeim starfa
þar til h»nn sökum embættis þess,
er áður var getið um, varð að
flytja til Washington. Eitt af hans
fyrstu verkum er þangað kom, var
að annast um greiði3lu lána þeirra,
er stjórnin Ihafði tekið innanlands
meðan á stríðinu istóð, jafnframt
því að leita samninga um endur-
greiðslu á erlendum lánum. Sýndi
hann i báðum tilfellum, að hann,
þótt ungur væri, var starfi sínu
fyllilega vaxinn. Ýmsum hinna
eldri og voldugri viðskiftakónga
varð ekki um isél, ér þeim var vísað
inn í skrifstofu hins nýja aðstoðar
iráðgjafa og hittu þar fyrir sér
íhálfgerðan ungling, sem sýndist
jafnvel ennþá yngri, en ,hann í
raun og veru var. En þeir komust
ibrátt á aðra skoðun, er jþeir tóku
hann tali. Áður en samtalinu sleit,
ihöfðu þeir venjulegast fengið
djúpa virðingu fyrir hiftum unga,
ihægláta en skarpgáfaða manni.
Mr. Gilbert hefir framúrskarandi
gott vald á tilfinningum sínum.
Það ibregst ekki áð hann þegi þeg-
ar þegja ber. En þegar hann talar
lætur hann skoðun sína svo skýrt
og ákveðið í ljósi, að ekki verður
um vilst. Enda dylst engum að þag-
mæliska hans á hvorki skylt við fá-
fræði, né heldur það, að hann sé í
vandræSum með að koma fyrir
sig orði.
Seymour Parker Gilbert, er
starfsmaður með afbrigðum, sem
toest má af því ráða, að hann iðu-
lega isat á skrifstofu fjármála-
ráðuneytisins fram yfir klukkan
eitt á nóttunni. Jafnvel þó .hann
sæti í veizlum að kveldinu, hélt
hann iafnan til skrifstofu sinnar
að þeim loknum. Las hann þar ó-
grynnin öll og kynti sér iskýrslur
um hitt oig þetta, er að fjármála-
stjórninni laut. Það var engan veg-
inn óalgengt, að á skrifborði hans
lægi á mlorgnana ls,tór bréfabunki,
er hann hafði ritað með eigin
hendi og beið aðeins undirskriftar
f jáþmálaráðgjafans, eða þá for-
setans sjálfs. Það var M'r. Gilbertj
er úthjó í hendur Wi'lisons, ástæð
urnar fyrir því, að þessu og þessu
fjárveitingaákvæði skyldi synjað
staðfes.tingar. Og um formgalla
heyrðist aldrei nefnt eitt einasta
orð. Mr. Giltoert er ókvæntur og er
slíkt síist að undra, 'því stúlkum er'
sjaldnast mikið um þá menn gefið,
isem úti eru svo vikum og mánuð-
um skiftir, langt fram yfir miðjar
nætur!
Þau árin, er Mr. Giltoert gegndi
emlbætti í Washington, mun hann
sjaldan hafa tekið ,sér hvíldardag.
Harin er ekki mikið gefinn fvrir
“isports”, nema ef vera iskyldi helst
stangarveiði. Mun hann hafa
iskroppið í þeim erindum til Solo-
mon's Island, eitthvað tvisvar efa
svo. Vinnan er honum ált í öllu.
Mega ekki vera að1 því
að lesa.
Blindur er bóklau.s maður, segir
máltækið góðkunna. Því miður eru
þá víst helsti margir blindir I
þeim skilningi, því fjöldi manms
lifir æfina á enda, án þess að opna
ibólc svo teljandi sé.
Margirlbera því við, að þeir hafi
aldirei tíma til lesturs, en .slíkt er
tómur heilaspuni. Sá, sem á yfir
ákveðnu viljaþreki að ráða, hefir
í rauninni tíma til alls.
Dr. Arthur E. Bostwick, bóka-
vörður við alþýðutoókasafnið í St.
Louis, hefir nýlega’ skrifað grein
um gildi bókalesturs og minnist
jafnframt ástæðunnar, er fólk
vepjulega færi fram gegn því að
það ekki les. Kemst hann meðal

Gerið
Ráðstafanir
ITfRIIl
JóLA-FERÐA SIGLINGAR TIL
MEI)
GAMLA LANDSINS
SJERSTAKRI
LEST
I Vá Winnipeg tU W.. St. John, N. B.
930«. Desember 2. og 9.
BKINT Aö SKIPSHBIÐINNI
Fyrir Sigling á S.S. Montclare 5. Des. til Liverpool
Fyrir Sigling á S.S. Montlaurier, 12. Des. til Liverpool
-ALLA LEID TOURIST SVEFNVAGNAR-
Til W. St. Jolm, N.B. Per fní Wlnnipeg kl. 9.S0 f.h.
2. Des. á S.S. Montclare, Siglir 5. Des., til Liverpool.
7. Des. á S.S. Minnedosa, Siglir 10. Des,, til, Cherbourg
Southampton, Antwerp
8. Des. á S.S. Metagama, Siglir 11. Des, til Belfast, Glasgow
9. Des. á S.S. Montlaurier, Siglir 12. Des., til Liverpool.
13. Des. á S.S. Montcalm, Siglir 16. Des., til Liverpool.
Allar TTpplýsinítnr Hjá ITmhoíismönniiin
Canadian Pacific
UMKRINGIR ALLAN HEIMINN
annars svo að orði:
“Sá, sem sýknt og heilagt kvart-
ar yfir iþví, að Ihann hafi aldrel
augnablik til lesturs, hefir vitan-
lega ekki mikla trú á því að hin
andlegu mök, er lestri eru sam-
fara, miði til sérlegra heilla.
Hvernig stendur á því, að vér gef-
um oss ávalt tíma til átþ, svefns
og starfa, sem miða til þess, að
halda líkamanum við? Þegar oss
skilst til fullnustu, hive hin an^-
lega fæða er iskynjanalífinu nauð-
synleg, þá. förum vér að gefa oss
tíma til lesturs og andlegra iðkana,
engu síður en til hinna svo nefndu
veraldlegu verka. Oss hættir við
að skella skuldinni á skólana fvrir
að vér höfum ekki náð ákveðnu
takmarki í lífinu, en slíkt
er óverðskuldað og út í
hött. 'Skólarnir geta hvorki frum-
skapað gáfur, né aðra eiginleg-
leika; þeir geta aðeins glætt og
styrkt meðfædda náms og skiln-
ingsgáfu. Skólamentunin er aðeins
hjálparm'eðal, til undirbúnings
undi'r .starfsskeið mannsins. — Þér
getið hvorki kent hundi efna-
rannsóknir, né iheldur manni að
rekja ispor af lyktinni. Jón verður
altaf Jón og' Pétur ávalt Pétur.
Hið meðfædda einstíaklingseðli,
verður aldrei á brott numið.
Segjum að skólarnir væru marg-
falt fullkomnari en þeir».eru, og
legðu mörgum sinnum meiri rækt
við að kveikja hjá nemendum
leistrarþrá og virðingu fyrir góð-
um ibókum, sem vitanlega væri
góðra gjalda vert, þá yrði samt
sem áður fjöldi fólks, er aldrei
þættist mega vera að því, að líta í
bók. H\V)rki toókaskorti né fátækt
yrði um það kent, hve lítið væri
leisið, — békasöfn væru víðasthvar
við hendina, sem allir ættu ókeyp-
iis aðgang að. það að bækur safn-
anna lægju lítt notaðar ár út og ár
inn, stafaði sjaldnast af annríki ein
staklinganna við önnur störf, helcl-
ur miklu fremur af meðfæddri ó-
foeit á lestri, ef svo mætti að orðl
komast.
Það á enginn svo annríkt, að
hann geti ekki varið nokkrum
mínútum á sólarbring til lesturs,
ef hann aðeins vill. Sumt fóli:
kvartar' aldrei yfir annríki, ihversu
sem það er hlaðið störfum og
kveðst hafa tíma tl alls. Eg heíi
séð fólk lesa, undir þeim kringum-
stæðum, sem maður 'sikyldi halda,
að slíku yrði með engu móti við-
komið. Mér erþað enn minnisstætt
er eg dag nokkurn gekk lesandi frá
járnbrautarstöð í útjaðri foæjarlns
til Hoboken ferjunnar, datt um j
flutningsvagn, svo lá við að eg
hálstorotnaði.
Fjöldi fólks tekur með sér toók
á skrifstofuna á morgnanna og les
í isporbrautarvagninum, eða um
miðdegisverðartímann, án þess að
meltingin dofni ihið allra minsta.
Eg þekti einu sinni bænda-
stúlku, isem svto vair hneigð til
lestrar, að þegar hún var að slétta
lín, lá ávalt opin bók á öðrum
hvorum enda borðsins. “Eg hefi
aflað mér talsverðs fróðleiks &
þann ihátt,” var stúlka þessi vön að
segja.
Kvenfrelsis hreyfingin
í Japan.
Kvenfrelsishreyfingin hefir far-
ið 'yfir löndin eins og leiftur, eða
logi, á síðustu árum. Konurnar,
sem frá ómuna tíð hafa setið við
skarðan hlut, hafa í hvívetna kraf-
ist réttar sins, þess réttar, aö fá að
lifa lífi sinu frjásar, fá að hafna
og velja að vild og vera í engu eft-
irbátar karlmannanna.
Búast mátti við þvi, að slík breyt-
ing hefði og hafi ósegjanlega mikil
áhrif á hugsun og lífsstefnu i heim-
inum yfirleitt, og að þau áhrif
yrðu og verði mismunandi. Það
er naumast hægt að hugsa sér, að
slík breyting geti komist á án þess
aS eftir verði ör, djúp og greini-
leg, sum þeirra ef til vill viðkvæm.
En ef afleiSingarnar verða góðar
—að fleyið Jcomist óhult í naust,
að minsta kosti áður en þaS brotn-
ar til skaða.
Á meðal þjóSa þeirrá, sem kven-
frelsis hreyfingin hefir látið til sín
taka, er Japan, landið þar sem
kvenþjóSin hefir ef til vill orðið
að" þola mest frelsisrán af konum
hinna siSuðu landa.
Um þá hreyfingu í Japan ritar
nú Grace Thompson-Seton, kona
hins nafnkunna canadiska rithöf-
undar Thompson-Seton, í “Our
World”.
Saga kvenfrelsishreyfingarinnar í
Japan segir hún að sé að þakka
vakandi áhuga og óeigingjörnu
starfi einstakra upplýstra kvenna,
sem hafi rutt veginn og safnaS í
kringum sig smáhópum af ætt-
systrum sínum, sem hæfilegastar
hafi verið fyrir boSskapinn.
Þó undarlegt megi virðast, þá
segir frú Seton, að konur í Kina
séu ekki jafn sterkum viðjum ó-
frelsis og eymda vafnar, eins og
systur þeirra í Japan. í Kína hefir
fyrsta konan og mæSurnar hús-
stjórn alla á hendi, en í Japan er
konan hlýðinn þjónn mannsins.
Frú Seton segir, að þó nálega allir
kunni nú orðið að lesa, þá sé minni
rækt lögS við mentun stúlkna en
drengja og hún ófullkomnari. Hún
segir, að meS komu Meiji-tenne til.
valda árið 1868, hafi hafist hið
nýja frelsis tímabil í sögu þeirra.
Hann varS til þess aS undirrita
nokkurs konar stjórnarskrá eÖa
“Magna Cjharta”s Japansmánna.
Með henni hafi Japanítum verið
veitt þingræði. Sumir af hinum
ljótustu þjóðsiðum landsins hafi þá
verið afnumdir, og réttvisi með-
höndluS aS alþjóðasið og þörf á
alþýðumentun viSurkend.
MeS þessum réttarbreytingum
fer fyrst að bera á ofur lítiHi
breytingu á hugsunarhætti kven-
þjóðarinnar og brydda líka á hreyf-
ingu í kvenfrelsisáttina, og rekur
frú Seton sögu þess máls mjög ná-
kvæmlega í grein sinni.
Kvenfrlesishreyfingin i Japan
var í höndum mentaðra kvenna þar
frá byrjun. Ungfrú Heratsuka, á-
samt nokkrum bókmentakonum í
Japan, breiddu kenninguna út í
málgagni þvi, sem þær höfðu með
höndum og nefnist “Seiti” fBláu-
sokkarnir). Þær lögðu sérstaka
áherzlu á eirtstaklingsfrelsiS, sér-
staþlega að því er ásta og hiúskap-
armál snertir.
Þrjár aðrar konur hafa látið sig
hreyfinguna sérstaklega varða,
Mme. Yosano, Mme Yamada, og
Baronessa Ishimota- Þær fyrst-
néfndu eru rithöfundar, Mme
Yamada álitur, að móður og hús-
móSurstörfin séu æSsta köllun kon-
unnar, og er ákveSið á móti því, aS
þær taki þátt í daglegum starfs-
málum, eða gegni embættum. Hún
telur eignarréttinn mönnum ómiss-
andi og er fjandsamleg gegn stefnu
Bolsheviki manna. Heldur hún
fr#im, að allar breytingar verði að
koma smátt og smátt og vinna sér
til helgi í hugarstefnum manna
fneð sannleiksgildi sínu, en ea frá-
bitin öllum bráðum gjörbreyting-
um.
Mme Akiko Yosano er skáld.
Hún er ákveSin “Suffragetta”.
Hún stýrir kvennaskóla og leggur
aðal áherzlu á að innræta nemend-
unum sjálfstæði í hugsun og á-
formum.
Mrs. Inouge, sem stýrir kven-
háskólanum í Tokyo, er feikileg
kvenfrelsishetja; er hún bráðlynd
kona og stórhuga og unir engu
káki. Hefír hún gert breytingar
miklar við kvennaskólann í Tokyo
—innleitt hvert nýmælið á fætur
öSru í sambandi viS mentun kvenna
t.d. að kenna þeim félagsverzlunar
fyrirkomulag, vísindi og stærS-
fræði ^ æðra stigi.
í Japan hafa konur félag, sem
heitir Friðar-kvenfélagið, og hefir
félag það, sem telur þúsund félaga,
haft geysimikil áhrif í Japan. í
því félagi eru flestar framsóknar-
konur í Tokyo og Osaki. Mme
Kadano, dóttir eins af mestu mönn-
unum í Japan, er lífiS og sálin i
því félagi.
Fin af þessum framsóknarkon-
um i Japan eða kvenfrelsiskonum.
er listmálari. Hún heitir Kammi-
ura Shoen, og lifir yfirlætislausu
lífi í Kyoto, þar sem hún á rólegt
og fagurt heimili. Þar sá eg, segir
frú Seton, stóra mynd, sem eg
mintist að hafa séð skipa heiðurs-
sæti á vorlistasýningunni í París.
Fnn eina konu verður að telja,
sem frumkvöSul þessarar kven-
frelsishreifingar í Japan, og þaS er
söngkonan fræga, Tamaki Miura,
sem sungiS hefir aðal söngrullurn-
ar hjá San Carlo Opera félaginu og
um þessar mundir er i París að
syngja “Mimi” í “La Boheme”.
Saga hennar er ein löng stríðs-
saga •— stríðs við fátækt og alls-
lags erfiSleika, unz hin töfrandi
rödd hennar var svo mikils metin,
að hún fékk að auglýsa almenningi
hana, eða almenningur fékk að
njóta hennar.
Viðleitni kvenna til þess að bæta
kjör sín, segir frú Seton aS sé litiS
á með köldu háSbrosi, og úr játn-
greipum heimilisvaldsins sé ekki
auðgert að komast.
Önnur Montreal.
Einn þeirra, er góðu spáir um
framtið Canada er auðmaSurinn
Marwood Dowsett, sem nýlega reit
grein í enska blaðiS New Voice um
framtíðarhorfur hér í landi, er
hann telur vera næsta glæsilegar.
Mr. Dowsett hefir dvalið meira
og minna i Canada undanfarin ár,
og er því gagnkunnugur staShátt-
um. Hann er ákveSinn talsmaður
Hudsonsflóa braútarinnar, en telur
Churchill margfalt hagkvæmari
hafnarstað, heldur en Port Nel-
son. Kveðst hann sannfærður um
að áður en langt um líði rísi þar
upp voldug verzlunarborg, engu
þýSingarminni en Montreal. Auðs
uppspretturnar þar norður frá séu
ótæmandi, bíSi þess eins, að hönd
sé lögð á plóginn. Sjálfur segist
Mr. Dowsett þess albúinn, að leggja
sKrfé í ýms iSnfyrirtæki norSur
við flóann, jafnskjótt og brautar-
lagningunni verSi lokið.
Frá Islandi.
Tíðarfarið.
Skift er nú um, geriist þurka-
samara og um Jeið kaldara.
Hafa verið froist síðustu nætur og
unnið skaða í görðum. Grös eru
og^ tekin að láta á sjá. Þurkarnir
í siðustu viku urðu endasleppir þó
álitleglr væru. Síðari bluta laug-
ardags tók að rigna að nýju hér
í Eyjafirði en var þurrara amstur
um. í fyrradag gerði aftur góðan
þurk. Munu nú flestir hafa náð
inn heyjum þeim, er laus voru en
með misjafnri verkun og víða illri.
Er heyskapur enn víðast í fullum
gangi og helist meðan tíð og grös
leyfa ,því víða mun tekin sú &-
kvörðun, að fresta göngum.
Dagur 11. september.
“Hafði háskalegan bakverk er
stafaði frá nýrunumn
Mrs. Roland Ferguson, 194 Lake St., Peterhoro, Ont.,
skrifar:—
“í meira en tvö ár, þjáSist eg af
kveljandi bakverk. Hafði stundum
blátt áfram ekkert mainsta viöþol.
FaSir minn, sem hefir mikiS traust
á Dr. Chase’s meSölunum, ráðlagtSi
mér að reyna Dr. Chase’s Kidney-
Liver Pills. Eg fór að rá'Sum ihans og
fær þaS mér ánægju aS geta tilkynt,
aS mér batnaSi gersamlega. ÞaS er
nú meira en ár síSan eg notaSi þess-
ar pillur og hefi eg aldrei kent mér
meins á þei.ni tima, en hefi þær samt
ávalt viS hendina.”
Dr. Chase’s Kitíney-Liver'Pills
60 cents hylkiS, hjtí I.yíösliun eða Edmanson. Bates & Co., I.ul. Toronto
Nýlega er látinn Vilhjálmur,
sonur Stefáns ibónda á Munkaþver-
á, 7 ára. Einnig Páll Kristjáns«son
í Fornhaga í Hörgárdal, ungur
maður. Andaðist hann snögglega
úr lömunarveikinni. Lá'tin er
Laufey Pálsdóttir jSigurðissionar
símstjóra á Húsavík, myndar-
stúlka um tvítugt. Er látið skamt
höggva á milli í þeim garði Hefir
Páll mist á síðustu 3 árum könu
sína og báðar dætur, en á nú eft-
ir einn son.
Útflutningur í júlí. Hann nam
all'S, eftir uppgjöf gjaldeyrisnefnd-
arinnar, um 18 milj. og 6C'0 þús. kr.
í júlí mánuði af öllu landinu þar
af nam saltfiskur, bæði werkaður
og óverkaður, um 6 milj., síld
rúmum 600 þús., lýsi tæpum 800
þús., ull rúmpm 780 þús., .hross um-
110 þús, sundmagar Ca. þús., fiski- »
mél ca. 59 þús. og lax um 45 þús. kr.
Ffskaflinn mun hafa verið orð-
inn um júlílok rúm 145 þús. skip-
pund. í ágúst.hefir bæst allmikið
við því að margir togaranna héldu
áfram veiðum alt til 18. þ. m. 'og
fiskuðu allvel. — Er þetta einhver
mesti afli, sem menn muna og
segja fróðir menn, að verð hans
muni hafa numið um 42 milj. kr.
í ágústbyrjun og er því sennilega
nú orðinn um 45 milj. kr. virði.
Eftirspurn eftir fiski er nú
miki.1 og verð fremur íhækkandi,
einkum á smáfiski, en hann fer
mest til ítalíu.
Togararnir eru nú allir hættir
saltfiskveiðum og eru nú að ibera
sig út á ísfiskveiðar.
Vörður.
Sveinbj. Sveinbjörnsson tónskáld.
Bæjarstjórn Reykjvíkur hefir sam-
þykt að undanþiggja hann opiij-
berum gjöldum til bæjarins, þegar
hann dvelur þar, — í viðurkenn-
ingar og virðingarskyni.
Þorlbjörg Ásmundsdóttir yfiv-
hjúkrunarkona við Akureyrar-
sjúkrahúsið tók sér far utan í gær
með skipi, er fór til Svíþjóðar.
Þaðan er ferðinni heitið til Kaup-
mannahafnar, til þess að vera þar
á námsiskeiði Rauðakrossfélagsins.
Ungfrú Þorbjörg kemur aftur i
byrjun desemtoer. Er tilætlunin sú,
að hún haldi námskeið 1 hjúkrun-
arfræðum Rauða-kro;sisinis næsta
vetur, í sjúkraúhsinu ihér í bæn-
um.
Ísíenzk mannvirki.
0
Nýlega hafa komið út skýrslur
um opinber mannvirki hér á landi
síðastliðið ár og vérður sagt hér
frá helstu atriðunum úr þeim,
mönnum til fróðleik, en nánar má
lesa um það í Tímariti V. F. í.—
segir Lögrétta 2. sept. síðastl.
Úr ríkissjóði var á árinu greitt .
til vegagerða kr. 355,300 og til
brúagerða kr. 169,100. Af vegum
voru þessif lag'Sir helstir: Stykkis-
hólms vegur, Langadals vegur í
Húnavatnssýslu, Þelamerkur veg-
ur (c. 20 kílómetra inn í Oxnadal),
Biskupstungu braut (fullgerð aö
Torfastöðum), Hvannnstanga br.
(hér um bil komin út á þjóðveginn
sunnan við Hvammstanga) og
Skagafjarðar braut fhér um bil
fullgerð frá Sauðárkróki að Cróf-
argilsáj. Þá var einnig unnið að
endurbyggingu sunnanlandsbrauta
og að sýsluvegum, einkum í Gull-
bringu- Mýra og Borgarfj- Húna-
Viö Taug^veiklun— ávefnleysi
og slæmri meltingu.
Ix>kslns er Meðal FimdiS. — pað er
Stór-merkilegt, Hve Fljótt Nuga-
Tone Ijseknar. — púsundir
Hafa Fengið Heilsubót á
Fám Dögum.
Hafi læknirinn ekki lagt svo fyrir,
skuluS þér f& Nuga-Tone hjá lyfsal-
anum strax t dag. Nuga-Tone hress-
ir yður á svipstundu, örfar blóðrás-
ina, styrkir taugarnar og skerpir
meítinguna. Ltði yður ekki sem bezt,
ætt'uS þér aS reyna þaS. þafi kostar
yður ekkert, ef yður batnar ekki.
Meðalið er gott á bragðið og hrífur
fljútt. Varist eftirltkingar. Reynið
það t nokkra daga, og batní yður
ekki, þá skuluð þér fara beint til lyf-
salaus, er skilar aftur peningunum.
Framleiðendur Nuga-Tone hafa lagt
rlkt á við lyfsala, að fylgja þeirri
reglu. Meðalið fæst hjá öllum lyf-
sðlum.
vatns- og Eyjafjarðar sýslum. —
Nýir vegir, sem lagðir hafa ver-
ið eru um 11 km. af þjóðvegum,
sem kostuðu c. 37 þús. kr., 8 km.
flutningabrautir, er kostuðu c 49'
þús. kr. og 25 'km. sýsluvegir, sem
kostuðu c. 100 þús. kr. Af því
hafa hlutaðeigandi sýslufél. greitt
utn 60 þús. kr.
Helstu brýrnar, sem bygðar hafa
verið eru yfir Eyjafjarðará, Núpá
á Stykkishólmsvegi, Hrófá i Stein-
grímsfirði, Jökulsá í Skagafirði.
Af þessum brúm er Eyjafjarðar
árbrúin langstærst. Er hún nær
til fullgerö, 191 m. á lengd, í
þrennu lagi, gerð úr járnbentri
steypu og hvilir á 56 jámbentum
steypustaurum, sem reknir eru 4—
j 6 m. niöur í botninn, 4 í röð. Brú-
in sjálf hefir kostaö 110 þús. kr.
Af síntum var lögð ný stauraröð
113.5 km. að lengd og 5 km. sæ-
sími að auki. Nýr þráður var
strengdur samtals 194. 5 km. 15
nýar síma- og eftirlitsstövar voru
opnaðar á árinu.
Af hafnarvirkjum var unnið aö
vtðgerð brimgarösins í Bolungar-
vík og kostáði það um 20 þús. kr.
A Siglufiröi var einnig endurreist-
ur sjóvarnargaröurinn og kostaði
það 65 þús. kr. og er greitt til
helminga .af ríkissjóði og bæjar-
sóði Siglufarðar.
Að Flóaveitunni var unnið á-
fram. vélgraftð af aðalfærslu-
skurðinum 1,56 ilengdarmetrar.
Af öðrum, handgröfnum, skurðum
voru grafnir 74 km. og fóru til
þess 16,400 10-stunda dagsverk og
unnið í samningsvinnu. Kostnaö-
ur við verkið á árinu var 240 þús.
kr., en alls er hann orðinn 490 þús.
kr. frá upphafi. Jafnframt hafa
Jarðeigendur látið gera allmikiö af
ílóðgörðum á áveitujöröunum. Þá
hefir einnig verið unnið að fyrir-
hleðslum í Þverá og Markarfljóti
og er það kostað aö þremur fjórð
ungum af rikissóði og að fórðungi
af sýslusjóði Rangvellinga, eöa
þannig að hann ábyrgist greiðsl
una, en upphæðinni má jafna nið
ur á jarðirnar sem bjargast undan
vatnsganginum. Vorið 1922 var
hlaðiö í Fróðholtsós,' sem rann á
Vestur-Landeyar og s. 1. vor var
byrjað á Djúpósi, sem er um 300
m. á breidd, og Valalæk og var
loktð að teppa í báða ósana í slátt-
arbyrjun. Kostaði þetta um ióo
þús. krónur.
Dácarfregn og minning
Þann 24. sept. s. 1. andaðist að
heimili sínu í nánd við Markerville,
Altoerta, Sigurðurvbóndi Benedikts-
son. Kratobamein í innyflum varð
bonum að bana.
Fæddur 20. nóv. 1857 á Aðalbóil
í Miðfirði í Húnavatnssýslu. Þar
ólst hann og upp hjá istórmerkum
foreldrum (þau dóu bæði 1870).
(Kvæntur í Reykjavík 7. marz
1896 ViltoO'rgu Gamalíelsdóttur frá
Hækingsdal í Kjós. (Er ihún alsyst-
ir Guðjóns múrara og Guð-
mundar bóksala í Reykjavík). Þau
hjón eignuðust einn _ son toarna,
Benedikt Emil að nafni, en mistu
hann rúmlega árs gamlan 1901. —
Eftir jarðskjálftana á Suðurlandi
1896 tóku þau til fósturs dreng á
■fyrsta ári, Skúla að nafni, en
mistu 'hann einnig 13 ára að aldri.
Enn völdu þau sér kjörson, Sigurð
Vilberg, frænda S. B. Sigurður
yngri, er nú rúmlega tvítugur að
aldri, vel gefinn efnismaður.
Stendur nú fyrir foúi fóstru sinn-
ar.
Árið 1902 fluttu þau ,hjón vestur
um haf til Alfoerta í Canada og
námu 'þar land 5 mílur suður frá
Miarkerville á toakka Red-Deer
fljótsins, sama heimili, sem þau
síðan bygðu með risnu og mannúð.
Fotreldrar Sigurðar Benedikts-
sonar voru 'þau:
Faðir: Benedikt, óðalsbóndi og
hreppstjóri á Aðalbóli, Bjarnason
frá Bjargi Jónssbnar prests á
Mælifelli. Er sú ætt í karllegg frá
Lofti, skáldi ríka á Möðruwöllum.
— Móðir Sigurðar, kona Benedikts
á Aðal'bóli var Margrét Guðmunds-
dóttir og Ingibjargar Eiríksdóttur
prests á Staðarbakka af Djúpa-
I dalæít (svo kallaJSri) í Skagafirði.
| Fjölmargt manna er komið af
Bjarna bónda á Bjargi afa S. B. t.
d. á Markerville: Sigurður Vilfoerg
og ungfrú Ólafía Benedikts börn;
— í Winnipeg: Frú Margrét A.
Bardal, frú Sigríður C. Hannes-
son, Ásm. P. og Gunnlaugur Jð-
hannssyni; í Reykjavík á íslandi,
Frú Bríet og Sæmundur læknlr
Bjarn'héðins börn, 0. m. fl. (V. H.
D.)—
Átján ára fluttist hann (S. B.)
alfarinn frá Aðaltoóili suður að
Faxaflóa og tók að stunda ejó-
menisku, fyrst sem háseti, en síðar
um langt .skeið — formaðuí &
eigin útveg. —
Sjómenskan mun ihafa verið
honum mjög að skapi. Var karl-
menni með afburðum og þrekmað-
ur, sem engin mótstaða ægði, en á
hinn toóginn fölskvalaus, eins og
náttúruöflin ægilegu en hreinu.
Farnaðist toonum vel meðan hann
átti viðskifti við þau, en misti
allan afla og útveg í viðskiftum
við útlenda fiskimenn. -— Þau ihjón
Sigurður og Viltoorg, kváðiU fjár-
missir engu skifta fyrst ekkert
mannslíf tapaðist. Aðeins toyrja á
nýjum leiic. Sú fyrirætlan var
efnd. Það sýnir vel yrkt átoúðar-
jörð og rei'sulegair toyggingar, sam-
boðnar ísl. höfðingslund.
í lífs- og trúarskoðunum var
Sigurður manna ákveðnastur. Vís-
indaleg rökfærsla var honum hé-
gómamál í samaniburði við eigln
trúarsannfæringu, sem leiddi hann
geiglauist gegnum erfiðleika, fjár-
missi, og kvalafullan langvarandi
sjúkdóm, heim í lífsins höfn, ef
svo mætti að orði kweða, — þvl
hugmyndir og draumar Sigurðar
voru yfirleitt mótaðar af sjö-
mannalífinu á opnu skipi við Is-
lands strendur. \
Hann gleymist fljótt í þjóðaös-
inni alþýðumaðurinn útlendi. En
þeir fáu, sem þektu Sigurð Bene-
diktsson munu unna honum því
betur sem þeir minnast hans oftar.
Hann var.svo toeilsteyptur og sora-
laus íslendingur og maður, sem
þolir rannsókn.
P. H.
Mikii eftirspurn.
eftir mönnum, sem Iært hafa á
Hemptoil.1 skólanum. N
í viðtali við folaðamenn, hefir
Mr. R. E. Hemphill, forseti Hemp-
hills Trade skólans látið í ljósi, að
aldrei nokkru sinni hafi verið jafn-
mikil eftirspurn eftir mönnum frá
skóla þessum eins og nú.
Hemphill skólinn, er vafalaust
sá fullkomnasti skóli slíkrar teg-
undar í öllu landinu, með útitoú í
flestum hinna stærri toorga í Can-
ada og víðsvegar um Bandarlkin.
Þar geta menn kert alt, sem að
toifreiðaistjórn og aðgerðum lýtut
sem og stjórn raf og gajsvéla. Þá er
og við skólann deild, sem kennir
rakaraiðn.
Fyrir skömmu hefir skólinn
opnað deildir í Vancouver, Tor-
onto og Winnipeg, þar sem kend
er múrsteinslagning og aðrar iðn-
greinar, er heyra til toygginga-
listinni. Hemphill skólinn hefir nú
verið skrá.settur, sem meira en
miljón dala fyrirtæki. Hann á
i Hemphill bygginguna að Alexand-
er Ave., og Maine str. í Winnipeg
og auk þess er framkvæmdarstjórn
skólans nú að kaupa stórhýsi til
afnota víðsvegar um landið.
Þeir, sem kynnu að vilja fá
frekari upplýsingar um skólann
þurfa ekki annað en skrifa til
Hemptoill Trade Schcols. Limited,
580 Main St., Winnipeg, eða koma
inn á gkrifstofuna, sé það ihag-
kvæmilegt og litast um með eigin
augum. Allir eru boðnir og vel-
komnir.
Hempihill skólinn nýtur alment
I svo góðs álits, að nám við hann
hlýtur að verða sérhverjum mannl
góður undirbúningur undir varan-
legan framtíðaratvinnuveg.
Eins mikið og orðið er um notk-
un véla í sambandi við nútíðar-
iðnað, þá liggur í augum uppi, að
þekking í vélfræði og meðferð véia
er ómetanleg. Vert er að geta þess
að Hemphill skólinn hefir ókeypi?
vistráðningastofu er leiðbeinir
nemendum í atvinnulegu tilliti.