Lögberg - 23.10.1924, Blaðsíða 2

f?)», 2
LÖGíBERG, FIMTUDAGINN
23. OKTÓBER, 1924.
Björghildur Gíslason.
Hún andaðist að heimili sínu,
Gilsbakka i GeysisbygS í Nýja ís-
landi, þ. 26. júní s.l. Hafði þjáSst
all-lengi af innvortis krabbamein-
semd og legið bæði á spítala í
Winnipeg og heima fyrir. JarS-
arföriiL var óvenjulega fjölmenn,
fór fram þjóSminningardag Can-
ada, þ. 1. júlí í Grafreit Geysis-
safnaSar.
Björghildur sál. var 65 ára göm-
ul, er hún lézt. Var fædd og upp-
alin í Hólmakoti í Hraunhreppi í
Mýrasýsl.u. Þar bjuggu foreldrar
hennar, GuSmundur Pétursson og
GuSbjörg ólafsdóttir, um langt
skeiS, eSa allan sihn búskap. Syn-
ir þeirra hjóna voru, er upp kom-
ust, Pétur, Ólafur og Einar. Ólaf-
ur var mesti atgerfismaður og
þjóShagasmiSur. Hann fórst meS
dekkskipi úr Stykkishólmi, er var
aS flytja vörur úr Reykjavik. Veit enginn, hvernig
slys þaS vildi til. Mun eldri mönnum, er til þektu,
slysför sú minnisstæð, þó nú sé orSiS langt um liðiS.
Pétur bróSir Björghildar lézt frílega sjötugur síS-
astl. vor. Hann bjó í Fljótsdal í GeysisbygS. Dreng-
ur góSur og sæmdarmaSur. Einar mun enn vera á
lífi og eiga heima í Reykjavík á íslandi.
Vorið 1882 giftist Björghildur sál. eftirlifandi
manni sínum, Gísla Gíslasyni, frá Krossholti. For-
eldrar Gísla voru Gísli GuSmundsson og ÞuríSur Þor-
valdsdóttir. Bjuggu þau hjón í SySri Skógum í Kol-
beinsstaðahreppi. Þar er Gísli fæddur. BáSir for-
eldrar Gísla féllu frá áSur en hann náSi fullorSins-
aldri, og ólzt hann því aS nokkru leyti upp í Kross-
holti, hjá foreldrum Þorvaldar Þórarinssonar, sem
nú býr í grend biS Riverton.
Gísli lærði söSlasmíSi hjá Oddi Kristóferssyni á
Stóra Fjalli. Voru þeir Stóra Fjalls feSgar mynd-
armenn hinir mestu. Einn þeirra bræSra var Pétur
bóndi Kristófersson á Stóru Borg í Víðidal, glæsi-
menni og atgerfismaSur, alkunnur fyrir rausn og
höfSingsskap.
Sama voriS, sem þau Gísli og Björghildur gift-
ust, fóru þau aS búa í Hólmakoti, og bjuggu þar til
1886. BrugSu þau þá búi og fluttu til Vesturheims.
Settust þau aS í Winnipeg og voru þar í tvö ár.
VoriS 1888 námu þau land í GeysisbygS. Nefndu
þau bæ sinn Gilsbakka. Þar hafa þau hjón búiS
rausnarbúi alla tíS síSan.
í hjónabandi sínu eignuSust þau Gísli og Björghild-
ur tvö börn, stúlku, er lézt í æsku, og son, er GuS-
mundur heitir, nú miSaldra maður og hefir búiS í
tvíbýli viS foreldra sína á Gilsbakka. Kona hans er
Sigrún Jósefsdóttir SigurSssonar og Ambjargar Jóns-
dóttur konu hans, er bjuggu lengi í grend viS Gimli.
Eiga þau hjón, GuSmundur og Sigrún, hóp af mann-
vænlegum börnum. Elztar barna þeirra eru stúlkur
tvær, báSar yfir fermingar-aldur, er heita Björghild-
ur og Arnbjörg, báðar prýSisvel greindar og skemti-
legar. — Uppeldissonur þeirra Gísla og Björghildar
er Ebenes bóndi Pálsson í VíSirbygS, giftur Vil-
helmínu, þóttur Þorvaldar Þórarinssonar i Riverton
og konu hans Helgu Tómasdóttur Jónassonar.
Þeim til fróðleiks er gaman haía af ættfræSi,
má geta þess, aS Gísli Gíslason og Kristján Ólafsson
lífsábyrgðar umboSsmaSur, eru systkina synir. Ólaf-
ur faðir Kristjáns og ÞuríSur móSir Gísla vorií syst-
kin. Jafnskyldir Gísla eru þeir bræður, GuSgeir,
GBSvaldi, Ásbjörn og Ólafur Eggertssynir. Hinn
síSasttaldi bezt þektur fyrir leiklist sína. Samskonar
frændsemi er meS Gísla og Þorvaldi Þórarinssyni í
Riverton og þeim systkinum; sömuleiSis þeim Dal-
mannsbræSrum í Selkirk og systur þeirra, konu Ás-
geirs Bjarnasonar.
MeS Björghildi Gíslason er fall-
in í valinn ein af hinum ágætu ís-
lenzku konum hér vestan hafs.
Hún var mæta vel greind, fríS sýn-
um, vel vaxin, í meSallagi há,
svaraSi sér vel, stilt í framgangs-
máta og í fasi sínu vingjarnleg.
Kona, sem er sómi og prýSi hvers
heimilis. Kona, sem saknað er af
mörgum, þegar hún hverfur af
sjónarsviSinu. Á kistu hennar
voru lagSir margir kransar og
blómsveigar. Ýms einkunnarorS,
vers eða hendingar, höfSu gefend-
ur valiS. Þar á meSal var þetta:
“GóS var hún kona,
góS var hún móSir;
hugþekk vinum
og holl í ráSum.
Gráta. mega snauSir
hennar gjöfulu hönd,
kalda, stirSnaSa,
i kistu lagSa.”
Versið er mér sagt aS sé eftir séra GuSlaug GuS-
mundsson, síSast prest á StaS í SteingrimsfirS'., orkt
af honum eftir merkiskonu látna, en hér valiS af gef-
endum eins kransins, sem viSeigandi einkunnarorS.
Séra GuSlaugur var, sem kunnugt er, merkisprestur
og skáld gott. Eru þeir Gísli og hann vinir frá barn-
æsku og skiftast á bréfum. EinkunnarorSaversiS því
hugþekt aS fleira en efninu til, þar sem þaS er eftir
einhvern hinn mætasta vin þeírra Gíslasons hjóna.
Aö versið finni orSum sínum staS, að því er Björg-
hildi snertir, er auðsætt þeim, er kunnugir eru. Hin
látna góða kona hafSi víst ánægju af aS rétta gef-
andi hönd, þar sem þess þurfti meS. Gilsbakki var
áSur fyrrum, áður en járnbrautir komu a& austan-
verSu og vestan, mjög í þjóðbraut. Straumur ferða-
manna þar í gegn mestan tíma árs. Gisti þar oft
fjöldi fólks í senn, rétt eins og á höfuSbólum á ís-
landi. í ferSamanna straum þeim, er um Gilsbakka
fór, var oft hópur af Indíánum, konum þeirra og
krökkum. Var þá stundum lítiS um skotsilfur og
vasar Indíána léttir. Er mér sagt, aS þá hafi margir
af frumbyggjum þeim fengiS góða gistingu fyrir
lítiS á Gilsbakka. Mun húsfreyju engu síður hafa
veriS umhugaS um, aS hlynna aS olnbogabörnunum
allslausum, en hinum ferðamönnunum, er betur voru
staddir og færir voru um og viljugir aS gjalda aS
einhverju leyti greiða þann, er þeir höfSu þegiS.
Gísli Gíslason, maður Björghildar sál., er nú
kominn yfir sjötugt. Hann ber ellina vel, er léttur í
spori, hefir bærilegaheyrn og allgóSa sjón. Hann
gerSi mjög heiSarlega útför konu sinnar og var bú-
inn aS greiða stórfé fyrir Iegu hennar á spítalanum.
Eftir því sér hann, ekki jafnvel þó árangurinn yrSi
lítill, en segist vera þakklátur fyrir aS hafa getaS
greitt þann kostnaS að fullu. Má nærri geta samt,
hvað Gísli finnur aS hann hafi mist, aS sjá á bak ann-
ari eins konu og Björghildur var. En heimiliS er þó
enn vel á sig komiS. Spnurinn duglegur og ræktar-
samur. Tengdadóttirin hin ágætasta kona. Börn
þeirra og barnabörn Gísla, hvert öðru skemtilegra.
Æfikveldið því engan veginn dimt né ömurlegt. Og
vonargeislinn heilagi, er lýsti Björghildi hvaS bezt
síðustu áfangana og yfir landamærin, er einnig í för
meS Gísla. Geislinn sá, eða birtan sú, er skein á
Betlehemsvöllum, og síðan hefir veriS bjartasta ljósið
í mannheimi, bregst engum. Við þá birtu, í því
ljósi, fær Gísli aS feta sporin, sem eftir eru og aS
lokum aS stíga fótmáliS hinsta.
Svo geta og vinir hans allir, í Jesú nafni.
Jóh. B.
Indriði fer utan.
Danmörk.
Eyðilagt hreiður. Geðblær milli
fslendinga og Dana.
“Flyv, Fugl, flyv”.
Eg var kominn til Danmerkur,
og ihafði verið þar BÍðast 1904. Eg
hafði lofað konunni minni að sýna
henni hvar eg hefði húið á Garði,
og við fórum þar inn. Hún kann-
aðist við linditréð, þegar hún sá
það, en af herberginu, sem eg
hafði búið í, var ekkert eftir nema
ruslakompa, því Iþað hafði eins og
öll sú hliðin á Garði, sem snýr á
móti Sívalaturni, verið tekið undir
gangstétt við Kötomagergade. Af
veggnum að stofunni var ekkert
eftir nema ferkantaðar múrstoðir,
sem halda uppi veggnum Á fyrsta
sal. Eg fyltist söknuði yfir gamla
hreiðrinu mínu. Hvar sem maður
hetfir verið árum saman, þar verð-
ur eitthvað eftir af manni sjálfum,
og mér fanst eins og einhver
hluti úr minninga og meðvitundar-
lífi mínu hefði verið rifinn burtu,
og lægi grafinn þar undir gang-
stéittinni.
Geðblær íslendinga til Dana var
heimta af honum peningana hans.
Hann krossleggur hendurnar á
brjóstið, og segir: “Þetta hefir
enginn gert mér fyrri, síðan eg
kom frá ístandi,” en mennirnir
tóku til fótanna og flýðu burt; þvi
olli undiraldan frá kraftamanna-
öldinni, ihún vakti enn.
Þegar er var í Höfn, þá hrukk-
um við stundum dálítið við, ef
ísland var nefnt. Svo mátti heita,
sem við yrðum að vera við því
búnir á hverri istundu, að kreppa
hnefana fyrir foðurlandið. Við
voru líkt settir og sagt var um
íra í London, að þeir stæðu upp ef
eitthvað írskt toæri á gðma, og
spyrðu: “Hver talar um mína
þjóð?” Gagnvart mér voru Danir
afar gestrisnir og þýðir, þegar eg
var stúdent. En íslendingar þóttu
mér heldur taka það illa upp, ef
einhver okkar umgekst þá til
muna.
Nú isýnist þetta vera svo alger-
lega breytt. óvildin milli þjóðanna
er horfin báðum megin: nú er kom-
inn á friður og góðvild í staðinn.
Eg bjó úti I Sölfarjóðri (Sölle-
röd( 20 kílómetra fyrir utan Höfn.
Sveitin þar 1 kring torosti og var
yndisleg í surnar blíðunni. Þar
ens Vove”, þá söng Ihver ungmey
í Reykjavík vísurnar frá upphafi
til enda, og þær sem léku á hljóð-
færi léku lagið. Frá þeim tíma hef-
ir kvæðið “Flyv Fugl, flyv” ávalt
vakið hjá mér rómanskan geðblæ,
sem aldrei firnist, aldrei bliknar,
og aldrei deyr.
Edinborg. Drotning borganna.
A “spillingu.”
stöðum fengist nokkur dropi af
áfengi, og drukknir menn fengju
ekki aðgang.
Drotning borganna. Danshöllin.
Einokun á Norðurljósum.
Mikið var hin alvarlega og trú-
arstranga Edinborg breytt frá því
fyrr, þegar ekki mátti leika annað
en sálma á hljóðfæri á sunnudög-
um, og þegar besta fólk gaf þvl
hornauga, ef ungur maður fór í
leikhúsið til að sjá Sir Henry
Irving (sem ekki var orðinn Sir
þá) leika Shakespeare. Eftir heims
styirjöldina eru pigurvegararnir
að leysast upp í dans. Eftir nokkra
leit isáum við með eldlegum stöf-
um “Palais de danse” og þar fór-
um við öll inn umhugsunarlaust,
þar hlaut spillingin að vera. Eg
var í blautum og Ijótum ferðaföt-
um, og fór því upp á pall, þar sem
sjá mátti yfir dansinn. Þangað
komu Sighvatur Bja^nason og frú,
við ’sátum og Ihorfðum á og ^rukk-
um te. iSöngsveitirnar voru þar
tvær og léku á víxl, ekkert sáum
við sem hneykslaði. En yfir ölilum
danssalnum var áframlhaldandi
Ijósbreyting. Stundum voru ljósin
gul, stundum rauð eða blá, stund-
um voru þau hvít og tojört, en
stundum var birtan svo dauf, að
heita mátti hálfrökkur. Eftir nokk-
urn tíma kom fólkið, sem dansað
hafði, upp til okkar, og vildi nú
niður í skip.
Við gengum niður allan Leith
Walk, allir sporvagnar voru hætt-
ir, og vörður var kominn í hliðið
niður að hðfninni. Hann vildi sjá
passana okkar, og þá vantaði eina
frúna passann sinn, og hún átti
að verða eftir. Eg hafði passa kon-
unnar minnar í vdsanum, og sagði
að hún gæti verið konan mín og
haft passann. Því tók frúin ákaf-
lega fjarri, sem von var. En eg
kinkaði kolli til varðarins og sagðl
að hún gæti nú verið kohan mín
samt. Hann sá hvernig í þessu lá,
og hleypti henni í gegnum hliðið,
og á sama augnabliki vorum við
skilin aftur að lögum.
Þessar frúr, sem voru með okk-
ur uppi í Edintoorg, ^urðu aldrei
ráðalausar, þegar við karlmenn-
irnir vfssum ekkert hvar spilling-
una vaeri að finna; þær töldu
hvorki eftir sér vegalengd eða að
ganga í vætunni á götunum. Eg
gaf þeim þann vitnisfourð, að þær
væru hinar ágætustu til að slarka
með. Þeim líkaði alls ekki orðalag-
ið, svo eg varð að isegja þeim, að
um 1600 hefðu ungar aðalskonur
í London farið í karlmannsföt, og
látið toræður sína taka sig með séir
til þess að þær gætu slarkað eina
nótt með Shakespeare, sem þá var
fyndnafeti og glaðasti maðurinn i
London.
1 Leitih toættist gamall maður við
í káetuna sem eg var í. Hann
spurði mig hvort líklegt mundi,
að hann fengi að sjá Norðurljós
á ísiandi á þessum tíma árs. Mér
þótti það tvísýnt. Hann hafði sótt
til dönsku stjórnarinnar um leyfi
til a|S mega koma til Grænlands,
en stjórnin hafði neitað að veita
honum leyfið. Hann kunni illa við
að vera skyldi einokun á Norður-
ljósum á Grænlandi. Til allrar
lukku sá hann norðurljósin hér, og
var mjög hrifinn af þeim. — Mað-
urinn hafði farið um Suðurlönd,
og verið mörg ár í Egypta'landf.
um framförum. Bærinn hefir góða
framtíð fyrir höndum, svo fram-
arlega, sem fiskiveiðarnar ekki
toregðdst heima fyrir, og þar er salt
fiskur verkaður svo vel, að hann
er sagður eins góður þaðan og frá
íslandi. Færeyingar eru hinir
röskustu sjómenn, og mjög spar-
neytnir. Til þess að istyðja atvinnu
vegina, hafa Færeyingar um nokk-
urt árafoil haft toanka, sem hefir
stutt fiskiveiðar þeirra af öllum
mætti.
Svo er að sjá, sem Danir uggi
nokkuð um, hvort þeir muni halda
Færeyjum eða ekki. Hafa þeir þess
vegna nýlega gert toátt tooð í Fær-
eyjar, — var mér sagt,— og veitt
5 miljónir króna til toafnargerða )
Færeyjum; þaðan kemur hafnar-
garðurinn, sem nú er verið að
byrja á í Þónshöfn. í öðru lagi
munu Danir greiða til Færeyja
hálfa miljón króna á ári til þess að
bæta það upp að þeir hafa ekki
fengið eins hagfeldan samning við
Spán um innflutning á fiski, eins
og ísland fékk með 'Spánarsamn-
ingnum. Alt er það allmikill kostn-
aður fyrir danska ríkið. Jafnframt
þessu álasa blöðin í 'Höfn dönsku
stjórninni fyrir, að Færeyjum sé
stjórnað eins og fslandi var áður.
Stjórnin haldi þar aftur af öllu,
sem þeir vilja, og endirinn geti
þessvegna orðið hinn sami. Hér er
sérstaklega átt við grein, sem ný-
lega hefir verið í “Politiken”.
Norskur auðmaður sendi Lag-
þingi Færeyinga málverk af Sverri
konungi, isem var að miklu leyti
dlinn upp á Kirkjubæ í Færeyjum,
fóir þaðan til Noregs og barðist
þar til konungs tignar. Lagþingið
hefir ekki enn komið sér saman
um, hvar mynd Sverris konungs
skuli toanga í salnum. Yfir forseta-
stólnum hangir mynd af Kriistjáni
konungi hinum X. Sverrir getur
ekki þar verið, en hvar ihann eigi
að vera, um það deila Lagþings-
mennirnir, og geta ekki orðið á
eitt sáttir, að mér er sagt.
völdum sé á fleiri sviðum gjarnt
til að hafa “setta menn” í embætti
og sýslanir. Þarna sýndist þesis þó
ekki þörf, þar isem auglýstir eru
umsækjendur um héraðið. En til
hvers er þá verið að draga veiting-
una ? Gott þykir mönnum til þesis að
vita að Kristmundur læknir Guð-
jónsson er einn meðal umsækjenda
um héraðið, því hann er þar að
góðu kunnur og hefiF alment
traust manna sem heppinn læknir,
enda er hans mikið vitjað úr
Hólmavíkurlhéraði, þaðan, isem
hægt er að ná til hans. Þaðan er
því von mairgra, að þegar toéraðið
verður veitt, þá muni það verða
Kristmundur læknir, sem verður
fyrir valinu.
Um pólitík er nú lítið skrafað,
enda strjálir mannfundir, því fast
verður að sækja starfið til sjávar
og lands um þennan tíma.
Lögrétta. 9. sept. ’24.
Fyrsta
HAUST
Kvefið
Or Strandasýslu.
Fyrst er þá að minnast á veðr-
áttuna. Síðastliðinn vetur var einn
gjafafrekasti, sem komið hefir í
íslausum árum, um miðbik sýsl-
unnar. Þar sem úthejrskapur var
með rýrasta móti í fyrra sumar, þá
gáfust hey upp að mestu. Hjálpaði
foest að margir áttu fyrningar frá
hinum góða vetri í fyrra. Skepnur
gengu vel undan og lamfoahöld
hvarvetna góð. Menn minnast ekki
þeirra erfiðleik, sem alt vetrar-
far foakar, þegar hægt er 'að sleppa
skepnum í góðu ásigkomulagi út
á vorgróðurinn, þó oft verði sú
raun löng og torsótt. Ásetningur
er líka farinn að verða svo góður,
að víðast hér hafa menn lítið af
fóðurskorti að segja, og toorfellir
þekkist ekki; er þar með stigið
stórt og happadrjúgt spoir á toraut
landtoúnaðarins. Vantar foara að
auka ræktaða landið, isvo toægt værij kom það í ljós, að hreinar tekjur
að afla fóðuhsins með minni erfið-
‘)lsland” skreið með fullum
hraða inn Forth-fjörðinn, og fyrir i Þórshöfn í Færeyjum. Danir gera
framan okkur steig Edinfoorg upp
fremur úfinn sjór, þegar eg var við þroskast viltar rósir á víðavangi.
nám í Höfn. Á undan mér og mín
um samtíðarmönnum hafði verið
mikil kraftamanna og tojóröld.
Forfeður þessara kraftamanna
höfðu fengið toálfan pela af sjálf-
Konasýndi mér beitilyng, sem hún
hélt á, og sagði að þetta væri þjóð-
arblóm Dana. Lyngið er alveg hið
sama sem vex á Mosfellsheiði
fyrir ofan Kárastaði. Hún sagði
runnu lýsi á morgnana, og það, mér að þetta lyng vspri ekki unt að
hafði gert þá jötna að tourðum. [ gróðursetja, en það héldi lit og
Synirnir höfðu fengið kraftana- í j blóma langalengi, þó það væri ekki
arf. íslendingar þá þóttu foerserk- látið í vatn. Sama gerir beitilyng
ir eða jötnar í handtökum, sem j ið okkar. Kirkjugarðurinn í Sölfa-
þessi saga sýnir. Séra Friðrik ' rjóðri er utan í forekku, og er frá-
Friðriksson var á gangi á götunni munafagur. Nokkuð frá læknis-
í Höfn, nokkru eftir aldamótin. | setrinu tolasa við skógivaxnar toæð
af hafinu, en til hægri handar við
borgina risu í fjarlægð þrír tröll-
auknir, rauðir stálbogar, sem halda
uppi Forth-brúnni. Hún er eitt aí
furðuverkum heimsins, og er
skoiskt stórvirki, sem kostaði 91
milljón króna, þegar hún var bygð.
Skotar nefna Edintoorg stundum
Auld Reeckie, Gamla svælan, því
nafni gæti óprúttinn srákhnokki
nefnt ömmu sína, ef hann sæi hana
reykja vindlinga. Annað nafn er
þeim miklu kærara á Edintoorg en
þetta, því þeir kalla Ihana stundum
í ,sinn Ihóp Drotningu toorg-
a n n a.
boð í Færeyjar. Mynd
Sverri® konungs.
Frá Leith var haldið til Fær-
eyja. Áðuir en þangað kæmi, féll
þétt þoka yfir skip okkar; það tolés
leikum.
Svö mátti heita, að aldrei kæmi
regnskúr alt vorið, sífeldir þurkar
og kuldar. Tún því mikið kalin og
töðufengur manna því með allra
minsta móti, gengur næst sumrinu
1918. Útengi nú farið að íspretta,
svo nálgast mun meðaliag. Með
slættinum, isem alment toyrjaði
kringum 20. júlí, forá til votviðra,
svo töður náðuist ekki algerlega
fyr en undir miðjan ágúst. En frá-
tafasamt við útengja heyskap með-
an töður nást ekki, því víðast er
langt til islægna. Veltur nú mikið
á hversu hagstæð verður veðrátta
með eimpípunni á toverri mínútu, það isem eftir er sláttar. Fiskiafli
Þar stöðva hann tveir menn, og
L I ■ / i IbI II ÞQ eerir enga til-
r UL L ITs IIrau" Qt 1 „bIálnn
^ meS þvl a8 nota
■* Dr. Chase’s Ointment viS Eczema
og öSrum húEsJúkdSmum. pað
græðir undir eins alt þesskonar. Ein
askja til reynslu af Dr. Chase's Oint-
ment send frl gegn 2c frimerki, ef
nafn þessa blaðs er nefnt. 60c. askj-
»n I öUum lyfjabúðum, eSa frá Ed-
WMar.son, Mntes & Co., Dtd., Toronto.
ir, sem kallast hið danska Sviss,
og svo vel féll mér við útsýnið,
að þá eg foefði farið eftir Bergens-
brautinni fyriir viku liðinni, þá
kom mér ekki til hugar að forosa
að nafninu. Mér sýndust hæðimar
vera skógi vaxin flöt.
Nálægt iSölfarjóðri er- vatna-
klasi, og aðalvatnið er Furesö.
Þegar eg var í skóla heyrði eg
fyrsta kvæði Christians Winters:
”FIyv Fugl, flyv over Furesö-
Við komum síðla dags, og þegar
passarnir voru fengnir, héldum við
14—16 farþegar af stað til að
fara útá spillinguí Edin-
foorg. Við karlmennirnir nefndum
ekkert hvert við ætluðum, til þess
að fæla ekki konurnar, sem með
okkur voru, og höfðu borið sið-
prýðinnar þungu foyrði, sumar í
heiílan mannsaldur, eða vel það.
Með okkur var Bíóstjóri, isem stakk
upp á, að við færum inn á Bíó, sem
hann uppgötvaði. — Það er eins
og því sé alt af hvíslað að honum,
hvar öll Bíó eru. Eg bjóst ekki við
því, að þar væri neina spillingu aðj ur í Færeyjum. Stráþökin eru nú
finna, og lofaði að koma í Bíóið j alveg úr isögunni, og munu vá-
toans heima, ef við sleptum því að tryggingarfélögin toafa stutt að
lagðiist fyrir akkeri úti á hafi og
lét mann hrigja klukku við og við
til að forða skipinu frá áisigling.
Eftir 10 tíma töf komum við á
Ihöfnina í Þörshöfn, og þar máttj
sjá að byrjað var á hafnargarði
hægra megin iþegar horft var til
bæjarins. Hann var stutt kominn.
1872, voru 600 íbúar í Þórshöfn,
og Færeyingar voru þá, stóð í
landafræðinni, sem við lærðum í
latínuskólanum, 8000 manns, ef eg
man rétt. Nú eru Færeyingar 22.
000 manns. Húsin í Þórshöfn 1872
voru flest undir stráþaki, götur
voru þar til, sem voru líkar Reykja
víkurgötum á sama tíma, en í
flestum götum, sem farið var um
á þeim dögum, var gengið á hraun-
foungum, sem voru eins og þær
höfðu komið frá náttúrunnar
hendi þegar toún hafði lokið við að
hraunsteypa Færeyjar.
Nú Ihefir Þórslhöfn ferfaldað í-
toúatöluna frá 1872. Þar eru nú eitt
hvað 2ðOC' íbúar, eða 9. hver mað-
hefir verið allgóður á Steingríms-
firði og Gjögri, en tilfinnanlegur
beituskortur, því síld hefir ekki
veiðst, þar til nú fyrir stuttu, að
farið að verða vart við hana.
Ekki foer á að neinn sé farinn
að sækja um Staðarpreistakall í
Steingrímsfirði; er nú af sem áður
var, þegar það var eitt með bestu
brauðum landsins talið, og þar
sátu prestar og prófastar fover
fhans í peningum höfðu vaxið um
freklega ihálft fjórða hundrað
dala.
Blað það, sem hér um ræðir, segir
að saga þessa toónda ætti að verða
öllum öðrum bændum til eftir-
breytni. Nákvæmt bókhald yfir
starfrækslu búa, 'bygt á hagfræði-
legiKn grundvelli, sé frumskilyrði
fyrir aukinni velsæld á sviði land-
búnaðarins.
, Gleymið því
ekki, þaS er
hinn snöggi, 6-
vænti hráslag’i,
sem ekki er lengi aS ná sér niðri á
hinum veikluðu stöðum X h&lsi og
brjósti.
■i
Peps er bezta meðalÍS' viö haust-
kvefi og hrekur þaö skjótast á flðtta.
Vanræksla og skeytiin'garleysi um
kvef, hefnir sin grimmilega. Finnir
þú til sárinda 1 hálsinum, skaltu taf-
arlaust fá þér Pepstöfiu. Sttogið upp
1 ySur einni þeirra og látið hana leys-
ast upp á tungunni. DragiS andann
djúpt og líitið hina læknandi gufu
þrýsta sér um allar lungnaplpurnar.
Pepstöflurnar eySileggja á svipstundu
sðttkveikjur I hálsi og lungum.
Peps nema á brott orsakirnar til
kvefs og sárinda I hálsi. Peps er
bezta vörnin I veðrabreytingunni.
For THR0AT * CHEST
Athygli! — Verðlækkun Peps, sem
nemur 50 af hundraði, sta.far af hinni
auknu sölu og verSlækkun á lyfjaefn-
fyrir aðeins 25c. öskjuna.
Betra bókhald
landbúnaðinum til blessunar.
Ef toændur gættu eins góðrar
reglu, að því er foókhald foúa þeirra
snertir, og iviðgengst á öðrum iðn-
aðar og viðskiftastofnunum, þá
mundu þeir vera margfalt foetur
staddir efnalega, en alment á sér
Stað segir blaðið, The Wall Street um. Fölkið nýtur hagnaSarins. þats
, . , x fær nú þetta ðviSjafnanlega meðal
New.s. Ályktun þesisi er bygð a
skýrslu bónda eins í Iowaríkinu
til landbúnaðarráðuneytis Banda-
ríkjanna.
Bóndi þessi toefir haldið ná-
kvæma reikninga yfir foúskap sinn
síðastliðin tvö ár, eða rúmlega
það. í lok fyrra ársins toafði hann
komist toagfræðilega að þeirri nið
urstöðu að ihey það og fóðurbætir,
er hann notaði til eldis foúpeningi
gaf meira af sér, en þótt hann
hefði sent það foeint til markaðar
og fengið isæmilegt verð fyrir.
Skýrslur hans leiddu i ljés, að
kýrnar voru lélegar, gáfu ekki af
isér til jafnaðar meira en isem
svaraði $34 virði í mjólkurafurð-
um. Með smanfourði á framleiðslu
landsafurða á öðrum foýlum víðs
vegar í ríkinu, komst hann einnig
að þeirri niðurstöðu, að ræktaður
ekrufjöldi á hans eigin jörð, svar-
aði ékki til mann- og hestafjölda
er hann hafði í þjónustu isinni og
hefði hann því beirílínis verið að
tapa. Að fengnum þessum upplýs-
ingum, toreytti toóndinn alger
lega til um fyirirkomulagið, þann-
ig, að l’nann gat ávalt vitað upp á
hár hverju maður og hestur af-
kastaði. Ef ekki var um tilætlað-
an árangur að ræða, var ekki um
annað að gera, en skifta um. Ekru
fjöldi undir rækt, jóklst um tutt-
ugu og isex á mann, en þrettán á
hvern vinnuhest. Bóndi þessi .seldi
allan sinn lélega búpening og
keypti aðra gripi, er líklegir voru
til þess -að gefa af -sér meiri arð.
Þegar hann toar saman reikninga
síðara Itoókhaldsársinis við ihið fyrra
Frá Islandi.
HEILBRIGÐISTÍÐINDI.,
Mænusóttin vikuna 7. til 13. sept.
Á Vesturlandi: tvö tilfelli í Pat-
reksfjarðarhéraði. Á Norðuriandi:
“tvö ný tilfelli í Hvammtangahér-
aði með lamanir og þrjú abortiv”
tilfelli;” einn veiktist í Akureyr-
arhéraði og dó. Á Austurlandi:
Þistilfjarðarlæknir telur eill
tilfelli af mænusótt síðustu viku.”
Vopnafjarðarlæknir hefir frétt um
þrjú ný tilfelli á Jökuldal”. (lækn-
ir í Fljótsdalshéraði er -símalaus)
Á Suáurlandi: engin mænusótt; en
koma þama. f Empire vildi ekkert
af okkur koma, það var ekkert
gagn að því. Eig toeld, að einhver
af kohunum, sem með var, hafi
stungið upp á að fara inn á Palaie
de danse; í Edinfoorg voru nú
margar danshallir til, sum kvöld-
in yrðu karlmennirnir að vera á
kjól, ailstaðar kostaði inngangur-
því. Mörg toús eru þar undir grænu
torfþaki, sem -sómiir isér vel í kaup-
stað, eins og í 'sveit. Margar opin-
foerar toyggingar eru nú í toænum,
sem ekki voru áður. Þar er amt-
mannssetrið, sem nú er úr steini;
þar er skólahús og stórt sjúkrahús
fram af oðrum vel latnir og virtir , , . , ____ . _
f . , . , , þesis iber að geta, að sjuklingunnn
fynr kennimensku isma, klerkdom , _ , . „ , .. „ -
í Reykjavík, sem talinn var vafa-
sammr í isíðustu vikufrétt, er nú
vafalaus, hefir fengið lamanir.
Samtals vikuna 7. til 13. septemtoer
9 sjúklingar með lamanir og 1 at
þeim dáinn. n
Mislingarnir: 30 nýir sjúklingar
í Reýkjavík, sem læknar hafa séð.
Sóttin að toverfa í B'orgarfirði,
er nú hv-ergi vestra, nema á ísa-
firði; hefir borist úr Siglufirði 1
ólafsfjöð; er hvergi á Austur-
landi nema á 'Steyðisfirði, hefir
komist á eitt heimili í Rangárhér-
aði og þrjú toeimili í Eyra'nbakka-
héraði; hvergi enn í Keflavíkur-
og iskörungssap. Hvað sem líður
launakjörum og erfiðleikum til
yfirferðar um isókni-rnar, þá er
jörðin 'Staður ein hin allra besta
til landbúskapar ,sem hér gerist
og liggur mjtt í veðursælustu
sveitinni, sem toér gerist norður
um. Þeiir ráðast ekki í það 'kandí-
datarnir nú, að taka prestssetrin
til átoúðar. Mönnum verður á að
spyrja: Hvað verður af öllum guð-
fræðingunum, sem útiskrifa'st?
Fjöldi prestakalla standa óveitt.
Eru -þeir alli'r að sjá fyrir -sálar-
heill ReykVíkinga? Eða taka þeir
fyrir aðrar stöður eða sýslanir?
y
Ávarp til Mrs. Jónasson.
Kæra Mrs. Jónasson:—
Það var rétt fyrir mjög stuttum
tíma, að við fréttum að þú og þín
fjölskylda væri toúin að ákveða að
flytja í burtu úr toænum — það
verður æfinlega mikið skarð, eftir,
þegar söfnuður eða félag missir
úr isínum hóp, igóðan starflsmann,
en hvað þá þegar toeil fjölskylda
fer.
Nú á þesisum -sex árum -sem þið
toafið átt heima toér, í þessum bæ,
hefir dóttir ykkar Jóna unnið sér
marga vini, með -sinni látlausu
franxkomu O'g fyrir isína óeigin-
gjörnu þátttöku í öllum okkar
mestu og toestu málum — og við
höfum í gegnum hana, kynst þér
og þínu toeimili toetur en annars
hefði orðið. Við söknum hennar
úr félagsskapnum, en samgleðj-
umst henni í þeirri gleði, isem henni
hefir hlotnast og v-onum 'Og toiðjum
að Guð megi íblessa toennar firam-
tíð.
V-ið þökkum þér IMrís. Jóna-sson,
fyrir þitt starf í kvenfélaginu—
þú hefir unnið af foestu kröftum —
þú foefir æfinlega verið fús á að
leggja fram krafta þína og pen-
inga, okkar ýmsu fyrirtækjum til
styrktar. Við munum sakna þinnar
þátttöku í félagsmólum.
Við óskum þér og þínum lukku
og (blesSunar í ykkar nýju heim-
kynnum, og vonum, að þó þið fjar-
lægist okkur, þá islitni ekki toandið
sem hefir toundið okkur saman, og
að þú megir hugsa oft til okkar,
með kærleika. —
Við íbiðjum þig isvo að þyggja
þessa litlu vinagjöf.
í nafni kvenfélagsins.
Flora Benson.
K V E Ð J A.
Eg bið Lögtoerg að bera öllum
vinum mínumi og kunningjum í
Selkirk hjartkæ-ra kveðju mína og
besta þakklæti fyrir alla góða
Samtoúð og vjðkynningu. Vegna
annríkis og arínnara hluta sá eg
mér ekki fært að fara til allra vin-
anna þar og kveðja þá, toefði þó
gjarnan viljað taka vel í hendina
á þeim öllum er eg fór. Eg geymi
margair hlýjar -endurminningar um
veru mína í Selkirk og mun lengi
minnast minna góðu vina og kunn-
ingja þar. Guð fbleSsi þá alla.
Mrs. B. Jónasson.
auk kirkjunnar, sem var þar þegar, drátt, sem verður á um veitingul
1872. _ Þórshöfn er nú toær með Hólmavíkurlæknishéraðs. Það
Til hvers læra þeir þá? Þegar þeir ^ og Hafnarfjarðarhéruðum. Engin
ganga út á þessa toraut, ætti það
að vera þeim ljóst, að tæpast geti
þeir allir rækt guðfræði-sstarfið í
Reykjavík og öðrum kaupstöðum
iandsims.
Kynlegt þykir sumum með þann
Það kostar lítið á
þriðja farrými
til Evrópii
Og ferðalagið er að-
laðandi sökum
hinna góðu herbergja og
máltíða, sem einkenna skip
Cunard Ilnc
“Carmania“ og “Caronia"
sigla frá Quebec, “Andania"
mannalát, en veikin stundum all- i “Antonia" og “Ausonia“ er
inn eitthvað, en Ihvergi á }>eim sæmilega góðum götum, og í hröð- sýnist ein,s og þeim Iháu -veitingar-
þung, segjai ýmsir læknar.
Taugav-eiki hefir gert vart við
sig á fjórum foæjum í -Grimsnes-
hóraði.
Barnaveiki: Eitt tilfelli í Rvík.
16. -septemfoer. 1924 G. B.
Morgunfolaðið.
sigla frá Montreal.
Spyrjið umboðsmann Cunard línunn-
ar’ um farþfgagjöld Jog siglingadaga
eða skrifið
The Cunard Steam Ship Co., Ltd.
170 Main St.
| WINNIPEG, MAN.