Lögberg - 14.05.1925, Blaðsíða 2

Bta. 2
LÖGÍBEBG, FIMTUI>A/GINN
14. MAÍ 1925.
Ung móðir fœr heilsu
sína aftur.
Og mælir nú með Dodd’s Kidney
Pills, við alla, er líkt stendur á
fyrir.
Mrs. Wm. Maddix þjáðist af
bakverk.
St. Gilbert, P.E.S. 11. maí (Einka
frern).
“Eg er þriggja Ibarna móðir og
eftir að það elsta fæddist varð eg
næsta veik í bakinu,” segir Mrs.
Maddix, velmetin kona þar á
staðnum. Veiklun þessi ágerðist,
svo ,að eg fékk hana lítt afborið
með köflum. Tók eg loks fjórar
öskjur af Dodd’s Kidney Pills og
fór mér þá undir eins að batna.
Eg get því óhikað mælt með þeim
við vini mína.”
Veiklun Mrs. Maddix stafaði frá
nýrunum, eins og Ibest isannast af
því, hve skjótt henni batnaði við
að nota Dodd’s Kidney Pills. Séu
nýrun ekki í lagi, megna þau ekki
að halda blóðinu hreinu, en hreint
blóð er frumskilyrði fyrir góðri
heilsu. óhreint blóð orsakar ótelj-
andi kvilla.
Hér og þar.
Brazilía.
Iðnaðarástandið í Brazilíu hefir
verið næsta bágborið undanfarna
mánuði og er svo enn, þótt vitund
sýnist vera að greiða til í lofti.
Verksmiðjur í Sao Paulo héruðun-
um, er framleiddu undir eðlileg-
um kringum stæðum $115,000.000
virði af vörum á ári, hafa nú að-
eins starfað átján klukkustundir
á viku, eða einn þriðja af venju-
legum vinnutima. Skorti á raforku
má að miklu Ieyti um ásigkomulag
þetta kenna, þótt verkföll hafi þar
og átt nokkurn hlut að máli. Nú
nýlega hefir auðfélag eitt í San
Francisco, ákveðið að byggja í
Sao Paulo tvær túrbínur með 40.
000 hestöflum hverja. Þá er og
verið að reisa orkustöð, er áætlað
er að kosta muni $2,500,000 við á
eina, sem aldrei ihefir áður virkjuð
verið. Er fullyrt að með því muni
Sao Paulo trygður aflgjafi til iðn-
aðar og ljósa um langt áraskeið. Ó-
fullkominn útbúnaður við hðfnina
i Santos, hefir staðið siglingum og
vöruflutningum mjög fyrir þrif-
um. Hefir eitt af helstu verslunar-
blöðunum i Rio de Janeiro, haldið
uppi látlausri baráttu, til að sann-
færa stjórn og þjóð um það, hve
feykilegt tjón almenningur bíði
af ófullkomnum og ónógum hafn-
artækjum. Sýndi téð blað meðal
annars fram á það, að hinn 28.
marz síðastliðinn hefði fjörutíu
og þrjú vöruskip beðið eftir af-
greiðslu og um fimtíu ferðamönn-
um reyust ókleift að afla sér
svefnklefa með nokkru einasta
skipi. Sem eitt sérstakt dæmi, benti
blaðið á það, að amerískt vöru-
skip hefði orðið að bíða eftir af-
greiðslu í Santos í fjörutíu daga.
Hafði skip þetta meðferðis 2000
smálestir af vörum. Alls var gisk-
að á, að um þær mundir, hefðu
legið í skipunum yst á hðfninni
116,000 ismálestir af vörum, sem
ekki var hægt að skipa upp fyr en
eftir langa mæðu, þar af 43,000
smálestir af kolum, sem mjðg lá á
til notkunar við iðnrekstur í Sao
Paulo.
Landbúnaðarráðgjafi Brazilíu
Iýsti yfir því ihinn 14. marz síðast-
liðinn, að höft þau, sem lögð hefðu
verið á fólksflutning nn í landið,
yrðu bráðlega numin úr gildi. Tak-
markanir þessar gegn innflutningi
fólks, höfðu verið lögleiddar í des-
ember mánuði 1924. Allmikil óá-
nægja reis út af því í Japan, að
ræðismaður Brazilíu í Tokio synj-
aði 600 Japönum um vegabréf.
Forseti Brazilíu, Bðrnardes, skýrði
samstundir japönsku stjórninm
fra því, að það væri langa langt
i fra að á bak við synjunina fælist
nokkur minsti kali til hinnar jap-
onsku þjóðar, heldur yrðu lögin
að na jafnt til allra. Stjórnin hefði
akveðið að nema innflutningshðft-
,n úr gildi við fyrstu hentugleika.
?að yrði innflutningur
folks frá öllum ríkjum jafnvelkom-
mn, án tillits til þjóðerníslegrar
skiftingar.
Brazilíuatjórn hefir veitt und-
anfarandi ár og veitir enn, náms-
S yrk nokkurn stúdentum, er nema
vilja búvísindi erlendis. Landbún-
aðar og verslunarmálaráðuneytið
styðja árlega þrjátíu stúdenta
hvort um sig, til skólanáms. Nýj-
ustu skýrslur sýna, að af 130 stú-
dentum, er landbúnaðardeildin
hefir þannig styrkt, hafa 81 leitað
til Banda^ríkjanna, og flastir
þeirra stundað nám við landbún-
aðarskóla í Louisiana ríkinu, sök-
um þess hve auðvelt var þar að
afla sér hagkvæmilegrar þekking-
ar á sviði sykurframleiðslunnar.
Stjórnin veitir stúdentum þessum
tveggja ára námsstyrk og greiðir
ferðakostnað þeirra báðar leiðir.
Chile.
Þann 20. marz síðastliðinn, kom
Alessandri lýðveldisforseti heim,
eftir sex mánaða burtveru. Tókst
hann þá samstundis á hendur
æðstu stjórn þjóðar sinnar, sem
hann í raun og veru hafði ekki
gefið sig við, síðan að
stjórn hans hröklaðist úr völd-
um 6. septemlber 1924. Heimkomu
hans var fagnað mjög. Ákveðið
hafði verið að heimkomudagur
hans skyldi vera almennur hvíld-
ardagur. Byggingar allar voru
fánum skrýddar og yfir 200,000
manna, höfðu safnast saman á
Alessandri avenue, til að fagna
forseta þjóðarinnar eftir útlegð-
ina. Gat þar að líta skrautbúnar
hermannafylkingar, úr landher,
loft- og sjóflota lýðveldisins, auk
margs annars stórmennis. Sendi-
nefnd undir forystu utanríkisráð-
gjafans, kom til móts við Aless-
andri forseta í Montevideo í Uru-
guay. Fimm dögum áður en forseti
kom heim, hðfðu helstu leiðtogar,
er stofnuðu til samsærisins gegn
honum og hrðktu hann frá völd-
um, verið gerðir landrækir og
voru á, leið til Evrópu.
Þegar eftir heimkomu forseta,
fór að komast meiri kyrð á stjórn-
málalíf þjóðarinnar og tók þá að
birta yfir viðskiftalífinu að sama
skapi. Þjóðin var vel ánægð með
tillögur Coolidge Bandarikjafor-
seta, að því er viðkom Tacna-Arica
deilunni, og eins með útnefning
General Pershings til að hafa yfir-
umsjón með þjóðaratkvæðin’u (re-
ferendum), er í því sambandi átti
að fara fram. Til aðstoðar Gener-
al Pershing, hefir verið skipaður
af hálfu Chile stjórnar, Augustin
Edwards, fyrrum fbrseti þjóð-
bandalagsins, — League of Nat-
ions. Sendiherra sannböndin milli
Mexico og Chile, höfðu slitnað !
september 1924, en nú hefir til
þeirra verið stofnað að nýju og
General Eduardo Hay verið skip-
aður sendiherra Chile stjórnar í
Mexico.
1 marzmánaðarlok, veitti stjórn-
in skáldkonunni Gabrielu Mistral,
sem kunn er hvar sem spánsk
tunga er töluð og víðar, $4,380 ár-
legan lífeyri í viðurkenningar
skyni fyrir starf hennar á sviði
bókmentanna.
Kveðjusamsœti.
Séra Fr. Hallgrímssonar og frú
Bentínu í Argyle-bygð og Glenboro.
Lla/fmfl pa *er,r enga tM-
I UlaLlTllt raun út 1 blftinn
1 meB þyl a8 nota
Df- Chase's Ointment við Eozema
o«r eBrum húSsJúkdimum. Pa8
*Ti»*61r undlr elns alt þesskonar. Ein
•akja til reynalu af Dr. Chaaes Olnt-
ment send fri gexn 2o frimerki, ef
•afn þeeea bla8e er nefnt. íOc. askj-
an I ðlium lyfJabúBum. e8a frá Ed-
etaneoa. Mntee * Co.. lUd., Toronto.
Á páskadaginn flutti séra Frið-
rik Hallgrímsson sína síðustu pré-
dikun hér í prestakallinu, hann
prédikaði í kirkju Immanúel safn-
aðar í Baldur um morguninn, í
kirkju Frelsis safnaðar kl. 2. e. h.
og í Glemboro um kvöldið. Að lok-
inni guðsþjónustu í kirkju Frelsis
safnaðar var prestshjónunum og
fólki þeirra. haldið myndarlegt
samsæti í Argyle Hall að tilhlutan
Frelsis- Fríkirkju- og Im-
manúels safnaða 0g
þau kvödd þar með kærleika og
þakkað fyrir samvinnuna og sam-
leiðina um langt árabil. Hr. B. S.
Johnson forneti Frelsis safnaðar
stýrði samsætinu og afhenti heið-
ursgestunum fjársjóð myndarleg-
an, sem gjöf frá þessum 3 söfnuð-
um. Hr. Thorsteinn Sveinsson á-
varpaði iheiðursgestina vel völd-
um orðum og bað þau að þiggja
sem minningargrip, silfurlborð-
búnað vandaðan (silver cabinet)
frá söfnuðunum fjórum í presta-
kallinu (Frelsis, Fríkirkju, Im-
manúel og Glenboro) með laglega
gjörðri áletran eftir Guðmund
Lambertsen gullsmið í Glenboro.
Auk þessara, sem nú hefir verið
getið fluttu ræður við þetta tæki-
færi Mrs. Paul Frederickson, C. B
Jónsson, K. Reykdal. Sðngflokkur
Frelsis safnaðar skemti með sðng
og Hr. Óli Anderson frá Baldur
söng einsöng (solo). Séra Friðrik
flutti snjalla ræðu, þakkaði gjaf-
irnar og vinahótin og mintist
starfsins og samvinnunnar um
nær 22 ára skeið sem ávalt hefði
verið með hugarþeli samúðarinnar
og bróðernisins. Frú Bentína flutti
einnig lipra ræðu við þetta tæki-
færi. Veitingar voru fram reiddar
af rausn, 0g í alla staði var sam-
sæti þetta hið myndarlegasta.
Á mánudagskvöldið þann 13.
hélt Glenboro söfnuður prests-
hjónunum ibörnum þeirra og móð-
ur frú Bentínu kveðjusamsæti í
North West Hall var utansafnaðar
íslendingum í bænum og forsetum
hinna safnaðanna í prestakallinu
•boðið að vera með í þessum fagn-
aði. Var samsætið afar fjölment
við spil, var síðan sest undir borð.
Bauð forseti safnaðarins heiðurs-
gestina og öllum, sem boðið var
velkomna. Var því næst sungið,
“Hvað er svo glatt”. — Að lokinni
máltíð ávarpaði forseti safnaðar-
ins heiðursgestina með stuttri
ræðu og afhenti prestshjónunum
veski með laglegri peningaupphæð
sem gjðf frá sðfnuðinum, sem lít-
inn vott úm vinarþel það sem fclk
í söfnuðinum bæri til þeirra Séra
Friðrik svaraði með ræðu af mik-
illi mælsku og tilfinningu, og rendi
augum yfir starfsárin liðnu, sem
hann hefði og mundi ávalt hafa
svo margar ljúfar endurminningar
frá. Sérá Carl J. Olson f.xii Bran-
don flutti tvær snjallar ræður við
þetta tækifæri, og fórst mjög fal-
lega orðum um starfsemi séra
Friðriks og þá viðkynningu, sem
hann hefði haft af honum og þeim
hjónum. Mr. P. G. Magnús og
Axel 'Sigmar forseti Fríkirkju
safnaðar fluttu líka stuttar ræðui,
og heiðursgestunum var flutt
kvæði orkt af Hr. J. J. Anderson
Söíngflokkur íGl’enboro safnaðar
undir stjórn Mr. Magnús skemti
aðdáanlega með söng, og Mrs
Baldvin og Mr. Magnús sungu ein-
söngva ,sem gerður var að besti
rómur. Áður en samsætinu lauk
kvað séra Friðrik sér hljóðs aftur
og talaði lengi með andans fjöri
og fyndni og mintist margs, sem
á daga hans hafði drifið á árun-
um liðnu á þessum stöðvum. Loks
er klukkan var orðin 2 stóðu allir
upp og sungu Eldgamla ísafold og
God save the King. Allir fóru
heim glaðir og þakklátir fyrir eina
þá mestu ánægju og skemtistund,
er þeim hafði hlotnast lengi.
Séra Friðrik var kallaður til
prestsþjónustu til Argyle 1903.
Kom hann það ár að áliðnu sumri
og hefir verið starfandi prestur
hér síðan, hafa vinsældir hans
stöðugt farið vaxandi, frjálslyndi,
lipurmenska og góðir hæfileikar
hafa þar haldist í hendur, er óhætt
að segja þar sem hann hverfur
burtu úr hópi Vestur-íslendinga,
að þar er skarð fyrir skildi. Sðfn-
uðurnir hans, kirkjufélagið og
Vestur-lslendingar missa mikið, er
það eina úrlausnin að skaði þeirra
er gróði bræðranna á ættjörðinni
Hugiheilar hamingjuóskir fylgja
þeim hjónum með þakklæti fyrir
samvinnuna.
Þau lögðu af stað frá Baldur á
fimtudaginn 16. apríl kl. 11 að
morgni; var fjöidi fólks úr söfn-
uðunum á járnbrautartsöðinni að
árna þeim fararheilla. Ráð var
fyrir gjört að eftir stutta dvöl í
Winnipeg héldu þau suður i
Bandaríki var ákveðið að nema
staðar í Minneapolis, Chicago,
Niagara Falls og New York. Frá
New York sigla þau með ‘Oscar II.’
sem er eitt af skipum Scandi-
navian — American gufuskipafé-
lagsins. Ætluðu þau að hafa við-
dvöl í Oslo í Noregi og nokkru
lengur 1 Kaupmannáhöfn áður en
þau héldu heim til Reykjavíkur en
þangað var áætlað að þau kæmu
um mánaðarmótin maí og júní.
G. J. Oleson.
saknaðar, sem skín út úr and-
litunum mörgu og frjálslegu
við þetta tækifæri. Við er-
um komin hér í kvöld til þess að
kveðja vini, við erum komin hér
til þess í síðasta sinn að kveðja
prestinn okkar og eiga með hon-
um glaða stund, ásamt frú 'hans og
börnum og tengdamóður. Eftir
hartnær fjórðungs aldar samveru
þurfa nú að skiljast leiðir, það er
vegur lífsins, og það er stundum
þyngsta þrautin í lífinu að þurfa
að skilja. Okkur er söknuður í
huga í kvöld af því þetta er skiln-
aðar stund. Þegar við rennum
huganum yfir árin liðnu og minn-
umist hans, .sem staðið hefir í
brjósti fyikingar í 22 ár, hans sem
alt af hefir verið svo bjartsýnn
GRETTIR STERKI.
f
f
♦>
♦♦♦
Kveðja frá Glenboro sðfnuði
mælt fram í samsæti séra Fr. Hali-
grímssonar og frú Bentínu í Glen-
boro 13. apríl 1925. (J. J. Ander-
son hðfundur).
Margs er að minnast menn þá
hljóta að skilja
Margbreyttum lífsins vegamótum
á,
Sameinumst öll með einum hug og
vilja,
yður að votta þakkarorðin fá.
Þökk fyrir ljósið lífkröftuga og
bjarta.
léstu það tendrað inst í vorri sál.
þakkir vér færum þér af Öilu
hjarta.
þitt fyrir hugljúft hreimi fegrað
mál.
Leiði ykkur gæfan góðu hjón og
börnin
gjörvalla yfir lífs ófarna braut
Himnanna faðir veri ykkar vörnin,
virðing og heiður falli í ykkar
skaut.
Fjallkonan aldna fagni kærum
syni,
fegurstu blómum strái veginn á.
Eignist þið marga eðallynda vini
í öllu starfi sem að treysta má.
og friðelskandi, hans, sem hefir
altaf gjört hlýtt og bjart kringum
sig, Ihvar sem hann hefir verið og
hvað sem hann hefir farið, hann
sem reglulega hefir flutt okkur
boðskapinn æðsta, sem á jörð er
hægt að Ibloða, með þeirri einurð,
djörfung og mælsku, sem svo mjög
hefir auðgað hverja einustu sál
Oss er söknuður í hug, einlægur
söknuður, því hverri einustu sál
þykir vænt um hann. Hann hefir
verið góður, íslenskur drengur,
sannur íslenskur drengur ,og í
endurminningunni mun hann lengi
lifa 1 sálum fólks hér á þessum
stöðvum.
Mér dettur í hug fagurt íslenskt
kvæði, sem við getum öll sungið,
sem hér sitjum, eftir, þegar heið-
ursgestirnir fara. Það er “Svan-
urinn” eftir Steingrím Thorsteins-
son.
Hvert svífið þér svanir af ströndu
með söngvum í 'bláheiðan geim?
Eg sé það af öllu, þið ætlið
í ósýnis fjarlægan heim.
Vér erum þín sakleysis svanir
vor samvista tími nú dvín,
vér förum með klökkvandi kvaki
og komum ei framar til þín."
Með augunum ykkur eg fylgdi
og alt af bárust þið fjær,
í bláinn með blikandi vængi
og burt dóu sönghljóðin skær.
En síðan við hlust minnar ®álar
af söng yðar blítt hefir eymt,
sem heyrði’ eg úr himneskri fjar-
lægð.
“Vér höfum ei alveg þér gleymt.
Þið kvödduð og komuð ei framar
með kliðinn, sem lengst hefi eg
þreyð.
En, svanir kemst eg þá til yðar,
ef ómurinn vísar mér leið.
Sðngfuglarnir eru að flytja
iburtu til sól-landa fagurra, sum-
arið langa og ibjarta er liðið, við
heyrum ekki raddirnar kæru, að-
eins óminn í fjarska. Við sitjum
döpur í bragði, það er haust í sálu
okkar, við söknum. En endurminn-
ingin er kæra Ijósið, sem sungið
var inn í sálu okkar um langa
sumartíð gerir bjart í kringum
okkur og verður okkur veganesti
langan áfanga, við biðjum fyrir
þeim, sem gerði okkur lífið bjart-
ara.
f
f
f
f

Afrendur um andans megin,
afl og þrek að fornum sið.
Merkisberinn vísar veginn,
að víkingshjartans sólarhlið.
Islendingsins aðalsmerki, -
efst við hún bar Grettir sterki.
Ávalt geymir íslenzk tunga
oröin hvöss og vitur svör.
Benti’ hann fast þann bogann þunga,
er bersöglinnar varpar ör.
Því var hann aldrei þar í rönnum,
er þrælar skipa giftumönnum.
Snemma gjarn til víga varö hann,
vægði aldrei ^il við neinn.
Hann bar aldrei hlut sinn skarðann
hvort þeir sóttu’ hann fleiri’ eða einn.
Framdi ei víg að fyrra bragði,
fátt til manna jafnan lagði.
Aldrei fylti’ hann flokk hjá mönnum.
sem færa’ aS högum smælingjans.
En oflátum og ofsaglönnum
uggur stóð af saxi hans.
Þeir sigruðu’ hann ei meS eggjum hreinum,
en unnu’ hann loks meS slægð i leynum.
Öfund, hræðsla’ og hatur manna
hneptu viðjum Grettis fót.
I útlegð jafnvel engir kanna
svo örðug spor á Heljar mót.
Atgerfi’ er ei greitt um gjöldin,
er glimir hún við myrkravöldin
Aðalsök aS útlegðinni
var eldsókn fyrir granna hans.
Þeir eiga fæstir örugg kynni,
eldsækjendur þessa lands. ,
Fleiri’ en Þórir þangaS vitja,
er þýmennin að dómum sitja.
Á Bjargi frónsku bjó þó móðir,
bjargvættur, er syrti aS,
og Illugi, sá eini bróðir,,
er orði slíku markar stað.
Að ganga í sekt og líflát líða
þeir láta af trygðum flestir bíSa.
Island vill, að enginn flýi ,
ættland sitt, er líkist þeim.
Og þú 'líka áttir vígi
óskasonum þínum tveim.
HefSu þeir þræl ei haft til ráða,
þá hefði Drangey geymt þá báSa.
Annáll Fróns mun ávalt greina
Önguls grimma níðingsverk.
Hver fékk betri bautasteina,
en björg þín, Drangey, há og sterk.
Geymd eru tök, er Grettir reisti,
greypt í berg hin frónska hreysti.
Hlætt er eik við eyðirjóður,
sem örast vex og þróast bezt,
því að himinháan gróSur
hefir naðran leikið verst.
IUgresið hún meira metur,
í myrkri og leynd hún þróast getur.
Gunnar Sigurðsson,
—Morgbl. (frá Selalæk.j
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^
f
T
?
?
?
?
?
?
?
?
x
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
X
?
?
?
?
?
?
♦;♦
Ræða
flutt í kveðjusamsæti, sem Glen
boro söfnuður hélt séra Fr. Hall-
grímssyni og frú Bentínu í N. W.
Hall á mánudagskvöldið 13. apríl
s. 1. Flutt fyrir hönd safnaðarins
af forseta safnaðarins G. J. Ole-
son
Oft hefi eg verið hér á þessum
stað og séð fjölda fólks hér sam-
ankominn, en aldrei fleira heldur
en nú í kvöld, og oft hefi eg séð
broshýr andlit og hreinan svip.
en aldrei viðkvæmari ánægjusvip
heldur en á andlitum fólks hér í
kvölld. Það er eins og það sé sam-
Skemti fólk sér fyrst góða stund * bland einlægrar gleði og einlægs
Eins og fjöllin gnæfa yfir slétt-
lendið eins gnæfa sumir einstakir
menn yfir fjöldann. Eg þekki ekki
fjöll, en eg sé þau í anda há og
tignarleg. Maðurinn stendur með
lotningu og undrun og horfir upp
til þeirra, svipuð tilfinning vakn-
ar hjá manni, þegar hann horfir
upp til stóru mannanna, hugsjóna-
mannanna, andans manna, mann-
anna, sem kraftaverkin vinna.
Heiðursgesturinn hérna í kvöld
er einn af stærri mönnunum, hug-
sjón^imðnnunum. Við sjáum ’naun
í anda þegar hann var ungur og
stóð og horfði út á hafið annars
vegar, upp til fjallanna ti!rna»'legu
hinsvegar, hafaldan söng við
steinana og kvað sigurljóð. Fjðll-
in í sumarskrúða bentu móti him-
insins sól og teygðu sig upp í him-
inblámann. Hann var hugfanginn,
hann langaði *— langaðí að kom-
ast upp í hlíðarnar upp á hæsta
tindinn og út yfir hafið, hann
langaði að vinna stórt verk og
hann setti markið hátt og hann
hefir stefnt að því. Hugsjóna-
fjallið hefijr verið honum fyrir
augum, hann hefir klifað hjalla
af hjalla, þó mörg sporin hafi ver-
ið erfið og þung, þá hefir ^hann
ekki snúið af leið, og nú er hann
kominn hátt í fjallið, nú er sigur-
inn vís, nú eru æskudraumar
hans að rætast, þessvegna er gleði
í huga okkar í kvöld , af þeirri á-
stæðu er gleðisvipur á andlitum
allra hér. Við samgleðjumst honum
og frú Bentínu í hvert sinn er sig-
ur fáninn blaktir, en sérstaklega
við þessi tímamót á æfi þeirra, nú,
er þau eru að fara heim. Heim á
fornar stöðvar, heim til æsku-vina
og ættingja, heim til þess að vinna
meira og stærra verk í víngarðin-
um.
“Við Babel fljót þar sátum vér,
og grétum og miiitumst Ziönar.
Á pílviðina þar hendum vér
upp gýgjur vorar.”
Stundum hefir ykkur flogið í
hug þessi orð sálmaekáldsins. Oft
hefir hugurinn stefnt heim, óef-
að þangað sem vaggan stóð. Vér
samgleðjumst ykkur öll af hjarta
nú þegar svo margar óskir ykkar
og æskudraumar eru að rætast.
Vér óskum þess af heilum hug að
leiðir ykkar verði blómum stráðar
heima á ættjörðinni, vér óskum
þess að vonir ykkar hinar björt-
ustu meai rætast, vér toiðjum að
ykkar tímanlega velgengni vcrði
mikil og farsæl og bin fagra tðfra-
dís hamingjunnar brosi ávalt við
ykkur. En þegar eg seg> að vér
óskum þess sem eg nú toefi sagt,
þá er það ekki vor dýpsta ósk. Vor
sterkasta og toesta ósk er það að
presturinn okkar, sem haldið toef-
ir merkinu hátt á lofti hjá okkur
í hart nær f jórðung aldar, megi ná
sterkum tökum á hug og hjarta
hinnar íslensku þjóðar, að honum
megi auðnast að beina
heilnæmum Kristindómsstraumum
inn í starfslífið og inn til fólks-
in® í hans nýja verkahring á ætt-
jörðinni. Að hann megi vinna
sterkan toug á vantrúnni, toeims-
elskunni og hégómagirni, sem óef-
að á sér þar djúpar rætur, eins og
víðast annarsstaðar í toeiminum.
Vér toi^jum þess að hann verði
sterkur og auðnist að vinna mik-
inn sigur Guði til dýrðar. Það er
ein vor dýpsta ósk.
Þetta er gleðistund hér í kvöld
því maðurinn, sem við erum að
kveðja er gleðinnar toarn, þar sem
hann hefir verið hefir gleðin setið
í öndvegi. Þetta er Iíka alvöru-
stund, því hann hefir líka verið
alvörumaður og hefir flutt okkur
marga alvöru hugvekju og sýnt
okkur alvöruhliðar lífsins.
Mér dettur í hug í þessu sam-
Tiandi hin undur fagra saga úr
postulasögunni, er þeir Pétur og
Johannes gengu upp í musterið
í Jerúsalem og þar sem við fögru
dyr helgidómsins lami maðurinn,
ölmusumaðurinn leit til þeirra
bænaraugum og bað um ölmusu;
og Pétur sagði þessi ógleymanlegu
orð: “Gull og silfur á eg ekki, en
það sem eg hefi það gef eg þér í
nafni Jesú Krists frá Nazaret,
stattu upp og gakk.”
Séra Friðrik hefir ekki safnað
jarðneskum auð hér hjá okkur
og þegar hann nú fer á braut, og
heim til íslands, hefir hann ekki
gull og silfur að miðla þjóð sinni,
og þegar hann gengur til muster-
isins, og mætir við fögru dyr
helgidlómisins íslensku ölmusu-
manninum, halta, blinda og daufa
manniinum, andl. og líkaml. þurfa-
manninum og þeir líta til hans
biðjandi augum, þá veit eg hann
segir eins og Pétur: “Gull og silf-
ur á eg ekki, en það sem eg hefi,
það gef eg þér í nafni Jesús Krists
frá Nazaret, stattu upp og gakk.”
í nafni meistarans, haltu merkinu
hátt á lofti og trúðu á mátt sann-
leikans og réttlætisins, og hann
biður að þeir verði heilir, að augu
þeirra opniflt fyrir sanpleiks ljósi,
að eyru þeirra verði meðtækileg
fyrir orð sannleikans, sem mælt
er fyrir munn hans, sem æðstur er
allra, og hann biður að þeir verði
styrkir og geti gengið öruggir
móti erfiðleikunum í baráttu lífs-
ins og sigrað.
Enga bæn höfum vér betri en
þá, honum til handa, en að kraft-
urinn mikli og guðlegi, sem Pétur
átti yfir að ráða, verði aflið til
sigurs í sálu hans í hans nýja
verkahring, að orðunum, sem
toann talár fylgi kraftur til sigurs
og tolessunar íslemskum einstak-
lingum, og íslenskri þjóð. Einskis
getum vér óskað honum heilnæm-
ara en þess að hann geti markað
ný tímamót á hinu andlega sviði
þjóðarinnar og unnið kraftaverk.
Á sviði stjórnmálanna er ekk-
ert emtoætti veglegra en ræðis-
manns embættið, sá maður, sem
hefir hæfileika og öðlast það em-
bætti að verða ræðismaður eða
sendiherra sinnar þjóðar hjá er-!
lendri þjóð, getur unnið mikið og
gðfugt verk, hann getur dregið
saman hugi þjóðanna, kent þeim
að elska hver aðra og meta hver
aðra, og margt og margt fleira. En
að vera ræðismaður veraldlegs
ríkis er smátt í samanburði við
það að vera ræðismaður konung3-
ins mikla og kenna fólki að sýna
honum hollustu og elsku. Ekkert
emtoætti er veglegra en það. Þá
stöðu hefir vinur okkar heiðuns-
gesturinn hérna í kvðld öðlast og
kosið sér, og á því sviði unnið
stórt og mikið verk.
Einskis framar viljum vér óska
honum en þess að hann verði
sterkasti, áhrifamesti og einlæg-
asti ræðismaður guðsríkis á ís-
landi.
Vér vitum að hann hefir hæfi-
leikana, vér vitum að hann hefir
viljann, vér vitum að guð gefur
honum kraftinn og vér vitum að
óskir okkar munu rætast.
Nú þegar vegir eru að skilja
af því að vér erum einlægir pá
óskum vér honum ekki of mikils
hóglífis og ekki of mikilla verald-
argæða, vér óskum ekki að allar
torfærur verði teknar af leið hans,
því í gegnum stríð er leiðin til
sigurs. Þar sem stríðið er mest,
þar er sigurinn stærstur. í eldin-
um prófast gullið, á orustuvellin-
um er tækifærið að sýna karl-
menskuna og vitið. Eða eins og
Einar skáld Benediktsson segir:
“Þar sem hel og líf börðust harð-
ast í landi, hæstur, mestur reis
r.orrænn andi.”
Vér óskum ekki að vinur vor
heiðursgesturinn þurfi aldrei á
hólm að ganga, en vér óskum þess
af heilum og hreinum hug, að í
hvert sinn, sem toann þarf á hólm
að ganga, að hann gangi sigri-
hrósandi af hólmi, ísl. kristni til
vegsemdar. Eg sagði áðan aÖ séra
Friðrik hefði ekki safnað jarð
neskum auði hér vestra, en hann
hefir safnað auði, sem mölur og
ryð fá ei grandað, hann hefir á-
unnið sér vinsældir og virðingu
manna., og hann fer nú toeim til
íslands eftir nær 22 ára dvöl,
með hjörtu allra íslendinga hér í
þessum söfnuðum og fjðlda
margr annara þjóða manna og ís-
lendinga víðs vegar um þetta
mikla meginland, Ihann hefir unnið
þau — hjörtun — með framkomu
sinni prúðmannlegri, og hæfileik-
um, hjörtu með mðrgum góðum og
göfugum tilfinningum, hjörtu
mannlunduð, hjörtu full af ís-
lenskum drengskap.
Þegar vér minnumst séra Frið-
riks þá jafnframt minnumst við
hennar, sem hans hefir verið önn-
ur hönd ðll þau ár, sem starfs-
sviðið hefir verið hér hjá okkur.
Konungurinn kemst ekki langa
leið til sigurs í ríki sínu, ef
drotningin er ekki við hlið hans
og hjálpar til að velta steinunum
úr leiðinni. Maðurinn á konunni
oft meira að þakka af velgengni
sinni en margur gjörir sér í hugar-
lund.
Frú Bentína á sinn mikla þátt ‘
sigurför og velgengni mannsins
síms, því má ekki gleyma, Ihún toef-
ir lagt sinn óskarðan tolut til fé-
lagsmálanna í prestakallinu, og
hún hefir áunnið sér vinsældir, er
eiga sér langan aldur. Eg þakka
þeim hjónum persónulega fýrir
alla vinsemd, allan kærleika og alt
Ijósið og sðmuleiðis fyrir hönd
Glentooro safnaðar, vér þökkum öll
fyrir árin mörgu og tojörtu, sem
að baki eru, og vér ðll biðjum guð
að tolessa heiðunsgestina til dag-
anna enda.
SUM AR
EXCURSIONS
í SUMAR-FRÍINU
VESTUR AD HAFI
•72
Vanoouvei*, Victoria
og annara staða frá
Winnijieg og lieim.
A þessari leið sjáið
þér Banff, ijake Ixiuis
og Emerald I.ake
Seldir dagiega frá
15. Ma tU 15. Sept.
AUSTUR CANADA
Með jámbraut aUa Ieið
oða braut og vötnum.
Canadian Pacific Gufuskip
Frá Fort William eða I'ort
Arthur Mlðvd. og LaugtL
til Port McNiooll, og Fimtd
tll Owen Sound.
pRJAR RESTIR DAGLiEGA FRA HAFI TTL IIAFS
innibindur Trans-Canada Limited
llina skrautlegu Svefnvagna-iesC. (fyrsta lest 19, mai)