Lögberg - 11.06.1925, Blaðsíða 7

LÖGBERG. FIMTUDAGINN. 11. JÚNÍ 1925.
Bk. 7
Hver kona œtti að vita
að Zam-Buk inniheldur öll þau
Jækningarefni, sem myndað geta
óbrigðult heimilismeðal við húð-
sjúkdómum.
Þessi frægu jurtasmyrsl, eru ó-
viðjafnanleg við skurðum, bruna-
sárum, blöðrum, hrufum og hvers-
konar oðrum húðsjúkdómum. Þau
koma einnig í veg fyrir, að spill-
ing hlaupi í sár og græða á ótrú-
lega skömmum tíma hinar ægileg-
ustu undir.
Zam-Buk er skurðlækningastofa
í tveggja þumlunga öskju,” besta
meðalið við hörundskvillum, eða
ef slys ber að hóndum.
Fréttabréf til Lögbergs.
Það er ekki oft að fréttir 'berist
í íslentsku blöðunum okkar úr
þessum parti bygðarinnar, austan
Manitoba-vatns og vil eg því með
þessum línum greina frá helstu
fréttum bygðarinnar.
iSíðastliðinn vetur var hér að
minu áliti einn af frostasömustu
vetrum, sem menn eiga að venjast
hér um slóðir ásamt óstöðugu
veðráttufari fyrir rokveður og
stundum fýlgdi því snjófall, sem
ætíð gjörir vetrarfar vort erfitt
viðfangs.
Snjófall var hér síðastliðinn
vetur með meira móti fram að
marz mánaðar byrjun, þó rénuðu
snjóþyngslin um 20 marz, brá ti!
mildari veðráttu svo allur snjór
utan skógar var að mestu leyti
farinn í enda þess mánaðar, —
Apríl mánuður byrjaði með einni
þeirri mildustu veðráttu eftir þvl
sem vanalega gjörist í þessum
parti landsins, og man eg ekki
eftir jafngóðu ápríl-mánaðar
veðri nema árið 1889, þá voraðl
sérlegá isnemma eftir því sem
vanalega gjörist hér í þessum
norðlægu bygðum. Síðan maí mán-
uðpr byrjaði hefir veðurfar verið
mjög breytilegt — helst fyrri
partur mánaðarins. Stundum hefir
verið kalda regn og snjókrápi og
oft næturfrost.— En þessa sein-
ustu viku af maí máunði hefir
verið góð og hlý veðrátta og hefir
hitinn komist hér í iskugganum
fá 30 stigum — upp í 48 stig og
er því góður gróður kbminn eftir
því sem menn eiga að venjast hér
um slóðir.
Alt fyrir langa innistöðu gjöf á
búpening bænda hér hafði al-
menningur nógar heybyrgðir og
munu því skepnur bænda í góðu
ásigkomulagi. —
iFiskveiðar hér við Manitoba-
vatn voru mjög tregar síðastliðinn
vetur og er það ekki að undra
þegar maður athugar allan þann
fjölda af fiskimönnum, sem að
stunda hér fiskiveiðar yfir vetur-
inn og verði ekkert gjört í náinni
framtíð til að auka fiskinn í vatn-
inu er helst útlit fyrir að fiskur
Jnn gangi svo til þurðar að ekkl
borgi sig fyrir menn að stunda
fiskiveiðar hér við vatnið, þvl
netjaútve&ur er mjög dýr. —
Það sem hjálpaði fiskimönnum
síðastliðinn vetur, að þeír höfðu
dálítið penipgalega upp úr fiskl-
veiðum sínum var óvanalega
Igott verð á sumum fiskitegundum
svo sem "pickerel” og hvítfiskl.
En það versta er með hvítfiskinn
að hann er að mestu leyti tæmdur
úr norð-vestur parti Manitoba-
Vatns. Að fiiskmenn fengu óvana-
leg gott verð fyrir fisk sinn hér
á’ járnbrautarstöðinnfi við Ashern.
var fyrst — samtök fiskimanna
með sölu á fiskihum. annað — að
það voru þrír menn, sem keptu um
kaup á fiskinum á téðum istað, og
þriðja ástæðan og máské það sem
hafði mest áhrifin á verðið á fiák-!
inn var mikil vöntun á fiski — að i
sögn — á markað Bandaríkjanna j
því'þangað er allur þýður fiskur
sendur héðan. «
Heilsufar manna hefir verið j
bærilegt að undanteknri þessarlj
umgangsvgiki, sem kölluð er |
spánska veikin — sem gjörði víða
vart við sig hér snehima í vor en
þó ekki mjög í stórum stíl —
Dauðsföll hafa ekki komið hér
fyrir á þessu ári að undanteknum
Einari nokkrum Eiríkssyni, sem
dó hér um páskaleytið, maður á
níræðis aldri og hefir þess verið
getið áður í íslensku blöðunum í
Winnipeg.
Félagslíf vort, íslendinga er hér j
í líku horfi og undanfarin ár. j
Lestrarfélagið Skjaldbreið, sem
stofnað var í þessum parNti bygf-]
arinnar fyrir þrettán árum síðan, j
starfrækir félagsskap sinn í góðu
^agi. Á ársfundi félagsins fyrir
hetta ár yar samþykt að kaupa
aúar þær bækur, sem hr. Vil-
hjálmiu- Stefánsson hefir gefið út,
°g ætti hvert íslenskt lestrarfélag
mípu áliti, að eiga slíkar bæk-
ur eftir jafn stór-merkann mann,
sem Vilhjálm ÍStefánsson, er fyrlr
,hans miklu framkvæmdir að kynn-
agt norðunheimskautalöndunum
með sérstakri elju og dugnaði og
eru verk hans því viðkomandi stór
þjóðarsómi fyrir vora íslensku
þjóð. —
Eg vil geta þess hér, að hr.
Sigurður Árnason, sem hefir verið
búandi í grend við Silver Bay
pósthús nokkur undanfarin ár,
hefir nú selt mestan part af bú-
slóð sinni og er ætlun han» að
flytja alfarinn úr þessu bygðar-
lagi ásamt f jölskyldu sinni á þessu
sumri. Hann er húsasmiður góður
og mun það vera áform hans að
flytja þangað, sem hann getur
stundað handiðn sína.
Sigurður Árnason er sannur Is-
lendingur og góður félagsmaður
hann hefir verið formaður okkar
litlu þjóðræknisdeildar og unnið
að þeim félagsskap með áhuga
fyrir því málefni í samfélagi við
aðra félagslimi þjóðræknisdeildar
vorrar Framtíðar. Einnig hefir
hann verið þrjú undanfarin ár,
formaður bókafélags vons og leyst
þann starfa vel af hendi, það er
ætíð skaði að missa góða félags-
menn eins og Sigurður Árnason
er og sem vilja stuðla að efla all-
an þann félagsskap, sem heyrir
til velferðarmálum vorum. —
Þjóðrækniisfélagsskapur okkar
hér heldur áfram þó hann sé of
fámennur og að mínu áliti ættu
fleiri hér hjá okkur að fylla þann
hóp, sem vinnur að viðhaldi ís-
lenskrar tungu, okkar ástkæra
móðurmáli.
Þjóðræknisdeild vor hefir hald-
ið uppi að mestu — síðqn hún var
stofnuð sunnudagsiskóla Betels-
safnaðar og hafa unglingar og
börn um sumartímann notið þar
kenslu í íslenskri tungu ásamt
vanalegum fræðaim, sem kend eru
á hérlendum sunnudagsskólum og
vona eg að því verði haldið áfram
af þjóðræknis^eild vorri að kenna
á sunnudagsskóla hér sem undan
farin ár. ,— Eg vil geta þess hér
að mér finst mjög eðlilegt, að ís-
lenskur þjóðræknisfélagsskapur
styrki Jóns Bjarnaisonar skóla pen-
ingalega eftir megni, því það veit
hver og einn íslendingur, sem
þekkir þá stofnun rétt, að hún er
í samræmi við íslenska þjóðrækni,
og af þeirri ástæðu lét þjóðræknis-
deild vor þessa litlu peningaupp-
hæð af hendj rakna á síðaistliðnum
vetri til Jóris Bjarnasonar skóla.
að félagsmönnum fanst það væri
ástæða að sýna vlijann, þó getan
væri lítil. Og átti hr. Sigurður
Árnason sinn phrt af því, sem
formaður deildar vorrar ,og sýnir
það að hann er sannur íslending-
ur. —
Það hlýtur að vera stór mis-
skilningur hjá þeim mönnum af
þjóðflokki vorum, sem ekki fihst
ástæða til að styrkja Jóns Bjarna-
sonar skóla peningalega eftir
megni fyrir þá ástæðu að skólinh
isé ekki nauðsynleg stofnun. Við
vitum það víst flestir íslendingar
vestan hafs, konur og menn, að
Jóns Bjarnasonar skóli var stofn-
aður af séra Jóni Bjarnasyni D. D.
og meining þess göfuga andams
manns var viðhald íslenskrar
tungu með stofnun skólans. Og þð
menn kunni að finnast af vorum
þjóðflokki, sem láta s<p- það um
munn fara að íslenskan sé ekki
skyldumál skólans þá veit hver og
einn, sem veit það sanna um þann
part af því málefni, að séra Rún-
ólfur Marteinsson, sem skólastjóri
skólans mun ekki leggja það til
gíðu að fylgja aðal grundvallar-
reglum þeim, sem séra Jón Bjarna-
son. D. D. lagði sem aðal hyrning-
arstein undir stofnun þá; það er
hverjum íslending kunnugt, sem
nokkuð þekkja til skólans hvað
frændUr vorir Norðmenn í Banda-
ríkjunum hafa styrkt skólann á
á síðastliðnu ári n. f. 1. að senda
skólanum kenriara upp á þeirra
eigin kostnað og efast eg ekki um
að það verði framhald á því í
nálægri framtíð, Jóns Bjarnason-
ar skóli er okkur íslendingrim tit
stór sóma, — Tökum til athugun-
ar hvað það meinar hversu vel að
nemenriur þess skóla hafa lokið
prófum isínum, betur en aðrir mið-
skólanemendur Manitoba. Jafnað-
artala þeirra, eþ frá miðskólum
fylkisins útskrifuðust árið 1924,
var 51,1 af hundraði, en frá J. B.
skóla sama ár 75 af hundraði og
sama hlutfall hefir verið öll hin
árin og eitt árið útskrifaðist 100^
af námsfólki af Jóns Bjarnasonar
skóla, það eru skýrslur, sem sýna
þetta og er það ekki nóg sönnun?
Er þetta ekki þjóðar sómi fyrir
okkur íslendinga? Slíkur skóli, er
var stofnaður af þjóðflokki vorum
með séra Jón Bjarnason D. D. I
broddi fylkingar, eg óska og vona
að hann verði á ókomnum tíma
stór þjóðarsómi fyrir þjóð vora og
á sama tíma að það þerði Jóps
Bjarnasonar skóli, sem hjálpar
viðhaldi vors ástkæra móðurmáls.
Eg býst við að sumir, sem lesa
þetta fréttahréf finnist að það
sem e^ Jiefi ritað hér um Jóns
Bjarnasonar skóla eigi hér ekki
heima. En það er nú einn galli á
mér sem syndugum manni, að eg
hefi aldrei búist við að eg myndi
breyta svo öllum líki. —
Eg vil minnast dálítið á vorn
kirkjulega félagsskáp innan Bet-
els safnaðar.
Allir, sem lesa qslensku blöðin
frá Winnipeg, kannast við þá
harmafregn, sem oss bar að hönd
um síðastliðinn nóvember — með
fráfalli séra Adams Þorgrímsson-
ar að Lundar, Man. Hann var
okkar þjónandi prestur, hér við
mestan part af þeim tíma, eftir
að hann tók prestsvígslu. En tveim
ur, eða rúmum tveimur árum áður
en hans misti við tók hann köllun
frá Lundar söfnuði, sem búsettur
prestur þar. Alt fyrir það veitti
hann prestlega þjónustu söfnuð-
um hér við Manitoba-vatn eftir þvi
sem kringumstæður hans leyfðu
og reyndar meir en heilsufar hans
gaf honum krafta til, því séra
Adam Þorgrímsson var sérlega
skyldurækinn prestur.
Og sannarlega var það stórt
reiðarslag fyrir okkar lúterska,
kirkjulega félagsskap að verða
að sjá á bak jafn mætum manni og
séra Adam Þorgrímsson var. En
óefað var það reiðarslag stærra,
sem gekk yfir heimili séra Adams
sál. Þorgrímssonar, þegar fjöl-
skylda hans misti hans við, sem
ástriks eiginmanns og föður.
Blessuð sé minning séra Adams
þorgrímssonar. —
En svo kom 'séra Sigurður S.
Christophejrson hingað norður
fyrir síðastliðin jól, óefað sendur
oss af æðri krafti. Hann fluttl
guðsþjónustu á aðfangadagslcvöld-
ið á heimili þess sem ritar þessar.
linur, og aðra guðsþjónustu flutti
ihann r.okkru eftir nýjár, á sunnu-
dag á heimili hr. Björns Th. Jóns-
sonar í grend við “Silver Bay”.
pósthús, því fýrir þá bitru vetrar
veðráttu, sem þá gekk yfir bygðar.
lag vort, var ekki hægt að brúka
húspláss það, sem vanalega ei
brúkað til guðsþjónustu af því að
sumt af fólki voru átti yfir of-
lángan veg að sækja um \)ann
tíma ársins, svo hélt séra Sigurð-
ur áfram ferðum sínum á meðal
hinna safnaðanna hér við vatnið
og flutti þar guðsþjónustur og
gjörði önriur prestverk, svo sem
barnsskírn, einnig jarðsöng hann
háaldraðann mann, Pétur Jóns-
son föður Kristjáns Péturssonar,
sem er búsettur í grend við Hay-
land pósthús.
Fyrir nokkrum tíma siðan kom
séra Sigurður S. Christopherson
hingað norður aftur og hefir'
hann verið að kenna börnum, og
er enn, hjá herra Sigúrði Sigurðs-
syni, sem býr í grend við Dolly j
Bay pósthús, séra Sigurður hefir
flutt tvær guðsþjónustur hér í
bygðinni síðan hann kom hingað
í vor, aðra í Betel söfnuði en hina
í Betaníu söfnuði. Hann hefir á-
formað að flytja guðsþjónustu í
Betel söfnuði næstkomandi hvíta-
sunnudag og skíra þar börn um
leið.
Séra Sigurður S. Christopher-'
son flytur góðar ræður, að mínu j
áliti, og allir, sem þekkja hann I
rétt, munu kannast víð að hvers-
dagslega er hann ljúfmenni og er
það sannarlega stór kostur á
hverjum sem er og ekki sist á
þeim mönnum, sem kjörnir eru til
að flytja náðanboðskap, drottins
vors Jesú Krists.
Eg leyfi mér að segja, að eg er
vel kunnugur frá fyrri tímk séra
Sigurði S. Christophersyni. Fyrlr
15 árum síðan dvaldi hann hér a
heimili þess sem þetta ritar, þá
var hann nývígður prestur, eftir
því sem eg man ,best, og gjörði
hanri þá hér við Manitoba-vatn,
þau prestverk, sem fyrir féllu. —
Það er einn félagsskapur hér i
austur og suður partinum af bygð-
inni hér við Manitoba-vatn &
meðal fslendinga, það er bindind-
isfélags^kapur, sem er því miður
eftir útliti að dæma að mestu, eða
öllu leyti fallinn í dá. Ástæðan
fyrir því er sú, að eg best skil,
fyrst, að þegar að fylkisstjórn vor
kom á að mestu algjörðu bindindi
þá var eins og bindindisfólkið
legði árar í bát með þann stór'
þarflega félagsskap ,og annað
hygg eg líka að hafi verið orsök |
á áhugaleysi að halda ekki áframf
þeim félagsskap, þegar að unglrj
menn hér úr bygðinni lögðu út T
þennan óttalega hildarleik, það
svo kallaða alheimsstríð, þá kom
hrygðartilfinning inn á meðal
fólks, isem alt deyfði nema
söknuðinn. Enda þó að eg hafl
aldrei heyrt til vínbindindisfélags-
skap er eg honum samt .hlyntur,
fyrst og fremst vegna vorrar ungu
kymslóðar og svo hefi eg ætíð frá
því fyrsta eg kom í tölu fullorð-
inna manna kallað mig hófsemd-
ar mann. Eg vildi því óska að eg
ætti eftir að lifa það tímabil að
eg sæi að hinn stór þarflegi fé-
lagsskapur — vínbindindið kæm-
ist hér aftur á í þessari bvgð. Her
er stórt samkomuhús í grend við
Hayland pósthús. sem var b'ygt I
því augnamiði af bindindisfólkl
voru. Það eru tveir menn af vor-
um þjóðflokki hér vestari hafs, sem

i 1 B Hversvegna? Vegna þess. p ■
I Vegna þess hann sagði svart, ■ ii
1 svart, en ekki grátt né hvítt. tt
1 Á honum sá enginn skart; ■
i alt var smátt og lítis-nýtt. 1
1 Af því hann vildi ei falla flatt 1
1 þá fóru vinir háms á braut. i
1 Og vegna þess hann sagði satt', 1
■ 1 þeir sögðu^ífann vera mannýgt naut. ■ c
1 Þeir vildu látadiann flaðra flátt, i
1 og færðu til þesá slungin rök, i
1 til digurbarkans hyggja hátt, i
1 sem hefði sterkust undirtök. H
j§ ■ En af því hann vildi ei flaðra flátt, i
■ þeir færðu honum það að sök,
1 að hann hefði geðið grátt, n
1 og gæfu sinnar hirti rök. 1
1 En vegna þess hann sagði svart, 1
I svart, en ekki grátt né hvítt, ■
1 þá leizt honum jafnan ljósið 'bjart, i •
■ Hl og litið stundum vera nýtt. '1
■ Og vegna þess hann sagði satt ■
1 \ sjálfsvirðingin istendur ibein. ■
1 Og vegna þess hann féll ei flatt ■
1 fötin hans eru þur og hrein. 1
i Hann getur ekki flaðrað flátt, £= n
■ hann finnur til þess engin rök. ■
■ En, — æfinlega lítur lágt ■
■ á löðurmannsins undirtök. i
1 S. ' 1
eg þekki vel að því, að ef þeir
hefðu tækifæri að koma hér norð-
ur og reyna að reisa við þennan
fallna eða hálffallna félagsskap,
þá myndu þeir menn koma því má!
efni í gott horf. Annar þeirra er
Dr. Sig. Júl. Jóhannesson að
Lundar, Man. en hinn er hr. Arin-
björn S. Bardal í Winnipeg.
Eg las nýlega í enska blaðinu
“Northern Messenger,” sem gefið
er út í Montreal í Canada ög er að
mínu áliti mjög á'byggilegt blað —
að eftir skýrslum lækna í New
York borg fyrir árið 1924, þá hafi
eitraðar víntegundir, sem þeir
kalla “poisoned bootleg liquor,"
orsakað dauða 450 manna, svo
bætir blaðið vlð, “að eftir rann-
sókn vissra manna þá séu dauðs-
föllin í New York borg sex sinn-
um fleiri, eða 2,600 af eitruðum
víntegundum.” Er ekki þetta ótta-
legt? Eftir þessum skýrslum að
dæma. Er ekki slíkt ástand I
heiminum hnignun en ekki fram-
þróun. -----
Að endingu óska eg Öllum ís-
lendingum fjær og nær gleðilegs
qg arðberandi sumars.
Dolly Bay, Man. 28. maí, 1925.
Ólafur Thorlacius.
Austann kaldinn á hann þlés —
upp skal faldinn draga •—
þó velti alda vargi hlés —
við skulum halda á Skaga.
Leiðrétting.
Róðu betur kær minn karl •—
kendu ekki í brjóstí’ um sjóinn
harðara taktu herða fall, —
hann er á norðan gróinn —
Illa gróa sollin sár
sorgar þróast alda —
bágt er að róa einni ár
á ógeðs flóann kalda.
Við skulum þalda heiðleiðis
hlés um kalda mýri
og draga’ upp faldinn dúfu trés
í drottins valdi á Álftanes,
R. J. Davíðsson.
Jóhann Þorsteinsson.
Hann andaðist á heimili sonar
síns Þorsteins, trónda í Höfn 5
mílur noríipr af Gimli, Man. Jó-
hann var fæddur 18. ágúst 1842, í
Grenvík við Eyjafjörð. Hann ólst
upp á þeim stöðvum. Hngur kvænt-
ist hann Jóhönnu Jónatansdóttivr
frá Leifshsum. Þau fluttust til
'anada árið 1-878, og' setust að á
Gimli. Hér dvöildu þau tyrst, en
fluttu síðan til Winnipeg, dvöldu
þau þar um nokkra hríð, en ilutt-
ust aftur til Gimli; nam Jóhann
land á tanga 'þeim, norðanyert við
Ef siglum við á sundum þröngum—, *G-rnli, sem mj-ndar víkina > að
Af ýmsu tagi.
Samsteypan.
svört oss ógna sker —
því sínum lítur sjónum löngum
silfrið maður hver.
Menn kunna að verða að kalla
sáttir
og kulda geyma svör —
þeirra samt í ýmsar áttir
andans stefnir knör.
Þá isamsteypunnar ísiglir mið >—
sætt að tala þarftu í eyra —
samviskuna semja við —
og syngja eins og hver vill heyra.
Darwin.
Hans er apa hugsjón vedk —/
henni verst eg eiri;
hann hefir viltur vaðið reyk
sem vitringarnir fleiri.
Betra er eigin ®igla sjó —
en svoddan myndum una *—
látum Darwin liggja í
og lika kenninguna.
ro
Bending.
Þó berumst hálar brautir kýfs
á bitru máli ei kvörtum 1—
þú deyðir sál ef daga lífs
með dráttum málar svörtum.
Minn dómur.
Þótt kvæða þinna klingi hrós
og kjarnyrðanna brenni eldur —
ástarglatt þitt logi ljós,
lækjarniðinn kýs eg heldur.
Þótt óðay fram á yztu mið
allar séu leiðir kunnar,
engum tekst að etja við
ipdra tóna náttúrunnaj^
R. J. Davíðsson.
J.I. Case Threshing Machine Co.
Með vorum 12x20 dráttarvélum og 22x36 þreskivél ásámt
vindpífpu, C. Feeder tegund, No. 18 kornmæli og 100 feta 6 þml.
fimmföldu togleðurs’belti, fyrir aðeins $2170.00 út í hönd, eða
$2375,00 gegn afborgunum, gerum vér bónda á hverju meða!
stóru býli kleift, að eiga og starfrækja þreskiáhöld með bein-
um ágóða.
Með því fyrirkomulagi þarf bóndinn ekki að leita til ann-
ara með dráttarvél, eða nokkuns þess, er í sambandi Við slíkt
starf stendur. Fær hann á þann hátt verkið unnið fyrir sann-
virði. Og það, sem hann mundi greiða fyrir þreskingu, leggur
hann í þess stað í sín eigin áhöld.
Viðskiftavinir vorir segja oss, að Case þreskiáhöldin borgi
andvirði sitt á afapskömmum tima.
Skrifið eftir frekari upplýsingum, eða finnið oss að máli.
Munum vér þá skýra yður enn frekar frá, á hve óyggjandi rök-
um, það sem nú hefir sagt verið, er bygt.
JJ.Case Threshing IWine
Company
81 Water St., Winnipeg
Vill ritstjóri Lögbergs taka upp
eftirfarandi stökur úr Sæfara-
ljóðum ásamt leiðréttingu fré mér.
Taktu á betur kær mínn karl,
kendu ei/ brjósti’ um sjóinn,
þó harðara takirðu herðafall,
hann er á morgun gróinn.
Illa gróa sumra sár
svona þó er varið
bágt er að róa einni ár
ef á sjó er farið.
norðan og heitir Birkines. Þar bjó
hann all lengi, þar tnisti hann Jó-
hönnu konu sína.
Þeim varð ellefu barna auðið.
Af þeim eru fimm á lifi: Friðbjorn
bóndi við Manitoba-vatn. Jóhann,
skipstjóri, búsettur á Gimli. Júlíus.
bóndi í grend við Riverton, Þor-
steinn, bóndi í Höfn, áður nefndur
og Irigibjörg, gift Mr. Douty rit-
stjóra í Oregon City, Oregon-ríki.
Jóhann kvæntist aftur Ingibjörgu
Gisladóttur. Fimm af börnum
þeirra lifp, of heita þau Gísli, Guð-
rún, Magnús, Ida, Kristinn. —
Þau hjón bjuggu síðar í Selkirk.
Siðar fór Jóhann vestur að hafi,
cg dvaldi úm hríð í Blain, Wash.
og Pt. Roberts, \Vrash.
Hin síðustu æfiár sín dvaldi Jó-
hann meðal sona sinna. Andaðist
hann eins' og áður er um getið á
heimili eins þeirra. Jóhann var
hraustmenni alla -æfi. Hann hafði
lengst af stundað sjó á Islandi
Mun vatnið hafa heillað hain
hrngað, sem marga aðra landnem-
ana. Mátti víst um hann segja
sem Þorgeir í Vík, að:
“Við landið batt hann litla triygð,
en largtum fegri þótti bygð,
— .hið breiða blikandi haf.”
Hann ellskaði vatnið, og naut sín
best í grend *dð það, hafði unun
af því, hinztu ár sín að horfa út á
það, ganga meðfram ströndum
þess og tala um það.
Jóhann heitinn hafði verið
tryggur maður og einkar sjálfstæð-
uf alla æfi sina. Hann haföi verið
heill heilsu hinar síðustu vikur, kom
hér til Gimli með fólki sínu á
laugardaginn 9. niaí; sqnnudag
var hann heil heisu, en dó á mánu-
dag, þann 11. maí kl. 5 siödegis.
Hann vár jarðsunginn frá lútersku
kirkjunni k Gimli föstudaginn þann
15. maí að» viðstöddum sonum sin-
um og ástmennum þeirra og af-
komendum, ásamt fornum sam-v
tcrðamönnum og kunningjum.
Nú er jarðneski langróðurinn úti
fyrir þessum sjómanni og starfs-
maðurinn kominn heim.
Sigurður Ólafsson.
Andlátsfregn.
Þann 29 marz s., 1. andaðist að
heimili sinu í tílain, Wash. Aðal-
björg Lefavor eftir langvarandi
sjúkdóinsþjáningar.
Aðalbjörg sál. var fædd 5. des.
1880, að Litladal i Eyjafirði á Is-
landi. Foreldrar hennar voru þau
hjónin, Jón Þórðarson og María
Abrahamsdóttir, bæði ættuð úr
Eyjafirði.
Árið 1883 flutti hún til Ameríku
ásamt foreldrum sinum, sem sett-
ust að i Nýja íslapdi. Þar fnisti
hún föðttr sinn fyrsta árið sertí þau
áttu heim i Nýja íslandi. Árið 1896
flutti móðir hennar si^ með börnin
til Selkirk og dvaldi þar þangað
til fjölskyldan flutti sig vestúr að
hafi árið 1903. Hún og íjölskyldan
hefir átt heimilisfang í'Blaine síð-
að hún flutti vestur og þar giftist
hún eftirlifandi eiginmanni sinum,
Jasper Lefavcr.
Aðalbjörg sá! var yel geíin
bæði til líkama og sálar. Hún var
góð móðir og ástrík eiginkona. Hún
vildi i hvívetna láta gott af sér
leiða og var því f’insæl að verðug-
leikum. Lariga.og kvalafulla sjúk-
óómslegu l>ar hún með aldáanlegri j
stillingu og hugrekki, svo aldrei
heyrðist hún mæla œðru orð.
Hún lætur eftir sig þrjár dætur,
ciginmpnn, aldraða móður, stjúp-
föður og þrjú systkini. Alt var gert ]
af þessu fólki til að hjúkra henni |
og létta henni sjúkdómsbyrðina.
Svo þökkum við öllum þeim,’ sem 1
á einn eða ailnan hátt auðsýndu
henni velvild og kærleika. Einnig
þökkúm við þeim öllum, sem heiðr-
uðu útför hennar með nærveru sinni'
og þeim sem lögðu blóm á kistunal
Guð launi þeini svo sem hann veit
Tientast.
Hún var jarðsungin frá íslensku
kirkjunni i Ejlaine þann 31. marz
af séra H. E/ Johnson.
Blessuð sé minning hennar.
Námustu att^ngjar hinnar látnu.
að geta slíkt, er óumflýjanlegt
fyrir oss að geta flutt út vora
eigin framleiðslu og komið henni
í sem allra best verð. Það sem vér
flytjum út, eru mestmegnis vörur,
unnar úr innfluttum hráefnum.
Fæða, sú, er verkalýður vor lifir
af, er að miklu leyti innflutt.
Minki hinar útfluttu vörur vorai,
fer innflutningurinn að sama skapi
þverrandi. Því minna, sem útlend-
ingurinn kaupir af oss, þe3S
minna selur hann oss lika. Fari
sala hans til vor þverrandi, hækk-
ar verðið. vinnulaunin lækka og
atvinnuleysið fer í vöxt. , Það
stendur öldungis á sama, hve hart
vér leggjum að oss, vér verðum
þess aldrei mqgnugir, að fram-
leiða heima fyrir tilsvarandi forða
af fæðutegundum og hráefnum
við það, agm vér flytjum inn. Vér
verðuffi annaðhvort að halda a-
fram að flytja inn nauðsynja
vörur, eða svelta í hel að öðrum
kosti, því sannleikurinn er sá, að
þjóðin lifir mestmegnis á erlend-
um viðskiftum.”
Þ. 13. jan. síðastl. strandaði
enski botnvörpungurinn Viscount
Allenby skamt frá Þorlákshöfn.
Var skipverjum öllum bjargað á
lánd, fyrir ötyla forgöngu Þor-
leifs vGuðmundssonar. Kom hann
á strandstaðinn við 5. mann og
sýndu þeir allir frábæran vask-
leika. Þessir voru fylgdarmenn
Þorleifs: Guðmundur Sigurðsson
frá Riftúni, Runólfur Ásmundsson
Þorlákshöfn. Guðmundur Gott-
skálksson, Þorlákshöfn, og Sig-
urður sonur Þorleifs, 13 ára pilt-
ur. Hjálpaði hann föður sínum að
halda kaðlinum, er skipbrotsmenn-
irnir fetuðu sig eftir.
Vöruinnflutningur eða
hungur.
Eftirfarandi greinars.túfur birt-
ist fyrir skemstu í stórblaðinu
London Time«;
“Eins og hagar til hjá oss, verð-
úm vér að flytja ihn hveitið
'brauð það, er vér neytum. Vér
verðum einnig að flytja inn ó-
grynnin öll af nauta og sauða-
kjöti, ásamt byggi til ölgerðar og
te. Fyrir vörur þessar verðum Vér
að sjálfsögðu að borga. En til þess
Taugaveiklað og Lasið Fólk
Ætti að Lesa Þessa Aug-
Lýsingu.
paS er nú margsannaS, afi þúsundr
ir af tapgaveikluéu fólki, hafa hlot-
iís heilsubót, meS' þvi ati nota Nuga-
Tone.
pegar y8ur lióur illa, og þér njótitS
hvorki svefns hé matar og taugarn-
ar eru I ólagi, ef þér hafiti skóf ú.
hungunni og óbragiS í mupninum,
ættut, þér tafarlaust að fö. yður
Nuga-Tone. þaSNnun fá ySpr undr-
unar, hve. Nuga-Tone hressir yður
ótrúlega fljótt. Hvers veftna? Vegna
Þess, að þaS er samsett ú. visinda-
legan hfttt. pað eykur 1 Ifsmagn
blóðsins og þar af lieðandi byggir
úppheilsuna yfirleitt.
Nuga-Tone er selt meP þeim skiln-
irigi og skilyrðum. af skiþi megi aft-
ur afagnginum og fft peningana aft-
ur. Liði yður ekki sem bezt, settuð
þér aS fá yður Nuga-Tone nú þegar.
Hagnaðuíinn verfur allur á yfer
hlið.
Fæst til kaups hjá Cllum lyfsöl-
um. « \