Lögberg - 05.11.1925, Blaðsíða 4

Lögberg - 05.11.1925, Blaðsíða 4
Bk. 4 LÖGBERG FIMTUDAGINN, 5. NÓVEMtBEiR 1926. 3£ogberg Gefið út hvem Fimtudag af The Col- unbia Pren, Ltd., iCor. Sargent Ave. & Toronto Str.. Winnipeg, Man. Tnlaininri >.6327 oé N-6338 JÓN J. BILDFELL, Editor Utaaásknlt tíl blaðsins: * THí tOLUMBI^ PIJESS, Ltd., Box 3l7í. Winnlpsg, Utanáskrift ritstjórans: tOiTOS LOCBERC, Box 3171 Winnlpeg, M»n- 'lhe "I.ögberg” ls prlnted and publlshed by The Columbla Press, Ldmlted, ln the Columbia Buildlng, CS5 Sargent Ave., Wlnnlpeg, Manítoba. Úrslit kosninganna. Þó eru nú úrslit kosninganna orðin lýðum ljós, og eru, eins og royndar mátti búast við, í fylsta máta óánægjuleg og óhagstæð landi og lýð Eng- inn af flokkum þeim, er um völdin sottu, hefir náð meiri hluta atkvæða í þinginu. Afstaða flokkanna þegar þetta er ritað, er sem hér segir: Liberalar hafa 101 þingmann, afturhaldsflokkurinn 116, bændaflokkurinn 22, verkamannæflokkurinn 2. Einn er óháður, og um úrslitin í þremur kjördæm- um er óvíst enn. Á þessu isést, að enginn einn flokkurinn getur myndað stjórn upp á sínar eigin spítur, • og hefii það því komið fyrir, sem þjóðin vissi að hún þurfti hvað mest að varast. En svo er ekkj til neins að æðrast um orðinn hlut. Spursmálið er að eins, hvernig að ráðið verður fram úr öngþveiti því, sem í er komið, svo að hægt verði að hallda hiutunum gangandi fyrst um sinn. í því samibandi er að eins um tvent að ræða ■ Að núvérandi stjórn haldi áfram, með aðstoð bændaflokksmanna, sem kosnir eru, og væntanleg- um stuðningi frá þeim öðrum óháðum þingmönn- um, er kosnir hafa verið, og gefur það henni meiri hluta í þinginu, og er það eini mögulegi vegurinn til þess að meiri hluta þingstjórn geti átt sér stað, eins og nú standa sakir, og mun það vera áform Mackenzie Kings að fylgja þeirri stefnu. Aftur segja aðrir, helzt afturhaldsblöðin, að það sé bein skylda Mackenzie Kings að segja tafar- laust af sér og láta þann floikkinn, sem flesta fékk þingmennina kosna, taka við, án þess að hugsa nokkuð um framtíðarstörf þings og þjóðar. j Ef nú að King hallaðist *á þá sveifina, yrði Arthur Meighen að sjálfsögðu kvaddur til þess að mynda stjórn, og gæti hann auðvitað gjört það, og setið í forsætisráðherra sessi sínum þar til að þing kæmi saman, en svo heldur ekki lengur, því þá hefði hann að mæta meiri hluta móstöðuflokki eða flo'kkum í þinginu, og stjórnardagar hans því á enda, ef hann reyndi til þess að hrinda í fram- kvæmd nokkru af hátolla loforðum sínum, sem hann yrði að gjöra, ef hann vildi reynast maður. Eini vegurinn virðist því vera, að flokkar þeir, sem saman geta unnið, og ráðið geta meiri hluta þingsatkvæða, haldi áfram stjórninni, unz gengið verður aftur til kosninga, sem líklega verð- ur áður langt um líður, en það eru, eins og sagt hefir verið, Mackenzie King og bændaf/iokkurinn. Um kosningarnar* í heild sinni er ýmislegt að segja. í fyrsta lagi það, að bændaflokkurinn og stefna hans hefir fengið dóm sinn, að því er ríkis- pólitík snertir. Af sextíu og níu þingmannaefn- um, er um kosningarnar sóttu undir þeirra merkj- um, náðu að eins tuttugu og tveir kosningu; og( sýnir það ljóst, að þjóðin hefir litla meðlíðan með bændaflókks pólitík. í öðru lagi, að þá eru afturhalds þingmenn- irnir sjö, sem náðu kosningu í Manitoba, kosnir me^ minni hluta atkvæða, að undanteknum Arthur Meighen í Portage la Prairie, og W. W. Kennedy í suður mið kjördæminu j Winnipeg. Það er, þeirj fengu færri atkvæði en þjngmanna efni liberalaj og bænda, og liherala og verkamanna. Sem aftur sýnir að kosnihgarnar, að því er Manitoba snertir, hefðu að sjálfsögðu farið á alt annah veg, en þær fóru, ef um tvö þingmannsefni hefði verið að ræða I þessum kjördæmum í staðinn fyrir þrjú. í þriðja lagi er faill níu ráðherra Mackenzie King stjórnarínnar í Ontario, að honum sjáífum meðtöldum, sem sýnir, að óvanalega mikil áherzla hefir vew'ð lögð á það, af hátolla postulunum, að koma King stjórninni fyrir k»ttarnef; enda hefir Meighen og hátoPastefnan þar sitt sterksta fylgi,| og hljóta það nú að vera meira en lítil vonbrigði fyrir verksmiðiueigendurna þar, eftir alla þá hiífð- arlausu sókn, sefn þar átti sér stað, að. þetta hátolla- fargan skyldi fal’la við veginn og vera fótum troðið eftir alt. “The Adventure of Wrangel Island.,? Eftir Vilhjálm Stefánsson. The MacMillan Co.. New York. Bók þessi, sem Lögbergi hefir verið send til um- sagnar, er mikið verk, 552 blaðsíður, með formálum og fylgiskjölum, í stóru 'broti og ágætlega frá henni gengið. Bók þesm er rituð til þess að skýra fyrir almenn- ingi afstöðu Mr. Stefánssonar og þeirra annara fé- iaga, er þátt tóku í Wrangel förinni T921, og sem sök- um ófarar sumra þeirra og missagna Harolds Noice, sem fór að vitja manna þeirra, er til Wrangel fóru. vakti umtal mikið og ómilda dóma um Vilhjálm Stefánsson í sambandi við þátttöku hans í þe^rri för. Það er ekki ætlunarverk vort, að dæma um rétt þeirra félaga til þess að leggja upp í ferð þessa, því um hann getur enginn maður efast. Þeir vissu allir, að hverju gat verið að ganga, gjörðu sig ánægðai með það og voru fúsir hver í sínu lagi og allir í samein- ingu, að taka afleiðingum af henni. Menn hafa og heldur ekki rengt rétt þeirra til ferðarinnar, né held- ur þann rétt manna, að legga lífið í sölurnar til þoss að koma áformum sínum í framkvæmd eins og þessir Wrangel eyju ferðamenn'gjörðu. Heldur vakti það gremjuna meðal fólks alment, að því skildist, að Vil- hjálmur hefði sent þessa menn til að nema eyjuna, en setið sjálfur heima, og verið orsök í dauða þeirra. í þessari bók leggur Vilhjálmur mál þetta vöflu- laust og drengilega fram fyrir álla alþýðu. Hann dregur auðsjáanlega ekki neitt undan, sem honum sjálfum gæti verið mótfallið. Mennirnir, Crawford, Galle, Maurer, Knight og Vilhjálmur, skiftu með sér verkum, þegar ferðin er ráðin. Þeir komu sér allir saman um, að þeir fjórir fyrnefndu fari til Wrangel, og nemi eyjuna til handa Canada, en Vilhjálmur, af því hann sé bezt til þess fallinn, verði heima og beiti áhrifum sínum til þess að fá stjórnina í Canada til að viðurkenna eign- rétt á eynni og þá líka borga kostnað þann, sem af ferðinni hlytist. Ef Viljálmi skyldi mishepnast þetta í Canada, þá átti hann, samkvæmt sameignlegri ósk þeirra allra, að fara til Englands, og reyna til þess að fá stjórnina þar til þess að sinna málinu, því þeir voru aPir sammála um, að Wrangel eyjan ætti fyrst að vera eign Uanada, en ef það tækist ekki, bá Breta. Með þessa hugsun ganga allir að sínu verki, Crawford, Galle, Maurer, Knight og Ada Blackjack, Eskimóa kona, fara til Wrangel, en Vilhjálmur snýr sér að sínu verki. Stjórnin í Ottawa var hvorki hrá né soðin í málinu, og skýtur dómsúrskurði á því að síðustu til Breta. En á meðan dregst tíminn. Vilhjálmur varð órólegur út af því, að vita ekki um félaga sína á Wrangel eyjunni. Brýst í að senda skip, “Teddy Bear” í ágúst 1922, og fékk til þess peninga í Bandaríkjunum, auk þess sem hann sjálfur gat lagt fram. En áður en skip það sigldi til eyjar- innar, sem það náði þó aldrei tiil sökum ísa, veitti Canada stjórnin honum $3,000 til ferðarinnar. Vilhjálmur heldur stöðugt áfram tilraunum Sínum, til þess að fá stjórnina í Canada til þess að taka málið að sér og að sinna mönnum þeim, sem þar væru og héldu eyjunni í nafni lands og þjóðar. En eins og sagt er, gekk það seint, og þegar stjórnin skaut máli því til Br»ta, fór Viljálmur til England* og sótti málið þar af miklu kappi, og fékk suma af ágætustu mðnnum þjóðarinnar í lið með sér. En málið sóttist seint Iíka þar, svo að hann gat ekki beðið eftir neinum endilegum úrslitum, en braust aftur í að senda annað skip til Wrangel sumarið 1923, og naut hann til þess styrks góðra manna á Englandi, sem skutu saman um $10,000 til farar þeirrar. Skipið Donaldson var sent. Komst það til Eyjarinnar jg kom til baka til Nome 1. september 1923, með þær fréttir, að Crawtörd, Galle og Maurer hefðu druknað, Knight dáið úr skyrbjúg, og Ada Blackjack ein væri á ilífi. Allir mennirnir á eynni höfðu haldið dagbæk- ur, en ibækur þeirra Crawford, Galle og Maurer hefðu farst með þeim, er þeir reyndu að ná tíl Nome í Alaska yftr ísinn um veturinp 1923. En dagbók Nights, sem var fuillkomin, og frá- sögnin í þessari bók er að miklu leyti bygð á, var til og hana tók þessi Harold Noice, öem fyrir fðr- inni stóð, og í stað þess að afhenda hana réttum hlutaðeigendum, þá notar hann hana til þess að gjöra sjálfan sig frægan. Ritar hverja greinina á fætur annari í blöðin, sem gefa mjög svo skakka hugmynd um för þessa og alt í sambandi við hana, en heldur dagbókinni, sem var þau einu sannana- gögn, sem til voru í málinu, og var svo búinn að eyðileggja meira og minna af athugunum Nights í dagbókinni, þegar hann að lokum lét hana lausa. 1 sambandi við þetta ritaði hann Vilhjálmi bréf, og bað fyrirgefningar á framkomu sinni, og er það bréf eitt af fylgiskjölum bókarinnar. Auk þess, sem nú hefir verið bent á, er saga Wrangel eyjarinnar sögð nákvæmlega í bókinni og margt í sambandi við lofts- og landsUag eynnnar. Þar eru um sextíu myndir af ýmsu tagi. 1 fáum orðum, bókin er eins vel og myndarlega úr garði gjörð, eins og frekast er hægt að hugða sér. Það sem sérstaklega vekur eftirtekt manns, þegar maður les bókina, er hve sanngjarnlega sá er ritar, segir frá. Lesarinn finnur til þéss frá byrjun, að þar er ekkert verið. að hylja, engin til- raun gerð til þess að fegra málstað eins á kostn- að annars — að á bak við orðin er heill og ærleg- ur maður, sem segir hrent og hispurslaust frá þvi, sem gerst hefir,, án þess á neinn hátt að hlífa sjálfum sér við þeirri ábyrgð, sem á honum hvílir. Og þegar maður hefir lokið við lesturinn og lætur aftur bókina, þá gjörir Iesarinn það með þeirri til- fipningu, að höfundurinn hafi gjört hreint fyrir sínum dyrum. Eitt er enn, sem ekki er hægt að ganga fram hjá i sambandi við bók þessa, og það er frágangur bókarinnar frá hendi höfundarins. Vér höfum áð- ur sagt,. að bók þessi sé vel úr garði gjörð. Þar| áttum vér aðallega við hinn ytri búning. En sá innri er engu síðri. Höfundurinn segir vel frá, svo að hvert atriði verður skýrt í huga lesandans. Stíllinn er fastur, þróttmikill, og viðféldinn, mál7 ið sérstaklega yfirlætislaust, hreint og laðandi. ' Vilhjáimur hefir méð þessari bók reist sér bókmentalegan minnisvarða, frekar en með þeim iðrum bókum, er vér höfum séð eftir hann. Menn ættu að kaupa og lesa bókina, hún er þess verð og á það skilið. • , | | í sambandi við fé það, sem inn kann að kome fyrir bókina, má minna á niðurílagsorð Vilhjálms í formála bókarinnar: “Að því er peningalán snert-i ir, þá *r eg nú þegar byrjaður að borga þau, og vona að geta borgað það sem eftir er, á tveimur eða þremur næstkomandi árum, því eg vil að síð- ustu vera sá, sem peningabapið hvílir á. Þakklæti mitt til þeirra, sem réttu hjálparhönd, v^rður ó- gleymt, þegar þinn síðasti peningur er borgaður.” Að lœra að vera maður. Eftir Ella Wheeler Wilcox. Það eru allar sortir af fólki í heiminum, og að skifta því í tvent, þvj auðuga annars vegar, en vinnufólkinu hins vegar er óskynsamt og óhugs- andi. Þó maður sé auðugur, þá er engan veginn víst, að hann sé miskunnarlaus, og þó maðurinn sé verkamaður þáj er það ekki óyggjandi sönnun fyrir því að hann sé ábyggilegur, hreinlyndur og heiðar- legur. Það er ekki hægt að dæma einn eða annan eftir efnum þeim, sem hann ihefir, eða hefir ekki. Við , verðum ávalt að dæma hann eftir framkomu hans — eftir því sem hann sjálfur er. Athugulir mannfræðingar verða að viðurkenna að arfgeng auðlegð, er vanalegast þröskuldur í yegi þroska þeirra, sem hana öðlast. Það er naumast einn af þúsundi, sem auðurinn er lagður upp í hendurnar á og upp er alinn undir áhrifum hans, sem nær hinu æðsta þroskastigi, þar sem mikill meiri hluti þeirra manna og kvenna, sem hæsta þroskastgi hafa náð á öllum öldum, hafa gjört það í gegnum erfiðléika og uppihaldslausa baráttu. Sá, sem auðugur er fæddur, og notar þann auð til að útiloka sig frá öllum, nema þeim, sem fjár- hagslega er eins ástatt fyrir og honum, skapar sjálfum sér hið sama andlega ástand, og kínverska konan sikapar fótum sínum, er hún treður þeim ofan í skó, sem eru mikils til of litlir, til þess að varna þeim frá að vaxa. Það er sama hvað mikið sá mað- ur gefur tii líknar- og mentastofnana, hann er að svelta sína eigin sál. Að þekkja meðbræður sína og skilja þarfir þeirra og erfiðleika og þátttaka í gleði þeirra og sorg er eini lykillinn að andlegum auði. Auðmenn þeir, sem Sökum auðsins hlaða garð á milli sín og samtíðarmanna sinna eru aumkvun- ar, en ekki öfundsverðijr, sökum þess óumflýjanlega sálarráns, aem slíku ástandi fylgir. Trúarbrögðin kenna mér að til sé andans rlki og að þangað fari allir að þessu jarðneska lífi end- uðu. Ríki það er ekki eins ólíkt lífi voru hér á jörð- inni eins og menn gerðu sér hugmynd um, eða þeim var kent til forna, það er aðeins eitt híbýli í húsi föður míns. Auðæfin hafa engin, áhrif í ríki hans. Þáð eina sem verðmæti hefir þar, er kærleikur, hlut- tekning dómmildi, góðvild, þolinmæði, skilningur á mannlegu eðli, þrá til óhlutdrægrar þjónustu og út- sýnis og þroska, er þekking á grundvallaratriðum náttúrulögmálsins veitir. Þetta eru atriðin, sem verðmæt verða í andans ríki. 1 þessum heimi er það máské á valdi þínu að njóta þæginda lífsins og þarft ekki annað en bjóða þjóni þínum til þess að þau séu þér handhæg. í andans heimkynnum verður þú sjálfur að sækja um að fá að njóta þeirra þæginda, sem þar eru ía- anleg og þú verður að gera þig ánægðan með stöðu þá, er þú hefir sjálfur undir búið þar í þessu líli. Auðæfin stoða þig ekkert, né veita þér aðgang að nautnum þess lífs, því peningar þekkjast þar ekki og fátæktin er heldur ekki vegabréf til þess lands, nema að þú hafir notað auðinn vel og hlunnindi þau, sem fátæktin veitir skynsamlega. Þroski manns þess, sem guði er líkur er fjar- skyldur báðum þessum flokkum. Ef þú ert ríkur af auði þessa heims og hefir reist garð í kringum sál þína, eða ef þú ert fátækur og hjarta þitt er fult haturs til allrai þeirra, er auðinn hafa, þá ertu á sömu brutinni til andlegs þroskaleysis. Eigin hugs- anir mannsins skapa afdrif hans.. Persónulega vorkenni eg meira þeim, sem erft hefir auð fjár og. alinn er upp undir reglum og áhrifum anárúmslofts þess, er hann skapar, heldur en þeim, sem fæddur er af fátæku verkafólki og kringumstæðurnar knýja til harðrar vinnu í lífinu — vorkenni þeim eins og eg vorkenni dætrum aðalsmanna í Kína, i sem verða sökum rótgróins vana, að ganga með kirking í fótum í gegnum alt lífið. Eg befi þekt auðugt fólk, sem í sannleika var sendiboðar guðs á jörðu, og eg hefi líka þekt marga auðuga menn og konur með kryppilaða andans út- sjón, sökum kaldra krkjusiða, sem byggja ánægju og velferðar von sína í sambandi við tilhugalíf og hjónaband á peningum, fólk, sem er tízkunnar þræl- ar, þekkingar og hluttekningarlaust, og verra en af- skiftalaust \ hinum miklu sorgum og erfiðleikum fjöldans, sem er fyrir utan þess eigin litla vesalings, tízku-heima. Trúandi því, eins og eg gjöri, að hugsanir manna í þessu Iifi skapi stöðu vora, j heimkynni því, er við tekur eftir að þessu ,lífi er lokið, og vit- andi hversu fagur að guðs heimur er. Þá finst mér að meðaumkun mín verði takmarkalaus með því fólki, sem vanalega er öfundað og sem eyðir þroska og þekkingar tækifærum sínum sem því standa til boða, í síngirni, en hafna víðtækari þekkingu á sam- tíðarfólki sínu. Ifundruð af stulkum, sem í dag vinna baki biotnu til þess að sjá fyrir öldruðum foreldrum, eða ungum systkinum, éru á óendanlega hærra stigi en margir af hinum svo nefndu aðalsmönnum heims- ins, sókum þess að þær eru að þroska lyndiseinkan- ir smar og karakter, sem er það eina í þessu lífi, er verulegt gildi hefir í því komandi. En vinnukona, eða vinnumaður, sem ber öfund og hatur í hjarta til þeirra, sem ríkir eru, verðskulda einskis manns virðingu, söficum þess aðeins að bau vinna. Ef þú vinnur aðeins sökum þess að þú ert neyddur til þess, en hatar vinnu og hatar hvern Þann sem rfkur er og lifir áhyggjuílausu lífi, láttu þer þá ekki detta í hug að vinna þín finni náð 1 augum skaparans fremur en auður þess ríka þvi hun gerir það ekki. . .. Hvort heldur að þú ert fáfcækur eða jíkur, er hú ''T be,7ar tÍJ IenÉrdar lætur' En hvað þu sjalfur ert, í ihugsun. orði og athöfn er það sem gildir um alla eilífð. H-E-I-M-I-L-I-D Oerið heimilin hlý og aðlaðandi með góðum Stormgluggum og Stormhurðum. HURDIR OIjUOOAR 2ft. 6in. x 6ft. 6in., glazed.... $6.00 2ft. 8in. x 6ft. 8in„ solid .... $5.25 2ft. 10in. X 6ft. 10in„ glazed $7.10 3ft. x 7ft. solid .... $6.35 Aðrar stærðir fái TalsímiS A-6356 og blSJiS um •'City Orders” The Empire Sash and Door Co. Ltd. Allskonar VID U R til heimiUsþarfa Skrifstofa: Bank of Hamilton Bldg. Phone Yard—Henry Main and McDermot A-6356 and Argyle 12x20, 2 lt. $1.76 10x20, 4 lt. $2.33 12x28, 2 lt. $2.14 12x20, 4 lt. $2.47 16x24 2 lt. $2.10 12x24, 4 lt. $2.70 20x24, 2 lt. $2.40 14x24, 4 It. $3.22 24x24, 2 lt. $2.81 14x28, 4 lt. $367 með Uku verði. KOL! KOL! KOL! ROSEDALE KOPPERS AMERICAN SOURIS DRUMHELLER COKE HARD LUMP Thos, Jackson & Sons COAL—COKE—WOOD 370 Colony Street Eigið Talsímakerfi: B 62-63-64 PQCA STEAM SAUNDERS ALSKONAR LUMP COAL CREEK VIDUR Ungfrú Thorstína S, Jackson. og bók hennar. Eigi ósjaldan gieta iblöðin okk- ar þess, að einn eða annar íslend- ingurinn í Vestureimi hafi í ein- hverju skarað fram úr fjöldan- um. Er það ýmist námsmaður, sem vinnur verðlaun, íþróttamað- ur, er setur nýtt met, taflmaður, sem vinnur flestar taflskákirnar, það ‘bæði af rækt við minningu föður síns og vegna áskorana margra gamalla frumbýlinga. — Ungfrú Jackson er nákunnug bygðinni, sem hún ritar um, og hefir auk þess safnað heimildum frá fyrstu bendi. Verður 'bók hennar að öllu áreiðanleg og vel úr garði gerð. Af efni bókarinn- ar má telja: Kafla um landnám, búnað, félagslíf, opinlber störf, Norður-Dakota, íslendingar í mentamálum, vísindum og listum, útdráttur úr dagbókum, bréfum og eða eitthvað því um líkt. Og í kirkjubókum frá landnámstíman- hvert sinn, er við ihér heima les- um þessar fréttir, lyftist á okkur brúnin og við hugsum sem svo: “Sko, þarna er einn landinn enn, sem er þjóð okkar til sóma.” — Þetta sýnir, að við eignum ofickur enn þá Islendinga, sem fluzt hafa vestur um haf, þá og afkomendur þeirra. Þetta er eðlilegt. Þaif 50 ár, sem liðin eru síðan íslendingar tóku að setjast að í Vesturheimi, eru ekki langur tími í sögu okk- ar, sem heima sitjum. En í æfi þeirra, sem burtu fluttust, er hann nógu langur til að mynda tvö tímabil. Hið fyrra þeirra—land- námsöldin — 'heyrir nú sögunni til. Þeir menn, og þær konur, er voru í fyrstu innflytjendahópun- um, munu nú flest “komin undir græna torfu”. Ný kynslóð er tek- in við, og hún er ólík hinni fyrri. Rætur fyrri kynslóðarinnar stóðu 1 gamla landinu, unga kynslóðin á rætur sínar í því landi, er hún er fædd í, fóstruð og fengið ment- un sína í. Það er óumflýjanlegt, að sam- bandið milli lslendinga vestan g austan hafsins losni. En þó mun hvcrugt þjóðarbrotið óska þess. Og bvorugu $r það hagur. lEg lít svo á, að hágnaðurinn af að halda því við 8ýði sé engu minni okkar megin. En mér finst að viðleitni í þá átt sé meiri vestra en hér heima. Nú um áramótjn er von á all- stórri bók um íslendinga vestan hafs. Bók þessi er “Saga íslend- nnga í Norður-Da’kóta.” Höfund- ur hennar er ungfrú Thórstína S. Jackson, dóttir alkunns fræði- manns þar vestra, |>orleifs Jóa- kimssonar Jackson, er meðal ann- ars samdi Landnámssögu Nýja Is- lands. Ungfrú Jackson er fædd og uppalin í Norður-Dakota, en • stundaði háskólaám í Winnipeg um og stutta þætti um nær 400 landnema, og eru margir þættirn- ir ritaðir af landnémunum sjálf- um. Formála ibókarinnar ritar Vil- hjálmur Stefánsson. í bókinni verða margar myndir, þar á með- al mynd af fyrsta íslenska heim- ilinu í Norður-Dakota, eftir mál- verki Emile Walters. Efalaust munu íslendingar hér heima sækjast eftir að eignast þessa bók. Þeir, sem enn eiga vini eða spttingja þar vestra, fá eigi annarsstaðar betri upplýsingar um hvernig þeim hafi farsast í nýja heimkynninu. Eg hitti ungfrú Jackson í vor sem leið. Meðal annars sagði hún mér af bók sinni, sem hún þá var að vinna að. Eg varð 'nærri hissa á áræði Ihennar að gefa svo vand- að og dýrt rit út á eigin kostnað. En ungfrú Jacksop trúir því að svo mikil íslensk 'ræktarsemi sé enn til, beggja megin hafsins, að bók hennar verði keypt. Eg skildi fljótlega á hverju trú ungfrú Jackson var ibygð. Hún var bygð á hennar eigin ræktarsemi til lands og þjóðar feðra hennar. Því þótt ungfrú Jackson hafi aldrei hingað komið, er hún íslensk í anda og fylgist vel með í ýmsu hér heima. Hún er til dæmis for- maður félags Islendinga í New York, og hefir við ýms tækifæri komið fram opinberiega þar vestra fyrir fslands hönd. Ungfrú Jack- son stendur framarlega í hópi þeirra íslendinga vestan hafs, sem eru þjóð vorri til sóma. Inga L. Lárusdóttir. “Móðurást”, Listaverk^Ninu Sæ- mundsen afhjúpað í Reykjavík. Eins og menn muna, fékk ung- frú Niná Sæmundsen listaverk gitt “Móðurást” tekið á listasýn- ingu í París og þótti Listvinafé- __-■ , laginu í Reykjavík svo mikið til rnAiaHnílH Manit^o * * Þ0ss koma, að það afreð að reyna máladeild Manitoba háskóla me.ð ágætri einkunn. Einnig hefir ung- frú Jackson stundað nám við há- skólann í París og notið kenslu vel metinna kennara í Frakklandi og Þýzkalandi. f þeim löndum vann ungfrú Jackson líknarstörf 1919-1922. í París leiðbeindi hún landflótta konum og ibörnum og var þá í þjónustu kristilegs fé- lags ungra kvenna, en í Þýzka- landi starfaði hún fyrir stjórn Bandaríkjanna. En síðan ungfrú Jackson kom heim aftur, hefir hún átt heima í New York. Ritar hún allmikið í blöð og tímarit, og leita amerísk blöð mjög til henn- ar, er þau vilja fá greinar um ís land og íslendinga.. í hinu merka 1£‘",liU"rd0“err" iy“r . rwi,a' ameríska tímaritl “Jornal of S*.atj0rnar,.nnar hond- voru cial Forces”, komu í vor tvæVfþar f,e11r! *®fr’ ~ *r»bhfi langar greinar eftir hana, um ís- ta,aðl fyr)r hond Tfvinafélags- lendinga og íslenzku 'bygðina ™ °Lshyr 1 fra að fá eirmynd af listaverkinu. Sótti það um styrk til þingsins til þess að kaupa þá mynd, — helm- íng kostnaðar — og veitti þingið á fjárlögum fyrir 1926 einn fjórða kostnaðar, og mun að sjálfsögðu leggja fram fennan fjórða hluta á næstu fjárlögum. En helming kostnaðar verður Listvinafélag ð að leggja fram, og vantar enn’ (í júlí seint) miki ðá, að það hafi yfir svo miklu fé að ráða. En myndin ier komin og var afhjúpuð í húsi félagsins í gær. Var lista- konán sjálf viðstödd þar, og enn fremur þeir Jón Magnússon for- sætisráðherra og Jón Þorláksson fjármálaráðherra fyrir ríficis- vestra. Nú um nokkur ár hefir ungfrú Jackson safnað drögum að sögu íslendinga í Norður Dakota. Hafði faðir hennar byrjað á því verki, en vanst ekki aldur til. Tekur dóttirin nú við því og gerir hún ferð.—Dbl. að myndin er hingað komin. Að lokum þakkaði hann- listakonunni fyrir unnið starf heánar og óskar henni gæfu og gengis í framtíð- inni. — Ungfrú Nina Sæmundsen hefir dvalið erlendis ^íðustu eex árin, en kom nú heim snöggva v

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.