Lögberg - 24.12.1925, Qupperneq 5

LÖGBEBG FIMTUDAGINN,
24. DESEMBER 1925.
Bls. 5.
DODDS
Dodds nýrnapillur eru besta
nýrnameðalið. Lækna og gigt bak-
verk, ihjartabilun, þvagteppu og
önnur veikindi, sem stafa frá nýr-
unum. — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllum 'lyf-
eölum eða frá The Dodd's Medi-
cine Company, Toronto, Canada.
höf. fyrir verk það að rita. Hitt
er annað mál hvort mér sjálfum
' fellur að öllu leyti frágangur hvers
höfundar, þess, er frumkvað viss-
ar setningar í sumum sálmunum.
En hér liggur eigi fyrir að dæma
slíkt, nema að svo miklu leyti sem
það kemur við efnisvali þýðanda.
Það er t. a. m. .sálmurinn “Páska-
morgun,” sem mér finst freljar
veraldlegur “lofsöngur.”. Þegar eg;
Ies hann detta mér í hug ýms ljpð
og kvæði frá fyrri tíð, sem notuð
voru þegar menn “kváðust á” eða
“skanderuðust” eins og sú list var
oft kölluð. Sannarlega er þessikon-
ar stagl í rímleik ekki innilega
auðmýktarlegt. En vegna þess, að
höf. var þjóðum kunnur maður, er
margt kvað í sálmastíl miklu betur
en þetta, þá kemur ýmsum au-
thoritets,” ef til vill hvimleiðlega
fyrir að fundið sé að nokkru orði,
er frá honum fór. Tel eg þó þenna
sálm ekki tíl inntekta sálmasafn-
inu íslenzka og læt þar við sitja.
Ytri frágangur bókarinnar er
yfirleitt í góðu meðallagi. Þó er
stíllinn smár og víða óskýr og
svertan grá á eintaki því, er eg
hefi með höndum. Aðeins allra-
nausðynlegustu prentvillur sjást
hér af og til, eins og tíðkanlegt er
í seinni tið. Pappírinn er skjall-
hvítur og gerir hann, ásamt smá-
um stíl og grárri svertu, bókina
erfifia gðmlum eða veilum augum
til lesturs.
Hér mætti taka því fram, eitt
skifti fyrir fyrir öll — ef til vill —
sem ekki á þó frekar við þessa bók
en allar aðrar, hvers efnis sem
þær eru, að flestum bókavinum
þeim, sem gaman þykir að eiga
laglegar raðir í skápnum sínum
kemur mjög illa þegar einhver ný
bók, sem þeir annars vildu hirða-
um bætist í safnið, en er ólík hin-
um að ummálsstærð, sérstaklega
ef hún er of Iág og of breið til-
tölulega.
"Þögul leiftur” eru 4%x6%
þuml, blaðsíðan og fjðldinn 172
bls. IMeð öðrum orðum: “Bókin
telur” 172 bls. samkvæmt vestur-
ísl. máli. Mynd höf. framan við
bókina er naumasteins góð og and-
lit hans ætti skilið. Blærinn á
myndinnj líkist því, að elgandinn
hafi verið nýþveginn úr graut-
þykku sápuvatni, sem skilið hafi
eftir gljáa á andlitinu. óprý&ir
þetta mvndina æði mikið. Mr. Run-
ólfsson skrifar mjög laglega hönd
og er nafn hans í eiginhandar riti
undir myndinni.
Þegar dæma skal ljóð þessi má
einu ákvæði óhikað fylgja, því, að
ekkert er í bókinni ljótt né var-
hugaverðar skoðanir af neinu tægi
framsettar, sem ill áhrif megi hafa
á notkkurn gætinn lesara, enda
dylst það engum, er ljóðunum
kynnist, að hðf. muni trúhneigður
vera á kristinn hátt, og líta á at-
vik lífsins með gætni og ró. Þar
sem hann því kveður um mótlæti
eigin. lífsleiðar farast honum eigi
orð á venjulegasta skáldahátt,
þeim, er óregla og önnur ógætni
hafði ónýtt fyrir öll eða flest tæki-
færi og að miklu leyti kæft hæfi-
Hvað gamall
sýnistþúvera?
Gefur útlit þitt rétta
hugmynd um aldur
þinn? Mundu það, að
þú getur verið ung-
ur maður gamallegur,
og gamall en unglegur
Það er undir hárinu komið
Ekkert dregur eins úr
fegurð ungs manns
sem þurt og lint hár,
eða að vera sköllðttur.
Hve gamall sem þú
ert, er þyljt, velgreitt
hár æfinlega ákveðið
merki æskufjörs. Varð-
veittu hár þitt, og þú
varðveitir! gott útiit.
r* W’"! þú ert sköllóttur
M H þú hefir laust hár
JLiJL þú hefir þurt hár
þú hefir væru,
þá þarftu L. B. hármeðal.
Á byrjmt aO hdrið vaxi. Peningum
skilað aftur, sértu ekki dnægður.
Fáðu flösku í dag. Tak enga eftir-
líking. Heimtaðu L.B.
Tveggja mán. lækning.. $1.50
L.B. Shampoo duft ...... .40
í lyfjabúðum og Dept. búðum, eða
með pósti frá L.B. Co., 257 Mc-
Dermot Ave., Winnipeg.
=»=
Setjið yður að spara
peninga á árinu sem kemur.
Þér getið gert það ef þér
viljið, með því að láta dá-
litla upphæð á bankann,
reglulega á hverjum borg-
unardegi. Þessar smá upp-
hæðir verða fljótlega að
álitlegri upphæð.
$3.00 á viku í eitt ár, með
4% vöxtum, veður að árinu
liðnu $159.13.
Opið 9-<6 (é. laug.d. 9-1)
4% VEXTIR
Ábyrgð fylkisins
Þægilegt að leggja peninga á
þenna bnaka með pósti.
Province of Manitoba
Savings Office
339 Garry St. 984 Main S(.
fWinnipeg
Starfrækt til að auka sparsemi og vel-
megun fðtksins. f
leika og eigin menningu: Er þá
algengast að lögð sé sökin Guði á
■bak og forlögunum, á alla og alt
nema sjálfan sig. Mögl og illhuga,
ásakanir á umheiminn hefi eg
hvergi í bókinni auga á komið, né
heldur gorgeirs anda þann og yfir-
lætisbrag, sem nokkrum, j^fnvel
af stórskáldunum, endrum og eins
hættir til.
Vandvirkni á ljóðbúningi er all-
víða ábótavant. Tek eg því hér
fratn vegna þess, að eg veit að
höf. hefir haft þá ’lífsstöðu, er
gjörði honum innanhandar að nota
til starfans, ljóðagerðarinnar, all-
nauðsynlegan tíma, ólíkt að-
stöðu chægð þeirra, er ljóð sín
verða að semjá í samúð við skófl-
una, plóginn, kálfa og kýr, eða að
öðrum kosti sleppa öllum skálda-
störfum. Verður hér að eins nokk-
urra slíkra misfella getið, ér flest-
ir gætu lagað, og er þá fyrst fyrir
“efni&yfirlit”, sem er svo hirðu-
Iteysislega frágengiS að hvergi
gætir þar stafrófsraða. Er slíkt af
öllum bókhneigðum mönnum talið
að vpra stórgalli á hverri bók eða
riti, sem þess virði er metin, að
nokkru sinni sé leitað í annað sinn
að því, er einu sinni var lesið Þessi
smekkleysisgalli ber vott um að
lítið tillit sé tekið til tímagildis við
lestur bóka, en virðist vera hæst
móðins nú í nýjustu ljóðabókum
og öðrum bókaútgáfum okkar hér.
Fyrsta kvæðið “Þögul leiftur”,
er laglegt og ber, eins og fleira í
bókínni, vott um hlýhug til ætt-
jarðarinnar, en því miður ekki
laust við óvandvirkni utan á. Síð-
asta erindið endar þannig:
“Það líður fram við leiftur-sýn
mitt Ijúfa æsku svið.”
Byrjunarorðið það, gerir þessa
laglegu. vísu viðvaningslega. “Færi
þessi fjórstuðlaði vísuhelmingur
og betur sérstæður en í sambandi
við fyrri partinn. Á^ bls. 14. bls. 3.
1. a. o. eru tveir höfuðstafir, sem
auðvelt var að laga. f fimtu línu
a. o. er “þars” fyrir þar. Þetta
vill til hjá fleirum hagorðum hö£.
en J. R. Hvaðan þars-mynd orðs-
ins er tekin er mér ekki kunnugt,
en það veit eg að orðmynd sú er
tilgerð aðeins og ávalt óþörf
bieyting frá venjulegu máli. Þetta
er, að mér finst, skemd á þessari
Ijómandi laglegu vísu. í síðasta
vísuorði kvaqðisins eru tveir höf-
uðstafir. “Blíðhugar,” í sömu vísu
mun vera prentvilla í staðinn fyr-
ir “blíðhuga” því betra sem kvæði
er eða vísa, því meira ber æ á
hverri smámisfellu á búning máls
og samböndum orða, og því meiri
skaði að gildi þess sé þannig rýrt.
Á 18. bls. 8. l.a.o. eru.tveir höfuð-
stafir í síðasta vísuorði. Skilst mér
og sem óvart hafi orðið annað efni
í öðru vísuorði þessarar fjórhendu,
en til var ætla'st. Þar segir svo:
“Taktu (færi betur hér: tak þú)
í hönd mér; þpss hef eg þörf;
mér þorrinn er hugur lítt.”
Orðið “lítt” (naumast, varla
ekki) mun í ógáti hafa verið notað
í merkingunni lítið, nokkuð, o. s.
frv., sem ekki er vanaleg merking
í þessu sambandi. Með ofurlitlum
athuga hefði kvæði þetta getað
verið eitt með bestu kvæðum bók-
arinnar. Þá Ihefði að sjálfsögðu
næst síðasta vísan orðið öðru vísi.
Hér byrjar hún svo:
“Þá kem eg til sjálfs mín syng og
kveð;
en svífi eg austur um ver
og hælis mér leiti í heimi þar
sem hjartað sló fyrst í mér. —”
þú sakar mig ei; þitt svík eg ei
traust” o.s.frv. Hér er sjáanleg*
ókláruð setning, byrjun að ákveð-
inni hugsun í fyrri helmingi átt-
þættunnar, sem alveg skortir fu.'i-
naðar úrlausnina, vegna aðgrein-
ingarmerkjann •?)—” er slíta hana
úr sambandi vi§ siðari helminginn.
Er óvandvirkni þessi í rithættin-
um víða í bókinni til skemda á
hugsun í sumum bestu kvæðunum.
Til og frá er málinu einnig ábóta-
vant. Enn má ne’fna nokkur ensk
orð, sem fyrir koma í bókinni og
sem gleymst hefir að þýða neðan-
máli. Það er skaði þegar jafngott
kvæði og t. a. m. “Móðirin út með
sjónum” (móðirin á sjávarströnd-
inni hefði ef til vill verið hreim-
fegra), er með fljótfæru orðavali
vikið af hærri skör á aðra lægri.
í þriðju vísu segir svo:
Heyri eg hvimleiðan hvin
líkan helreiðar dyn,
og svipir af sjá, •
mér sundvotir hjá,
Og hafið mér opnast með brim
sitt og böl;”
Hér eru því þrír höfuðstafir í
fyrsta vísuorði. Ennfremur virðist
“hvimleiðan” eiga mjög illa við.
Hér er um ótta, kvíða, hrellingu að
ræða, en hveijrileiði ekki. “Svip-
ir” “sundvotir, myndi hafa átt að
vera svipi, sundvota. Síðustu þrjú
vísuorðin í kvæðinu eru að því
leiti lík að samhljóðsorð þeirra
(stuðlar) eru öll í þolfalli, en ættu
að vera í þágufalli.. Mun þetta eiga
að nefnast skáldaleyfi af venju-
legri tegund. Eg hefi áður á öðr-
um stað látið þess getið að skálda-
leyfin svo nefndu, séu æfinlega
undantekningarlaust leirskálda
leyfi, því þeim flokkum ljóða eru
þau eðlileg.
Þrátt fyrir nefhda og ónefnda
galla eru í bókinni ýms mjög lag-
leg kvæði, eins og t. a.' m. “Perla
lífsins,” “Nei, ánægð sál mín ei
þú skyldir vera”. “í. samtíðinni,”
“Mig dreymdi,” “Vesturför,” “Ást
mín,” “Ef stjarnan þug minn heill-
ar,” “Lindin”, “Ásýn”, “Minni Isr
lands”, /‘Árdegis”, “Stef jabrot”, o.
fl.
% I
“Stökur” eru nokkrar í bókinni
en eigi tilþrifa miklar. Er “Sám-
ur og Skrámur” ef til vill þar
fremst'i röð.
Hvorki hefi eg tíma né áform til
að minnast á alt sem í bókinni er,
enda gerist þess eigi þörf. Get eg
þó eigi svo við efni skilið, að ekki
sé að nokkru getið kafla þess í
bókinni, sem mjög hefir vakið um-
tal og almenna dóma, einkum
“stóra dóma,” eins og tamast er í
fjölmörgum málum. Á eg hér við
þýðingu Mr. J. Runólfssonar á
“Enok Arden” eftir Tennyson. Bg
hefi marga heyrt ljúka háværu
lofsorði bæði á söguna en sérstak-
lega á þýðinguna og aldrei nein
dæmi færð til sönnunar þeim stað-
hæfingum. Er það og sjaldgæft
þegar dómar eru ákveðnastir og
rómhæstir að rök séu talin nauð-
synleg.
Frekjan gildir tíðum í sannana
stað. Ekki lagði eg neinn sérstak-
an trúnað á dóma þessa fyr en eg
hafði lesið sálma þýðingar Jóns.
Hlakkaði eg þá til að sjá listina í
þýðingunni á Enok Arden, sem eg
bjóst við að tæki ef tií vildi hin-
um fram.
Mér þykir fyrir að geta ekki
verið alveg samdóma öðrum ólærð-
um og lærðum mönnum um gildi
þessarar þýðipgar. Það er æfin-
lega vinsælast að já-bræíirast við
fjöldann hvort sem með rétt mál
er farið eða eigi. Geri eg ráð fyr-
ir, að engir þessara lofsyngjenda
hafi lesið Jpýðinguna né borið
hana saman við frummálið. Er það
ranglátt í mesta máta að slengja
vísvitandi út röngum .bókmenta-
dómum, ef menn geta betur, og
leiða aðra þannig inn á öfuga eða
ósanngjarna dómstefnu, og enn-
fremur gerir óverðskuldað oflof
marga Ijóðhaga menn óvandvirk-
ari en ella hefðu þeir orðið.
Eftir að hafa lesið sálmaþýðing-
arnr eins og að ofan er sagt, furð-
aði eg mig stórlega á hve ábóta-
vant mér virtist þýðingin á Enok
Arden. Eg get heldur ekiki annað
séð en að hver þolanleg^ greindur
maður, sem kann ensku og eitt-
hvert annað mál ætti að geta. p/tt
Enok Arden lýtalaust yfir á það
mál. Eg finn ekkert í frummálinu
sem erfitt er að þýða. En suma
sálmana þýða ekki öll stærri skáld-
in okkar jafn vel og Mr. J. R.
Mér kemur Enok Arden öðru vísi
nokkuð í geð en flestum öðrum
lesendum og ekki-lesendum. Fyrst
er nú það að þetta er saga, en
býsna lítið ljóðlag á efninu þó er
það æfinlega nefnt kvæði. 1 þeirri
ljóðabók eg eg hefi eftir Tennyson
er sagan vitanlega skrifuð í mjög
mislöngum línum, en það gerir
hana ekkj að ljóði á íslenska vísu.
Miklu meira og betra, “rím” var á
mörgum Grílu-kvæðunum okkar í
gamla dag^, og Eiríkur heitinn
Olsen, sem um eitt skeið var þekt-
ur norður um miðbik lslands, skáld
spori'lægra en Hannes stutti, fór
rimi nær þegar hann forðum kvað
um Jóh á Melufn, kameráð. Fórust
honum þannig Ijóðin:
“Melagrundar mikið stór
Á mórauðum1 buxum stendur
Herra “sýssel” maður vor
iHér um aldir alda.
Um ritið sjálft hefi eg ekki mik-
ið að segja. Allir vitá að Tennyson
var feitt af stórskáldum Breta. Það
mun og flestum kunnugt, að hann
var lávarður (Lord) að nafnbótar-
göfgi. Flestir munu og vita að ná-
lega hvað eina, er höfundur á því
virðingarstigi lætur frá sér fara
verður, fvrir þá sök eina. tví-elleft
í' roðinu, í áliti hégómagjarnra
embættlinga og fáttrýnandi al-
þýðu. Án þess að gera lítið úr
Enok Arden, sem hugsjón skálds-
ins, og án þess einnig að slá því
út, að sagan, að sjálfsögðu sé ó-
venjulegt listaverk, ætla eg hér að
ympra á þeirri fáfræði minni, að
jafnvel íslenskir höfundar hafa
gert fyllilega eins vel, t. a. m. Jón
Trausti í bumum sögum sinum.
En hvorki Jón Trausti (Guðm.
Magnússon) né nokkur annar ís-
lendingur hefir ‘Lord’ vgrið og
þessvegna ekki “komist fram fyrir
sjálfa sig” -— eftir orðum Mark
Twains — í frægðarverðskuldun.
í sambandi við sum íslensk sögu-
skáld og ljóða, kemur mér í hug
um leið og eg minnist hinna þrengj
andi aðstöðu óþæginda, er mörg
þeirra áttu og eiga enn við að
stríða, það sem haft er eftir Finn-
boga ramma, þegar menn spurðu
um hvernig hann fór að vinna
björninn á Hálog^landi. Svaraði
hann þá: “Engu skiptir þat þik, en
eigi munt bú, né þinn son svá
vinna.” iSagan segir að Finnbogi
hefði eigi önnur vopn en sjálf-
skeiðung sinn. Þannig hafa her-
gagnakjör íslenskra skálda jafn-
an. verið í baráttunni fyrir viðhaldi
Iífsins; og þegar þessa er gætt,
hafa sum þeirra sannarlega gert
eins vel og Tennyson. Kemur mér
enn í hug Enok Arden sjálfur.
Anna Lee og Filip Ray, sem per-
sónugervingar Tennysons í sam-
bandi við alþektu söguna Jóns
Mýrdals, <1Mannamun.” Heyrði eg
því oft hreyft og áherslu( á lagða
í æsku, hve mikil fjarstæða i^r-
sónugervingar Jóns væru. Sumir
væru langt of góðir til að hafa
getað verið menn aðrir of vondir
til þess. í “Mannamun” eru margir
milliliðir af ýmsum kostum og
vanmetum. í Enok Arden er eigin-
lega ekki um nema þessar þrjár
persónur að^ræða, svo orð sé á
gerandi, og þessar þrjár persónur
eru allar jafnar að óvenjulegum
yfirburðum. Voru ekki hugsjónir
Jóns Mýrdals fjarstæða vegfla
þess að hann var sjálfur blá-fá-
tækur verkamaður og hugsjónir
Tennysons yfirgnæfandi fagrar og
realistiskar að nokkru leyti vegna
þess að hann var Lávarðuf? Hver
sem vill, svari þessum spurning-
um fyrir sjálfan sig.
Ekki finst mér 9. lína kvæðisins.
viðfeldin, “og bleður margur hnet-
ur þar á hausjdn.” Býst eg við að
æði margir viti eigi hvaða þýðing
er í orðinu “bleður,” og upphaf
næstu fjölhendu er fremur bögg-
ulslegt, hefði farið bétur í látlaus-
um óbundnum' stíl:
Fyrir hundrað árum hér í þessu
gjögri
þrjú börn frá þremur húsum, Anna
Lee,
smámeyja þorpsins fríðust, Filip
Ray
son mylnumannsins ríka, og
Enok Arden,
munaðarlaus og ógáfaður ángi,”
1 næstu 16-hendu segir svo:
“þar létust börnin búa. Hafði Enok
þá annan daginn forráð, Filip hinn,
en hússins frú var Anna æ hin
sama.”
Islenska orðið húsfreyja hefði
farið hér fyllilega eins vel og
dans-þýska orðið frú, sem nú er
þó alment metið meira af austur —
jafnt sem vestur-íslenskum rit-
höfundum. Er það eitt af málmynd
unar umbótunum, sem íslenskan á
“lærðum” dansk-þýsk hugsandi
mönnum að þakka.
BIs. 188: “Sem möru troðinn
mara nótt hann þóttist,
Sjá börn sín veslast upp í vesal-
dómi”
vesældómur er næsta danskkynj-
að orð og nóg af íslenskari orðum
til, sem grípa hugtakið viðfeldn-
ari hreim. Bls. .191 “Angurbitnum
kossum” er ekki sem heppilegast
lýsingarmál.
Bls. 192 ”og raðað þvi með slíkri
natni og nýtni
að líktist nostri náttúrunnar
sjálfrar.”
“Natni” og “nostri” gæti höf.
auðveldlega hafa umbætt.
Bls. 197: “Þá engu síður lagði
hún hrygga lund við, .
að leita samhljóms vilja síns við
hans.”
Samhljómur vilja er nokkuð'6-
venjulegt. Munu flestir hugsa sér
viljann mikið til hljómlausann.
Bls. 205:“.... ÆJsktu börnin þess
að Filip pabbi (þau hann nefndu
það)
þá færi líka; fundu þau hann svo
alhvítan meldri upp í mylnu sinni”
“Meldri” er óalgent orð er þýð-
ir mjölugur og hefði því venjulega
orðið farið betur.
Bls. 213. “Sem bendirUna eitur-
nöðru eggjav’
Bls. 216. og 217. “Síblítt sumar-
jarðar”, hefði höf. auðveldlega
getað breytt til bóta..
All^óhöndugt er þetta á bls. 221:
“Einatt er hann sat
á sjónarsviði, eða’ hann þrumdi þar
svo fast, að eðlan frán og gullin
gltaa,
tylti sér sjálf að sóla sig á hon-
um,7 o. s. frv.
Þennan 18-línung hefði þurft að
íhuga betur áður en prentað var;
sömuleiðis þetta, bls 230:
Hristi’ ’ann ákaft
höfuð grátt og gnuddi: “Sokkino
—týndur”;
blés harmsárt við og aftur umdi:—
“Týndur!”
Bls. 232 er í 8. 1. að ofan “Spöð-
um” færi betur höndum.
Bls. 234:
“En börnin mín — hvort ei þó orð
við þau?
eru íslensk orð, en setningin ensk.
BIs. 243:
“En þorpið litla hafði, er hann var
grafinn,
svona virðulega jarðför sjaldan
séð.”
Orð eða setning þarf ekki að
vera algerlega röng til þess, að
eigi láti hún sem best í hrynjanda.
Svo má segja um “jarðför” í stað
venjulegu orðmyndarinnar jarðar-
fðr.
Fleira er af misfellum á máli og
ytri búningi íslensku myndarinnar
af Ehok Arden. Samanburðinn á
þýðingunni við frummálið skal eg
vera fáorður um, ella yrði mál
þetta of langt. Benda vil eg þó á
bls. 229, neðst, sem þegar hefir
verið á minst. Er frummálið þann-
ig hjá Tennyson:
—“ .... only when she closed
Enok, poor man, was cast away
and lost;”
Again ín deeper inward whisper
“Lost!”
Bls. 221 og 222 (einnig þegar á-
minst) er frummálið þannig:
“There, often as he watched or
seemed to watch
so still, Jhe golden lizard on him
paused, /
A phantom made of many phan-
toms moved
before him hunting him, or he
himself
moved hunting people, things and
places known
Farina darker isle beyond the line”
Heyrt hefi eg þess getið' að Dr.
Sigurður Júl. Jóhannesson hafi og,
þýtt Enok Arden á íslensku. Er[
hann vitanlega talsvert miklui
meira skáld og liprara, en honum
er af mörgum tileinkað. Hefði niér
þótt gáman að sjá þýðingu hans.
Eg hefi þegar séð noikkrar þýð-
ingar^frá hendi hans flestar mjög
góðar. Minnist eg hér t. a. m. ljtla
kvæðisins er hann þýddi eftir
Longfellow: Dagur er liðinn”.
Hafði eg skrifað nokkuð í Voröld
um þýðingu annars skálds á kvæð-
inu og fanst það hafa mislukkast
i meðferð hans. Síðar miklu sé eg
þetta sama ljóð íslenskað af Dr.
S. J. J„ og þótti sem hann hefði
óefað haft betri liti í burstanum
sínum en Longfellow sjálfur.
Listin í þýðingum er ekki falin í
því, að taka sér fyrir ljóð, sögu,
vísindamál o. s. frv. sem í sjálfu
sér getur verið stór-meiikilegt og
sérlega æskilegt að koma yfir í
sitt eigið mál, en sem þýðanda er
ofvaxið að vinna. Meiri list er í
því að taka einfalda ferskeytlu og
far svo með hana að fr^imihöf.
myndi þekkja hugmynd sína sem
óskaddaða þar að máli og öllum
búningi.
Hveitisamlagið.
Það hefir verið tekið fram í
þessu blaði að undanförnu, að að-
alástæðan fyrir þvi, að hveitisam-
lagið var stofnað var sú, að bænd-
urnir vildu losna við óvissuna,
sem því fylgdi, að selja hveitið
undir gamla fýrirkomulaginu.
Tilgangur hveitisamlagsins er
tekinn fram í eftirfylgjandi atrið-
um:
Það kemur í veg fyrir að hveit-
ínu sé hrúgað á markaðinn, strax
þegar þreskt er, sem veldur því
að verðið lækkar.
2. Að selja hveitið reglulega, sem
kemur í veg fyrir óeðlilega verð-
breyting.
3. Að koma í veg fyrir gróðabrall
og að hveitið sé selt og keypt of
oft.
4. Að gera sambandið milli fram-
leiðada og neytaiída eins óbrotið
og verða má.
5. Að tryggja hverjum bónda með-
al verð fyrir hveiti sitt árlega.
Síðuátu dagana hafa skýrslur
embættismannanna verið birtar,
seni sýna að uppskeran i Argen-
tinulýðveldinu er miklu minni
heldur en áætlað var. (innig hafa
borist skýkrslur, sem sýna að ekk-
ert verður af þeim mikla útflutn-
ingi hveitis frá Rússlandi, sem
búist var við. Skýrslur eru einnig
fyrir hendi frá Ástralíu, sem gefa
til kynna að áæltun um uppskeru
þar hafi Verið alt of há.
Fyrir tveimur mánuðum, þegar
áætlanir um ppuskeru i þessum
löndum koma fram, voru þær þess
valdandi, að hjjeiti féll mikið í
verði á heimsmarkaðinum. Hefði
alt hveiti bændanna í Canada ver-
ið látið á markaðinn þá, í staðinn
fyrir að mikill hluti þess fer til
hveitisamlagsins, og er seldur
smátt og smátt, þá er tvent sem
komið hefði fyrir: 1 fyrsta lagi
hefði hveitið lækkað enn meira í
verði, og í öðru lagi hefði mikill
fjödi af bændum í Canada þá selt
hveiti sitt fyrir mjög lágt verð.
En eins og nú er, þar sem hveiti-
samlagið ræður yfir 50^ af öllu
hveiti. í Canada, þá hefir það ekki
aðeins ,gert markaðinn stöðugri
heldur njóta bændur nú hagsmun-
annan af því, að h^eitið hækkaði í
verði þegar áreiðanlegar fréttir
komu af uppskerunni í Argentínu,
Ástralíu og í Rússlandi.
Þeim. sem þetta lesa, er boðið
að leggja fram hvaða spurningar
sem þeir vilja hveitisamlaginu við-
vikjandi og verður þeim svarað í
þessu blaði eins fljótt og hægt er.
Reið eg Grána yfir um ána,
af honum hána færðu »ú;
léit eg Mána teygja tána,
takk fyrir lánið hringabrú.
Gömul.
Alt af skemmist útsýn mér,
alt af daginn syrtir,
héðan ekki fet eg fer,
fyr en élið birtir.
Valdemar Erlendsson
frá Hólum, Dýpafirði.
Swedish-American Line
HALIFAX eða NEW YORK
Drottningholm jiglir frá New Yorlc laugard. 24. okt.
Stockholm siglir frá New York þriðjud. 17. nóv.
Drottnmgholm siglir frá New York fimtud. 3. des.
Gripsholm siglir frá New York miðvikud. 9. des.
Stockholm sigkr frá New York þriðjud. 5. jan. 1926.
» A þriðja farrými $122.50.
Fáið farbréf yðar hjá næsta umboðsmanni,
. eða hjá
Swedish-American Line
470 Main Street,
WINNIPEG,
Phone A-4266

Fólksflutningur
* Til CANADA
Sambandsstórnin í Canada hefir falið Canadian
National járnbrautarfélaginu að velja og flytja til
Canada innflytjendur, sem æskilegt er að fá og sem
hægt er að útvega hentugt jarðnæði.
Canadian National félagið gefur þeim nauðsyn-
leg skírteini, sem uppfylla skilyrði innflutningslag-
anna.
Til þess að tryggja það sem bezt, að alt gangi
vel, gerði fólk af þessum þjóðflokkum vel í því, að
ferðast með Canadian National Railway: Polish,
Russians, Ukranians, Roumenians, Hungarians, Aus-
trians, Germans, Czecho-glovakians, Jugoslavians,
Lithuanians, Latvians og Esthonians.
Ef þú hefir frændur eða vini í Norðurálfu, sem
þú vilt hjálpa til að koma til Canada, þá findu næsta
umlboðsmann Canadian National félagsins, eða skrif-
aðu á þínu eigin máli.
ALLOWAY & CHAMPION,
667 Main Street,
v , Winnipeg, Man.
Walker leikhúsið.
“The Winnipeg Kiddies,” sem
svo mikla aðdáun hafa hlotið bæði
í Bandaríkjunum og í Canada,
verða á Walker leikhúsinu þriðju-
dagskveldið 29. þ. m. og á hverju
kveldi það sem eftir er af vikunni.
Einnig verður leikurinn sýndur
síðari hluta dags á miðvikudaginn
og laugardatrinn og á nýjársdag,
Leikurinn er svo góður og vel
Ieikinn að mjög mikið þykir til
hans koma í New York og annars-
staðar þar sem hann er þektur
Enginn skyldi ætla að hér sé ura
að ræða barnaskap í leiklistinni,
eins og þegar börn koma fram og
fara með ljóð eða sögu. “The
Winnipeg Kiddies” leika eins og
leikarar, sem miklum þroska hafa
náð í list sinni og mishepnasr
aldrei að sýna það, sem til er ætl-
ast. Söngvarnir eru nýir og dans-
inn til'komumikill og fagur. — Að-
göngumiðar verða til sölu á Walk-
er leikhúsinu á þriðjudagsmorgun
24. þ. m. Unglingarnir nota sér
þetta vafalaust í skólafríinu.
Julia Arthu'r hin fræga cana-
diska leikkona, verður á Walker
leikhúsinu mánudagskveldið 4.
janúar í hinum merkilega leik
“Saint Joan” eftir George Bern-
ard Shaw. Efni leiksins er mærin
’frá Orleans, og hefir hann fengið
mikla viðurikenningu' í Banda-
ríkjunum, Englandi, Frakklandi og
Canada. Þ,enna leik ættu allir að
sjá sem leiklistinni unna. Leikur-
inn sýnir mjög greinilega hvernig
ástandið var, þegar mærin frá
Orleans var uppi og hvernig
Frakkar og Englendingar litu á
það sem þá gerðist. Leikurinn er
mjög auðskilinn. Miss Arthdr, sem
áður hefir leikið ýms hlutverk í
leikjum Shakespears, vill heldur
leika “Joan” keldur en nokkurt
annað hutverk. Leikurinn sýnir
tígulega atburði, sem allir ættu að
þekkja og er öllum til fyrirmynd-
ar.
.Vegna þess 'hvé leikurinn er
langur, verður byrjað kl. 8 og kl.
2, og engum verður gefið sæti
meðan á hverju atriði leiksins
stendur.
Alvegóviðjafna rfífcir
■drykkur
SökumfþeM hve efni og útbúnaður*ev
fuílkominn/V r
Kievel Brewing Co. Limited
S(. Boniface
Phones: N1888
N1178