Lögberg - 18.03.1926, Blaðsíða 5

LÖGBERG FIMTUDAGINN,
18. MARZ 1926.
Bls. 5.
Dodds nýrnapillur eru besta
nýrnameðalið. Lækna og gigt bak-
verk, ihjartabilun, þvagteppu og
önnur veikindi, sem stafa frá nýr-
unum. — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllu*m 'lyf-
sölum eða frá The Dodd's Medi-
cine Company, Toronto, Canada.
Opið bréf.
Frh. frá bls. 2.
V.
í árás þinni á íhaldiö í heiminum
nær fullyrðingastíll þinn hámárki
sínu í rangsleitni og óheiðarleik. Þú
lýsir einhverri ófreskju í lífinu, sem
þú kallar ihald og kennir allar sví-
virðingar á jarðríki — og veizt þó
vel, að orðið “íhald” er viömiöað
hugtak, að alt veltur á hvaff þaff cr,
sem “haldiö er í”, hvort þaö er eitt-
hvaö heilbrigt eða eitthvaö spilt, enn-
fremur hvort þetta íhald stjórnast af
viturlegri varfærni, af trúnni á að
lög lífsins séu hægfara þróun, en bylt-
ingar séu sjúkdómar, hitaköst í þjóð-
arlíkamanum, sem svo fylgi mátt-
leysi og afturkippur. Þú veizt, aö
allir menn eru meir eða minna íhalds-
samir, líka Jón Baldvinsson og Héff-
inn Valdimarsson, líka þú, sem sumir
íslenzkir mommúnistar telja fyrirlit-
legan “hægfara jafnaöarmann” — á
sama hátt og stjórnleysingjar telja
konrmúnista nteö íhaldsliöinu
Þú veizt, aö íhaldið á sína heim-
speki reista á reynslu alls mannkyns
og á mörgum höfuödygðum þess. Sá
seni prcdikar aff alt íhald sc sprottiff
af trcgffu og tágum hvötum, hann
heldur því fram, aff þaff sc frá upp-
hafi augljóst um hverja nýung, hverja
tillögu um brcytingu frá því scm er,
aff hún horfi til framfara. Þetta ger-
ir þú, djúpvitri spekingurinn. Þú læt-
ur eins og ekkert íhald sé til í manns-
brjóstinu, sem ekki sé svívirða og
spilling.
Sem undirstaða árásar þinnar á 1-
haldsflokkinn íslenzka, eru rök þín
gegn alheimsíhaldinu ónýt og aö engu
hafandi, Þú telur upp fjölda af spá-
mönnum og snillingum, sem “íhaldið”
úti í heimi hefir ofsótt og myrt. Þú
telur líka upp nokkra íslenzka ágæt-
ismenn frá fyrri timum, sem þú segir
aö “íhald” samtíöarinnair hafi fyrir-
litið og látiö lifa viö illa líöan. En
því helduröu ekki áfram — telur upp
alla þá hugsjónamenn og frömuöi
vizku og göf^i í samtið þinni, sem í-
haldsflokkúrinn hefir krossfest, of-
sótt eða flæmt úr landi? Þú gleym-
ir þvi, sem er mergur málsins, ef
þessi samtíningur þinn af nöfnum
ofsóttra mikilmenna á að hafa nokk-
urt gildi sem -pólitísk ádeila
Ef til vill ætlárðu lesendum aö fylla
í eyöuna: Eins og íhaldiö á Gyö-
ingalandi krossfesti Krist og grýtti
Jóhannes skírara, eins og íhaldið
rússneska varpaöi Lcnin í dýflissu og
sendi Dostojevský í útlegð til Síberíu
— eins hefir íhaldið íslenzka nú svift
snillinginn hórbcrg hórffarson tíma-
kenslu sinni og sendir hann i útlegð
til Svíþjóðar!
Það voru örfáir menn sem sviftu
þig kenslu þinni, ekkert íhaldsblað
hefir krafist þess, ekkert íhaldsblað
hefir varið þetta hnevksli, en sjálft
höfuöblað flokksins, Vörffur, hefir
vítt það að makleikum með þungum
orðum
—Allar stefnur og lífsskoðanir hafa
eftirdragi rneira eöa minna af heimsku
og siðleysi mannkynsins Alrei hefir
nokkur þjóð skifst svo í tvo þólitíska
floikka, aö alt sem í henni bjó vits og
manngöfgi hafi fylt annan þeirra, en
hinn rúmaö aleigu hennar af heimsku
og fólsku Eg get ekki hugsað mér,
að ritfær maður fái valið sér annað
verkefni auðveldara, en jafnframt ó-
merkilegra, en aö skapa einhliða,
níðyrta lýsingu á pólitískri lífsstefnu,
með þeim hætti, sem þú gerir í bréfi
þinu til min: Að einblina á lélegustu
mennina, sem skipa sér undir merki
hennar og hauga saman illmælum um
hugsunarhátt þeirra og atferli.
Lýsingar þínar á íhaldinu hljóða
svo:
“fhaldið er nægjusamt. Þaö ger:r
litlar andlegar kröfur. Það fyrir-
litur siðferöisskyldur. Það smjattar
á yfirstandandi eymd. Það hugsar
ekki, Það japlar úrelt orðatiltæki,
sem endur fyrir löngu voru Iífsspek;
byltingarseggja, sem það myrti eða
ofsótti” o.frv.
“fhaldiö er hið heimska, eigin-
gjarna og siðspilta afl i mannheirú.
Það er tregðan í hinu andlega al-
heimslögmáli. Það er værðarmók
villidýrsins, sem hefir jetið offylli
sína af dauðum hræjum. Það leitast
við að viðhálda lífi sinu með þvi að
rtsa gegn hverri nýrri trú og þekk-
ingu, sem er höftiðóvinurinn, er þaö á
látlaust i höggi við” o.s.frv. ,
Þu snýrð þér að mér og segir:
“Kennið þér ekki í brjósti um sjálf-
an yður, þegar þér minnist þess, að,
þér \hafiö gerst þjónn ogtskoðana-l
hróðir þeirra andans höfðingja, sem|
hafa grýtt og ofsótt spámennina?
Einst yðttr það ekki of herstripað
dómgreindarleysi, að þér, Iítill karl,
skuliö hafa gerst siðameistari póli-
tiskra andstæðinga yðar, meðan þér
sjálfur eruð skoðanabróðir og tals-
maður þeirra manna og þeirrar lífs-
skoðunar, sem ofsækja, myrða, drepa
og tortíma vitsmuna- og siöferðis-
öflum mannkynsins?”,
Heldurðu aö þaö væri ekki vanda-
laust hverjum pennafærum íhalds-
ritstjóra aö setja saman viðlíka sann-
gjarna og rökstudda lýsingu á jafn-
aðarmenskunni ? Eg gct gert mér í
hugarlund hvernig mætti oröa hana:
“Jafnaðarmenskan er nægjusöm.
Hún gerir litlar andlegar kröfur.
Hún launar lélega miðlungsmenn á
borð við Jón Baldvinsson og Hallbjörn
HaMdórsson, burgeisar hennar þríf-
ast ágætlega á kaupmensku og útgerð
(Héffinn Valdiniarsson og horvarður
hon’arffarson), 'en andans menn
flokksins, t. d. hórbergur hórðarson,
lifa við sult og seyru. fHánn segir
sjálfur svo frá í bréfi til Kr. Alb., að
hann sé “einhver fátækasti íslending-
ur, sein nú ritar óbundið mál”J. Hún
fyrirlítur siðferðisskyldur. Blaöa-
mönnum hennar er sama hvort þeir
berjast með lygum eða sannindum,
af rætni eða drenglyndi. Og þeir
jafnaðarmenn, sem harðast d:bma
auðsöfnun, eru sjálfir hinir verstu
fépúkar og ágimdarormar, ef þeir
geta komið því við, og skella hrömm-
um yfir aröinn af vinnu verkalýðs-
ins, sem þeir þykjast berjast fyrir;
þeir smjatta á þeirri eymd, sem þeir
sjálfir eru meðsekir að skapa fsbr. á-
góðahlutur Vilmundar Jónssonar og
fleiri jafnaðarmanna af fiskiveiðum
öre'ganna við IsafjarðardjúpJ. Jafn-
aöarmenn hugsa ekki. Þeir japla úr-
elt orðatiltæki frumherja jafnaðar-
stefnunnar, sem löngu eru úr gildi
gengin. Þeir níða kaupmenn og síld-
arspekúlanta, meðan þeif fita sjálfa
sig af síldargróða og okra á nótum
og hljóðfærum.
Jafnaðarsetefnan er hið heimska,
eigingjarna og siðspilta afl í heimin-
um. í hinu andLga alheimslögmáli er
hún hið ófrjóa hatur amlóðans og
dáðleysingjans til sins eigin aflleys-
is: Hún er evangelium latra og öf-
undsjúkra. Hún er grimd villidýrs-
ins, sem aldrei getur fengið offylli
sína af dauðum hræjum. Hún leitast
við að viðhalda lífi sínu með því að
gleypa við hverri nýrri kenningu um
rétt aukvisans til þess að bera jafnt
úr býtum og atorkumaðurinn. Hún
hatast við hin eilifu sannindi, að sum-
ir eru fæddir til þess að stjórna, aðr-
ir til að láta stjórnast. Hún er upp-
reisn gegn guði og náttúrunni.
Er ekki Þórbergur
ranvBuK
Framúrskarandi
‘ ‘Hörunds-sérfræðingur
í tveggja þumunga öskju.
VI.
Þú endar bréf þitt til min á hlýle;
um orðum um hæfileika mína og
Skaplyndi, segist hafa búist við “and-
legum þrekvirkjum” af mér, og trúa
því enn, að eg sé “mikils megnugur”.
En þú bætir því viö, að undirstaða
allra þrekvirkja sé sú, “að leggja
aldrei neinar hömlur á sitt æðra eðli”
og ræður mér til þess að rísa gegn í-
haldinu.
Mér skilst á þessu, sem þú gerir
að eins til einnar stéttar. Ranglætið
i Alþýðublaðinu í garð þeirra manna,
sem forustu hafa í athafnalífinu, hef-
ir jafnan hneykslað mig.
Eitt hið lang merkasta, sem gerst
hefir hér á landi á uppvaxtarárum
mínum, er það, að skapast hefir visir
til velmegunar í bæjunum, sem vel
má veröa undirstaða mikillar menn-
ingar, ef gæfan er með oss. Sú stétt
manna, sem hefir stofnsett og stjórn-
að þeim fyrirtækjum, sem þessi vel-
1VJ.C1 MVliM d UCjjU) ovlU UU 11 | , . , , •• , í (• \T'Jf
ráð fyrir aö mér sé um geö að vinna "1,egUI!_er
fyrir íhaldsflokkinn. En sannleikur-
inn er sá, að eg tek hann langt fram
yfir báða hina flokkana, að eg hefi
aldrei skrifað einn staf, sem mér hef-
ir verið óljúft aö skrifa og aldrei
langað til þess að segja neitt, sem eg
hefi ekki getað sagt í blaði mínu. Eg
hefi því engar hömlur oröið að leggja
á eðli mitt. Það sem eg hefi lagt til
stjórnmálabaráttunnar, hefir nær ein-
göngu verið í því fólgið, að svifta
grímunni af lygurum, að lýsa inn í
myrkrið í hugum ranglátra og skað-
legra stjórnmálamanna og vinna gegn
áhrifum þeirra, Þetta verk hefir
veriö mér óblandin ánægja. Meðan
eg dvaldi úti í löndum, löngu áður en
eg gat gert ráð fyrir því, að eiga eft-
ir að hafa afskifti af stjórnmálabar-
áttunni hér heima, fór eg fullur and-
stygðar á fólsku og auðvirðileik
Tímans og lét þaö í ljósi í bréfum
mínum heim, m. a. í eina bréfinu,
sem eg hefi skrifað Jónasi frá Hriflu.
Mér var því ljúft að komast í færi
við þetta blað eftir aö eg kom heim
Og eg tel mig hafa unnið gott- verkLsem stýrir fyrirtækinu þarf aö kaupa
brjóstumkennanlegur, aö hafa gerst
þjónn og skoðanabróðir flautaþyrla
og falsspámanna, sem reyna aö ala
á heipt og hatri með lötum og litil-
virkum til afreksmanna og foringja í
atvinnulífi þjóöanna? Er það ekki
of berstrípað dómgreindarleysi, að
þessi rauðhærði, tindilfœtti karl skuli
hafa gerst siðameistari pólitiískra
andstæðinga sinna, rneðan hann sjálf-
ur er jkoðanabróðir heimskra vind-
'belgja og talsmaður þeirrar lifsskoð-
unar, isem virð'ir náttúrulögmálin
vettugi og elur tálvonir í brjósti ör-
eiganna um að því veröi breytt, sem
enginn mannlegur máttur fær hagg-
aö?” o. s. frv.
Hvernig lízit þér á “parodiuna”,
Þórbergur minn ? Eg gat ekki stilt
mig um að kaffæra þig í þessum fúla-
læk af bulli og rangsleitni, sem þú
hefir veitt úr blekbyttu þinni niður í
bréfið til mín.
Þú segir enn frenmr, að íhaldið
geri “litlar kröfur tll manneðlisins.
Það er stagast sýknt og heilagt á
þeirri siölausu firru, að mennirnir
séu i eðli sínu spiltir, latir og eigin-
gjarnir.”
Engan íhaldsrithöfund veit eg hafa
haldið fram af meiri sannfæringu
hinni “staðlausu firru^’ um spillingu
og eigingirni mannanna, en þú gerir
5 bréfinu til mín, þar sem þú lýsir
hver svivirða það sé að eiga hluta-
bréf: “Það er undantékningarlaust
hagur lduthafanna, að verkamenn-
irnir, sem að atvinnuvegunum starfa,
fái sem minst kaup fyrir vinnu sina.
Því lægra sem kaup verkamannanna
er, því meiri arður fellur hluthöfnn-
um í skaut. Hluthafarnir hljóta þvi
að kósta kapps um það, að öllum
jafnaði, að kaup verkamannanna sé
sem lægst, enda sýnir alþjóðarr-
eynsla, að þetta er nærri ávalt svo.
Þeir standa á móti hvers konar lög-
gjöf og ráðabreytni, sem lúta 'að þvi
aö bæta hag verkamanna” o.s.frv.
Ef nú “alþjóðareynsla” styður þá
skoðun þina, að mennirnir séu yfir-
leitt harðbrjósta og eigingjarnir,
hvers vegna ert þú þá að deila á þá
thaldsmenn, sem gera sér svipaðar
hugmyndir um manneðlið og þú?
Þetta er einn af þeim mörgu stöö-
um í bréfi þinu, þar sem “eitt rekur
sig á annars horn.”
Áöur en eg skilst við dóm þinn um
ihaldið í heiminum, vil eg loks minna
þig á, að margir þeir, sem drýgstan
skerf hafa lagt til framfara í heimin-
um. hafa fylgt íhaldsflokkum samtið-
ar sinnar, sumir þeirra stjórnað þeim.
Það er óþarfi að sanna þetta meö
runu af frægum nöfnum, mér nægir
aö benda á það sem dæmi, hverjir
stóðu að samningnum, sem gerður
var í Locarno í fyrra mánuði og er
eitt hið stærsta spor í áttina til friðar
pg menningar, sem mannkyniö hefir
stigið á þeirri öld, sem við lifum á.
Þeir sem áttu frumkvæðið að þessum
samningi og börðust af me.stri elju
við alla örðugleika, sem voru á vegi
hans — það voru ihaldsráöherrarnir
Strcscmann og Chamberlain.
Og bezt gæti eg trúað því, að t. d.
ihaldsmaðurinn Thor Jenscn, sem þú
hcfir reynt að svivirða, veröi af
sejnni tímum talinn meðal mikilvirk-
ustu framsóknarmanna og brautrvðj-
enda á tslandi á fyrsla mannsaldri
tuttugustu aldarinnar.
með því, sem eg hefi um það skrifað.
Eg fylgi íhaldsflokknum af því að
eg er ekki jafnaöarmaður, en ber
hins vegar margfalt meira traust til
hans en hins svo nefnda Framsóknar-
flokks.
Eg játa það, að jafnaðarmenn berj-
ast fyrir heilögum málstað, að því
leyti sem þeir vinna að bættum kjör-
Þórðarsonum þeirra stétta, sem minst bera úr
höggsins mikla heitið Grimsby-lýður
og á máli Alþýðublaðsins kúgararnir
og blóðsugurnar. Úr hvorugri átt á
starf hennar neins réttlætis að vænta.
■Þú munt ekki telja þig meðal rang-
látustu manna í Alþýðuflokknum, en
í Bréfi til Láru, jegir þú: ‘“Aldrei
hefir verið samin svo ómerkileg bók,
að hún hafi ekki kostaö meira and-
legt erfiöi en stjórn heillar togaraút-
gerðar í tiu ár.” Þessi setning er
andstyggilegt dæmi íslenzkrar jafn-
aðarmanna rangsleitni. Þú kant að
viljá skjóta þér undir þá afsökun, að
með andlegu erfiði eigir þú við á-
/eynslu sálarkrafta, sem ekki komi
til greina. aö hægt sé að beita við
stjórn togaraútgerðar En hafa ekki
miljónir ómerkilegra bóka verið skrif-
aðar í heiminum, isem ekki hafa kost-
að slíkt andlegt erfiði, sem ekki hafa
kostað aðra áreynslu en að láta penn-
ann renna yfir pappírinn?
Er ekkert erfiði neins virði nema
andlegt erfiði? Það kostar 1 miljóp
króna á ári að gera út togara. Sa
býtum í lífgbaráttunni: eg viður
kenni, að þeir hafi unnið mikið gagrt
í öllum löndum með árási sinni á alt
það, sem heimskulegt er og ranglátt
í þjóðskipulaginu — en meér hefir
ekki tekist að sannfærast um. að það
skipulag, sem þeir halda fram, muni
gefast betur.
inn fyrir eina miljón og selja afurðir
fyrir að minsta 'kosti jafnmikið.
Heldurðu að hann þurfi ekkert að
hugsa, ekkert að kvnna sér, ekkert aö
starfa? Heldurðu aö hann leggi ekki
meira á sig á 10 áruni, jafnvel af and-
legu erfiði, en allur sá sægur af rit-
höfundum, s-em þynnir upp í þynra
“þynikuna allra hinna” og semur þús
undustu og fyrstu útgáfurnar af ó-
merkilegum skáldsögum eftir fyrir-
mvnd þúsundustu útgáfanna?
Ix>ks er þaö því til fyrirstöðu, að
eg geti fylgt iafnaðarmönnum, að
hann kominn af Fjölnismönnum, frá
þeim hefir hann erft áhuga á fram-
förum og ást til íista og menningar.
í hina ættina ér hann kominn af Gróu
á Leiti og öllu því hyski, lítilmótlegu
fólki, sem gekk ljúgandi og níöandi
milli bæja. Eg get vel búist við nýti-
legum tillögum frá Jónasi öðru hvoru,
en mig óar við tilhugsuninni um
ráðuneyti skipað hæfileika litlum
mönnum, sem vinni undir handleiðslu
hans. ^
Eg efast eíkki um, að ráðlegging
þín til mín í niðurlagi bréfs þins sé
af velvild sprottin, og skal nú líka
sýna hug minn til þín meö því að
leggja þér heilræði:
Innan allra flokka gætir margvis-
legra og mishollra áhrifa. Hatramm-
ir menn og mannúðlegir, vitrir og ó-
vitrir, góðgjarnir ogj blendnir, dreng-
lundaðir og þrællundaðir skipa sér í
eina fylking og vinna saman að mál-
um. Þú deilir harðlega á suma
flokksbræður mína, og má vera að
sumt sé rétt í dómi þínum. En ef
flokkur þinn ætti 20 menn á þingi og
3 af þeim í landsstjóm, heldurðu þá
að þeir myndu allir vera óaðfinnan-
legir ? %
Eg geri ekki ráð fyrir, að við eig-
um eftir að vera pólitiskir floíkks-
bræöur, en fleira skiftir máli en það
eitt, hvaða stefnu maður fylgir. Þeir
sem beita sér af sanngirni og réttsýni
í hvaða flokki sem er. vinna alt af
gott verk. Getum við ekki tekist í
hendur og heitið hvor öðrum því, að
revna að starfa í anda þess, sem heil-
brigðast er, vitrast og drenglyndast
í flokkum okkar ?
í einlægni sagt, gamli vinur, — það
er ekkert vit í því hve hrifinn þú ert
af sjálfum þér. Þú hefir ekki getað
veitt viönám sumum hinum óhollustu
áhrifum, sem umlykja þig innan
flokks þíns. Hættu aö dást að gáf-
um þínum og mikilleik um hríð, og
reyndu að láta þér skiljast í hverju
skrifum þinum ert mest ábótavant
Ef til vill geturðu lært eitthvað af
greinum minum um þig. Jónas frá
Hriflu huggar sig viö, að eg hafi lít-
ið vit á stjórnmálum. En hefir hann
nokkurn tíma treyst sér til að neita
því, að eg hafi álítið vit á mönnum?
Góða ferð til Svíþjóðar! Eg vona
að þú komir aftur enn ríkari að á-
gætum kostum en þú ert nú.
Þinn einlægur vinur,
Kristján Albcrtsson.
mál þetta til sin taka, en eins og menn
vita er sá félagsskapur hér innlendur
og hugsar sér aö safna saman lands-
ins börnúm um canadiska föðurlands-
ást og þjóðrækni. Hér fer á eftir það,
seni stjórn fvrnefnds félags hefir um
málið að segja:
“Á seinni árum hefir það verið að-
al hugsjón Canada klúbbsins fCanad-
ian ClubJ að mynda og útbreiða cana-
diskan þjóöernisanda. Það er sá
grundvidlur, sem allir ibúar þessa
lands ættu að geta komið sér saman
um, hvaðan sem þeir ha.fa komið og
hið eina, sem getur tengt saman lands-
ins börn og gert þbu að einni þjóð.
Ágreiningur sá, sem orðinn er út af
minnismerki fallinna hermanna ('The
Cenotaphj er svo róttækur, að félag
vort getur ekki látið hann afskifta-
lausan, ef þaö á að vera sjálfu ^ér
og aðal hugsjón sinni trútt.
Það ér öllum kunnugt, hvernig á
því stendur, að uppdráttur sá er Hahn
gerði hefir verið samþyktur og hon-
um ákveðin verðlaunin. —
— Fyrir 38 árum síðan kom Hahn,
sem er fæddur á Þýskalar.di, til þessa
lands og hefir jafnan síðan átt heima
í Toronto, eða þar í grendinni. Þeg-
ar hann varð myndugur, eða fyrir
23 árum gerðist hann borgari þessa
lands. Þeir, sem dæmdu um uppdrætt-
ina að minnismerki þessu, vissu ekk-
ert um hver þá hafði gert, en komust
allir að þeirri niðurstöðu, að þessum
bæri verðlaunin. Um það er heldur
enginn ágreiningur, að hér sé um
besta uppdráttinn aö ræða.
Með því að gerast canadiskur borg-
ari hefir Mr. Hahn tekist á herðar
allar borgaraskyldur við þetta land,
og lofað því, að vera landinu trúr.
Enginn hefir heyrt þess getið að hann
hafi brugðist þessu heiti. Þjóðin hefir
líka tekiö við honum og veitt honum
full þegnréttindi. En þrátt fyrir það,
að Mr. Ilahrí hefir gert sína skyldu,
sem borgari hér'í landi, er nú verið
að reyna að láta hann gjalda þess,
hvar hann er fæddur. Það er fjarri
hugsun vorri og stefnu. að ala á illum
hug til þýsku þjóðarinnar, eða láta
nokkurn mann gjalda þess, hvar hann
er fæddur, ef hann sjálfur- er saklaus
! og góður borgari.
Þaö sem hér er urn að ræða, hefir
J tniklu dýpri rætur, heldur en jafnvel
rangsleitni gegn einstökum manni.
Hér er borgaralegur réttur þeirra,
sem borgarar 'hafa gerst, í veði. Ekki
samkvæmt bókstaf laganna, heldtir i
meðvitund almennings, sem er miklu
þýðingarmeira. Það sem hér er um
að ræða hefir ekki aðeins sín áhrif á
blöðunum pg al-i hugarfar þýskra manna og á skilning
tiðræddara nú aö, þeirra á stööu sinni hér í landi, held-
undanförmt, heldur en hið svonefndu| ur einnig á allra annara borgara
Cenotpah mál. Er þaö að vonum svo landsins, sem ekki eru af brezkum
fráleitt sem þaö viröist vera, að láta ættum.
áhrifum þeim, sem tillögur þeirra og
ummæli hafa á þúsundir manna, sem
komið hafa víðsvegar .að og sest að
hér i landi og gerst meöborgarar vor-
ir.
Minnismerkið fyrirhugaða, er ekki
aðeins til þess, að minnast hinna
'föllnu hermanna, heldur einnig til að
minna á þá von er menn liafa borið >
brjósti, að það sem þeir hafa fórnað
mætti verða til þess, aö styðja frelst
og réttlæti, og koma á varanlegum
friði og bræðralagi meðal þjóðanna.”
Fyrir hond stjórnarnefndar Canada
klúbbsins í Winnipeg, er þessi yfir-
jýsing undirskrifuð af forseta fé-
lagmns. E<lgar J. Ian* fyrverandi for-
seta, R M. Dennistoun og tveim vara*
fofsetum Jackson Dodds og T. A.
Crearar.
The Cenotaph.
Um fátt hefir
menningi orðið
aukið atkvæöamagn þeirra á þingii nokkurn borgara þessa lands gjalda Af ástæðum þeim, sem hér er stutt-
myndi ekki geta tií annars leitt en'þess, hvar han er fæddur, eða efi lega vikið aö, er stjórn félags vors á
þess, að Framsóknarflokkurinn tæki
við istjórn. Eg hefi megnustu ótrú á
Það sem enn fremur spyrnir gegni þeim flokki. Eini verulegi hæfileika-
hvaða foreldri eða þjóðerni. Sá úlfa- þeirri skoðun, að uppdráttur sá er
þvtur, sem gerður hefir verið gegn Mr. Hahn héfir gert að minnismerki
Mr. Hahn og uppdrætti hans, út af því er hér um ræðir, sé samþyktur,
því, að eg geti oröið samferða jafn-1 og valdamaður flokksins er Jónas frá því að hann er af þýskum ættum, fær Vér skiljum tilfinningar þeirra, sem
aðarmönnum hér heima, er þaö, að Hriflu. Þú þekkir anrflega ættartölu ekki alstaðar góðan byr. Winnipeg-J því eru mótfallnir, en vér hyggjum
mér nægir ekki þaö réttlæti, sem nær| hans eins vel og eg. t aðra ætt er rfeildin af Canadian Club, hefir Iátið að þeir hafi ekki gert sér.grein fyrir

f tð*.
.\UZ7.i
iun ,
Tuttugu og eitt ár í
broddi fylkingar
ÞEIR kostir sem hver framleiösla hefir, hlýtur að
dæmast eftir því, hvernig henni er tekið af al-
menningi. Það er aðeins hið bezta, sem fólkið ber
traust til, og traustið verðurað vera verðskuldað.

Þaö er það traust, sem almenningur ber til Ford
bílsins, sem gert hefir hann vinsælastan allra bíla
um víðan heim. Hann hefirkomið á staö bílaferð-
um og flutningi um heim allan og vegna þess hve
traustur og áreiðanlegur hann er, og œtíð í broddi
fylkingar.
Nú er alstaðar miðað við Ford bílinn,þegargera
skal sér grein fyrir ferðalögum og flutningsfær-
um, og því hvað bægt er að gera með honum,
hvernig sem ástendur. Kostir Ford bílsins eru
moelikvarðinn sem miðað er við.
Fólkflutningsbílar - Flutningsbílar - Dráttarvélar.
FRAMLEIÐSLA SEM HEFIRJtSÖGULEGT GILDI

WALKER.
“The Belle of New York,” sem
var, á Walker leikhúsinu fyrir fáum
vikum síöan, veröur enrfurtekiö þar á
fimtudag, föstudag og laugardag, 18.,
19. og 20. þ.m. aö kveldinu og einnig
síöari hluta dags á laugardaginn hinn
20.. Þaö hafa svo margir óskaö þess,
aö þessi söngleikur yröi endurtekinn,
aö leikhúsinu þykir ánægjulegt aö
geta oröiö viö þeim tilmælum. Það
er nú sama fólkiö og áöur.
Einnig veröa “The Dumbells” aft-
ur á Walker hinn 1. april. Veröur
þá leikið í níu kveld í einu og þrisvar
síöari hluta dags. þar á rneöai á föstu-
daginn langa. “Three Bags Full”
heitir þaö, sem fram fer í þetta sinn.
Capt. Plunkett og “The Dumbells”
kunna æfinlega að velja því góð nöfn,
sem þeir hafa aö bjóöa. Það þarf
ekki aö segja mikið um “The Dirm-
bells”, þvi þaö er svo vel þekt í' Win-
nipeg, og allir-vita', aö þar er eitt-
hvað sem fólkinu líkar.
PROVINCE.
Tom Mix, upáhald Vesturlandsins,
sem leikur djarfan lögregluþjón í
leiknum “My Own Pal”, sem sýndur
verður á Province leikhúsinu næstu
viku, hefir nú fundiö meðhjálp, seni
gerir leik hans mjög svo skemtilegan
og hlægilegan. Þessi meðhjálp er Vir-
ginia Marshall, liti) falleg stúlka,
sem leikur “Jil”, barn sem feröast
meö “circus” og líður ekki vel. 1
f myndinni er Miss Marshall ætlað að
leika tvenn hlutverk, en Tont Mix
leikur svo vel, að milliónir manna
geta ekki annað en dáðst að því. Aör-
ir. sem taka þátt í þessum leik, eru
Tom Santschi, Jav Hunt. William
Calvin, Tann MicGuire, Helen Lynch,
Bardson Band, J, Rollens og fleri.
Alveg óviðjafnanlegur
drykkur
Sökum þe8a hve efni og útbúnaður er
fuílkominn.
.\un.,
Kievel Brewing Co. limited
St. Boniiace
Pliones: N1178
Ml?9