Lögberg - 03.06.1926, Blaðsíða 3

V
LÖCKBEkG FIMTUDAGINN,
3. JÚNI 1926.
Bla. S.
▼
j Sérstök deild í blaðinu 1 "f SOLSKIN Fyrir börn og unglinga
Morgunljóð barnanna.
1 þínu nafni uppvaknaður,
er eg Jesús, Guð og maður,
lof .sé þér fyrir líf >og gæði,
líkamans heilsu, föt og fæði
og alt sem þín óþreytt mildi
aumrnn mér til leggja vildi.
Bið eg þig minn blíði lxerra,
blessun þína lát eigi þverra.
Hegðan minni á hverjum degi
'haltu á sönnum dygða vegi,
láttu mig njóta ungdóms ára,
er þú barst í manndóm klára;
gefðu að upþfræði æsku mína
andinn Guðs fyrir verkan sína,
svo að í ótta og elsku þinni
ávöxt góðan færa kynni.
Hlýðni, trygð og trúna bjarta
tendra og nær í mínu hjarta.
Blessaðu hús og hvílu mína,
hjástoð lát mig merkja þína,
þá mun ásókn illra anda
Eigi hið minsta kunna að granda,
Lát mig þeinkja á þessu k\röldi,
það eg lifi í veiku holdi:
Brothætt gler og bólan þunna
Brotna snart og hjaða kunna,
þú einn Guð, skalt þar um ráða
þínar kný eg á dyr náðar.
Af míns hjartans inzta grunni
eg andvarpa og bið með munni:
Þegar eg skal síðast sofna,
sál við skilur fjörið dofnar,
hjartans Faðir í höndur þínar
hverfa lát þá öndu mína.
Höld í jörðu hægt lát blunda.
Helgra svo það bíði funda,
og upprisinn að eg víki
inn með þér í himnaríki,
þar vil eg þúsund þakkir færa,
þér sé lofgjörð prís og æra. —
Amen. — H. P.
Kveldljóð barnanna.
Nú vil eg enn í nafniþínu,
náðugi Guð, sem léttir pínu.
Mér að minni hvílu þalla
og heiðra þig fyrir gæsku alla
þáða af þér á þessum degi,
því er1 skylt eg gleymi eigi;
æ! hvað má eg aumur játa,
angri vafin, sitja og gráta,
að móðgað hefi eg margfaldlega
mildi þína guðdómlega
útslétt mínar syndir svartar,
sundur kramið lækna hjarta,
af þvegið í æðsta flóði.
endurlausnarans Jesú blóði,
svo eg kvittur sofi í friði,
sál og líf með engla liði;
umkring Satans ilsku hrekki
ógn og slægð mig finni ekki.
Að mérv svo með aldri hrönnum
aukist náð hjá Guði og mönnum.
Heims og Satans hrekkja snörum
hrind frá mér svo eigi óvörum
mig ógætinn í sér festi,
eða dragi í synd og lesti.
Verndaðu mig frá voða öllum
vondum dauða og slysaföllum.
Englar þínir að mér gæti,
engum svo eg meiðslum mæti.
Mitt verklag og miskun þína
mér láttu vera unun mína.
Auktu mér skilning orða þinna
æ, séu þau lampinn fóta minna.
Gjefðu mér ætíð got að læra,
góðlyndhm við alla að vera,
varfærnum í velgengninni,
vongóðum þó raunir finni.
Ljúfi Jesú með líf og öndu,
legg eg mig í 'þínar höndur,
þar vil eg fús að lyktum lenda,
lofaður sértu þú utan enda.
Amen. — H. P.
S. S. H.
Hassan.
Þegar Almalik kalífi fór fyrstu pílagríms-
förina til hússins helga í Mekka, datt honum í
hug að ganga um bæinn ókennilegur í pílagríms-
búningi. Hann var maður bæði vel lyntur og
sann-guðrækinTy hann leitaði því í kirkju uppi
þá, sem í neyð voru staddir, til að létta af bág-
indum þeirra með velgjörðum og sýna með því
guðrækni sína. Hann kom þá einhverju sinni
dularbúinn inn í hús iðnaðarmanns nokkurs,
sem var að syngja gleðiljóð við vinnu sína. Yfir-
bragð hans lýsti heilbrigði og ánægju og seglu-
semi og þrifnaður bjuggu á heimili lians.
Hassan—svo hét þessi ánægði fátæklingur—tók
vingjarnlega móti pílagrímnum, veitti hönum
góðan beina og fór að tala við liann honum til
skemtunan Almalik brá í brún, að hann skyldi
hitta fyrir í þessum fátæklega kofa hinn sælasta
mann í öllu ríki sínu, að þ\ú er honum virtist.
Hann gat ekki nógsamlega dáðst að honum
ekki nógsamlega hevrt eða séð hversu hin sann-
kalaða hamingja bjó í þessum ókunna afkjTna.
Loksins tók hann þannig til orða: “Hassan,
méi* er. orðið svo vel við þig, og vildi eg að eg
gæti sýnt þér það í einhverju. Er það nokkuð
sem þú vildir óska þér, fyrst þú býrð yfir allri
þessari sæluf ”
Hassan svaraði brosandi: “Hvers ætti eg
að óska mér! Eg er heilbrigður, allir dagar eru
mér jafnbjartir, eg vakna við fuglasönginn og
með þeim byrja eg og enda vinnu mína, hún veit-
ir mér þægilegt uppeldi. Eg er ánægður, hvað
vaijtar mig þá, og hvað ætli þú gætir heldur
veitt mér, þú fátæki, en góðhjartaði pílagrím-
ur ? ”
Almalik leit blíðlega til hans, fletti frá sér
yfirhöfninni og mælti: “Eg er Almalik höfðingi
hinna trúuðu. Sjáðu, hér er skikkja kalífans
og hinn helgi signetshringur (Múhameðs) spá-
mannsins.
Hassan fleygði sér flötum fyrir fætur höfð-
ingjans og gat ekki orði upp komið, en hinn
rétti honum vingjarnlega höndina og mælti':
“Stattu upp Hassan! Þú ert sæll og því líka
meiri maður en eg. ”
“Herra!” svaraði hinn, “eg sælli en þú?
eg sem er .eins og ormur hjá þér. Þú getur með
I eintómri bendingu útbýtfc sælu og ósælu, hverj-
um sem þú vilt. ’ ’
“Hugsaðu það ekki,’’ sagði Almelik, “eg
get engum veitt sælu, en eg get, mér óvitandi
svipt aðra henni. Það er skylda mín áð hegna
illgjörðamönnum og halda í skef jum vonzku og
yfirgangi, lengra nær ekki mitt vald. En eg
er of vanmáttugur til að veita sannkalaða sælu,
eða umbuna dygðina. Gæti eg það, þá skyldi
eg umbuna þér fyrstum manna. E,n — sjáðu,
þú ert sjálfur vaxinn upp yfir mitt vald, Asamt
þessum einfalda lifnaðarhætti mundi eg ræna
þig gleðdögum þínum, ef eg færi að sæma þig
auði eða upphefð, sem er hið eina, er eg hefi
ráð á. Að því búnu stóð kalífinn á fætur, sagði
Hassan að þegja yfir því hver liann væri og
fór svo burtu.
Upp frá þessu var sælu Hassans lokið. Ó-
stjórnleg löngun eftir auði og metorðum gagn-
tók nú alt í einu hjarta hans, sem fyrrum var
svo áhyggjulaust. Hann reif sig nú í handar-
bökin út af því að hann hefði ekki sætt betur
svo góðu færi á að komast í glæsilegt ástand.
Hann undi illa niðurlægingu sinni og var að
dreyma: garða, hallir og þjóna. Vanrækti hann
svo vinnu sína í þessum heilabrotum. Hann
varð æ fátækari og óánægðari og var næstum
kominn á vonarvöl, þegar kalífinn árið eftir
kom aftur til Mekka. Honum var mjög hugleik-
ið að vitja aftur um gæfumann sinn. Hann kom
inn til hans og ætlaði að heilsa honum vingjam-
lega, en rétt í því verður honum litið á hvað alt
var orðið umbreytt hjá honum. “Hvað er þetta
Hassan; hvernig stendur á þessari hræðilegu
umbreytingu, sem eg verð var við hjá þér? Hann
komst nú að raun um — og þá datt ofan yfir
hann — að hann var svo slysinn að hafa verið
þessu valdandi. Hann leit fullur meðaumkun-
ar til aumingja mannsins, eins og hann gæti
ekki annað, en ámælt sjálfum sér, sagði hann
með viðkvæmum raunasvip: “Veslings Hassan!
koma mín hefir svift þig meiru, en alt mitt vald
getur bætt þér aftur. En svo þú getir ekki bor-
ið Almalik ranglæti á brýn, þá ætla eg að minsta
kosti að því leyti mér er auðið, að uppfylla þær
óskir hjarta þíns,'er eg í grandleysi hefi vakið.
Stattu upp og komdu með mér! Hassan kysti
, á klæðafald hins veglynda kalífa og flýtti sér
burt úr kofa-tötri sínu — þar sem hann hafði
lifað svo glaður svo margt ár, — eins og það
væri ljónagryfja. Hann fór svo með herra sín-
um til Karavarséra, þar sem hann hafði nátt-
stað og þaðan til Bagdad. Almelik fékk honum
til íbúðar eitt herbergi í höll sinni, hann lét
þræla sína þjóna honum og sendi honum mat
af borðum sínum. Á hverri viku lét hann hann
fá meiri peninga úr fjárhirzlu sinni, en hinn
nýorðni hirðmaður hefði getað gert sér nokkra
von um. Nú liðu nokkrar vikur svo, að Hassan
var frá sér numinn af gleði. Hann gekk til og
frá eins og í draumi og þóttist nú vera hinn
mesti lánsmaður. En áður langt um leið, fói
hann að finna til leiðinda innan um alla þessa
dýrð. Þó hann hefði á borðum hinar beztu kræs-
ingar át hann þó með ólyst því það er sultur-
inn sem gjörir matinn góðan. Þó honum væri
búin hin dýrðlegasta hvíla, kom honum ekki dúr
á auga, því lúinn einn gjörir svefninn sætan.
Fór hann þá brátt með sjálfum sér að sakna
hinnar fyrrir glaðværðar, sem nú var farin. Þá
andaðist líka Almelik, þegar liæst stóð blómi
ríkissijómar hans og í broddi lífs síns, og með
* það var úti öll vegsemd Hassans. Abiibekii-,
sem kom til ríkis eftir liann vísaði þessum ó-
þarfagesti burt úr húsum sínum. Hann varð
nú hreint frá sér numinn, manrtskepnan og fór
að ráfa um í einhverri ráðleysu. Hann langaði
að fara aftur heim til Mekka, en þorði það ekki,
því hann fyrirvarð sig fyrir að láta sjá sig þar
í fátækt sinni og kveið fyrir því, að kunuingjar
sínir mundu hafa sig að háði. En forsjónin
var ekki enn búin að yfirgefa hann; hún hegnir
osð ætíð sem vægilegast að verða má fvrir
heimskupör vor. Hann lagð\ nú leið sína til
einsetu manns nokkurs, sem með hvggni sinni
veitti honum aftur sæluna, er hinn góði soldán
hafði tekið frá honum. Hann komst þangað
yfir kominn að hungri óg þorsta, en karlinn tók
á móti honum með bróðurlegri hjartagæzku,
liann bar honum mat og drykk, spurði hann um
hag hans og gat komið honum til að segja sér
æfisöfu sína, sem hinn gjörði með krömdu
hjarta. Að því búnu segir karl við hann:
* ‘ Vertu hress bróðir! það er ekki útséð um sælu
þína ennþá, hún liggur falin í sjálfum þér, þó
þú hefir lítið gáð þess.’’. Hann bað nú rauna-
mann þennan að vera hjá sér, lét hann hirða
garðinn sinn og vandi hann svona smám saman
við vinnu og hófsemi. Hann sagði honum sög-
una af sjálfum sér, og gat hann lært af lienni
að hann hafði líka reynt full nóg af brigðlyndi
lukkunnar, leiðindum aðgjörðarlausrar upp-
hefðar og ertingum hégómleikans og ekki fyrr
notið neinnar sælu, en hann var búinn að byggja
sór garðinn sinn þessum útkjálka og honum
lærðist að finna gleðina í sjálfum sér. Kenning
hins ráðvanda einsetumanns hressti hið þreytta
hjarta komumannsins eins og svalandi kvöld
dögg lífgar aftur brunninn völl, og á fáum dög-
um var hann orðinn allur annar maður. Hann
vílaði nú ekki lengur fyrir sér að flytja sig
aftur í gamla kofann sinn og taka til fyrri iðju
sinnar svo hann gæti komist með því í sitt forna
sælu ástand. Þó að þrír soldánar hefðu nú
drepið á dyr hjá honum og boðið honum ,auð og
upphefð, þá er víst hann liefði ekki þegið það,
því 'hann fann að Almalik hafði sagt satt, þegar
hann kallaði hann hinn sælasta mann í öllu ríki
sínu íhans starfsömu fátækt, hans hollu, ánægju
fullu hófsemi.—
ÆFINTYRIÐ MITT
Drottinn kallaði fyrir sig sál, sem liann hafði
ákveðið að sjenda til jarðarinnar. En sálin var
hrædd og skalt af kvíða. Hún kraup í auð-
mýkt á fótskör hins liæsta og bað: “Drottinn,
hlífðu mér við þessari ferð, eg óttast sorg og
hörmungar jarðlífsins, en mest kvíði eg þó
hjartakulda mannanna.” En Drottinn sagði:
“Þú skalt ekki vera hrædd, eg mun gefa þéi
eina af ástgjöfum mínum. Þér mun veitast það,
að geta sagt börnum æfintýri og unnið hjörtu
þeirra.”
Og sálin fór til jarðarinnar.—mennirnir
störðu á hana og spurðu: “Hvað vilt þú hing-
að? Geturðu náð valdi yfir hugum mannanna
með frábærri mælsku, eða sterkum viljakrafti?
Geturðuvakað saman fé með réttu eða röngu?
Geturðu fylgt tískunni, eða smjaðrað hégóma-
girni mannsins ? ’ ’ En sálin draijp höfði og sagði:
Ekkert kann eg af því, sem þið hafið nefnt,
en eg get sagt börnum æf intýri. ’ ’
Þá hristu mennirnir höfuð sín og snéru
frá henni. Og þeir fengu henni lélegan kofa til
íbúðar. Þar varð hún að þola hungur og kulda’.
En börnin komu smám saman þangað og hlust-
uðu á æfintýri hennar. Hin minstu báðu og
sögðu: “ Heiddu mé höu,” en hin stærri:
“ segðu mér sögu.” Og hún sagði þeim öllum
sögu, hverju við sitt hæfi og -þau elskuðu hana
öll. Þegar hún sagði þeim sorglegar sögur,
hrundu tár af augum þeirra, sem urðu að perl-
um, sem féllu glitrandi fyrir fætur hennar, en
þegar hún sagði þeim frá gleðríkum viðburð-
um, brostu þau, og þá féllu rósir af vörum
þeirra. Hún safnaði þessum dýrgripum saman
og bygði yfir þá veglegan bústað- — Og ennþá
safnast .börnin kring um hana og færa blóm og
sólskin inn í híbýli hennar.
Ingunn Jónsdóttir.
“Gekk eg upp á hclinn. ’
“ Gekk eg upp á hólinn,
horfði eg o’ní dalinn,”
ánum sat þar aleinn hjá
ungur kindasmalinn.
Hér mun ljúft að detta í dá,
dreyma það, sem best eg á
undramyndir oft eg sá,
einverunni falin.
Vonir mínar vakti eg þá,
sem vofu mér löngu horfnar frá;
bar þær rauna-báran há
í blóðugan gleymsku-valinn
Heyri eg unaðs-óma
undarlega hljóma,
eru það álfar blóma
eða hólbúinn,
sem hér ætla að sætta
sorgina og huga minn?
Hafin er heilög messa,
Hver á kirkju þessa?
hvem á hér að bleSsa?
Hvíti ásinn Baldur,
, að öllu góðu um allan heim
Krjúpa vil eg kóngi þeim,
er hann sagður valdur.
eg kýs það fremur en gull og seim,
leiða mun ’ann mig heila heim
og hefta norna galdur.
Hver er nú að kalla?
Hvín í tindum fjalla.
iSé eg norn á svörtum jór
sveipaða hlífum alla.
Ofan bergið bratt hún fór,
buldi við, er hófaskór
straukst um steinaskalla.
Hmndi helgur kirkjukór,
kaldur féll í dalinn snjór,
andi minn varð ekki rór,
einhver sorgarþungi stór
á mig fanst mér falla.
Nornin benti boga sinn,
beindist að mér skeyti,
allvel tókst sú árásin,
ekkert skýldi leiti.
örin hafði hjartað gist,
heitur dreirinn rann.
'Skuld hefir aldrei marksins mist,
merki þess eg fann,
kerling hefir kunnað þá list
að kjósa vopni mann.
Hún er sleip ’ún hulduhlein,
hana varð eg að feta ein
Profession al Caras

THOMAS H. JOHNSON Og H. A. BERGMAN ísl. lögfræðlngar. Skrifstofa: Room 811 McArthur Bulldlng, Portage Ave. P. O. Box 1666 Phones: A-6849 og A-6840
DF. B. J. BRANDSON f 10-1.0 Meillcal Arts Dldg. Cor. Graham og Kennedy Sta. Phone: A-1834 Offlce tímar: 2 3 Heimili: 776 Victor St. Phone: A-7122 Winnipég, Manitoba.

Vér leggjum sérstaka áherzlu & aC selja meðul eftir forskriftum lækna. Hin beztu lyf, sem hægt er aB fá, eru notuC eingöngu. pegar þér komiS meC forskriftina til vor. megiB þér vera viss um, aC fá rétt þaC sem læknirinn tekur til. COLCLEUGH & CO. Nptre Dame and Sherbrooke Phones: N-7658—7650 Vér seljum Giftingaleyfisbréf W. J. Lindal. J. H. Lindal B. Stefansson. tslenzklr lögfræðlngar. 708-709 Great-West Perm. Bldg 356 Maln St. Tals.: A-4963 Peir hafa einnig skrifstofur aC Lundar, Riverton, Glmll og Piney og eru þar aB hltta á eftirfylgj- and tlmum: Lundar: annan hvern mlCvikudag Riverton: Fyr9ta fimtudag. Gimli: Fyrsta miBvikudag. Piney: þriCja föstudag 1 hverjum mánuBl.
DR 0. BJORNSON 210-220 Medieal Arts Bldg Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone: A-1834 Office tímar: 2—3. Heimili: 764 Victor St. Phone: A-7586 Winnipeg, Manitoba.

A. G. EGGERTSSON ísl. lögfræðlngur Hefir rétt til aC flytja mál bæCi I Manltoba og Saskatchewan. Skrlfstofa: Wynyard, Sask. Seinasta mánudag I hverjum mán- uCl staddur I Churchbrldge

DR. B. H. OLSON 2te-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phoue: A-1834 Office Hours: 3—6 Heimili: 921 Sherburne St. Winnipeg, Manitoba.

Athygli! Komið með næstu lyfjaávísun- ina yðar til vor. Þaulæfðir sér- fræðingar annast um alla lyfja- samsetningu. INGRAM’S DRUG STORE 249 Notre Dame Ave. Gagnvart Grace kirkjunni.

DR. J. STEFANSSON 216-220 Medtcal Arts Bldjí Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone: A-1834 Stundar augna, eyrna nef og kverka sjúkdóma.—Er aC hltta 1 kl. 10-12 f.h. og 2-5 e. h. Heimili: 373 River Ave. Tals.: F-2691

A. C. JOHNSON 907 Confederatlon I.lfe Blðg. WINNIPEG Annast um fasteignir maniui. Tekur að sér að ávaxta sparifé fólks. Selur eldsábyrgð og bif- reiða ábyrgðir. Skriflegum fyr- irspurnum svaraö samstundi*. SrlfstofusImJ: A-4263 Háaslml: B-SSM

Dr. K. J. Backman 464 Avenue Block Lækningar með rafurmagni, Rafmagnsgeilsum (ultra violet) Radium, o.s.frv. Stundar einnig hörundskvilla. Office tímar 10-12, 3-6, 7-8 Phone, office A-1091. H. N8538

DR. A. BLONDAL 818 Somerset Bldg. Stundar sérstaklega Kvenna og Barna sjúkdöma. Er aC hltta frá kl. 10-12 f. h. og 3—5 e. h. Office Pbone: N-6410 Heimili: 80'í Victor St. Sími: A-8180
J. J. SWANSON & CO. Selur bújarðir. Látið það félag selja fyrir yður. 611 Paris Building, Winnipeg. Phones: A.-6349—A-6310

DR. Kr. J. AUSTMANN 7 24 >4 Sargent Ave. ViBtalstíml: 4.30—6 e.h. Tals. B-6006 1 Helmlll: 1338 Wolsley Ave. Simi: B-7288.
STEFAN SOLVASON TEACHER of PIANO Ste. 17 Emlly Apts. Emily 8t.

DR. J. OLSON Tannlæknlr 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone: A-3521 HeimiU: Tals. Sh. 3217

Emil Johnson SERVTOE Ei.EOTRiC Rafmagna Contractlng — Atti- kyns rafmagsndhöld seld og viO þau gert — Eg sel Moffat og McClary Eldavélar og hefi þaer til sýnis d verkstœOi minu. 524 SAR.GENT AVE. (gamla Johnson’s bygglngin viC Young Street, Winnipeg) Verskst. B-1507. Helm. A-7286

DR. G. J. SNÆDAL Tannlæknlr 614 Somerset Block Cor. Portage Ave og Donald St. Talslmi: A-8889 0

VTerkst. Tals.: Helma Tals.: A-8383 * A-9384 G. L. STEPHENSON PHJMBER Allskonar rafmagnsáliöld, svo sem straujám, víra, allar tegundlr uf glösum og aflvaka (batterles) VERKSTOFA: 676 HOME ST.

Giftinga- og JarSaríara- Blóm með litlum fyrirvara BIRCH Blómsali 616 Portage Ave. Tals.: B-720 St. John: 2. Ring 3

Sími; A-4153. ísl. Myndastofa
A. S. BARDAL 848 Sherbrooke St. Selur likkistur og annast um út- farir U’.ur útbúnaCur sá bezti. Enn fremur seiur hann allekonar mlnnisvarCa og legsteina. Skrifst. Talsimi: N-6607 Hetmilis Talsími: J-8302 NewLyceum Photo Studio
Kristín Bjarnason eig. 290 Portage Ave, Winnipeg Næst við Lyceum leikhúsið.

tslenzka bakaríið Selur beztu vörur fyrir lægsta verð. Pantanhr afgredddar bæM fljótt og vel. Fjölbreytt úrvat. Ilreln og llpur vlðskiftl. Bjamason Baking Co. 676 SARGENT Ave. Wlnntpeg. Phone: B-4298
MRS. SWAINSON að 627 SARGEN’C Ave., Winnlpeg, hefir ávalt fyrirliggjandi úrvato- hdrgðir af nýaízku kvenhöttum. Ilún er elna ísl. konan, sem sllka verzlun rekur í Wlnnipeg. tsiend- ingar. láUð Mra. Swainson njóta viðsklfta yðar.
dimma nótt, með dauðamein,
draup mér blóð úr hjarta.
Hvað þýðir að kvarta?
Heyrði eg ránfugls væl og vein,
villuljósið glórði.
“Eg held það sofi söngvar
í honum Þórði.”