Lögberg - 03.06.1926, Blaðsíða 5

LÖGBERG FIMTUDAGINN,
3. JÚNÍ 1926.
Bls. 5.
W dodds ■'m
gKIDNEY á
Dodds nýrnapillur eru besta
nýrnameðalið. Lækna og gigt bak-
verk, ihjartabilun, þvagteppu og
önnur veikindi, sem stafa frá nýr-
unum. — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllu’m lyf-
sölum eða frá The Doddl’s Medi-
cine Company, Toronto, Canada.
bæru svo ríkulegan ávöxt, þó að
lítil föng væru fyrir hendi, — það
væri af því, að konan væri sköpuð
tii að unna. En kærleikurinn væri
mestur í heimi, eins og allir vissu.
Til sönnunar máli sínu las hann
upp nokkur kvæði eftir breið-
firzku systurnar — Andrésdætur,
sem nú þykja syngja hásöng ást-
arinnar betur en nokkrir aðrir á
íslenzku máli.
Gísli Magnússon frá Gimli hélt
ræðu þess emnis, að þakka heið-
ursgestinum fyrir góða viðkynn-
ingu og hjálpsemi við sig á árum
áður. Tók hann það fram, að
Reynistaða heimilið hefði haft
meiri áhrif á þessa bygð, en
nokkurt annað heimili.
Páll'Jakobsson talaði um hve
kvenfélagskonunum hefði getað
orðið mikið úr litlu, af því að vilj-
inn til þess áð gera gott hefði ver-
ið svo einlægur. — Sunnudags-
skóla kennari Helgi Ásbjörnsson
flutti frumort kvæði. Bjarni Júl-
íus las upp kvæðið: “Þú stóðst á
tindi.”—
Söngflokkur söng á milli ræð-
anna og fór alt hið bezta fram.
Samsætið stóð langt fram á
nótt.
Viðstaddur.
* , * «
KVÆÐI
flutt á 40 ára afmæli kvenfélags-
in “Úndína”
Ó, hafið hljótt! Eg sýnir sé:
Með sigurgleði’ og tár
nú óskráð saga’ á fund vorn fer
um fjörutíu ár.
Hún hor^ir djarft á alla og einn,
því engu leyna þarf,
og leggur inn í lífsins sjóð
sitt liðins tíma starf.
* *
Hún kveður híjóðs: “Mitt kæra
fólk!
í kvöld er himinn blár —
Eg fylgt hef Mikley fram á veg
í fjörutíu ár.
Og kvenfélagsins konunum
eg kærar þakkir ber,
því þessi hátíð haldin er
til heiðurs sjálfri mér.
Eg þakka þessum f jölda fólks,
sem fund minn sækir á,
því gulli betra’ er glaðan hug
og glaða lund að sjá.
Og ársæld friðar öðlist þið,
sem unið hér í kvöld.
Já, gæti ykkar Guð á hæð,
og gæfa þúsundföld.
Það vaka margar minninglr
og mörg var stundin sár,
—því friðarsól er fáum trú
í fjörutíu ár.
Að síðsta bústað systra hér
með söknuði enn eg geng.
Eg stóð við þeirra banabeð
með brostinn hörpustreng.
En þetta er, vinir, vegurinn
og vissulega þó
má þakka’ að vonin vakir yfir
vorum harma sjó.
Þó hnigi í val á öllum aldri
ein og tvær og þrjár —
mun forsjón aftur fleiri gefa
fyrir seinni ár.
Eg horfi’ á litla hópinn minn
og hlý er vitund sú,
Að kvenfélags hjá konunum
er kjarkur, festa, trú,
Ei raska þeirra ráðdeild má,
að reynast bezt í neyð—
og viltum manni og voluðum
þær vísa á rétta leið.
Þá sæmdar konu sé eg hér,
með silfri drifið hár,*)
sem fjalla-veginn fylgdi mér
í fjörutíu ár.
Hennar 'trygð við boða bratta
brýtur aldrei fley,
Þó kongurinn segði: segðu upp
heiti—
svarið yrði: n e i ! %
Eg horfi á samtíð: Sárar raunir
sé eg alt í kring—
Ranggirndirnar rembilátu
ríða á tímans þing.
Himininn er hulinn skýjum.
Hart er flestra stríð.
Fáir sitja sólar megin—
Svona er okkar tíð:
Kunnugt er, að karlmenn hefir
knúið valda þrá.
Dreka mannlífs stoltir, strangir
stýrt á allan sjá.
Nú er sýnt, að sízt þeir geta
siglt í friðar höfn.
Drekann hrekur villur vegar
válegri á Dröfn.
Gef mér frið, ,ó, herra, herra!
hrópar mannkind öll. »
Leyfðu mér að líta um síðir
ljúfa friðarhöfn.
Þessi ofsi og aldan háa
ætla að trylla mann.
Gef mér friðinn, faðir góði!
fyrst eg bið um hann.
Eina von eg el í brjósti:
Aldrei þessu gleym—
að örlög kv<enna eru þau,
að enduéleisa heim.
Bindið, konur! bandalagið,
blómum andans skreytt.
Vinnið saman, verndið friðinn,
verið allar eitt.
Á bláa vegu brágs og.hljóma
burt eg hverf um stund.
Seinna mun eg sækja þó á
systra minna fund.
Blómgist ykkar bygð eg henni
blessun mína gef.
Já, verið sæl! við sjáumst aftur
—síst eg lengur tef.”
Jónas Stefánsson,
frá Kaldbak.
* Margrét á Reypistað.
Frá Winnipegosis.
• Blöðin okkar, “Lögberg” og
"Heimskringla”, hafa þann góða
sið, að flytja almennar fréttir frá
íslendingum, sem búa víðsvegar
I Vesturheimi, og sömuleiðis frá
ættlandinu okkar kæra. — Ekki
skyldi mig undra, þó . að þau
hefðu náð mestri hylli og væru
víðlesnari einmitt fyrir þessa sök.
— Það hjálpar okkur og niðjum
okkar, að halda hópinn hér, og til
að muna gamla landið. En svo
bezt getur þetta gengið, að menn
láti ögn í sér skrymta, og það gera
þeir svikalaust, sem í stórborgun-
um og fjölmenninu búa. Aftur
gegnir nokkuð öðru máli, um fá-
menna hópa, sem búa í afskektum
íitkjálka bygðum, eg meina þar,
sem bygðin þver og vötn og viltir
skógar taka við. Það er hætt við,
að á slíkum stöðvum verði fólkið
fálátara og þögulla, um sína eigin
hagi og almenn málefni. Þó að
það fylgist vel með því, sem í um-
imers -
3BEEItp
Zfhe Beer witk a Peputation,—
CALGAR
BEER
Þegar hinir rosknu menn tala um það
er skeði fyrir 30!—40 árum — þá tala
þeir um gamla daga og það, að Calgary
bjórinn kom fyrst á markað 1892.
Calgary Biór var ávalt góður bjór—og
er enn góour bjór. Vér höfum ávalt
vakað yfir virðingu hans og vandað
hans gæði.
Calgary Brewing and Malting Co.,
Limited Xp
Calgary - Canada. u
heiminum er að gerast, þá vita,
ef til vill fáir út í frá, um tilveru
þess.
1 Winnipegosis er einn af þess-
um fjarsettu og fámennu íslenzku
bygðum. Héðan hafa heyrst fáar
raddir og strjálar, þó að nú séu
liðin um 30 ár, síðan fyrstu Islend-
ingar settust hér að. — Ekki ætla
eg mér þá dul, að segja sögu Win-
nipegosis Islendinga frá upphafi,
heldur að eins um yfirstandandi
tímann, og er þá frekar von að
rétt verði frá sagt.
Winnipegosis bær liggur við
suðurenda samnefnds vatns. Hér
eiga nú heimili um 260 íslending-
ar, og er þá alt talið, þeir sem
fæddir eru á íslandi, börn þeirra
og barnabörn. Aðal atvinna er
fiskveiðar; þó hafa nokkrir landar
aðra atvinnu. Fáeinir stunda bú-
skap (griparækt) úti á landsbygð-
inni. Fjórir stunda smíðar, þeir
eru: Jón Rögnvaldsson, Ottó
Kristjánsson, Aðalbjörn Jónsson
og Sigurjón Stefánsson. Hinn
síðastnefndi á og starfrækir sög-
unarmyllu. Þá má nefna þá Krist-
< inn Oliver og Ármann Björnsson,
sem báðir eru listasmiðir, þó að
þeir stundi fiskiveiðar á vertíð-
um. Haraldur Pálmason gerir við
allar tegundir af Automobile- og
bátavélum. Einn íslenzkur kaup-
maður, Guðmundur F. Jónasson,
er hér. Gengur sú verzlun vel,
enda er Guðmundur lipurmenni
og drengur hinn bezti.
Eftirlitsmaður með fiskivelðum
er 'Sigurður Oliver. Hann er einn
af þeim mörgu löndum, sem kring-
umstæðanna vegna gat ekki náð
skólamentun, en hefir samt aflað
sér mentunar, svo að hann getur
gegnt opinberum störfum. — Fyr-
ir nokkrum árum getði Ganada-
stjórn út leiðangur til að; athuga
möguleika til æðarfuglsræktar og
dúntekju við Labrador strendur.
Sigurður Oliver var fjn-ir þeim
Ieiðangri. Hreyfimyndir voru
teknar af ferð þessari um fugla-
sker og eyjar, og eru nú sýndar
víðsvegar um landið. Er Oliver
einn af þeim örfáu íslendingum,
sem komnir eru á hérlendar
hreyfimyndir
Símastjóri er hér Þorsteinn
Pálsson, valinkunnur maður og
dáður af öllum. A. Halldórsson
hefir bökunarhús hér í bænum, og
óska flestir, að hann verði hér sem
lengst.
Þrír fslendingar hafa lagleg
kúabú, <jg er mjólkursala bæjar-
ins í þeirra höndum. Dugar eng-
um hérlendum við þá að keppa.
Það eru þeir: Finnbogi Hjálmars-
son, Jónas Brynjólfsson og Þor-
steinn Jónsson.
Þá eru íslenzku fiskimennirnir
ekki eftirbátar annara þjóða
manna á því sviði. Sézt það bezt
af því, að margir þeirra hafa nú
um mörg ár borið lang-hæsta
hluti úr býtum.
Efnahagur er hér líkur og ger-
ist meðal alþýðufólks; engir rík-
isbubbar, nokkrir bjargálnamenn
og flestir fremur veitandi en
þurfandi.
Vel hefir íslenzku unglingunum
gengið hér á skólanum. Hafa kenn-
ararnir þrásinnis viðurkent þá
sína beztu nemendur.
Nú á siðari árum hafa fjórar
íslenzkar stúlkur lært hjúkrunar-
fræði. Þær eru: Sigríður Brown,
Sigríður Stevenson, Ásta Schalde-
mose og Jónína Þórarinsson. —
Tvær eru nýútskrifaðar skóla-
kennarar: Kristjana Stefánsson
og Mable Rögnvaldsson. Þær eru
allar mestu myndarstplkur og
sómi sinnar bygðar. Fleiri hafa
gengið mentaveginn hér fyrri á
árum, og held eg að þeirra hafi
þá verið getið.
Á Síðasta sumri útskrifaðist ís-
lenzkur piltur héðan af læknáskól-
anum. Sá heitir Númi, sonur
Finnboga Hjálmarssonar og Ólaf-
ar konu hans. Þegar Númi var 9
ára, byrjaði hann fyrst á skóla-
göngu, og mun þá hafa kunnað
mjög lítið í ensku. En ekki leið á
löngu, áður hann skaraði fram úr
bekkjarbræðrum sínum og tók æ-
tíð beztu verðlaun, sem gefin
voru. Svo gekk það til í gegn um
skólann hér. Og lík þessu var
öll mentaleiðin. Undraðist það og
enginn, sem þekkir hann, því mað-
urinn er bráðskarpur og að öllu
vel að s'ér ger. Svo góða íslenzku
talar hann, að maður mætti halda,
að hann væri fæddur og uppalinn
á íslandi, en ekki í Ameríku. —
Systkini Núma eru: Guðrún, gift
Jónasi Schaldemose; Sigríður, gift
Aðalbirni Jónasson, og Hjálmar,
ókvæntur, mesti ráðdeildar- og
dugnaðarmaður. “Ber er hver að
baki, nema bróður eigi’, segir gam-
alt máltæki. Hversu oft feynist
það ekki satt að vera?
Flestir hefðum við íslendingar
viljað hafa okkar unga lækni hér
hjá okkur, en það gat ekki látið
sig gera. En heilaóskir okkar
fylgja honum í hans veglegu og
vandasömu lifsstöðu.
Þó að við höfum ekki læknir af
okkar þjóð, þá eigum við samt því
láni að fagna, að hafa íslenzka yf-
irsetukonu. Það er Guðrún Magn-
ússon, ekkja eftir Elías Magnússon
Þessi kona er búin að ávinna sér
hylli og traust allra bæjarbúa, og
víst er um það, að konur kvíða
ekk", þó þær sjái barnssængina
uppreidda, ef Guðrún er nær-
stödd. Þessi kona er, eins og
margar miklar og góðar mann-
eskjur, að hún selur ekki dýrt sín
dýrmætu^ verk. En “Guð borgar
fyrir hrafninn”.
Margt er hér af gáfuðu fólki,
nokkrir góðir hagyrðingar, jafn-
vel skáld.. Leyfi eg mér að nefna
Eyjólf S. Víum, Þórarinn Stefáns-
son, Ármann Björnsson, Finnboga
Hjálmarsson og Bjarna Árnason.
Fleiri kunna hér að vera, þó að
eg viti ekki. Þeir eru margir svo
dulir með sig.
Félagsskapur er í allgóðu Iagi.
Skal fyrst nefna lúterskan söfn-
Uð. Hann er ekki fjölmennur, en
vel lifandi. Hefir komið sér upp
laglegri kirkju, sem hann á skuld-
lausa. Ekki höfum við prest hér,
nema lítinn tíma á ári hverju. En
sá prestur er séra Jónas A. Sig-
urðsson, og vita allir, sem heyrt
hafa þann snilling, að því er ekki
auðgleymt, sem hann segir.—Hinn
tima ársins. halda safnaðarfull-
trúarnir, Ágúst Jónsson og ólaf-
uí Jóhannesson, uppi húslestrum
í kirkjunni á hverjum sunnudegi.
Er það gott verk og kristilegt, og
megum við öll vera þeim þakklát
fyrir! —
Ekki má gleyma organleikaran-
um okkar, sem hjálpar svo vel til,
að allar okkar samkomur, hvort
sem þær eru andlegs eða verald-
legs efnis, verða hátíðlegar og
skemilegar. Það er Málfríður dótt-
ir Þorst. Jónssonar og konu hans
Málfríðar Friðriksdóttur. Þessi
stúlka hefir að eins fengið litla
tilsögn í músík. Þó segja þeir,
sem vit hafa á, að hún spili vel á
orgel. Söngrödd hefir hún góða,
og ekki þykja þeim hérlendu sín-
ar samkomur fullgildar, nema að
Fríða Johnson (svo er hún alment
nefnd) syngi þar. Spillir heldur
ekkert til, að stúlkan er barnung
og fríð sýnum.
íslenzkt kvenfélag er hér með-
limamargt. Starfar það vel að
líknarverkum. Forseti þess er
Guðrún Schaldemose, er því for-
ysta þess í góðum höndum.
Líka er hér Þjóðræknisdeild,
nokkuð mannmörg, en þó á sá fé-
lagsskapur erfitt uppdráttar. Sýn-
ist þar vanta fjör og almennan á-
huga. Þó gera forsetarnir, á-
samt fáeinum fleirum, sitt ítrasta
fyrir málefni félagsins. Það er
ekki gott að gera sér grein fyrir
því öfugstreymi, eins og fólkið er
þó íslenzkt í anda og vill ekki vera
á annan veg. Sýndi það sig bezt
á jpjóðminningardeginum okkar í
fyrra sumar. Hann var nokkuð á
ar.nan hátt, en alment gerist. Því
skemtiskrána skipuðu 28 ungling-
ar og börn, frá 3 til 15 ára. Komu
þau öll með eitthvað á íslenzku,
söng eða úpplestur. öll gerðu þau
vel, eftir aldri og vitþroska., sum
prýðilega. Höfðum við eldra
fólkið mikla ánægju af þessari
samkomu. Fjallkonan í þetta sinn
var Solveig Árnason, fyrirtaks
söngkona. Hún söng ávarp til
barnanna. Svar frá börnunum
sungu tvær stúlkur, tvíþurar, 11
ára; heita þær Fjóla og Lilja,
dætur ögmundar ögmundssonar.
Þessi börn syngja svo að hrein-
asta unun er á að hlýða. Eins er
framkoma þeirra prúð og látlaus.
Ávarp þetta og svar barnanna var
ort af Bjarna Árnasyni. Þess má
einnig geta, að það, sem börnin
komu fram með á þessari sam-
komu, höfðu þau lært heima hjá
mæðrum sínum. Eru þó sumar
þeirra fæddar í þessu landi.
Á síðastliðnu hausti féll okkur
sá sjaldgæfi fögnuður í skaut, að
sitja gullbrúðkaup; það var þeirra
heiðurshjóna Stefáns Halldórs-
scnar og Sigríðar Sigmundsdótt-
ur. Fyrir samsætinu stóð dóttir
þeirra, Sigríður hjúkrunarkona.
Það var haldið í íslenzku kirkj-
unni. Var hún smekklega skreytt,
og að öllu vai4 samkvæmið hið á-
nægjulegasta. Gullbrúðhjónin,
sem bæði eru á áttræðis aldri,
sómdu sér mjög vel á brúðarbekn-
um. Þau eru manneskjur, sem
ekki hafa slegið mikið um sig, en
rceð hægðinni unnið sér hylli og
velvild allra þeirra, sem hafa
kynst þeim. Eins og aðalræðu-
maður, F. Hjálmarsson, tók fram,
að enginn hefði; nema gott til
þeirra hjóna að segja. Allir ís-
lendingar, sem gátu, komu á þetta
mót til að sýna hjónunum vinsemd
og- virðingu. Eftir að ræðuhöld
o g veitingar voru afstaðnar,
skemtu gestir sér við söng og
hljóðfæraslátt. Voru margir heil-
ir sálmar sungnir. Var það tal
svo hátíðlegt, sem Guð sjálfur
væri að blessa yfir fólkið. Við
fundum þar, að gott hlýzt ætíð af
góðum.
Margt fleira mætti héðan til
frétta færa, en hér slæ eg botninn
í þennan pistil, sem eg vona þ^ð
hvorki hneyksli né hryggi Winni-
pegosis búa, því sízt vildi eg gera
þeim til miska. Eg þekki þá flesta
og er vel við þá alla.
Skrifað í maí 1926.
Guðrún H. Friðriksson.
Fiéttabréf.
Innisfail, Alta, 24. maí 1926.
Herra ritstjóri Lögb.
Eg vildi óska mér, að eg væri
eins góður tíðindamaður og Kr. Þ.
úr Borgarfirði á Islandi, og að
Lögberg hefði eins góða fregn-
rita úr hverri sýslu á íslandi.
Þá væri gaman og fróðlegt að
lesa sveitamanna fregnir að heim-
an, ekki síður en héðan úr Vestur-
álfu, sem við sveitabændur og
dalakarlar og konur, metum sem
gullkorn þjóðrækninnar í okkar
íslenzka \þlaðaheimi; því að þær
fregnir koma frá hjartarótum al-
þýðunnar og falla í skaut alþýð-
unnar, sem mannflestir munu vera
Iesendur blaðanna.
Um veðráttufar s.l. haust og
vetur, er sama sagan endurtekin
úr öllu norðvesturlandi Canada-
ríkis: september, október og nóv-
ember með fleiri úrkomudaga en
um mörg undanfarin ár, þar af
leiðandi meiri og minni skemdir
og bleyta í öllum korntegundum,
er lækkaði til muna verð á allri
bændavöru. Síðari hluta nóvem-
ber og alla jólaföstu sumarblíða
og rauð jörð, og regn á jóladag;
10. desember ruddu ár ís af sér
alt norður undir 60. stig norður-
breiddar, sem veðurfræðingar
halda fram, að ekki hafi komið
fyrir hin síðustu hundrað ár. Eft-
ir jól kom gott sleðafæri öllum til
hagnaðar, með vöruflutning til
markaðar, er hélzt öðru hverju
fram í marz. Fyrsta mánudag í
góu var tveggja daga bylur; síð-
an vart teljandi fram um páska,
þá töluverð úrkoma, bæði snjór og
regn á víxl, «n oftast auð jörð;
flóði þá land alt í for, en ekki
“grút”, svo hinir fyrstu, — og eg
með — fóru að v>nna á öldukoll-
um landa sinna tæpri viku fyrir
sumar; en sáning litlu síðar.
Vindar og loftkuldi, stundum
frostvart um nætur, að eins sára-
fáir sterkir hitadagar, nær 80
stig, og smá gróðrarskúrir fram
á þennan dag. Jörð kom græn
undan aprílbleytunum, snemmend-
is algræn; eitt hið bezta vetrar og
vorárferði þeirra 38 vetra, sem
eg er búinn að búa hér við Tinda-
stól. Hveitiakrar grænir og ann-
að sáðverk á góðum vegi; fjárhöld
fyrirtaksgóð. Heilsa fólks og vel-
líðan í bezta lagi, eða svipað og
veríð hefir. Vorfuglar komu og
sungu hér sín fyrstu vorljóð um
miðjan marz.
Jóhannes Pálsson læknir frá
Elfros, kom, sá og fór — með
Stephan G. með sér austur til
lækna Winnipegborgar. Hefir
Stephan verið rólffer og stjórnað
búi sínu í sambjörg með konu
sinni og tveim börnum sínum,
Rósu og Jakob; eru lönd þeirra
um eða yfir sex hundruð ekrur,
um eða yfir tvö hundruð ekrur
ræktað land og vel hirt. Gang-
andi fé og gildan sjóð, gullinu
betra mannorð bezta. Eg óska
karltetrinu lukkulegrar ferðar og
heillar afturkomu.
9. maí var á almennum fundi
bygðarmanna afráðið að halda
fslendingadag 17. júní. Á nú að
vanda til hans sem allra bezt.
Frú Laura Goodman Salverson og
lögfræðingurinn Joseph T. Shaw,
fyrirliði frjálslynda flokksins í
Alberta, eru ráðin á ræðupallinn;
lögð drög til að ráða hinn alkunna
þingmann og ræðuskörung, Wil-
helm Paulson frá Regina, Sask;
svar frá honum ókomið til mín,
en vonin sterk að hann komi með
frú sína, á sínu eigin “cari”, að
sýna hennni fjallasýn og fegurð
náttúrunnar.
Enn fremur hefir skemtiskrár-
nefndin reynt að fá “reel” af ís-
lenzku myndunum frægu, sem
sýndar hafa verið um flest bygð-
arlög eystra, til að sýna hér einu
sinni þann 17. júní, eins og kon-
ungsmyndina forðum. Skrifaði
hún J. J. Bildfell, því utanáskrift
eiganda var' henni ókunn. En eg
er bjartsýnn og trúi, að það gángi
alt að óskum, helzt að þeir kæmu
sjálfir á sinn eiginn kostnað og
hefðu allan ágóðann en við ánægj-
una; ferðuðust svo um stórbæina
í Alberta og British Columbia.
Theodoore Jóhannsson frá Glen-
boro, Man., er hér að heimsækja
vini og venslafólk. 1 dag, Victoríu-
eða drotningardaginn, er mikill
tyllildagur alþýðunnar, knattleikir
að deginum og dans. — 1 nótt gerði
góða skúr. Núna um sólarlag sit
eg einn heima og hripa ruglið.
Lúðraflokkur bygðarinnar hefir
söngsamkomu og dans að Marker-
ville í kveld. — Lestrarfélagið
hafði stóra og skemtilega sam-
komu á sumardaginn fyrsta; en
kvenfélagið er langt á undan
þessum tveim ofanskráðu félögum
með danssamkomur og önnur
störf, sérstaklega hin síðast liðnu
tvö ár, er þær hafa efnt til fjar-
söfnunar og látið gera nýjar girð-
ingar kringum kirkjuna á Marker-
ville og grafreit 3 mílum austar,
hreinsað hann og prýtt, með sam-
vinnu karla og kvenna frá flest-
um heimilum bygðarinnar. Er
hreinsar dagur sá eitt hið
skemtilegasta skógargildi kvenfé-
laginu til heiðurs, en löndum vor-
um til stórsóma.
Svo kveð eg þig, hr. ritstjóri, og
ykkur öll, sem lesið línur þessar,
með ást og virðingu.
J. Björnsson.
Söngstarf og þjóðrœkni
Samsöngur var haldinn að Ár-
borg 19. maí, undir stjórn Brynj
ólfs Þorlákssonar. Ágóðinn skyldi
renna í styrktarsjóð Björgvins
Guðmundssonar. «
Markverðast við samsöng þenna,
var söngur barnanna, sem Brynj-
ólfur Þorláksson hefir æft.
Brynjólfur hefir næmt eyra
glöggan skilning, veit hvað hann
vill og hefir hæfileikann til þess
að framleiða það, sem hann vill
eftir því sem tiltækilegt eg.
Barnaflokkurinn var mjog vel
samtaka, tónhæfnin var átræt og
tónfyllingin sömuleiðis, án þess
að meðferðin væri á nokkurn hátt
þvinguð. Þess vegna^ var svo
mikil ánægja að hlusta á flokkinn.
Hér gaf þá að heyra valda músv
ík og viðurkenda söngva á ís-
lenzku, prýðilega sungna, af á-
huga, fjöri g skilningi. Ef menn
legðu rækt við slíka músík frá
barnæsku, þá væru það fáráðling-
ar einir og andlega volaðir, sem
færu fram á það að hlýða á: “Yes
We have No Bananas To-Day.”
Hér í Winnipeg æfa mörg þús-
und börn söng með góðum kenn-
urum. Árangurínn er ágætur,
eins og öllum er kunnugt, er sækja
vorhátíðina. En þessi söngflokk-
ur í Árborg bolir vel samanburð

t
t
♦!♦
| Biðjið um
t
T
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
Y
t
t
RIEDLE’S
BJOR
LAGER
Og
STOUT
The Riedle Brewery
Phone J-7241
X
x
t
t
t
♦;♦
t
t
♦♦♦
t
t
t
t
t
t
t
X
Stadcona & Talbot, - Winnipeg \
x
t
t
Y ♦♦♦
BOKUNIN
bregst ekki ef
þér notið
MAGIC
BAKING
POWDER
Það inniheldur
ekki alúm og er
ekki beizkt á
bragðið.
við þá flokka, sem hér eru í borg-
inni.
Efniviðurinn er jafngóður til
sveita eins og í borgúnum, og það
þarf engan sérstakan undirbúning
til þess að gaga í slíkan flokk.
Árangurinn er undir söngstjór-
anum kominn, hæfileikum hans
og ástundun. Svona flókkar ættu
að vera í hverju einasta íslenzku
bygðarlagi.
Það er ánægjulegt til þess að
vita, að Þjóðræknisfélagið hefir
tekið þetta mál til meðterðar, og
skipað neffld til þess að íhuga
hvað tiltækilegt sé að gera í þessu
efni. Oss er öllum Ijóst, að fram-
tíð Þjóðræknisfélagsins hvílir á
yngri kynslóðinnj. Og þenna þátt
þjóðræknisstarfsíns má ekki leng-
ur vanrækja.
Hverng er þá hægt að vinna að
þessu verki um öll íslenzk bygð-
arlög? Eð sé að eins eitt úrræði
sem stendur, og það er að Þjóð-
ræknisfélagið fái Brynjólf Þor-
láksson til þess að takast á hend-
ur umsjón með söngstarfinu; til
Íiess að fara um íslenzk bygðar-
_ög og koma söngflokkum á~ lagg-
irnar; fá hæfasta manninn (eða
konuna) á hverjum stað til bess
að kenna börnunum lögin; leið-
beina söngstjórunum; velja lögin
og loks að stýra sjálfur flokknum
á síðustu æfmgunum, sem haldn-
ar verða fyrir samsönginn, til
þess að jafna misfellurnar.
Vera má, að aðrar leiðir séu
hepDÍlegri og hagkvæmari, en
þessi, sem eg hefi hér bent á.
Þess vegna er það von mín, að
hver maður, sem íslenzka söng-
list ber fyrir briósti, og islenzka
þióðrækni, láti til sín heyra áður
en það verður of seint.
S. K. Hall.
Verkamannafélögin á Englandi
vildu ekki iþiggja fjárstyrk frá
komniúnistum á Rússlandi meðan á
verkfallinu stób. En frétt frá#
Moskva segir að A. J. Cook hafi
simað þangað ,að námanemmirnir
vilji gjarnan þiggja hjálp frá þeim
og að námamenn á Rússlandi hafi
samþykt að veita starfsbræSrum
sínum á Rússlandi 2.600.000 rúblur
til að byrja meS og einnig að halda
áfram aS safna fé til styrktar
námamönnum á Englandi, fyrst um
sinn.
Alveg óviðjafnanlegur
drykkur
Sökum þess hve efni og útbúnaður er
o fuílkominn.
Kievel Brewing Co. limited
St. Boniface
Phones: N1178
M179