Lögberg - 30.09.1926, Side 2

Bls. 2
L.AGBBKG FIMTUDAGINN,
30. SEPTEMBER 1926
Eftir duk og disk.
(Wynyard Póstur)
Svo er aS skilja á sumum gestum
Vatnaibygðar, aS hún sé sú, meSal
systra sinna vestan hafsins er bezt
vakir yfif félagsmálum sínum, ís-
lenzkum og andlegurwf’-— og má vel
vera aö satt sé. En séu bygSarbúar
sjálfir þeirrar skoðunar er þó lofs
vert lítillæti þeirra mikiÖ og ber-
sýnilegt, þar sem þeir gera ekkert
til þess aS þeirta sé opinberlega
minst, og starfi þeirra, fórnum og
framkvæmdum, á lofti haldiS.
Ymsu hafa þeir þó afkastaö á þessu
liSandi sumri, sem vel «r þesS vert,
aS þess sé getið — á prenti. Nokkr-
ir aÖkomumenn hafa reyndar lítils-
háttar drepiS á sumt af því, í ferÖa-
pistlum sínum en ekki alt, og ekki
til hlýtar.— Þar sem nú þjóðkunna
er. að prestar hafa aldrei neitt aÖ
gera og gera þessvegna aidrei neitt,
— nema hvað þeir keyra þetta eitt-
hvaö í kring á sunnudögum — þá
er best að sá gripi pennann, er stað-
ið hefir utan ailra framkvæmda, og
ekkert lítillæti sýnir með þögninni.
Á ýmsa atburSi þessa sumars mætti
benda. sem venju fremur hafa orð-
iÖ straumvakar menningarlegs og
þióðlegs samlifs Islendinga hér um
slóðir. En, hér, og að þessu sinni,
skal aðeins á tvent minst.
I. Sjónleikir.
LeikiS hefir verið hér í bygð
nokkrum sinnu á undanfömum ár-
um,- og því yfirleitt vel fagnaS af
bygðarbúum. Hefir Árni Sigurðs-
son, eins og vænta mátti, verið lifiö
og sálin i þeim annasömu fram-
kvæmdum. SiÖastliðinn vetur stofn-
uðu svo nokkrir menn og konur
meS sér leikfélag, og var þegar tek-
ið til æfinga. Stóð til að leikinn yrÖi
^Grái frakkinn ’ gamanJeikur eftir
Erik Bögh og "Útburðurinn,” sorg-
arleikur eftir Jóhannes Pálsson,
Iækni að Elfros. En þegar lcikfé-
laginu, aÖ lokum, þrugðust a'llar
vonir um það aS unt yrSi að grafa
legri persóna en “Árni”. — Hlutverk
Haraldar Helga^onar er að ýmsu
sönginn “Ó, Guð vors lands”—kunna
hann, eftir fjölda æfinga, ógleyman-
Eg leita í hverju Lögbergsblaði
er til mín kemur, hvort ekki sé
leyti örðugt átekta, og veldur hann j lega, utan að, hárrétt — lagið, orðin, minst á söfnun til kirkjuklukku-
1 framburðinn! — svo og marga aðra j kaupanna, er séra Octavíus Thor-
því ekki fyllilega á köflum. Þó leik-
urvhann yfirleitt fjörlega, og hefir
fallega söngrödd. Mjög miklu betur
lætur honum að leika á móti heima-
sætunni en fósturföður hennar! —
Ungu stúlkurnar tvær, Lóa Eyríkson
og Tobba Bjarnason, er að þessu sinni
léku kvenhlutverkin fáður ágætlega
íeikin af H. S. Axdal og Rönku
Bjarnason) léku áhorfendunum til
óblandinnar skemtunar. Hafði hvor
ug fyr komið fram á leiksviði (sbr.
þó hlutverk “Huldu” áður sama
kvöldiðj, en báðar sýndu ákveðna
leikhæfileika. Þar um var þetta
kveðið:
“Brásk snöggla
of bygöir-Vatna
—sem þrumulog—
þjóðfagnaðr.
Þás áa vorn
léku alhærðan
þokkaríkastar
Þórbjargir tvær.”
irspilum þeir er gamanleiknum til-
heyra. var horfiÖ til þess ráÖs, að
reyna á vinsældir annars gaman-
leiks, “Apans,” scm hér var leikinn
i hitt-eð-fyrra.
12. júlí síðastliðinn voru svo leik-
in aÖ Wynyard Jæssi tvö leikrit:
“Útburðurinn” og “Apinn”. Hvort
sem heldur gerÖi, forvitni að sjá
Útburðinn” eöa vinsældir “Apans”
j eÖa hvorttveggja, þá var aðsókn-
in mikil — lítt viðráðarílegur hús-
fyllir.
ÚtburÖinn léku:
A. I. Blondahl, Jsýslumaðurinn)
T h. Axdall, /hreppstjóri).
Anna Guðjónsson, óHelga hrepp-
sljórakona);
Tobba BjarnaSon, óHuIda, dóttir
Helgu og hreppstjórans?)
H. S. Axdal, fF’lökku-Finna) ;
B. Sigurðsson, (i. leitarmaður) ;
Valdi Johnson (2. leitarmaður).
II. Islcndingadagurinn.
Átjánda þjóðminningarhátíð ís-
lendinga i Saskatchewan fór fram
siðastliðinn 2. ágúst að Wynyard.
Var hennar þegar allrækilega getið i
bæjarblaðinu, “Wynyard Advance”.
Ritstjóri þess blaðs, W. Thomson,
drengur góður og greindur, er mjög
fús til þess, að sýna'íslendingum og
jjóðerni þeirra alla verðskuldaða til-
Iitssemi
Núverandi forseti þjóðræknisdeild-
arinar “Fjallkonan”, Jón Jóhannsson,
stýrði htáiðahaldinu. Hciðursgestir
dagsins voru: séra Haraldur Sigmar
og f#ú hans, og Björgvin Guðmunds-
son tónskáld og frú hans. Fyrir minni
Islands talaði Sig. Júl. Jóhanneson,
læknir—vægast sagt vel!. Hefir fólk
hér verið að skygnast eftir ræðu hans
i islenzku blöðunum, en árangurs-
laust. Veldur því ef til vill hin rúm-
freka pólitík ' nútímans. — Fyrir
minni Canada talaði Björn Hjálm-
arson fræðslustjóri — gott, sann-
’PP í WSnnipeg, fornleyfar af und^SÍarnt maI- Er hann fæddur, uppal-
inn og mentaður hérlendis, og er einn
þeirra, er lítið lætur yfir þekking sinni
á islenzkri tungu. Þetta erindi, og
yfirleitt opinberar tölur hans á ís-
lenzku, benda mjög í aðra átt. — Þá
talaði séra Haraldur nokkur orð, bar
fram þakkir sínar fyrir ánægpulega
samvinnu við bygðarbúa um mörg
undanfarin ár, og lýsti þeirri holl-
ustuafstöðu til Islendinga, sem ekki
gæti við sig skilið, þrátt fyrir hér-
lent uppeldi sitt, og mentun.—Kvæði,
haglega kveðið og hlýtt, “Snæland”,
Islandsminni eftir séra Jónas A. Sig-
urðsson, ^var lesið upp, og gazt á-
heyrendum mjög vel að.
Venju fremur var- vandað til í-
þróttanna að þessu sinni — þ. e.: ís-
lenzkri glímu var töluverður sómi
sýndur. Nokkrir ungl ingar höfðu
siðastliðinn vetur tekið að æfa glimu,
með tilsögn Friðgeirs Friðrikssonar.
Þessa ungu menn hvatti þjóðræknis-
deildin til að glima opinberlega á ís-1
fegurstu og þjóðlegustu sönga Is-
lands. Mun hvergi horfa til öfga,
þótt fullyrt sé, að kórsóngur þessi sé
með merkari fyrirbrigðum menning-
ar og þjóðrækni er nýlega hafa sézt
meðal íslendinga vestan hafs.
Gott var veðrið; dagurinn heiður
og hlýr. Gestir ekki mikið færri en
800—1000, auk kórsins. Varð bygð-
inni vart betur launað, en raun varð
á, undirbúningserfiðið.
* * •»
Þannig leið þessi 18. íslendinga-
dagur Vatnabygðar--------Og fjórum
dögum seinna, eftir því sem fréttir
herma, voru hinir ótrauðu iðjuhöldar
féfagslifs vors, búnir að halda fund,
til þess að ráðgast um hátíðahald að
ári. Þeir eru ekki af baki dottnir,
drengirnir þeir. Verið þess vis§, að
þótt þeir sleppi ekki fyrst um sinn
ungmennakórinu af skemtiskránni,
þá fer ekki hjá því, að þeir finni
einhverjar glaðlegar og gamansam-
ar nýjungar, til þess að göfga með
þjóðminningarhátið sina, árið 1927.
Fr. A. Fr.
Kirkjuklukkan í Japan.
Shannavon, Sask.,
17. sep. 1926.
Herra ritstj. Lögbergs!
Viltu gjöra svo vel og
birta
þínu heiðraða blaði eftirfylgjandi
grein og lista?
Mínir kæru kristnu foreldrar
innrættu mér snemma að virða og
elska sóknarprestinn, og jafnvel
alla presta, því þeir væru þjónar
guðs og ættu að vera fyrirmynd
annara í allri framkomu sinni; og
lengivel þótti mér enginn prestur
á við þann, sem uppfræddi mig í
mínum kristindómi og fermdi
mig, séra Markús Gíslason, sem
þá var prestur á Bergstöðum í
Svartárdal. Hann var ræðusnill-
ingur ágætur, söngmaður og tón-
aði prýðisvel. Þótti það mikill
kostur í þá daga. Prýddi það
messugjörðina, og sá fallegi og
láksson mæltist til við “einstak
linga, félög eða söfnuði”'að rétta
sér hjálparhönd. Þetta er eini
íslenzki trúboðinn okkar allra ís-
lebdinga norðan og sunnan lín-
unnar, frá hafi til hafs; því skyldi
okkur ekki vera ljúft og létt að
láta þá litlu peningahjálp í té, er
hann óskar eftir?
Mér fór að deta í hug, hvort eg
ætti að reyna að fara að sjá þessa
fáu íslendinga, sem eru hér á
dreyfingu. Gamla máltækið seg-
ir: “Ef þú vilt að erindið gangi,
þá farðu sjálfur’/ Dóttir mín,
Mrs. H. Hockett, sem eg lifi hjá,
bauðst til að fara með mig, svo eg
gæti sjálf talað mínu máli. Lögð-
um við svo snemma morguns á
stað í bíl, og komum við fyrst til
Mr. og Mrs. Th. J. Thorarjinsson,
og eftir að vera búnár að njóta ís-
lenzku gestrisninnar í ríkum mæli,
bauð Mr. Thorarinsson okkur að
fara með okkur, þó nóg væri að
gera um uppskerutímann, og þáð-
um við það þakksamlega, því við
vorum ókunnugar “allri bygð og
mönnum.” Greiddi það ferð okkar
að mun. Höfðum ágætcs miðdeg-
ismat hjá Mr. I. Thorlaksson.
Bættist hún svo í hópinn til Clim-
ax og til Mr. og Mrs. G. Good-
man. Þar var sjálfsagt að drekka
blessað kaffið, með
heyrði eg talað og frá
heyrði eg sagt í mínu ungdæmi
M. Ingimarsson.
Á pólitisku sviði.
Blóðið ólgar, brenur kinn
Bretaveldis miklu arfa;
ýmis hljóta heila sinn
til háðunglegra þvinga-starfa.
Margir bregða birtum geir,
blindir fram þó sækja, —
mannfræðina mættu þeir
miklu betur rækja.
þessu!
;mi. j ♦>
Biðjið um I
Meighen.
Hans heillasunna í hlé sig dró,
hurfu brunnar dáða,
að illu kunnur, eitthvað þó
er í spunnið snáða.
Ei Meighen barma mun sér hátt,
þótt mjög að leggi kalda—
betra er að liggja lágt,
en ljúga sig til valda.
R. J. Davíðson.
Frá íslandi.
Akureyri, 5. ágúst.
Síldveiðin hefir gengið mjög
treglega. Er talið, að fyrsta
ganga síldarinnar hafi verið far-
in hjá, þegar meginfloti skipanna
margslags ■ kom á miðin. Um síðustu helgi
fínu brauði. — Eg sá alla íslend- tók þó nokkuð að glæðast veiðin.
inga á þessu svæði, og allir, er egj Þó er nú mun minni síld á land
gat talað v)ið um erindi mitt, tóku j komin, en síðastliðið ár. Er ef til
mér vel og gáfu í þenna kirkju- j vill ástæðulítið að óska mikils
klukkusjóð. að (jinurn undanskild-1 uppburðar, því að í landi er fyrir
um. — Við mæðgur komum seint
heim unj kveldið, enda voru farn-
ar um 125 mílur um daginn
í?
f
f
f
♦>
RIEDLE’S
BJÓR
LAGER
og
*
I
STOUT
t
f
f
♦>
síld frá fyrra ári.—Dagur.
Síldveiðiskipið Varanger fórst
Nokkrum dögum síðar fórum við nýle£a úti fyrir Hraunsvík á
mæðgur til þeirra fáu íslendiinga,1 SkaFa- Koiri skyndilega mikill
sem eru í grend við Gull Lake, og Hki að skipinu. Var það dregið
tóku þeir okkur ágætlega. — öllu UPP undir land og ligur þar í hálfu
þessu góða fólki er eg innilega kaf]- skiP]ð var ekki vátrygt.—
þakklát fyrir viðtökurnar.
Dagur.
Þessi tilraun mín sýnir, að vel | Danskur kvenrithöfundur, frú
mætti vera búið að safna nógu fé E. Hoffmann, hefir nýlega samið
til að kaupa þessa kirkjuklukku,
ef áhugi hefði fylgt málefninu.
Eg vona að það líð£ ekki langt;ans, Agnes og Friðrik. Gerist
þangað til eg sjái, að kristið fólk leikurinn í Húnavatnssýslu á bæ
hatiðlegi siður að tona, hefði ekki __v, •
átt að leggjast niður.
Eg var ekki gömul, þegar mér
líkaði miður og jafnvel illa, að
það skyldi vera "prestur og Lev-
íti” er gengu fram hjá særða
manninum við veginn milli Jerú-
salem og Jeríkó. Þá dæmisögu
frelsarans þekkir alt kristjð fólk.
Þegar eg las síðustu kirkju-
þingstíð. frá Gémli í sumar síð-
astlif^ið, þótti mér slælega gengið
fram af lieðtogunum í að hrinda
áfram málinu um peningahjálp
til séra Octavíusar Thorlaksson-
ar í Japan, til þess að geta keypt
klukku til að kalla saman fólkið
heiðið og hálfkristið. Það var
leikmaður, sem fyrir þessu gekst.
Vel verði þér fyrir það, vinur
finni innri hvöt hjá sér til að
leggja í þennan sjóð.
“Með djörfung játum Drotni trú,
sem dyggum veítir stoð;
vér krossins merkji hefjum hátt
óg heiðrum öll hans boð.”
Vresið prentað úr “Sam.”
Safnað-af Mrs. Þórunni Jónasson/nánar heimildum þeim, sem til eru
Shaunavon, Sask.:
leikrit um Natan Ketilsson og
Vatnsenda Rósu og morðingja Nat-
Natans, heimili Rósu og á aftöku-
staðnum. — Frú Hoffmann átti
heima á íslandi til 13 ára aldurs.
Hún er mikill íslandsvinur og hef-
ir skrifað margar sögur, sem ger-
ats hér heima. Fyrir skömmu síð-
an tók frúin sér ferð á hendur
hingað heim, til þess að kynnast
Mrs. B. Jónasson, Shaunav. $10.00 Núna
Mrs. H. Hockett, Shaunav.. 10.00
Mrs H. T. Halvorson, Eastl. 10.00
Mrs.Æ. Solvason, Intern.
Falls, Minn»............
Magnus Johnson, Gull Lake
Frá Climax:
P. J. Thorarinsson.........
Svejnn Thorarinsson
10.00
3.00
3.00
2.00
í vikunni mun Haraldur
Björnsson lesa upp kafla úr þess-
um leik.' Telur hann það vera
mjög hugnæmt og áhrifamikið
með köflum.—Dagur.
The Riedle Brewery
Stadacona & Talbot, - Winnipeg
?
?
♦>
Phone 57241
I
?
?
T
?
?
?
?
T
x
?
?
?
?
T
T
T
?
?
t
T
♦>
I ♦!♦
ul. Greini foreldrana á um það,
hvað barnið skuli heita, þá eru
nöfnin, sem um er að velja, skrif-
uð á tvö pappírsblöð, sitt nafunið
á hvort blað og svo er kveikt á
tveimur lömpum og þeir settir of-
an á blöðin. Ef skærar logar á
öðrum lampanum, þá er nafniið,
sem undir honum er, notað.
í norðurhluta Japan, þar sem
menning er heldur á lágu stigi,
er börnum ekkert nafn gefið fyr
en þau eru fimm ára.
Hveitisamlagið.
Canada í broddi fylkingar.
leiksins sjá þá ■■■■■■
staði, þar sem leikurinn fer fram. Undir þessari fyrjrsogn flytur
minn, Tryggvi Ingjaldsson. OgjMagnús Thorarinsson
Óefað gazt áhorfendum alment lendingadaginn, og Iétu þeir tilleið-1 eg er vissYim það, að Mr. Ingj
vel að meðferS leikenda á stykki
þessu — til muna betur en þeir K
höfðu átt von á. Því að sumir áttu, var a
ast. Tók þá Agúst Sædal, sem öSr-,aidgson hefir ekki leitað eftir
um fremur hefir jafnan látiS sig minsta peningnum til að láta í|Mrs. I. Thorlakson....
_________ __________ „ aiiu __ íþróttaviSleitni Dagsins, viS: þenna sjóð.. Það sýnist þó, að
að sögn bágt meS að skilja leVkritiS | ÞHIfun belrra- £ar._e* g!;mnr hafa margir hafi verið
* ...... J * hvinoor o 1 \rf»rr 1<
J. Bergman .... .......... 5.00
Gunnbjörg Stefánsson ..... 1.00
1.00
Hans Einarson ............ 2.00
smátækir á ! Mrs. G. Gnodman........... 1-00
og fanst heldur lítið til þess koma’ þvínær alveff Iegið niSri nokkur und' kirkjuþinginu, annar eins fjöldi O Kristjánsson ............. 1.00
Þeir skildu leikinn betur janfann ár, muq mörgum hafa hIýn-:o„ har var saman kominn. að udd-; Ónefndur........................ 1-00
mörgum hafa hlýn- og þar var saman köminn, að upp- J Ónefndur.
Þó var aðeins eitt af hlutverkun4a8 hugUr V‘S’ aS Sjá ÞeSSa átta ungu! hæðin skyldi ekki hanga í $50, og V. Stefánsson...-.... L00
um leikiS af snild — Flökku-Finna ! fulIhu^a sýna okkar sérþjóSlegu lik- ! (zvn atcrnhHóð síðan. eða að minsta í Mrs. Thora Hanson ...-r-.... .... 1.00
2. leitarmaSur var og góður, og
hreppstjórinn allgóSur. Hlutverk!
Huldu var aþt frjálslega og biklaust
fullhuga sýna okkar sérþjóSlegu
! amsiþrótt, klædda bláhvitum bún
! ingum. HafSi deildin keypt þá handa ! blöðunum.
þeim.
! svo stepnhljóð síðan, eða að minsta Mrs. Thora Hanson
kosti sést ekkert í þá átt í íslenzku | F. J. Stevenson, Gull L..... 5.00
Jóhann Jónsson ,póstur, frá Háa-
gerði, andaðist á heimili dóttur
sinnar, Elísabjargar prjónakonu
5 00jhér í bænum, þriðjudaginn 3. þ.
m., 85 ára gamall. Lézt hann úr
krabbameini. Jóhann fer síðast-
ur í gröfina hinna mörgu, merku
Háagerðissystkina. Hann var 31
ár póstur á erfiðri póstleið á Vest-
jfjörðum og var honum viðbrugðið
I fyrir röskleik og trúmensku í hví-
vetna.—Dagur.
t—-------
Það vantar þó ekki, að Jóhann Stevenson, G. L
1.00
2.00
°g þótt gbma þeirra væ.i ekki I hottað sé á fólk með samskot til Mrs. Ellen Brandson, G. L.
Þórunn Jónasson.
Ieikið — misiafnlega vefþó- t d I f hóJniUljT“-^g-.”~-Í-~rlým8ra annara fyrirtækja' Dett'1
var tómahljóð í upp'lestri boðorð- ug „I1K1I11
vef1 ^ t;ll'u ’ken(111 r kunnu yfirleitt! glíma — réttara sagt “fámenn”. Var
á góð efni í glímumenn. | ur mér j hug ingólfsmálið, til þess
Þá fór og fram “almenn” kapp-' að geta freISað hann frá líkams-!
tiöMín * 'r s . v dauða; en maður á þó ekki að
SitntrBssvni vn™ h- *f Arna Þa8 firam manna SIíma- en fj°rmikil! hræðast þá, sem líkamann deyða,
smekHeai r bun,n^arnir Þ°- Maður rúmt tvítugur, þéttur og þvi þeir geta ekhi líflátnð sálina.
mæltn folk,s. mar?t failegt. | þreklegur á velli, Ólafur sonur Páls En hver sér um hans gálarlíf, ei-
„n /l1 w g,r n?e,!?thefS] verið | Thomassonar vi» Mozart, varð sig-|Hfa lifið? £ örstuttum tíma hrúg-
1 OTVaJfslns verJ.ao sja þennan ein- j ursælastur. Minstu munaði að Thom-ja^-st saman svo hundruðum skifti
as bróCir hans, 18 ára að aldri, tæki 2.; donara. Meira fé en þurfti á að
halda. — Fjársöfnun í Björgvins-
kennileea og víða vel leikna leik. —__________
Á leik félagið þakkir slcildar fvrir ! verðlaun. Þau hlaut Bjarni Jóhann-
S>rungu hans meðfram vegna esson frá Wynyard. All-lengi var
þess, að ekki var Ieitað Iangt yfir i frækilega sótt og varist og fylgdist
skamt að verkefni, þegar “lenzkur”
ungur leikritasmiður “lifir í næstu
dyrum.”^
f “Apanum”, sem leikinn var a
eftir “Útburðinum” voru hlutverk-
m leikin af:
Th. Axdal Hversen, náttúrufræð-
ingur) ;
m°LuTtI’iíkson- Sörensen);
Tobba Biarnason. óMargrét, upp-
eldisdottir .Iversens) •
Arni SigurBsson, ÓÓli vinnumaður)
Haraldur Helgason óAnker, eIsk-
hugi Margrétar).
Er skemst frá því aS segja, að
meðferð þessa stykkis tókst mjög
vel — hefði efalaust sómt sér á
hvaða leiksviði, sem verið hefði, 0g
1 aðalatriðum þolað dóm færustu
manna. “Apinn” hefir Iengi verið
attIp’ v 1 nslasf]' og tíðleiknasti gam-J endilanga Vatnabygð.
anleikur Dana. Nú voru mcrm hé/- ‘ ”
steaair viS I>essa 'leílcsýninoru, er sé8
hafa sjálfa Dani leika þetta stykki.
Lmmæli þeirra voru mjög eftir-
tektaverð og lofsamleg um Wyn-
yard-Ieikendurna.
MikiII munur er á Þórði Axdql
sem hreppstjóra eða sem náttúru-
fræðing. Vísindin eiga svo miklu bet-
ur við hann! Hefir hann náð svo
heilum tökum á þessu hlutverki sínu,
að vart verður betur gert.—AS segja
Um Arna Sigurðsson, að hann leiki
mjög vcl, nær áreiðanlega ekki því,
sem okkur finst um hann hér. Al-
fjölmennið með af áhuga
Að kvöldi var í dúnalogninu dans
j stiginn, og hafði þar komið afburða-
sægur sveina og meyja. Af því hef-
ir ekkert, svo eg viti, frekar frézt.
* * *
F.inkennileg kann efnisniðuVröðun-
in að þykja. En, af ásettu ráði er
geymt að geta þess, þangað til síðast, |
sem að margra dómi var merkast alls,
i sambandi við þennan íslendingadag.
Frumlegi drátturinn, er svipinn setti
á hátíðahaldið, var—Ungmennakórið.
MiIIi hinna jmsu þátta skemtiskrár-
innar söng nær 220 drengja og ung-
meyja söngflokkur undir stjórn
Brynjólfs Þorlákssonar. Var kór
þetta stórmerkilegt á að hlýða, á að
horfa og um að hugsa. Þátttakan
náði meira eða minna um þvera og
Er tæplega
hægt að benda á aðra sönqun merk-
ari fyrir menningarþroska bygðar-
búa, en afstöðu þeirra til þessa söng-
fyrirtækis. SHkt þrífst ekki nema
meðal allvel mannaðs fólks, því að
sjóðinn hefir verið haldið vel vak-
andi með góðum ritgjörðum. Enda
hafa miklir peningar komið ánn til
stuðnings þessum áðurnefndu
mönnum, þó þef’m sé ekki saman að
jafna, að öðru leyti en því, hvað
hægt er að gera þá eindreginn á-
hugi er lagður að málefninu. Eg
tek að eins þessi tvö dæmá til
sönnunar máli mínu.
Það sýnist, að eins vel hefði
mátt lofa fólki að lesa um þörfina
á að hjálpa mejj að kaupa kirkju-
klukku handa eina heiðingja trú-
boðanum okkar, eins og að eyða
tíu blaðsíðum í “Sameiiningunni”,
í febr. 8.1., til birtingar greininni
“Adam og Eva rekin úr paradís”,
eftlr Gunnar Benediktsson. Það
virðist ekki viðefgandi að birta
slíkar greinar í okkar litla kristi-
lega mánaðariti. Vera að ota að
fólki framþróunar kenningunni; j bragði.
Gömul saga,
Fyrir allmörgum áratugum, eða
hér um bil fyrir tveimur manns-
öldrum síðan, bjó sá bóndi á Dýra-
stöðum í Norðurárdal í Mýrasýslu,
er Þorgils hét, faðir Oddnýjar
konu Guðmundar Sturlaugssonar
á Hraunsnefi í sömu sveit. Þor-
gils bóndi átti eitt sinn for-
ustusauð, er ætíð slapp til fjalls
snemma á vorin og náðist ekki
þegar farið var að rýja féð, og
kom ætíð á haustin til réttanna í
tveimur reifum, og var feitur og
sællegur. En svo var það eitt
haust, að gemsi kom að vísu í sín-
um tveimur ullarkápum, en í lak-
ara ásigkomlagi en vant var, sem
ekki var að ástæðulausu, því þeg-
ar farið var að aðgæta blessaða
skepnuna, þá voru tvær dauðar
tóUr flæktar og fastar á klóm og
tönnum í gamla reifinu, og vakti
slíkt undrun mikla hjá fólki, sem
von var; enda var gemsi í það
sinn óvanalega rýr og daufur í
En enginn var til frá-
blaðið Victorian Agriculturalist
grein, þar sem lofsamlega er tai-
að um verk Canada hveitisam-
lagsins. Segir hún, að Canada
hveitisamlagi’.ð hafi gefið eftir-
tektarvert fordæmi, sem Ijóslega
sýni„ hvað bændurnir geti gert,
til að bæta hveitimarkaðinn, þeg-
ar þeir bindist sterkum félags-
böndum til að koma því í fram-
kvæmd. “Canada bóndiinn,” segir
höfundur greinar þessarar, “er
á framfara vegi. Hann hefir
fundið ráð til að selja búsafurðir
boðslaun eru engin af hveitiverð-
inu tekin.
Greinarhöfundurinn spyr, hvort
það séu nokkrar góðar og gildar
ástæður fyrir því, að bændurnir
í Bandaríkjunum taki ekki upp
sömu aðferðina.
Annnað bændblað í Bandaríkjun-
um dáist að hveitisamlaginu.
Blaðið “Iowa Homestead” segir
frá kornhlöðukaupum Saskatche-
wan hveitisamlagsins og segir, að
það sé stórt spor í samvinnuátt-
ina og sé ljóst dæm,i þess, hvað
hægt sé að gera, þegar bændurnir
taka sig saman um að selja hveiti'
sitt í samlögum.
Maður, sem skrifar fyrir stjórn
Bandaríkjanna, gepir mikið
úr hveitisamlaginu.
“Agricultural Co-operation” er 1
rit, sem akuryrkjunjáladeild Ban-
daríkjastjórnarinnar gefur út.
Professor J. F. Booth sem er hag-
fræðingur og vinnur við þessa
stjórnardeild, skrifar í rit þetta
og dregur þar sérstaklega athygli
lesendanna að hveitisamlaginu og
segir þar meðal annars: “Það sem
er sérstaklega eftirtektarvert við
Canada hveiti samlagið, er það
hve Lændurnir sjálfir hafa full-
komin yfiráð yfir öllu, sem því við-
líka betur að vera komjnn af vit- j sagna um atburð þann, er fyrir
lau^um öpum, en að vera skapað- ■ skepnuna hafði komið, nema hvað
ur eftir guðs eigin mynd, eins og! ráða mátti af líkum og sjáanleg-
um vegsummerkjum, að gætnir
og athugulir menn gátu þess til,
okkur er kent í biblíunni; þá er
ekki lítið meðhald með höggofm-
þátttakan kostar aema fyrirhöfn ogjinum hjá G. B. Það er ekki held-|ag stra7 og refirni/hefðu ráðist
fe nokkurt. Nokkuð hefir pao hjalp-|ur svo afleitt, að vera kallaður
að vilja og áhuga manna, að með vali j “nöðru kyn” eftir þýðingu G. B.
söngstjórans var trygging fengin | “Fræðjmenn eða fræðiþular”
fvrir góðum árangri. Enda afkast- j^Sam. feb., bls. 55). ( G. B. er víst
1- t...; 1—-s-i.í í mjög ánægður með þennan
aði hann því þrekvirki á tveimur
mánuðum, að æfa sex söngflokka, og | nöðrukyns-titil fyrir sig. Svo es
mynda síðan úr þeim einn stóran, j aftur eytt mörgum blaðsíðum í
samræmdan söngflokk. Menningar j “Sam.” til að réttlæta grein G.B.
..- ,og uppeldishliðar þessa fyrirtækis eru Eg er viss um að þið, sem eruð
kunna er, að hann er fjölhæfur mjögjmargar og merkar, og, sem betur fer, j ritstjórar Samein^ngarinnar, hafið
um alt, sem að list Ivtur. En fremst, virðast menn almennt sjá það
mun hann standa sem leikari.__“ÓIi”
hefir lengi verið éitt af hans kær-
ustu hlutverkum, enda gengur hann,
öðrum þræði, undir því nafni, eink-
um meðal krakka og unglinga, sem
Eitt nóg af góðum, kristilegum og upp-
af þvi, t.d., sem einkennir söngstjórn ■ byggilegum ritgjörðum fyrir okk-
Brynjólfs, er ströng málvöndun. Og !ar kristilega smárit, Sameining-
merkilegt er það, o£ harla anægju-
legt, að heyra á 3. hundrað unga
harka svngja hér vestur á Norður
þykir “ÓIi”, á vissan hátt, eftirminni- • Ameríku-sléttum, mikla, íslenzka laf- f Sameiningunni
una, þó ekki sé notaðar aðrar eins
greinar og þessi eftir G. B Þær
greinar hefðu betur aldrei komið
á sauðinn, sem að líkindum hefði
verið snemma sumars, máske þá
strax um vorið, að þá hefði sauð-
urinn tekið það heillaráð og eina
úrræði, sem undir þeim kringum-
stæðum var um að gera, nefnilega
að stökkva á sund í ána e’ða eitt-
hvert gilið, sem nóg er af á þeim
stöðvum, til að láta verða fljótt
um tóurnar. Hitt þótti ólíklegra,
að refirnir hefðu drepist einungis
af því, að verða fastir í ullinni,
ef sauðurinn hefði ekki kæft þá á
sér, en þó ekki alveg ómögulegt, að
svo hefði getað verið. Um þetta
Hvað á barnið að heita ?
“Sinn er siðxir í landi hverju.”
segja menn, og á það ekki sízt við,
þegar um það er ræða, að foreldr-
ar velji barni sínu nafn. Á Eng-
landi er þetta nyklu einfaldara og
viðhafnarminna heldur en í mörg-
um öðrum löndum. Á Egypta-
landi t. d. nota foreldrarnir vax-
kerti, þegar nýr maður bætist við
fjölskylduna, sem vitanlega þarf
að eignast nafn, eins og hitt fólk-
ið. Pabbi og mamma fá sér sex
vaxkerti, og gefa þepm sitt nafnið
hverju, karlmanna nöfn eða
kvenna nöfn, eftir því sem við á
í það skiftið. Vitanlega velja þeir
þau nöfn að eins, sem þau geta
verið nokkurn veginn ánægð með
að barnið þeirra beri um æfina. 1
Svo er kveikt á öllum kertunum Ij
einu og þau látin brenna upp, en
það sem lengst endist ræður nafn-
inu.
Kínverjar gefa sonum sínum
nafn, strax þegar þeir fæðast, og
verða þeir að bera það og nota
eingöngu þangað til þeir eru
myndugir, eða tuttugu og eins
árs, en þá gefur faðirinn syni sín-
um annað nafn, sem hann svo ber
til æfiloka. En öðru máli er að
gegna með stúlkurnar. Foreldr-
unum þyk<:r ekkert vænt um, þeg-
ar þær koma í heiminn og h:rða
ekki um að gefa þeim nafn, en að-
greina þær með tölum og verða
þær þá: fyrsta, önnur og þriðja,
0. s. frv., í þeirri röð sem þær
fæðast.
Múhameðstrúarmenn hafa líka
sinn sérstaka sið við að velja
nöfn handa börnum sínum. Oft er
það gert þannig, að teknir eru
fimm pappírsm/ðar og skrifuð á
þá þau nöfn, sem foreldrarnir vilja
helzt kjósa. Síðan eru þeir látnir
í Kóraninn, þannig, að endarnir
standa út úr og svo dreginn einn
miðinn. Nafnið, sem á hann er
skrifað, verður nafn barnsins.
Hindúar gefa börnum sínum
i>öfp þegar þau eru tólf daga göm-
sínar fyrir sanngjarnt verð, með kemur.” Heldur hann svo áfram
því að gera það í samlögum við og jýsir all-nákvæmlega fyrdr-
hina bændurna í hinu mikla komulagi og starfsemi hveitisam-
Norðvesturlandi, á þann hátt,; lagsins, deildum þess í sveitunum,
að mynda eina samejg-. útbreiðslustarfi og fræðslustarfi,
inlega söludeild, sem hefir sína fundum félagsmanna í sveitunum
eigin umboðsmenn við allar út-jo.s.frv. Hann lýsir einnig hinu
lendar hafnir, þar sem hveiti frá ( frjálslegafyrirkomulagi samlags-
Canada er selt. Verki bóndans ]ns, og hvernig samlögin í þessum
er aflokið, þegar hann hefir flutt Þremur fylkJum mynda eina sam-
hveit(i sitt í kornhlöðurnar og af. eiginl6!?3 söludeild.
hent það hveitisamlaginu. Um- j Lesendunum er boðið að leggja
boðsmenn hans, en ekki neinir fram spurningar, viðvíkjandi
gróðabrallsmenn, millueigendur,1 hveitisamlaginu og verður þeim
verzlunarráð eða nokkrir akrir j svarað í þessu blaði.
millimenn, höndla hvcyti hans,| 4
selja það og færa bóndanum hæsta j
verð, sem hægt er að fá fyrir það, I ----------—
að frádregnum óhjákvæmilegum1 ;
kostnaði, sem á það fellur. Um- s
w wmjajiíjas uoi
Aldur og eikartunnur hefir mikla
þýðingu við tilbúning á góðu whisky
í
t
e
£
er geymt í eikartunnum. Stjórnarvottorð segir
til um aldurinn.
W3f
1 » » * * » » íé\ (h\ (i\ (k\ ít' íí\ /
U11111111;11!111111111i1111111111111111!1111111lil11111111111II1111111111111111111111111111111111111111^:
[ SKREYTIÐ HEIMILIÐ. I
2 Það er á vorin að menn fara að hugsa um að fegra og endurnýja heimili sín. S
Draperies, blaejur, gólfteppi, Chesterfield Suites, stoppuð húsgögn, o.fl.
| HREINSAÐ 0G LITAÐ. - FLJÓT AFGREIÐSLA. |
I Fort Garry Dyers and Cleaners Co. Ltd. |
W. E. THURBER, Manager. =
| 324 Young St. WINNIPEG Sími B 2964-2965-2966 |
— Kallið upp og fáið kostnaðaráaetlun.
=7111111! 1:11 i 11111111111111 i 11 i 11 m 1 m 11111! 11 m ^ 11111111 m m 1111111111 m 111111111111111111111! 11 in