Lögberg - 05.04.1928, Blaðsíða 2

Bls. 2
LöGBERG, FIMTUDAGINN 5. APRÍL 1928.
í52S2S2S25Zsa51S25pS2S2525H5H5HSH5HSHSES2SESZSE5ESa5a5HSHS2SHSH5Z52SHSaSESiSZ5a5S52SB5HSH525a5ESHSa5H52SS5HSHSESZ5ESHSHSZS2SH5a5aSaS2SSSBSc!SasaSHSÍS25HSHSaSHií?'r<ÆaSHm
Sérstök deild í blaðinu
SOLSKIN
KSHSHSHS7 5áS t s'dS'HSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHS HsEi 5HSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSESH5HSZ5HSHSHSHSH5HSHSHSHSHSHSHSHSHSH5HSH5ESH5H5HSHSHSHSH SHSHSHSHSHSH^
SKRÍTIÐ “Það Kerir ekkert til, þó það sé rigning,” sagði með beztu lyst, eins og hann þyrfti ekkert að ugga
‘Það gerir ekkert til, þó það sé rigning,” sagði
afi gamli með silfurhárið. “Rigningin gerir þér
ekkert.”
“Jæja, eg skal reyna að vera sólskinsstúlka,”
sagði Helga; en efaðist um, að það væri mögulegt.
“Hvernig á eg að byrja, afi?” sagði hún.
Fvrst lærirðu sólskinsreglurnar. Náðu spjald-
með beztu lyst, eins og hann þyrfti ekkert að ugga,
og smökkuðust honum svo ágætlega berin, að hann
Ha, ha, ha, ha, ha!
Hlær hún litla Vala,
ha, ha, ha!
Fyrir fáum árum
fanst hér engin Vala,
svo kom hún í heiminn,
hún er farin að tala,
hún Vala;
ha, ha, ha!
Hna, hna, hna, hna, hna!
Hneggjar litli Gráni,
hna, hna, hna!
Fyrir fáum árum
folald var hann lítið,
hann er nú orðinn hestur;
hvað þetta er skrítið!
Já, skrítið,
hna, hna, hna!
Vaff, vaff, vaff, vaff, vaff!
Vöggur litli geltir,
vaff, vaff, vaff!
Fyrir einu ári
alveg var hann blindur;
er nú orðinn hundur,
alsjáandi og syndur,
Já, syndur.
Vaff, vaff, vaff!
Sig. Júl. Jóhannesson.
TÖFRAPENNI SANNLEIKANS.
Einu sinni var til penni, sem alt af lét þann, sem
á honum hélt, skrifa sannleikann, hvort sem hann
vildi eða ekki.
Maður, sem hét Jakob Londin, sá þennan merki-
lega penna í Kínabúð í New Bond stræti. Það var
ljómandi fallegur penni, með gulloddi og alls kon-
ar skrauti, sem grafið var á hann; og mörgum merkj-
um, sem enginn gat lesið né skilið.
“Eg ætla að kaupa þennan penna handa henni
Letty,” sagði Jakob Londin við sjálfan sig. Þegar
hann spurði um verðið á pennanum, varð hann stein-
hissa. Penninn kostaði ekki nema 25 cent — þessi
merkilegi og fallegi penni. Já, Jakob varð stein-
hissa.
“Eg fékk þennan penna ákaflega ódýran hjá
lögmanni,” sagði Kíninn. “Hann sagði mér, að
penninn hefði eyðilagt sig; hann hefði ekkert skrif-
að með honum nema sannleika, en það mætti ekki
eiga sér stað með lögmenn.”
Svo keypti Jakob þennan fallega penna og gaf
hann unnustu sinni. Eins og hann var viss um það,
að hún væri fallegasta stúlkan 1 heiminum, þannig
var hann einnig viss um, að þetta var fallegasti
penninn í öllu landinu.
Stúlkan hét Letty Ferrars, og hún notaði penn-
ann til þess að skrifa með honum ástabréf til unn-
usta síns — mannsins, sem gaf henni pennann.
En svo vildi svo óheppilega til eitt kvöld, að
kærustupörin deildu um eitthvað og urðu bæði fjúk-
andi reið. Letty fór heim, tók pennann og skrifaði
Jakob grimmasta skammabréf. Hún sagði honum,
að sér þætti ekkert vænt um hann lengur og hún
sagðist aldrei vilja sjá hann framar né heyra. —
Það er að segja, þetta var það, sem hún ætlaði að
skrifa.
En þið munið það, að penninn gat aldrei látið
neitt koma á pappírinn, nema sannleika, og þegar
Jakob fékk bréfið frá Letty, var það svona:
“Elsku Jakob minn; það hryggir mig ákaflega
mikið, að við skyldum láta okkur koma illa saman.
Mér þykir enn þá vænna um þig, en mér hefir nokk-
urn tíma þótt áður. Esku Jakob, komdu og findu
mig, til þess að við getum talað saman og orðið sátt
aftur.
Þín æfinlega,
Letty.”
Penninn lét það koma niður á pappírinn, sem
Letty hugsaði í raun og veru, þó hún ætlaði sér að
skrifa annað.
Þegar Jakob fékk bréfið, varð hann himinlif-
andi af gleði og hljóp á augabragði" þangað sem
Letty átti heima til þess að finna hana. Hún sagði
honum þa, að hún vildi ekki sjá hann og ekki tala við
hann.
En þegar Jakob sýndi henni bréfið, sem hann
hafði fengið og hún hafði skrifað með penna sann-
leikans, þa kysti hún hann og þau urðu sátt eins og
áður. *
Sig. Júl. Jóhannesson þýddi.
SÖLSKINSSTULKAN.
Það var eins og alt gengi á móti henni Helgu
htlu. Til þess að byrja með, lét hún vinstri skóinn
a hægri fótinn, þegar hún var að klæða sig um
morguninn. Svo flækti hún skóreimina sína og
sleit hana, af því hún var að flýta sér og reiddist.
Hún kom of seint til morgunverðar og hafra-
mjölsgrauturinn var orðinn kaldur; en henni féll
illa kaldur haframjölsgrautur.
Svo þegar hún var rétt um það leyti tilbuin að
fara af stað í heimboð til hennar Maríu frænku
sinnar, þá fór að rigna; hún varð því að taka ofan
aftur nýja hattinn sinn fara úr fallega kjólnum og
vera kyr heima.
“Þetta er Ijóti dagurinn!” sagði hún skælandi;
“alt sýnist vera vitlaust og fara öfugt!”
, “Eg skal se^a Þér hvernig þú átt að fara að
því að láta alt fara sem bezt,” sagði afi hennar
með silfurhárið.
“Hvernig er það mögulegt?” spurði Helga litla,
og leit stórum augum á afa sinn. Henni fanst afi
geta svo mikið, að henni fanst hann vera nærri
því almáttugur.
“Vertu bara Sólskinsstúlka”,- svaraði afi hennar.
“Hvernig er það mögulegt, afi? Það er alveg ó-
mögulegt! Það er rigning,” svaraði Helga litla.
inu þínu og skrifaðu þær þar.
Helga sótti spjaldið og ritstöngina og gamli
maðurinn sagði henni að skrifa:
“Þegar alt gengur á móti, þa skaltu brosa og
finna betra ráð.”
Helga var undir eins farin að brosa. Það var
ósköp hægt að gera það, því aldrei lá illa á neinum
þar sem afi gamli var.
“Eg get ekki farið að leika mér hjá henni
frænku minni, af því það er farið að rigna; en nú
get eg gert nokkuð, sem er enn þá betra, sagði
Helga, þegar hún var búin að skrifa: “Eg get byrj-
að á því að búa til afmælisgjöf handa henni ömmu,
og þú getur farið með hana heim til hennar næstu
viku þegar þú ferð; viltu gera það afi? ’
“Auðvitað get eg gert það. Þetta er einmitt
það, sem þú átt að gera.”
“Og heldurðu að henni ömmu þætti vænt um að
fá nokkur orð með gjöfinni fallega skrifuð á
spjald?” spurði Helga litla.
“Eg er viss um, að henni þætti ósköp vænt um
það,” svaraði afi gamli. “Og ef þú skrifar það, þá
skal eg setja það í ramma.”
Og það, sem Helga litla valdi til þess að skrifa,
var þetta: Þegar alt gengur á móti, þá brostu og
gerðu gott úr öllu.”
Þegar eitthvað gekk illa fyrir Helgu litlu eftir
þetta, þá tók hún þá reglu að brosa og gera gott úr
öllu. Það gerði henni lífið miklu skemtilegra og
þægilegra. Hún tók meira að segja eftir því, að það
var síður hætt við því, að hún léti vinstri skóinn á
hægri fótinn, ef hún klæddi sig brosandi; og að hún
flækti hér um bil aldrei skóreimarnar sínar eða
sleit þær eftir þetta.
Eftir stuttan tíma var hún orðin svo vön þess-
ari reglu, sem afi hennar kendi henni, að hún tók
það ekkert nærri sér og hún var upp frá því kölluð
“Sólskinsstúlkan.”
Sig. Júl. Jóhannesson þýddi.
SANKTI KLAUS KVEÐUR
Nú er komið sumar og sólin blessuð skín,
svo er bezt að kveðja litlu börnin mín.
Hjá þeim hefi eg verið í vetur marga stund,
verndað þau og fjörgað og glatt á alla lund.
Nonna gaf eg kerti og Laugu litla skó,
Láru fína sokka — en hvað stelpan hló!
Árna gaf eg byssu og önnu hvítan klút,
Imbu rauða húfu, en Dóra lítinn hrút.
Gaman var að horfa á blessuð börnin smá,
Brostu þau og léku og hlupu til og frá.
Með þeim hló ég sjálfur og sagði: “Ha, ha, hæ!”
Sá ég inn um gluggann á hverjum góðum bæ.
Nú er bezt að fara; já fara norður á pól;
finn ég ykkur aftur kannske um næstu jól.
Verið sæl á meðan, og verið góð og glöð,
gleymið ekki’ að lesa og skilja falleg blöð.
Verið góð við kisu — að kvelja hana’ er ljótt,
karlinn gamli sér ykkur bæði dag og nótt.
Leikið hvert við annað með ánægju og frið;
eft þið gerið þetta, lánsöm verðið þið.
Síðan, þegar kólnar og koma aftur jól,
Kláus gamli heilsar í sínum hvíta kjól.
Sig. Júl. Jóhannesson.
DAUÐI OG LÍF.
Maður á Sýrlandi fór eitt sinn með úlfalda og
teymdi hann við mú^band. Þá tók dýrið alt í einu
að espa sig og æðast með grimmilegum látum og
frísaði svo óskaplega, að maðurinn sá ekki annað
sýnna, en) að flýja og tók á rás. Hljóp hann alt
hvað af tók, unz hann sá brunn nokkurn hjá veg-
inum; andblástur dýrsins heyrði hann alt af að
baki sér og skreiddist örvita af hræðslu ofan eftir
stórsprungu, sem var í ofanverðri brunnþrónni; þar
vildi svo vel til, að mórberjarunnur var vaxinn út
úr sprungunni, og þreif maðurinn dauðahaldi í
runninn og lét aumlega; hann leit upp fyrir sig og
sá hausinn, á úlfaldanum teygjast ofan að sér með
grimdar bragði, til að rykkja sér upp, og þegar hann
leit niður í brunninn, sá hann dreka með uppspertu
gini, sem var reiðubúinn að gleypa hann í sig.
Og sem veslings maðurinn hékk á,lofti mitt á millj
þessara tveggja voðaskepna, þá sér hann í viðbót
þriðju ógnina. Hann sá tvær mýs, aðra svarta og
hina hvíta, og voru báðar að naga ræturnar undir
runnanum; þær nöguðu, sörguðu, rifu, grófu og
kröfsuðu moldina frá rótunum og moldin hrundi
niðrí; þá leit drekinn upp fyrir sig frá botninum
til að sjá hvað langt mundi þangað til að runninn
losnaði og hrapaði niður til sín ásamt því, er við
hann loddi.
Þarna var maðurinn yfirkominn af ótta og
angist, umsetinn, umkringdur af ógnum, og hékk
hörmulega staddur í dauðhaldi; hann skygndist alt
í kringum sig eftir hjálp, en hjálp var hvergi að
finna, og þegar hann var að skima þetta í ofboði,
þá kom hann auga á eina litla grein, sem eins og
seildist að honum út frá mórberjarunnanum, al-
sett fullvöxnum og safaþrungnum berjum, og sem
hann hafði séð hana kom að honum einhver undar-
leg lyst, svo að hann skeytti ekki framar um grimd-
aræði úlfsins, eða ógnir drekans í vatninu, og ekki
um ilskuvélar músanna, því berin þóttu honum svo
girnileg; hann lofaði úlfaldanum að hamast fyrir
ofan sig, drekanum að espast fyrir neðan og músun-
um að naga rétt hjá sér; hann tók berin og át þau
gleymdi öllum ótta og öllum kviða.
Þú spyr nú og segir: “Hver er þessi óvitri mað-
ur, sem gtur gleymt öllum ótta?”
Satt að segja, góði vin, þá ert þú sjálfur þessi
santi maðuir, og nú skaltu heyVa þýðingu málsins.
Drekinn í hinum djúpa brunni, sem uppsperrir sitt
ógurlega gin, er dauðinn; úlfaldinn, sem ógnar að
ofan, er hið kvíðafulla og mæðusama líf, en þú ert
sá, sem hangir svo hræðilega milli lífsins og dauð-
ans á hinum græna runni þessa heims lífs; mýsnar,
sem naga ræturnar undir runninum og *greinarnar,
sem halda þér uppi, og þar á ofan narta sjálfan þig,
þær heita dagur og nótt; hin svarta nagar hægt og
leynilega frá kvöldi til morguns, en hin hvíta nagar
frá morgni til kvölds, báðar iðnar og ötular að grafa
undan þér lífsræturnar; og innan um allan þennan
ófögnuð og hryllingar læturðu- ginnast af sællegri
fýsn hinna sætu berja munaðarins, svo að þú gleym-
ir úlfaldanum, sem er: armæða lífsins, drekanum,
sem er: dauðans angist, og músunum báðum, sem
eru: dagur og nótt, og gáir einksis nema að hrifsa
og sleikja í þig sem mest af berjum þeim, er vaxa
utan í hinum sprungna grunni grafarinnar.
—Æfintýrabókin.
STOLNI TVÍEYRINGURINN.
Einu sinni sat heimilisfaðir nokkuh að miðdeg-
isverði með konu sinni og börnum og borðaði með
þeim einn vinur þeirra, aðkomandi. Og er þau sátu
þar og klukkan sló tólf, sá komumaður að dyrnar
lukust upp og inn kom dálítið barn; það var nábleikt
í framan og í snjóhvítum klæðum. Ekki leit það
neitt í kringum sig og ekki mælti það orð frá munni,
heldur gekk það beint inn í næsta herbergi. Bráð-
um kom það aftur og gekk jafn þegjandi og hljóðlega
út um dyrnar. Bæði næsta dag og .daginn þar á
eftir, kom barnið alveg með sama hætti. Komumað-
ur spurði þá húsbóndann, hverra manna fallega
barnið væri, sem kæmi um hádegisbilið á degi hverj-
um og gengi inn í herbergið.
“Eg hefi ekki séð það,” svaraði maðurinn, “og
veit ekki hverra manna það er.”
Þegar barnið kom daginn eftir, benti komumað-
ur húsbóndanum á það, en hann sá það ekki og hús-
móðirin og börnin feáu það1 ekki 'héldur. Þá stóð
kQmumaður upp og gekk að herbergisdyrunum, lauk
þeim upp í hálfa gátt og gægðist inn. Hann sá þá
barnið sitja á gólfinu og vera í óða önn að bora
fingrunum í rifurnar milli fjalanna og urga í þeim;
en jafnskjótt og það sá ókunna manninn, hvarf það.
Því næst sagði hann hjónunum hvað hann hefði séð
og lýsti barninu vandlega. Þá kannaðist móðirin
við það.og sagði:
“Æ,' það er blessað barnið mitt, sem sálaðist
fyrir fjórum vikum.”
Þau brutu þá upp fjalirnar og fundu einn tví-
eyring; barnið hafði fengið hann einu sinni hjá
móður sinni til að gefa hann fátæklingi, en það
hafði hugsað með sér:
“Eg get keypt mér fyrir hann eina tviböku,”
hafði svo haldið tvíeyringnum og falið hann í rifu
milli gólffjalanna. Þess vegna hafði það enga ró
í gröfinni og alt af komið dags daglega um hádegis-
bilið til að leita að tvíeyringnum. Foreldrarnir gáfu
fátækum manni peningana og sást barnið ekki upp
frá því.
JEG ELSKA—
Af öllum löndum eg elska mest
mitt eigið land, og mér finst það bezt,
þar gæfu vann eg
og gleði fann eg
og gæðin flest.
Eg elska málið svo hreint og hlýtt
svo hvelft sem stálið og þó svo blítt,
það mentun bar oss
og blessun var oss
við blítt og strítt.
Eg elska fólkið í bygð og bæ
og blessuð fjöllin með eld og snæ,
og engið víða
og velli fríða
og vötn og sæ.
Eg elska fossinn í gljúfrum grám
og gilin djúpu með læk og ám,-
og heiðaklungur
og hraunabungur
með helli og gjám.
Eg elska niðinn í stríðum straum
og stormakliðinn í bylgjuflaum
og loftið tæra
og ljósið skæra
sem ljúfan draum.
Eg elska vorið með “blóm við barm”
og bjartar nætur með sól við arm
og skúrir dýrar
og döggvar skírar
af dagsins hvarm.
Af ættjörðinni eg aldrei flý,
þar æskuminningin lifir hlý,
þar vil eg þreyja,
Þar vil eg deyja
og vakna á ný.
—Kvæði og leikir. Páll Jónsson.
Úti blæs golan svo himnesk og hlý,
horfinn er veturinn, trúa má því,
þrestina heyri eg syngja mót sól.
íSumar er komið um dal og um hól.
—Stgr. Thoísteinsson.
Professional Cards
DR. B. J. BRANDSON
216-220 M«dlcal Art» Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Office tlmar: 2—3
Phone: 27 122
Winnlpeg, Manitoba.
COLCLEUGH & CO.
Vér leggjum sérstaka fi.herzlu fi aC
eelja mefiul eftir forskrlftum lœkna.
Hln beztu lyf, sem hœgt er aC fá, eru
notuB eingöngu. fegar þér komiC
meC forskriftina til vor, megiB þér
vera viss um, aC ffi rétt þaC aam
lseknirinn teknr til.
Nötre Dame and Sherbrooke
Phones: 87 659 — 87 650
Vér seljum Glftingaieyfisbréf
G. W. MAGNUSSON
Nuddlæknir.
607 Maryland Street
OÞriðja hús norðan við Sarg.)
Prone: 88 072
Viðtalstími: kl. 3-7 e.h. og á
Sunnudögum frá 11-12 f.h.
Heilsan er lifsins bezta gjöf. pér get-
ið aftur öðlast hana með
[|ROP«
TaliB viB
DR. WM. IVENS, M.A. M.L.A.,
926 Somerset Blk., Winnipeg.
Simi: 21 179 Heima: 56 485
pOWLER 0 PTICAL fT°B
294 CARLTON ST.
NEXT TO FREE PRESS
ANDERSON, GREENE & CO., LTD.
námaséríræBingar
MeSlimir I Winnipeg Stock Ex-
change. öll viðskiftl afgreidd fljðtt
og vel.
Lindsay Bldg. 226 Notre Dame Wpg.
Löpgilt af stjórn Manitoha-fylkis.
Sími: 22 164. FinniS oss 1 sam-
bandi við námuviðskifti yðar
THOMAS H. JOHNSON H. A. BERGMAN íal. lögfræSingar. Skrifstofa: Room 811 McArthur Building, Portage Ave. P.O. Box 1656 Phones: 26 849 og 26 840

LINDAL, BUHR & STEFÁNS0N lslenzkir iögfræðingar. 356 Main St. Tals.: 24 963 peir hafa eiinnig skrifatofur að Lundar, Riverton, Gimli og Piney og eru þar að hitta á eftlrfylgj- andi timum: Lundar: annan hvern miðvikudag Riverton: Fyrsta. fhntudag, Gimli: Fyrsta miðvikudag, Piney: priðja föstudag I hverjuxn mánuði

JOSEPH T. THORSON ísl. lögfræðingur Scarth, Guild & Thorson, Skrifstofa: 308 Great West Permanent Building Main St. south of Portage. Phone 22 768

G. S. THORVALDSON, B.A., LL.B. Lðgfræðingur 709 Electric Chambers Talsími: 87 371

A. G. EGGERTSSON fsl. lögfræðingur Hefir rétt til að flytja mál bæði 1 Manitoba og Saskatöhewan Skrifstofa: Wynyard, Sask.

A. C. JOHNSON l»07 Confederation Life HWg. WINNIPKG Annast um fasteignir manna. Tek- ur að sér að ávaxta spariíé fólks. Selur eldsábyrgð og bifneiða ábyrgð- ir. Skrifiegum fyrirspufnum svarað samstundis. Skrifstofusimi: 24 263 Heimaslmi: 33 328

J. J. SWANSON & CO. IjI.MITKI) R e n t a 1 b Insurance RealEstate Mortgages 600 PARIS BLDG., WINNPEG. Phiones: 26 349—26 340

Emil Johnson SERVIOE ELEOTRIO Rafmagns Contracting — Allstoim* rafmagnsáhöld scld og við þau gert Eg sel Moffat og CcClary elda- vélar og hefi þwr til sýnis d verk- stœði mínu. 524 SARGENT AVE. (gamla Johnson’s bygrgrinírin vlð Young Street, Wlnnipeg) Verkst.: 31 507 Heima:27 2*6

A. S. BARDAL 848 Sherbrooke 8t. Selur llkkistur og annast um flt- farir. Allur útbúnaður eá beaöL Ennfremur selur hann allakonar minnisvarSa og legsteina. SkrifStofu tals. 86 607 Helmllta Tals.: 58
Dr. C. H. VROMAN Tannlæknir 505 Boyd Building Phone 24 171 WINNIPEG.
SIMPSON TRANSFER Verzla með egg-á-dag hænsnafóður. Annast einnig um allar tegundir flutninga. 647 Sargent Ave. Sími 27 240

Holmes Bros. Transter Co. Baggage and Furniture Moving Phone 30 449 668 Alverstone St., Winnipeg ViðakiftiLlesdinga óakað.

Giftinga- og Jarðarfara- Blóm með Utlum fyrlrvarai BIRCH Blómsali 503 Portage Ave. Tals.: 30 780 St. John: 2, Ring t

DRS. H. R. & H. W. TWEED Tanmlæknar. 406 Standard Bank Bldg. Cor. Portage Ave. og Smith St. Phone A-6545 Winnipeg