Lögberg - 05.04.1928, Blaðsíða 2

Lögberg - 05.04.1928, Blaðsíða 2
Bls. 2 LöGBERG, FIMTUDAGINN 5. APRÍL 1928. í52S2S2S25Zsa51S25pS2S2525H5H5HSH5HSHSES2SESZSE5ESa5a5HSHS2SHSH5Z52SHSaSESiSZ5a5S52SB5HSH525a5ESHSa5H52SS5HSHSESZ5ESHSHSZS2SH5a5aSaS2SSSBSc!SasaSHSÍS25HSHSaSHií?'r<ÆaSHm Sérstök deild í blaðinu SOLSKIN KSHSHSHS7 5áS t s'dS'HSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHS HsEi 5HSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSESH5HSZ5HSHSHSHSH5HSHSHSHSHSHSHSHSHSH5HSH5ESH5H5HSHSHSHSH SHSHSHSHSHSH^ SKRÍTIÐ “Það Kerir ekkert til, þó það sé rigning,” sagði með beztu lyst, eins og hann þyrfti ekkert að ugga ‘Það gerir ekkert til, þó það sé rigning,” sagði afi gamli með silfurhárið. “Rigningin gerir þér ekkert.” “Jæja, eg skal reyna að vera sólskinsstúlka,” sagði Helga; en efaðist um, að það væri mögulegt. “Hvernig á eg að byrja, afi?” sagði hún. Fvrst lærirðu sólskinsreglurnar. Náðu spjald- með beztu lyst, eins og hann þyrfti ekkert að ugga, og smökkuðust honum svo ágætlega berin, að hann Ha, ha, ha, ha, ha! Hlær hún litla Vala, ha, ha, ha! Fyrir fáum árum fanst hér engin Vala, svo kom hún í heiminn, hún er farin að tala, hún Vala; ha, ha, ha! Hna, hna, hna, hna, hna! Hneggjar litli Gráni, hna, hna, hna! Fyrir fáum árum folald var hann lítið, hann er nú orðinn hestur; hvað þetta er skrítið! Já, skrítið, hna, hna, hna! Vaff, vaff, vaff, vaff, vaff! Vöggur litli geltir, vaff, vaff, vaff! Fyrir einu ári alveg var hann blindur; er nú orðinn hundur, alsjáandi og syndur, Já, syndur. Vaff, vaff, vaff! Sig. Júl. Jóhannesson. TÖFRAPENNI SANNLEIKANS. Einu sinni var til penni, sem alt af lét þann, sem á honum hélt, skrifa sannleikann, hvort sem hann vildi eða ekki. Maður, sem hét Jakob Londin, sá þennan merki- lega penna í Kínabúð í New Bond stræti. Það var ljómandi fallegur penni, með gulloddi og alls kon- ar skrauti, sem grafið var á hann; og mörgum merkj- um, sem enginn gat lesið né skilið. “Eg ætla að kaupa þennan penna handa henni Letty,” sagði Jakob Londin við sjálfan sig. Þegar hann spurði um verðið á pennanum, varð hann stein- hissa. Penninn kostaði ekki nema 25 cent — þessi merkilegi og fallegi penni. Já, Jakob varð stein- hissa. “Eg fékk þennan penna ákaflega ódýran hjá lögmanni,” sagði Kíninn. “Hann sagði mér, að penninn hefði eyðilagt sig; hann hefði ekkert skrif- að með honum nema sannleika, en það mætti ekki eiga sér stað með lögmenn.” Svo keypti Jakob þennan fallega penna og gaf hann unnustu sinni. Eins og hann var viss um það, að hún væri fallegasta stúlkan 1 heiminum, þannig var hann einnig viss um, að þetta var fallegasti penninn í öllu landinu. Stúlkan hét Letty Ferrars, og hún notaði penn- ann til þess að skrifa með honum ástabréf til unn- usta síns — mannsins, sem gaf henni pennann. En svo vildi svo óheppilega til eitt kvöld, að kærustupörin deildu um eitthvað og urðu bæði fjúk- andi reið. Letty fór heim, tók pennann og skrifaði Jakob grimmasta skammabréf. Hún sagði honum, að sér þætti ekkert vænt um hann lengur og hún sagðist aldrei vilja sjá hann framar né heyra. — Það er að segja, þetta var það, sem hún ætlaði að skrifa. En þið munið það, að penninn gat aldrei látið neitt koma á pappírinn, nema sannleika, og þegar Jakob fékk bréfið frá Letty, var það svona: “Elsku Jakob minn; það hryggir mig ákaflega mikið, að við skyldum láta okkur koma illa saman. Mér þykir enn þá vænna um þig, en mér hefir nokk- urn tíma þótt áður. Esku Jakob, komdu og findu mig, til þess að við getum talað saman og orðið sátt aftur. Þín æfinlega, Letty.” Penninn lét það koma niður á pappírinn, sem Letty hugsaði í raun og veru, þó hún ætlaði sér að skrifa annað. Þegar Jakob fékk bréfið, varð hann himinlif- andi af gleði og hljóp á augabragði" þangað sem Letty átti heima til þess að finna hana. Hún sagði honum þa, að hún vildi ekki sjá hann og ekki tala við hann. En þegar Jakob sýndi henni bréfið, sem hann hafði fengið og hún hafði skrifað með penna sann- leikans, þa kysti hún hann og þau urðu sátt eins og áður. * Sig. Júl. Jóhannesson þýddi. SÖLSKINSSTULKAN. Það var eins og alt gengi á móti henni Helgu htlu. Til þess að byrja með, lét hún vinstri skóinn a hægri fótinn, þegar hún var að klæða sig um morguninn. Svo flækti hún skóreimina sína og sleit hana, af því hún var að flýta sér og reiddist. Hún kom of seint til morgunverðar og hafra- mjölsgrauturinn var orðinn kaldur; en henni féll illa kaldur haframjölsgrautur. Svo þegar hún var rétt um það leyti tilbuin að fara af stað í heimboð til hennar Maríu frænku sinnar, þá fór að rigna; hún varð því að taka ofan aftur nýja hattinn sinn fara úr fallega kjólnum og vera kyr heima. “Þetta er Ijóti dagurinn!” sagði hún skælandi; “alt sýnist vera vitlaust og fara öfugt!” , “Eg skal se^a Þér hvernig þú átt að fara að því að láta alt fara sem bezt,” sagði afi hennar með silfurhárið. “Hvernig er það mögulegt?” spurði Helga litla, og leit stórum augum á afa sinn. Henni fanst afi geta svo mikið, að henni fanst hann vera nærri því almáttugur. “Vertu bara Sólskinsstúlka”,- svaraði afi hennar. “Hvernig er það mögulegt, afi? Það er alveg ó- mögulegt! Það er rigning,” svaraði Helga litla. inu þínu og skrifaðu þær þar. Helga sótti spjaldið og ritstöngina og gamli maðurinn sagði henni að skrifa: “Þegar alt gengur á móti, þa skaltu brosa og finna betra ráð.” Helga var undir eins farin að brosa. Það var ósköp hægt að gera það, því aldrei lá illa á neinum þar sem afi gamli var. “Eg get ekki farið að leika mér hjá henni frænku minni, af því það er farið að rigna; en nú get eg gert nokkuð, sem er enn þá betra, sagði Helga, þegar hún var búin að skrifa: “Eg get byrj- að á því að búa til afmælisgjöf handa henni ömmu, og þú getur farið með hana heim til hennar næstu viku þegar þú ferð; viltu gera það afi? ’ “Auðvitað get eg gert það. Þetta er einmitt það, sem þú átt að gera.” “Og heldurðu að henni ömmu þætti vænt um að fá nokkur orð með gjöfinni fallega skrifuð á spjald?” spurði Helga litla. “Eg er viss um, að henni þætti ósköp vænt um það,” svaraði afi gamli. “Og ef þú skrifar það, þá skal eg setja það í ramma.” Og það, sem Helga litla valdi til þess að skrifa, var þetta: Þegar alt gengur á móti, þá brostu og gerðu gott úr öllu.” Þegar eitthvað gekk illa fyrir Helgu litlu eftir þetta, þá tók hún þá reglu að brosa og gera gott úr öllu. Það gerði henni lífið miklu skemtilegra og þægilegra. Hún tók meira að segja eftir því, að það var síður hætt við því, að hún léti vinstri skóinn á hægri fótinn, ef hún klæddi sig brosandi; og að hún flækti hér um bil aldrei skóreimarnar sínar eða sleit þær eftir þetta. Eftir stuttan tíma var hún orðin svo vön þess- ari reglu, sem afi hennar kendi henni, að hún tók það ekkert nærri sér og hún var upp frá því kölluð “Sólskinsstúlkan.” Sig. Júl. Jóhannesson þýddi. SANKTI KLAUS KVEÐUR Nú er komið sumar og sólin blessuð skín, svo er bezt að kveðja litlu börnin mín. Hjá þeim hefi eg verið í vetur marga stund, verndað þau og fjörgað og glatt á alla lund. Nonna gaf eg kerti og Laugu litla skó, Láru fína sokka — en hvað stelpan hló! Árna gaf eg byssu og önnu hvítan klút, Imbu rauða húfu, en Dóra lítinn hrút. Gaman var að horfa á blessuð börnin smá, Brostu þau og léku og hlupu til og frá. Með þeim hló ég sjálfur og sagði: “Ha, ha, hæ!” Sá ég inn um gluggann á hverjum góðum bæ. Nú er bezt að fara; já fara norður á pól; finn ég ykkur aftur kannske um næstu jól. Verið sæl á meðan, og verið góð og glöð, gleymið ekki’ að lesa og skilja falleg blöð. Verið góð við kisu — að kvelja hana’ er ljótt, karlinn gamli sér ykkur bæði dag og nótt. Leikið hvert við annað með ánægju og frið; eft þið gerið þetta, lánsöm verðið þið. Síðan, þegar kólnar og koma aftur jól, Kláus gamli heilsar í sínum hvíta kjól. Sig. Júl. Jóhannesson. DAUÐI OG LÍF. Maður á Sýrlandi fór eitt sinn með úlfalda og teymdi hann við mú^band. Þá tók dýrið alt í einu að espa sig og æðast með grimmilegum látum og frísaði svo óskaplega, að maðurinn sá ekki annað sýnna, en) að flýja og tók á rás. Hljóp hann alt hvað af tók, unz hann sá brunn nokkurn hjá veg- inum; andblástur dýrsins heyrði hann alt af að baki sér og skreiddist örvita af hræðslu ofan eftir stórsprungu, sem var í ofanverðri brunnþrónni; þar vildi svo vel til, að mórberjarunnur var vaxinn út úr sprungunni, og þreif maðurinn dauðahaldi í runninn og lét aumlega; hann leit upp fyrir sig og sá hausinn, á úlfaldanum teygjast ofan að sér með grimdar bragði, til að rykkja sér upp, og þegar hann leit niður í brunninn, sá hann dreka með uppspertu gini, sem var reiðubúinn að gleypa hann í sig. Og sem veslings maðurinn hékk á,lofti mitt á millj þessara tveggja voðaskepna, þá sér hann í viðbót þriðju ógnina. Hann sá tvær mýs, aðra svarta og hina hvíta, og voru báðar að naga ræturnar undir runnanum; þær nöguðu, sörguðu, rifu, grófu og kröfsuðu moldina frá rótunum og moldin hrundi niðrí; þá leit drekinn upp fyrir sig frá botninum til að sjá hvað langt mundi þangað til að runninn losnaði og hrapaði niður til sín ásamt því, er við hann loddi. Þarna var maðurinn yfirkominn af ótta og angist, umsetinn, umkringdur af ógnum, og hékk hörmulega staddur í dauðhaldi; hann skygndist alt í kringum sig eftir hjálp, en hjálp var hvergi að finna, og þegar hann var að skima þetta í ofboði, þá kom hann auga á eina litla grein, sem eins og seildist að honum út frá mórberjarunnanum, al- sett fullvöxnum og safaþrungnum berjum, og sem hann hafði séð hana kom að honum einhver undar- leg lyst, svo að hann skeytti ekki framar um grimd- aræði úlfsins, eða ógnir drekans í vatninu, og ekki um ilskuvélar músanna, því berin þóttu honum svo girnileg; hann lofaði úlfaldanum að hamast fyrir ofan sig, drekanum að espast fyrir neðan og músun- um að naga rétt hjá sér; hann tók berin og át þau gleymdi öllum ótta og öllum kviða. Þú spyr nú og segir: “Hver er þessi óvitri mað- ur, sem gtur gleymt öllum ótta?” Satt að segja, góði vin, þá ert þú sjálfur þessi santi maðuir, og nú skaltu heyVa þýðingu málsins. Drekinn í hinum djúpa brunni, sem uppsperrir sitt ógurlega gin, er dauðinn; úlfaldinn, sem ógnar að ofan, er hið kvíðafulla og mæðusama líf, en þú ert sá, sem hangir svo hræðilega milli lífsins og dauð- ans á hinum græna runni þessa heims lífs; mýsnar, sem naga ræturnar undir runninum og *greinarnar, sem halda þér uppi, og þar á ofan narta sjálfan þig, þær heita dagur og nótt; hin svarta nagar hægt og leynilega frá kvöldi til morguns, en hin hvíta nagar frá morgni til kvölds, báðar iðnar og ötular að grafa undan þér lífsræturnar; og innan um allan þennan ófögnuð og hryllingar læturðu- ginnast af sællegri fýsn hinna sætu berja munaðarins, svo að þú gleym- ir úlfaldanum, sem er: armæða lífsins, drekanum, sem er: dauðans angist, og músunum báðum, sem eru: dagur og nótt, og gáir einksis nema að hrifsa og sleikja í þig sem mest af berjum þeim, er vaxa utan í hinum sprungna grunni grafarinnar. —Æfintýrabókin. STOLNI TVÍEYRINGURINN. Einu sinni sat heimilisfaðir nokkuh að miðdeg- isverði með konu sinni og börnum og borðaði með þeim einn vinur þeirra, aðkomandi. Og er þau sátu þar og klukkan sló tólf, sá komumaður að dyrnar lukust upp og inn kom dálítið barn; það var nábleikt í framan og í snjóhvítum klæðum. Ekki leit það neitt í kringum sig og ekki mælti það orð frá munni, heldur gekk það beint inn í næsta herbergi. Bráð- um kom það aftur og gekk jafn þegjandi og hljóðlega út um dyrnar. Bæði næsta dag og .daginn þar á eftir, kom barnið alveg með sama hætti. Komumað- ur spurði þá húsbóndann, hverra manna fallega barnið væri, sem kæmi um hádegisbilið á degi hverj- um og gengi inn í herbergið. “Eg hefi ekki séð það,” svaraði maðurinn, “og veit ekki hverra manna það er.” Þegar barnið kom daginn eftir, benti komumað- ur húsbóndanum á það, en hann sá það ekki og hús- móðirin og börnin feáu það1 ekki 'héldur. Þá stóð kQmumaður upp og gekk að herbergisdyrunum, lauk þeim upp í hálfa gátt og gægðist inn. Hann sá þá barnið sitja á gólfinu og vera í óða önn að bora fingrunum í rifurnar milli fjalanna og urga í þeim; en jafnskjótt og það sá ókunna manninn, hvarf það. Því næst sagði hann hjónunum hvað hann hefði séð og lýsti barninu vandlega. Þá kannaðist móðirin við það.og sagði: “Æ,' það er blessað barnið mitt, sem sálaðist fyrir fjórum vikum.” Þau brutu þá upp fjalirnar og fundu einn tví- eyring; barnið hafði fengið hann einu sinni hjá móður sinni til að gefa hann fátæklingi, en það hafði hugsað með sér: “Eg get keypt mér fyrir hann eina tviböku,” hafði svo haldið tvíeyringnum og falið hann í rifu milli gólffjalanna. Þess vegna hafði það enga ró í gröfinni og alt af komið dags daglega um hádegis- bilið til að leita að tvíeyringnum. Foreldrarnir gáfu fátækum manni peningana og sást barnið ekki upp frá því. JEG ELSKA— Af öllum löndum eg elska mest mitt eigið land, og mér finst það bezt, þar gæfu vann eg og gleði fann eg og gæðin flest. Eg elska málið svo hreint og hlýtt svo hvelft sem stálið og þó svo blítt, það mentun bar oss og blessun var oss við blítt og strítt. Eg elska fólkið í bygð og bæ og blessuð fjöllin með eld og snæ, og engið víða og velli fríða og vötn og sæ. Eg elska fossinn í gljúfrum grám og gilin djúpu með læk og ám,- og heiðaklungur og hraunabungur með helli og gjám. Eg elska niðinn í stríðum straum og stormakliðinn í bylgjuflaum og loftið tæra og ljósið skæra sem ljúfan draum. Eg elska vorið með “blóm við barm” og bjartar nætur með sól við arm og skúrir dýrar og döggvar skírar af dagsins hvarm. Af ættjörðinni eg aldrei flý, þar æskuminningin lifir hlý, þar vil eg þreyja, Þar vil eg deyja og vakna á ný. —Kvæði og leikir. Páll Jónsson. Úti blæs golan svo himnesk og hlý, horfinn er veturinn, trúa má því, þrestina heyri eg syngja mót sól. íSumar er komið um dal og um hól. —Stgr. Thoísteinsson. Professional Cards DR. B. J. BRANDSON 216-220 M«dlcal Art» Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Office tlmar: 2—3 Phone: 27 122 Winnlpeg, Manitoba. COLCLEUGH & CO. Vér leggjum sérstaka fi.herzlu fi aC eelja mefiul eftir forskrlftum lœkna. Hln beztu lyf, sem hœgt er aC fá, eru notuB eingöngu. fegar þér komiC meC forskriftina til vor, megiB þér vera viss um, aC ffi rétt þaC aam lseknirinn teknr til. Nötre Dame and Sherbrooke Phones: 87 659 — 87 650 Vér seljum Glftingaieyfisbréf G. W. MAGNUSSON Nuddlæknir. 607 Maryland Street OÞriðja hús norðan við Sarg.) Prone: 88 072 Viðtalstími: kl. 3-7 e.h. og á Sunnudögum frá 11-12 f.h. Heilsan er lifsins bezta gjöf. pér get- ið aftur öðlast hana með [|ROP« TaliB viB DR. WM. IVENS, M.A. M.L.A., 926 Somerset Blk., Winnipeg. Simi: 21 179 Heima: 56 485 pOWLER 0 PTICAL fT°B 294 CARLTON ST. NEXT TO FREE PRESS ANDERSON, GREENE & CO., LTD. námaséríræBingar MeSlimir I Winnipeg Stock Ex- change. öll viðskiftl afgreidd fljðtt og vel. Lindsay Bldg. 226 Notre Dame Wpg. Löpgilt af stjórn Manitoha-fylkis. Sími: 22 164. FinniS oss 1 sam- bandi við námuviðskifti yðar THOMAS H. JOHNSON H. A. BERGMAN íal. lögfræSingar. Skrifstofa: Room 811 McArthur Building, Portage Ave. P.O. Box 1656 Phones: 26 849 og 26 840 LINDAL, BUHR & STEFÁNS0N lslenzkir iögfræðingar. 356 Main St. Tals.: 24 963 peir hafa eiinnig skrifatofur að Lundar, Riverton, Gimli og Piney og eru þar að hitta á eftlrfylgj- andi timum: Lundar: annan hvern miðvikudag Riverton: Fyrsta. fhntudag, Gimli: Fyrsta miðvikudag, Piney: priðja föstudag I hverjuxn mánuði JOSEPH T. THORSON ísl. lögfræðingur Scarth, Guild & Thorson, Skrifstofa: 308 Great West Permanent Building Main St. south of Portage. Phone 22 768 G. S. THORVALDSON, B.A., LL.B. Lðgfræðingur 709 Electric Chambers Talsími: 87 371 A. G. EGGERTSSON fsl. lögfræðingur Hefir rétt til að flytja mál bæði 1 Manitoba og Saskatöhewan Skrifstofa: Wynyard, Sask. A. C. JOHNSON l»07 Confederation Life HWg. WINNIPKG Annast um fasteignir manna. Tek- ur að sér að ávaxta spariíé fólks. Selur eldsábyrgð og bifneiða ábyrgð- ir. Skrifiegum fyrirspufnum svarað samstundis. Skrifstofusimi: 24 263 Heimaslmi: 33 328 J. J. SWANSON & CO. IjI.MITKI) R e n t a 1 b Insurance RealEstate Mortgages 600 PARIS BLDG., WINNPEG. Phiones: 26 349—26 340 Emil Johnson SERVIOE ELEOTRIO Rafmagns Contracting — Allstoim* rafmagnsáhöld scld og við þau gert Eg sel Moffat og CcClary elda- vélar og hefi þwr til sýnis d verk- stœði mínu. 524 SARGENT AVE. (gamla Johnson’s bygrgrinírin vlð Young Street, Wlnnipeg) Verkst.: 31 507 Heima:27 2*6 A. S. BARDAL 848 Sherbrooke 8t. Selur llkkistur og annast um flt- farir. Allur útbúnaður eá beaöL Ennfremur selur hann allakonar minnisvarSa og legsteina. SkrifStofu tals. 86 607 Helmllta Tals.: 58 Dr. C. H. VROMAN Tannlæknir 505 Boyd Building Phone 24 171 WINNIPEG. SIMPSON TRANSFER Verzla með egg-á-dag hænsnafóður. Annast einnig um allar tegundir flutninga. 647 Sargent Ave. Sími 27 240 Holmes Bros. Transter Co. Baggage and Furniture Moving Phone 30 449 668 Alverstone St., Winnipeg ViðakiftiLlesdinga óakað. Giftinga- og Jarðarfara- Blóm með Utlum fyrlrvarai BIRCH Blómsali 503 Portage Ave. Tals.: 30 780 St. John: 2, Ring t DRS. H. R. & H. W. TWEED Tanmlæknar. 406 Standard Bank Bldg. Cor. Portage Ave. og Smith St. Phone A-6545 Winnipeg

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.