Lögberg - 20.09.1928, Blaðsíða 7

Lögberg - 20.09.1928, Blaðsíða 7
LÖGBBRG, FIMTUDAGINN 20. SBPTEMBER 1928. BU. T. Margrét Þórarinsdéttir Tómasson. Fædd 9. ágúst 1841. Dáin 1. júlí 1928. “Sé eg samhljóðan í sögu þinni, skörungsskapar og skyldurækni, skaps og stillingar, styrks og blíðu, vilja og varúðar, vits og dáðar.”' , . Þegar Margrét á Reynistað dó, að- faranótt sunnudagsins 1. júlí, mátti með sanni segja, að félli í val hinn síðasti af landnemunum frá 1876, þeirra er í Mikley (Hecla P.O., Big Island, Man.) hafa dvalið langvist- um; munu þó enn á lífi sumir úr þeim hópi, er eitt sinn áttu þar dvöl, en hafa löngu síðar burtu flutt. — Margrét var fædd á Vestaralandi í Axarfirði, N. Þingeyjarsýslu, 9. ág. 1841. Foreldrar hennar voru Þór- arinn Einarson, bóndi á Vestara- landi, fr.á Klifhaga í sömu sveit. Kona Þórarins, móðir Margrétar, hét Rósa, Vigfúsdóttir, bónda á Byrgi í Kelduhverfi. — Margrét héitin gift- ist þann 25. júní 1876, á Svalbarði í Þistilfirði, Helga Tómassyni frá Hermundarfellsseli í Þistil- firði. Lögðu þau hjón stuttu síðar af stað til Canada, komu til Winnipeg — lentu á Gimli og dvöldu þár nokkra daga, ætluðu fyrst til íslendingafljóts, en fóru til Mikleyjar og festu þar bygð. Dvöldu þau á ýmsum stöðum í Mikley fyrstu árin, en fluttu að Reynistað, er þau svo nefndu, 18. sept. 1883 Hafði hún því átt heima á Reynistað full 45 ár, en í Mikley samtals 52 ár Helgi maður hennar dó árið 1909. Þeim hjónum, Margrétu og Helga, varð 4 barna auðið. Rósa dóttir þeirra^dó ung. Kristín varð fullþroska, giftist hún Vilhjálmi Sigurgeirssyni, prests Jakobssonar frá Grund í Eyja- firði; dó hún frá börnum þeirra ungum. Tveir synir Margrét- ar heitinnar lifa: Kristjón, kaupmaður á Reynistað, kvæntur Sigþóru Þorláksdóttur, ættaðri úr Þistilfirði. Hinn sonur Margrétar er Gunnar, einnig búsettur á Reyhistað, kvæntur Kristínu Kristmundsdóttur Johnson frá Kirkjubóli í Mikley; mun ætt foreldra hennar úr Dalasýslu. — iSyrgðu Margréti látna, auk sona hennar, 14 barna-börn, og barna-barna-börn 7 að tölu. Hjónin á Reynistað tilheyrðu hinu fyrsta landnámstímabili, en voru æ síðan tengd við sögu bygðar sinnar—Mikleyjar. Bú- skapur farnaðist þeim vel, nutu þau þar við hagsýni og vitur- leik húsbóndans og frábærs dugnaðar og þreks húsfreyjunnar, og aðstoðar barnanna, er þau komust á legg. Reynistaðar- heimilið hafði og hefir sérstaka og fágæta afstöðu meðal vestur- íselnzkra heimila. Það stendur nærri miðbiki eyjarinnar við austurströndina. Er yfir vatn að sækja að Mikely í allar áttir, var heimilið því gististaður þegar á landnámstíð, og er það enn. Hefir sá, er þetta ritar, vitað þar 40 næturgesti samtals. Mig minnir, að Margrét heitin segði mér, að flestir hefðu þar gest- ir verið 60 að tölu, var það fyr á árum, þegar húsakynni voru önnur en nú tíðkast. Auk þess.hefir lengi verið rekin verzlun á Reynistað, er þar ávalt fjöldi aðkomufólks, — bygðarbúa, ekki síður en langferðamanna. Munu margir fúslega geta sagt um heimili þetta og hjónin, er þar nú búa og hin, er til moldar eru gengin: “Að garðinum troðin var gatan heim og gott var þar löngum inni. Mér eru hugstæð frá hjörtunum þeim öll hlýindi’ í æsku minni.” Og miðstöð hefir heimilið verið, nærri samkomuhúsi og skóla, sem eðlilega eykur störf þeim, er hlut eiga að máli. Er þetta tekið hér fram í sambandi við störf ágætrar konu þeirrar, sem hér er látinnar minst. Margrét heitin var, að upplagi og skapgerð til, ágætlega fær til að mæta baráttu lífsins. Hún var líkamlega hraust, fjörug og þrekmikil. Hún mátti kallast þróttlunduð kona, átti ríkum tilfinningum yfir að ráða, samfara mikilli skapfestu og trausti Guðs. — Það þurfti kjark til þess að fara að héiman, út í óvissuna, einkum sökum þess, að Helgi heitinn maður hennar var mjög veill til heilsu og naut sín ekki til líkamlegra starfa. En hún lagði alt sitt fram, og þeim blessaðist vel, — og vonir þeirra rættust með efni og kringumstæður allar. Hún var líka góð móðir, og reyndi af ítrasta megni að vera börnum sínum ekki einungis móðir, heldur líka félagi. Vann hún oft með drengjum sínum fyr á árum, stundaði jafnvel fiskiveiðar, bæði á ís og auðu vatni. Við fráfall Kristínar dóttur þeirra hjóna, tóku þau Helgi og Margrét til fósturs Þórunni dóttur-dóttur sína og ólu upp til þroska-aldurs. Er Þórunn nú gift Mr. Val- entínusi Valgarðsson, kennara við miðskóla í Moose Jaw, Sask. Kom hún, ásamt Ingibjörgu kennara systur sinni, til þess að vera við jarðarför ömmu sinnar ásamt bræðrum sínum. Margrét heitin var mjög trúrækin kona, var það mál henni 'heilagt alvörumál, og skipaði tignarsæti í allri hugsun hennar. Var Margreti mikil nautn að lestri guðs orðs, sem daglega er haft um hönd á heimilinu. Reynistaðaheimilið hefir fyr og síðar verið starfandi að kristindóms og kirkjumálum og lagt þar góðan hlut að málum bæði fyr og síðar. Síðari æfiár Margrétar heitinnar, þegar megin-starfi æfi- dagsins var lokið, voru friðsæl elliár. Hún hélt heilsu all-vel, einnig sálarkröftum. Hún gat starfað nokkuð — einnig lesið sér til ánægju. Hún var umkringd af ástvinum: báðir synir hennar í grend við hana, ásamt umhyggjusömum tengdadætr- um og barna-börnum. Naut hún og sérstakrar umhyggju Sig- þóru tengdadóttur sinnar, og var þakklát við bæði Guð og menn. Það var því einkar bjart yfir æfikvöldi hennar; naut hún og virðingar og hlýhugar allra eyjarbúa og var í sérstakri merk- ingu landsnáms-móðir sveitunga sinna, hinn síðasti landnemi þar á lífi úr hópi þeim hinum fyrsta, er festi bygð Iþar um slóð- ir. Átti hún og óbilandi trú á framtíð sveitarinnar sinnar kæru. —Jarðarföri hennar fór fram þann 5. júlí. Var kveðjuathöfn fyrst á heimilinu og síðar fór jarðarförin fram frá kirkjunni. Voru sveitungar hennar mjög fjölmennir við jarðarför hennar. Þar flutti Jónas skáld Stefánsson einkar fagurt kvæði, helgað minningu hinnar látnu. Synir hennar og ástvinahópurinn allur kveður hana með þakklátri minningu og lætur eitt skálda vorra túlka tilfinningar sínar. “Gakk með Guði. góða móðir, blessuð af mðnnum, blessuð af englum; mun nú þinn lávarður leiða þér á móti hópinn þinn himneska heilan aftur.” 16. ágúst 1928. Sigurður ólafsson. vér virðing vottum þér. í spor þín fáar fara, þær flestar mundu svara: “Það ofurefli yrði mér.” Hér brauztu fyrstu brautir. Hve barstu margar þrautir, þinn Guð fær aleinn greint. Þó gæfi’ á borðin bæði og brot-sjó knörinn væði, iþú stefndir móti bylnum beint. Hver hugstór, heilbrigð sinna, hún hlýtur loks að vinna, það lögmál lífsins er. Þó væri kalt að vaka, þú veikst ei hót til baka, og sigur-krans úr býtum ber. í höfn á efri árum MARGRÉT Á REYNISTAÐ. Mælt fram við jarðarför hennar. Vort líf er þrungið þrautum, á þúsund villibrautum, sem fæstir fyrir sjá. Þó þroskast þar hið hæfa, og þinn varð sigur gæfa, —þau stærstu laun sem lífið á. Þín trú var bygð á bjargi* og brosti’ á lífsins fargi — sem fagurt fyrirheit. í gegn um brim og boða og byltinganna voða þér fylgdi’ en aldrei festar sleit. Þú, látna landnáms móðir! hjá líki þínu hljóðir þú ýttir fleyi af bárum með sæmdum, síðla dags Þar ástúð allra þinna þér ávalt kaus að sinna í síðstu geislum sólarlags. Þú leiðst af lífsins vegi á Ijúfum júlí-degi og sveifst í s’umargeim. Á leið til Ijóssins barna þín lýsti trúar-stjarna og leiddi þig að lokum heim. Þig kveður Mikley, móðir! og margir vinir góðir þig harma hér í dag. Og bygðin þín hin bjarta, sem barstu’ í hug og hjarta, nú syngur höfugt sorgarlag. J. S. frá Kaldbak. Guðrún Einarsdóttir Goodman. Fædd 27. febr. 1849 Látin 25. nóv. 1927. Þann 25. nóv. s. 1. andaðist á gamalmennahælinu Betel, á Gimli, ekkjan Guðrún Einarsdóttir Good- man. Hún var fædd á Belgsholti í Melasveit, í Leirár og Mela- hreppi, þann 27. febr. 1849. For- eldrar hennar voru: Einar Jóns- son járnsmiður og kona hans Þrúð- ur Finnbogadóttir. Einar fað- ir Guðrúnar var ættaður úr Hreppum í Árnessýfslu. Þrúður móðir hennar var systir þeirra Finnbogasona: Ásgeirs á Lundum, séra Jakobs á Melum, Kristjáns á Stóra-Fjalli og Teits dýralæknis í Reykjavík. Allir voru þeir bræð- ur miklir merkismenn og hinir mestu atgerfismenn. — Ung gift- ist Guðrún Guðmundi Guðmunds- syni, prests Bjarnasonar á Borg á Mýrum, og konu hans Guðrúnar Þorkelsdóttur. Þau Guðrún og Guðmundur munu hafa gifst stuttu eftir 1870. Þau bjuggu í Suðurríki, skamt frá Borg, og síð- ar á Þursstöðum í Borgarhrepp. Guðmund mann sinn misti Guðrún í sjóinn. Hann druknaði árið 1898(?) á leið frá Borgarnesi til Akraness; voru þeir fjórir á bátn- um og fórust allir nærri landi. Var þá veður hið versta, er skyndilega skall á af útsuðri. Guðm. heitinn var af kunnugum talinn dugnað- armaður, vel greindur og prúð- menni. . Kjör Guðrúnar voru víst mjög erlfið, sem að líkindum læt- ur, þar sem hún, við fráfall manns síns, var eftirskilin með barna- hóp og sum þeirra ung og ósjálf- bjarga. Byrðin, sem féll á móð- urherðar hennar, var þung. Er mér af kunnugum sagt, að hún hafi barist undraverðri baráttu til sigurs fyrir lífstilveru barna sinna. Vakin og solfin, þreytt og og án hvíldar, neytti hún allrar orku sinnar í þarfir þeirra. Áður en Guðrún fór til Ameríku, dvaldi hún ásamt Kristínu, yngsta barni sínu, í 3 ár á Sviðnum á Breiða- firði, hjá tengdasystur sinni, frú Kristínu Guðmundsdóttur. Þau Guðrún og Guðmundur maður hennar, eignuðust 12 börn alls. Af þeim lifa sem hér segir: Ámi, búsettur í Winnipeg, ókvæntur; Kristín, gift Þorsteini Gíslasjmi, verzlnarmanni í Winnipeg. Á ís- landi eru þessi af börnum þeirra hjóna á lífi: Guðrún, gift Magn- úsi Sæmundsyni kaupmanni í Rvík; Margrét, gift Jónasi Jónas- syni, byggingameistara í Reykja- vík; Ingibjörg, gift Kristjáni Jóns- syni, skipstjóra á Patreksfirði; Finnbogi, búsettur í Flatey á Breiðafirði. Dýrleif dóttir þeirra dó fullorðin á íslandi. Til Ame- riku kom Guðrún 4. júlí 1907; fluttist hún þá til Kenora, Ont., til Þrúðar dóttur sinnar og manns hennar, Williams Kristjanssonar, (uppeldisbróður Emile Walters); Dóu þau hjón úr spönsku veikinni haustið 1918. — Guðrún heitin dvaldi um hríð í Winnipeg. Til Betel kom hún 31. des. 1917, og þar dó hún 25. nóv. 1927. Það var á Betel, sem sá, er þetta ritar, kyntist Guðrúnu heitinni. Þótt allmjög væri hún þrotin að heilsu og kröftum, — að eins skuggi þess, sem áður var, — kom hún mér ifyrir sjónir sem einkar fíngerð kona og listræn að eðlis- fari. Hún bar öll einkenni þess, að vera af góðu bergi brotin og hafa notið mentunar og umgeng- ist mentað fólk. Hún var fáskift- in og umgekst fáa, en var óskift- ur vinur þeim, er hún kyntist vel. Sérstæð í skoðunum, að sumu leyti, en greinagóð og vel gefin og innilega trúuð. Naut hún hlý- hugar allra, er henni kyntust á heimili því, er var síðasti áfangi á æfileið hennar. Við jarðarför hennar fór fyrst fram kveðjuat- höfn á Betel, og siðan frá lútersku kirkjunni. Var Guðrún jarðsung- in af þeim, er þetta ritar. 25. ágúst 1928. Sigurður Ólafsson. Mrs. Kristjana Guttormsson. Æfiminning. Kristjana var fædd á íshóli í Bárðardal í september, 1841. Fað- ir hennar hét Jósef Þórarinsson, og voru þeir þremenningar hann og Jón Sigurðsson á Gautlöndum, báðir afkomendur Halldórs Ingj- aldssonar, bónda á Lundabrekku í Bárðardal. Móðir hennar var Sigríður dóttir Þorgríms bónda að íshóli. Þar ólst Kristjana upp. Árið 1866, er hún var 25 ára gðm- ul, giftist hún Ásmundi Guttonns- syni af svonefndri Reykjahlíðar- ætt. Var samverutími þeirra 36 ár, og meðan þau dvöldu á íslandi áttu þau oftast heima á Melrakka- sléttu. Þau eignuðust sjö börn og eru nöfn þeirra þessi: Albert Freeman (nefnir sig Breckman), bóndi við Grass Riv- er, Man. Haraldur Júlíus, bóndi að Aust- urgörðum í Kelduhverfi, í Norður- Þingeyjarsýslu; Páll Siggeir, Snæbjörn Pétur og Tistram, allir dánir; Svafa, gift Jóni Tómassyni, nú dáin; og Kristín Þorbjörg, gift Magnúsi Jónssyni einnig dáin. Árið 1888 fluttu þau til Ame- ríku og, eftir stutta dvöl í Winni- peg, settust að í Baldur, Man. Tíu árum seinna fluttu þau að Mani- toba-vatni og voru með fyrstu landnemum íslenzkum á svæði því, sem nefnt er Big Point. Það- an fluttu þau, ásamt Svöfu dóttur sinni og Jóni Tómassyni manni hennar, að Marshland. Þar misti Kristjana mann sinn. Árið 1909 fluttist hún, ásamt Kristínu dóttur sinni, sem þá var orðin ekkja, og börnum hennar, til Wynyard, Sask. Þar átti hún heima næstu 16 árin. Fór hún þá til dóttur-dóttur sinnar, Kristjönu Bergljótar, dóttur Magnúsar og Kristínar. Er hún gift Þorsteini Árnasyni og býr í Winnipeg. Hjá þeim var Kristjana síðan. Þar andaðist hún úr brjósthimnubólgu 6. dag maímánaðar síðastl. Kristjana sál. hafði sinn fulla skerf af erfiðleikum, fátækt á ís- landi og frumbýlingslíf hér í landi, en henni auðnaðist samt að lifa eftir því sem stendur í versinu: “Ó, veit mér styrk þeim hjálp- arhönd, er hjálpar þarf, að rétta, og mýkja þreyttum þrautabönd, og þjáðum kross að létta.” Hún bæði vann ljósmóðurstörf og hjúkraði öðrum sjúklingum. Hjúkrun sjúklinga hepnaðist henni einstaklega vel. Alt lif hennar var þjónustusemi. Fylgdi hún þar hugsjón meistarans mikla. Dóttur sinni, Mrs. Kristínu John- son, tæringarveikri, hjúkraði hún síðustu 5 ár æfi hennar. Dóttur hennar, Kristjönu, ól hún upp til 13 ára aldúrs. í hvívetna var hún fús til hjálpar. Barnatrú sinni hélt hún óskertri æfina út. “Sæl- ir eru þeir framliðnu, sem i Drotni eru dánir, því þeirra verk fylgja þeim.” M. FRÆKIN SUNDKONA. iSundkonan Ásta Jóhannesdótt- ir, sem nýlega synti umhverfis örfirisey, vann sér það til frægð- ar á laugardaginn 4. ágúst, að synda frá Viðey til Reykjavíkur. Hún kom að landi hjá stein- bryggjunni, og er leiðin talin um 4 km. Var hún eina klukkustund og 55% mín. á leiðinni. Veður var kyrt og gott. Sjávarhiti var 12%stig. Er þetta lengsta sund, sem kona hefir þreytt hér við land í sjó, svo að sögur fari af. — Ekki fékk hún neina hressingu á leiðinni, en tveir bátar fylgdu henni, og var Jón Pálsson sund- kennari í öðrum þeirra. — Fáir vissu um sundið fyr en því var lokið, en þó voru nokkrir menn á steinbryggjunni, þegar sundkonan kom að landi, og fögnuðu þeir henni með húrrahrópum. Hún Bezta Meðalið við Nýrna og Blöðru Sjúkdómum. Þegar Nuga-Tone, þetta ágæta heislulyf, er brúkað dálítinn tíma, þá er afleiðingin æfinlega sú, að allur líkaminn styrkist ótrúlega mikið. Þetta veldur því, að mað- ur losnar við ýmsa sjúkdóma og nýrun, lifrin, maginn og önnur að- al-líffæri, styrkjast mikið. Það læknar einnig taugarnar og vöðv- ana, og sömuleiðis gigtveiki, höf- uðverk, svima og mörg fleiri mein mannanna. Á síðastliðnum 35 árum hafa mil- jónir manna sannfærst um þann undra mátt, sem Nuga-Tone hefir til að uppbyggja líkamann. Það er líka ágætt við lytsarleysi megrun, svefnleysi, taugaveiklun og mörgu fleira því líku. Nuga-Tone fæst hjá öllum lyfsölum og það verður að reynast eins og það er sagt, eða peningunum er skilað aftur. Fáðu þér flösku strax í dag. Taktu engar eftirlíkingar, en heimtaðu ekta Nuga-Tone. hafði synt rösklega alla leið, og var óþjökuð, þegar hún kom að andi. Tveir karlmenn hafa áður synt frá Viðey til Reykjavíkur. Fyrst Benedikt G. Waage (í september- mán. 1914) og síðar Erlingur Páls- son (sumarið 1925). B. G. W. synti í fremur óhagstæðu veðri, en Erlingur synti lengst. Hann fór austarlega úr eynni en kom að landi undan fiskihúsum “Alli- ance”. — Vísir. Frá Islandi. Holti undir Eyjafj. 18. ág. Heyskapur hefir gengið af- bragðsvel fram að þessu. Engin heyfok, ágæt nýting. Allir búnir að hirða af túnum. Kartöfluupp- skera í bezta lagi. Eru menn al- ment farnir að nota sér kartöflur til neytslu. Nýlega var sett um 10—11 hest- afla rafstöð í Varmahlíð. — Verk- ið framkvæmdi Guðmundur Ein- arsson úr Vík í Mýrdal. Eru nú þrír bæir í Vestur-Eyjafjalla- hreppi, sem raflýstir eru, hinir eru Hamragarður og Moldnúpur, 5—7 hestafla stöðvar þar, en fjór- ir bæir raflýstir alls undir Eyja- fjöllum, sá fjórði er Þorvaldsejrri í Austur-Eyjafjallahreppi. Er þar stærsta stöðin, 16 hestafla. Guð- mundur Einarsson setti hana upp. Fyrir skömmu var stofnað Eim- skipafélag Vesturlands og hefir það keypt gufuskipið Nordland, er nefnist nú Vestri. Framkvæmd- arstjóri er Gunnar Hafstein. ísafjarðar kaupstaður er bjrrj- aður á undirbúningi undir raf- veitu til bæjarins, sem ætlast er til að nægi til ljósa, suðu og iðn- aðar. Aflið á að vera úr Fossá, og er byrjað á fyrirhleðslu þar. Prestskosning-fór fram i Vatns- fjarðarsókn 13. þ.m. Umsækjend- ur séra Þorsteinn Jóhannsson á Stað í Steingrímsfirði og Sigurð- ur Haukdal cand. theol.—Mbl. Jón ísleifsson verkfræðingur er hér að athuga vegastæði og brú- arstæði og starfar að mælingum í því sambandi. Er hér að ræða um ófullgerða kafla á austurbraut- inni, athugun og mælingu brúar- stæðis á Bakkakotsá og fyrir- hleðslu í Hafursá og Klifanda í Mýrdal. Stykkishólmi, 8. ágúst. Bifreiðaferðir á milli Stykkis- hólms og Borgarness eru orðnar tíðar. Um síðustu helgi komu 2 eða þrjár bifreiðar þaðan, og í dag er von á tveimur bifreiðum fullsetnum. Láta ferðamenn, sem hingað koma í bifreiðum, mikið af því, hve leiðin sé skemtileg, en einkanlega þykir mönnum fag- urt útsýni af Kerlingarskarði yf- ir Breiðafjörð. Bifreiðarferðirn- ar hafa gengið ágætlega, enda veg- urinn torfærulaus í þurkunum, sem verið hafa. Hér er verið að byggja íshús, sem aðallega verður notað til beitugeymslu. Er það hlutafé- lag, sem stendur að byggingunni. Er útgerð hér að aukast og mikil þörf að geta gejunt beitu í ís. Lestrarfélagið í Stykkishólmi er að láta byggja hús, sem aðallega verður notað fyrir bókasafn fé- lagsins og lestrarstofur. Refaræktunarstöðvar voru sett- ar á stofn hér í Stykkishólmi og og í Elliðaey í vor.—Mbl. ísafirði, 21. ágúst. Allgóð síldveiði i reknet und- anfarið þar til síðustu dagana. Alls hafa aflast hér 2200 tn. — Þorskafli tregur hér nærlendis, eD færamiðaskipin a Vestfjörðum afla vel. Heyfengur er misjafn í sýsl- unni, en nýting ágæt. Akureyri, 21. ágúst. Krossanes verksmiðjan hefir þegar fengið til bræðslu 72,000 mál síldar. í gær var búið að salta á öllu landinu rúmlega 73,000 tn. og krydda rúml. 18,000. Siglufirði, 21. ágúst. Góð síldveiði síðustu viku. Alls hefir verið saltað og krydíað 67,704 tn., í bræðslu um 125,000 mál síldar hér á Siglufirði. — Norðaustanstormur tvo síðustu daga. Flestöll skip liggja inni.— Hér gengur fremu rslæm influ- ensa og mislingar.—Mbl. Akureyrl, 22. ágúst. Á sunnudag fóru tþeir báðir aust- ur að Kílsnesi, Þór og Óðinn, til að reyna að bjarga enska togar- anum, “Max Pemberton”. Þá um kvöldið varð ekkert aðhafst vegna þess að veður var slæmt, og lágu því varðskipin þar um nóttina. Um miðjan dag á mánudag tókst þeim að kippa togaranum út og komu með hann til Akurejrrar í gær- kveldi. Er togarinn furðu lítið skemdur, nokkuð lekur þó, en því valda aðallega saumslit. Hér á að dytta að honum, svo hann kom- i ist suður til Reykjavíkur til við- ! gerðar. — Maðurinn, sem keypti j skipið á strandstaðnum, hefir nú i fengið nokkra menn í félag við | sig, og eru á meðal þeirra bræð- Gyllinœd Lœknast fljótlega “Eg tók mikið út árum saman af þessum slæma sjúkdómi” segir Mrs. W. Hughes, Hoche- laga St., Montreal. “Kvalir, svefnleysi, og alls- konar ill l.óan, var það sem eg átti við að stríða þar til eg reyndi Zam-Buk. Nú veit eg, að það er ekkert til, sem jafn- ast á við þetta ágæta meðal. Síðan það læknaði mig, lang- ar mig innilega til að láta þá, er líða af slíkum sjúkdómi, vita um það. 50c. askjan. Stöðvar kvalir undra fljótt. Græðandi meðal úr plönturíkinu. urnir Vilhjálmur og Jónas Þór á Akureyri, Kristján Gíslason, sá er setti upp olíugeyma “B. P.” og járnsmiður úr Hafnarfirði, sem hefir verið fyrir norðan í sumar að undirbúa björgunina.—Mbl. Sendið korn yðar tii UHTTED grain GROWERSI? LougKeed Building CALGARY Bank of Hamilton Chambers WINNIPEG Fáið beztu tryggingu sem hugsanleg er. <HKhKhKHKHKHKhKhKhKhKhKHKHKhKhKHKHKHKhKhKHKhKhKhKhKKH3 ilj ° ** V £.1* .o»ÍW< Ef þér viljið fá bjórinn sendan á heimilið, þá talsímið 41 111. — Pelissier’s Country Club Special og Golden Glow Ale, er hægt að fá í öllum lögheimiluðum bjórstofum. MACD0NALDS HneCUt Bezta Tóbakið Fyrir Þá, Sem Búa til Sína Eigin Vindlinga. HAFIÐ ÞJER VINI í G AMLAj LANDINU SEM VILJA K0MA TIL CANADA? FARBRÉF TIL og FRÁ TIL ALLRA STAÐA 1 HEIMI Ef svo er, og bér viljið hjálpa þeim til að komast til þessa lands, þá finnið oss. Vér gerum allar nauðsyn- legar ráðstafanir. ALLOWAY &CHAMPION, Rail Agents U MBOSSMENN FYRIR ALLAR EIMSKIPALÍNUR 667 Main Street, Winnipeg. Sími 26 861 eða hver annar Canadian National Railway umboðsm. FARÞEGJUM MŒTT VIÐ HAFNARSTAÐINN 0G LEIÐBEINT TIL ÁFANGASTAÐAR BÚA TIL BJÓR sem er allra beztur, Hop Flavor eða Plain.. Hjá viðskiftavini yðar eða skrifið oss. $1.75 GANADIAN NATIONAL RAILWAYS

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.