Lögberg - 13.12.1928, Blaðsíða 3

ÖGBERG, FIM'JL (JDAGÍNN 13. DESEMBER 1928
Bls. 3
Island fyr og nú
Eftir Þorstein á Grund.
I.
“Kynslóðir koma.kynslóðir
fara, allar sömu æfigöng.”—
Þær hafa á öllum tímum lifað við
misjöfn og breytileg kjör; marg-
breyttar hugsjónir og þrár; þó
má fullyrða, að enginn ættstofn a
jörðu héir, hefir lifað jafn-fjöl-
breytta sögu, sem vér, sem nú er-
um uppi, er kemur fram í svo
mörgum myndum, í uppgötvunum
og leit á öllum sviðum, frá undir-
djúpunum til yztu hæðarmarka
mannvitsins; en íþó er fullkomnun
fjöldans enn þá eigi lengra á leið
komin en svo, að einstaklingur-
inn spyr, eins og Pílatus: hvað er
sannleikur? Sú trú, sem einstæð-
ingnum hefir hlotnast, og stað-
fest er af nákvæmri athugun og
réttri hugsun, myndar í eðli manns
ins mesta festu og hollast og ör-
uggast jafnvægi.
II.
Nú er sumarið að kveðja, hér á
norðurhveli jarðar. Hefir það
verið einn sóldagur; byrjaði eig-
inlega með febrúarmánuði í fyrra-
vetur; á það því margar hugnæm-
ar endurminningar í hugum okk-
ar íslendinga. Má segja, að góð-
æri væri á öllum sviðum, sem yf-
irráðum manna er ósjálfrátt. Vér
göngum að veggtöflunni, þú og eg,
tökum niður dagmiðana 1, 2, 3 o.
s. frv. áfram með töluna; margt
ber fyrir augu; sumir búa yfir
þeirri tilhugsun, að hver dagur-
inn sé langur og bíða með óþreyju
Bréf tii kunningja míns
sérhverjum tíma með starfandi
kynslóð, enda væri það gerræði og
oftraust, að ætla sér að draga | Nú er kosningarbaráttunni lok-
fram myndir, með öllum kostum ■ ið í Bifröst sveit. Þið munið, að
og kynjum, gæðum og göllum, er við ræddum-þau mál iðulega. Vil
fylgja breytingasömu tímabili — eg því í stuttu máli skýra gang
í stuttri blaðagrein. En í sem j þess máls, eins og það kemur mér
fæstum orðum mætti einkenna
tímabilið með þeim skýringum, að
það væri öld hraða og hringiðu,
samvinnu og sérplægni, framtaks-
semi og fjárhættu, frelsis og
mótsagna. •
V.
Þjóðfélagsmál og pólitík.
Það mun eigi vera jafn tíðrædd-
ara um annað meðal íslendinga,
einkum vestan hafs, en hina fyrir-
huguðu minningarhátíð 1930. —
Á þúsund ára tímamótum landa,
þjóða og viðburða, er margs að
mirinast. En í minningu Alþingis
út af fyrir sig, gæti eins vel ver-
ið sorgarathöfn. Það má máske
telja það með minjum, að þingið
er orðið svona gamalt, síðan Þor-
geir stóð þar og forfeður vorir;
en þótt sagan hafi gert lögsögn
Alþingis glæsilega, kendi þess
sama þá og jafnast á síðari árum,.
að flokksaflið réði úrslitum, og að
íslendingseðlið kom fram í mála-
fylgjunni.
Eftir miðalda mókið, fór helzt
að lifna yfir stjórnmálunum, eftir
þjóðfundinn 1850, og eftir að Al-
þingi var endurreist sem ráðgef-
andi, var holt íslendingum, á með-
an þeir höfðu sameiginlegra hags-
muna að gæta út á við, undir leið-
sögn þjóðrækinna föðurlandsvina
var hægra að hafda þeim saman;
l þá var enginn pottur, og því minni
lenzk ^ödd. Runnin frá hjarta-
rótum. — Um það held eg að sé
ekki að villast.
Það var árið 1901, að eg sá
skáldið Sigurbjörn Jóhannsson í
síðasta sinn.
Ógleymanlegur verður sá fund-
ur mér.
Hann kvaddi mig með stefi
einu, var byrjunin á þessa leið:
“Æfðu þrátt þinn eigin mátt”
Þarna talaði líka sannur ís-
lendingur, sem vildi öllum bezt í
öllu.
Vafalaust átti hann ekkert heil-
ræði kærara, en ofangreind orð.
Mér skilst, að í nýaftsöðnum
kosningum hafi staðið á öndverð-
um meiði, íslenzk siðmenning og
svipaðir gripum, sem menn vita Þegar hún gerðist öldruð og
að gerðir hafa verið fyrir sein-
ustu ísöld.
Það er furðulegt, að menn skuli
heilsubiluð, auðsýndi hann henni
fádæma nærgætni og ástúð.
Árið 1906 fluttu þau Björn og
eftir kvöldskuggunum, ýmist af , freisting að “spekúlera” í bitlinga
óánægju með lífið, eða eftir tæki- J matgjöfunum. Áður vantaði okk-
færinu til að vinna myrkranna ur peninga, nú vantar okkur
verk. Aðrir, svo sem synir dags-|menn; óhlutdræga, þjóðholla föð-
ins, finnast of afkastalitlir í sín- urlandsvini; þeir munu vera til,
um verkahring, og *biða næsta og hafa sýnt það, að þeir eru til;
dags með eftirvæntingu; sumir 1 en þeir hafa verið bitnir af stall-
efnishyggjunni, eða reiptogi um inum, svo að þeirra gætir svo lít-
yfirráðin, og enn aðrir við að end-' ið í bili. Á meðan íhaldsflokkur-
urbæta mannkynið, útbreiða guðs- inn var í meiri hluta og réði, á
ríki á jörðu, og aðstoða hann við
skapandi framþróun.
III.
Það mun hafa verið svo í æsku
okkar, að við tókum minna tillit
til þess, hvað tíminn leið hratt og
árunum 1924—2.6, gekk alt skap-
lega, skuldir ríkissjóðs lækkuðu
um 11 miljónir kr., eða um fvo-
fimtu hluta; og þeir voru byrjaðir
á að færa niður tolla og skatta;
En síðan komst samsteyputjórnin
að, bolsar og framóknarmenn, og
dagmiðunum fækkaði, en biðum síðan er það farið að yerða meira
eftirvæntingarfull dagsins, sem með rússnesku sniði. Stríðir það
átti að færa einhverja nýbreytni; fylliiega á móti hugsun íslend-
komast í nýju fötin, fá að fara til ingsins, að hylla þessi timamót,
kirkju, í berjamó, í réttirnar, eða með minningarhátíð um Alþingi..
þ. u. 1. En þessar ívilnir fengust j Þegar skýtur upp misendis_
ekki án skilyrða; almennast voru mönnum með þjóðunum, sem hafa
þetta veitingar með fyrirheiti; ef jag á að láta fjöidann og heimsk_
þu afkastar þessu eða hinu, þá una hlaða undir s,ig geta þeJr
skaltu fá hitt, fá að fara; þá var komið ýmsu athugaverðu á stað
vinnan tignuð og á hana heitið; um hag þjogar sinnar; þótt þeir
það lærði æskan og það myndaði 'ekki illmenni, eru þeir vanalega
þolgæði, lífsgleði og þrek íslend-; svo óheppnir, að störfum þeirra
fyrir sjónir. í staðinn fyrir að
skrifa hverjum og einum, út af
fyrir sig, tek eg léttari leiðina, að
senda þessi orð til ykkar allra í
ein.
Eg kom heim til mín 7. nóvem-
ber. Reyndi eg að átta mig á allri
afstöðu á málum isveitarinnar.
Vanst mér ekkert á. Mátti ekki
svo búið standa Fór eg á fund
Mr. McLeods, eftirlitsmanns
sveitamála fylkisins. Bað hann
segja mér, hvort sveitin mundi j hugsunarháttur annara manna.
vaxin þvií, að halda sjálf uppi j Og þar sé eg ekki um neina sam-
stjórn á fjármálum sínum. Kvað búð að ræða.
hann að með varfærni væri hún En eg vænti þess, að þegar við,
vel þess umkomin. Sagði hann j sem nú lifum, erum gengnir veg
enn fremur, að ekki væri líklegt! allrar veraldar, að þá muni falla
að skattar mundu hækka, þó sveit-1 niður allar orrahríðir, og allir þá
in færi sjálf með eigin fjármál.1 standa saman sem einn maður. Og
Gat hann þess sömuleiðis, að lík- vera samhentir að sjálfstæði og
lega mætti minka svolítið kostnað virðing sveitarinnar.
við rekstur sveitamála, ef engin! Að endingu vil eg láta í ljós þá
áætlun væri gjörð fyrir útgjöld- skoðun, að aldrei mun hér í landi
um við vegavinnu. Spurði hann hafa verið sýnd vasklegri vörn ís-
mig, hvorn eg mundi styðja af j íenzkum “rétti”, en átti sér stað
mönnum þeim, er nú sæktu um j hér í ný-afstöðnum kosningum.
oddvita kosningu. Gat eg þess, að j Um það geta þeir borið, sem
eg mundi styðja Svein Torvalds- þekkja alla örðugleika.
son, þar eð hann sækti undir j Ekki segi eg þetta af yfirlæti
merki þeirra, sem vildu halda uppi eða hroka, en hitt gæti eg hugsað
sjálfstjórn sveitarinnar. Taldi mér, að slík dæmi gætu orðið til
hann það ekk mót von, þar er ís- j hvatningar þeim, sem kynnu við
'~~JS * vanir að fara. slíkt ofurefli að etja, eins og vör
FYRIR FÓLK, SEM
ER MAGAVEIKT.
Meltingarleysi orsakar mikil ó-
þægindi og slæma líðan, og þeir,
sem hafa við hana að stríða ættu
að færa sér í nyt reynslu þeirra,
sem notað hafa Nuga-Tone, t. d.
Mrs. J. M. Blair, Oklawaha, Fla.,
sem hafði þráláta magaveiki, þeg-
ar hún var 64 ár gömul, og varð
ilt af öllu, sem hún neytti. En
hvor annari stoð og styrkur. eftir hún hafði notað Nuga-
Reyndist Pálína börnum þeirra T°ne getur hún borðað hvað sem
Fyrst og fremst er það ljóst, að ,hjóna eins Qg góð amma; liðsinti er og verður gott af öllum mat.
sú menning, sem þarna 'hefir ríkt, 'þeim og leiðbeindi. Hún uppskar Petta ætti að hvetja aðra, sem
er ekki komin frá VesturÆvrópu. i launin af því, þegar hún þurfti Jhafa melt*n£arleysi við að stríða,
Auk'þess sýna jarðfræðis rann- þeirra mqst með. ^11 aS n°ta Nuga-Tone, og gota
sokmr a þessum stöðum, að gnpir Fra Baldur fluttist fjolskyldan , f .. __ Nuva Tone
þessir hafa verið gerðir eftir sein- norður að Manitobavatni; j“«isf6°v* na velvegnaað
, c .i.i. nofðu peir tekið har sitt heimilis- '• « . , . ,
þvi timabili var ... , ,. H það styrkir taugarnar og voðvana
, rettarlandið hvor, Pall og Biörn, , ,
i „„ ,___________________'o? er reglulegur heilsugjafi, sem
j ekki bregst. Þú getur keypt Nuga-
_ ;Tone allstaðar , þar sem meðul
Ekki get eg skilist svo við þess- J eru seld, og ef lyfsalinn hefir það
,. , iPálína til Baldur, og þangað kom
fmna þessa gnpi her a 72. gráðu |tn þeirra að heiman Pfósturdóttir
norðurbreiddar, því að til þessa.þeirra> Petrína ólafsdóttir, og
hafa menn haldið, að þeir fyndust imaður hennar Páll Guðmundsson.
ekki fyrir norðan mitt Þýzkaland. j Bjuggu f jölskyldurnar þar hvor
Og nú er þá spurningin þessi:jmeð annari eins og einn maður
Hvernig stendur á gripum þessumjværi °* voru fósturmæðgurnar
hér norður á Finnmörk?
ustu ísöld, en á
samkonar menning aldauða * j0g þar andaðist Björn
Vestur-Evrópu fyrir löngu. Merki-J janúar 1915.
legt er það líka, að gripir þeir,
sem elztir eru, hafa fundist í norð- ar línur, að eg geti ekki að nokkru lekki vig hendina, þá láttu hann
austanverðri Finnmörk, en gripir hjúkrunarstarfsemi Pálínu. Húnjútvega þár þag frá heildsöluhús-
þeir, sem sunnar hafa fundist, eru var eitiíi lærð ’ hjúkrunarkoria, en inu.
• [meðfæddir hæfileikar hennar til ____________________________________
' . . að líkna og liðsinna, gerðu hana í
Uppruni þessarar mennmgar, hœfa til hjúkrunarstarfsemi, sem !22 jp fvrir
virðist því hafa verið í Austur- inín 1qít«; a k™*; i--------- _ >r r sama verð. Þessi til-
.. . . .. , íÚ.n la*ði stund á bæði hér og boð voru ekki samþykt.
Fmnmork, og hefir svo smamsam- heima. Heyrt hefi eg, að Guð-
an breiðst suður á bóginn. Vegna miujdur Hannesson
lokið á
Justin Galko bað um $107 borg-
un fyrir verk unnið á landamerkja
lendingar væru
sjálfir með sín mál.
'Sveitin heldur nú áfram sjálf-
stæði sínu, Sveinn Thorvaldsson
var kosinn oddviti. Mótsækjand-
inn var Björn Sigvaldason.
Báðir eru þeir mætir menn; eru
búnir hæfileikum meiri en alment
gerist, og atorkumenn.
iSkoðun mína bygði eg á ummæl
höfum við að stríða.
S. C.
Frumbyggjar Noregs.
Hvaðan voru þeir komnir.
Eftir Anthon Björn. fornfr.
Seinustu fjögur árin hafa blöð-
um ráðgjafans, Mr. McLeod, og á in ait at verið að flytja fregnir af
ummælum sveitarskrifara, og á i)vi’ að fundist hafi miklar og
1 John Michalowski bað um $125
v, 1 t lækmr hafi til að fullgera Hamarlik brautina
þessa komumst vér að þeirri nið- loiao a hana lofsorði fynr starf . að brúnni. Hann sagði, að það
urstöðu, að menning þessi sé kom- ennar seni Ju runar onn a ;Ak- þyrkti $325 til að ljúka þessu verki,
i„ „5 „g undanfara h„„„- SCt SSTíS
ar sé að leita þar. Og merkilegt tíma undir stjórn Guðmundar j ^ '
er það, að á seinni árum hafa Hannessonar, sem þá var læknir
fundist fornminjar í Miðasíu og við sPítaiann- ®n heiisa. hennar línsnni milli Bifröst og Gimli
Norðurasíu, sem eru samskonar iey 1 ,e, 1 , e,n^n, startatima Þar-lsveita. Það var tekig fram, að
og þessar fornminjar í Finn- , ar . u/1. ?VL r,a a ver a’ 1)0 þetta verk hefði verið bundið því
mörk, og eru frá seinni tímum, en, _ K ... ’. ' . . skilyrði, að stjórnin legði fram
,• „ t— . j Það er ehhl raunalegt að sitja belminginn af kostnaðinum, en
elztu steinaldargripir 1 Vestur- við dánarbeð þess> sem hefir hug það væru enn engin merki til þess
Evropu. Og yfirhtt er svo mikill 0g hjarta þrungið af elsku og ag stjórnin ætlaði að leggja fram
skyldleiki milli fornleifanna, sem trausti til föðursins algóða 0g þá peninga
fundist hafa í ísíu og hinna, sem syngur honum lof með deyjandi
fundist hafa á Finnmörk, að 4ina vörum' Siíkar voru siðustu stund'
, , ir Pálínu Beck. Hún andaðist 29.
skynngin er su, að austrænar , „ . , , , . ,
, . agust s. 1. a heimili shiu og fost-
þjoðir hafi flutt þessa menningu ursonar síns, Guðmundar S. Guð-
til Noregs. Merkilegt er það og, mundssonar í Keewatin, Ont. —
Skrifari var beðinn að kynna
sér kröfur frá Fred. Tarachuk, þar
sem hann segir að sér hafi verið
vanborgaðir $42 fyrir vegavinnu
1923 og 1925.
Peningar voru veittir til vega-
í þessu sambandi, að nýlega hafa Minning hennar er blessuð öllumjbúta sem hér segir: John Phillip
fundist fornleifar í Rússlandi, þeim> sem nutu hennar mest. Jchuk til brautarinnar austan við
ummælum bankastjórans í Árborg,
sem töldu sjálfstæði sveitarinnar
sjálfsagðan hlut.
Vitanlega standa menn þessir
bezt að vígi að þekkja til allra
málavaxta. Virðist “veil” álykt-
un að gjöra ógildan vitnisburð
þeirra.
merkar fornleifar frá steinöld-
inni í Finnmörk, þar sem A. Num-
medal fornfræðingur hafi unnið
að fornminjarannsóknum.
Rannsóknir þessar eru kostaðar
af “Institut for sammenlignende
Kulturforskning”, og þær hafa á
alveg óvæntan hátt gjörbreytt
‘sem ekki verða skýrðar á annan
hátt en að þjóðflutningar frá Asíu
hafi farið þar yfir.
Að vísu er sambandið milli forn-
leifanna í Asíu og á Finnmörk
ekki fyllilega sannað, en Numme-
dal mun grafa enn meiri sannan-
ir úr jörðu á
Mér virtist þegar í byrjun, að sh°ðun vorri um það, hvernig Nor-
inga í ýmsum erfiðum lífskjörum;
þá var lotið boði og banni for-
eldra og yfirboðara, en stundum í
blindni; afleiðingin varð stefnu-
festa og ábyrgðartilfinning; voru
handsöl einstaklingsins þá trygg-
ari pantur, en stimplaðir samn-
fylgir óblessun. En með það
fyrír augum, að vernda sjálfstæði,
fjárhagsástæður og gamalt þjóð-
skipulag okkar íslendinga, þá er
það íhaldsflokkurinn, sem á til-
verurétt; því að framtíðar afkoma
þjóðarinnar hvílir á fölskum
ingar nú á dögum. — Auðvitað skilningi 'á aðstöðu ,atvinnuveg-
er sú breyting, sem á er orðin, að-
flutt menning; síðan samgöngur
og viðskifti við umheiminn jukust,
hefir sjóndeildarhringurinn stækk-
að, en ^hrífín misntunandi, því
auðlærð er ill danska.
í þessu augnamiði er þá breyt-
ingin slík, að nú er fremur hafin
sókn en vörn hjá uppvaxandi kyn-
slóðinni; í íflestum bygðum og
sveitum landsins, eru stofnuð
ungmennafélög, og þótt þau óneit-
anlega kunni að hafa margt þjóð-
legt og nytsamt á stefnuskrá
sinni, mun það vera alment álit,
að mest beri á samtökum við
skemtanir úti og inni; vitanlega
úti íþróttir, sem er leyfilegt að
telja til skemtana. Þannig lifir
nútíðar félagsskapur mest á þeim;
anna til eðlis og meðala lands og
náttúru.
Ef til vill hefir uppvaxandi og
þroskuð kynslóð nokkrar málsbæt-
ur, því um 40 ára tímabil hefir
má heita verið sífelt góðæri, “en
sú hin kalda undiralda” getur oft
hreyft sig áður en varir, og því
gott að vera ætíð var um sig.
Saga Alþingis verður óumflýj-
anlega erfiðasta — og þá um leíð
vafasamasta rit, sem út hefir ver-
ið gefið á íslenzkri tungu.
YITA-GLAND TÖFLURNAR
tryffffja það, að hænurnar verpa
innan þriggja daga.
Hænurnar hafa lífkirtla eins og
manneskjan og þurfa holdgjafar-
efni. VitajGland töflur eru slíkt
efhi 0g séu þær leystar upp í vatni
aem fyrir hænsnin er sett, þá fara
er það eigi kunnugt, t. d., að Góð- lélegar varphænur strax að verpa.
templarastúkurnar starfi með
miklu fjöri, eða safni að sér með-
limum með aðdráttarafli skemtan-
anna? Þau fyrstu félög sem
stofnuð voru hér á landi meðal
almennings, voru , bindindis- og
málfunda félög; miðuðu þau til
að efla siðgæði og hvetja til fram-
takssemi í búnaði og borgaralegri
stöðu á ýmsan hátt. Þá var um-
bótaþörfin og alvaran þunga-
miðjan, en skemtanir, ef nokkrar
voru, auka-atriði.
IV-
Það er ekki tilgangur sannleik-
ans, að lýsa þjóðum eða einstak-
lingum móðgandi eða blekkjandi,
eða innilykja fyrirmyndir undir
eina og sömu synd; heldur að
lýsa stefnum og hugsunarhætti í
hinum ýmsu greinum þjóðfélags-
málanna, eins og það birtist á
Vísindin hafa nú fundið það efni'
sem nota má til að ráða því alveg
hvernig að hænurnar verpa. —
bk^slm- sýna, að með þvi að nota
hæfilega mikið af Vita Gland
toiium handa hænunum, getur
hæna verpt 300 eggjum, þar sem
meðal hæna verpir að eins 60
eggjum.
Egg, egg og meiri egg, og þrif-
leg hænsni án mikillar fyrirhafn-
ar eða meðala eða mikiis fóðurs.
Bara að láta Vita-Gland töflu í
drvkkjarvatnið. Auðvelt að tvö-
falda ágóðann með sumar-fram-
leiðslu á vetrarverði. Þeir, sem
búa til Vita-Gland töflurnar, eru
svo vissir um ágæti þeirra, að
beir bjóðast til að senda yður box
fyrir ekkert, þannig: sendið enga
peninga, bara nafnið. Yður verða
send með* pósti tvö stór box, sem
hvort kostar $1.25. Þegar þau
koma, þá Iborgið póstinum bara
$1.25 og fáein cents í póstgjald.
Nábúar yðar siá svo hvað eggiun-
um fjölgar hiá yður, kostnaðar-
laust. Vér ábyrgiumst. að þér
verðið ánægður. eða skilum aftur
reningunum. . Skrifið oss strax í
dag og fáið mikið fleiri egg á auð-
veldara og ódvrara hátt.
VITA-GLAND LABORATORTES
1009 Bohah Bldg., Toronto, Ont.
þeir, sem stóðu gegn sjálfsfor-
ráðum, myndu ekki taka nóg til
greina jálfræðis eðli íslendinga.
Bjóst eg við, að það yrði þeim
þungt í skauti. Enda ætla eg, að
það hafi riðið baggamuninn.
Þegar mál þess eðlis er á prjón-
unum, er komið við viðkvæmasta
strenginn hjá okkur. “íslending-
ar viljum vér allir vera” — þegar
til þess kemur. Bendir stjórn-
málasaga íslendinga á þetta, all-
ljóslega.
í sögu okkar hér, mun það nær
dæmalaust, að nokkur maður hafi
sótt um opinbert starf með því
skilyrði, að menn segðu upp sjálf-
stjórn í nokkrum málum. Enda
kemur það mjög í bága við þáj
réttarbreytingu, sem gjörðist
íslandi fyrir fáum árum.
Ekki vildi eg bygð minni svo
illa, að hún gengi á undan í þessu.
“Að halda sitt stryk, vera 1
hættunni stór, og horfa’ ekki um
öxl sér” — þannig skil eg eigið
eðli mitt sem íslendings.
Þetta virðist mér kjarni ís-
lenzkrar hugsunar á fyrri og síð-
ari tíð.
Þótt einhverjir kunni að hafa
stutt að “afsals stefnunni”, veit
eg fyrir víst, að þeim gekk það
eitt til, að þeim virtist sveitin
ekki megnug að “valda” eigin
fjármálum.— Islendingar eru þeir
eigi að síður.
Jón Thoroddsen, íslendingur —
með þeim allra beztu—, ræðir við
landi sínu á þessa leið:
‘‘Sá, sem að eigin á afl, aldregi
treystir né reynir,
tilfalla, um hættulegt haf, hrekst
fyrir vindi og straum
Alt eins og ítalaust fley, ellegar
sjóbarinn drumbur,
Rán sem að skellir við sker,
skolar svo brotnm á sand.
Hinn, sá er vongóður var 0g
vann meðan kraftarnir leyfðu,
öndverður andstrejoni rís,
ókvíðinn hættuna sér, —
oft honum ásmegin jók, svo all-
ar fékk þrautirnar sigrað,
stýrandi hjálpræðishönd, hulin
þeim vonina brast,
ó, þú ættgöfga þjóð, sem eyjuna
snæföllnu byggir!
Víst ekki vantreysta mátt, við-
reisnar muni þér unt.
Hvað skóp feðranna frægð og
frelsið og búsældir studdi?
Hvað—nema dygðir og dáð,
drenglyndi, hugur og fjör?”
Hér skilst mér að tali al-ís-
B. E. S. ;33-21-lE, $10; M. Wochyshen til
jbrautar norðan við 26-21-2E, $50;
jSamþykt var að biðja stjórnardeild
'opinberra verka um leyfi til að
jmega nota $500, sem hún hafði
jveitt til Jakobs línunnar, sem hér
segir: $75 fyrir vegabót norðan
. ............. . Áttundi fundur var haldinn í Ár- við fyrir.0vegabót
FlnnmBrk. „r b«»s- .Mnn, 17. »kt. «28 »s 'X
Ágrip af fundargerð
Sveitarráðsiní í Bifröst.
vegna bíða menn frekari rann-
sókna hans með óþreyju.
En hvenær komu þá hinir aust-
aði kl. 11.15 f. h. Allir sveitar-!ir ™e\ao,n linuna’ towshiPs linuna
j ráðsmenn viðstaddir nema Tom-
iasson frá 6. deild. Fundargern-
og Jakobs línuna.
Eftirfylgjandi vegabætur voru
samþyktar: Til vegarins norðan
við 33-23-lE, $25, Mr. Meier. Jóni
egur hefir bygst, og auk þess fært
oss upp í hendurnar mjög þýð-
ingarmikil gögn fyrir rannsókn
Norðurálfufornfræða yfirleitt.
Það er því engin furða, að forn-
fræðingar víðsvegar um Norður-
álfu fylgjast með rannsóknum
Nummedals með mesta áhuga.
Það er því líklega rétt, að skýra
nokkuð gjörr frá þessum rann-
sóknum og sýna hverja þýðingu
hinar fundnu fornmenjar hafa.
Fyrst er þá að minnast á,
hvernig menn hafa álitið að menn-
ing hafi vaxið upp í Noregi. Menn
hafa talið það sjálfsagt, að hinir
fyrstu frumbyggjar Noregs. hafi
komið sunnan að, og að vagga'
þeirra hafi verið í Vestur-Evrópu,
á! þar sem var merkileg steinaldar-
menning þegar á ísöld.
Menn álíta, að jafnframt því,
sem ísinn leysti, hafi mannkynið
í Vestur-Evrópu flutt sig norður
á bóginn og smámsaman mjakast
norður í Danmörk og þaðan yfir á
Skán og meðfram vesturströnd
Svíþjóðar til Noregs. En mönn-
um hefir ekki komið saman um,
hvenær þetta hefir verið; aðeins
kom mönnum saman um, að land-
námsmenn Noregs værju komnir
að sunnan. Menn töldu því, að
elztu fornminja í Noregi væri að
leita á suðurströndinni, því að
nyrðri 'hluti landsins hefði ekki
bygst fyr en seint á steinöldinni.
Eftir fornleifafundum að dæma
virtist ' ilengi vel, sem skoðun
þessi væri rétt. En seinustu tíu
árin hefir Nummedal fundið á
ströndinni á Mæri ýmsa gripi, er
sýnilega voru eldri en þeir forn-
gripir, sem fundist höfðu áður, og
komu því í bág við skoðanir manna
um bygging Noregs. En þó virt-
ust gripir þessir benda á sam-
hengi milli elstu steinaldarmenn-
ingar vorrar og steinaldarmenn-
ingarinnar í Vestur-Evrópu.
Seinustu rannsóknir Nummedals
í Finnmörk kollvarpa algerlega
öllum fyrri kenningum. Það sem
er merkilegast við rannsóknirnar
á hinum fornu bústöðum þar, er
þetta, að gripir þeir, sem þar 'hafa
fundist, eru gjörólikir þeim stein-
aldargripum, sem fundist hafa áð-
ur í Noregi og öðrum Norðurlönd-
um, og þeir benda til miklu lægra
menningarstigs, en nokkrir þeir
forngripir, er vér þektum áður.
Gripir þessir eru mjög svipaðir
gripum, sem fundist hafa frá
elztu steinöld Norðurálfu, jafnvel
ingur frá síðasta fundi var les-
rænu frumbyggjar til Noregs og inn og staðfestur. c. . ... . ,,
af hvaða þjóðflokkj voru þeir? I Bréf var lesið frá Municipal, ,1J?U, on ia .lð að llta ettir. að
Fyrri hluta þessarar spurningar Commissioner, þar sem farið var|®e® 'flam £?•«
verður ekki svarað á annan hátt fram a’ að sv-eitairáðið breytti u n ’ B’ J’ i''fman fallð
verour exxi svaraö a annan hatt , f „ iq2R viðvíkiandi að lata hreinsa skurðinn með-
en þann, að þeir hafi komið til afslæti* á skatti> sem borgaður fram Jakobs brautinni og borgist
Noregs eftir seinustu ísöld, en þó |Væri á réttum tíma og af auka-lur almennum sjoði. Vegabætur
mjög snemma. Það er ekki hægt að gjaldi ef of lengi dragist ag austan við 24-24h2E voru faldar
ákveða neitt árabil, en jarðfræðin greiða skattinn, þannig, að auka_ |sveilarraðsmönnum fyrir 7. og 8.
segir, að það muni hafa verið 10 lo?in kæmust í samræmi við Sect.|úei • VJ'Jferð a skur 1 ®unnan
til 20 hús áriim fvr,V Tfriota 1128 (1) af Municipal Assessment!Vlð var falln **krlfara
20 þus. arum fynr Knsts fæð-jAct) R M Þessi lagakafli ger_ þanmg, að hann fengi nauðsyn-
iir ráð fyrir 10% afslætti, ef borg-
ingu. Seinni hluta spurningarinn-
ar er þó enn örðugra að svara, að er í tæka tíð, og auka-gjaldi ef
því að engin mannabein frá þeim of lengi dregst að borga skattinn.
tíma hafa fundist, en sænskur vís- j Viðauki við aukalögin, í samræmi
indamaður álítur, að stutthöfð- við Þetta> var samÞyktur.
arnir á Vesturlandi beri enn ætt-1 Skrifari skýrði frá’ að hann
areinkenni
ins,
legar upplýsingar því verki við-
víkjandi hjá hlutaðeigandi verk-
fræðingi. Oddviti skýrði frá, að
Nelson Barrett verkfræðingur
gæti ekki gert mælingar í grend
við Silver fyr en jörð væri frosin.
Viðvíkjandi fyrirspurn frá Skafta
,, gæti fengið Friðgeir Sigvaldason, ■■■■■■■
austræna þjóðflokks- lRivertoili til að gerast innköllun- Bergnuw, hvort sveitarraðið ætl-
sem fluttist á steinöldinni í armaður með sömu kjörum einsiaði ser að innhalla skatta af lönd-
'landið nyrzt og fluttist svo smám'
saman suður á bóginn. • Þetta er
þó svo hæpin getgáta, að maður
getur ekki tekið hana gilda._____
—Lesb. Mbl.
og aðrir innköllunarmenn hefðu|um’ sem vatn hefði ,flætt yfir úf
Minning.
Anna Pálína Benjamnsdóttir
Beck var fædd á Leifsstöðum í
Eyjafirði, 23. júní 1850. Hún _ . . . . B e „
misti móður sína 8> ára gömul og ®chooi. Act. R. ». M.
tregaði hana sárt, því hún var ' " *"
heitlynd, tilfinninganæm og trygg-
lynd með afbrigðum, með skarpan
skilning á öllu því, sem fram fór
i kring um hana, og þeim sálar-
einkennum hélt hún til síðustu
stundar.
Nóvember 11. 1875 gekk hún að
eiga Björn Guðlaugsson frá Hálsi
í Svarfaðardal. Mestan sinn bú-
skap á íslandi bjuggu þau að
Kvíabekk í Fljótum í Eyjafjarðar-,
sýslu. Ekki varð þeim hjónum
barna auðið, en þriggja vikna
haft. Meiri hluti sveitarráðs-
manna var á þeirri skoðun, að ut-
Misveitarmaður væri fenginn til
að gegna þessu starfi. Skrifara
var falið, að auglýsa eftir inn-
köllunarmanni.
Dr. S. O. Thompson mætti fyrir
hönd Riverton skólans. Hélt hann
því fram, að samþykt sveitarráðs-
ins frá í fyrra, væri ekki lögum
samkvæm, þar gem tillag til skól-
ans er ekki í samræmi við Públic
Hann fór
fram á tíu mánaða tillag fyrir
tvær kenslustofurnar og níu mán-
aða tillag fyrir hinar tvær af Riv-
erton skóla. Oddviti skýrði frá,
að þetta hefði komist á áður en
hann varð oddviti. Enn fremur,
að umrædd samþykt gerði öllum
skólunum jafnt til og ekkert væri
hægt að gera í þessu máli, fyr en
talað væri við mentamáladeildina
um það.
Oddviti skýrði frá, að Sigvalda-
son °g Austman hefðu lokið við
eina mílu af Crooked Lake skurð-
gamalt stúlkubarn tóku þau af,inurn> eins og nm hcfði verið sam_
sárfátækum foreldrum, og ólu upp|ið> en Þar ?em ^eir hefóu tapað a
eins og væri þeirra eigið. verkinu, þá vildu þeir ekki gera
Til þessa lands kom Pálína árið
1904, þá með ársgamlan dreng
fósturdóttur sinnar, Guðmund
SvavaK að nafni — mjög bilaðan
á heilsu, og taldi hún það krafta-
verk, að barnið skyldi lifa af
ferðalagið frá lslandi og til þessa
lands. Maður hennar hafði kom-
ið hingað til lands árinu áður og
hafði þegar útvegað henni veru-
stað hjá Jóhanni Johnson og konu
hans Gróu, sem bjuggu á section
20 Argyle-bygð. Reyndust þau
hjón henni þá, og ávalt síðan,
mæta vel. N
Þegar hún kom að 20 með þenn-
an vesæla dreng á handleggnum,
sagði Jóhann við hana í góðu
gamni: “Þú hefir ekki verið að
hugsa um að græða.” —> “Það er
nú einmitt það, sem eg hugsaði
um,” var hennar snara og snjalla
svar. Litli pilturinn óx upp og
bar gæfu til að reynast ömmu
sinni — eins og hann ávalt kall-
aði hana, — eins og bezti sonur.
þá þrjá-fjórðu af mílu, sem eftir
væri fyrir minna en 20c hvert ten-
ings yard. The Good Roads Board,
sagði oddviti, hefði gefið þetta
fordæmi og borgað þetta verð
fyrir verk, sem fullgera þurfti í
haust. Oddvita og skrifara var
falið að semja um þetta verk.
'Bergman bræður kvörtuðu um,
að iþeir gætu ekki lokið við vega-
bótavinnu, sem þeir höfðu samið
um milli Townships 21 og 22 í 1.
deild, vegna þess, að hinni upp-
haflegu áætlun hefði verið breytt.
Þessi breyting veldur því, að þeir
sögðu, að verðið verður meira en
við var búist i fyrstu. Skrifara
var falið, að fá hina upphaflegu
áætlun frá The Good Roads
Board.
G. G. Martin og B. Baldvinsson
gerðu tilboð um að byggja nokkuð
af Lord Selkirk brautinni. Hinn
fyrnefndi eina milu austan við
29-22-4E fyrir 35c. ten. yard, og
hinn síðarnfendi austan við 32-
svon. “Good Roads” skurði, þá
lofaðist sveitarráðið til að athuga
það mál. J. G. Jóhannsson kvart-
aði um að flætt hefði yfir sitt land
úr samskonar skurðum. Sveitar-
ráðið. lofaði að taka þetta fyrir á
næsta funéi.
Samkvæmt bendingu frá Odd-
vita, var samþykt að bæjarnenfnd-
in í Riverton sé látin vita, að lóð-
ir, sem hún hefir tekið á leigu,.
verði að vera tilbúnar til afnota
fyrirvaralaust, ef sveitarráðið geti
selt þær.
Mr. Wardrop, fyrír hönd Le
Page Lumber Co., skýrði frá, að
viður, sem sveitarráðið hefði tek-
ið löghaldi á, á S.E. 4-22-lE, og
selt félaginu, hefði verið stolið,
og óskaði hann, að verðið fyrir
hann yrði endurgoldið.. Var þessu
máli vísað til lögmanns sveitar-
innar.
Aukalög voru samþykt, þar sem
tilteknir voru kjörstaðir 1928.
Umsókn frá Mrs. S. Oddson,
Árborg, um undanþágu frá skatti
samkvæmt Soldiers’ Taxation
reglugerð, var samþykt, að fengnu
samþykki frá Municipal Commis-
sioner.
Eftirfylgjandi útborganir sam-
þyktar: Ward 1, $234.94; Ward
2, $396.68; Ward 3, $3.00; Ward
4, $4.00; Ward 5, $16.87; Ward 7,
$37.50; Ward 8, $67.47; Village
of Riverton, $147.27; Village of
Arborg, $112.50; Special GÍrants,
$29.00; Expense, $39.00; Office
Expense, $85.00; Travelling Exp.,
$38.80; Printing and Stationery,
$18.18; Charit.y $15.00; Health,
$142.50; Hospitals, $348.71; Nox.
Weeds, $100.00; Legal Expense,
$20.00. — Total, $1,941.97.
Næsti fundu rverðtir haldinn í
Árborg 7. des. 1928.
EG SJÁLF.
Eg hefi tölt hin tæpu börð
og teigað rammar skálar,
löngum gengið í grýtta jörð
gróður minnar sálar.
R. J. Davíðsson.
t