Lögberg - 03.01.1929, Side 3

LÖGBERG FIMTUDAGINN 3. JANÚAR 1929.
Bls. 3.

SOLSKIN

TRYGGUR VINUR.
Odysseifur ferðaðist ár eftir ár yfir lönd og
böf. Loksins kom liann lieim í landið sitt. Hann
gekk hægum skrefum heim að hliðinu á höllinni
sinni. Hann þráði að fá að vita, hvort kona
hans og sonur væru enn á lífi og heil heilsu.
Það voru tuttugu ár síðan hann fór að lieim-
an í fjarlægt land, til þess að berjast þar í
Trójuborgar-stríðinu mikla.
Þegar hann lagði af stað, var hann ungur
og glæsilegur og í skrautlegum herklæðum. En
nú kom h'ann heim þreyttur og ellilegur og illa
til reika, eins og gamall og fátækur förumaður.
Þegar hann kom heim, geltu hundarnir í
liallargarðinum, og þjónarnir reyndu að lirekja
hann burtu. Engum liugkvæmdist, að þar væri
kominn hinn mikli Ódysseifur. Kona hans og
sonur þektu liann ekki, hvað þá aðrir.
Gamall hundur lá þar í sólskininu fast við
dyrnar. Það var Argus. Hann liafði verið
hverjum hundi frárxú og fegurri á yngri árum
og hið mesta eftirtlætisgoð Ódysseifs. Nú vai^
hann ellihrumur og haltur og næstum því
blindur.
Þegar Ódys'seifur nálgaðist, reisti hundur-
inn höfuðið og þefaði af honum. Gleðin ljom-
aði í augum hans. Hann reyndi að staulast á
fætur og dillaði rófunni af voikum mætti.
ódysseifur laut niður og klappaði á höfuð
hans. Hundurinn gelti af gleði og revndi aftur
að standa upp, en þá féll hann dauður við fætur
liúsbónda síns.
Veslings tryggi hundurinn hafði þekt lnxs-
bónda sinn eftir öll þessi ár. Hann einn varð
til þess að fagna honum og bjóða hann vel-
kominn.
BARNIÐ FRA ÚRBINÓ.
Endur fyrir löngu var leirkerasmiður einn í
borginni Úrbínó á Italíu. Hann hét Benedikt
og var listamaður í iðn sinni. Hann átti eina
dóttur, sem hét Pasifika. Hann unni lienni mjög.
Eitt var það, sem hann unni þó jafnvel enn þá
meira, það var leirkerasmíðið, ]>að var honum
hjartfólgnara en alt annað. Honurn var það hin
nxesta sorg að eiga engan son, sem gæti tekið
við iðninni að honum látnum. Honum var þetta
ennþá meiri hugarraun, vegxxa þess, að liinu-
megin við f jöllin var ungur maður að vinna sér
frægð fyrir sömu iðn, og Benedikt óttaðist, að
frægð ættborgar hans væri í veði.
í nágrenninu var málari, sem átti fallegan
sjö ára gamlan dreng, sem Iiét Rafael. Snemma
læi’ði litli drengurinn að blanda litum og mála.
Hann var daglegur gestur hjá Benedikt og var
honum hjartfólginn. Tímunum saman stóð
drengurinn og starði á leii’kerasmiðinn. Hann
gætti að hverju handtaki og setti það vel á sig.
Pasifika, og Rafael voru góðir vinir. Hún
átti aldrei svo annríkt, að hxin gæfi sér ekki tíma
til að leika sér við hann. Bezti vinurinn, sem
Rafael átti, hét Lúkas. Hann hafði komið
þangað xxr sveitinni, til þess að læra leirkera-
smíði af Benedikt. Hann var fríður isýnum, hár
og tígulegur og hið mesta ljúfmenni. Haixn
unni Pasifiku hugástum.
Þótt'Lúkas væri góður og fallegur drengur,
þó var honum ósýnt ósýnt um leirkerasmíðið.
Hann vxssi það vel sjálfur, að hann mundi aldr-
ei verða neinn listamaður, í þeirri iðn. Hann
vissi einxxg, að Benedikt muixdi aldrei verða
fús á að gifta dóttur sína öðrum en listamanni.
Hann hafði litla von um að fá hennar. Hamx
sagði Rafael oft fi'á þessum vandræðum sínum.
Rafael kendi í brjósti um hann og huglirevsti
hann eftir mætti.
Eitt sinn kom Lxxkas til Rafaels með öndina
í hálsinum. Hann sagði, að lxertogi þar í grend-
inni hefði pantað stórt leirker og fat. Það átti
að vera vinargjöf. Allir stai-fsmenn og nem-
endxxr Benedikts áttu nxi að gera leirker og föt,
ef vera mætti að eitthvað af því fyndi náð x axxg-
um hertogans. Benedikt hafði lýst yfii*, að hver
senx sigraði í þessari kepni, ætti kost á að verða
meðeigandi í iðnresktrinum og fá dóttur hans
fyi’ir konu. Vesalings Lxxkas var mjög hrvgg-
ur. Hann vissi, að það var úti xim’ að hann
fengi hana nokkurntíma.
Rafael sárkendi í brjósti um hann. Hann
spurði Lúkas lxve langan tíma hann Íiefði til
þess að búa til kerin.
“Þrjá mánuði,” svaraði Lúkas, “en það má
eixxxx gilda. Eg get ekki gert það á þremur
árum. ”
Rafael hug.saði sig um langa stund. Loks
sagði hann: “Lúkas, eg skal nxála kerið og
fatið.” ‘
Ef Tjxxkas hefði ekki verið svona sorgbitinn,
mundi hann hafa skellihlegið.
“ Já, en eg kann að mála,” sagði Rafael. “Eg
hefi lært mikið af pabba mínum og honum Bene-
dikt. Góði Lxíkas, lofaðu mér að reyna það.”
Lúkas var barngóður og vildi ekki hryggja
drenginn, svo að hann samþykti þetta loksins.
Á hverjum mox'gni hljóp Rafael xxpp stigann,
sem lá upp að vinnustofu Lúkasar. Pasifika
helt að hann kæmi þangað til þess að lragga
Lúkas. Henni kom ekki í hug, að sjö ára barn
stæði þar við vinnualla daga.
Rafael hugsaði með þakklæti um alt það. som
hann var búinn að læra af föður sínum og Bene-
dikt. Nxx kom það í góðar þarfir. Hann vann
stöðugt af kappi og lét engan sjá það, sem hann
var áð vinna, ekki einu sinni vin sinn, senx liann
var að reyna að hjálpa. Lúkas
vinna, en mjög var hann dapur
hamaðist að
í bragði og
vonlaus um árangur af starfinu.
Loks rann upp síðasti dagurinn í þessum
þremur mánuðum. Daginn eftir átti hertoginn
að velja fegurstu sixxíðina af öllum sem unnið
liafði verið.
Rafael kallaði á Lúkas, til þess að sýna hon-
um það, senx liamx hafði unnið. Hendurnar á
honum skulfu af áhuganum, þegar hann afhjúp-
aði kerið og fatið.
Lúkas varð svo forviða af fegurð þess, að
hann kvaðst aldrei hafa þvílíkt augum litið. Og
Rafael hoppaði og dansaði af fögnuði.
“En Rafael,” sagði Lúkas, “eg hefi ekkert
gagn af þessu, ekki hefi eg búið þetta til. Eg
gæti aldrei orðið ánægður með að liafá fengið
Pasifiku með svikum. Eg gæti ekki gert það.”
“Bíddu rólegnx-,” sagði barnið. !‘Eg hefi
hugsað upp ráð sem dugir.”
Næsta morgun var ákveðin stund, þegar lxer-
toginn áttii að líta á gripina. TJngir menn
stryemdu að úr öllum áttum með smíðar sínar.
Þeim var raðað í langar raðir í vinnustofu
hlutur var tölusettur. Þar
svo að engin hlutdrægni gæti
Benedikts. Hver
stóð ekkert nafn
átt sér stað.
Benedikt og nokkrir vinir hans biðxx hertog-
ans í stofu framan við verkstæðið. Þar stóð
Rafael litli og hélt fast í hönd föður síns. Hann
var fölur og fxxllur af kvíða og eftirvæntingu.
Þegar hertoginn kom, fvlgdi Benedikt lion-
unx inn í vinnustofuna. Hann gekk milli rað-
anna og leit á hvern hlut og sagði eitthvað gott
um hvenx þeirra. Alt í einu nam lxann staðar.
“Þetta ber af því öllu,” sagði hann og’sneri
sér að Benedikt. “Hver hefir málað þetta?”
Benedikt gekk að gripunum og Teit á þá.
“Það er enginn af mínum mönnum,” sagði
hann. “Enginn af lærisveinum mínum er fær
um að mála svona fagurlega.” Hann sneri sér
nú fram til fólksins og kallaði: “Hver hefir
töluna ellefu? Hertoginn hefir valið gripina
þína.”
Það vai’ð ys í mannþrönginni, en þá gekk
Rafael litli fram og sagði: “Eg málaði það, eg
heiti Rafael.”
Allir xxrðu forviða. Menn þyrptust að, til
þess að sjá litla listamanninn og smíðina hans.
Tárin komu fram í augu hertogans. Hann
tók dýran gimstein, sem hékk á gullkeðju unx
háls hans og rétti að Rafael. “Þetta eru fyrstu
verðlaunin þín,”sagði hann. “Þxx munt fá þau
möi’g, undraverða barn.”
Rafael kysti hönd hertogans. Hann sneri
sér að pabba sínum og sagði: “Er það satt, að
kerið mitt liafi verið valið?”
Faðir hans hneigði höfuðið.
Rafael leit þá til Benedikts og sagði: “Þá
vil eg fá verðlaunin, sem lofað hefir verið.”
Það varð dálítill hlátur um alt húsið.
, “Eg er lærisveinn þinn,” sagði barnið. “Ef
þú hefðir ekki verið búinn að kenxxa mér, þá
hefði eg aldrei getað gert þetta. Nú vil eg gefa
Lúkasi vini mínum verðlaunin. En hamx er
bezti maðurinn, ®em til er, og hann elskar Pasi-
fiku svo mikið, og hún harm.”
Tárin komu fram í augu Benedikts. “Eg
get ekki neitað þér um neitt, barnið mitt,” sagði
haixn. “Þú munt halda uppi frægð ættborgar
okkar betur en nokkurn órar fyrir.”
Benedikt stóð við oi*ð sín, og þarf ekki að
lýsa þakklæti elskendanna til litla drengsins,
sem svo vel og drengilega hafði leyst úr vand-
ræðum þeirra. — Samlestrarbók S. A.
BARNAÞULA.
Oí
I.
Daggartái’ið liljur laugar,
litna freðnar hjartataugar.
MiOi’gunroðans bjamxa-baugar
blómin vekja endui’hrest.
“A misjöfnu þrífast börnin bezt.”
Solargeislans ástai'auga
á sig finna þau stara,
■ rétta honum bikar rjóðra hungangsvara.
Helga, Inga, Halla, Stína
hlaupa xxt með brúður sínar;
þær eru orðnar fjaðrafínar,
fengu þær allar hatta og kjól,
rauða skikkju og rennistól;
vilja þær þegar veðrið lilýnar
veita þeim sól og gleði.
Langt finst þeim, sem liggja inni á 'beði.
Af sólarx’lnum glugginn grætur
gleðitárunx daga og nætur.
“Sá lxefir nóg, sér nægja lætui’,”
nú skal sækja í fjöru skel,
þreyta lilaup um móa og mel.
Vinna öllu brotnu bætur,
'byggja hús og 'smala.
Liggja úti leggii’, gler og vala.
Mangi, Siggi, Mundi, Geiri
mætast fram á sjávareyri,
setja báta fleiri og fleiri
fi’anx úr breiðri, í-uddri vöi’,
vilja þeir lialda í veiðiför,
sækja afla meiri, meiri,
nxarinn sig þó ylgi.
En kappi er bezt að forsjá ávalt fylgi.
II.
Vertu öllum gegn og góður,
gleddu bæði föður og móður;
þyki þér lífsins þungur róður,
þegar á þig hallar,
“þolinmæðin þrautir vinnur allar”.
Sitji einhver liugar liljóður,
huggaðu þá, sem líða.
Hjartans kulda barnabrosin þýða.
Viljirðu sigra og verða mestur,
vinst, ei neinn á stríði frestur.
Þig ef stundum þi’ekið brestur,
þá er að vaka og biðja;
Sannleikurinn er sagna beztur,
svo að þér megi treysta.
Glæddu þennan guðdómlega neista.
Alt, sem lifir, hörpu hvllir,
hæð og dal og lá hún gyllir,
gjörvalt lífið fögnuð fvllir,
flytur okkur nýjan óð.
Hún er bæði lxlý ög góð.
Þegar hún sína strengi stillir,
starfs og elsku hljóma
lætur hún gegn um loftsins bvlgjur óma.
Heyrið það, börn mín, liún er að kalla
liátt og snjalt á alla, alla.
Tlt til nesja, fi*am til fjalla,
foss og sjór og urð og grund
gefa ykkur gull í mund.
Við skulum að hennar fótum falla,
fús að starfa og unna.
Það eru beztu börnin, sem ])að kunna.
Ólína Andrésdðttir.
-í Samlestrarbók S. A.
APINN OG REFURINN.
Eftir dauða ljónsins söfnuðust dýrin sam-
an til að velja sér nýjan konung. Var ]>á kórón-
an liátíðlega borin á kjörstaðinn og lögð niður
á grasblett mitt á meðal þeirra, sem í kjöri voru.
Með því nú að ljónið liafði ekki látið eftir sig
erfingja, þá buðu sig fram þrjú konungsefni:
pardusdýrið, tígrisdýrið og úlfurinn, en ekkert
þeirra gat fengið eitt einasta atkvæði, því dýr-
ununx stóð ótti og stuggur af grimd þeirra og
drápgirni. Gekk þá björninn fram, en þing-
heiminum gazt illa að klunnagangi hans og
svipliörku; var honum frá vísað og kom ekki
einu sinni til atkvæðagreiðslu. Fíllinn talaði af
vísdómi miklum og flutti alngt erindi um skvld-
ur þær, er stjórnendur og þegnar ættu að rækja
hverjir við aðra. En öll dýrin geispuðu af leið-
indum og þótti fíllinn helzt of alvarlegur og
þyrkingslegur; þrammaði lxann síðan rólegur
aftur á sinn stað í dýrahringnum.
Á meðan hafði apinn fært, sig að kórónunni,
hoppaði nú og stökk og dansaði, steypti stömp-
unx og lét allskonar skringilegum látum með
fettum og brettum. Loksins greip hann kórón-
una, potaði í hana kollinum eins og í svigagjörð
og ærslaðist með svo fjörugum fíflalátum, að
öll dýrin' ráku upp skellihlátur.
“Ó, hvað hann er fallegur!” kölluðu ]>au
upp, “hvað hann er ski’ítinn og skemtilegur og
spilandi kátur! Já, apann verðum við að kjósa;
þá nxunum við lifa í eilxfum fögnuði og kæti.”
Altaf voru þau að verða hrifnari og lirifnari
af honum, og á endanum hrepti þetta hlægilega
skrípi konungskórónuna með atkvæðafjölda.
Refurinn varð nú einnig að livlla þennan
nýja stjói’ixara, þó lionum væri þvernauðugt, en
í kvrþey bruggaði hann ráð til að stevpa lion-
um frá völdum. Næsta dag kom hann aftur og
hvíslaði að nýja konunginum: “Náðugi
herra! eg hefi fundið fjársjóð mikinn og heyrir
lxann yður til senx landsdrotni, samkvæmt kon-
unglegum forréttindum. ” — “Fjársjóð? lxvar
þá?” segir apinn, “hvar er liann, vinur minu!
— hvar?” — “Ekki nema fáein skref héðan, ef
j’ðar lxátign mætt,i þóknast að koma með mér,”
svaraði refurinn. Apinn varð allur á lofti við
þessar fréttir og flónskaðist til að fara þangað,
senx refurinn vísaði honum leið. En þar var
falin gildra og í henni varð liann veiddur. —
Refurinn kallaði þá á hin dýrin og sáu þau nú
livar konungui’inn sat í gildrunni. — “Sjáið
þið?” mælti refurinn, “þvkir ykkur lxæfa að við
játum okkur undir þennan bei-filega skrípalodd-
ara, sem kann ekki einu sinni fótum sínum for-
ráð?”
Þá skömmuðust dýrin sín fyrir konungs-
kosninguna og var apinn í einu hljóði afsettur
konungdómi. — Stgr. Th. þýddi.
Fuglakóngurinn.
Einu sinni ætluðu fuglarnir að kjósa sér
konung og kom þeim saman um að kjósa þann,
sem hæst gæti flogið. Söfnuðust þeir saman á
tilteknum degi og tók þá hver á því, sem hann
tilteknu mdegi og tók þá hver á því, senx hann
hafði til, og streittist við að fljúga sem liæst.
Músarindillinn einn þóttist finna á sér, að hann
gæti ekki náð nxarknu af egin ramleik; liann
settist því á bak arnarins; og er örninn hafði
flogið eins hátt og hann framast orkaði, ])á í’endi
mxxsarindillinn sér þaðan upp til skýja og
komst svo öllum liinum fuglunum ofar. Fugl-
arnir lögðu þann dónx á, að músarindillinn liefði
unnið sigurlaunin; var gullkóróna sett á höfuð
lxonum og heitir hann fuglakóngur upp frá
því. — Stgr. Tli. þýddi.
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Office timar: 2—3
Heimili 776. Victor St.
Phone: 27 122
Winnipeg, Manitoba.
DR 0. B.TORNSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Office tfmar: 2—3
Heimili: 764 Victor St.,
Phone: 27 686
Winnipeg, Manitoba.
DR. B. H. OLSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Office Hours: 3—5
Heimili: 921 Sherburn St.
Winnipeg, Manitoba.
DR. J. STEFANSSON
216-220 Medical Arts Bidg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Stundar augna, eyrna nef og
kverka sjúkdðma.—Er að hitta
kl. 10-12 f. h. og 2-5 e. h.
Heimili: 373 River Ave.
Tals.: 42 691
DR. A. BLONDAL
Medlcal Arta Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna og
barna sjúkdðma.
Er að hitta frá kl. 10-12 f. h.
og 3—5 e. h.
Office Phone: 22 296
Heimili: 806 Victor St.
Sími: 28 180
Dr. Kr. J. Austmann,
Wynyard, Sask.
DR. J. OLSON
Taanlæknir
S16-220 Medicak Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Ste.
Phone: 21 834
Heimllla Tals.: 88 «28
Residence
Phone 24 206
Office
Phone 24 963
E. G. BALDWINSON, LL.B.
íslenzkur lögfræðingur
708 Mining Exchange
356 Main St. Winnipeg
DR S. J. JÓHANNESSON
stundar lækningar
og yfirsetur.
Til viðtals kl. 11 f.h. til 4 e.h.
og frá 6—8 að kveldinu.
Sherbum St. 532 Sími 30 877
G. W. MAGNUSSON
Nuddlæknir.
609 Maryland Street
OÞriðja hús norðan við Sarg.)
PHONE: 88 072
Viðtalstími: kl. 10—11 f. h.
og kl. 3—5 e. h.
Dr. C. MUNSON, L. D. S.
Dentist
66 Stobart Bldg.
290 Portage Ave. Winnipeg
Phone 26 268
Fer til Gimli og Riverton. —
Veitið því eftirtekt í bæjar-
fréttunum.
Dr. C. J. Houston,
Dr. Sigga Christian«on-Hou*ton
Gibson Block
Yorkton, - Sask.
FowlerQptical
294 CARLTON ST.
NEXT TO FREE PRESS
THOMAS H. JOHNSON
H. A. BERGMAN
Í*L lögfræðingar.
Skrlfatofa: Room 811 McArthor
BuUdlng, Portage Ave.
P.O. Box 1656
Phonea: 26 849 og 26 846
DRS. H. R. & H. W. TWEED
Tannlæknar.
406 Standard Bank Bldg.
Cor. Portage Ave. og Smith St.
Phone 26 545. Winnipeg
LINDAL, BUHR & STEFÁNS0N
Islenzkir lögfræðlngax.
356 Maln St. Tala.: 24 868
peir bafa einnig ekrifabofur að
L.undar, Rlverton, Glmll og Plnegr
og eru þar að hltta á eftlrfylgj-
andl tlmum:
Lundar: Fyrsta miðvikudag,
Riverton: Fyrsta flmtudag,
Glmli: Fyrsrta miðvikudag,
PIn»y: priðja föstudag
1 hverjum mAnuði
J. Ragnar Jotinson,
B.A., LL.B., LL.M. (Harv.)
íslenzkur lögmaður.
704 Mining Exchange Bldg.
356 Main St.
Winnipeg, Manitoba.
Símar:
Skrifst. 21 033. Heima 71 753
JOSEPH T. THORSON
ísl. lögfræðingur
Scarth, Guild & Thorson,
Skrifstofa: 308 Great West
Permanent Building
Main St. south of Portage.
PHONE: 22 768
G. S. THORV ALDSON,
B.A., LL.B.
Lögfræðingur
709 Electric Chambers
Talsími: 87 371
A. C. JOHNSON
»07 Confederation Ufe BM*.
WINNIPEG
Annast um fasteignir manna. Tek-
ur að sér að ávaxta sparifé fðlks.
Selur eldsábyrgð og bifreiða ábyrgð-
Ir. Skriflegum fyrirspurnum svarað
samstundis.
Skrifstofustmi: 24 263
Heimastmi: 33 328
A. S. BARDAL
843 Sherbrooke St.
Selur ltkkistur og annast um ttt-
farlr. Allur útbúnaður
Ennfremur selur bann
mlnnisvarða og legsteina.
Skrifstofu tals. 86 607
Hetmllia Tals.: 88
Dr. C. H. VROMAN
Tannlæknir
505 Boyd Building Phone 84 1T1
WINNIPEG.
SIMPS0N TRANSFER
Verzla með egg-á-dag hænsnaföður.
Annast einnig um aliar tegundlr
flutninga.
681 Arlington St., Winnipeg
ALLAR TEGUNDIR FLUTN-
INGA.
Nú er veturjnn genginn 1 garð,
og ættuð þér því að leita til mín,
þegar þér þurfið á kolum og
við að halda.
JAKOB F. BJARNASON
668 Alverstone. Sími 71 898
ÍSLENZKIR FASTEIGNA-
SALAR
Undirritaðir selja hús og lóðir
og leigja út ágæt hús og íbúðir,
hvar sem vera vill í bænum.
Annast enn fremur um allskon-
ar tryggingar (Insurance) og
veita fljóta og lipra afgreiðslu
ODDSON og AUSTMANN
521 Somerset Bldg. Sími 24 664
ÞJOÐLEGASTA
Kaffi- og Mat-sölnhúsið
aem þsssl borg hefir nokkurn tíma
haft tnnan vóbanda slnna.
Fyrirtakfl máltlðir, skyr„ pönnc-
kökui, rullupylsa og þjððTSBknifl-
kaffL — Utanbæjarmenn fá «4
ávalv fyrst hressingu á
WEVEL CÆE, 6»2 Sargent At»
91mi: B-8197.
Rooney Stevens, etgandi
KEENO
Eins og auglýst er í dagblöðun-
um, fæst það í Winnipeg hjá
The Sargent Pharmacy Ltd.
709 Sargent Ave. Winnipeg
Sími 23 455
Verð: ein flaska $1.25, þrjár
flsk. $3. Póstgj. 15c og S5c.