Lögberg - 03.01.1929, Síða 7

LÖGBERG FIMTUDAGINN 3. JANÚAR 1929.
Bls. 7.
get ekki haft þetta ööruvísi en svona. Eg get
ekki gert það fyrir neinn, 'að láta hafið vera
milli mín og Engilráðar. Eg er nú eins langt
frá Limberlost eins og eg vildi nokkurn tíma
vera. Mig langar til að fá meiri mentun, en
svo vil eg vinna og lifa í því landi, þar sem eg
var fæddur og þar sem foreldrar mínir hafa
dáið.
Mér mundi þykja gaman að sjá Irland og
kynnast ættfólki mínu þar, en þar gæti eg ekki
verið lengi. Hjarta mitt er hjá Engilráð og
Limberlost allar stundir.
Þér haldið, að þegar eg liorfi út um glugg-
ann, þá hljóti eg að verða hrifinn af fegurð
vatnsins, en það er ekki. Eg horfi ekki á það,
en eghorfi upp í loftið, ogþar sé eg stóru svörtu
fuglana mína sveima, og eg sé stóra svarta f jöð-
ur falla hægt og hægt niður til mín. Eg sé afar-
stór tré og eg sé laufgaðar greinamar svigna
fyrir vindinnum, og eg sé mikið af skrautlegum
blómum. Eg heyri fuglasönginn og eg heyri
líka skellinn í stönginni, og eg heyri líka fóta-
tak þeirra Wessners og Svarta Jacks. En hvort
sem endurminningarnar eru ljúfar eða beiskar,
þú eru þær þó allar eins og partur af sjálfum
mér og munu aldrei við mig skilja. •
Eg ann Engilráð meira en öllu öðru, en liún
og endurminningarnar um Limberlost eru óað-
skiljanlegar. Þegar eg sé hana, þá sé eg alla
fegurð og yndisleik skóganna, og þegar eg sé
skóg’ana, þá minna þeir mig á fegurð og yndis-
leik hennar.
Eg er hræddur um, að einhverjir verði ó-
ánægðir, en mér finst þó að eg geti sannfært
fólk mitt um, að bezt isé fyrir mig að vera hér.
Viljið þér gera sVo vel og ;skera sundur fvrir
mig strenginn utan af þessum litla pakka, sem
Engilráð sendi mér?”
Rauðkollur hélt pakkanum á lofti. Smar-
agðinn, sém Engilráð hafði gefið honum, glitr-
aði á fingri hans og minti á hvorttveggju í senn,
Irland og Lmberlost skógana. Á umbúðirnar
var skrifað: “Til Limberlost .skógarvarðar-
ins.” Þar undir var dregin mjmd af dökk-
blárri fjöður.
ENDIE.
Sambandslögin 10 ára
Eftir Benedikt Sveinsson
Alþingismann.
I dag er liðið tíu ára skeið síðan
sambandslagasamningur íslendinga
og Dana gekk í gitdi. Fer það að
iíkindum, að nú sé nokkru fremur
minst þessa atburðar, heldur en
gert hefir verið að undanförnu
þennan dag ársins.
Eg mun eigi fara út í það að
rekja framfarir þjóðar vorrar um
þetta tíma'bil, sem orbið hafa mjög
miklar og margþættar, og þótt þær
hafi um margt verið hraðstigari en
áður, þá verður varla sagt, að árið
1918 marki verulega nýtt spor á
framfaraferli þjóðarinnar. Rek-
spölurinn var á kominn all-löngu
fyrr. Viðreisn lands vors hefir
þróast samfara sjálfstæðisbarátt-
unni og hagur landsis jafnan stað-
ið í réttu hlutfalli við forráð ís-
lendinga sjálfra yfir málum
um, en öfugu hlutfalli við mátt og
yfirráð erlenda valdsins. Því valdi
hefir fylgt “fátækt, mein og dauöi,”
frelsinu þróun og hagsæld.
Nokkrir einstakir menn vor á
meðal hafa legið samlöndum sín-
um á hálsi fyrir það, bæði í ræðu
og riti, hérlendis og jafnvel utan-
lands, að þeir hafi eigi látið í ljós
fögnuð sinn um úrslit sambands-
málsins með þvilíkri hrifning sem
skyldi og vert væri. HeyrSist nokk-
urt kvak um þetta þegar eftir
fyrsta “fullveldisdaginn,” i. des.
1919, þá er samningurinn hafði
verið árlangt i lögum, og hefir þetta
verið gert að endurmæli öðru
hverju síðan. — Þessir innfjálgu
sambandslaga-vinir hafa verið að
svipast eftir orsökum að tómlæti
mörlandans og talið þær helzt fram
sem veigamestar, að frelsið og full-
veldið hefði borizt íslendingum
svo fyrirhafnarlitið upp í hendurn-
ar,—engi þurft að fórna lifi eða
blóði í baráttu fyrir frelsinu, að því
kynni þeir eigi að meta úrslitin að
veröleikum.
En slíkar og þvilíkar bollalegg-
ingar, sem 'bornar eru fram sem
nokkurskonar afbatanir fyrir land-
ann, lýsa heldur en eigi grunnýðgi
og þar nieð ærnum skilningsskorti
á sambandslagasamningnum og
hugarfari íslendinga; því að víst
mun réttara að virða þær á þann
veg, heldur en til læinna blekkinga.
Er þessara ‘fyrirbrigða” því að-
eins getið hér, að á þessum kenn-
ingum hefir verið alið oftar en um
sinn og verða þær sennilega ánýj-
aðar og áréttar einhversstaðar enn
í dag.
Þess mun varla þurfa að fara
rnjög í grafgötur tif þess að kom-
ast nær réttum skilningi á orsök-
um þess, að íslenzka þjóðin hefir
ekki tekið úrslitum sambandsmáls-
ins með neinu frábæru fagnaðar
marglæti. Skulum vér í skyndi líta
á málavöxtu.
Heimsstyrjöldin hafði staðið í
fjögur ár og dró til úrslita. Kjör-
orð flestra styrjaldarþjóðanna var
þá og hafði verið “réttur og vernd
smáþjóðanna,” enda losnaði mörg
smáþjóðin úr læöingi þá og litlu
siðar í sama flóði.
ísland var, að skoðun merkustu
lögfræðinga utanlands og innan, að
réttum lögum í konungssambandi
einu við Danmörku. Gamli sátt-
máli var grundvöllur sambandsins
við Noregskonung, er konungssam-
band íslands og Danmerkur til
orðið fyrir hending eina: mægðir
norrænna og danskra konungsætta
á 14. öld. Og aftur var það fyrir
hending, að ísland gökk ekki úr
þessu konungssambandi við Kílar-
friðinn 1814 (staÖlausar staðhæf-
ingar um tengsl landanna af hálfu
annars aðilja á Kílarfundinum, en
botnlaus fáfræði á hina. — Hvorki
ísland né Noregur áttu þar nokk-
urn málsvara).
íslendingar höfðu þegar hér var
komið (1918) hagað framkvæmd-
um sínum árum saman sem frjáls
og fullvalda þjóð, sent og skipað
erindreka sína að eiginni vild út
um lönd og álfur og gert samninga
Sln’ við stjórnarvöld annara þjóða án
allrar íhlutunar Dana. íslendingar
voru þá og orðnir _ alveg einráðir
í því að láta sér ekki úr greipum
ganga sjálfstæði sitt eða sjálfræði,
er þeir höfðu haft í verki meðan
vandinn var mestur. ísland var því
orðið frjálst og fullvalda í verki og
framkvæmd um þær mundir, sem
Danir sendu fulltrúa sína
til samninga sumarið 1918.
.Sambandsþjóð vor og fulltrúar
hennar vissu gjörla, hversu sakir
stoðu. Þeir höfðu hér alt að vinna
en engu að tapa. Þeir vissu vel,
að eigi þýddi að spyma móti viö-
urkenning á fullveldi íslands, en þá
varð keppikeflið að tryggja sem
bezt hagsmuni sína gagnvart ís-
landi og íhlutun um mál þess fram-
vegis.
Þar sem konungssamband var
enn á niilli landanr.a bar að vísu
nauðsyn til að gera nokkurn samn-
ing um skifti ríkjanna, milliríkja-
samning.
Fulltrúarnir kunnu gott lag á að
bjarga sinum bága málstað og gagn-
hagsmuni sína á íslandi.
Þeir komu svo ár sinni fyrir
borð, að íslendingar þóttust neydd
hingað
nefndarálit minnihl. um sambands-
málið í Alþt. 1918].
Þeir fengu það fram, aö Dan-
mörk fari með utanríkismál íslands
“í umboði þess,” að því er stendur
i hinum islenzka texta samningsins,
en “paa Islands Vegne” að því er
segir í inum danska. Hér eru laga-
textarnir alls ekki í fullu samræmi.
Er það heldur hrapallegur *frá-
gangur laganna, að ekki var alveg
tvimælalaust gengið frá jafnrúkil-
vægu atriðisorði samningsins. En
það hefir orðið upplýst síðan, að
erlendu fultrúarnir þurftu svo
mjög aö hafa hraðann á að kom-
ast heimleiðis, að ekki varð við
komið að ganga frá öllum atriðum
svo vel sem skvldi. Á hitt er að
lita að hvortveggja textinn er tal-
inn jafnrétthár; þykir þá rétt, að
inn íslenzki ráði hér merkingunni
og ákveði hana, þar sem hann er á-
kveðnari og í betra samræmi við
viðurkent fullveldi fslands fsbr.
Einar Arnórsson: “Þjóöarréttar-
samband íslands og Danmerkur,”
bls. 48 o. s. frv.). En með ákvæð-
inu hugðu Danir að tryggja eining
fslands og Danmerkur gagnvart
öðrum þjóðum fS. st. bls. 64).
Þeir komu því fram að Danmörk
leystist frá 60 þúsunda króna ár-
gjaldi, er löggjafarvald Dana hafði
sjálft skapað þeim með “stöðulög-
unum” 2. jan. 1871, sem greiðslur
ganialla skulda við ísland, en stofn-
aðir voru i stað þess “sáttmálasjóð-
irnir” tveir til stuðnings samband-
inu.
Þeir komu fram, þvernauðugt
íslendingum, stofnun ráðgjafar-
nefndarinnar, svo sem nokkurs-
konar arftaka ríkisráðsins danska
til þess að liafa hönd i bagga með
löggjöf íslands eftir föngum (16.
gr. samb.l.). j
Þeir fengu að visu ekki við því
spomað, að “eftir árslok 1940 geti
Ríkisþing og Alþingi, hvort fyrir
sig, hvenær sem er, krafist, að
byrjað verði á samningum um end-
urskoöun laga þessara” og að á-1
rangurslausum samningatilraunum
innan þriggja ára geti Ríkisþing
eða Alþingi hvort fyrir sig sam-
þykt, að samningur sá, er felst í
lögum þessum, sé úr gildi feldur,
—en við þessum samningsslitutn
tókst þeim þó að fá reistar svo
rammar skorður með ýmsum fyr-
irmælum, að nærri stappar, að ó-
framkvæmanleg sé.
1 Þessi voru þá kostakjörin, sem
fylgdu viðurkenning Dana á full-
veldi voru, og aðdáendum sam-
bandslaganna þótti undrutn sæta,
að Islendingar skyldi eigi taka nteð
meiri fögnuði, en raun varð á.
Þjóðin hefir nú smámsaman
verið að átta sig betur á þvi, hvað
hún bar úr býtum á þeirú örlaga-
tíma, sem sjálfkjörinn var til þess
að skapa undirokuðum þjóðum
frelsi og fullveldi, er þær hlutu
margar afarkostalaust, þótt langt
um verr stæði að vígi um kröfu-
rétt sinn, heldur en íslendingar.
Mundi þá nauðsyn til 'bera að
leita þeirra skýringanna fyrir mati
þjóðarinnar á sambandslögunum,
aö henni hefði borizt þessi gæði
upp í hendurnar of fyrirhafnarlítið
til þess að kunna að meta þau að
verðleikum ?
íslendingar hafa þó þjakast und-
ir erlendu stjórnar-oki urn mörg
hundruð ára og baráttan til þess
að losna úr þeim viðjum kostað
basl og baráttu margra kvnslóða.
VTar eigi nógu-löng og torsótt bar-
áttan fyrir fullu verzlunarfrelsi
gegn inni seigdrepandi einokunar-
kúgún? Og mundi öll sókn þjóðar
vorrar fyrir rétti sínum í hendur
erlendu valdi í samfeld 80—90 ár
ekki hafa verið nægilegur reynslu-
skóli til þess, að íslendingar mætti
fyrir þær sakir bera skyn á úrslit
þessara mála?
En gerum nú ráð fyrir, að svo
heföi baráttunni hagað, að íslenzka
þjóðin hefði fórnað blóði sinu fyr-
ir réttindi sín. Til þess hefði hún
hlotið að eiga vOpnaviðskifti við
Dani og þá að lokum að bera sigur
úr býtum. Mundi henni hafa orð-
ið það sérstakt fagnaðarefni aö
leikslokum að veita óvinaþjóðinni
fullkomið jafnrétti og hlunnindi
móts við sína eigin þegna í landi
ir til að ikaupa viðurkenning Dana
fyrir fullveldi voru svo miklum
fríðindum og réttindaveizlum, aö
engin fullvalda þjóð hefir veitt
annari þvílik réttindi í landi sínu
(6. gr. sambandslaga-samningsins).
[Þar segir svo: “Danskir rik-
isborgarar njóta að öllu levti sama
réttar á íslandi sem íslenzkir rík-
isborgarar fæddir þar, og gagn-
kvæmt.” — — Þeir “hafa að jöfnu
hvar sem þeir eru búsettir, frjálsa
heimild til fiskiveiða innan land-
helgi hvors ríkis. Dönsk skip
njóta á íslandi sömu réttinda sem
íslenzk skip og gagnkvæmt.”
Rækilegastur dómur um þessi
ákvæði er i ritinu: “ísland fyrir
Dani og íslendinga. Hugleiðingar
um sambandsmálið,” eftir Magnús
Arnbjarnarson cand. juris. Rvík
1918. Sjá ennfremur viðvíkjandi
“jafnrétti þegnanna” ritið: “Ný-
valtískan og lands-réttindin” eftir
Einar Benediktsson, Rvík 1902,
einnig prentað sem fylgiskjal við
voru? Eg vænti þess, að sliku
fjarstæðu-hjali veröi ekki á lofti
haldið framar.
En nú er á það að líta, hverju
fram hefir undið um sambands-
laga málin á þessum tíu árum.
Þess er fyrst að geta, að fulltrú-
ar sambandsþjóðar vorrar lögðu
mjög ríka áherzlu á það í athuga-
semdurn eða skýringum við sam-
bandslögin, áð jafnréttarákvæðum
6. gr. yrði fylgt út í æsar, og var
tekið sérstaklega fram, að nema
þyrfti af þann mismun kosningar-
réttar, er fram kæmi i þágildandi
stjómarskrá (10. gr. stjórnskipun-
arlaga nr. 12, 19. júní 1915), en
hann var þá við það bundinn (m.
a.j, að kjósandi væri annaöhvort
fæddur á íslandi eða hefði haft
landsvist síðastliðin 5 ár. And-
stæðinga samningsins ugði, að sú
leið mundi farin um þetta efni, að
5 ára búsetuskilyrðið yrði numið
úr lögum, en af hálfu samnings-
manna var þessu þverneitaö og bent
á, að eins mætti afnema fvrrnefnd-
an mismun á þann hátt, að gera 5
ára ibúsetuskilyrði alment, svo að
það næði jafnt til íslendinga sem
þegna sambandsþjóðarinnar. For-
sætisráðherra íslands lagði síðan
fram frumvarp til nýrrar stjómar-
skrár fyrir næsta alþingi (1919) og
feldi þar niður fimm ára búsetu-
skilyrðið þvert ofan í skýringar
sambandslaga-manna. Varð um
þetta hörö deila á Alþingi, en mik-
ill meiri hluti þingmanna hélt fast
á því, að 5 ára búsetuskilyrðið
stæði og var það samþykt nieð
miklum atkvæðamun. Hélzt það
svo óbreytt og stendur enn í stjórn-
arskrá vorri frá 1920.
Menn sáu glöggt, hvert stefndi
um þetta deiluatriði. Kendi hér
enn ins gamla stefnumunar, er
lengi hafði skift flokkum um sjálf-
stæðismál. Var því mikilvægt, að
fram kæmi, hvort hefja skyldi lög-
gjafarstörf innan fullvöldu þjóðar
með því aö aka til undanhalds eða
beita fram á leið til .ryggis þjóð-
inni. Þess vegna lét meiri hlutinn
svo um mælt í nefndaráliti sinu
(Alþt. 1919, A. II. þgsk. 514, bls
1105):
“Loks vill meiri hlutinn láta þess
getið, að sainbandslögin liafi eigi
verið samþykt í því skyni, að ís-
lendingar skyldi láta nokkuð und-
an jiokast um rétt sinn frá þvi, sem
þar er ákveðið, heldur sé einsætt
að nejta réttinda sinna samkvæmt
beita fram á leið ti! öryggis þjóð-
má, og heldur styrkja en veikja
hvenær, sem tækifæri gefst. Þau
spor viljum vér niarka þegar á
þessu fyrsta þingi, er háð er. eftir
að breyting er orðin á samband-
inu.”
Á inu sama Alþingi (1919) voru
sett lög um Hæstarétt. — Næstu
ár á eftir reit Bjarni Jónsson frá
Vogi ýmsar ritgeröir til skýringa
og gagnrýningar á sambandslögun-
um. Lagði hann einkannlega mjög
eindregið áherslu á rétta fram-
kværnd 7. greinar. Þótti honum
áfátt urn skipan greinarinnar á ut-
anríkismálum vorum og einkum
framkvæmdir stjórnarjnnar á
þeim. Þar sem Danir fara með
utanríkismálin í umboði Islands,
þá átti þegar frá upphafi einn ís-
lenzku ráðherranna að vera og
heita utanrikis-ráðherra, og svo
verður að vera hér eftir, sagði
hann. “Vér verðum einmitt að
vaka yfir framkvæmd sáttmálans
í öllum atriðum, og sérstaklega i
þessu efni (þ. e. framkvæmd 7.
greinar), og missa aldrei sjónar á
þvi til 1940, og láta þess þá engan
kost að endurnýja þenna sáttmála.”
("Andvaka 4., bls. 230). — Ariö
1923 gaf Bókmentafélagið út bók
eftir Einar prófessor Arnórsson
um “Þjóðarréttarsaniband íslands
og Danmerkur,” þar sem sambands-
laga-samningurinn er nákvæmlega
rannsakaður og skýrður. Vegna
þessara ritgerða og annara er sam-
bandsmálið orðið mönnumi maklu
ljósara en áður, svo sem von er til.
Af því stafar, að þróast hefir sann-
færing manna um þverbresti samn-
ingsins og nauðsyn uppsagnar hans.
Síðustu árin hefir blaðið “ís-
land,” sem frjálslyndi flokkurinn
gefur út, tekiö sér sérstaklega fyr-
ir hendur að hvetja þjóðina til at-
hugunar á sáttmálanum og bent á
hættur þær, sem þjóðinni stafa af
honum. Einkum hefir blaðið bent
á háska þann, sem yfir vofir af
jafnréttisákvæðum 6. gr., svo og
meðför utanríkismála samkv. 7. gr.
I samræmi við stefnu blaðsins
bar hr. Sigurður Eggerz fram fyr-
irspurn til rikisstjórnariunar, á síð-
j asta Alþingi, um það, hvort stjórn-
in vildi vinna að því, að sarnbands-
lagasamningnum veröi sagt upp
eins fljótt og lög star.da til og jafn-
framt íhuga, á hvern hátt utan-
rikismálum vorum verði komið
fyrir sem haganlegast og tryggi-
legast, er vér tökum þau að fullu í
vorar hendur. — Fyrirspurnin var
tekin til umræðu í nd. Alþingis 24.
febrúar. Svaraði forsætisráðherra
henni fyrir hönd sína, stjórnarinn-
ar og framsóknarflokksins að öllu
afdráttarlaust játandi og samskon-
ar yfirlýsingar gáfu frainsögu-
menn annara þingflokka.
Er þar með fengin yfirlýsing
allra flokka á Alþingi um það, að
þeir vilji segja sambandssamningn-
um upp, jafnskjótt sem unt er.
Þessi er yfirlýst ttefnuskrá allra
flokka á íslandi í þessu máli.
Síðasta Alþingi tók í lög skipun
nýrrar fastanefndar, er nefnist ut-
anrikismálanefnd, skipuð sjö
mönnum. S'kal til hennar vísað öll-
um utanríkismálum. Nefndin
starfar einnig milli þinga og skal
ráöuneytið ávalt bera undir hana
slik mál, sem fyrir koma milli
þinga. Nefnd þessari er ætlað að
vera stjórninni til ráðuneytis um
utanríkismálin. Má ætla, að með-
ferð þeirra mála verði hér eftir
HANN REYNDI ÞÆR
OG HONUM BATNAÐI.
Alberta Maður, Sem Mælir Ein-
dregið Með Dodd’s Kidney Pills.
Mr. David Jack Þjáðist af
Nýrnaveiki.
Kitscoby, Alta., 31. des. (Einka-
skeyti).—
“Fyrir fáum árum þjáðist eg
mikið af nýrnaveiki,” skrifar Mr.
D. Jack. “Eg hafði heyrt svo mik-
ið um Dodd’s Kidney Pills, að eg
hugsaði mér að reyna þær. Eg
tók úr sex öskjum, og þær gerðu
mér afar mikið gott. Við notum
þær nú alt af, þegar við þurfum
þeirra. Eg vil aldrei án þeirra
vera.”
Dodd’s Kidney Pills styrkja nýr-
un, þegar eitthvað er að þeim.
Það er alveg furða, hve fljótt þær
græða og styrkja nýrun og jafn-
framt lækna sárindi í hálsinum,
gigt, höfuðverk og öll önnur veik-
indi, sem stafa frá nýrunum.
Dodd’s Kidney 'Pills eru nú al-
rneiri gaumur gefinn en að undan- gengt húsmeðal um allan heim, af
fömu.
Úr þvi, sem nú er komið virðist
sjálfsagt, að samkomur verði háðar
1. desémber ár hvert fyrst um
sinn, bæði í minning um ina keyptu
viðurkenning Dana á fullveldi ís-
lands og þó einkum jtil þess aö
minnast þess, sem á brestur viðun-
andi skipan rnála vorra. Dagurinn
á framvegis að verða hvatningar-
dagur til fullrar framkvæmdar á
réttarheimt vorri þegar er fyrsta
færi gefst.
—Stúdentablað. 1. des. 1928.
því fólk ‘hefir reynt þær og sann-
færst um gæði þeirra.
Dodd’s Kidney Pills fást hjá öll-
um lyfsölum og hjá The Dodds
Medicine Co., Ltd., Toronto 2, Ont.
Stöövið þaö áður en þaö kemst
fyrir brjóstið. Peps, meðaliö sem
þú andar að þér, og er í hand-
hægum töflum, ver þig fyrir flú
og bronchitis' og læknar fljótlega
kvef og hósta. Peps eyöir illum
gerlum.
PEP$
Nystári-egt meðal I töflum vöfðum
t silfurpapptr. öruggari og botri em
imeðalaMamda,.
Nú 25C öskjur með 35 töflum.
Hestavisur
ortar af Mrs. Stefaníu Halldórs-
son, Siglunes P.O., Man.
Sáldar grómi’ á söðulgjörð,
siðprúð, fróm og vitur,
skín með ljóma’ í hrossahjörð
hennar rjómalitur.
'Svört á fax og-svo á brún,
sendir grjóti’ og mylur,
á reiðar-þingum hamast hún
hart, sem hvirfilbylur.
íSöðla drotning sjáleg á,
svo ég rétt um hjali,
arabiska ættarskrá
að langfeðgatali.
Sautján ár með folalds fjör
fætur ber ódettin,
augun kvik og tn<Jnrl234566ú
eyrun kvik og augun snör,
er hún tekur sprettinn.
Ef hross er kallað heim sem fyr,
hún fyrst allra sér það,
í stóði varla stendur kyr,
, stærsti galli er það.
Hvort sem skín á sumri sól,
eða svalir vindar blása,
hana’ ei vantar húsaskjól,
helzt vill úti rása.
Ætíð kætist öndin mín,
alla laus við pretti,
þegar Lúðvíks litla “Hvín”
leikur sér á spretti.
FISHERMENS SUPPLIES LTD.
401 Confederation Life Bldg., Winnipeg.
TANGLEFIN NETTING “Veiða meiri fisk”
Efnisgæðin fyrst, nafnið á eftir.
Tilbúin af National Net and Twine Co.
Vér höfum vanalegar stærðir fyrirliggjandi og sendum pant-
anir yðar með næsta pósti.
Verðlista, sem gefur allar upplýsingar um þær vörur, sem
vér höfum fyrirliggjandi, verður sendur yður ókeypis, ef þér
óskið þess.
FISHERMEN’S 3UPPLIES, LTD.
401 Confederation Life Bldg., Winnipeg. Sími 28 071
3<KH5<H><Kh><h><H><h><H3<KKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKH>
KENNARA vantar fyrir Vestri
skóla, No. 1669; kenslutímab. byrj-
ar 1. febrúar og endar 30. júní.
UmsækjandS tiltaiki kaup, og
mentastig, einnig meðmæli. Til-
boð að vera komin fyrir 10. jan.
S. S. Johnson, sec.-treas.
Box 9, Arborg, Man.
Tryggingin felst í
nafninu!
GLEÐILEGT NÝTT ÁR!
%
Pantið beztu tegundirnar
ÖL, BJÓR og ST0UT
—MB—wmmmmm
frá gömlu og velþektu ölgerðarhúsi
RIEDLE BREWERY
STADACONA og TALBOT
Phone 57 241

Sendið korn yðar
tii
DNITED GRAIN GR0WERS Þ
Bank of Hamilton Chambers
WINNIPEG
Lougheed Building
CALGARY
Fáið beztu tryggingu sem hugsanleg er.
Hin Eina Hydro
St e am H eated
BfflDA HREINSUNARSTÓD
í W I N N I P E G
Þar sem þér getið fengið bílinn yðar þveginn, það er að segja hreinsaðannog olíubor-
inn á örstuttum tíma, meðan þér standið við, ef svo býður við að horfa, eða vér send-
um áreiðanlegan bílstjóra eftir bíl yðar cg serdcm yður hann til taka, á þeim tíma
er þér æskið, Alt verk leyst af herdi af þaulvönum séifiaðin^um, Þessi bifreiða-
þvottastöð vor er á hentugum stað í miðbatnum, á móti King cg Rupeit Street.
PraÍFÍe City Oil Co. Ltd.
Laundry Phone 88 666
Head Office Phone 26 341