Lögberg - 21.02.1929, Blaðsíða 1

42. ARGANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 21. FEBRÚAR 1929
NÚMER 8
Helztu heims-fréttir
Canada
Þau markverðu tíðindi gerðust
í sambandsþinginu, að umræðum
um konungsboðskapinn, lauk eft-
ir svo sem fimm klukkustunda
orrahríð. Þykir þetta, sem von
er til, mikil nýlunda, þar sem slík-
ar umræður hafa stundum enzt
í þrjár vikur, eða jafnvel meira.
Er gert ráð fyrir, að þetta muni
stytta setu þingsins um þvínær
mánuð.
* * *
Þau tíðindi hafa eftirtektar-
verðust gerst í fylkisþinginu í
Manitoba, að tveir ráðgjafar
Bracken stjórnarinnar, þeir Hon.
W. R. Clubb, ráðgjafi opinberra
verka, sem og dómsmálaráðgjaf-
inn, Hon. W. J. Major, hafa sagt
af sér embættum. Ástæðan sú, að
frammi fyrir hinni konunglegu
rannsóknarnefnd, sem um þessar
mundir er að rannsaka samninga
stjórnarinnar við Winnipeg Elec-
tric Railway um virkjun Sjö-
systra-fossanna, kom það í ljós,
að báðir þessir fyrgreindu ráð-
gjafar, hðfðu keypt hluti í téðu
félagi, eitthvað um líkt leyti og
samningunum var hrundið í
framkvæmd. — óvíst er enn, hver
áhrif þetta hefir, að því er þing-
styrk stjórnarinnar snertir.
* * *
Hvaðanœfa.
Hjálpræðishers ráðið hefir aft-
ur lýst yfir því, að hershöfðing-
inn Bramwell Booth, sé ekki fær
um að gegna stöðu sinni, nú með
52 atkvæðum gegn 5; fjórir
greiddu ekki atkvæði. Flestir af
þeim, sem voru með því, að Booth
héldi áfram að gegna stöðu sinni,
eru ættingjar hans og tengdafólk.
Jafnframt kaus ráðið annan for-
ingja fyrir Hjálpræðisherinn og
varð Edward J. Higgins fyrir val-
inu. Hann er Englendingur og
hefir lengi verið hátt standandi í
Hjálpræðishernum. Hann hlaut
43 atkvæði, en Evangeline Booth
17 atkvæði. Ekki er þessu máli
þar með Iokið, því eins og áður
hefir verið sk-rt frá hér í blað-
inul lítur Bromwell Booth svo á,
að ráðið hafi ekki rétt til að víkja
sér frá embætti og enn síður rétt
tii að velja eftirmann sinn. Er
nú það mál fyrir dómstólunum á
Englandi.
* * *
Alveg óvanalegir kuldar og ill-
viðri hafa gengið yfir mikinn
hluta Evrópu nú að undanförnu.
Eru þar nú á ýmsum stöðum meiri
vetrarhörkur, heldur en verið hafa
í mörg ár, eða jafnvel í manna-
minnum. Á Bretlandi hafa verið
kuldar miklir, en þó jafnvel enn
meiri á meginlandi Evrópu, og
hafa þteir náð alla leið suður á
Spán og ítalíu. f miðhluta álf-
unnar hfefir einnig fajlið mikill
snjór og víða stöðvað flutninga
með járnbrautum, og hefir því á
ýmsum stöðum verið tilfinnanleg-
ur skortur á eldivið og jafnvel
matvælum. Fullyrt er, að kuld-
inn hafi orðið mörgu fólki að
bana vfða í Evrópu, í vikunni sem
leið, og stafar það víst mikið af
því, að ekki hefir verið hægt að
að fá eldivið, en fólkið víðast hvar
óviðbúið slíkum tíðarfari. I
Jól í Moskva
Tíðindamaður Neue Freie Presse
í Vínarborg skrifar blaðinu frá
Moskva um jólin á þessa leið:
Hér er svo að sjá, sem borgar-
búar undirbúi sig undir jólin á
sama hátt og tíðkast í borgum
Vestur-Evrópu. Skrautsýningar
eru í búðargluggunum, og af
varningi þeim, sem þar er sýnd-
nr, er svo að sjá, sem jólin séu
hátíðleg háldin á sama hátt hét
sem annarsstaðar.
Éinkasölur hins rauða, guðlausa
bolsaríkis, haga sér auðsjáanlega
eftir óskum almennings. Mikið
kveður að leikföngum og glys-
varningi í búðargluggunum. — í
matvöru- og kökutoúðum, er jóla-
skrautið með líku sniði og áður
var. ]>ar eru dýrlingamyndir úr
allskonar efni og því um líkt. —
Allar hátíðir eru Rússum kær-
komið tilefni til þess að gæða sér
í mat og drykk. Matvörukaup-
menn þeir, sem einkasalan toefir
eigi enn gleypt, og fá að reka
verzlun, sína, gera fyrir jólin alt,
sem í þeirra valdi stendur til þess
að uppfylla óskir og þarfir við-
skiftavina sinna. Vínsölubúðir
stjórnarinnar eru allar fullar af
vínföngum fyrir jólin, og eru sýn-
ingargluggar þeirra skreyttir
jólaskrauti.
Fram að þessu hafa blöð Bolsa
ekki hirt um að amast við jóla-
hátíðinni. Samkvæmt rússneskri
venju eru þáskarnir mesta hátíð
ársins, og hafa Bolsar látið sér
nægja að spilla fyrir hátíðahaldi
páskanna.
En í þetta sinn byrjuðu Bolsa-
blöðin að fjargviðrast út af því,
að einkasölur stjórnarinnar
skyldu láta hafa sig til þess að
Jétta undir með því fólki, er
halda vildi jólin hátíðleg. Jóla-
sýningar í toúðargluggum Bolsa
wættu ekki eiga sér stað.
Hér og þar kiptu menn dýrð-
lingamyndunum úr gluggum sín-
um, eftir að Bolsablöðin tóku að
ympra á þessu. Félag ungra kom-
múnista og “Samband guð]eys-
ingja” tóku síðan málið að sér,
og hófu hvassar árásir á hátíða-
hald um jólin. Kvað það við hjá
beim, að almenningi væri nær að
hirða um hátíðahöld toyltinga-
Frá Islandi.
Reykjavík, 12. jan. 1929.
Jón Árnason framkvæmdarstj.
hefir verið settur formaður í
bankaráði Landsbankans í stað
Sigurðar Briem. Átti Jón áður
sæti í bankaráðinu og tekur þar
við varamaður hansy Metúsalem
Stefánsson búnaðarmálastjóri.
Hæstaréttar ritari hefir verið
valinn Sigfús M. Johnsen fulltrúi
í dómsmálaráðuneytinu, í stað
Björns Þórðarsonar, sem nú er
tekinn við lögmannsembættinu í
Reykjavík.
Eldur varð laus í bænum á
Laugarvatni í Laugardal fyrir
skömmu síðan. Varð það með
þeim hætti, að uppi á lofti í fram-
hýsi í bænum kviknaði í súð frá
lampa.—En í sambandi við vatns-
leiðslu í skólanum hafði og verið
leitt vatn í bæinn. Með því að
kostur var nógu margra manna,
en kyrt veður var á og vatn við
hendina, tókst að slökkva eldinn
áður en hann hafði gert mikinn
usla.
Inflúenza og mislingar hafa
gengið víða um land síðastl. haust
og það sem af er vetri. Er inflú-
ensan nú rokin af að mestu. Var
hún tiltölulega væg, en þó til
skaða þeim, er veikir voru fyrir.
—Mislingarnir hafa verið allvíða
hér í Reykjavík og grendinni.
Munu þeir flakka víða um land.
Kveður talsvert að þeim í Húna-
vatnssýslu. — Tíminn.
Or Bœnum
Eiríkur Bjarnason dó að heim-
ili sonar og tengdadóttur í Thing-
vaillabygð, Sask., fyrir hádegi á
fimtudag þ. 14. febrúar, eftir
langvarandi lasleika. Verður nán-
ar getið síðar.
í Lögbergi þann 31. janúar síð-
astl., þar sem getið var um lát
Miss Sólrúnar R. Johnson, var
sagt, að hún hefði verið dóttir J.
Ragnars Johnson, við Wapha,
Man. Þetta var ekki rétt, því hin
frámliðna ungmey var dóttir Gísla
Johnson, sem heima á suður í
Wisconsinríki, en hann er bróðir
manna, en að halda trygð við (J. Ragnars Johnson og þeirra
gamlar venjur og helgisagnir, systkina.
Skip Eimskipafélagsins
stöðvuð
. Reykjavík, 22. jan. 1929.
Undanfarna daga hafa stjórnir
Eimákipafélagsins og sjómanna-
félagsins setið á fundum með
sáttasemjara. Á sunnnudaginn
voru þessir menn á fundi langt
fram á nótt. Og í gær voru enn
fundir; sá síðasti í gærkveldi.
Honum var slitið fyrir miðnætti.
Að þeim fundi loknum, hafði
Morgunblaðið tal af Eggert Claes-
seu, formanni Eimskipafélags-
stjórnarinnar, og sagði hann nú
slitið upp úr samningum milli
Eimskipafélagsins og Sjómanna-
félagsstjórnarinnar.
Hvert var tilboð Eimskipafé-
lagsins?
Af hálfu Eimskipafélagsstjórn-
arinnar hefir í undangengnum
samningsumleitunum verið gert
það tilboð, að ráðningakjörin fyr-
ir háseta og kyndara á skipum fé-
lagsins yrðu þau sömu og nú eru
gildandi samkvæmt samningum
milli útgerðarmanna og sjómanna
á dönskum skipum. Sá samning-
ur hefir nýlega verið framlengd-
ur þar óbreyttur fyrir tíniabilið
1. apríl 1928 til 1. apríl 1930. f>ó
haldist fastkaup það óbreytt, sem
nú er hér hærra en á dönsku skip-
unum. Yfirvinnukaupið verði 70
aurar á hálfa kl.stund frá kl. 5
að kvöldi til kl. 7 að morgni, þ. e.
a. s. ef stjórn Sjómannafélagsins
óskar þes heldur en að taka upp
dönsku ákvæðin um þetta, sem
eru 75 aurar íslenzkir frá kl. 6
að kvöldi til kl. 6 að morgni, eða
tveim tímum styttra á sólarhring,
en við höfum reiknað yfirvinn-
una.
Með öðrum orðum, stjórn Eim-
skipafél. vill að kaup íslenzkra
sjómanna séyjafnhátt og kaupið
er á dönsku skipunum.
Til frekari skýringar skal hér
gefinn samanburðum nokkur á
kaupinu á íslenzku skipunum og
skipum inna erlendu félaga, er
hér hafa skip í förum.
Fastakaupið á skipum Eimskipa-
félagsins er nú yfirleitt mjðg
svipað og á dönskum skipum^ og
talsvert hærra en á norskum
skipum, eins og má sjá af þessum
samanburði á mánaðarkaupi í ís-
lenzkum krónum:
Eimsk. Dan. Nor.
Fullk. háseti 191.00 192.75 182.75
Viðvaningur 122.00 94.00 97.46
Óvaningur 78.00 44.56 69.44
Yfirkyndari 224.00 217.35 303.45
Kyndári 212.00 197.51 188.83
Heildarkaup háseta og kyndara
var árið sem leið hjá Eimskipa-
fél. að meðaltali sem hér segir:
Kyndarar höfðu 64 kr. á viku, en
hásetar 72 kr., þegar fastakaup
og yfirvinnukaup var lagt saman.
En hverjar voru kröfur sjóm.-
félagsstjórnarinnar?
Úrslitakröfur hennar voru þetta:
Fastakaup kyndara ‘hækki úr
212 kr. í 250 kr. og fastakaup há-
set hækki úr -91 kr. í kr. 215.
Yfirvinnukaupið hækki einnig úr
59 aurum yfir hálftímann upp í
70 aura, eins og stjórn Eimskipa-
félagsins bauð. Samningur verði
gerður til eins árs.
Hve mikil yrði þessi ækkun að
undraðatali?
Okkur hefir talist til, að hækk-
un þessi næmi 15.3% á heildar-
upphæð kaups og yfirvinnu.
Og ‘hvað er nú fyrir hendi?
Sigurjón Á. Ólafsson formaður
Sjómannafélagsins skýrði frá því
í fundarlokia, að stjórn Sjómanna
félagsins myndi kalla sjómennina
í land nú í dag, af skipum þeim
tveim, sem hér eru, Gullfossi og
Lagarfossi, og er þá verkfallið
skollið yfir.
Og sáttasemjari?
Hann lét svo um mælt, að samn-1
ingatilraunum væri lokið frá j
sinni hálfu fyrst um sinn, og
hann frestaði því að taka þær
upp aftur um óákveðinn tíma. —
Mgbl. i
YENNARA vantar fyrir Ebb anf
Flow s. d. No. 1834, frá 15. marz
til 30 júní 1929. Umsóknir taki
fram mentastig, æfingu og kaup,
sem óskað er eftir. — J. R. John-
son, sec.-treas., Wapah, Man.
Til Dr. Sigurðar Júlíusar.
í svalandi miði er sopin þín skál,
þótt sárt bíti janúar frostið,
hvervetna birtist þín síunga sál,
er svalviðrin geta’ ekki lostið.
Hún Iðunn ei fyrir þér eplin sín
fól,
þig andaðan Mínerva grætur,
en harpan þín syngur um hádegis
sól,
því hygg eg að langt sé til nætur.
R. J. Davíðsson.
Jólaljósið
Eftir Ólaf ísleifsson.
Aðfangadagur jóla var kominn
og hinar fyrstu ljósbylgjur morg-
unroðans þutu af stað með geysi-
ferð til að lýsa upp — fyrir jólin.
En þá komu skýin, sem grúfðu
yfir jörðinni og hlupu í veg fyrir
ljósbylgjur morgunroðans, til þess
að fá þær til að stöðva flug sitt,
svo ekki yrði of tojart í sálum
mannanna, því þau ' vissy, að
snögg ljósaskifti geta verið var-
hugaverð fyrir þá, sem lengi hafa
vanist myrkrinu. Þess vegna
drógu þau úr mestu birtunni og
jöfnuðu hana á milli sín, eins og
til að láta sem minst bera á því,
að svona mikið og stórt ljós hefði
farið af stað til jarðarinnar, því
auðvitað kynnu mennirnir ekki að
fara með svona stórt og mikið
ljós. Það væri að minsta kosti
nóg, að þeir fengju ofurlitla
skímu álíka stóra og þeir fengu í
gær; þeir mundu aldrei geta kom-
ið sér saman um stærra ljós, en
þeir eru vanir að fá. Þeir fengu
ljós fyrir 1928 árum og það dugði
þeim, þó ekki væri farið að
stækka það og gera það marg-1
brotnara, því það gæti orðið til ^
þess, að þeir þyrltu að fara að
hugsa, og ef til vill að breyta til
um hugsanir, en slíkt er fjöldan-
um ekki vel við, og flestum þeim
sem eru að reyna að lýsa.
Alt þetta sáu hin grúfandi jarð-
ský í hendi sér, enda þótt menn-
irnir hugsi flestir, að enginn sjái
neitt, nema bara þeir. En það er
svo ógn mikið til af ljósi, sem
mennirnir sjá ekki og vita ekki
um, og þess vegna er svo dimt á
jörðu hér.
Hver þorir eða vill taka á móti i
nýju og breyttu ljósi, frá því
ljósi, sem lýsti inn í heiminn fyrir
1928 árum? Hugsa mennirnr að
alt gamalt eigi að standa í stað,
og ekki megi neinu breyta, ef það
er andlegt eða ljósrænt?
Öll andleg ljós eru breytingum
háð og heyra til þeim tíma, er þau
birtast á. Því skyldi enginn ætla,
að nokkurt andlegt ljós, sem berst
inn í þenna heim, geti lengi lifað,
án þess stöðugt að gæta að nýj-
um ljósbrigðum, sem koma og eru
í vændum. Lífið heimtar stöðugt
nýtt ljós til að lýsa sér með, svo
það ekki deyi út eða dragist aft-
ur úr sönnu vitveru lífi. Það er
svo ógn hættulegt, að birgja sig
upp með því, sem ekki kemur að
neinum notum, þegar mest á reyn-
ir. Það er svo dauðans sárt, að
hafa eytt svo æfinni, að hafa aldr-
ei reynt að afla sér ljóss sjálfur,
svo hægt sé að lýsa sjálfum sér,
þegar dimma tekur og dagarnir
dvína.
Hefir þú aldrei hugsað út í
það, að lífið á svo mikið til af
ljósum og fögrum gullum, sem
glæða má, viljir þú hafa fyrir því
að leita að þeim sjálfur og lætur
ekki aðra aftra þér frá því að
leita þeirra. Lífið er fult af fðgr-
um Ijósum, farir þú ljóssins
braut. En nú viltu spyrja, hvað
er þá þessi lífsins braut? Lífs-
ins braut er það, sem þú finnur
sjálfur við það, að leita að henni,
þegar þú ert orðinn öllum göml-
um -brautum óháður. Á meðan þú
þorir ekki að sleppa þér út ^f |
gömlum brautum til að leita að
lífsins braut, á meðan þarftu ekki
að hugsa um að geta fundið eða
komist inn á hana. Hver og einn
verður sjálfur að leita að sinni
eigin braut, því engir eiga sam-
leið saman. — Lögr
Lengra líf og betra líf
Skoðanir Sir Philip Gibbs
Ritgerðir rússneska lífeðlis-
fræðingsins Metchnikof’s um ell-
ina og lengingu mannsaldursins,
vöktu á sínum tíma mjög' mikla
athygli. J>að er einnig bæði gam-
alt og nýtt umkvörtunarefni, að
mannsæfin |é alt of stutt. En
ýmsir hafa talið það sjálfskapar-
víti ein, ‘hversu æfin er stutt og
fallvölt og frá fornu fari hafa
menn látið sig dreyma um alls-
konar undralyf, til þess að lengja
hana. Og nú á síðustu tímum eru
vísindin farin að hugsa til þess,
að gera drauminn að veruleika
og það hefir aftur orðið skáldum
að efni í nýja drauma. Rernard
Shaw álítur t. d. að 300 ár séu
hæfilegur mannsaldur. Annar rit-
höfundur enskur, Sir Philips,
hefir einnig nýlega tekið þessi
efni til meðferðar í eftirtektar-
verðri bók um það, sem verða
muni “hinn daginn” (the day aft-
er tomorrow). Hann álítur, að
eftir svo sem öld muni það ekki
vera nein fjárstæða, að mannsæf-
in sé 150 ár. Lífeðlis læknisfræð-
in er sem sé nú að komast meira
og meira inn á nýjar og merkileg-
ar brautir. Þekkingunni á eðli
og starfsemi líffæranna fleygir
fram. Möguleikarnir, sem blasa
við, eru undraverðir. En menn
skyldu einnig minnast þess vel,
að enn er um byrjun eina að
ræða. Og stundum geta þessar
bpllajeggángar dregið spaugileg-
an dilk á eftir sér, eins og þegar
gamli maðurinn auglýsti fyrir-
lestur um það, “hvernig eg yngd-
ist upp”, en dó rétt áður en hann
ætlaði að halda fyrirlesturinn.
En gætnir menn og fróðir telja
það samt enga fjarstæðu, að nú
sé að koma að því, að maðurinn
geti sjálfur ráðið miklu um líf
sitt og eðli og það ekki á neinn
dulfræðilegan hátt, heldur blátt
áfram með aukinni þékkingu á
sjálfum sér og möguleikum sín-
um. Það er talið eðlilegt og sjálf-
sagt, að dauðir hlutir, eins og
hús og minnismerki, eigi að
standa óbrotgjarnir um aldir af
mannavöldum. En jafnframt þyk-
ir hitt sjálfsagt, að mannleg
starfsfæri, sem hafa í sér upp-
sprettu lífsins, eigi að hrörna og
eyðast á skömmum tíma. Á það
horfa menn með stökustu hugar-
ró, en hrun gamalla steinvarða
getur valdið þeim angurs og
ama.
En nú virðast vísindin vera að
koma auga á upppsprettur lífsins
í líkamanum og þar með mögu-
leika á framhaldandi viðhaldi
þess. Þar er fyrst og fremst um
að ræða hin svonefndu harmón,
sem eru litlir kirtlar og svo virð-
ast áhrif s^jaldkirtils, miltis,
mergs og kynkirtla vera mjög
mikils verð og loks ‘hin svonefndu
innri efnaskifti, eða “innri sek-
retioner”. Starf og eðli þessara
líffæra efir ^rið óþekt til mjög
skamms tíma, en nú er talið að
hafa megi þau áhrif, sem verði til
þess að lengja heilbrigt og starf-
hæft líf líkamans.
En áhrifunum á þessi líffæri á
ekki einungis að vera unt að
beita til þess að lengja lífið, en
einnig til þess að bæta það. Og oð
þeirri hlið málsins hefir athyglin
öll beinst. Því til hvers á að
lengja það líf, sem er ófullkomið
og ömurlegt? En ef hægt er að
breyta lífinu til bóta, bæta mann-
fólkið og sálarlíf þess með áhrif-
um á líkamann, þá getur orðið
gagn að því og gaman, að lengja
lífið. Það eru aftur “innri efna-
skiftin”^ |sem athygSjina vekja í
þessu sambandi. “Fljótur skiln-
ingur, minni, rökfesta, imyndun-
arafl, skarpskygni, tilfinninga-
næmi, alt vitundarlífið veltur á
innri efnaskiftum líffæranna”,
segir dr. Berman. Dr. Schafer,
prófessor í lífeðlisfræði í Edin-
borg, álítur einnig, að alt ástand
taugakerfisins, og þar með öll al-
menn vellíðan mannsins, velti á
þessu sama. Hina ýmsu kvilla,
sem af þessu leiða, reiði, geð-
vonzka, kjarkleysi, svartsýni,
frarntaksleysi og ýmsa skaplesti,
á því að vera hægt að lækna með
I SVANURí SÁRUM
Vilti svanur í sárum!
Sorg þín frá liðnum árum
speglast í bláum bárum,
blikar á döggvotum rósum,
streymir frá liljum ljósum,
leikur um heiðríkjukveldin,
— nærist við náttsólar eldinn.
Blærinn frá öræfum andar.
Öldurnar leita til strandar.
Nú leika sér loftsins gandar,
það ljómar á vængi þanda,
en þér verður erfitt að anda,
og eltist við hamingju-brotin.
— Flugsins þróttur er þrotinn.
•
Á sundi þú getur ei sungið.
J>ú syndir1 með hjartað sprungið.
Þig hafa þyrnar stungið,
þrungið er vatnið af blóði.
Tómhljóð í sælunnar sjóði,
svart yfir hugarins landi,
— hallirnar huldar sandi.
En — mundu þó, svanur í sárum, v ,
að sorg þin frá liðnum árum ^ I
druknar í bláum bárum,
brennur við gleymskunnar elda.
í armlögum öræfakvelda
er ósvikinn viðreisnarkraftur.
— Vængirnir vaxa þér aftur.
Böðvar frá Hnífsdaí.

árifum eða meðulum, sem verki á
viðkomandi kirtlastarf. En stór-
feldari kynbótaáhrif, á einnig að
mega hafa á þennan hátt, sem sé
þau, að breyta ýmsum glæpsam-
legum tilneigingum í góðar hugs-
anr og nytsamleg störf, gera af-
brotamenn að góðum borgurum.
Williams og Hogg heita 2 fræði-
menn, sem sérstaklega hafa rann-
sakað kirtlaáhrif á glæpamenn.
Menn hafa þekt sérstakan kirtil,
bris, sem er stærstur hjá nýfædd-
um börnum, en minkar mjög í
bernsku og hverfyr loks alveg.
En sérfræðingarnir, sem nýlega
voru nefndir, segja, að þessi kirt-
ill hverfi aldrei hjá öllum þorra
glæpamanna, þeir séu alla æfina
óstýrilát og ábyrgðarlaus börn.
Þeim verði ekki snúið í venjulega
menn, nema með skurði, eða með
því að svelta hann með viðeig-
andi mataræði.
En það eru ekki einungis
glæpamenn og algerðir sjúkling-
ar, sem þyrftu að njóta góðs af
einhverju þessu líku, en einnig
margir þeir, sem alment eru tald-
ir nokkurn veginn heilbrigðir. —
Sir Philips Gibbs álítur að heilsu-
fari fólks fari yfirleitt hingn-
andi, einkum vegna allskonar
taugaveiklunar og margvíslegra
kvilla og lífsleiðinda, er af henni
stafi og fylli alla spítala og hæli
og gleypi mikinn hluta af opin-
beru framfærslufé og sói þannig
ógurlega miklu af menningar-
verðmætum. — Sir Philip kennir
vaxandi stórbæjalífi um margt af
þessu og þá ekki sízt úsakynnun-
um. Byggingarlist mannanna er
á barnalega óþroskuðu byrjunar-
stigi. Á því sviði eiga eftir að
gerast stórbyltingar með vaxandi
menningu.
Um það er oft talað, að “menn-
ingin” eigi mikla sök á hnignun
og veiklun mannkynsins. Að sumu
Ieyt má þetta til sanns vegar fær-
ast. En samt verður það ein-
mitt menningin, er bjargar fram-
tíð mannanna. Yísindi hennar
munu geta gert fólk framtíðar-
innar andlega heilbrigt og ánægt.
Flugvélar munu dreifa bæjarfólk-
inu út um sveitirnar, ný húsa-
kynni, almenn Ijósböð, ýms áhrif
á Iíffærin, munu efla heilbrigði
Iíkamans. Þegar svo er komið, er
til einhvers að lifa, til einhvers
að fá líf sitt lengt. Framtíð menn-
ingarinnar þarfnast einnig lengri
mannslífa, m .a til þess að girða
fyrir það, að menningin snúist
ekki í höndum mannanna svo að
umbæturnar verði þeim til bölv-
unar. Heimurinn þarfnast manna,
sem eru ungir um fimtugt og sex-
tugt. Menn, sem eru í blóma ald-
urs síns um og yfir hundrað ára
gamlir, munu hafa lífsreynslu og
þroska til að hamla upp á móti
þeim anda eyðileggingarinnar,
sem nú er eitt einkenni menning-
arlífsins og kemur fram í styrj-
öldunum. Eitur- og sprengiefna-
dtyrjaldir framtíðarinnar geta
orðið ógurlegri en nokkrar styrj-
aldir liðinna tíma, ef skynsemi
mannsins hepnast ekki að hefta
þær. En það tekst með bættri og
lengdri mannsæfi. Manninum
þarf um fram alt að lærast það
betur en nú, hvernig hann á að
halda sjálfum sér andlega og lík-
amlega heilbrigðum. þ>au vísindi,
sem að því stefna, að kenna hon-
um það, eru hin beztu vísindi, vís-
indi framtíðarinnar. — Lögr.
Ásgeir Sigurðsson
útnefndur af Bretakonungi, sem
aðalræðismaður. — Hann er sá
eini aðalræðismaður hins brezka
ríkis, sem ekki er Englendingur.
Lengi 'htefir ailmenningi verið
það kunnugt, að það er okkur Is-
lendingum hið mesta happ, að eiga
annan eins mann í ræðismanns-
stöðu Breta, eins og Ásgeir Sig-
urðsson. En það hafa menn ekki
vitað eins vel, hve mikils hann er
metinn meðal Breta sjálfra.
Brezka stjórnin hefir nú yeitt
honum þá sæmd, sem fátíð er, ef
ekki einsdæmi, þar sem hann hef-
ir nú fengið útnefning konungs
af utanríkisráðherra, sem aðal-
ræðismaður Breta á íslandi. Alls
eru rúmlega 30 brezkir alræðis-
menn í heiminum, og eru þeir
allír Englendingar, nema Ásgeir
Sigurðsson. Er það ekki lítill
vegsauki fyrir Ásgeir Sigurðsson,
að honum skuli sá heiður veittur
einum, og skemtileg viðurkenning
fyrir okkur íslendinga, að Bretai
skuli meta þjóð vora svo mikils,
að gera hér undantekningu þessa.
Ásgeir Sigurðsson hefir gegnt
ræðismannsstörfum hér í 21 ár.
Fyrstu árin voru störfin lítil,
en hafa farið mjög í vöxt hin síð-
ari ár. En tovort þau eru mikil e^ða
Iftn, er stefna og starfstilhögun
Ásgeirs Sigurðssonar ávalt á eina
leið, að miðla málum og jafna öll
misklíðarefni á þann hátt, sem
“gentlemönnum” einum er lagið.
Munu auðfundin dæmi þess, að
sú stefna og það starf Ásgeirs
Sigurðssonar hefir komið okkur í
góðar þarfir.—Mgbl.
1