Lögberg - 27.02.1930, Qupperneq 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 27. FEBRÚAR 1930.
Bls. 3.

SOLSKIN
VETRARSTÖRFIN RYRJA.
Náttúran höfuð hneigir,
himininn fellir tár;
vötnin af vindum gáruð,
völlurinn hélugrár.
Himneskri liönd er leikið,
liinsta við sumardag,
hjartans á 'hulda strengi —
hrífandi sorgarlag.
Alt ])að, :sem gott og göfugt
guð á í þinni sál,
vek þú nú til að vinna;
vinn ifyrir drottins mál.
Viðir þótt verði að ililýða
vetrarins hörðum dóm,
lát þér í lijarta lifa
líknar og kærleikshlóm.
Gmð minn, ef skæðir skuggar
skyggja um lönd og ál,
gjör mig að litlu ljósi,-
lýsandi hverri sál.
Guð minn, ef einhver grætur
— grátur ber vott nm sár —
gjör mig að mjúkri hendi
megnandi’ að þerra tár.
—Smári. S. J. J.
AÐEINS IIIÐ FAGRA.
Þið, sem þessar línur lesið, hafið þið alt af
gert ykkur grein fyrir, hvað fagurt er og livað
er ljótt ? Hafið þið gert ykkur það ljóst, að í
hfinu og tilverunni allri er svo mikil fegurð, að
ef þið opnið' liuga ykkar fyrir því, verður hið
l.iót aðeins eins og ofuriítið i*vk á gluggarúðu,
þar sem birtan og Ifegurðin er fyrir utan ?
Það er til sögn um mann, sem var svo vond-
Ur, að hann sá ekki sólina. Það er alt af undir
°kkur sjálfum komið, hvort við sjáum thið fagra
°g opnum eða lokum huga okkar fyrir því. Sá,
sem sér fegurðina. í öllu og teygar liana inn í
sál sína, eignast sjálfur fagra og göfuga sál.
Og við skulum virða alla hluti fvrir okkur í
þeirri trú, að finna þar eitthvað fagurt, og ]>á
fer ekki hjá því, að við finnum það. Horfið þið
á smæsta dýr í moldinni og lifnaðarhætti þess.
•lafnvel þar niðri í duftinu býr fegurðin. Horf-
Jð á fræið, sem brýtur jarðskorpuna til að
komast upp í sólarljósið, og verður að litfögru
ölómi, einnig þar er fegurðin. — Lítið á hrvnj-
andi lækina, fjallahlíðarnar í sumarskartinu og
vetrarfeldinum hvíta. 1 dauðraríki vetrarins,
sem í lífsbanni vorsins býr ótæmandi fegurð.
Horfið á fjallatindana, sem bera við heiðbláan
himininn. Hvessið sjónir ykkar á hyldýpi him-
insins, á hnattagníann óteljandi. Hvar er feg-
urð og tign, ef ekki einmitt þar? Horfið á hið
síkvika, ólgandi líf náttúrunnar í allri sinni
fjölbreytni, leitið ]>ar að fegurð og þið munuð
finna meira en orð fá lýst. Jafnvel í því, sem
er hrikalegt, og ægilegt, eins-og náttúruöflin,
býr ótæmandi fegurð.
En hvað er ])á að segja um okkar eigið líf?
Býrfegurðin einnig þar? Já, vissulega, en þar
er þó enn þá rykið, sem hylur okkur fegurðina
kið ytra og innra. Óhreínu hugsanirpar, livat-
lrnar, orðin og verkin er rykið, sem sest á riíð-
una, svo okkur sýnst alt Ijótt og óhreint í kring
þni okkur. Þegar við ætlum öðrum eitthvað
Jlt að ástæðulausu, er eitthvað ilt í okkur sjálf-
Um, — ryk, sem sest á rúðuna. — Ungir dreng-
lr og stiilkur, sem venja sig á að hugsa ljótt,
fura von bráðar að tala ljótt, og þar næst að
Hjöra það, sem ljótt er, og þá finna þau ekki
sjálf hvaðl er ljótt eða fagurt. Þau hafa van-
f®kt, að þurka rýkið af rúðunni jafnóðum og
það kom.
“Sagði eg þér ekki, að ef þú tryðir, mundir
Pú s.já guðs dýrð,” sagði Kristur við Maríu
rá Betaníu. Ef við göngum út í lífið með þeim
asetningi, að finna aðeins hið fagra og í þeirri
rú, að hið góða og fagra sé máttugra hinu ó-
agra og vonda, munum við sjá þá dýrð, sem
Eristur talar um. Það er ekki til neins að
leyna.því, að til er margt ljótt, en ef við göng-
’jm öll móti því takmarki, að taka aðeins hið
ragra í þjónustu lífsins, þá mun hitt hverfa
eins og skuggamir úr fjallahlíðunum, þegar
solin komur upp fyrir fjallshrúnina, því hið
’ la ,or aðeins til fvrir þá sök, að monnimir hafa
Það enn í þjónustu sinni.
Þið skuluð verja lífi ykkar til að þurka það
ryk burt, — þá verður lífið fagurt.
—Smári. Ilannes J. Magnússon.
SUMARMINNINGAR.
Lóuhreiðrið.
Vorið 1911 var eg, ásamt nokkmm mönnum,
V)ð vogagerð á Hellisheiði við Vopnafjörð. Við
Jolduðum neðan við heiðarbrúnina og gongum
Svo þaðan til vinnunnar upp á heiðina. Fvrsta
aginn, sem við vorum þarna, bar svo til, er
1( gengum heim að tjaldinu, að eg gekk spotta
. 0r.n frá félögum mínum uppi á heiðarbrnn-
lr>m. Ætlaði eg með ]>ví að taka af mér krók
ng vorða á undan ])eim að tjaldinu. Vissi eg
Þa ekki fyrri til, en lóa flögraði undan fótunum
a mér og barði sig ákaft moð vængjunum. Sá
?ö’ strax hvers kvns var: að hún mundi eiga*
Þama hreiður. Fór eg því að svipast um, og
ann hráðlega hreiður, mjög laglega tilbúið,
m . l’jórum eggjum. Eg forðaðist að snerta
eggm, en hlóð upp um nokkmm steinum, svo
an eg gæti með hægu móti fundið hreiðrið aft-
ur. Fór og svo heim að tjaldinu og sagði fé-
lögum mínum frá ])essu. Bað eg þá jafnframt,
að snerta ekki eggin, og því lofuðu þeir.
Næstu daga flögraði ‘ ‘ eggjamamma ” af
eggjum sínum með vængjaslætti og einkenni-
legn tísti, líkast neyðarópi, ])ogar við gengum
þar nálægt. Eftir stuttan tíma hafti hún því,
on flaug hins vegar frjálsloga í kringum okkur
og fvlgdi okkur jafnvel æði-spöl upp á heiðina
og söng yndislega. Það ’var alveg eins og hún
væri að þakka okkur Ifyrir það, að við skyldum
láta börnin sín í friði og skemta okkur jafn-
hliða með söng sínum. Þegar liún liafði fvlgt
okkur nokkur ihundruð faðma upp á heiðina,
})á sneri liún jafnan við til að liugsa um heim-
ilið, en aldrei fórum við svo þarna um, að hún
væri ekki að hoppa í kringum okkur. Að lok-
um var hún orðin svo spök, að hún hljóp aðeins
lítinh spöl frá hreiðrinu, og beið þar, án þess
að sýna nokkur óttamerki, þegar eg kom til að
gæta að, hvort ungamir væru ekki komnir úr
eggjunum. Eg hafði alt af mestu ánægju af að
ganga þarna fram hjá, og þegar lóan var favin
alfari með ungana sína og eg hevrði okki fram-
ar til hennar, þá saknaði eg hennar eins og góð-
vinar.
Það getur verið sönn ánægja, að sýna fugl-
unum nákvæmni í umgengni. Gleymið því ekki,
börnin góð! Munið og eftir því, að ef þið tak-
ið egg frá litlu fuglunum, ]>á er ])að sama sem
að bami væri stolið frá móður. Hversu sárt
mundi mömmu ykkar falla það, að einhver
ræjiingi kæmi og tæki ykkur frá henni, og hún
fengi alddrei að sjá ykkur aftur!
—Smári. Jón Sigurjónsson.
í LÆKNISLEIT.
(Z. Topeliws.)
----Eg held eg ætti að gægjast upp, sagði
ma u rast ráku r inn.
—Bíddu dálítið, sagði mauramanna, eg ætla
fyrst að gá, hvernig umhorfs er í veröldinni.—
Og svo gægðist hún út um glugga á mauraþúf-
unni, en sá hreint ekki neitt, því sólin skein
beint í augun á henni.
—Nú gægist eg bara upp, sagði maurastrák-
urinn. Svo skreið hann út um gluggann----.
Mauraþúlfan var bygð undir stóru reynitré.
Sólin skein á grænar groinaraar og smábræddi
héluna neðan á þeim. — Lítill ísmoli datt nið-
ur hjá mauraþúfunni og fótbraut maura.strák-
inn, þegar hann var nýkominn út um gluggann.
— Hvað er nú þetta- sagði mauramamma.
—O—o—, ekki neitt, nema eg fótbrotnaði.
•sagði maurastrákurinn.
Mauramamma varð dauðskelkuuð, dró strák-
inn inn um gluggann og revndi að klastra fæt-
inum við aftur með kvoðu.
Það leit út fyrir, að það tækist ágætlega, en
}>egar maurastrákur fór að ganga, datt fótur-
inn af aftur.
—Ekki dugar þetta, sagði mauramamma.—
• Við verðum að leita til læknis.
Svo bjó hún sér til poka úr litlu, visnu lilju-
blaði, lét strákinn í pokann, vatt honum á bak
sér og lagði af stað.
Mauraþúfan var á móabarði rétt hjá jám-
brautinni. Mauramamma vissi upp á hár, live-
nær lestin mundi koma, og gaf því gætur.
Lestin kom — prúmp — úmp — úmp! Og
mauramamma stökk a)f sporinu og upp á hjól-
ið, hringsnerist nokkrum sinnum með því, en
gat þó loks klifrað með poka sinn upp á vagn-
inn og ferðaðist síðan farbréfslaust til Hels-
ingfors. — Þegar þangað kom, skreið hún gæti-
lega niður af vagninum, af því hún var smeyk
við að verða troðin undir. Hún flýtti sér að
ná í leiguvagn, sem beið þar gesta. Alt af var
hún með pokann á bakinu og barnið og brotna
fótinn í honum.
— Nú skulum við aka til læknisins, sagði
mauramamma. — Eg er annars lirasdd um, að
hestinum þyki við ljóti ábætirinn við avkið —.
— Hvaða hvíta fjall er nú þetta? spurði
maurastrákur og rak kollinn upp úr pokanum
um leið og þau fóru fram lijó stóra steinhúsi.
— Það er nobkurs konar mauraþúfa, sem
mennirnir búa í—öll þurfum við þak vfir höfuð
okkar.
Rétt í því nam vagninn staðar við sjúkra-
liúsið, því í vagninum sat einmitt ungur lækn-
ir, sem hafði farið til Pétursborgar til þess að
heyra Kristínu Níelsdóttur syngja Nikurljóðin.
Mauramamma gleymdi að borga ökumanni.
Skreið af vagninum og klifraði upp tröppurn-
ar með sjúklinginn á bakinu eins og áður.
Yfirlæknirinn sat við skrifborð sitt og.var
að lesa í stórri bók, um listina að smíða mönn-
uc ’nýtt nef. Mauramamma komst upp á borð-
ið og skreið upp á ibókina. Yfirlæknirinn sá
hana og ætlaði að blása. hana í burtu, en hún
hélt sér fast við blaðið og fór að segja honum
frá slysinu og sýna lionum strákinn.
—Já já, r— er það ekki annað en þetta? sagði
yfirlæknirinn og ætlaði að festa fótinn í snatri,
en hann notaði alt of grófgerð verkfæri, og
sleit í }>ess stað einn lieila fótinn af.
— Hvað er þettta ? sagði mauramamma.
— O—ó— það var ekki neitt, nema nú misti
ég annan fót, sagði litli, þolinmóði maurastrák-
urinn.
Yfirlæknirinn fór nú að þurka gleraugun
,sín og gekk svo burtu, til ])ess að sækja sér
fínni verkfæri. — En mauramamma mátti ekki
vera að því að bíða. Hún lét strákinn og báða
brotnu fæturna í pokann og skreið af stað.
— Nú verðum við líklega að fara til Vigfús-
ar vatnslæknis, sagði mauramamma. — Hún
komst á annan leiguvagn, er átti að fara þang-
að 'með feitan herra, .sem vildi verða magur.
Vigfús vatnslæknir stóð við stórt og mikið
baðker, sem liann var að dýfa feita manninum
ofan í, þegar mauramamma skreið upp á hend-
ina á honum, til þe&s að vekja eftirtekt hans.
Um leið og hann varð hennar var, dýfði liann
hendinni í vatnið, og þar lentu maurarnir, áð-
ur en þeir höfðu áttað sig.
Mauramamma klóraði sig upp á bai*minn á
baðkerinu og kallaði til stráks að lialda sér fast
í hana. En þegar henni var borgið, sá hún
hvergi barnið sitt, því feiti maðurinn bnslaði
svo óskaplega í vatninu, að það var eins og ó-
sjór í ofviðri.
— Hvar ert þú nú? Hvernig líður þér? —
kallaði mauramamma í dauðans angist.
— Eg er hérna. Nokkuð blautur.-------Og
nú drukna ég! skrækti maurastrákurinn í sín-
um mjósta rómi á milli ólagana. í baðkerinu.
Mauramamma steypir sér nú út í ólguna
upp á líf og dauða og tókst með mestu erfiðis-
munum að bjarga barni sínu upp á þurran
barminn. — Þá var strákurinn dauður.
— Nú era góð ráð dýr! Nú verð eg víst að
fara til Barða skottulæknis, sagði maura-
mamma.
Það vildi svo vel til, að Barði skottulæknir
var staddur í Helsingfors þessa dagana. Ann-
ars hefði liún orðið að bíða eftir gufubátnum,
því ekki hefðu verið tiltök fyrir hana' að kafa
snjóinn alla leið til Vasa. Og svo fór liún með
dauða strákinn sinn og báða brotnu fæturna til
læknisins, sem liafði lært í lífsins skóla. Skottu-
læknirinn tók stahkunargler og skoðaði líkið
og háða brotnu fæturna og sagði svo:
— Hér dugar ekki annað en nudda og nudda,
en eg get ])að ekki sjálfur, eg hefi svo klunna-
lega fingur, góða mín!
Mauramamma hugsaði sig um. Hún hefði
nú helzt viljað biðja einhverja fluguna að
hjálpa sér, en þær vora því miður allar dauðar
um þetta levti árs.
— Eg ætla samt að reyna að gá þarna bak
við ofninn, sagði hún samt við sjálfa sig.
Mauramamma skreið svo bak við ofninn og
fann ]>ar hálfdauða fiskiflugu, sem hafði legið
þar síðan í haust.
Ilún tók í afturendann á henni og kastaði
henni með mestu erfiðismunum fram í sól-
skinið.
Eftir æði-stund fór flugan að smá lifna við.
Loks jafnaði liún sig svo, að hún gat farið að
nudda maurastrákinn.
— Svona! — Alveg rétt! — Þarna! s«gði
læknirinn og benti með prjóni á, hvar og hvem-
ig flugan skyldi nudda, því það átti að gerast
alt eftir “'kúnstarinnar reglum” og vera fyrir-
myndar ‘‘massage”, eins og lærðu mennirnir
kölluðu það.
Rúmar þrjár mínútur nuddaði flugan, og
þá fór maurastrákur að rakna við, og mikið ó-
sköp varð mamma hans þá glöð. Svo festi
læknirinn ibáða brotnu fæturna á, og nú var
maurastrákur fleygur og ifær.
— Hve mikið á ég nú að borga lækninum fyr-
ir alla fyrirhöfnina? spurði mauramamma. —
Þú skalt bera blaðlúsinni mat í stofu þinni,
næst þegar liana ber að garði hjá þér, sagði
Barði læknir.
— Það skal eg, svei mér, gjöra, sagði maura-
mamma þakklát.
skal breiða dúk á borð og bera henni
hunangsköku og beztu grenikvoðu og hún skal
fá eins mikið og hún getur í sig látið, og
meira til.
— Það er nú ágætt, sagði Barði læknir. Og
vertu nú blessuð og sæl. Eg má ekki tef.ja.
það bíða mín sex handleggir og fjórir fætur
með óþreyju.
— Verið þér sælir, sagði mauramamma og
'hélt heimleiðis me.ð maurastrákinn sinn heilan
‘Og liraustan. Þegar hún kom heim, var komið
fram á vor. Allir nágrannarnir voru skriðnir
út úr þúfunni og teknir að laga og rvðja maura
þjóðveginn, sem lá yfir skógarbarðið.
Margt hafði aflagast við snjóþyggslin um
veturinn og* leysingarnar um vorið.
Það varð mesti ifagnaðarfundur í allri maura-
sveitinni, þegar þau komu heim. Allir urðu að
skoða maurastrákinn í krók og 'kring, þukla
hann og þreifa, hvort liann væri nú jafngóður
aftur.
Rétt í ])essu kom ein lítil blaðlús bagsandi
yfir nýgræðinginn á skógarbarðinu. Hún var
bæði köld og svört og illa til reika.
Maurarnir gripu þegar hvöss greniköngla-
sp.jót og hugsuðust að reka þessa flökkukerl-
ingu í hurtu. En—þá reis mauramamma upp
á afturfæturna, og reiddi voðastórt grasstrá til
liöggs og varði blaðaliísina fyrir þeim. Hún
bauð henni svo inn í heztu stofu sína, reiddi
henni þar fram kostulegri veizlu, en þekst liafði
síðan mauraþúfan var bygð. Og fiskiflugan
söng borðsálminn og maurastrákurinn dansaði
svo fjörugt og fallega, eins og hann hefði aldr-
ei meitt sig neitt.
Of sólin skein — og engill vorsins flaug á
gullvamgjum yfir grænt skógarbarðið og —
mauraþúfuna.
—Smári. Einar S. Frhnann, þýddi.
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834 Office tímar: 2—3
Heimili 776 Victor St.
Phone: 27 122
Winnipeg, Manitoba.
H. A. BERGMAN, K.C.
Islenzkur lögfræSingur
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Building, Portage Ave.
P. O. Box 1656
PHONES: 26 849 og 26 840
DR. O. BJORNSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834 Office tlmar: 2—3
Heimili: 764 Victor St..
Phone: 27 586
Winnipeg, Manitoba.
DR. B. H. OLSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834 Office tlmar: 3—5
Heimili: 5 ST. JAMES. PLACE
Winnipeg, Manitoba.
DR. J. STEFANSSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Stundar augna, eyrna nef og kverka
sjtlkdðma.—Er að Mtta kl. 10-12 f.
h. og 2-5 e. h.
Heimili: 373 River Ave. Tals.: 42 691
DR. A. BLONDAL
202 Medical Arts Bidg.
Stundar sérstaklega k v e n n a og
barna sjúkdðma. Er að hitta frá kl.
10-12 f. h. og 3-5 e. h.
Office Phone: 22 296
Heimili: 806 Vlctor St. Slmi: 28 180
«
Dr. S. J. JOHANNESSON
stundar lœkningar og vfirsetur.
Til viðtals kl. 11 f. h. tll 4 e. h.
og frá 6—8 að kveldinu.
SHERBURN ST. 532 SlMI: 30 877
HAFIÐ pÉR 8ÁRA FÆTVRf
ef svo, finnið
DR. B. A. LENNOX
Chiropodist
Stofnsett 1910 Phone: 23 137
334 SOMERSET BLOCK,
WINNIPEG.
Drs. H. R. & H. W. Tweed
Tannlæknar.
•406 TORONTO GENERAL TRUST
BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smith St.
PHONE: 26 545 WINNIPEG
DR. C. H. VROMAN
Tannlæknir
505 BOYD BLDG. PHONE: 24 171
WINNIPEG
G. W. MAGNUSSON
Nuddlæknir.
609 MARYLAND STREET.
(priðja hús norðan við Sargent).
PHONE: 88 072
Viðtalstlmi kl. 10-11 f. h. og 3-5 •. h.
A. S. BARDAL
848 SHERBROOK ST.
Selur llkkistur og annast um flt-
farir. Allur útbúnaður sá beztl
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina.
Skrifstofu talsími: 86 607
Heimilis talsimi: 58 302
Lindal Buhr & Stefánsson
Islenzkir lögfræðingar.
356 MAIN ST. TALS.: 24 963
peir hafa einnig skrifstofur að
Lundar, Riverton, Gimli og
Piney, og eru þar að hitta á
eftirfylgjandi ttmum:
Lundar: Fyrsta miðvikudag,
Riverton: Fyrsta fimtudag,
Gimli: Fyrsta miðvikudag,
Piney: Priðja föstudag
I hverjum mánuði.
J. RAGNAR JOHNSON
B.A., LL.B, LL.M. (Harv.)
tslenzkur lögma/íur.
Rosevear, Rutherford Mclntosh and
Johnson.
910-911 Electric Railway Chmbrs.
Winnipeg, Canada
Slmf: 23 082 Heima: 71 753
Cable Address: Roscum
J. T. THORSON, K.C.
Islenzkur lögfræðingur
SCARTH, GUILD & THORSON
Skrifstofa: 308 Mining Exchange
Bldg., Main St. South of Portage
PHONE: 22 768
G. S. THORVALDSON
B.A., LL.B.
Lögfræðingur
Skrifstofa: 702 Confederation
Life Building.
Main St. gegnt City Hall
PHONE: 24 587
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
601 PARIS RLDG., WINNIPEG
Fasteignasalar. Leigja hús. Ot-
vega peningalán og eldsábyrgð
aí öllu tmgi.
PHOhTE: 26 349
A. C. JOHNSON
907 Confederation Life Bldg.
WINNIPEG
Annast um fasteignir manna.
Tekur að sér að ávaxta sparifé
fölks. Selur eldsábyrgð og bif-
reiða ábyrgðir. Skriflegum fyr-
irspurnum svarað samst-undis.
Skrifstofusimi: 24 263
Heimasimi: 33 328
ALLAR TEOUNDIR FLUTNINOAl
Nú er veturinn genginn I garð,
og ættuð þér >vl að leita til min,
þegar þér þuríið á kolum og
við að halda.
Jakob F. Bjamason
668 Avlerstone. Slmi 71 848
PJÓÐLEOASTA KAFFI- OO
UAT-BÖLUHÚSIÐ
sem þessi borg hefir nokkurn
tlma haft innan vébanda sinna.
Fyrirtaks máltiðir, skyr, pönnu-
kökur, rúllupylsa og þjððræknis-
kaffi.—Utanbæjarmenn fá sér
ávalt fyrst hressingu á
WEVEL CAFE
<92 SARGENT AVE.
Sími: 37 464
ROONEY STEVENS, eigandi.
GUÐRÚN S. HELGASON
A.T.C.M.
kennari I
Píanóspili og hljómfrœOi
(Theory)
Kenslustofa: 540 AGNES ST.
Simi: 31 416
Barnabœn.
Lylft þér, sól, yfir sálir vorar ungu,
signdu oss, smáviðar strá.
Leystu uú höftin af hjörtum og tungu,
helga þér frækornin smá!
Sólnanna sól, eins og ósprottið engi
erum vér, fáráðu börn.
Lýs ])ú oss, ger þú oss, drósir og drengi,
dáðríka fósturlands vörn. —
M. J.
SKRITLUR,
A. Nú er Kristján nábúi þinn laus við hið
mæðufulla líf sitt.
B. Hvað segir þú! Er Kristján dáinn?—
Hann var þó á sjó í gær.
A. Nei, það er víst ekkert að Kristjáni, en
eg hefi heyrt, að það ætti að jarðsyngja tengda-
móður hans í dag.
Ungfrú A. Adólf sagði í gær, að hann vildi
gefa mér lijarta sitt. Ó, hvað eg var ham-
ingjusöm.
Ungfrú B. Já, eg ekki síður. Hann sagði
við mig í morgun, að eg hefði stolið lijarta
hans. — Hmhl.