Lögberg - 07.08.1930, Blaðsíða 1

Lögberg - 07.08.1930, Blaðsíða 1
43. ARGANGUR Alþingishátíðin Reykjayík, 29. júní 1930. Þessa viku hafa hugir allra landsmanna snúist um eitt efni: Alþingishátíðlna, um undirbún- inginn fyrri hluta vikunnar, um komu hinna tignu gesta og full- trúa, er sóttu okkur ’heim, og síð- an um hátíðina sjálfa, og ýmsa viðburði, er gerst hafa í sam- bandi við hana. Annars hefir lít- ið gætt — enda ekki við að foú- ast, því svo fjölsótt var hátíðin og svo mikið var í sölurnar lagt, til þess að hún gæti orðið sem bezt og þjóðinni til heilla. Þegar þetta er ritað (laugar- dag> hefir ekkert það gerst, á há- tíðinni, er skygt gæti á þá vissu, að hátíðin tókst vel — fulltrúar erlendra ríkja, er hátíðina sóttu, voru mjög ánægðir með hana — töldu hana stórfenglega — og öll- um íslendingum, sem þátt tóku í henni, verður ihún áreiðanlega ó- gleymanleg. Uggur mikill var í mönnum út af því, að veður myndi ekki verða gott, meðan á hátíðinni stæði, og myndi það skjótt spilla veizlugleði og allri ánægju, ef veður yrði slæmt. Tíð hefir verið úrfellissöm sunnanlands í sumar, og viðbúið að slíkt myndi verða um hátíðar- dagana. Spáð var mðrgum og margvíslegum hrakspám út af því, að fólk myndi veikjast af vosbúð og kulda, að menn myndu eigi geta komist ferða sinna, er þeir vildu og yrðu að dúsa á Þingvöll- um o. s. frv. Svo kæmi upp úr kafinu að Þingvallavegur yrði ó- fær — og þar fram eftir götun- um, eða stórfeld slys kæmu fyrir. En ekkert af þessu hafði komið fram, þegar þetta er ritað. Bílflutningar gengu greiðar, en búist var við. iStrangt eftirlit var haft með því, að allir bílar þeir væru í góðu lagþ sem notað- ir voru í Þingvallaakstrinum. Mjög lítið bar á bílunum, og Morgunblaðinu er ekki kunnugt um önnur bílslys, sem teljandi eru, en óhappið í Mosfellsdaln- um á fimtudagskvöld, sem minst hefir verið á. Tjoldin reyndust nægilega góð, fvrir þá, sem höfðu nokkurn út- búnað með Sér til hlýinda. Leir- uinar eru ekki ákjósanlegur tjald- staður að öllu leyti. Fjarlægðin frá þingstaðnum og þangað er bagaleg. Og grasrót var léleg, eða svo til engin undir nokkrum hluta tjaldborgarinnar. lEn eigi verður á alt kosið. Ekki var hægt að tjalda í hrauninu og ekki var 'hægt að nota vellina sjálfa undir tjðldin. Þeir urðu að vera hátíð- arsvæði. Matarbirgðir reyndust mjög nægilegar á Þingvöllum, og ekki bar á því, að tilfinnanleg tregða væri á framreiðslu matar. Alt af má eitthvað að öllu finna. Og þeir, sem óánægðir eru yfir gerðum náungans, eru að jafnaði háværari ^n hinir, sem ánægðir eru. Spítalatjald og læknavörður hef- ir verið allan tímann á Þingvöll- um. iEn slys hafa þar engin orð- ið síðan Jón ólafsson trésmiður fótbrotnaði á miðvikudagskvöld. Nokkrir hafa vitanlega veikst, af öllum þeim mannfjölda, sem þarna hefir verið, en lítt hefir gætt afleiðinga af kulda eða ill- um aðbúnaði. í öllum undirbúningi háítðar- innar hefir einna mest borið á * því, að hátíð þessi ætti að verða einskonar auglýsing fyrir landið — og það með tvennum hætti. Vegna hins almenna umtals í heimsblöðunum í tilefni af hátíð- mni og með því áð hinir erlendu gestir, og þá einkum boðsgestir Þeir, er (hingað kæmu, kyntust landi og þjóð, og hefðu sem bezta sögu að segja af hvorutveggja. Stórrigning eða annað illviðri Sat spilt hátíðinni gersamlega. Teflt var ákaflega í tvísýnu. En sú gifta fylgdi þjóðinni, að veð- ur var yfirleitt hagstætt, og er- lendir gestir vorir fengu hin beztu kynni af landi og þjóð, sem hægt var við að búast. Smávægilegar misfellur, sem fyrir komu, voru alveg hverfandi í þeim heildar- svip af hátíðinni, sem geymist í hugum manna. Efir Iþessa Þingvallahátíð er það augljós mál, að við Islend- ingar verðum að hugsa til þess, að halda þar alþjóðarsamkomur við og við, á nokkurra ára fresti. Samkomur þessar verða að vera sem þessi hátíð, fyllilega utan við flokkadrætti í landinu. Þar á að þagna “dægurþras og rígur”. Þar eiga menn að mætast til að kynn- ast og örfast í framfarabaráttu þjóðarinnar. Þar eiga þjóðnytja- mál að vera rædd, mál sem liggja utan við vígvöll flokksmálanna. Að þessu eiga þeir að snúa sér, sem haldið hafa því fram, að flytja Alþingi úr núverandi 'höfuðstað landsins upp í fjöllin. Að draga löggjafarstarfið eins og það er nú, út úr mannabygð, er ekki annað en misskilinn sérvizkuhátt- ur. En Þingvallasamkomur al- þjóðar um Jónsmessuleytið, ættu að geta orðið heillaríkur gróður- reitur samúðar og samvinnu að þjóðnytjamálum, vettvangur fyr- ir íþróttaiðkanir, og holl skemt- un fyrir það fólk, sem að jafnaði lifir tilbreytingarlausu lífi. Samsöngurinn. Rétt um það leyti, sem sögulegu sýningunni var lokið, hófst sam- söngur á söngpallinum í Almanna- já. Söng Þingvallakórið og Karla- kór K. F. U. M. hvor í sínu lagi, og auk þess söng Pétur Jónsson óperusöngvari nokkra einsöngva. Hljómsveit Reykjavíkur lék und- ir. — öllum söngnum var fádæma- vel tekið. Var hrifning áheyrenda svo mikil, að bæði kórin og ein- söngvarinn urðu að syngja mörg aukalög. — Stóð söngurinn yfir í rúman klukkutíma, en að honum loknum var hlé þar til kl. 7%. Um það leyti var bjargsig af efri barmi Almannagjár and- spænis Lögbergi. Loks hófst glíman, og byrjaði hún 8.15 á sóra pallinum. Fimleikasýning 1. R. Efir íslandsglímuna í fyrra- kveld sýndu 15 stúlkur fimleika á stóra pallinum á Þingvöllum. undir stjórn Björns Jakobssonar leikfimiskennara. Flestar stúlk- urnar voru hinar sömu og í sýn- ingarflokkum þeim, sem áður hafa farið utan, til Noregs og Frakk- lands til sýninga. Léttar og mjúkar liðu stúlk- urnar um pallinn, gengu eftir grannri slá, öruggar og ákveðn- ar. — Var þeim fagnað ágætlega af áhorfendum, enda sízt að undra, þar eð hér er um flokk að ræða, sem vakið hefir einstaka athygli meðal erlendra þjóða, sem æft hafa leikfimi lengri tíð. Vikivakar. Þegar rætt er um viðbuuði Al- þingishátíðarinnar, má sízt af öllu gleyma vikivökunum. Stór barnaflokkur steig þá létt og mjúklega eftir gömlum þjóðlögum, sem þau sungu prýðilega. Varla hefir fólk skemt sér bet- ur við annað en að sjá þennan stóra flokk fallegra barna svífa um pallinn við söng og dans. Þjóðbúningar dansfólksins gerðu sitt til að prýða þessa sýningu. — Margar telpurnar höfðu gló- bjart — norrænt — hár, sem að hrundi um herðar niður. Von- andi halda börn þessi áfram að æfa vikivakana sína, og gefa fólki tækifæri til að sjá þá við og við. ‘ Leikfimissýning Ármanns. Eftir vikivakana sýndi úrvals fimleikaflokkur Ármanns leik- fimi, undir stjórn Jóns Þorsteins- sonar iþróttakennara. Voru 20 menn í flokknum. Sýndi flokkur- inn fyrst nokkrar standæfingar. Síðan ýmiskonar stökk á hesti WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 7. AGÚST 1930 Fjallkona Islendingadagsins íSeattle,Wash., ásamt hirðmeyjum sínum Fjallkonan er frú Kristjana Anderson í Vancouver, en hirð- meyjar hennar þær ungfrú Anna Anderson (til hægri), dóttir Wjl- liam Anderson í Vancouver, og ungfrú Lára Guðmundson (til vinstri), dóttir Jakobs heitins Guðmundssonar, er um eitt skeið bjó í sömu borg. Frú Kristjana er mörgum að góðu kunn hér í borginni, því hún átti hér heima um hríð; hún er gift manni af sænskum ættum, Mr. Arthur T. Anderson. og dýnu. Um sýningu þessa er það skemst að segja, að hún tókst ágætlega. Margir erlendir gestir vóru alveg forviða yfir því, hve íslendingar væru langt komnir í leikfimisíþróttinni. Var þessi sýning sem íhin fyrri, undir stjórn Jóns, íslendingum til hins mesta sóma. HÁTÍÐARBRAGUR. Þeir, sem á ferli voru á Þing- völlum aðfaranótt laugardags, munu lengi minnast þess. Þá voru Þingvellir með hátíðarbrag. Dansað var og sungið, sungið og spilað, gengið og sungið, skrafað og skeggrætt. Dalalæðan kom niður með Ár- mannsfelli kl. að ganga 3;~~~rétt eins og hún væri að minna fólkið á, að nú væri ekki seinna vænna, ef það ætlaði að leggja sig út af nóttina. En fáir hugsuðu um að leggja sig út af — fyrst um sinn. Þá var glatt á hjalla á Leirun- um. Héraðatjöldin flest meira og minna full af fólki. Menn mæltu fyrir minni héraða sinna, sungu ættjarðarsöngva, gengu milli tjaldanna til að sjá framan í hverja sýsluna fyrir sig. í tjald- borgargötunum bylgjaðist fólks- straumurinn áfram. Allir voru kátir og glaðir yfir því, að vera þarna í faðmi Þing- vallasveitar á 1000 ára hátíðinni, að liðnir voru tveir ánægjulegir dagar og nú yar nóttin kyr,, hlý, hásumarnótt. Hvergi sást missætti, hvergi óánægja. Það var eins og öll þjóðin væri alt í einu komin á eitt heimili, þar sem ríkti friður og eining, ánægja og lífsfjör í laukréttri temprun. Og svo rann sólin upp í norð- austri yfir Skjaldbreið, og eyddi þokulæðunni á svipstundu, og landið alt stóð í vorsólar morg- unroða. Mér dettur ekki í hug að reyna að lýsa hásumar-sólarupprás yf- ir Þingvelli, lýsa skógarilminum og loftinu tæra, lýsa fjallahringnum í Þingvallasveit og suður með Þingvallavatni i— eða l£ýsa Al- mannagjár hamrinum háa, þegar geislar lágsólar strjúkast eftir hrufóttu ’hrauninu, og laðá þar fram á svipstundu óteljandi skuggamyndir, myndir, sem breyt- ast — lifandi myndir úr ljósi og skugga. Þeir hafa hlotið að fara snemma á fætur á Þingvöllum til forna. Þá hefir fólkið horft á myndirn- ar í Almannagjá eins og nú er farið í bíó. Almannagjá er undrastaður. — Þar hefir for- sjónin kepst við mannshöndina í gjallanhorna-smíð og lifandi, myndagerð. En hvað þá um lygnur hinnar helgu Öxará, svo hreinar og tær- ar, að lesa má í vatninu hvert lit- brigði í klettunum. öxará segir eftir, ef eitthvað er kvikt uppi í klettaskorunum. Þegar morgunsólin hafði ljómað yfir landið og fólkið í 2—3 tíma, og hitamóðan byrjaði að gera vart við sig, þá drógu menn sig í tjöld og feldu yfir höfuð sér, og hugs- uðu um þessa undraverðu nótt, þegar góðviðrið á Þingvöllum gerði eit heimili úr öllu Islandi og það meira að segja með glað- værð og góðum heimilisbrag. Kl. að ganga 7 um morguninn, g<engu menn til hvílu. — Mgbl. KVEÐJUR ERLENDRA GESTA. Klukkan 10 í gærmorgun fluttu þessir gestir íslendingum kveðju sína á Lögbergi: Sejersted Bödtker bankastjóri ((Norðmaður>. Hauff frá norska bóksalafé- laginu. Hjelm Hansen, lögmaður í Frosta og Gulaþingslögum. iSéra Myrwang frá fylkinu Wis- consin í Bandaríkjum. Thor Thors ' (las upp heilla- skeyti frá norrænum stúdentum.) Séra Rossland frá Chicago. (Framh. á 5. bls.) Slysfarir Um hverja helgi verða margar slysfarir í Winnipeg og nágrenn- inu, nú um þessar mundir, eins og reyndar víða annars staðar, sér- staklega bílslys og druknanir. Um síðustu helgi urðu slysin með fleSta móti, tíu manneskjur mistu lífið og sextán meiddust, sumt af því fólki töluvert hættulega. Einn af þeim, sem meiddust í bílslysi, var Gunnar Sigurðsson verzlun- armaður, að 668 Alverstone St., Winnipeg. í sama bílslysinu fórst Humphrey G. Hart. Hann var kvæntur íslenzkri konu, systur Gunnar Sigurðssonar, og meiddist hún líka mikið. Síðustu fréttir segja, að systkinin séu bæði á -batavegi. Fljúga til íslands Tveir þýzkir flugmenn, sem Hirth og Weller heita, lögðu af stað frá Orkneyjum hinn 1. þ.m. í lítilli flugvél og var ferðinni heitið til íslands, Grænlands, Labrador og svo þaðan til New York. Til Is- lands gekk ferðin vel og lentu þeir með heilu og höldnu í Kjalar- nesi. Næst barst sú frétt af þessum flugmönnum, að þeir hefðu ekki fengið leyfi til að lenda á Grænlandi. En hvað sem satt kann að vera í þeirri fregn, þá kom sú fregn frá Reykjavík á þriðjudagsmorguninn, að þeir væru hættir við þetta flug og Hirth væri lagður af stað til Mont- real, líklega með C.P.R. skipinu Minnedosa, sem átti að fara frá Reykjavík á mánudaginn, og hefði með sér flugvélina. En félagi hans, segir fréttin, að fari með fyrstu ferð til Þýzkalands. Hveitisamlaffið Þegar það kom í Ijós, í vetur sem leið, að Hveitisamlagið mundi ekki á síðastliðnu uppskeruári geta selt nærri alt það hveiti, sem það hafði fyrirliggjandi og hveiti- verðið féll ákaflega, þá gengu Sléttufylkin þrjú í ábyrgð fyrir Hveitisamlagið* og ábyrgðust bönkunum skil á þeim peninum, sem þeir höfðu lánað samlaginu. Nú er fullyrt, að fylkin þurfi ekki að borga neitt af þessu fé, og að Hveitisamíagið geti sjálft fullkom- lega staðið straum af skuldbind- ingum sínum við bankana, því það hafi selt nógu mikið af hveiti fyrir meira en dollar mælirinn, til að vega móti því, sem selt hefir verið fyrir minna en dollar mæl- irinn. Fylkin þrjú verða því vænt- anlega fyrir engum halla af því að taka á sig þessa ábyrgð. Rússar og ítalir undirskrifa verzlunarsamninga Á laugardaginn í síðustu viku, voru í Rómaborg undirskrifaðir viðskiftasamningar, sem Italir og Rússar hafa gert með sér. Hniga samningar þessir aðallega í þá átt, að Rússar leggi Itölum til ýms hráefni, sem þeir þurfa á að halda, og sumar verksmiðjur þeirra hafa ekki getað unnið að undanförnu, vegna skorts á hrá- efni, en sem þeir nú geta fengið frá Rússlandi. Hins vegar kem- ur Rússum vel, að geta fengið með sanngjörnu verði marga hluti, sem Italir geta vel búið til, því þeir hafa verksmiðjur marg- ar og vel útbúnar. Þessi tvö löndj hafa einna ólíkast stjórnarfar allra landa í Norðurálfunni, en þau komu sér saman um hag- kvæma viðskiftasamninga engu að síður. Of miklir þurkar Of miklir þurkar og hitar hafa gert afar mikinn skaða allvíða í Bandaríkjunum á ýmsum korn- tegundum, sérstaklega maís. Hveiti hefir ekki skemst eins mikið, enda er nú maís í hærra verði í Chi- cago heldur en hveiti. Fyrir fá- um dögum seldist maís þar fyrir 87 cents mælirinn, en hveiti ekki nema fyrir 85 cents. Fréttir að sunnan segja, að mikill fjðldi bænda hafi orðið fyrir ákaflegu tjóni af þessum hitum og þurkum. Frá Islendingadeginum á Ströndinni 29. júní 1930. Þegar fyrst kom til tals að ís- lendingar á Kyrrahafsströndinni sameinuðu sig um þátttöku í há- tíðarhaldi til minningar um þús- und ára afmæli Alþingis íslands, þá urðu Seattle búar fyrstir til þess að kjósa nefnd til fram- kvæmda í málinu. Þeir skrifuðu ýmsum bygðar- lögum íslendinga, er þeim þóttu líkleg til þess að taka myndu þátt í hátíðahaldinu; eitt slíkt bréf var sent til íslendinga í Vancouver og farið fram á, að þátttaka þeirra yrði sú, að Fjallkonan kæmi frá Vancouver. Þessu var vel tekið, og er mynd sú, er hér fylgir, af Fjallkonunni og skjaldmeyjum hennar, eins og þær komu fram á hátíðinni þann 29. júní 1930, við Silver Lake, Wash. Kona sú, er góðfúslega tók að sér hlutverk Fjallkonunnar, er frú A. T. Anderson, en skjald- meyjar ungfrúrnar Lára Guð- mundsson og Anna Anderson. Mér er sönn ánægja í að geta þess, að framkoma þeirra var að öllu leyti hin prýðilegasta. Frú Anderson er góðum gáfum gædd, og átti það eigi lítinn þátt í því, hve vel hún flutti ávarp sitt til gestanna. — Að lokinni dagskrá, afhenti forseti dagsins henni mjög vandaðan blómvönd í þakk- lætis og viðurkenningar skyni frá nefndinni. Wm. Anderson. Ávarp Fjallkonunnar í Seattle, Wash., 29. júní 1930. Heil! Þið öldruðu konur og menn, óskabörn Fjallkonunnar! Þið, er fyrs sáuð ljós dagsins á eyjunni í hihum “svalkalda sævi. Og heil! Þið, ungmenna fjöld, arfþegar Fjallkonunnar, bornir því landi, er Leifur hepni fyrstur hvítra manna steig fæti á strönd. Þegar eg lít yfir þennan mikla og glæsilega mannsöfnuð og minnist þess, að hér eru komin börn og barnabörn mín, Fjallkonu íslands, þá gleðst ég, — þá hverf- ur, eins og ský fyrir blíðum sum- arblæ, söknuður sá, er eg fann til, þegar fjöldi barna minna sneru við mér baki. í þúsund ár hafði eg borið umönnun fyrir for- feðrum þeirra, af brjóstum mín- um höfðu þeir nærst, og við fót- skör mína numdu þeir hollan fróð- leik, kvæði og sögur. Sá fróðleik- ur ávaxtaðist mann fram af manni í marga ættliðu. Mann- og kvengöfgi var arfur sá, er þau fiuttu úr garði, og hvar sem börn- in mín hafa farið, hafa þau getið sér góðan orstír. Ómar þess orð- stírs hafa mér borist til eyrna, og eg hefi glaðst. Ádeiluorð vil ég ekki að þið heyr- ið af vörum mínum, á þessari stund, slíkt væri í beinu ósam- ræmi við þær hugsjónir, er þið alið í brjóstum ykkar á þessum hátíðisdegi gagnvart bj.-æðrum ykkar og systrum heima á föðúr- landinu, þar sem þau eru nú að, minnast hins merkasta viðburðar1 í sögu Norðurlanda, setning Al- þingis á Þingvöllum til forna, þar sem nú mæta erindsrekar flestra stórþjóða heimsins, færandi landi og lýð árnaðar og þakklætis ósk- ir; þar sem fjöldi af börnum mín- um, er dvalið hafa í fjarlægð frá fósturjörðinni um lengri tíð, stíga nú á land, og vinur mætir vin og ættirnar hittast á ný. Nú blasir íslenzk náttúrufegurð við þeim í allri sinni sumardýrð. Hugljúf- ar endurminningar liðinnar tíðar fylla huga gestanna, nú komnir heim. Á ströndinni bíða þeirra vinir og vandamenn fullir óþreyju og innilegri löngun að mega nú minnast við þá, er þeir höfðu svo lengi þráð að fá að sjá í annað sinn. Látum oss þá, sem hér er- um saman komin, fylgjast með í huga, og gleðjast með glöðum, með því að hafa yfir orð Fjalla- skáldsins: “Vort helga land, Vort heimaland, Vort hjartans land, Vort feðra land, Vort vænsta land, Vort vona-land Og vorra niðja land, Með einum hug við höt- um þann, Sem hatar þig, Og smáum hann. Með einum hug Við elskum þann, Sem elskar þig, * og dáum hann.” t (St. G. Stephansson. jj NÚMER 32 Hvernig Winnipeg-búar nota kosningaréttinn Hundrað og tuttugu þúsund nöfn voru á hinum nýju kjörskrám í Winnipeg, sem farið var eftir við þingkosningarnar, sem nú eru nýafstaðnar. Af þessum mann- fjölda greiddu 76,287 atkvæði, en 43,713 gerðu það ekki. Vafalaust hefir margt af þessu fólki ekki átt þess kost að greiða atkvæði, verið fjarverandi, veikt, eða kann- ske verið flutt burtu úr borginni. Ástæðurnar geta verið margar, en þó góðar og gildar. En hinir hafa þó óefað verið miklu fleiri, sem heima sátu og hirtu ekki um að greiða atkvæði, létu sig engu skifta, hverjir náðu kosningu og 'hverjir ekki. Loftskipið R-100 komið til Montreal Snemma morguns á föstudaginn í síðustu viku, lenti loftskipið R-100 í Montreal, eftir að hafa flogið alla leið frá Cardington á Englandi, án þess að koma nokk- ursstaðar við, á 78 klukkustundum og 51 mínútu. Skipið lenti í tölu- verðum stormi og þrumuveðri, eftir að það kom til Canada, og tafði það nokkuð fyrir því. Mundi annars hafa lent nokkru fyr. Yfirleitt gekk ferðin vel og skip- ið hafði miklu meira eldsneyti, en það þurfti á að halda. Bilaði líka eitthvað lítilsháttar í þrumu- veðrinu, og hefir nú verið við það gert. Var skipinu mjög vel fagn- að af stjórnarvöldum og öðrum höfðingjum og ákaflegur mann- fjöldi safnaðist þar saman til að sjá það. Þeir sem með loftskipinu komu, voru alls 44, og heitir fyr- irliðinn R. S. Booth. Um frekari ferðir loftskipsins hér, hefir ekki frézt enn sem komið er. Krabbamein Þessi hræðilegi sjúkdómur fer stöðugt í vöxt og verður fleiri og fleiri manneskjum að bana, svo að segja með ári hverju. Samkvæmt ný-útkomnum skýrslum frá heil- brigðisdeild stjórnarinnar í Mani- toba, varð þessi sjúkdómur bana- mein 34.5 af hverjum 100,000 fylk- isbúum árið 1910. Árið 1928 var talan komin upp í 78.7, enda hafa aldrei eins margir dáið á einu ári í Manitoba, úr þessum sjúkdómi, eins og það ár, þó dauðsföllin hafi farið hækkandi svo að segja árlega nú í mörg ár. Ýmsar ráð- stafanir hefir fylkisstjórnin gert til að draga úr þessu böli, meðal annars með því að leggja til rad- ium fyrir eins lítið verð og mögu- legt er. Kommúnistar vinna mikil spellvirki í Kína Fréttir frá Shanghai, Kína, segja að kommúnistar hafi þar unnið afar mikil s,pellvirki, brent og eyðilagt byggingar og önn.ur mannvirki. Eru það einkum eign- ir útlendinganna, sem ráðist hef- ir verið á, og er sagt að skaðinn nemi miljónum dollara. íbúðar- hús og skrifstofur útlendra sendi- herra hafa verið brendar. Útlend- ingarnir hafa flestir getað forð- að sér og komist út í herskip frá Bretlandi, Bandaríkjunum og Japan, sem þar voru skamt frá. Nokkrir trúboðar voru þó eftir 1 borginni, og vita menn ekki hvað um þá hefir orðið. Síðustu frétt- ir segja, að kommúnistar hafi skotið á fallbyssubát frá Banda- ríkjunum og sært fimm menn, enn fremur, að þeir hafi náð tveimur Bandaííkjamönnum og krefjist miljón dala lausnarfjár, til að láta þá lausa. Mega ekki kaupa áfengi fyrir ríkisfé Hoover forseti hefir gefið út fyrirskipun, er snertir sendiherra og konsúla Bandaríkjanna í öðr- um ríkjum, þar sem þeim er al- gerlega bannað, að nota ' rfokkuð af ríkisfé til áfengiskaupa.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.