Lögberg - 21.08.1930, Blaðsíða 1

43. ARGANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 21. AGUST 1930
NUMER 34
Gullbrúðkaup
Bjarna Jónssonar og Þorbjargar Jóhannsdóttur
að Markerville, Alta.
GullbrúÖkaup þeirra hjóna Bjarna Jónssonar frá Auðnum í
SæmundarhlíS og Þorhjargar Jóhannsdóttur frá Hellulandi í
fdegranesi var haldiS hátiSlegt 5. júlí af bygSarbúum í íslenzku
nýlendunni viS Markerville, Alberta. Voru þar samtaka i því all-
ir íslendingar og margir af öSrum þjóÖflokkum. Þau hjón eru
bæöi Skagfirsk aS ætt og uppruna. Bjarni er fæddur 1856 og kona
hans 1858. Þau giftust 1880 aS heimili Ólafs SigurSssonar á Ási
í Hegranesi og bjuggu 3 ár í SkagafirSi á íslandi. Vestur unr haf
fluttu þau 1883 og settust aS í grend viS Mountain pósthús NorÖur
Dakóta. Eftir 5 ára dvöl þar fluttu þau til íslenzku nýlendunnar í .
Alberta, norSvestur af Innisfail og eru þar meS fyrstu frumbyggj-
um þeirrar bygSar. Nam Bjarni þar land. En eins og nrargir is-
lenzkir landnemar vann hann í Calgary fyrstu árin. 1890 flutti
hann alfarinn á Iand sitt og hefir búiS þar síSan. Eand hans er
skamt frá þar sem Markerville pósthús er.nú. Nánustu vanda-
menn og venzlafólk gullbrúShjónanna kom sarnan nokkru eftir
hádegi aS heimili þeirra til aS árna þeim heilla og fylgdu þeim síS-
an í samkomusalinn “Fensala Hall” þar sem aÖal hátiSin hófst.
Salurinn var uppljómaÖur af ljósum og skreyttur fegurstu
blómum. Þegar í salinn kom var sunginn íslenzki brúÖarsálmur-
inn “Hve gott og fagurt og indælt er.” Voru þau svo leidd til önd-
vegis. Séra Pétur Hjálmsson flutti þá hjartnæma bæn og því næst
færSu ungmennin Júni Markeberg og Kenneth Hansson, skrýdd
brúSkaupsbúningi inn körfu meS 50 rósum. Mrs. A. G. True
systurdóttir gullbrúÖgumans og uppeldisdóttir þeirra hjóna þakk-
aSi fyrir meS velvöldum oröum, þann heiöur og velvild, sem þelm
var sýndur af vinum og vandamönnum, meS þessu samsæti. Fyrr-
um þingmaSur kjördæmisins, stórbór.dim -Daniel M rdæberg t”.
þá viS stjórn meS eftirfylgjandi skemtiskrá. Fyrst var sungiö:
“HvaS er svo glatt.” Séra Pétur Hjálmsson flutti þar næst ágæta
ræSu til gullbrúShjónanna og svo var sungiÖ ‘Ó, guö vors lands”
og Mrs. Cook söng sóló, “I Love You Truly.” Mr. Morkeberg
hélt því næst snjalla ræSu og þakkaÖi þeim fyrir góSa viÖkynn-
ingu og lipra framkomu frá því þau komu í bygöina til þessa dags,
flm þaS gæti hann vel dæmt, því hann kom litlu síSar í bygSina.
Þar n?est sungu þær Mrs. W. S. Johnson og Mrs. H. C. Johnson
tvísöng og Mrs. A. Jóhannsson sóló “Svíf þú nú sæta” og tvísöng
ungfrúrnar May og Nóra Johnson og sóló Vivian Johnson,
eru stúlkur þessar sonadætur gullbrúShjónanna. Jón GuSmunds-
son frá Calgary, hálfbróðir gullbrúSgumans, mælti þá fram nokk-
ur velvalin og viSeigandi orS fyrir þann hlýhug og velvild, sem
I bygSarbúar hefSu ætiS sýnt og sýndu enn, meS þessari samkomu,
| bróSur sínum og tengdasystur. Því næst afhenti Mr. Morkeberg
gullbrúÖhjónunum 50 dali i gulli frá Jóni GuSmyndssyni, 50 dali
í gulli frá börnum þeirra og 50 dali í gulli frá bygSarbúum og 5
dala gullpening frá systurdóttur gullbrúSgumans, Mrs. E. Appleby
frá Calgarv, og margar góSar gjafir frá vinum fjær og nær. BrúS-
guminn þakkaSi því næst meS lipurri ræSu fyrir sig og konu sína,
fyrir þá velvild og þann hlýhug, sem bygSarbúar og aSrir vinir
þeirra hjóna hefSu æfinlega sýnt þeim og sýndu enn meS þessari
samkomu þeim til heiÖurs og ánægju. SíSan var sezt til kvöld-
verðar, sem íslenzku konurnar í Markerville kunna allra kvenna
bezt aS framreiSa. Yfir 300 manns sátu veizlu þessa; utan héraSs
voru gestir frá Calgary, Bowden, Blackfolds og Red Deer. MeSal
gestanna voru þau Mr. Jón GuSmundsson frá Calgary og Mrs.
Rannveig Peterson i Markerville sem setiS höfSu brúÖkaup þeirra
hjóna á íslandi fyrir 50 árum síSan.
Börn þeirra hjóna eru þrír synir, Jón Ólafur, kvæntur hér-
lendri konu; Jóhann SigurSur, kvæntist systurdóttur Stephans G.
Stephanssonar skálds en misti hana fyrir nokkrum árum; Vil-
hjálmur Stefán kvæntur hérlendri konu; og tvær dætur Sigurlaug
gift A. Hanson og GuSbjörg, gift H. Hanson öll til heimilis í bygS-
inni og 14 barnabörn.
AS enduSu samsætinu stóSu allir á fætur og óskuSu aS þau
hjón Bjarni og Þorbjörg ættu eftir aS lifa mörg fleiri ár í ástríku
hjónabandi; undir þá ósk tekur af heilum hug undirritaSur.
GullbrúShjónin biSja Lögberg aS flytja hjartans þakklæti sitt
til allra vina sinna f jær og nær.
G. S. Grímsson.
Ferðapistlar
Eftir séra Rúnólf Marteinsson.
lEkki hefi eg ferðast til Panama
á þessu sumri og ekki til íslands;
én maður þarf ekki að ferðast svo
langt til þess að hafa ánægju af
ferðinni. Ekki var tilgangurinn
sá, að sjá útsýni, þó eg sæi marga
fallega staði o!g hefði ánægju af
mörgu því, sem fyrir augun bar.
Vanalega er mest um það vert á
ferðalagi, að hitta gott fólk, og
það var tilgangur minn, enda varð
e'g ekki fyrir vonbrigðum.
Þrjár ferðir hefi eg farið til
Norður-Dakota í sumar. Fyrstu
ferðina fór eg eftir beiðni séra
Haraldar Sigmars, að Mountain,
og safnaðarmanna hans. Höfðu
þeir áformað að halda hátíðar-
guðsþjónustur til minningar um
Alþingishátíðina miklu á íslandi,
sunnudaginn 29. júní. Komið var
saman á tveimur stöðum í presta-
kallinu, að Akra og Gardar. Á
fyrri staðnum var komið saman
í stóru samkomuhúsi, en á síðari
staðnum í gðmlu Garðarsafnaðar
kirkjunni. Sérstaklega var það
hugnæmt fyrir mig, að koma inn
í þessa kirkju. Einu sinni var eg
tíður gestur þar í þeirri kirkju, er
séra Friðrik heitinn Bergmann
flutti þar boðskap kristindómsins
með sinni alkunnu snild. Mál
hans var ætíð hljómþýtt og fag-
urt og öll framkoma hans smekk-
vís o'g aðlaðandi. En nú voru
liðin mörg, mörg ár síðan eg hafði
komið í kirkjuna.
Sorgleg saga 'hafði gjörst á því
tímabili, tragísk sundrung út af
trúmálum o!g klofningur safnað-
arins; en nú var alt þetta liðið
hjá. Enn á ný komu menn saman,
allir bygðarbúar, í Garðarkirkju:
einn söfnuður, einn prestur, ein-
ing andans staðfest enn á ný. Ef
til vill er sú eining dýrmætari, en
hún var nokkru sinni áður.
Á báðum stöðunum var troð-
fult af fólki, enda nokkrir söfn-
uðir, sem sameinuðust um hvorn
stað. Söngur var ágætur og veru-
legur hátíðarblær yfir báðum
guðsþjónustunum. Á báðum stöð-
unum prédikaði eg um “Útsæði
kristindómsins í þjóðarakri ís-
lendinga” og hafði fyrir texta
Mark. 4: 3, en sóknarpresturinn,
sér Haraldur iSigmar, stjórnaði
guðslþjónustunum.
Gamla og góða vini hitti eg við
þessi tækifæri og var það fögn-
uður að hitta þá aftur.
Aðra ferð fór eg í þessar sömu
býgðir laugardaginn 19. júlí. Fór
eg hana i umboði Jóns Bjarnason-
ar skóla. Var konan mín með mér
og samstarfandi. Átti hún um eitt
skeiðf eins og eg, heima í þessari
by!gð, og hafði hún ánægju af því
að endurnýja kunningsskap við
gamla vini.
Næsta dag, kl. 11 f. h., prédik-
aði eg við guðsþjónustu, sem
sóknarpresturinn stýrði, í kirkju
Fjalla-safnaðar. Þar sagði eg
einnig frá skólanum. Sá söfnuð-
ur styður það mál reglulega á
hverju ári. Vildi é!g óska þess,
allir söfnuðir vorir væru eins
trúir kirkjufélagsmálunum, eins
og hann er.
Eftir hádegi var halin sunnu-
■dagsskólasamkoma fyrir alt presta-
kallið að Mountain. 1 raun og
veru var þetta samkoma fyrir
alla. Fólk var þar saman komið
úr öllu prestakallinu. Er slíkt
fallegur siður og væri til góðs í
öllum prestaköllum vorum. örvar
hann einingu o!g áhuga.
Komið var samana í fögrum
lundi við samkomuhús bygðar-
innar, norðanvert við Mountain-
bæ. iSamkomunni stýrði sóknar-
presturinn og flutti hann einnig
ræðu. Stór hópur sunnudagsskóla-
ungllnga söng sálma. Eg flutti
þar einni!g ávarp til unga fólksins
og mintist síðar á það, hvers
vegna eg væri þangað kominn.
Næsta morgun var hafið dálít-
ið námskeið í íslenzku. Fór það
fram í skólahúsinu á Mountain,
þótt byrjað væri í kirkjunni fyrsta
worguninn og þar væri loka-sam-
koman haldin. Frá þessu hefir
nú þegar verið sagt í Lögbergi af
séra Haraldi, og vil eg endurtaka
sem minst af því sem þar var sagt,
aðeins vísa til þess.
Frá því, hvernig þetta atvikað-
ist, þarf eg samt að segja. Vil
eg láta þess getið við Vestur-ís-
lendinga, að eitthvað þessháttar
hefi eg viljað gjöra á hverju
sumri, síðan eg fór að starfa við
Jóns Bjarnasonar skóla. Eg hefi
haft sterka löngun til að breiða
starf skólans út, um allar bygðir
Vesturjíslendinga. Mér er það
auðvitað ljóst, að ekki geta nema
tiltölulega fáir af öllum fjöldan-
um notið kenslu í skólanum sjálf-
um, þp því megi með engu móti
gleyma, að þrátt fyrir alt er það
nú orðinn stór hópur ungs fólks,
sem þar hefir setið á skólabekkjum.
Hinu má heldur ekki ganga fram
hjá, að þeir hefðu getað verið
enn þá fleiri, án þess að nokkur
manneskja hefði gjört sér óhag.
En eg hefi ávalt viljað, að skól-
inn næði til fleiri en innritaðra
nemenda. Sú byrði, sem Vestur-
íslendingar hafa lagt mér á
herðar, að safna fé til hans, í
stað þess að þeir söfnuðu því
sjálfir, hefir gjört mér þetta ó-
kleift, eðas vo hefir mér sýnst.
Má vera, að það hafi verið hug-
leysi. Hug í þetta sinn eignaðist
eg við bréfaviðskifti um skóla-
málið, milli okkar séra Haraldar,
siðasfliðinn vetur. Það kom þá í
ljós, að hann hafði um þetta mál
hugmynd ekki ósvipaða minni.
Þannilg fæddist þetta litla fyrir-
tæki. Það var okkur báðum ljóst,
að þetta var tilraun og nokkuð
var undir því komið, að hún hepn-
aðist. Eg gat þess á sunnudags-
skólasamkomunni, er eg skýrði,
hvað fyrir mér vekti, að eg væri
að flytja Jóns Bjarnasonar skóla
suður yfir “línuná”, þótt ekki væri
nema fáeina daga. Því var tekið
með lófaklappi.
Menn muna eftir Iþví, að einu
sinni var afar mikið kapp um það,
hvar ,skólinn skyldi reistur, fyrir
sunnan eða norðan “línuna”.
Norðanmenn unnu sigur, en það
sorglega til að segja frá er það,
að þá dó því nær allur sa áhugi,
sem var fyrir málinu meðan á
deilunni stóð. Grimm er sú
norn, sem skapað hefir oss ís-
lendingum þau örlög, að sóa beztu
lífskröftum okkar í ófriði. 1 raun
og veru eru margar sturlunga-
aldir í sögu íslendinga, þótt hins
megi minast með þakklæti, að oft-
ar en í eitt skifti höfum við átt
Þorgeir og Síðu-Hall.
Á Mountain var samþykt að
stofna Jóns Bjarnasonar skóla; á
Mountain áformaði séra Hans B.
Thorgrímsen að reisa kirkjufé-
lagsskóla. lEinn mikilsvirtur vin-
ur, þar syðra, stakk upp á því við
mig, að þangað mætti enn flytja
Jóns Bjarnasonar skóla, en ekki
var mér það í hug, er eg afréð að
fara til Mountain í þetta skifti,
heldur aðeins þetta stutta nám-
skeið, sem gæti orðið visir til
annars meira af sumarskólastarfi
í kristinómi og íslenzku.
Hópurinn, sem námskeiðið sótti,
var ekki stór, um 20 börn og ung-
lingar. Miklar annir fyrir börn
stóðu yfir þá í bygðinni. Auk
þess gekk kíghósti á Mountoin,
sem hindraði það að að börn apn-
ars staðar að sæktu; en það sem
mestu máli skiftir, er það, að
börnin sem komu, vildu læra. Til-
sögn var veitt í íslenzkri réttritun,
landafræði íslands og sögu. Ljóð
voru lesin o!g skýrð 0g íslenzkir
söngvar sungnir. Islenzk bréf
voru skrifuð, uppdráttur íslands
teiknaður, sömuleiðis Þingvöllur.
Alt var þetta í einföldustu atrið-
um fram sett, en nokkuð greini-
lega var ságt frá alþingishátíð-
hátíðinni o!g alþingi. Börnin því-
nær öll höfðu frábæran áhuga á
náminu. Mér fanst þau taka við
því, að minsta kosti sum, eins og
þyrstur maður tengar svaladrykk.
Iðulega voru sum þeirra sein að
fara út til að leika sér, þegar
frítími kom, en voru í þess stað
að skoða uppdrátt íslands, eða
ljúka einhverju, sem þau voru að
skrifa.
Eg hafði auglýst það, að
'gæti ekki tekið á móti öðrum ung-
lingum en þeim, sem væru læsir,
en eftir hádegi fyrsta skóladag-
inn, komu inn fjórar ungmeyjar,
mjög hæverskar og prúðar, en
ekki mjög styrka^ í íslenzkum
lestri. Við gjörðum fyrir þær
það sem við gátum, en þær létu sig
ekki vanta eftir það. Ekki skorti
kapp eða dugnað hjá þeim. Hið
sama er satt um hin litlu börnin
og þau stærri, og drengirnir voru
engu áhugaminni en stúlkurnar.
Elg bað börnin að spyrja for-
eldra sína, hvaðan þau væru upp-
runnin á íslandi. Því nær öll
sintu þessu og virtust fylgja þvi
með áhuga, að eg leitaði að
staðnum á uppdrætti íslands.
Veruleg unun var að þessu starfi.
mínu. Annar hópurinn sagði, að
þetta væri alveg gagnslaust, vegna
þess, hve stutt námskeiðið væri,
miklu lengri tíma þyrfti ef að
nokkru gagni ætti að vera; en
hvað vita þeir um það, hvaða fræ-
korn kunna út að springa? Hinn
hópurinn tók þessari tilraun
minni með miklum fögnuði. Einn
mikilhæfur maður á Mountain
sagði, að sig hefði langað til að
njóta námskeiðsins sjálfur.
Rétt á þessari síðustu tíð, er
það mjög að fara í vöxt, bæði í
Bandaríkjunum og Canada, að
stofna til Biblíuskóla í sumarfrí-
inu. Mörg, mörg ár hefir það
tíðkast meðal Norðmanna, Svía,
Dana og annara að halda sumar-
skóla til að kenna kristindóm og
feðramál. Því ekki fslendingar?
(Framh. síðar.)
Tvenskonar aðstöðu varð eg
eg.var við gagnvart þessu litla starfi
Takmörkun innflutnings
W. A. Gordon, innflutninga ráð-
herra, hefir tilkynt, að það verði
stefna nýju stjórnarinnar, að tak-
marka mjög fólksflutning til
Canada frá meginlandi Evrópu,
og þeim einkum veitt leyfi til að
setjast hér að, sem strax ætli að
bvrja búskap og séu færir um að
gera það. Einnig verði konum og
börnum þeirra manna, er þegar
iiafa sezt hér að, leyft að koma.
Hyggur á Ameríkuferð
Forseti þýzka lýðveldisins, Paul
von Hindenburg, hefir íyrir
skömmu lýst yfir því, að hann
brenni af löngun eftir því að
Hálft þorp í auðn
Miðvikudaginn, þann 13. yfir-
standandi mánaðar, kom upp eld-
ur í þorpinu Masson í Quebec-j
fylki. Tókst slökkviliði ekki að.
bæla niður eldinn, fyr en hálft|
þorpið var brunnið til kaldra kola. j
Manntjón varð ekkert, en eigna-
tjónið er metið á tvö hundruð ogl
fimtíu þúsundir dala.
Mótmælir hátollum
Senator Claude A. Swanson fráj
Virginia, hefir nýverið, fyrir
Tólf íslandsfarar komu
heim í fyrradag
Á þriðjudagskveldið var, komu
tólf Alþingishátíðargestir hingað
til borgarinnar, er ferðast höfðu
víða um Norðurálfuna. Hér fylgja
á eftir nöfn þeirra:
Dr. B. J. Brandson, fulltrúi Can-
adastjórnar á Alþingishátíðinni.
Miss Margrét Brandson.
Mr. J. Ragnar Johnson, lög-
fræðingur.
Mrs. Finnur Johnson.
Dr. og Mrs. Thorlakson.
Miss Jenny Johnson, Mrs. Laura
munn miðstjórnar Demókrata-j Burns, Miss Guðrún Bildfell, Miss
flokksins í Bandaríkjuunm, sent út Guðrún Jóhannsson, Mr. Tryggvi
kröfu um gagngerða endurskoð-j Sigvaldason og Mr. Daníel Hall-
un á tollverndarfrumvarpi síðasta
bregða sér til Ameríku, og kynn-j þings, er hann telur skaðlegt fyr-
ast landi og þjóð. Samt sem áður
mun nokkur vafi leika á því, hvort
af slíku geti orðið, með því að
forsetakosningar fara fram næsta
ár á Þýzkalandi, au^c þess sem
forpetinn er nú hniginn mjög að
aldri, freklega áttatíu og þriggja
ára. Enn nýtur forsetinn beztu
heilsu og gengur daglega til verks
með eldlegum áhuga.
ir þjóðarheildina, og aðeins hin-
um fáu, útvöldu í hag.
Indlandsmálin
dórsson.
Kaþólskir pílagrímar
heimsækja Stiklastaði
Þann 31. júlí síðastliðinn, söfn-
uðust saman á Stiklastöðum í
Noregi, um sex hundruð kaþólsk-
ir pílagrímar, víðsvegar að; þar
tvö hundruð Frakkar.
Voru þar sungnar messur og guð-
Major talar Iofsamlega
um ísland
Hon. W. J. Major, dómsmálaráð-
herra Manitoba fylkis, kom úr ís-
landsför sinni í víkunni sem leið.
Kom hann einnig til Englands og
hafði þar nokkra dvöl. Haft er
eftir Mr. Major, að það sé engum
vafa bundið, að ísland sé nú á
meiru framfaraskeiði en nokkru
sinni áður, og megi meðal annars
ráða það af því, að þar séu víða
að koma upp íveruhús á sveita-
heimilum, sem fólk í VesturjCan-
ada mundi vera stolt af að eiga
og búa í. Hann selgir, að fólkið
alment virðist ánægt með hlut-
skifti sitt, og hafi engan hug á
að flytja burtu. Þegar hann af-
hjúpaði brjóstmyndina af Hon.
Thomas H. Johnson, talaði hann
vitanlega á ensku, og segir Mr.
Major, að þar hafi en!ginn túlkur
ur verið, og engan túlk hafi þurft,
því íslendingar skilji alment ensku,
að heita megi. Yfirleitt lætur
hann hið bezta af að koma til
íslands.
Eftir síðustu fregnum að dæma,
er það síður en svo, að nokkuð^
verulega sé enn farið að greiðasti á meðal
fram úr óeirðaflækjunni á Ind-
landi, Iþrátt fyrir ítrekaðar sátta-' rækileg hátíðahöld viðhöfð í þrjá
og miðlunartilraunir af hálfu
brezkra stjórnarvalda. Hér og þarj
um landið logar alt í ófriði, meðj
allmiklu mannfalli.
í vikunni sem leið’vitjuðu ýms-
ir leiðtogar Breta og innfæddra
Indverja á fund Gandhi’s í fang-j
elsi því, sem hann um þessar'
mundir, er staddur í, með það
fyrir augum, að reyna að bindaj
enda á deilurnar með friðsamleg-
um hætti. Úrslit þeirra sam-
komulagstilrauna hafa enn eigi
gerð verið heyrinkunn, en þó mun
næsta alment svo litið á, að á-
rangurinn hafi orðið lítill sem
enginn.
daga.
Canada er enn bezti við-
skiftavinur Bandaríkjanna
Samkvæmt nýkomnum skýrsl-
um frá verzlunarmála skrifstof-
stofunni í Washington, hefir Can-
ada keypt vörur frá Bandaríkjun-
um, í siðastliðnum júnímánuði,
fyrir -51,715,152. Er það að vísu
æði mikið minna, en á sama mán-
uði í fyrra, því þá keypti Canada
vörur frá Bandaríkjunum fyrir
$80,483,894. Bandaríkin keyptu
þar á móti vörur frá Canada í
síðastliðnum júnímánuði, fyrir
$36,503,217, en í fyrra fyrir
$44,315,288.
Fullveldis viðurkenningar
krafist.
Forsætisráðgjafi Suður Afríku-
sambandsins, Rt. Hon. James B.
Hertzog, hefir lýst yfir, að full-
trúar þjóðar sinnar muni krefjast
þess á samveldisstefnu þeirri, sem
háð verður í Lundúnum í septem-
bermánuði næstkomandi. að þjóð-
réttindi Suður Afríku verði að
fullu viðurkend. Þessu jafnframt,
tjáir Mr. Hertzog sig ávalt fúsan
og viljugan til nánustu samvinnu
við Bretland og hinar ýmsu sam-
lendur þess.
Loftskipið R-100 komi
heim
Þetta mesta loftskip, sem enn
hefir bygt verið, er nú aftur kom-
ið heim til sín, frá Canada. Það
lenti á sunnudaginn í Cardin'gton
á Englandi og var 57 klukkustund-
ir og 12 mínútur á leiðinni frá
Montreal. Ferðin gekk vel að öllu
1 leyti, en loftskipið hrepti þó vont
j veður, storm og regn, yfir miðju
, hafi, og tafði það ferðina nokkuð.
I Gat skipið ekki farið nema fimtán
mílur 4 klukkustund um tíma.
En þegar á leið, var vindstaðan
hagstæð og fór það þá stundum
92 mílur á klukkustund. Yfirleitt
hepnaðist þetta fyrsta Atlants-
hafsflug hins mikla loftskips á-
gætlega.
Siegfrield Wagner látinn
Fyrir skömmu síðan andaðist í
Beyreuth á Þýzkalandi, tónskáld-
ið Siegfried Wagner, sonur óperu-
meistarans Richard Wagners. Þótt
Siegfried jafnaðist hvergi nærri
á við föður sinn, þá var hann
engu að síður allmerkt tónskáld,
og samdi nokkuð af óperum. Hann
varð rúmlega sextugur að aldri.
Hörmulegar slysfarir
Sá hörmulegi aturður gerðist
Blakeburnnámum, við Blakeburh
í iBritish Columbia, þann 14. þ.m.,
að náma féll saman og innilukti
fjörutíu og sex námamenn, er tal-
ið er víst að hafi allir mist lífið.
Þe!gar þetta er skrifað, höfðu að-
eins fundist líkin af tveimur
mönnum, er í námunni höfðu ver-
ið að verki, þegar sorgaraturður-
inn skeði.
Fulltrúar Canada á þingi
þjóðbandalagsins
Fulltrúar þeir, er fyrir Canada
hönd mæta á þingi Þjóðbandalags-
ins í Geneva í næstkomandi sept-
Afskapa hitar í Noregi
Símað er frá Oslo, þann 17. þ.
m. að afskaplegir hitar hafi geys-
ið þar í landi frá því í byrjun mán-
aðarins, og varla komið deigur
dropi úr lofti. Hefir þetta til þess
leitt, að hinar ýmsu uppskeruteg-
undir eru sagðar að vera miklu
rýrari, en gert hafði verið ráð
fyrir.
Lengi á flugi
Dale Jockson og Forrest O’Brien
lentu í St. Louis, Mo., á sunnu-
daginn, eftir að hafa verið stöð-
ugt á flugi í 647 klukkutíma og
28% mínútu. Voru þeir því 93
klukkutíma og 47 mínútum leng-
ur á flugi heldur en Hunter bræð-
urnir frá Chicago, sem þangað til
höfðu verið allra manna lengst
uppi í loftinu. Sagt er, að þessir
tveir menn séu vel útlítandi og
jafngóðir eftir þetta, nálega fjögra
vikla flúg, og hefðu getað haldið
það út lengur, ef flugvélin hefði
ekki bilað eitthvað lítilshátttar,
svo þeir vildu ekki treysta henni
lengur.
Ofviðri og manntjón
Á þriðjudaginn í þessari viku,
gekk þrumuveður mikið yfir nokk-
urn hluta Alberta-fylkis, aðallega
i grend við Hanna, og varð fjórum
manneskjum að bana og olli æði-
miklu eignatjóni.
Norðmaður sveltur í hel
Norðmaður einn, Hans Furseth
að nafni, fanst fyrir skömmu
skamt frá Horace í North Dakota,
aðfram kominn af hungri. Var
hann þegar fluttur til Fargo og
settur þar á sjúkrahús. Svo var
hann af sér genginn, er þangað
kom, að hann fékk engrar fæðu
neytt og lézt skömmu síðar. Mað-
ur þessi hafði að sögn komið til
G. J. H. Malcolm látinn
Hann andaðist í Brandon hinn
19. þ.m., 65 ára að aldri. Hann
átti lengi sæti á Manitobaþinginu
og var búnaðarmála ráðherra síð-
ustu árin, sem Norris var for-
sætisráðherra.
Reykjavík, 26. júlí.
Túnasláttur fyrir austan fjall
er víðast vel á veg kominn. í Fló-
anum eru margir langt komnir
með að hirða töður sínar, o!g þeir,
sem nógan mannafla hafa, eru
búnir að hirða. Spretta á túnum
er yfirleitt ágæt og einnig á vot-
engjum. Á áveitusvæðinu er vel
embermánuði, hafa verið skipaðir, North Dahota frá Wisconsin, leit-| sprottlð’ að sogn betur en 1 f>’rra-
Senator
Sir Robert Borden,
Thomas Chapais og Hon. Mrs. Mary
Irene Parlby; á hún sæti í ráðu-
neyti Alberta-fylkis.
Afengi gert upptækt
Gæzlumenn bannlaganna, gerðu
nýlega áhlaup á North American
ölgerðarhúsið í Brooklyn, og lögðu
þar hald á $1,500,000 virði af á-
fengum öltegundum og brennivíni.
að árangurslaust að atvinnu, og
heldur viljað láta lífið, en beið-
ast ölmusu.
Pappírsverksmiðja
brennur
Símað er frá Oslo, að brunnið
hafi því nær til kaldra kola, hin
mikla pappírsferðar verksmiðja í
Randsfirði. Tjónið er metið á
fulla miljón króna.
BEIÐNI.
Allir, sem vita um tækifæri fyr-
ir skóladreng eða skólastúlku að
vinna fyrir fæði og húsnæði í vet-
ur, eru beðnir að láta mig vita
sem allra fyrst. Eg vil gefa ís-
lendingum fyrsta tækifæri, og
sný mér því fyrst til þeirra.
Rúnólfur Marteinsson,
493 Lipton St., Winnipeg.
Talsími: 33 923.