Lögberg - 23.10.1930, Side 2

Bls. 2
LÖGBEKG, FIMTUDAGINN 23. OKTÓBER 1930.
Hvað er bezt fyrir
veikan maga?
Þegar manni verður ilt eftir svo
að segja hverja máltíð, fær gas og
uppþembu, þá er það afar erfitt
og þreytandi. Fólk reynir að fá
bót í bráðina með því að taka
sódavatn eða pillur, en það dugar
ekki, og fólkið veit ekki hvað
gera skal.
Oftast nær er of mikið af sýr-
um í maganum orsökin, tíg dálít-
ið af Bisurated Magnesia veitir
góðan og varanlegan bata, því
það eyðir sýrunum. Þegar þær eru
ekki lengur, myndast ekki gasið,
sárindin og verkirnir hætta o'g
fæðan meltist á eðlilegan hátt.
Þetta er betra en lítill bati rétt í
bráðina. Hver góð lyfiabúð hef-
ir Bisuraed Magnesia, annað hvort
duft eða töflur, og þúsundir nota
það daglega. Það er ekkert verra
en veikur magi og ekkert betra en
Bisurated Ma!gnesia til að halda
honum í lagi. Reynslan sýnir
það.
Frá Seattle, Washington
10. október 1930.
Iíerra ritstjóri Lögbergs, —
Sunnudaginn 28. sept., í sól-
blíðu síðsumars veðri, var höfð-
inglegt og frítt boð inni, að heim-
ili Karls og Maríu Friðrikson, hér
i borginni. Þann dag áttu foreldr-
ar Karb fimtíu ára hjónabands-
a4'mæli.
Friðbjörn Friðriksson frá Aust-
eri Krókum í Fnjóskadal, og Sig-
fríður Einarsdóttir Grímssonar,
frá Krossi í Köldukinn í S. Þing-
evjarsýslu, voru gift að Drafla
staðakirkju 28. sept. 1880. pau
fluttu vestur um haf árið 1883 og
r.ómu land í Garðarbygð, í Noth
Dakota. Til Seattle fluttu þau
1902 — og búa nú skamt frá borlg
inni, að Manchester, Wash. —
Þau eiga tvö börn: Karl, er skip-
rr trúnaðarstöðu hjá stóru félagi
hér, ög Björgu, kifta J. Sigworth,
lc!gfræðingi, í Arizona; einnig
fósturdóttur, Maríu, við skrif
stofustörf hér.—Barnabörn þeirra
eru fjögur, Karl á tvo syni og dótt
ur; Björg einn son. Frá henni og
fjölskyldu hennar barst heilla-
óskaskeyti, á meðan á samsætinu
stóð.
Gull-brúðhjónin eru alkunn að
gteind^og gestrisni, og eiga fjölda
af trygum vinum, alt frá land-
námsárum þeirra í N. Dak. og til
þessa dags, enda sást það á möru
þenna dag. Yfir veizluboióum,
yndislega skreyttum gulls- og
fjólu litum, voru ræður fluttar,
ljóð lesin og söngvar sungnir; fór
alt hið prýðilegasta fram, undir
stjórn húsráðanda. — Gull var
þeim fært til minja, bæði af þeirra
nánustu, og af vinum og nábúum.
Séra K. K. Ólafson flutti snjalt
brúðhjóna-minni. Gunn'laugur
l’eterson, fyrrum lögmaður í N.
D., flutti sniðugt og fyndið vina-
minni, bæði í bundnu og óbundnu
máli — um leið og hann afhenti
gfjöf frá veizlugestunum. í sama
anda ávarpaði Kristján Gíslason
þau, og rifjaði upp endurminn-
ingar frá N. Dak Gunnar Matth-
íasson skemti með einsöng — en
allir sungu hjónavígslusálm í
byrjun samsætis, og “Hvað er svo
glatt”, er því lauk.—Sjö ára göm-
ul sonardóttir heiðursgestanna,
glóhærð og !gullfögur sjálf, kom
síðast fram. Stóð hún sem
snögvast á milli afa og ömmu og
bar fram óskir barnanna og gull
að gjöf. — Sló þá ljóma nokkrum
yfir salinn, því allir fundu, að
fínn strengur var þar snortinn af
“æskunnar örfandi hönd”.
Kveðjur og þakkir brúðhjón-
anna voru bornar fram af syni
þeirra og einnig séra K. K. ó.
Það er sameiginleg ósk allra
vina þeirra, að um ófarna æfileið
lýsi þeim ylgeislar þessa unaðs-
lega dags.
Vinsamlegast,
Jakobína Johnson.
T I L
Friðbjörns og Sigfríðar Friðrikson
28. sept. 1930.
Djúpt í fylgsnum fjalla
Forðum gull var dulið.
Dvergar auð þann áttu, —
Alt var leynt og hulið.
Skart úr skírum málmi
Skygðu þeir um nætur. —
Eld á afli kyntu
Inst við fjalla-rætur.
Vegleg vopn þeir prýddu
Viðjum gulls — og rúnum.
— Yfir kjör^rips-kostum
Kóngar lyftu brúnum. —
Mæta minja-gripi:
Men og dýra hringi,
List-hæfir þeir lustu
Lýsi-gullsins kyngi.
Kulnar aflsins eldur,
— Aldir fram hjá líða.
Vizku-stein til verndar
Völundarhir smíða. —
— Æskan virðist eiga
Allan lífsins gróða.
Ellin ein fær höndlað
Eðalsteininn góða.
Alt hvað dýrt vér eigum,
Alt hvað fegurst sáum,
— Sæla vitund sálar,
Sól á himni bláum,
Ró og unað aftans
Eftir dagsins hita, —
Fágar steininn fegurð
Friðar-bogans lita.
Gulli-fegri geislar
Glói skært á vegi,
Þegar byrðin þyngist,
Þelgar hallar degi.
Vina-hugir vefja
Vonir gullsins ljóma,
Þeim er alla æfi
Unnu dygð og sóma.
Jakobína Johnson.
j Vanur bjarlgmaður, Kjartan Leif- á mér
! ur Markússon búfræðingur í Suð
Heilagfiskiveiðar brugðist. j HÆTTA AF HÆGÐALEYSI.
Tveir leiðangrar voru gerðir til Góð heilsa hvílir að miklu leyti
Grænlands í sumar til þess að a því, að hægðirnar séu regluleg- ur-Hvammi í Mýrdal, hefir gefið
veiða heilagfiski. Var annar leið- ar‘ ?e,tta ,Þýfir’ ef Þú átf við «óða lýsingu af loftsigi. Er hún
anvurinn kendur við “Arctic !?ægðaað stnða, þa safnast prentuð í 18. árg. Unga íslands;
angurinn Kendur viö Arctic fyrir j nkamanum óholl efni, sem ‘ , ,. -
Queen”, en hinn er kallaður valdið geta mörgu illu> SVQ s€m | hefir hann goðfuslega leyft mer
1 “Northland-leiðangurinn”. Veiðin lystarleysi, meltingarleysi, höfuð- ' að hirta hér kafla úr þeirri lýs-
hefir orðig stórum minni heldur verk, svima, óbragði í munninum, ingu.
Frásögn hans er á þessa leið:
Eg legg samt út á
j ofur hæ'gt og gætilega og
fingurgómunum
fyrir ofan mig.
það.
tylli
á smánibbur
Fyrir neðan er
20 faðma standberg og mér er
fullljóst, að verði mér fótaskort-
Meðal sem mörgum
hefir veitt heilsu
og krafta
Um víða veröld eru miljónir
manna, sem eiga Chicago lækn-
ur, þá er uti um mig. Eg fmnlinum að þakka heilgu gín& og
hvorki til svima eða lofthræðslu, krafta. Fyrir meir en 40 árum
og eftir litla stund er e!g kominn' hafði þessi læknir margt fólk til
yfir þrepið á tóna til unganna. j l3Bhninga, sem var veikburða og
* W *» '•» » *•* «« *» •*sí5:lSf
i sigasætið. Það er gert úr sterku an somu leið til baka. Er nQ e«ki ^ legu éstandi. Hann gaf forskrift
nautsleðri. Fimm menn eiga að annað eftir, en að láta draga sig'fyrir meðali, sem reyndist svo á-
halda si'gabandinu. Einn þeirrat upp. Eg hnýti bandinu í sigasæt-j gætlega, að eftirspurnin varð svo
en menn bjuggust við og er því £asl j maganum og uppþembu,
um kent, hvað mikið hefir venð ,eysi Q,g áhugaleysi og algengri
veitt síðastliðin ár, og sagt að veiltlun á sál og líkama.
lúðunni muni hafa fækkað stór- Nu!ga-Tone hreinsar líkamann
kostlega vegna þess. Þegar veiði- fljótt og vel af öllum eitruðum
timinn var hálfnaður, hafði North- efnum. Það styrkir taugarnar og
land leiðangurinn ekki sent til vöðvana og líffænn yfirleitt, veit- kemur með endann og tengir'ið og set mig niður stundarkorn' mikil, að lyfsalarnir höfðu ekki
ir goða matarlyst og læknar vel ' 1 —* ~* * ----- *-*
Er.glnads nema 700 smál. af lúðu hægðaleysi> meltin!garleysi, nýrna j hann við sigasætið með öflugum og hvíli mig. Nokkrir gamlir
og var þess vegna ekki búist við 0g blöðrusjúkdóma. Veitir end-
því, að veiðin mundi verða meiri urnærandi svefn og gerir mann-
í sumar, en 1400 smálestir, en í eskjuna feitari og sællegri.
, „ . , . Nuga-T'one fæst hjá öllum, sem
upphafi var gert rað fynr þyi, ati. ^ J gelja Haf. lyfsalinn það
smálestir. ekki yið hendina) þá láttu hann
veiða 2500 til 3000
Mgbl.
Bjargsig
Eftir Jón Kjartansson, ritstjóra.
útvega það frá heildsölunni.
við að setja það saman. Það
j reyndist því óhjákvæmilegt, að
hnútum. Þá tek ég krókprik í( l'ýlar syeima fram og aftur i loft-j koma meðalinu j það horf; er það
þeir nú að ná hefir, svo allir 'gætu fengið
hægri hönd, þriggja álna langt, j inu. Ef til vill eru
en klöppu í þá vinstri. Fjóiir af svrgja börnin sín.
það viðstöðulaust.
undirsetumönnunum setjast nið-j Eftir litla stund kalla é!g hátt:j.
Þetta meðal er þekt með nafn-
inu Nuga-Tone. Margir af les-
endum vorum hafa lesið auglýs-
ur og höggva sér för í brúnina: Hala! Maðurinn á sjónarberginu
til að spyrna í, og grípa svo vað-j fer til félaga sinna, til að hjálpa ingarnar> sem stöðugt eru í þessu
inn, sem é!g er bundinn í; iimti þeim við að draga mig upp og alt blaði, og allir þeir, sem hafa
mér það fagur siður. Bænina maðurinn hleypur fram á hvöss-j í einu er rykt mjúklega í bandið. slæma heilsu, ættu að lesa þær,
lærði ég, og er hún á þessa leið:
“Ó;, Guð! í þínu nafni byrja ég
þessa ferð og bið þig í Jesú nafni
að vera með mér og halda yfir
Á uppvaxtarárum mínum í Vík mér þinni, almáttugu vendarhendi
í Mýrdal, var “fýlatíminn” niesta 0;g afstýra frá mér öllum slysurc
tilhlökkunarefni okkar krakk- og háskasemdum. Æ, þú hefir
anna, þegar farið er í björg eftir Ringað til náðarsamlega leitt mig,
en því miður hefi eg emlægt gleymt
ustu bergsnösina, til að sjá til Eg hefst upp frá grastónni, o'g Þvi Nuga-Tone er líklega meðal-
mín í siginu og kallar þaðan til finn hvernig rykt er í bandið með ið’ rem veitti Þeim h€Íisu 8
hinna, eins og eg segi fynr. Þa föstum, jöfnum tökum. Eg rola ____________________________________-
er alt tilbúið. Eg !geng fram fyr-j mer eins 0g áður, en verð nú að 0g orðsnild. Fyrstu þrjár aldirn-
ir undirsetumennina og segi þeini beita allra bragað til að snúast! a, Var engu líkara, en að ljðð og
að gefa; á svipstundu er eg kom-^ ekki, baða út höndum og sprikkla j sögur spryttu þar upp án þess
inn niður fyrir brúnina. Eg sígj með fótum.--------Loks er ég kom- menn þektu höfunda. Sögumenn
hælgt og rólega niður bergið, inn upp á brúnina, o'g þá er mitt j foru um landið og voru hvarvetna
að þakka handleiðslu þína eins held mér frá því með fótunum fyrsta að þurka lýsið og rykið velkomnir gestir. Sö'gðu þeir sög-
og vera ber. Fyrirgefðu mér af og ganga þannig aftur á bak. Einnj framan úr mér og fá mér mjólk- Ur af hetjunum, sem bygðu land-
Ný fisk mið hjá
Grærlandi
Danskt blað segir þær fréttir ný-
lega frá Þórshöfn í Færeyjum, að
nokkur fiskiskip séu komin heim
frá Grænlandi með fullfermi af
físki. — Skipshafnirnar á skipum
þessum hafa sagt frá því„ að
fundist hafi ný mið norðar en
þar, "Sem veitt hefir verið áður og
þar sé uppgrip af stórum þorski.
í fyrra (1929)i stunduðu 34 fær-
eysk fiskiskip veiðar^hjá Græn-
landi og komu heim með afla, sem
var virtur á eina og hálfa miljón
króna. En í sumar hafa verið
þarna 73 færeysk fiskiskip, mörg
af þeim stór og flest með hjálpar
véi. Hafa þau veitt geypimikið,
meira en dæmi eru til áður. Hafa
þau nú fengið meiri afla á sex
vikum, heldur en þau fengu á
tveimur mánuðum í fyrra.
Hæstan afla hefir skútan ‘Stan
dard” fengið, eða 85 þús. þorska
Er þetta í fyrsta skifti, sem hún
fer þangað til veiða. í fyrra var
sett í hana lýsisbræðsla og kom
hún því heim með mikið af fyrsta
flokks lýsi, og hefir það umfram
hin skipin. ■
Næsthæstan afla fékk “St. Ved-
rines”, 79 þús; þá kemur “Magaci-
enna” með 68 þús., “Bernaise”
með 7 þús, og “Nordfarid” með
64 þús. Alt er þetta þorskur. —
Fjögur önnur skip hafa fengið
rúmlega 50 þús. afla og tíu hafa
fengið 40—50 þús.
Það er búist við því, að Færey-
ingar muni fá rúmlega 3 milj. kr.
fyrir þann fisk, sem þeir hafa
veitt hjá Grænlandi 1 sumar.
fýlungunum. Enn meiri varð þó
tilhlökkunin eftir að e!g var orð-
inn fullþroska og fékk leyfi til að miskunn þinni alt gáleysi mitt og ungi er á leið minni> og glæ ég ur „
“fara í fýl” þá dagana, sem farið gleymsku og gefðu mér náð tli hann rothö'g, án þess að nema
var í stórsigin. Tók það venjulega þess her eftir aö -veröa þakklaíur . ~ veíti honum út úr
. . 0g betri. Vertu minn leiðtogi a staoar og veiti honum ut ur
þrja daga að fara í storsigm og jifgins yegi yertu með mér hvar ^ bælinu; eftir fá augnablik er
voru þá fýlamenn fjórir, t\eir fiá gem gg fer> yertu mér náðugur í hann kominn niður í brekkuna. Nú
hvorum Víkurbænum; aðra daga lifi og dauða. Bæn heyr það í verður bergið alt í einu inn-
voru þeir aðeirís tveir. Einnig voru Jesú nafni. Amen.” j undir si!g. En um leið og ég síg
tveir drenjgir eða unglingar til, Eg fór oft j bjorg eftir þetta,!niður i loftið; spyrni ég af al.
þess að tína saman. | en þa voru aðrir sigamenn, og efli [ bergið og kastast frá því
Fýlatíminn byrjar venjulega‘ varð ég þess aldrei var, að þeir nokkra faðma;; eg renni flug- . , . .
þegar 17 vikur eru af sumri og í læsu bæn. Hygg eg, að sá siður sé bratt niður loftið og kastast nú taf>t er> c a a eysa alg 1 slgl
Vík tók það vikutlma að drepa' nú niður lagður, nema ef vera að berginu aftur, en hefi fæt-
fýlinn. Mikinn útbúnað þarf áð- slcyldi, að rosknir menn haldi urna fyrir mér og spyrni mer út
ur en lagt er áf stað í björgin. Fá honum enn. j á ný. Með því að róla sér þann-
ío. Gengu þær sögur mann frá
manni, voru síðan ritaðar og
Það er mjög erfitt verk, að síga! ^mast enn' Eru snmar ÞeaSar
og ávalt fylgir þvi nokkur hætta, j sögur snildarlega vei samdar’ Eru
. , , , . , .* , , T 'þær að mestu leyti sannar, þvi að
einkum ef bjarlgið er laust. Þarf 1 ,
höfðingjarnir geymdu vel allar
! ekki stóra steinvölu til að rota
; mann, ef hún fellur á höfuðið úr
mikilli hæð. Ekki er heldur hættu-
laust að fara “á slöku” þar sem
l og fara óbundinn eftir mjóum
sillum eða um bratta fláa. En
þetta vreða sigamenn alt af að
j gera.
Eg var í sumar um fýlatímann
fýlamenn sérstakan klæðnað insti Þegar komið er í bjargið, hefst ig losnar maður við að snúast,
og yzt- þarf hann að vera úr vel undirbúnirigurinn- undir sigið. Se sem 'getur verið stórhættulegt í
sterku efni, því áreynslan er mik-'sigið hátt, nægir ekki eitt band miklum loftsigum. En rólan er a felð ausi;ur 1 Mýrdal og hafði
il. En ekki þurfa fýlafötin að (30—40 faðmar) og verður þá að stórfengileg^ Eg kastast um 8 Þá anægJu> að sJa sigamann i sigi
vera “fín”, enda venjulega ónot- hnýta tvö eða fleiri bönd saman, faðma frá berginu og er þannig °'f ná myn(ium honum. En
hæf til alls eftir notkunina í fýln-jeítir því hve hátt si'gið er. Stund- sem fugl á flugi 59 föðmum fyr-J miiíið vantar á, að sama kapp sé
um, því vinnan er óþrifaleg. Venj- um er vaðurinn hafður tvöfaldur. ir 0fan slétta !grund. Nú sé eg; um fýiana nu áður var. Sum-
an var sú, að sauma ullarflóka Er hann vandlega rakinn sundur alt [ einu> hvar stór hellir er inn siaðar er jafnvel svo komið, að
iunan í buxur sigamanns, á hnjám áður en lagt er í sigið, svo að j bergið; hann er fullur af fýl ehi<1 er ieitið nema mesta hraflið
cg mjöðmum, til þess að verjast ekki fari í flækju í miðju sigi; og þangað verð ég að komast. Eg af fýinum> °S að eins þar sem
niari undan bandi eða af árekstri.1 er hann lagður í langar lykkjur kalla hátt og snjalt til mannsins minst er fyrir honum haft. Staf-
Einnig höfðu sumir sigamenn ull- eða rakinn í hringa, hvern utan a vaðberginu: stop; o!g finn, að ar þetta af því, að nú er svo kostn-
arflóka innan í höfuðfatinu. j yfir annan. Þegar þessum undir-j undirsetumennirir hafa sett 1 aðarsamt að ná fýlnum þar sem
Böndin eru reynd vandlega áð ! búningi er lokið, bindur sigamað- bandið fast í greipum sér. Um sig eru erfið og miitlnn mannaflaj
ættarsögur sínar og héldu fornum
siðvenjum. Sem sagnaritari ber
Snorri Sturluson höfuð og herðar
yfir samtíðarmenn sína. Vér
mundum lítt hafa þekt hinar fornu
norrænu þjóðir, ef hann hefði
ekki ritað Eddu og hina Lægu
Heimskringlu með sögum Nor-
egskonunga.
Njálssaga hefir jafnan veriö
talið eitthvert hið fremsta sögu-
rit. Hún er fjörlega og skipu-
lega rituð og mannlýsingar henn-
ar eru framúrskarandi; hún er á-
reiðanlega eitt af meistaraverkum
í forn-evrópiskum bókmentum. —
Mgbl.
ur en farið er í björgin. Er annar. UI si£ 1 vaðinn, en undirsetumenn leið og eg kastast nú að berg- Þarf 'lð- Áður var fýll mjög eft
endinn settur fastur við staur 0g hagræða sér á rúninni og gæta inu, krægi ég króknum í grastó lrsottur- Komu menn ur ollum att-
DUSTLESS
COAL and COKE
Chemically Treated in Our Own Yard
Phone: 87 308 l'SSl
D. D. W00D & S0NS
LIMITED
WARMING WINNIPEG HOMES
SINCE “82”
4—6 karlmenn toga af afli í hinn
notað.
Þegar sigamaður hefir klætt sig
í fýlafötin, bindur hann á sig
hjálparól
innan undir ól þessari 0g á siga
maður þá hæg^ra um vik í sigi.
Þá hefir sigamaður vopn í hendi,
er nefnist “klappa”; er það það
seldir á eina krónu, og fóru 21
fýll í lambsfóðrið. Nú er ’fýllinn
HÖRMLEGT SLYS.
Seyðisfirði, 24. sept. 1930.
Slys varð hér um nónbilið i gær-
_| dag á Kolstaðavík utan Dverga-
steins. Verið var að flytja hey á
litlum þiljuðum vélbáti. Fólkið
fluttist á litlum róðrarbát, líka
fermdum heyi, út í vélbátinn á
víkinni, en vélbáturinn hefir
sennilega verið of hlaðinn, og
sökk, er fólkið var komið um borð.
•— Bátur til hjálpar gat ekki Kom-
ist á vettvang fyr en 12—15 mín-
útum síðar, en fólk í landi sá hina
seldur á 40 aura hver fugl, eða; ^ruknandi reyna að halda í bagg-
25 fýlar í lambsfóðrið.
þtss vandlega, að viðspyrnan sé [ hellismunnanum og dreg mig um fii Þess að fá fýl, og vegna þess
endann. Komi minsta veila í Ijós; °rugg. Sigamaður er þannig EV0 inn á skaftinu og skríð loks að fýiatlminn var um haanmr, var
á bandi við raun þessa, er það ekki bundinn, að fyrst er vaðurinn á fjórum fótum inn á hellisgólf- sunnudagur notaður til þessara
bundinn yfir um hann ofan til á ið. Her er hvert hreiðrið við fýiaferða- Var það ,18. sunnudag-
mjöðmum, en síðan er endanum annað tíg einn fugl í hverju; þeir ur sumars °% er hann því nefndur
[ brugðið undir lærin beggja megin eru feitir og sællegir. Mér flýg- fýia'sunnudaífur • Oft var fýll-
Er vaðurinn hafður og festur um mjaðmarhnútu að ur í ihug, hvort ekki muni vera ó- lnn iatinn UPP í fóður; 7 fýlar voru
aftanverðu. — Sumir sigamenn dáðaverk, sem eg ætli nú að
hafa “sigasæti” og er þá vaðurinn j vinna, að ráðast eins o'g rándýr
festur í það. Stgasætið er úr unga, En hér er enginn tími til
sterku boldangi eða nautsleðri. ■ umhugsunar. Það eina, sem eg
einskonar hamar méð hvössu nefi stundum er hafður “bjargstokk-; get gert fyrir ungana, er aó slá' FýH þótti og þykir enn eitt-
og álnarlöngu skafti Klappan er ur” fremst a brúninni og maður- þá í rot með einu stóru höiggi, svo hvert mesta sælgæti. Þó voru þeir
fest um úlnlið mannsins með ólJlnn iátinn á honum. Bjarg-, þeir kveljist ekki. Eg slæ þann menn til, sem ekki gátu borðað
Með klöppunni drepur Silgamað-'stokkurinn er venJuie^a hlunnur, ungann, sem situr næstur mér, fýl vegna “fyllunnar” (fitulagsj
urinn fýlinn og notar hana sér til með beini á að °fan’ Þar Sem Vað’' tek 1 annan væn8inn og snaraj^ honum og lýsisbragðsins,
hjálpar í si!gi og lausagöngum. urinn ii^ur á' | honum út ur hellinum; tek þann-, Þótt lokið sé að síga eftir fýln-
Sumir sigamenn nota sjaldan vopn ! pe'gar si^amaður er kominn ^ einn eftir annan og eina vörn-; um í björgin, heldur fýladrápið
þetta á fýlinn heldur taka þeir! spo1 ðkriouinir> nunn >2 ayfi in> sem ungarnir sýna, er að spúa fram um stund. Er það “flug-
fuglinn með hendinni og stinga'spolkorn niður 1 sigið’ heyra Þeir’jlýsi yfir mig’ Þeir sPana þaðj fýllinn”, sem nú er eltur um ......................_______________________
L, ; .___! sem undir sitja ekki til hans köll-,heldur ekki; gusurnar standa á sandinn og drepinn. Flugfýllinn 1 “
rauskupunni upp 1 sig og bryðja.; . e J Hm ofundin. Leitað var 1 dag og
I 1 ... T-» mw L f» + AllH TVl O Alll> WW, 1 .. gll ,, jC 1.1 . •_ _ I __ 1__/1M 11 VI /V V /1 ^ wi 1. _ r:_ 1. _ c: Jf _ 1_1:1
ana á floti, en tvö síðustu börnin
sokkin, þegar báturinn kom. Alt
fólkið í vélbátnum, sjö talsins,
druknaði, Si'gfinnur Mikaelsson,
fimtugur, og þrjár dætur hans,
Helga 13 ára, Pálína 11, Anna
Steinunn 10 ára, enn fremur þrír
synir Sveinbjörns Ingimundsson-
ar, Sveinn Jóhann 20 ára, íngvi
Hrafn 15 ára og Ingimundur 13
óra. Lík hans fanst í gærkvöldi.
Eru þetta óþrifalegar aðfarir, en
in. Þess vegna er hafður maður! rnér úr öllum áttum, o'g þeir, sem er ungi, sem hefir hafið sig til
fuglinn drepst þá strax og kvelst! á “vaðb€rgi”> er ser °8 heyrir til ( sitja á sillum fyrir ofan mig spúa flugs úr hreiðri sínu, en ekki náð
ekki, sem oft vill annars verða, j sigamanns °£ iætur boðin berast,yfir mig og framan í mig, svo að til sjávar og fallið til jarðar. —
! til undirsetumanna. Ef ekki er
nægur mannafli til þess að hafa
mann á vaðbergi, er annar dreng-
urinn, sem tínir saman, látinn
kalla. Endurtekur hann jafnan
þegar 'hann er rotaður með bar
efli 0g þe,ss ekki gætt að drepa|
hann alveg. En fýlunginn er líf-
seigur mjö!g. Áður fyr höfðu sum-
ir sigamenn þá venju, að tírepa
11. e,,. , , . . , | köll sigamannsins og er séð um,
ekki fylinn 1 bjarginu, heldur| ...
vængbrutu hann og köstuðu non-J
um þannig niður. Var þetta gert
til þess, að fuglinn rifnaði síður
í fallinu niður. Nú þekkist ekki i
þessu aðferð lengur. —
Áður en hér varð “þurt iand”i
að hann sé á þeim stað, er undir-
setumenn sjá hann og heyra vel
ég verð allur löðrandi í Iýsl.--j Flö!grar hann svo til og frá um
-Eg geng fram hellismunnann og sandinn og verða oftast 'hans æfi-
gægist fram af brúninni: dauðir lok, að fjörudrengurinn sér hann,
fýlungar sýnast eins og ofurlitl-, eltir og drepur. Allstaðar er
ir hvítir blettir í brekkunni, langt þessi fallegi fugl ófriðhelgur. —
langt fyrir neðan. Nú kalla ég, Lesb.
til undirsetumannanna, og læt þá
draga bandið til sín, unz slekjan
bátnum náð upp.
—M'gbl.
til hans: Gefa! — Stop! — Gefa er af því; læt ég svo 'gefa á ný.
s'öku!— Hala slöku! — Hala! —j Eg renn hratt niður og róla mér
Þetta eru köll sigamannsins. út og inn. Annar hellir er á leið
Vaðbergsmaðurinn eða drengur- minni, miklu stærri en sá fyrri
. inn sem tínir saman, endurtekur 0g miklu meiri vandi að komast.
fengu sigamenn “fýlapela” i nesti;!, ...... I . , , , _ , ,
’ kollin upp til undirsetumanna; en mn í hann; eg verð að nema stað-
var það peli af brennivíni, er þeir . . , . , , , *■ ! . , • , , ... , , , .
j þeir svara með þvi að gefa vaðinn ar a alveg vissum bletti, ma hvorki
hressingar.. niður( stoppa, gefa hann slakan vera of hátt eða fara of langt nið-
og dregur sigmaður þá vaðinn til ur. Eftir nokkrar tilraunir hepn-
hala slakann aftur af vaðn- ast mér þó að festa krókinn í hell-
ismunnanum og að því búnu dreg
eg mig inn. Hér geri eg út af við
40 unga. Enn verð ég að fara
lengra niður, en nú minkar loftið,
því bergið verður flárra, þegar
neðar kemur. Loks renn ég nið-
ur 'S græna grásivaxna hillu,
þakta risavöxnum hvönnum og
skyldu hafa sér til
Nú þekkist ekki fýlapeli lengur.
Drengirnir, sem tína saman, hafa
nieð sér barefli, klöppu eða annað , ,
um, draga hann upp og manninn
verkfæri og “fýlansnæri”. Þegar1 * „ , .. ...
...... 1 með 0. s. frv. Ef loft er 1 sigi —
þeir hafa tínt fuglinn saman í
hrúgur, binda þeir hann í kippur. !
j þ. e. svo hart sig, að sigamaður
nær ekki “inn á”, verður að gefa
nokkuð örara en ella og fá undir-
setumenn sérstakt kall hm það:
“Gefa í loftið” —
Það er tilkomumikil og stór-
Úr Önundarfirði
Heyskapur hefir gengiö sæmilega
í sumar. Grasspretta var víða góð
og nýttist ágætlega framan af slætti,
tn minna varð um þurka í ágúst og
hraktist hey þá nokkuð. Mun það
þó óvíðast hafa verið til mikilla
skemda. Nú (hréfið dags. 7. sept.j
er veðrátta vætusöm og ótrygg.
Atvinna er hér mikil. Ýmsir
Um Alþingishátíðina flutti heims- stunda sjóróðra, en aðrir vinna við
blaðið “Times” 1 London rit- sddarverksmiðjuna á Sólbakka, þeir
... . . , , , sem ekki stunda heyskap. Þá eru
stjornargrem um ísland. (Það _ , _________________V , L, ,
hafði líka fréttaritara á hátíð-
“Times” um Island
og í sumar gerðar sjö brýr hér í
í firðinum. Eru fimm þeirra al-
inni og birti frá honum símfregn- j steyptar. Tvær að nokkru leyti.
ir daglegah Niðurlag ritstjórn- Tvær af þessum brúm eru á þjóð
argreinarinnar er á þessa leið:
veginum frá Isafirði til Gemlufells.
Þegar eg í fyrsta sinn fór í
bjarg, var aðalsigamaðurinn frá
Suður-íVík nokkuð roskinn mað-
ur. Er við vorum komnir skamt kostleg sjón, að sjá góðan siga-j bak við þær sitja ungarnir og láta
frá bænum á leið til bjargsins,1 mann í háu sgi. Hann iþarf að hin stóru blöð skýla sér fyrir sól-
varð ég þess var, að sigamaður vera á sífeldu stökki um bjargið arhitanum. Nú leysi ég bandið
tók ofan og gekk stundarkorn til beggja handa. Reynir mjöjg áj úr sigasætinu 0g fer laus um
berhðfðaður og þögull. Eg spurði léttleik hans og snarræði, þegar hvannstóðið. — Dálítil grastó er
hann á eftir hvers vena hann hefði hann kastar sér í lofti frá einni ryrir vestan aðalhilluna; þar sitja
gert þetta, og kvaðst hann hafa klettasnös eða sillu til annarar og nokkrir ungar og þangáð verð ég
verið að lesa bæn. Það gerði grýpur fýlinn um leið og hann fer að komast; en örmjótt steinprep
hann á hverjum morgni og þótti framhjá. j er á milli, ekki breiðara en ristin
—Síðan ísland féklc aftur full- fÁ Pjarnardalsá og Heiðará;.
veldi, rétt um stríðslok — það er' Hýtur maður í sveitinni, Páll
nú aðeins í konungssambanaí við Roslnkransson, andaðist 20 ágúst,
Danmörku - hafa orðið stórstíg- halfsi°tUgUr, að aldri'. fdann hafði
. „ . , . , ,. lengi gegnt ymsum opinberum storf-
ar framfanr þar. íslendmgar eru .. •*. ... „ , „ ■ v
um og venð otull stuðmngsmaður
nu farmr að beizla vatnsaflið hjá margskonar þörfum félagsskap. M.
sér, og hinir frægu hverir eru nú a var hann um langt skeið formað-
notaðir til þess að hita upp hús ur Kaupfélags önfirðinga, enda
— og er það mjög hagkvæmt fyr-jeinna helstur stofnenda þess. Jarð-
iikomulag, því að þá þarf enga arför Páls fór fram þ. 30. ágúst
ofna. 'j með mikilli rausn að viðstöddu fjöl-
íslendingar flytja mikið út af menni-
Jörðin Mosdalur í Önundarfirði
lagðist í eyði í vor, er ábúandi flutti
þaðan. Er að eina jörðin i Mosdal,
en f jöll í sjó fram á báða vegu. Þyk-
ir æ meiri erfiðleikum bundið að
kjöti og fiski; eru þeir og Norð-
menn annálaðir fiskimenn.
En fyrst og fremst eru íslend-
in!gar frægir fyrir bókmentir sín-
ar. Á gullöld sinni orktu þeir ljóð, sitja slikar jarðir
sem svo eru af
sem eru aðdáunarverð fyrir kraft skektar.