Lögberg - 23.10.1930, Qupperneq 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 23. OKTÓBER 1930.
Bls. 1.
Kristiníræði
Bók handa fermingarbörnm
eftir Friðrik Hallgrímsson.
Tþað, sem vakti fyrir vinum nans
I og samverkamönnum, er þeir báðu
j eg, að séra Friðriki hafi tekist
j hann að skrifa nýtt kver. Hann
i hefir samið barnalærdómsbók,
sem allir þeir ættu með ánægju
Mörg síðustu árin hefir verið ag geta fen!gið börnum sínum í
um það rætt, hver þörf væri á hendur, sem vilja halda kvernámi,
rýju banalærdómskveri. Og það en yirðast eldri kver úrelt orðin.
er ekki að ófyrirsynju. Mikill j Bókaverzlun Sigfúsar Eymunds-
fjöldi foreldra er orðinn óánægð-j sonar kostar útgáfuna og hefir
ur með eldri kverin handa börn-1 vandað til þennar sem bezt. Verð
um sínum, telur þ^u úrelt, en vill bókarinnar í bandi er kr. 3.50.
að þau fái nýja bók, þar sem þeim
sé boðaður kristindómurinn í
hugsanabúningi núlifandi kyn-
sióðar. Að vísu eru nokkuð skift-
ar skoðanir um það, hvort börn
eigi yfirleitt að læra kver eða
ekki. En eflaust vill mikill íiluti
þjóðarinnar halda því, og kröfun-
um um nýtt kver er því rétt o'g
skylt að sinna. Það hefir áreið-!
anlega ekki verið holt trúarlífi
barna, sem hafa verið látin læra
kver, að finna óánægju eldra
íólksins með bókina, sem þau j
lásu. Þetta hefir prestum verið
ljóst. Eitt af aðalmálunum á
ýmsum fundum þeirra hefir ver-j
ið að ræða um nauðsyn þess, að
nýtt kver kæmi út sem fyrst. En
umræður og fundarsamþyktir j
\ irtust stoða lítið. Það var ekki
nóg að tala Um slíkt. Einhver
Ásmundur Guðmundson.
Mgbl.
Frá Islandi
Vestmannaeyjum, 15. sept.
í morgun fóru tveir menn, sem
vinna við höfnina, á litlum báti
. | frá kaupstaðnum, og ætluðu að
i fara yfir innri höfnina, að svo-
j kallaðri “Löngu”, þar sem tveir
i aðrir menn voru við vinnu.
Hvast var á austan og úti á
höfninni hvolfdi bátnum. Menn-
irnir komust á kjöl, en vegna þess
j hvað báturinn var léttur, en öldu-
! gangur mikill, sleit þá af hunum
og fór svo þrisvar sinnum. Menn-
sem voru að vinna undir
> “Löngu”, sáu aðfarirnar og hróp-
uðu á hjálp. Var þá skotið I'ram
þurfti að hefjast handa og seinja
, . ... , , þremur þatum til þess að reyna
kver, en það var mjog vandasamt r , ,, . ,
að bjarga, en er batarnir komu a
og erfitt starf, og hefir löngum
verið vanþakklátt.
Nú hefir séra Friðrik Hall-
grímsson dómkirkjuprestur leyst
þetta verk af hendi. Nýtt kver
eftir hann er að koma á bókamark-
aðinn þessa daga. Ýmsum vmum
hans var kupnugt um það, að
hann átti næg drög til samningar
á barna'lærdómskveri eftir meira
en 30 ára kennarareynslu í kristn-
um fræðum, og hvöttu hann til
þess að skrifa kver og gefa- út.
hann hefir orðið við þeirri ósk o'g
I vettvang, var annar maðurinn
■ druknaður. Hét hann Eyjólfur
Guðmundsson, ungur verkamaður,
rúmlega tvítugur.
— Hinum manninum, Haraldi
Bjarnasyni stúdent, tókst að
bjarga. Enn fremur náðist lík
Eyjólfs heitins. — Mgbl.
Reykjavík, 16. sept.
Dr. Dumbrava, hinn rúmenski
prófessor, sem fór í sumar í vís-
indaleiðangur til Grænlands, er
nú farþegi á Grænlandsfarinu
varið til þess tómstundum, sem Godthaab. Dr. Dumbrava fór vest-
honum gefast frá embættisönn- ur um haf með norsku selveiða-
unum. skipi, sem “Grandé” heitir. Ætl-
Það er ekki ætlun mín með agj hann að hafa vetursetu iijá
þessum línum, að skrifa ritdóm Scoresbysundi. En þegar til kom,
um nýja kverið. Til þess að gera nejtaði grænlenzka stjórnin hon-
það ítarlega, þyrfti eg að hafa um um þag er vestur kom, og bar
því við, að hann hefði bæði nú og
áður brugðið út af þeim fyrir-
mælum, sem honum voru sett um
landsvist í Grænlandi. Er hann
nú á heimleið með “Godthaab”
og hefir þessi vísindaleiðang-
ur því farið forgörðum. Um ætl-
unarverk leiðangursins er grein í
júlí. — Mgbl.
í gærmorgun andaðist hér í bæn-
um Björn Bjarnason stud med.,
sonur bjarna sál. Jenssonar lækn-
is. Hann hafði síðustu tvö ár
verið sjúkur og oft þungt hald-
mn. — Mgbl.
notað það við kristindómsfræðslu.
En ég vildi vekja athygli þeirra,
sem þrá nýtt kver handa börnum
sinum, á því, að nú er það komið
og svo vel til þess vandað, að
það á að geta bætt mikið úr
brýnni þörf.
Höfundurinn getur þess í for-
rnála, að bókin “eigi að vera leið- Morgunblaðinu 29.
beining fyrir kennara og nemend-
ur til að tala saman um sannindi
kristinnar trúar.” Hann ætlast
engan veginn til 'þess, að börnin
læri það utanókar, sem hanii vill
segja þeim, sú kensluaðferð er
honum harla fjarri sakpi, en orð
Krists sjálfs o!g sum önnur feg-j
urstu orð í biblíunni eiga þau að! Úr Kolbeinsstaðahreppi
læra að hafa rétt eftir og geyma! Veðrátta hefir verið góð i sum-
í minni með djúpri lotningu. Trú- ar> en þurkatíð. Töður verkuðust
fræðiblær er minni yfir framsetn-! Vel, en úthey hafa verkast miður,
ingunni en í eldri kverum. Höf. j Nokkrir bændur hér um slóðir
hefir að líkindum munað eftir eru farnir að nota tilbúinn áburð
orðunum, sem rituð voru fyrir og gefst’ Vel. Gísli hreppstjóri
allmögum árum í sambandi við Mýrdal bar nokkra poka á vall-
kristindómskenslu barna: “Trú, j lendi og spratt það vel. Björn
en ekki trúfræði, á að vera mark-jbóndi á Kolbeinsstöðum kveðst
miðið. Jafnframt því sem hann hafa éfngið 10 hesta af töðu fyrir
leitast við að haga orðum sínum hvern sekk, er hann bar á túnið í
svo, að þau verði til þess að Vor, umfram það, sem verið hefir.
glæða trúarlíf barnanna, geturj Dráttarvél hafa Eyhreppingar
hann nokkurra siðaboða, hinna og Miklholtshreppingar keypt í
helztu, o'g gætir þess, að sam-jféiaigj (1927)1, en dráttarvél pessa
. bandið rofni hvehgi milli trúar og fengu Kolhreppingar lánaða í
siðgæðis. Víða tekst mjög vel aðj9umar. Vann hún vel í smáu og
scgja frá á máli barnanna. 1 miðlungs þýfi og vel þurri jörð.
Kverinu er skift í 14 kafla, og er, vélinni stjórnaði Kristján Gísla-
efni þeirra sem hér segir: — j son j Skógarnesi.
1. Kristin trú, 2. Maðurinn, 3.| f júlí og ágúst önduðust þrír
Jesús Kristur. 4. Kenning Jesú.'bændur hér í hreppnum, Lífgjarn
Dánarminning
Þann 16. júlí síðastliðinn lézt á sjúkrahúsinu í St.
Boniface, Miss Violet Neilson, dóttir þeirra Mr. og Mrs.
G. Neilson að 393 Beverley Street hér í borginni. Hin
framliðna var útlærð hjúkrunarkona, vinsæl og vel
gefin. Hún var fædd þann 21. febrúar 1893, og hafði
verið sjúk í fimm ár, sjö mánuði og tiu daga. Jarðar-
förin fór fram frá útfararstofu A. S. Bardals. Séra
Filipp Pétursson jarðsöng.
IN MEMORY OF VIOLET NEILSON.
Reveries of the Family.
Your glorious spirit has taken its flight,
And winged its way to the spheres of light,
You left the sunshine of your life and youth,
You garnished our home with love and truth.
We* linger’d beside you bowed wjth care,
Your burden and suffering—willing to share,
O’er six long years of sickness and pain,
We saw that our loss, would be your gain.
You have gone awhile far-out from sight,
You’ve but left us for one short ni'ght,
We know that you still hover near,
In the presence of those you held most dear.
You’re fettered still, tho with Angels you roam,
By chains of love to your earthly home,
Our unseen pal for the rest of the years,
To hear our prayers and wipe our tears.
In the realms of peace we’ll meet again,
Immune from mortal ache or pain,
Our thoughts of love shall bask the while,
In thine own radiant sunný smile.
YNDO.
Hinar mikiu kvalir sem leiða af
gylliniæð (Hœmorrhoids) hætt
Þúsundir Manna Blessa Þetta Óviðjafnanlega Jurtameðal.
Sumir Norðmanna urðu líka á-
gætir borgarar í þessu landi, svv
sem Otto Wathne, ,sem í mórgu
var langt á undan sinni samtíð
um framkvædir allar.
En svo fóru Danir að ýfasfvið
því, að Norðmenn færu sínu i'ram Gylliniæð eða hæmorrhoids, or-
hér. Var það aðallega Trolle sjö-lf3akar sarar kvalir og oft hættu-
liðsforingi, sem lét það mál til lega mikinn blóðmissi. Hinn frægi
, , . , , . , , , , . , Zam-Buk aburður græðir og mýk-
sm taka.i Ekki mun það þó hafa j rsollnar æðar og eyðir kll6a og
verið af emskærri umhyggju fyr- 0grum óþægindum. Zam-Buk fær
ir íslendingum, heldur hitt, að græðslukraft sinn frá jurtum, sem
vernda haorsmuni “det samleda í meðaljnu eru og eiga sérstaklega
danske Riges” og af óttu við vel við Þessum sjúkdómi. Zam-
það, að Norðmenn mundu ekki Buk hefir r€ynst ágætle«a‘
hafa góð áhrif á íslendinga sem
þegna í danska ríkinu. Urðu
Danir því í raun og veru unDhafs-
menn að þeirri togstreitu, ^em
Bezta Sönnunin.
Mrs. R. L. Garber, 2545 Ohio
Avenue, Southgate, Cal., sem er
hjúkrunarkona, skrifar oss: “Mað-
urinn minn þjáðist af gylliniæð
verið hefir milli Norðmanna og árum saman, en í fyrra varð hann
íslendinga út af síldveiðunum með versta móti og hann gat ekki
síðan. Oor þegar skipum var sofið eða sint vinnu sinni.
bannað að fiska hér í landhelgi,
5. Vilji Guðs. 6. Syndin. 7. lðrun
og fyrihgefning. 8. Bænin. 9.
Faðir vor. 10. Sáfnaðarguðsþjón-
ustan. 11. Kirkjan. 12. Skírnin
fermingin. 13. Kvöldmáltíðin. 14.
Eilíft líf. Loks er viðbætir um
kirkjuráðið, íslenzku þjóðkirkjuna,
Hallgrímsson á Rauðamel syðri,
70 ára, all-len!gi í hreppsnefnd og
vinsæll maður, Markús Benja-
mínsson á Yztu-Görðum og Hall-
björn Hallbjörnsson á Brúar-
hrauni.
Markús varð rúmlega 60 .ára
biblíuna og sálmabókina, og síð- Hann var rólyndur maður og raun-
ast sæluboðanir Fjallræðunnar. J góður, dugnaðarmaður. Honum
Fa'lleg vers úr sálmabókinni eru ^ var gefin Sveinbjörg Hallsdóttir,
tekin upp í kverið, hér og þar, eft-^ dugnaðarkona. Byrjuðu þau bú-
ir því, sem á við efnið. Tel e'g það skap með litlum efnum, en björg
rétt, enda þótt eg hefði sumsstað-| uðust frábærlega vel o!g komu
ar kosið annað val. ; Upp stórum og efnilegum barna-
Séra Friðrik Hall'grímsson á hóp. Markús var framgjarn mað-
miklar þakkir skilið fyrir það, að ur og var einn með hinum fyrstu,
hafa hafist þar handa, sem rnarg-
ir aðrir sáu að vísu þöufina á
nýrri bók, er varð ekki úr verki að
semja hana. Eflaust má sitthvað
að bókinni finna, eins og öllum
barnálærdómskverum, og er það
jafnan auðveldara en
sjálfur slíkar bækur.
sem ræktuðu sáðsléttur. Hann
vap að byggja stórt steinsteypu-
hús á jörð sinni, þegar hann féll
frá.
Hallbjörn Hallbjörnsson varð
rúmlega 80 ára. Hann var glö'gg-
að skrifa.ur og góður fjármaður og gegndi
1 því starfi um 65 ára skeið. — Vísir
En hvað sem því líður, þá hygg 17. sept.
Evrópufriðurinn
Briand kallar saman fund í
Genf til að ræða um Bandaríki
Evrópu. Hvað verður úr þeim
fyrirætlunum?
Það eitt er víst, að Frakkar tor-
tryggja Þjóðverja enn í dag, og
heimta tryggingu og aftur trygg-
ingu gegn árásum frá þeirra
hendi.
0!g Þjóðverjar vantreysta Frökk-
um, eru tortrygnir í þeirra garð.
Beggja megin Rínar vex tor-
trygnin, en jafnframt óskir eða
kröfur um það, að áríðandi sé að
þessar tvær þjóðir jafni deilumál
sín fyrir fult og alt, og bindist
varanlegum trygðaböndum.
Margt bendir til þess, að Bri-
and hafi einmitt sættir Frakka og
Þjóðverja bak við eyrað nú er
hann berst fyrir Bandaríkjum sín-
um. En sumir líta svo á, að hann
fari þá einmitt villur vegar. Þvl
ef stofna á nú Bandaríki Evrópu
á þeim grundvelli, er lagður var
með Versalasamningunum, þá er
hætt við að þjóðir álfunnar skift-
ist í tvo andvíga flokka og verði
öðrum megin þeir, sem ósigur
biðu í ófriðnum, en hinU megin
sigurvegararnir. En þá eru Frakk-
ar skoðaðir forystumenn sigur-
vegara, en Þjóðverjar á hinn bóg-
inn foringjar hinna sigruðu þjóða.
Ef á annað borð á að tryggja
fyrirkomulag, Versalasamnings-
ins, með Bandaríkjastofnun, þá
óttast menn, að ósamlyndið vaxi
á ný milli Þjóðverja 0g Fraxka.
Enn er ekki nema örstutt síðan
setuliðið var tekið úr Rínarbygð-
um. Meðan það var þar, ýfði það
sífelt sár hinna sigruðu Þjóðverja
og spanaði upp óvildarhuginn til
Frakka. En það var eins og al-
menningur í Frakklandi geti aldr-
ei skilið þetta. Þar var alt af
heimtað öryggi og aftur öryggi
gegn árásum austan að. Nú þegar
Briand loksins hefir komið því til
leiðar, að setuliðið fari heim úr
Rínarbygðum, þá fær hann ákflr-
ur fyrir það hjá þjóð sinni. En
er Þjóðverjar heyra þetta, þá segja
þeir sem svo, að þarna geti menn
séð hvaða hug Frakkar bera til
þeirra enn í dag.
Til þess að tryggja hagsmum
sína, hafa Frakkar gert ýmss
samninga og sáttmála við aðrar
þjóðir. Aftur á móti standa Þjóð-
verjar einir að mestu. Þeir gerðu
þó Rapallo-samninginn við Rússa,
en hafa ekkert gagn af honum
haft. Verzlunarsamband Þjóð-
verja við Rússa hefir ekki komið
að notum fyrir Þjóðverja. En hvað
eftir annað hafa deilumál risið á
milli þeirra, og komið til tals að
segja samningunum upp. En á
meðan hann er í gildi, verður
ekki annað sagt, en að hann sé
þröskuldur í vegi fyrir einlægu
samkomulagi milli Þjóðverja og
Vestur-Evrópuþjóða.
Raddir hafa komið fram um
það í Þýzkalandi, að Þjóðverjar
ættu að leita bandalags við ítali.
Mussolini er mjög til í það. Hann
er aítaf eins og reiður hani gagn
vart Frökkum. Hann yrði því feg-
Hann
) leitaði læknisráða og reyndi alls-
, „ . konar meðul, bað o. f 1., og kostaði
nema þvi aðeins, að helmmgur til st6rfé> en fékk enga b6t. Loks.
skipshafnar væri Danir (þar með ins gaf vinur hans honum öskju
taldir íslendingar og Færeying-'af Zam-Buk. Eftir að hafa reynt
ar), þá brá nú samt svo undar-! Það einn dag, gat hann sofið vel.
lega við, að það voru einmitt Dan- ------------------ ---------------
ir, sem fyrstir “leppuðu” fyrir! gæti orðið löndum sínum að miklui v:k.
Norðmenn. Af þeim lærðu ís-j gagni með þeirri þekkingu,
lendingar “leppmenskuna.” I hann hafði aflað sér.
Hann hélt áfram, og þegar hann
var búinn úr annari öskju, var
var hann orðinn jafngóður af
þessum kveljandi sjúkdómi.”
Mrs. F. Barrett, Alberta, segir:
“Við höfum notað Zam-Buk altaf
síðan eg var lítil stúlka, og eg
hefi aldrei vitað það bregðast.
Maðurinn minn, sem hafði snert
af jgylliniæð, segir iað Zam-Buk
hafi læknað sig algerlega.”
Hversu vel Zam-Buk reynist.
liggur í því, hver efnin eru o'g
hvernig þau eru blönduð. Zam-
Buk er tilbúið úr vissum græðandi
jurtum. Zam-Buk stöðvar fljótt
alla verki og kláða. Það kemst al-
veg að rótum sjúkdómsins, svo
sem eczema, salt rheum, bad legs,
kýlum, kaunum og eitruðum sár-
um, og er bezta meðalið, ef menn
særast á einhvern hátt. Zam-Buk
Ointment 50c. askjan. Zam-Buk
Medicinal Soap 25c. stykkið.
Alþingi tók smámsaman að setja!ior á annan veg.
strangari reglur fyrir veiðum út-J þorf fyrir þekkingu hans eða'
lendinga hér við land. Tóku' þjónustu^ og varð hann 'því að
Norðmenn þó lítið mark á því í; sinna öðrum störfum. —
fyrstu og fóru sínu fram, enda Þetta var gott dæmi upp á ís-
var eftirlit léle!gt. Voru sektará-1 lenzka kæruleysið um það, að
kvæði einnig lág (skv. 1. 1901. En' færa sér þekkingu annara og sér-
bera
- Auk höfundar skrifa þær
erl Inga Björnson, Ragnhild Brette-
“En það) ville Jensen og “ein af þeim aum-
En'ginn hafði) ustu” minningargreinar um Ólaf-
inn, ef hann gæti státað af því
íu, og mun sízt gleymast hvað
“ógæfubarnið” skrifar. Síðast i
bókinni er ræðan, sem frú Fleis-
cher hélt í Oslo, er Iíkneski Ólaf-
íu var afhjúpað.
Eg heyrði hana aldrei segja
með lögum 31. júlí 1907 voru sekt-j fræði í nyt. Er fróðlegt að bera neitt frá störfum sínum fyrir
irnar hækkaðar að miklum mun þetta saman við þær hræðilegu fanga í Osló, en vissi úr annari
framan í Frakka, að hann hefði og veiðarfæri gerð upptæk, en það sögur, sem í bók Matthíasar eru, I átt, að henni var heimilt að heim-
Þjóðverja sér við hlið. j hafði ekki verið áður. Norðmenn um verkun síldar hér á landi. sækja fangana og að þeir hefðu
Yfirleitt verður ekki annað sagt.j óttuðust þetta þó ekki, bjuggust Mun ekki ofmælt, að vér súpum minst hennar með miklum sökn-
en mikið umrót sé o'g óánægja l ekki við, að eftirlit mundi verða enn seyðið af því, hver óvand- uði. Þessi bók segir mér ekki
alfunni, með ástand það er ríkir.j strangara en áður var. j virkni og hroðvirkni réði hér len!gi margt beinlínis um það starf, en i
og þann grundvöll, sem lagður var; gn nu g^rðust þau tíðindi, að um meðferð síldarinnar, sem ritgerð frú Devold stendur þetta:
með Versalasamningunum — enda vorjg 1907 var Björn Líndal sett-J verzlunarvöru og mannamatar. i “Þegar fangarnir í ríkisfang-
var óréttlæti það sem hann fyrir-j ur þæjarfogeti á Akureyri um Það er að vonum, að höf. bók- elsinu (í Oslo) fréttu lát Ólafíu,
skipaði í mör^um greinum svo
mikið og áberandi, að líklegt er
að seint grói sár þeirra undirok-
uðu. — Mgbl.
síldveiðatímann. Síld kom seint arinnar heldur, að síldarmálunum var þeim það harmafregn, og þeg-
það ár og veiddist mest inni 1 sé nú siglt í örugga höfn, þar ar þeir heyrðu, að vér fengjum
fjörðum og innan landhelgi. —; sem Síldareinkasalan er. Bókin -ekki að hafa gröf hennar nér í
Fóru Líndal brátt að berast um-( á sjálfsagt fyrst og fremst að Noregi, fóru þeir út í fangelsis-
kvartanir, að útlendingar (Norð-) sanna það. iSkulum vér ekki garðinn og grófu upp með hönd-
menn) sýndu yfirgang og veiddu deila á hann fyrir það. Hitt sýn- um sínm verkfæralaust, dálítinn
óspart í landhelgi. Það gat Lín- ir bókin Ijóslega, að það var blómreit á lítilli mishæð, og
dal ekki þolað. Fékk hann sér því Neyðarráðstöfun, að síldareinka- sögðu að þar skyldi vera “minn-
skip á leigu og fór sjálfur að at- sölunni var hleypt af stokkunum, ingagröf” Ólafíu Jóhannsdóttur.
huga veiðiskap útlendinga. Tók — neyðarráðstafanir verða sjald- Sá reitur er þar enn og er jafnan
hann i þeirri ferð nokkur skip að an til frambúðar. 1 vel hirtur.”
ólöglegum veiðum í Eyjafirði, og--------------- Mynd er í bókinni af þessum
önnur sleptu síldinni úr nótun- Árni Fririksson, mag. sclent., reit, og mér finst að hún og þessi
um, er þeir sáu að hverju fór, og hefir ritað sérstakan kafla í bók- fáorða frásögn sé fögur minning
höfðu sijr undan. “Var þetta inni um eðlishætti síldarinnar, um fórnfúst starf, sem lítíð var
fyrsta skifti, að útlendir fiski- gert töflur um síldveiðar hjá talað um, en ógæfubörn muna vel
Síldauaga Islands
Nýlega er komin út mikil bók
eftir Matthías Þórðarson, í Kaup-
mannahöfn, og heitir “Síldarsagai
íslands.” Er hún samin að undir-
lagi Síldareinkasölu Islands og
gefin út af henni. Pétur Ólafs-
son fól Matthíasi þennan starfa í
fyrravor, en í formála se!gir höf.,j
að hann hafi ekki getað bvrjað
bókinni fyr en í ágúst og sagalmenn sáu’ að alvarle?a var farið íglandi frá uPPhafi ýms liuu' eftlr
“því nokkurra mánaða að taka 1 sfreugiuu-” j rif til skýringar. Er þess enn frem
verk”. En það er ekkert smáræð-J “Þegaj- kkunnugt var, hversu j ur getið, að hann hafi lesið próf
isverk, þegar litið er á það, nvað röggsamt þetta nýja yfirvala var, arkirnar .
bókin er stór og hve víða höf.! bárust honum margar kærur um Bókin er prýdd fjölda mynda
hefir aflað sér efniviðar til uenn-l ólö8leffa snurpinótaveiði og urðu og pappír ágætur.
a
þessi
—Mgbl.
S. Á. G.
Jón Runóifsson
Vík.
Olafía Jóhannsdóttir
ar. Af sömu ástæðu verður að !eikslokin þau, að hann sektaði —Mgbl
virða höf. það til vorkunnar, ef samtals nálægt 46 skip, pg bari
einhvers staðar er flausturslega' landssjóður úr býtum nokkuð yf-
unnið að, en það mun þó ekki allí ir 30 Þus- kr- 1 sektarfe fyrir sum-j _______
viða- j arið‘ Dngnaði hins nýja logstjóra^ Sem kunnugt er, reistu ýmsir
Síldarsaga þessi er hin fróðleg-j a .Akiireyn, var viðbrugði^, menn norskjr yinjr ólafíu j0hannsdótt-
asta og með köflum hreinn og höf®11 ekki átt að venjast slikri
beinn skemtilestur. Er fyrst i röggsemi . .,. .
ur henni minnismerki í Osló, er
var afhjúpað 26. júní 1 sumar, að
stuttu máli rakin sa!ga fiskiveiða' Má með sanni segja, að Björn fjgimenni viðstöddu, __________ skrifar S.
til forna í Noregi og íslandi. 1 Líndal hafi með dugnaði sinum, Á Gíslason í Mgbl.' 14. sept.
Skömmu síðar kom þar út bók
um hana, 160 blaðsíður að stærð,
næsta kafla er sagt frá síldveið-j bæði þetta sumar og næsta sum-j
um í Noregi og byrjunartilraun- ar, er hann var settur lögreglu-
um til síldveiða við Island. Eftir stjóri á Siglufirði, sýnt Norð- með 2g myndum) eftir Mirjam De
það fjallar bókin einvörðungu um mönnum það áþreifanlega, að ís- vold> er nefnist “ólafía Jóhanns
síldveiðarnar hér við land. Jón lendingum væri alvara með það, déttir pje uiykkliges venn.’’ Ei
Eiríksson konferensráð hvetur að halda uppi lögum og rétti, og þar margt tekið úr þeim tveim bók
íslendinga fyrstur manna til jafnframt gefið öðrum embættis- um «prd myrkri ti] ljóss” og “í
þess að veiða síld og gefur bend-jmönnum gott fordæmi um skör-
ingár um, hvernig ei!gi að verka ungsskap í embættisfærslu. En
hana, svo hún geti orðið útflutn-j svo lipurlega fór Líndal jafn-
ingsvara. (Rit Lærdómslistafél., framt fram, að erlendar stjórnir
skóla trúarinnar”, sem komið hafa
út á íslenzku um ólafíu, en jafn-
framt ýmsu bætt við um dvöl
hennar i Osló, þar sem helzt
Brostin og veik
beygð er til foldar hin lang-
þreytta eik,
er ein stóð við alfaraveginn,
örþrota megin.
Hið syngjandi tré,
sálunum ungu það dýrmæta
fölskvalaust færði að garði
fullum með arði.
fé
1723). Næstir koma þeir Magnús undu málalokum, enda þótt sumir yantaði j mína bók um hana_
Stephensen í Viðey, Jón Sigurðs- þegnar þeirra, er urðu fyrir barð-
son forseti, Einar Ásmundsson í inu á hinni nýju löggjöf, væru
Nesi og Árni Thorsteinsson land- með kærur út af meðferðinni á
fóg-eti 0g eggja íslendinga lög- sér
eggjan um það að veiða síld. ^ Um annan mann, sem unnið
Hefir Á. Th. útvegað sér glöggv-; hefir íslandi og síldveiðum hér
ar upplýsingar um veiðiaðferðir mikið gagn, getur bókin líka, og
ytra, o!g gefur ráðleggingar um má ekki gang-a fram hjá honum.
það, hvernig hægt sé að veiða Það er Jón Bergvinsson. Ungur
síldina. | kyntist hann síldveiðum og varð
En framtak skorti hjá íslend- seinna skipstjóri á síldveiðaskipi.
ingum, og það kveður ekkert að Hann hafði lært síldarverkun hjá
síldveiðum hér við land, fyr en Norðmönnum. Seinna brauzt
Norðmenn koma til sögunnar. Og hann i því (1905), að læra síld-
alt fram á þennan dag koma veiðar og síldverkun af Hollend-
Norðmenn mjög við síldarsöguna j ingum. Komst hann i hollenzkt
Fyrst var síldin veidd í land j skip og voru kjörin þau, að hann
nætur, svo 1 reknet og síðast 1 fékk ókeypis fæði, en hvorki kaup
herpinætur. Er þvi glögt lýst i né aflahlut. Jón hefir i grein lýst
bókinni, hvernig veiðiaðferðirnar veru sinni hjá Hollendingum og
breytast smám saman. Það eru hvað hann lærði af þeim um með-
Norðmenn, sem kenna íslending- ferð síldarinnar, svo að hún gæti
um að veiða síld. Sjálfir hafa orðið góð verzlunarvara, o'g seg-
þeir haft mikið fyrir að læra þær ir að lokum: “Eg, sem búinn var
veiðiaðferðir og gera sig því að vera við sildveiðar í Noregi,
heimaríka hér við ísland. Þoldu fiskiformaður, skipstjóri og verk-
íslendingar lengi vel frekju stjóri við síldveiðar á íslandi,
þeirra, því að óneitanlega var fann nú fyrst, að ég bókstaflega
landinu að mörgu leyti mikili kunni ekki neitt.” Var Jón þess
hagur að síldveiðum Norðmanna. fullviss, er heim kom, að hann
Er því hér komin samfeld saga
hennar og prýðilega frá henni
gen!gið, að fráteknum nokkrum
prentvillum og skökku nafni á
einni myndinni, mynd af Reyk-
holti kölluð “Gateparti, Reykja-
Minningin mær
mun þeim ei fyrnast, hún verður
þeim kær,
og marg-glæðir eld hinum ungu
með auðugri tungu.
Hin aldraða eik
oftlega sveigðist, þvi rótin var
veik,
unz fjörvana féll hún i valinn,
feyskin og kalin.
Eg líki þér, Jón,
við lasburða stofninn, með há-
leitum tón
nú svifur þinn syngjandi andi
að sælunnar landi.
Magnús Einarsson.
Rosedale Kol
Lump $12.00 Stove $11.00
Ford Coke $1 5.50 Ton
Scranton Hardkol
Poca Lump og
Canmore Bricquets
THOS. JACKSON & SONS
370 Colony St. Phone 37 021