Lögberg - 26.02.1931, Síða 4

Bls. 4.
LÖGBEKG, FIMTUDAGINN 26. FEBRÚAR 1931.
^ogberg
Gefið út hvern fimtudag af
TIIE COLUMBIA PRESS, LTD.,
Cor. Sargent Ave. og Toronto St.
W'innipeg, Manitoba.
Talsimar: 86 327 og 86 328
Einar P. Jónsson, Editor
Utanáskrift blaðsins:
The Columbia Press, Ltd., P>ox ji 72
Winnipeg, Man.
I 'tanáskrift ritstjórans:
F.ditnr Ligber", l’-<>x P72. Winnipeg, Man.
Lcró $3.00 mn árii). Borgist fynrfram.
The “Löpberg” is printed and published by
The Columbia Press. Limited,
695 Sargent Ave., Winnipeg, Manitoba.
Viðsjárverð átefna
1 síðustu sambandskosningum sló afturhalds-
liðið na-sta óspart :i þá strengi, að hagsmunir
canadisku þjóðarinna æ;tu að ganga á undan
öllu öðru; ’oetta lét, eins og vænta mátti, vel í
evra, 02 reyndist, að minsta kosti í svipinn,
næsta signrsæl kosningabeita; þó verður ekki
annað sóð en að með þessu hafi lagður verið
grundvöllur, sennilega óviljandi þó, að viðsjár-
verðri stefnu hér í landi, síngimis eða upplausn-
ar stefnu, er það virðist helzt hafa að markmiði,
að kljúfa í ag'iiir 11 ið canadiska þjóðfélag; fylk-
in renna í köpj> hvert við annað, hóta jafnvel
að segja sig úr sambandinu, nema því aðeins,
að ]>au verði einhverra ákveðinna for.éttinda
aðnjótandi; hvert þrirra um sig, þvkist eiga
lnimting á því að ganga á undan; mest Virðist
þetta þó ráberandi í Strandfylkjunum, sem og
sumsía’ðar í Siéttufylkjunum vestlægu, eða
einkum og sérílagi í Saskatchewan. Nægir í
þessu efni að vitna til hinna ýmsu funda, er
haldnir v’oru víðsvegar um það fylki, í síðast-
liðnum desembermánuði, þar sem ýmsir úr hópi
bænda tjáðust þess fýsandi, að Saskatchewan
segði sig úr lögum við fylkjasambandið nema
því aðeins, að sambandsstjórnin gengi skilyrðis-
laust að öllum kröfum þeirra um ákveðið lá-
marksverð hveiti.s, ásamt ýmsum öðrum hlunn-
indum framleiðslu }>eirra viðvíkjandi og sölu
hennar.
Það er síður en svo, að dregúð skuli að nokkru
leyti úr þeim hinum margvíslegu örðugleikum,
sem bamdumir í Saskatchewan horfast um þess-
ar mundir í áugu við , sem og reyndar stéttar-
bræður jieirra svo \ríða annars staðar líka; hitt
vriiðist oss samt sem áður næsta vafasamt, hvað
vinast mvndi á, þó til samandslita kæmi, sem
undir engum kringumstæðum mun þurfa að
gera ráð fyrir. En Saskatchewan-bændurnir
eru engan veginn einu canadisku mennirnir, er
telja sig orðið hafa útundan; svipuð hugarfars-
afstaða kom alveg nýlega fram í blaðinu Sidney
(Cape Breton)Record. Er þar meðal annars
komist þannig að orði:
“Fram að þessu hefir það tekist furðanlega,
að dylja hið ömurlega ástand, er við hefir geng-
ist undanfarandi hér um slóðir, viðvíkjandi kola-
framleiðslunni og stáliðnaðinum; hvað slíkt
tekst lengi, er annað mál. En fari svo, að sendi-
nefnd vor komi tómhent til baka frá Ottawa, og
að stjórnin ekki vakni til fylztu meðvitundar um
skvldu sína innan tiltölulega skamms tíma, mun
'það harla vafasamt, hvort ástandinu, eins og því
nú er farið, verður lengur tekið með þakklátri
íþögn; og þegar að þvú kemur, að fólk vort
rumskist, verður þess sennilega ekki langt að
'bíða, að fvrir alvöru kvikni í kestinum; verður
þá út um það gert, hvort þjóðin öll fái notið
óhindraðra tækifæra til jafns og eðlilegs þroska,
eða hvort Strandfylkjunum eigi að verða fórnað
á altari þeirrar miskunnarlausu græðgi, sem
grafið virðist hafa .svo djúpt um sig í Mið-
fylkjunum, Ontario og Quebec.”
Ofanskráð ummæli eru það ákveðin að þau
þarfnast í rauninni ekki frekari skýringa; að
þau hafi fundið bergmál hér og þar í Vestur-
fylkjunum líka, verþur heldur ekki um deilt,
Þessi óheillavænlega stefna, upplausnar-
stefnan, eða hvað svo helzt sem ætti að kalla
hana, verður því miður hvergi nærri auðveld-
lega aðskilin frá stjórnmálastefnu Mr. Benn-
etts; er þar eitthvað .sameiginlegt, umfram það,
sem æskilegt er.
Ef til þess kæmi, sem vonandi verður ekki,
að þessi hótunar, eða hefnistefna yrði ofan á,
myndi slíkt óhjákvæmilega hafa í för með sér
fjárhagslega örðugleika, margfalt umfangs-
meiri og skaðlegri þeim, er þjóðin nú horfist í
augu vTið. Því í dauðanum ætti hin canadiska
þjóð að ljá því flónskulega lierópi eyra, að for-
réttindi einstakra fylkja, gæti orðið þjóðinni
allri í hag. Þjóðin er ein, og hún á að vera sam-
stilt og ein; að eitt fylki fái hagnast á kostnað
annars, nær vitanlega ekki nokkurri átt; þeim
hefir öllum ávmlt verið gert jafnt undir höfði,
og frá þeirri meginreglu verður að sjálfsögðu
aldrei hvikað, hvernig sem málum skipast til.
Ekkert fylki, enginn landshluti, getur notið
sín til hlítar, nema því aðeins, að öll fvlkin og
allir landshlutar, vinni í sátt og samlvndi að
sameiginlegum velferðarmálum.
“Starfið er margt, en eitt er bræðrabandið,
boðorðið hvar sem þér í fylking standið:
Hvernig sem stríðið þá og þá er blandið,
það er að elska, byggja og treysta á landið. ”
Gull reynist í eldi, en geðprýði í mótlæti, seg-
ir máltækið gamla og góða. Þegar fellibyljir
andstreymis og örðugleika láta greipar sópa um
löndin, kemur það skýrast í Ijós, hve haldgóðar,
eða veikbygðar voru læturnar að skilningstré
fólksins; rí.si hver hendin upp á móti annari, þá
er eitthvað á móti blæs, þarf tæpast við góðu að
búast; því einmitt þá, frekar en nokkru sinni
endranær, er þörf á samstiltum átökum og styik-
um taugum.
Því aðeins getur canadiska ])jóðin orðið það,
sem hún á að verða, voldug forustuþjóð, að rígn-
um milli hinna einstöku fylkja, verði sem fyrst
sökt á fertugu dýpi; án þe.ss verður sannur og
heilbrigður þjóðarþroski með öllu óhugsanlegur.
Þarft nýmœli
Með þáð fyrir augum, að ráða bót á, þó ekki
vari nema að einhverju leyti, vandkvæðum þeim,
sem fiskimenn Manitoba fylkis eiga við að st: íða
um þessar mundir, hefir Bracken-stjórnin skip-
að fasta nefnd (Fisheries Board), þessum þýð-
ingarmikla atvinnuvegi viðvíkjandi; hlýtur
þetta að verða Islendingum öllum hér í fylkinu
hið mesta fagnaðartfni, þar sem ljóst er, að mik-
ill meiii hluti þeirra, er fiskiveiðar stunda innan
vébanda fylkisins, telst til hins íslenzka þjóðar-
brots.
Nefnd sú, er hér um ræðir, er skipuð fimm
mönnum; sæti í henni eiga W. J. Lindal, lög-'
fræðingur, (formaður); W. H. Climie, forstjóri
Guest íiskiverzlunar irmar hér í bænum; pró-
fessor R. A. \Vrardle, kennari í lífeðlisfræði við
háskóla Manitoba fylkis; Guðmundur Fjelsted,
fyrrum þingmaður Gijnli kjördæmis og Sigurður
Sigurðsson, útgerðaimaður í Mikley.
Að því er oss skilst, verður starfssvið þess-
arar nýju fiskiveiða nefndar, að miklu leyti
bundið við fjögur eftirgreind atriði, þó vel megi
vera, að sta.fsvið hennar kunni að værða nokkru
rýmra eftir breyttu viðhorfi.
1. Að semja reglur fyrir fiskiveika iðnað-
inn, viðvíkjandi væiðitíma og lokun veiða; .stauð
möskva, ásamt opnun og lokun veiðivatna, sem
og rcglur um v'oiðimagn, veiðileyfa fjölda, og
þar fi am eftir götunum.
2. Að taka hverjar þær ráðstafanir, er
nauðsynlegar kunna að þykja fiskiveiðunum til
eflingar, sem og til verndunar hinumýmsu fiski-
tegundum í veiðivötnum þessa fylkis.
3. Að beita sér af alefli fyrir úriausn þéirra
vandamála á sviði fiskiveiðanna, er nú eru á
dagskrá, og .sem á dagskrá kunna að koma þá
og þegar, er stundir líða.
4. Að stuðla eftir föngum að aukinni neyzlu
fiskmetis innan takmarka fylkisins.
Nefndin hefir þegar haldið nokkra fundi og
tekið ým,s mikilvæg mál til meðferðar, þótt merk-
ast sé og þýðingarmest fyrir liag fiskimanna
þessa fylkis, málið um aðflutningsbannið á
canadiskum birtingi (Tullibees) suður vfir
landamærin og tilslakanir þar að lútandi, ef fá-
anlegar kvnnu að verða.
Bandaríkjastjórn hefir um nokkurra ára
skeið, krafist þess, að canadiskur birtingur yrði
vandlega skoðaður með tilliti til orma, er í hon-
um kynnu að felast; og í því falli að slíks kvnni
að værða vart, lítur stjómin svo á, að aðflutn-
ingsbann sé óhjákvæmilegt.
Það er nú í sjálfu sér engin ný bóla, þótt ná-
kvæmt stjórnareftirlit sé um hönd haft með
fæðutegundum; er slíkt og í eðli sínu hið mesta
nauðsynjamál. Að fordæma Bandaríkjastjórn
fyrir það, að hún vTiðIiafi strangt eftirlit með
því, hværs fólk hennar neytir, gavti ekki skoðast
annað en hin beizkasta fjarstæða. Og í því falli,
að um óbilgirni væri að ræða, sem tæpa.st mun
þurfa að gera ráð fvrir, yrði lempnin að sjálf-
sögðu eini leiðréttingar vegurinn.
Ekki verður um það deilt, að þessar nýju
hömlur á sölu birtings suður yfir landamærin,
hljóti að koma hart niður á fiskimönnum vorum,
sem og fiski-iðnaðinum í heild.
Flestum kemur saman um það, að sú tegund
birtings, sem veidd er í vötnum þessa fylkis, sé
frá heilbrigðislegu sjónarmiði, lítið sem ekkert
brevtt frá því, sem hún var, fyrir fjörutíu til
fimtíu árum. Þessi fiskitegund, eins og reyndar
flestar, ef ekki allar aðrar fiskitegundir, hefir
ávalt haft nokkuð af ormum; þó er fiskurinn
öldungis óskaðnæmur, sé hann réttilega meðfar-
inn og nægilega soðinn.
Xefndin hefir þegar gert allar hugsanlegar
ráðstafanir í þá átt, að fá að einhverju levti
slakað til á banninu; hún hefir bæði leit'að álits
sambandsstjórnarinnar, sem og hjá þeim, er við
fiskiframleiðslu og fiskisölu fást; henni liefir
réttilega skilist, að hér sé urn að ræða viðskifta-
reglu þjóða á milli, og að þarafleiðandi sé ]>að
aðallega á vahli sambandsstjórnarinnar, að
beita sér fyrir framkvæmdir út á við. Einstök
fyiki gera ekki utanríkissamningja; slíkt gerir
aðeins sambandsstjórnin ein.
Þann 11. þessa mánaðar, sendi fylkisstjóm-
in, samkvæmt uppástungu hinnar nýju fiski-
veiðanefndar, eftirgreinda þrjá menn á fund
Ottavva-stjórnar í sambandi við þetta mál: Pró-
fessor R. A. Wardle; F. G. Shears, (Armstrong-
Gimli Fisheries) og J. H. Stitt, núverandi sam-
bandsþingmann fyrir Selkirk kjördæmið. Sendi-
nefnd þessi er nú nýkomin að austan, og þó vér
höfnm enn eigi við hendina fullkomnar fregnir
af slarfi hennar eystra, þá getum vér fullyrt, að
erindi hennar var tekið hið bezta af hálfu sam-
bandsstjórnarinnar.
Tvent er það enn í starfi nefndarinliar, sem
vert er, að fyllilega sé tekið til greina; sem sé
krafa hennar um það, að bannið vrerði þannig
takmarkað nú þegar, eða við allra fyrstu lientug-
leika, að senda megi birting suður yfir landa-
mærin, eftir að sannast hefir við skoðun, að
hann hafi eigi í sér yfir ákveðinn hundraðshluta
þeirrar ormaveiki, sem geit hefir verið þetta
mikla veður út af, sem og það, að lilutast til um
að amerískur sérfra^ðingur skuli búsettur vrerða
í Wínnipeg til þess að skoða fiskinn hér á staðn-
um, og kveða á um hvað sé hæf markaðsvara og
hvað ekki. Með slíku ætti að mega fyrirbyggja
það, að “óhæfur” fiskur yrði sendur suður, og
síðan gerður afturreka,
Formaður hinnar nýju fiskinefndar, hefir
látið þess getið við oss, að nefndinni mvndi
ljúft, að láta fi.skimönnum upplýsingar í té í
sambandi við þær ákvarðanir, er smátt og smátt
kvnnu að vera gerðar, sé þess æskt, sem og að
veita viðtöku uppástungum frá fiskimönnum
sjálfum, og íhuga þær eftir föngum.
F j árlagaf rum varp
Mr. Brackens
Forsætisráðgjafi' Manitobafylkis, Hon. John
rBracken, sem jafnframt gegnir fjármálaráð-
gjafa embætti, lagði fram fjárlagafrumvmrp
•sitt í fylkisþinginu fyrir yfirstandandi ár, rétt
fyrir síðustu helgi; höfðu ýmsir borið fvrir
því kvíðboga, að sökum hins harða árferðis,
mundi nokkur tekjuhalli verða á fjárlögunurn að
þessu sinni; þó hefir betur ráðist úr, en á
horfðist, því svo má heita, að tekjur og út
gjöld standist á; má það óneitanlega kallast
vel að verið, }>á tekið er tillit til allra á.stæðna.
Sökum þess, hve örðugt reyndist að inn-
heimta skatta til sveita, urðu tekjur fvlkisins
því nær miljón dala lægri, en áætlað hafði v7ei-
ið; og til þess að mæta hallanum, afréð stjórn-
in að hækka tekjuskatt til muna, það er að
segja á þeim, sem hæstu tekjur liafa, sem og
skatt af járnbrautum. Verður ekki annað séð,
en að í hvorutveggja tilfellinu, hafi Mr. Brack-
en tekist sæmilega til.
Öldungis án tillits til flokkslegrar afstöðu,
verður ekki annað með sanni sagt, en að nu-
verandi fylkisstjórn hafi revnst vel, einkum í
seinni tíð, og að Mr. Bracken sjálfum sé jafnt
og þétt að vaxa fiskur um hrygg sem stjórn-
málamanni.
Látin er í Melbourne, í Ástralíu, söngkonan
heimsfræga, Nellie Melba; með henni er geng-
in grafarveg sú af söngstjörnum nútíma kyn-
slóðarinnar, er einna liæstum og hreinustum
tónum hefir náð. Ættjörð hennar, Ástralía,
drúpir höfði í hljóðlátri sorg.
Tæplega fjögur ár eru liðin, síðan Melba
kom opinberlega fram á söngsviði 0g drakk
skilnaðarskál söngdísinnar. Við það tæki-
fæ i flutti hún stutta tölu, er vakti feikna að-
dáun; fara hér á eftir örfá sýnishom af
ra'ðunni:
“Mismunurinn á milli hrygðar og eftir-
sjár, er auðsær í lífi allra jarðarbarna.
Óþarft er að benda á, hve sárhrygg eg muni
hafa verið, er að því kom, að eg ýrði að syngja
minn síðasta söng, eftir allan ])ann óumræði-
lega unað, er söngurinn hafði veitt mér á
langri og litbrigðaríkri æfi; eg hrvgðist, en
sá ekki eftir neinu. Og nú, að leikslokum,
framkallast í huganum atburðakeðja langrar,
litauðgrar æfi, líkt og dýrlegur draumur, frá
}>eim tíma, er eg sem dálítill teljuhnokki, lék mér
blístrandi í blómarunnunum umhverfis Mel-
boume, og þar til eg „söng fvrir þúsundunum
mörgu í Covent Garden síðustu kveðju deyj-
andi Miami.
“Eg hefi ávalt eitthvað grætt af ósigrum
mínum; eiga þeir ef til vill ekki í því livað
minstan þáttinn, hve haikið mér varð ágengt á
braut listarinnar. Mér líður }>að seint úr
úr minni, hversu mikið eg nam af því, að
syngja hlutverk Brvnhiklar í Siegfried”.
fvrir meir en Jirjátíu árum; hlutverkið var
vndislegt, en það átti ekki við rödd mína;
hefði ég haldið áfram á því sviði, mvndi rödd
mín hafa af engu orðið. Eg myndi þó enn hafa
verið að naga mig í handaribökin, ef ég hefði
eigi reynt hlutverk Brynhildar og átt einni
ósvaJaðri þránni fleira.
“Það er margt, sem af mótbvr má læra, og
af krappasiglingunni nam eg mest. Það er ein-
mitt, þegar holskeflumar rísa liæst, að mest
reynir á manngildið og innviðu skapgerðar-
innar.
“Ef til þes.s kavmi, að mynd mín kynni að
geymast um hríð í endurminningu kynslóðanna,
þá óska ég einskis fremur, en að það yrði sú
myndin úr æfi minni, er harðasta sýndi bar-
áttuna, því sennilega yrði það hún, er að lokn-
um leik sannaði bezt alþjóð manna, livar sterk-
ust ég var á svellinu, ef um styrkleik gat á ann-
að borð verið að ræða.”
Frá Íslandi
Úr Mýrdal laust fyrir jól.
Tíð hefir verið óstöðug og
hraksöm, oftast frostlaust og snjó-
laust að mestu, en rigningar og
hvassviðri tíð. Símabilanir ó-
vanalega miklar, allmikið af staur-
um brotnað.—Þ. 31. des. er skrif-
að úr sömu sveit: Tíð ágæt und-
anfarna daga, þurrviðri o’g væg
frost. Ekki varið að gefa fullorðnu
fé neitt á utustu bæjum i sveit-
inni. — Menn eru sem óðast að
radiotæki. _____
í meir en priðjung aldar hafa
Höfðabreku, 5. jan. , Dodd’s Kidney Pills verið viður-
_ . , • ,.ti t ' kendar rétta meðalið við bakverk,
Botnvorpuskipið Harveste- gift> þvagteppu og mðrgum fleiri
hude”, sem strandaði í Álftaveri sjúkdómum. Fást hjá öllum lyf-
í byrjun des. s. 1., hefir verið selt sölum, fyrir 50c. askjan, eða sex
,,,. . , ■ , T öskjur fyrir S2.50, eða beint frá
Álftveringum fyrir kr. 510. Ligg- ^ Doyddg ^edicine Co.( Ltd.,
ur skipið á hliðinni í flæðarmali Toronto, ef boTgun fylgir.
og er fult af sandi og sjó. TJtlit -
fyrir, að það muni sökkva þar .. „ „„ , ,
n . ^ daga til að vera 101 ars, er hann
n' ,U'‘ . , ,, , .. lézt. Allan sinn búskap var Guð-
Tiðarfar sæmilega !gott og hefir . , v,á
* ,1 • •* tx jón sál. á Ljotsstoðum, og var þa
sauðfe htið eða ekki verið gefið ... , . . * »
. . ,, , . ., . , , . , alþektur fynr glaðværð sina og
1 landbetri sveitum her 1 syslu. 1 . , . , , .
m ., , . . hnyttni og þo einkum fyrir hve
Trjareki enginn fra þvi 1 agust , ,, » ,
mikill afburða skiðamaður hann
í sumar. I , . . , • ,
var, þótti engmn fremri skiða-
Keflavík, 20. jan. 1931. maður mar norður, er hann var
Tuttugu og þrír vélbátar verða„upp á sitt bezta.
gerðir út héðan á vertíðinni; eru Fyrir um 30 árum brá hann búi
þeir frá fjórtán og upp í liðlega o!g fluttist i húsmensku að Þverá
tuttu'gu smálestir að stærð hver með Jónínu dóttur sinni, sem alt
bátur. Menn fóru að útbúa bát- af hefir verið hjá honum, og
ana um nýár og hafa átta bátar stundaði hann til þess síðasta.
farið í róðra. Sá, sem oftast hef- Allmörg síðustu árin var hann
ir róið, hefir farið fimm sinnum. blindur og í rúminu, en þó alt af
Bátarnir hafa fengið frá tveim- með fullum sálarkröftum til æfi-
ur og upp í fimm—sex smálestir loka. — Á 100 ára afmæli hans í
í róðri, en aðal veiðitíminn er ekki fyrra, heiðruðu margir sveitung-
byrjaður enn. Bátaflotinn hefir ar hans hann með nærveru sinni
aukist að undanförnu. Þannig og !gjöfum, en gamli maðuinn lét
bættust við tveir bátar, sem smíð- búa þeim veizlu o!g gekk dóttir
aðir voru 1 Noregi, og einn sem hans, sem komin er á áttræðisald-
var smíðaður í Danmörku. Óvenju ur, um beina. Var gamli maður-
margt aðkomumanna er hér, aðal- inn þá hinn hressasti og hafði
leiga sjómenn, en nú hefir verið mjög !gaman af heimsókninni, enda
ráðið á alla bátana. Hafa vafa- hafði hann gamapyrði áð segja við
laust komið fleiri en fá ráðningu, hvern er heilsaði honum.
enda aldrei komið jafnmargt sjó- Þegar Guðjón var kominn um
manna hingað og nú. Auk þess nírætt, tók að bera á einkennilegri
eru gerðir út fimm vélbátar í reikningsgáfu hjá honum, en áður
Ytri-Njarðvíkum. Eru það alt hafði hann ekki orð á sér fyrir
stórir vélbátar, yfir tuttugu smá- slíkt. Var það þá siður húsbænda
lestir. : á Þverá,' að lelggja fyrir gamla
Bátar fóru á sjó á föstudags- manninn allflókin dæmi og glímdi
kveld, en að afliðnu hádeigi á laug- hann svo við þau í einverunni og
ardag skall á óveður hér, sem leysti þau að jafnaði rétt.—Vísir
hélzt fram á sunnudag. Bátarnir 22. jan.
fcrn að koma að á laugardags-^ -------------
kveld, en eigi komust bátshafnir,
í land fyr en á sunnudagskveldJ
f veðri þessu rak vélbátinn Ólaf við undirskrifuð viljum reyna
Magnússon til á höfninm og rakst að g€ra tiiraun tii þess, með lín-
á vélbátinn Öðling. Brotnuðu þeir um þessum, að votta opinbera ást-
báðir nokkuð, en eigi svo að stór- arþokk, þeim duldu vinum frá
skemdir yrðu af. j pijótinu og Mikley, sem sendu
Heilsufar er gott. Mannalát 0kkur í jólagjöf dýrt og vandað
engin að undanförnu. í desem- “Radio”.
berbyrjun lézt hér frú Ingibjörg' Þeggi hofðing]ega !gjof kom svo
Einarsdóttir, kona Elíasar Þor- óyænt Qg með 8V0 ástuðiegum
ÞAKKARAVARP
svip, að tilfinningar okkar svign-
uðu um stund undir þunga hinnar
steinssonar kaupmanns. — Vísir.
ísafirði, 21. jan.
Fjölmennur fundur um síldar- sterkustu gleði.
einkasöluna í gærkveldi, sam- öll jól hafa verið okkur dýrmæt.
þykti: ! En síðastliðin jól verða okkur þó
1) Skorað á Alþingi að ábyrgj-1 sérstaklega minnisstæð, sökum
ast rússnesku síldarvíxlana frá í þess, að ekkert megnar að færa
sumar, svo síldareigendur fái síld mann eins nærri jólabarninu og
sína greidda. | hugir margra og einlægra vina. —
2) Hlutast til um, að 200,000 Um þessi jól, var eins o!g skínandi
tn. verði seldar til Rússlands, eý birtan frá þessum vinum skyni í
þarf, en 130,000 tn. til Svíþjóðar gegnum aldirnar á atburðinn
hafi forgangssölu. Ríkissjóðyr á-1 mikla, sem gerðist í Betlehem —
byrgist framvegis 80% af áætlun-^ svo að hann hefir aldrei staðið
arverði síldarinnar. j okkur eins skírt fyrir hugskots-
3) Lækka toll á innfluttum augum. Og við féllum fram fyr-
tunnum og flugsjóðstillagið í 5 ir frelsarann mikla í þögulli
aura.
4) Heimila einkasölunni að ge.ra
út skip, ef útgerðarmenn treysta
sér ekki til þess.
5) i Gera tilraun með útflutning
ísfarðrar síldar.
6) Skylda framkvæmdarstjór-
ana til að halda fundi með síldar-
eigendum og svara til saka um
reksturinn.
Verkamannafélagið hér hefir
samþykt að fella úr gildi af-
greiðslubann skipa, er flytja vín
frá Áfengisverzluninni. Samkomu-
lag um einhverjar takmarkantr á
vínflutningi til ísafjarðar. Vín-
sending kom hingað á Dettifoss.
Látin er 18. þ.m. Guðrún Jóns-
dóttir Æðey, kunn merkiskona,
nær áttræð.
í Reykjafirði féll þriggja ára
gamalt barn nýlega ofan í pott
með sjóðandi vatni og beið bana.
Góður afli hér og í nágrenninu,
þegar gæftir elyfa, en mjög verið
stormasamt, — Víir.
100 ára öldungur látinn.
Fyrir síðustu helgi lézt að Þverá
í Laxárdal, S. Þingeyjars., Guðjón
Jónsson, fyr bóndi á Ljótsstöðum
í Laxárdal; skorti hann aðeins 15
lotning.
Á þessum byltinga tímum, þegar
óró og eyrðarleysi virðist hertaka
hugi manna svo, að lítils trausts
eða friðar sé að vænta, er það ó-
metanlegur styrkur fyrir okkur í
lífsbaráttunni, að hafa reynt það,
að við eigum fleiri innile'ga vini,
en við höfðum hugmynd um. Slíkt
er svo mkils virði, að orð ná ekki
yfir það. Með það fyrir veganesti,
leggjum við upp, glöð og hug-
hraust, á braut hins nýbyrjaða árs.
Við biðjum þann guð, sem einn
getur leitt alla menn til sigurs og
blessunar, að leiða vinina, sem
glöddu okkur um jólin, á þessu ári
og öllum árum lífs þeirra, til
sannrar farsældar.
Með virðing og endurteknu þal.k-
læti. Yðar einlæg, í
Mr. og Mrs. Kristján Tómasson,
Hecla P.O., Man., 15. jan 1931.
Aths.—Ofanritað þakkarávavp
átti að birtast fyrir nokkru hér í
blaðinu, en af einhverjum ástæð-
um, glataðist handritið, og var
því ekki annars úrkosta, en að bíða
eftir endurriti af því. Hlutaðeig'
endur eru beðnir velvirðingar á
drættinum. — Ritstj.