Lögberg - 02.04.1931, Blaðsíða 1

Lögberg - 02.04.1931, Blaðsíða 1
PHONE: 86 311 Seven Lines i 1 ÍTTtlt^ d LA'<r’ Oiirru^'- *' cot‘ iíor Service and Satisfaction ef ð. 44. ARGANGUR WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 2. APRÍL 1931 NUMER 14 Paiiadómar 19. marz— Mr. Arthur Beauchesne, ritari neðri málstofu ríkisþingsins að Ottawa, var hetjan í umræðum á þin!gi í gær. Leikurinnj byrjaði þannig, að Mr. Major, dómsmálaráðgjafinn, mæltist til, að hann gæfi skoðun sína sem sérfræðingur (því Mr. Beauchesne er sérfræðingur) um Það, hvort viðlagafrumvarpið saela við verkamanna uppbóta- Ihgin væru fjárhagslegs eðlis eða «kki. öll slík lög verða að öðl- ast samþykki ríkisstjóra, til þess þau geti verið rædd af hverj- nm sem er, sem þýðir að ríkis- stjórinn ’gefi samþykki sitt, sem Þýðir það, að Mr. Queen getur ^kki innleitt þau, né aðrir verka- hiannaforingjar, sem var einmitt Það sem Manitobastjórnin • vildi vita fyrir víst. — Mr. Beau- chesne gróf upp allar sínar bæk- nr og gömul skjöl (Mr. Beau- chesne er sérfræðingur) og skrif- aði síðan Mr. Major og sagði, að viðaukinn, sem hér væri um að ræða, væri þess eðlis, að lögin i'rðu að skoðast fjárhagsleg. Mr. Major stakk þessu niður hjá sér. Þegar Mr. Queen þetta ár inn- eiddi umræður á þingi um við- auka við þessi lög, gaf þingfor- seti þann úrskurð, að hann gæti ^kki innleitt málið né rætt það. Mr. Queen kom þetta mjög á ó- Vart, og bað um lítinn frest í niálinu. Hann símaði svo Mr Beauchesne (sem er sérfræðing- Ur í þessu máli) og bað hann um uPplýsingar. Mr. Beauchesne 'sem sérfræðingur) svaraði því, eftir að hafa rótað í öllum sínum hókum og blöðum, að Mr. Queen nefði rétt fyrir sér; viðlagafrum- varpið væri ekki fjárhagsle!gs eðlis. Mr. Queen sýndi þinginu Pennan úrskurð, heldur en ekki hróðugur. Mr. Major, ekki laus v*ð að vera skelkaður, bað nú enn a ný um frest á þessu máli, og Slrnaði Mr. Beauchesne, (em er sérfræðingur) og bað um skýr- m£u- í þriðja sinn rótaði Mr. eauchggng í bókum sínum og nkjölum, og símaði Mr. Major. “ann sagði, að þegar alt kæmi til ails» þá myndi hann sjálfur (sem er þó sérfræðingur) hafa haft rétt fvrir sér fyrst, en rangt í öðru s’nni, frumvarpið væri fjárhags- legs eðlis. Mr. Major skaut þessu að þinginu í gær og Mr. Farmer aleit umræðum í málinu. Það er mJög líklegt, að hann hafi nú Slrnað Mr. Beauchesne (sem sér- ræðingi), og myndi mönnum ekki koma mjög á óvart, þótt Mr. Beauchesne skifti um skoð- Un enn á ný. Það sem oss vanhagar um n ú, er annað hvort nýtt viðlagafrum- VarP e ð a nýjan sérfræðing. Hveitisamlags ábyi-gðir héldu inu svo kallaða athygli þing- eims í gær um tíma. Mót- Þartar stjórnarinnar reyndu að veiða ýmislegt upp úr forsætis- raðherra, sem var mjög viðráð- anlegur í því efni. Hann talaði ,sv° lágri tóntegund að þeir, sem satu á hápöllum, urðu að beygja og teigja svo lanjgt yfir brík- rnar, að þeir nálega duttu upp- Irir. Mr. Bracken sagðist skyldi e?ja drengjunum eitthvað uýtt ^eð svo feldu móti, að blöðin hefðu það ekki eftir. Svo sagði ann þeim ýmislegt smávegis, .a^sajia, sem hann sagði síð- astliðinn föstudag og fór þá ekki eitt laumulega með. Hann ,agði þetta í “lágum hljóðum” í K*r’ en et hið lesið það sem var olaðinii á laugardaginn síðasta, - vitið þið alt, sem þið eigið 1 að vita og verðið sameignar- „.eun með fimtíu þingmönnum og u ' nvað hundrað all-myndarleg- Pi borgurum, sem sátu á hápalli 1 gær. TayJor var mest áfram um Sa ræðast um, hvað mikið korn ‘ amlalgsmenn höfðu á hendi til Ss að verzla með á því tíma- t h sem ábyrgðin náði yfir. — Sa JHr. Bracken þéim, að 5 Oon gSmenn hefðu haft á hendi úni 0,000 hush- fra tímabilinu sem *Var að ræða; en hvort þetta síða Partur af 14,000,000 bush ann*n f^9, gat forsætisráðherr- hlikí eslci SaKt a þessu augna- að J?u— Mr. Haig sagðist harda, ins flnn nýi ráðsmaður Samlags- hinir^c * el<líl sömu stefnu og vikin fyrverandi ráðsmenn við,- hranna 1 SÖlu á hveiti féla»s* að ’ en. ^r- Bracken sagði, vissi °k- miklu leyti sem hann sömu fííylgdi hann algerlega lagði S)?fnu °g hinir fyrri. Hann McFa ]’ að heir kölluðu Mr. sPjöro an<1 á hing og sPyrðu hann “trakfnUm ur' Það verður bara Iand ring” fyrir Mr. McFar- °g það gæti verið að hann fræddist um eitt eða tvent 1 sam- bandi við löggjafarvaldið, sem honum þætti þess vert að vita. Forsætisráðherrann sagði þin'g- heimi líka, að óborgað af ágóða Samlagsmanna, síðan árið 19*^8, — væri $197,000. Hann vék því að Col. Taylor, að ekki væri enn bú- ið að koma sér saman um, hvern- ig ætti að borga stjórninnn tap það, sem Samlagið hefði orðið fyrir síðan stjórnin gekk í ábyrgð fyrir félagið. Col. Taylor varð þungbúinn á svip, og óttaðist hið versta. Allir flokkar heiðruðu minn- | ingu Mr. F. J. Dixons, hvers hu!g- rekki og einlægni þingmenn muna v e 1 þann dag í dag, þennan mann, sem mætti segja að skreytti 'þingheim um mörg ár. — Vér höfum heyrt margar hjart- næmar og áhrifamiklar ræður á þingi; en ræður manna í gær við fráfall þessa mikilmennis, tóku öllum fyrri ræðum fram. Tveir máttu!gir andar löggjaf arvaldsins glímdu mikið hvor við annan á þingi einn eftirmiðdag- inn nýlega. Annar var Mr. Haig, hinn var Mr. Ivens. Umræðuefn- ið var nýju kosningalögin, sem nú eru smátt og smátt í myndun undir meðhöndlun hálfs hundr- aðs tilvonandi kandídata, sem allir hafa mismunandi hugmyndir um, hvað haganlegast sé fyrir þá, hvern einn, til þess að ná kosn- ingu. Vandræði Mr. Hái!gs skildist oss vera þau, að hætt er við, að of margir vilji kjosa hann. Mr. Ivens á hinn bóginn heldur, að of fáir muni kjósa sig, nema öðru visi sé um búið. Þar af reis hin mikla kappræða. Löggjafarþingið hafði nýskeð á- kveðið, að í Winnipeg skyldu flokkarnir aðgreindir með kjör- seðlum með mismunani litum.— Þegar þar var komið, bað Mr. Haig þess, að notaðir yrðu “hringfar- andi” kjörseðlar. Þetta þýðir, að hver kándídat (eða nafn hans) sé settur fyrstur á vissa tölu af seðlum, því Mr. Hai!g heldur þvi fram, að kjósendur ge*i ekkert gert nema greitt atkvæði fyrir 1., 2., 3., 4., 5. o-sfrv. frá toppi til táar. Svo ef röðin á nöfnunum er nægilega mikið brengluð, þá hefir hver kandídat fyrir sig sama tækifærið. Mr. Haig kvart-j aði um, að árið 1927 hefði hann fengið of mörg atkvæði, að eins vegna þess, að stafrofsröðin var rugluð. — Þetta er mjög slæmt. Mr. Ivens á hinn bó!ginn sér fram á önnur vandræði. Hann vildi hafa það sem kalla mætti “flekkseðla” Með því að prenta seðlana í flekkium þannig, að hver flokkur hefði sinn sérstaka flekk, sem hann svo tilheyrði, út af fytir sig, svo sem: Afturhalds- menn, Frjálslyndir menn, Verka- menn og Framsóknarmenn, prent- aðir hver flokkur út af fyrir sig, með mismunandi litu bleki, þá yrði Mr. Ivens fær um að segja við ólæsa kjósendur: “kjósið mig, eg er sá fyrsti rauði”, eða eitthvað líkt því. Hann er í vandræðum með að skýra fyrir þeim, sem ekki geta lesið, hvernig þeir geti greitt atkvæði með honum, þegar alt, sem hann getur sagt, er: “Eg er númer 19 á kjörlist- anum”. Þeir, semi með honum eru, skilst oss, eru ekki að eins “ólæsir” heldur meira að segja geta ekki talið meira en “tveir” eða “þrír” mest. Enginn hefir enn minst á hina litblindu. Menn myndu ekki undr- ast þótt Mr. Haig stingi upp á því, að seðlarnir yrðu prentaðir með mismunandi upphleyptu letri Mr. Bernier hafði yfir enn öðru að kvarta. Sá efnilegi tilvon- andi kandídat gjörði einu sinni það, axarskaft, að fara skemti- för til Parísar, eitt árið sem hann var alt í einu útnefndur til þings. Hann hætti við að heimsækja Louvre, Munlin Rouge, Muses de Cluny, Futres Rergere, og a6r- ar fræ'gar, þjóðlegar, frakknesk- ar myndasyttur oS flýtti sér heim, að eins til þess að reka sig á það, að fyrirkomulagið á kjör- seðlunum gerði honum ómögulegt að vera í vali. Þá hitnaði hon- um um hjartaræturnar svo að við þrautum lá, og í gær, með skikkj- una fyrir andlitinu, skyggjandi, hélt hann því sterklega fram, að það ætti að leyfa þingmannsefn- um að gefa kost á sér, þótt þeir væru í fjarlægð, með því að senda slmskeyti yfir lö!g og láð. — Hann fékk óvænta hjálp frá Mr. Farmer, sem hafði einu sinni ver- ið á ferð í gamla landinu, þegar fyrirkomulag kosningalaganna neyddi hann til að hætta við að skemta sér, og hraða sér heim til Winnipeg. í byrjun þings skýrðu 'þelr Mr. Bracken og Mr. Major breyting- i Bærinn við fjörðinn Eftir Richard BecTc. í bænum við fjörðinn var fagnaðar-gnótt, þó fátt væri ’ um glys eða skraut; og minningar þaðan mér yluðu oft um æfi er hamingju þraut. Hann brosir við augum, þó fari ég fjærst um fegurst og blómríkust lönd. Og aldrei var hugurinn liimninum nær, en lieima á bernskunnar strönd. Er boðarnir lióta að brjóta mitt skip og blindhríðin felur mér leið, frá hænum á ströndinni Ijómar mér ljós og lýsir sem vonstjarna heið. arnar nýju á inntektaskattinum. Þeir hugsa sér, að láta fylkis- skattinn vera sem mest í samræmi við ríkisskatt, nema að því leyti að undanþágur ógiftra persóna eiga að vera það sem þær eru nú, $1,000. Þær inntektir, sem bor!g- ast sem árlegt gjald af ábyrgðar- fé, eiga að skattgildast. Á þenn- an hátt verða 5,000 ógiftra manna og kvenna skattfríar eða undan- þegnar, sem borguðu skatt árið sem leið, og 4,000 giftra persóna þar að auki borga minna en áð- ur. Á sama hátt verða 9,500 ó- giftra manna og kvenna að parti undanþe'gnar. En hver sá í Mani- toba, sem er svo óheppinn, að vinna sér inn $9,000 á ári eða meira, á að borga meiri skatt; og ef þú hefir nálægt því miljón dala inntektir, þá verðurðu að borga 50 af húndraði af skattin- um til fylkisstjórnarinnar. Þai sem þú verður að borga hinn helminginn af skattinum til rík- idsstjórnarinnar, þá rís í huga þér skemtiskútan eða Rembrandt, sem þú hafðir auga á. Tækifær- ið til að kaupa minkar. Ekkert getur bjargað þér nema “þoker” spil annað slagið, eða að ráða sérfræðin!g, sem “fylli innn” eyð- ur á skattseðlinum góða, sem þú ert neyddur til að ganga per- sónulega frá. 25. marz— í allan gærdag eftir miðjan dag, var þingið að glíma við “þar sem”, hvað eftir annað. Mr. McKay, Mr. Pratt og Mr. Queen ræddu um tillögu Mr. Boivins: “þar sem búnaður er í svo bágu ásigkomula'gi, ætti verð á hveiti að vera ákveðið”, og um breytingartillögu Mr. McKinn- ells á sama efni. Mr. Queen ætl- ar að gera aðra breytingartil- lögu, og bæta við enn einu “þar sem”, og hans tillaga á að verða eitthvað um fátækt fólksins o!g hinn voðalega mismun á eignum manna, 'þar sem sumir hafa mikið og aðrir ekki neitt. Næst töluðu þeir Mr. Ivens og Mr. Bracken um tillögu Mr. Farmers um vísindalega rann- sókn á fjárhagsásigkomulagi í Manitoba. Mr. Bracken sagð- ist vera hlyntur tillögu um að sérfræðingar fylkisins sjálfs, færu að vinna að þessu úrlausn- arefni; en honum líkaði ekki orðalagið á tillögu Mr. Farmers. Mr. Ivens neitaði að samþykkja nokkra þynningu á tillögunni, sem hér lá til umræðu. Þá greiddu þingmenn atkvæði um. tillöguna og “snjóuðu hana undir” með 40 atkvæðum á móti 10. Þá réðist Mr. Major beint ál tillögu Mr. Ivens: “Þar sem á- sigkomulag viðvíkjandi glæpum, sem framdir eru í landi voru er slikt, sem það er, þá ætti ríkis- stjórnin að útnefria konunglega rannsóknarnefnd í málinu”, og hann las kafla úr bók til þess að s,ýna að svipan væri afsakanleg, — og að menn yrðu ekki glæpa- menn sem afleiðing þess að vera ekki með öllu vitl, heldur væru þeir alveg af sama “tagi” og fyrr- um, illgjarnir og kærulausir, eft- ir alt. Hann skýrði það, að menn væru ekki glæpamenn vegna ein- hverrar brjálsemi, heldur óþverra illgirnis syndarar, sem mintu menn á, að Grant hershöfðingi hefði ekki viljað hlusta á ó- þverrasö'gur, sem félagið Y.M. C.A. myndi minna menn á hve- nær sem tækifæri gæfist. — Næst Mr. Major talaði Mr. McLaugh- lin; sagðist aldrei greiða atkvæði með neinu, sem færi fram á að “spenna” peningum, (eða svo- leiðis skildum vér það):; og svo sagði Mr. Ivens, að Mr. Major hefði verið að fálma í úrlusnar- efnið sjálft, 1 staðinn fyrir að ráða fram úr því. Alt, sem sig “vantaði”, sagði hann væri nefnd, er rannsakaði til fullnustu ástand Canada viðvíkjandi glæp- um, er framir væru og viðlagðri he'gningu, og siðan yrði allri með- ferð á slíku hagað samkvæmt brezku fyrirkomulagi. Þá gerði Mr. Queen tillögu, breytingu við tillögu Mr. Camp- bells: “Þar sem við óskum, að halda bændúm á löndunum, þá etti búnaðarnefnd þingsins að gefa einhverjar góðar bendingar. j > Fleiri ferðamenn, en minni j | peningar | i Ferðamanna straumurinn til j j Canada, frá Bandaríkjunum sér- f i staklega, flytur Canada afar mikla peninga á hverju ári, og hafa þeir farið hraðvaxandi síðustu árin, þangað til árið 1930. Það ár urðu ferðamennirnir að vísu enn fleiiú heldur en nokkru sinni fyr, en ferðafólkið eyddi minni pen- ingum heldur en árið áður, og það svo, að miklu munar. Einnig þar er fjárkreppan áberandi. Hvað ferðafólkið frá Bandaríkjunum er fleira 1930 heldur en 1929, kem- ur vitanlega til af því, að það er svo tiltölulega ódýrt að fara til Canada í samanburði við að fara til Evrópu, og því kusu það matg- ir heldur. En þó ekki væri langt farið, var þó skildinganna vel gætt. Engu að síður hafa þó ferðamepn frá Bandarikjunum eytt afar miklu fé í Canada árið 1930 og fer það vafalaust vax- andi, þegar aftur batnar í ári. Ætla að læra af Rússum Kommúnistar hér í Canada eru í þann veginn að senda nefnd manna til Rússlands til að kynna sér kommúnismann þar sem hann á heima og hefir náð verulegri fótfestu. Eru það aðallega Rúss- ar, og menn viðar að frá austur- _____^ hluta Evrópu, sem "að þessu Mr. Queen reyndi að draga verka- standa. Er ætlunin að senda KIRKJAN Hátíða-guðsþjónustur í Fyrstu lútersku kirkju. Skírdagskvöld, kl. 8 — Altarisgönfeu-guðsþjónusta. Föstudaginn langa, kl. 7 e. li. — Stutt guðsþjónusta, og þar á eftir sungin kantatan “The Crucifixion”, eftir Steiner, af eldri söngflokk safnaðarins. Páskadaginn, kl. 11 f. h. — ensk hátíðar-guðsþjónusta með hátíðar-söng miklum, sem yngri söngflokkur kirkjunnar syngur. Kl. 7 e. h. — íslenzk hátíðar-guðsþjónusta; eldri söngflokkurinn stýrir hátíðar-söngnum. Allir hjartanlega velkomnir. Allar samkomurnar byrja nákvæmlega á tilteknum tíma. Auka-sætum verður bætt í kirkjuna páskadaginn, en tímanlega er fólki vissara að koma, til þess að eiga sæti vís. menn inn í þetta, svo þeir yrðu á engan hátt útundan; þingforseti úrskurðaði, að tillaga hans væri ekki formleg, svo að tillaga Mr. Campbells var samþykt, með tveimur háværum “neium” á móti. — Tillaga Mr. Pratts: “Þar sem það er erfitt og kostnaðar- samt, að njóta sjúkrahúss- og læknishjálpar, þá ætti þingið að gefa ákveðna skýrslu um slikt,” kom næst, og svo var haldið áfram stöðugt. Eftirmiðdagurinn var erfiður og seigpínandi. Þessar tillögur kom- ust sjaldan langt Þeim er miðað á ríkisstjórnina, sem vanalega hef- ir nóg á sinni könnu, og ræðumenn voru ekki sem bezt fyrirkallaðir (nema Mr. Major, sem var í á- gætu ásigkomulagiL Og nú er löggjafarþingið á sinni fertug- ustu eða svo hringferð, og lítur út fyrir, að það ætli aldrei að enda. Það er nú verið að hvískra í göngunum um að það hafi nægi- legt að gjöra næstu þrjár vikur eða mánuð, sem ætti að vera nægilegur tími. Mr. Haig hafði ýmislegt að segja um þennan dálk vorn. Hann sagði, að það sem hefði verið rit- að um hann sjálfan í gær, hefði verið hrein og bein lýgi. Mr. Haig er til með að taka spaugi, eins lengi og það inniheldur sannleikann; en í gær var eng- inn sannleikur í því sem sagt var. í staðinn fyrir það, vas ^það lýgi, hrein og bein lýgi. Það gaf falska hugmynd um það, sem Mr. Haig hafði sagt um hring- farandi kjörseðla og kosnngalö'g- in. Það gekk of langt. Hann vonaði að þingmenn skildu það, að allar þær breytingar, sem hann færi fram á, ættu að verða til velferðar fólkimt—öllu fólki, en e k k i honum sjálfum í prl- vat lífi hans- Hann sagðist hafa komist í kast við þennan “dálk” áður og að það væri skömm að því, að nokkur maður skyldi sitja uppi á hápalli og rita þar lýgi. — Svo nú vitið þið, hvað þið haf- ið verið að lesa. Þið hafið ver- ið að lesa eintóma lýgi, sem ekki var þess vert að eyða ykkar verð- mæta tíma til að lesa. Og ef þið haldið að það sé Mr. Haig einn, sem hugsar svona, þá látum oss vera hreinskilna o'g láta ykkur vita, að. einhver stjórnarsinnl hrópaði hástöfum: “Heyr! heyr!” þ,egar Mr. Haig var að tala um hina hreinu og beinu lýgi. J. E. þýddi lauslega. menn frá öllum helztu borgum í Canada, og eiga þeir svo vafa- lau.st að útbreiða þessar kenn- ingar, hver í sinni borg, þegar þeir koma heim aftur. Sagt er að sá félagsskapur, sem að þessu stend- ur, hafi nægilegt fé til að senda marga menn til Rússlands í þess- um erindum, og hefir því verið aflað með almennum samskotum og bendir það á, að kommúnism- inn eigi ekki fáa fylgjendur með- al fólks frá Evrópu, sem sezt hefir að hér i landi. Manntal Hinn 1. júní í sumar fer fram alment manntal í Canada, eins og ávalt á tíu ára fresti. Síðasta alment manntal var tekið 1921. Fer manntalið fram 1. júní, eða er alt bundið við þann da'g, þó því verði sjálfsagt ekki lokið á einum degi. Yfirleitt fer mann- talið fram með svipuðum hætti og að undanförnu, en þó eru spurningarnar, sem lagðar verða fyrir hvern og einn, enn fleiri, en nokkru sinni fyr. Flestum þeim er auðsvarað, en þó ýmsar þann- ig lagaðar, að það getur vel taf- ist fyrir mörgum að svara þeim, t. d. hvenær maður kom til Can- ada, hvað lengi maður hefir unn- ið frá 1. júní 1930 til 1. júní 1931, og hvað mikið maður hafi unnið sér inn. Einni af nýju spurning- unum er mjög auðsvarað, og hún er sú, hvort maður eigi radio eða ekki. Fréttir írá Vínarborg Eg þykist viss um, að hinum mörgu vinum og kunningjum Friðriks læknis Thorlakssonar, sérstaklega þeim í N.-Dak., muni fýsa að frétta af honum og fjöl- skyldu hans. Af því margir þeirra lesa Lögberg, vil eg, með leyfi hr. ritstjórans, birta í. blað- inu fáeinar fréttalínur. Hann lagði af stað frá Moun- tain, N. Dak., sunnud. síðasta i sept., til Winnipeg. Þar var fjöl- skylda hans fyrir. En 'þaðan lagði hann svo af stað um miðja viku, austur til Montreal, ásamt henni og tengdamóður sinni, er slegist hafði í förina. Fóru um J Á hann þar fimm móðurbræður og borð 1 Montreal 4. okt., skipaleið til Frakklands. Sjóferðin öll var hin bezta, og leið þeim vel, börn- in hin bröttustu. Á Frakklandi stóðu þau við nokkra daga, bæði til þess að skoða si!g um í París- arborg og á herstöðvunum, þar sem Friðrik hafði áður verið á stríðsárunum. Frá Frakklandi ferðuðust þau gegnum Þýzkaland, og stóðu þar við á nokkrum stöðum. Komu til Vínar um lok mánaðarins, heil heilsu, og hafa verið þar síðan.— Friðrik tók, óðar en þangað kom, til óspiltra málanna við nám sitt í lækningum á augum, eyrum, o. s. frv. við þetta “sport”, með því að syngja íslenzka söngva, svo sem: Stóð ég úti’ i tunglsljósi, Hvað er svo glátt, Eldgamla ísafold, o. fl. Var góður rómur gerður að íslenzku skemtuninni. íslend- ingarnir að heiman furðuðu sig sérstaklega á þvi, hvað Friðrik gat talað íslenzku og að hann skyldi kunna íslenzku orðin við söngvana. Kvöldstundin með þessum góðu barúnshjónum í Vínarborg,; verður þeim Fúiðrik og konu hans minnisstæð. Þau Dr. Throláksson og frú hans, búast við að snúa á heim- leið í öndverðum komandi maí- mánuði, en standa eitthvað við i Noregi hjá móðurfólki Friðriks. þrjár móðursystur og hóp af systkina- og systra-börnum móð- ur sinnar. Einhver dvöl verður líka á Englandi, þar sem kona Friðriks er fædd og á skyldfólk. Þar tekur á móti þeim móðir hennar, sem búist er við að fari á undan þangað með börnin. N. S. Th. Margt smátt gerir eitt átórt Maður að nafni Oscar S. Bod- enhausen, og sem heima á í St. Joseph, Mo., tók upp á því fyrir 27 árum, að taka tíu cents, sém hann fann i vösum sinum, á hverju kveldi, og leggja þau fyrir og leggja svo þessa peninga í bankann við og við. Eftir 27 ár- in var hann búinn að eignast á þennan hátt $3,700, sem hann þá notaði að miklu leyti til að sjá sig um í heiminum. Hvað þessi maður hefir í raun og veru lagt fyrir mikla peninga, verður ekki séð, en þessi saga minnir engu að síður á þá st'aðreynd, að ef pen- ingar eru lagðir á vöxtu reglu- lega, þó lítið sé í einu, verða þeir að ótrúlega stórri upphæð á mörgum árum. Mikill tekjuhalli Tekjur stjórnarinnar í Banda- ríkjunum eru nú daglega svo miklu minni heldur en útgjöld- in, að búist er við að 30. júni muni tekjuhallinn nema alt að $700,000,000'. Hér sýnist vera um óskaplega, stóra fjárupphæð að ræða, en þes.s ber þó að gæta, að fjárlög Bandaríkjanna eru hér um bil tíu sinnum hærri heldur en fjárlög Canada. Hvernig á að bæta hallann, virðast vera deild- ar skoðanir um, þó ekki sé það svo að skilja, að hér sé um neitt ofurefli að ræða fyrir Bandarík- in. Sumir stjórnmálamennirnir vilja hækka skattana, og þá sér- staklega tekjuskattinn, til að ná inn þessum mikla mismun, en aðrir vilja bara láta skuldirnar standa þangað til batnar í ári, því nú sé fólkið illa viðbúið meiri útgjöldum til ríkisþarfa. Fylkisáljóri skipaður í Saskatchewan Dr. Hugh Edwin Munroe, lækn- ir í Saskatoon, hefir verið skip- aður fylkisstjóri í Saskatchewan fylki. Tilkynti Bennettt forsæt- isráðherra þá embættisveitingu á þriðjudaginn í þessari viku. Dr. Munroe er vinsæll maður og nýtur mikils trausts og mun em- bættisskipun þessi mælast vel fyrir i Saskatchewan. Healy dáinn Timothy Michael Healy, af- burða stjórnmálamaður og fyrsti landstjóri á írlandi, andaðist hinn 26. marz, 75 ára gamall. Afmælisdaginn minn segir hann að þau hafi haldið upp á, með því að fara á hockey-kappleik milli flokks frá háskóla Mani- toba og heimaflokks. Þúsundir á- horfenda voru viðstaddir, en þó var lítið æsandi við leikinn, dauf- ari á bragðið en við stórmótin i Winnipeg. Þau reyndu að hleypa dálitlu fjöri vesturheimsku aí stað, með því að safna saman hóp úr ameríska læknafélaginu, og æpa “öskur” Manitoba' háskól- ans. Tel eg sálfsagt, að það hafi reynst nokkur tilbreytni, og ekki lítil hressing þeim Manitoba- mönnum. Tveir a'f ;hockey-leik- endunum frá Manitoba voru lækn- ar, og voru þau með þeim næsta dag til máltíðar á hóteli þar. — Aldrei er það eins hressandi að hitta samlanda sína, eins og þeg- ar maður er í útlöndum, jafnvel þó þeir séu manni ókunnugir. Sunnudagurinn hinn 1. febr., var þeim sérstaikur ánægjudag- ur. Þau heimsóttu þá barón von Jaden og frú hans. Hún er ís- lenzk, eins og kunnugt mun vera mörgum. Það var tekið á móti þeim með mikilli risnu, eins og i vatnsorku. öllum íslendingum, sem til þeirra koma, Óðar og þau komu, var komið inn með súkkulaði og kaffi, með íslenzku jólabrauði og kök- um. Barónshjónin eru einkar hlýleg og blátt áfraf. Hún kall- ar hann Hans og hann kallar hana Áptu. Heimilið er sekmtilegt, með sjaldséðum munum allstað- ar að. Ýmsir munir sýna skurðlist barúnsins sjálfs. í kompu sinni hefir hann glerskáp, með fjölda menjagripa, bæði frá íslandi og Noregi. Hann hefir og bók, þar sem nöfn allra íslepdinga eru rituð, þeirra, sem komið hafa til Vínar 20 síðustu árin. Það jók ekki all-lítið á ánægju þetta kvöld, að þau hittu hjá hjönunum fimm íslendinga að heiman frá íslandi, sem þau kyntust og voru saman með. Tveir þeirra voru læknar, Dr. Halldór Hansen frá Rvík, er hafði verið 1 Vín nokkrum sinnum áður. Hinn var Dr. Pétur Jóns- son, frá Akureyri, er var að stunda nám á lækningum við innvortis meinsemdum. Hinir voru frá Reykjavík og stunduðu áframhalds- nám í ýmsum greinum. Einn þeirra var við söngnám. Hann skemti með söng um kvöldið, en barúns- frúin lék undir. Seinna um kvöldið fór allur hópurinn á kaffihús í nágrenninu og sat þar að snæðingi, uppáhalds-“sporti” Vínarbúa, segir Friðrik, En svo skemti íslenzki hópurinn Iþeim, sem þarna höfðu safnast saman Peter Veregin sýnt banatilræði Tilraun var 'gerð í vikunni sem leið til að myrða Peter Veregin, leiðtoga (jDoukhoboranna'. Var hann staddur í smábæ í grend við Nelson, B.C., og hélt til í herbergjum yfir búð þar í bæn- um. Hefir hann kannske grun- að, að hér væri eitthvað ótrygt, því hann fór burtu kl. 11 um kvöldið og fékk sér húsnæði ann- ars staðar, en um miðnætti varð sprenging 1 Ibúðinni, sem lekki varð þó sérlega mikið úr, en sem haldið er að verið hafi af manna- völ'dum og til þess gerð, að vinna á Peter Veregin. Talið er lík- légt, að hér eigi sömu menn hlut að máli, sem brent hafa nokkra skóla í þessu nágrenni, en dulið það svo vel, að ekki hefir orðið uppvíst, hverjir eru valdir að þeim spéllvirkjum. Minna af kolum notað í Canada Kolaeyðslan í Canada var hér um bil 3,500,000 tonnum minna ár- ið sem leið, heldur en næsta ár þar á undan. Kom þetta til af því aðallega, að notkun rafmagns fer nú óðum vaxandi, en það er nú að mestu leyti framleitt með TIL R. J. D. R. J. Davíðson hefir ekki heyrt nefndan nema einn Þorleif, er verið hafi búandi á Hjallalandi. — Því getur hún gefið, það á- kvæði í Lögbergi 19. marz, að ættartala Benjamíns (á Ægis- síðu) muni vera bogin að fleiru en einu leyti. Hópur dásamlegra ljóða, — sem hún er höfundur að sjálf, — standa þar umhverf- is hennar mikilvægu röksemd i blaðinu, — að líkindum til þess að auka henni gildi. Þegar eg lít yfir þessa hring- iðu, finst mér að frúin hefði átt að líta betur í kringum sig í land- námsþáttunum, áður en hún færi að beita rökf.imi sinni í opinberu blaði, — því spurningu hennar er þar greinile'ga sjálfsvarað á blaðsíðu 54. Magnús Sigurðsson á Storð. FRÁ ÍSLANDI. Hinn 3. marz s. 1. andaðist á jLandakotsspítalanum i Ræykja- vik, Magnús 'Stephensen Björn- son, stud. med. Hann var sonur Guðmundar Björnsonar, land- læknis. GAMLA ÁRIÐ. Aðra siði, aðrar þrár — oss önnur svið vill timinn kenna. Hverfðu í friði, forna ár, fár er liðið daga þinna. R. J. Davíðson.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.