Lögberg - 16.04.1931, Side 2

Bls. 2.
LÖGBBRG, FIMTUDAGINN 16. AFRÍL 1931.
Rœða,
8.
til
að
er Skúli Sigfússon, M.L.A.,
flutt í Manitobaþinginu,
apríl, 1931:
Meðan vatnsorkumálið er
umræðu, vil eg leyfa mér
■segja nokkur orð.
Þegar forsætisráðherrann fyr-
ir skömmu síðan, flutti sína fjár-
málaræðu, skýrði hann hið nýja
eða fyrirhugaða| vatnsorku-fyrir-
tæki, sem kent er við Dauphin-
ána.
vatnsins rennur Pine River, sem
er ekki sýnd á þeim uppdrætti,
sem fyrir hendi er, en sem renn-
ur í Cross-vatn. Þetta er vana-
lega kölluð stutta leiðin til The
Pas. Þessi á yrði líka að vera
stífluð.
;Við Grand Rapids eru fossar
af náttúrunnar hendi. Þessi
staður er fhundfcað Smílur fyrir
norðan Dauphin ána. Vatnsork-
an þarna hefir verið áætluð 160
þúsund hestafla.
Án mikillar fyrirhafnar gæti
Winnipegosis-vatn líka verið gert
Margir af kjósendum mínum ag vatnsforðabúri orkustöðvanna
hugsa mikið um þetta mál, og^ 0g gæti það aukið framleiðslu
ihafa biðið mig um álit mitt á raforkunnar og kannske tvöfald-
því. Skal eg nú reyna að skýra ag hana, án þess að eiga nokkuð
mitt álit á málinu, í sem fæstum
orðum, að eg get.
1. Hugmyndin er, að byrja
fyrst á því, að stífla Saskatche-
wan ána þar sem ihún rennur úr
Cedar Lake um Grand Rapids.
2. Að gera skurð eftir Mossy
við Manitobavatn, bara með því
að stífla Waterhen ána.
Meðfrair^ Winnipegosis-vatni
er ekki by!gt nema sumstaðar, og
víða eru vatnsbakkarnir háir.
Vatnsmagnið í þessu vatni gæti
ekki verið aukið til muna, en af-
Portage flg leiða ána þannig íj renslinu gæti verið breytt frá
Winnipegosis-vatnið. Cedar vatn sugri til Norðurs, eins og sjá má
og Winnipegosis-vatn eru hér umj 4 uppdrættinum No. C.
fet yfir
bil jafn há, 831—835
sjávarmál.
3. Næst er að stífla Waterhen
ána. Hún er afrennsli úr Winni-
pegO'SÍs-vatni í Manitoba-vatn.
Þessi á er miög grunn, þegar lágt
er í vötnunum.
4. Að gera skurð frá Winnipeg-
osis-vatni til Manitobavatns um
Meadow Portage.
eru mismunandi
Þá er að athuga Manitoba-
vatn. Þetta vatn liggur lágt, er
ekkert stærra en Winnipegosis-
vatn, og það er bygð með fram
því ðllu, báðum megin.
með fram því er mjög
hækki það til muna, flæðir það
margar mílur inn á landið, jafn-
vel einar tuttugu mílur sum-
Þessi tvö vötm stagal-; ejns 0g t ^ j j)0g Lake
há. Manitoba-, bygðinni. Hér um bil hið sama
Mér dylst ekki, að verkfræð-
ingurinn, sem uppdrættina hefir
gert af þessum fyrirhuguðu orku-
stöðvum og því, sem að þeim lýt-
ur, hefir hugsað sér að hækka
Manitoba-vatn 'um fimm fet að
minsta kosti. Allir þeir, sem á
uppdráttinn líta, geta strax séð,
að hann hefir gert ráð fyidr að
stífla hinn svo kallaða Portage
læk, en hann kemur ekki til
greina, fyr en vatnið hækkar um
fimm eða sex fet. Þá fer hann
að renna í Assiniboine-ána og or-
saka flóðhættu í Rauðárdalnum.
Eg ætla mér ekki að gera meira
en vert er úr því tjóni, sem af
þessu gæti leitt með vatnsflóð-
um á umræddu svæði, en tjón-
ið gæti numið miljónum dollara.
Nú skulum við athuga Grænd
Rapids, sem eru hundrað mílur
norður af Dauphin-ánni. Að
nota þennan stað fyrir orku-
stöðvar, mundi verða meir en
helmingi ódýrara, heldur en
Dauplhin-ár hugmýndin. Þar
hefði maður vatnsforðabúr, sem
nemur 3,000 fermílum af vötn-
um, með því að nota Cedar vatn-
Því læra börnin málið
að það er fyrir þeim haft.
Þá er ég nú aftur heim kom-
inn, búinn að vera sex mánuði og
hálfan í Winnipeg. Eg þakka
ykkur fyrir viðmótið á vetrar-
mánuðunum. Eg fór.til þess að
skifta um við sjálfan mig, á and-
legum næringarefnum, mér til
viðsýnis o!g uppbyggingar.
Ekkert get eg sagt ykkur um
það bezta, sem, við áttum fyrir.
En mér varð óvart að gjöra nokk-
urn samanburð í þessum efnum,
því menn teygjast svo mikið sinn
í hverja áttina.
Skáldin gróðursetja þrár, marka
stefnur og valda miklu um hugs-
unarhátt þjóðanna. — Þegar eg
var á sjöunda árinu, var mér
gefin kvæðabók séra Jóns Þor-
lákssonar á bægisá, en faðir
minn átti ljóðabók Bjarna amt-
Tihorarensens.
arangurinn, enn þá sem komið manns Tihorarensens. Daglega
er, því eg er auðvitað ekki ,bráð-| las e« eitthvað í þessum bókum
þroska, en margt var það sem egj °'« 1 mör« ár Þóttu mér kvæði Jóns
heyrði, af mönnum og bókum, af, miklu fallegri, svo eg hefði ekki
ræðum og ritum; og seinast á, fen8ist til að skifta á bókunum
mánudagskveldið var, sat ég áj En Þá var tekið að ™ja 1
Frónsfundi og heyrði talað um' rökkrinu, eftir Jón Thóroddsen:
íslenzkukieryslu Þjóðræknisféla!gs-
ins. Þar heyrðust að vísu radd-
ir, sem kvörtuðu yfir litlum á-
rangri af kenslunni, en það bar
“í fögrum dal,' hjá fjalla bláum
straumi”, og þetta: “Sortnar þú,
ský, suðrinu í” ó.s.frv. Þá kom
Friðþjófur Matthíasar og fleira
þó sýnilegan
eftirlöngun;;
vott
aðrir
um
vakandi ettir 'hann; “í skýjum fölleit sól-
höfðu mikið
að þakka, og talað var um, að 86 en
ín sigur
varði
eftir Steingrím, og fyr
var þjóðhátíðin með
börn (hefðu notið kenslunnar Í!01111 Því, sem hún leiddi af sér,
vetur.. — Tvisvar áður í vetur, ko<min sögunnar, tíu alda öld-
heyrði ég börn á samkomu bera in orðin eitt eilífðar smáblóm ,
fram íslenzk kvæði og það mjög sem hvarf auganu, hugsjóninni,
ið og Moose vatnið að norðan, og yel> þó enska hljómblænum Verði,eins dagsbrún í vestri, með
vatn er hér um bil 18 fetum lægra!er að segja um St. Ambros og St.
en Winnipegosis-vatn. Ætlast er Marks, við' isuðurenda vatnsins.
til, að lokur séu í þessum skurði, 1 yfða annars staðar mundi það
svo bægt sé að hafa vald á vatns-J flæða inn á landið eina til fimm
rennslinu. 1 mílur, ef það væri hækkað um
5. Að dýpka Fairford ána, þar fimm fet.
sem hún rennur úr Manitoba-j Uppdrátturinn er að því leyti
vatni í St. Martin vatnið. Áin algerlega ófullkominn, að hann
rennur eftir klettum, en hún yrði gefur enga hugmynd um það
að vera gerð dýpri, ef þessu tjón, sem af því mundi hljótast,
ráði væri fylgt. j ag hækka Manitoba-vatn.
6. ' Að stífla Dauphin-ána. — Ef vér gerum ráð fyrir, að
Þessi á rennur úr St. Martin-( strand(irnar meðfram Manitoba-
vatni $ 'Winnipe!g-vatnið, við Vatni séu 400 mílur, og þrír-
Sturgeon Bay.
7. Að gera skurð frá St. Mar-
tin vatni til| Winnipeg-vatns.
Vegalengdin er bér um bil fimtán
mílur, þangað sem orkustöðvarn-
ar eiga að vera.
8. Að stífla iPörtage Creek, frá
Manitoba-vatni til Assiniboine-
árinnar, til að varna vatnsflóðum
í Winnipeg og Rauðárdalnum. í
þessu sambandi mætti eg geta
þess, að Manitoba-vatn er 817
fet yfir sjávarmál, en Winnipeg-
vatn 714 fet yfir sjávarmál.
Hallinn á Partage Creek frá
Manitoba-vatni til árinnar, er
hér um bil 40 fet.
Þessi hugmynd er framkvæm-
anleg og gæti vel hepnast, hvað
vatnsaflið snertir, því það yrði
nægilegt, sumar og vetur. Mani-
toba-vatn yrði forðabúr fyrir
vatnið og 90 til 100 feta, halla
mætti fá, með þessu móti, til þess
staðar, þar sem orkustöðvarnar
eru fyrirhugaðar.
Viðvíkjandi hinu, hve heppl-
legt þetta væri, vildi eg gera
nokkrar athugasemdir og láta í
ljós mína eigin skoðun, því legu
vatnanna og ánna, sem hér
um að ræða, þekki eg eins vel
eins og við þekkjum sjálft þing-
búsið. Eg vil líka taka fram
nokkrar ástæður fyrir því, að eg
álít að þetta fyrirtæki mundi
verða of kostnaðarsamt og ekki
hagkvæmt.
Vér skulum nú athuga þetta
nokkru nánar og bera saman þann
uppdrátt, sem eg hefi verið að
lýsa, o!g annan frá vatnsorku-
deildinni. Vér skulum byrja við
Moose-vatnið. Þettá vatn er
tengt við Cedarvatn með stuttri
á, eða læk, og er hér um bil á
sömu hæð.
Úr norðaustur horni
fjórðu hlutar sé bygt land, og að
vatnið flæði að meðaltali fjórar
mílur inn á landið, þá mundi
vatnsflóðið ná yfir 1,200 fermíl-
ur af landi, með byggingum og
mörgum öðrum umbótum. Þetta
snerti líka Portage Slétturnar
norðanverðar, sem eru taldar
einjhver Jbezti ‘hllutinn ,af Mani-
toba.
Vér höfum haft reynslu af
þessu, einu sinni minsta kosti.
Það var árið 1901. Það ár flæddi
Saskatcehwan-áin inn í Winni-
pegosis-vatn og það aftur inn í
Manitoiba-vatn. HLinn 11. júnií
hækkaði Manitoba-vatn um þrjú
fet á 24 klukkustundum, og vatn-
ið flæddi yfir engjar o!g víða
inn í búsin. Það bar líka á þessu
næsta ár, ög það var ekki fyr en
eftir þrjú ár, að vatnið var komið
í samt lag. Þetta var ástæðan
til þess, að bændurnir í þessum
bygðum fóru fram á það við sam-
bandsstjórnina, að ráðin væri bót
á þessu, með því að gera Fair-
ford-ána dýpri, og ^r mörgum
yðar kunnugt um það. Eftir þvi
sem Indíánar segja, sem þarna
erj voru áður en hvítir menn komu,
er þetta ekki í fyrsta sinn, sem
Manitobavatn hefir flætt yfir
landið.
Af þeim ástæðum, sem eg nú
hefi tekið fram, held ég ekki, að
þessi hugmynd sé heppileg, hvað
Manitoba-vatn snertir. Eg skal
ekki reyna að gera neina áætlun
um, hve mikill skaði gæti af
þessu hlotist fyrir bændurna á
þessu svæði. Eg hefi ekki einu
sinni minst á St. Martin bygðina,
sem mundi a.lveg) eyðileggjast.
Ekkert hefi eg heldur sagt um
skurði og vegi, tilheyrandi ýms-J
Winnipegosis-vatnið að sunnan.
Þessi vötn legðu til nægilegt
Landiðj vatnsmagn, alt árið. Vatnorkan
lágt o!g yrði væntanlega rétt eins mikil,
og hallinn 15 til 18 fetum meiri,
allur í einu lagi. Alt þetta mikla
verk, ígáeti þá verið sparað, að
undanteknu því, að stífla Pine-
ána 0g gera skurð, eins og sýnt
er á Dauphin uppdrættinum No.
9.
Mér þykir sennilegt, að marg-
ir af kjósendunum muni komast
að þeirri niðurstöðu, að stjórnin
sé að reyna að draga athygli al-
mennings frá sínum fyrri gerð-
um í vatnsorku-málinu, með
þessari nýju hugmynd.
Eg vil leyfa mér að vekja at-
hygli stjórnarinnar á því, hvort
ekki sé heppilegt, að le!ggja raf-
leiðsluvírana meðfram þjóðvegun-
um, að svo miklu leyti, sem því
verður við komið. Ef vér í fram-
tíðinni höfum svo að segja tak-
markalausa raforku, þá væri það
kannske heppilegt, að lýsa aðal
keyrsluvegina og fækka þannig
hinum alt of mörgu slysum, sem á
þeim verða.
ekki alveg varist. Mér finst það tár auðmýktarinnar að farangri,
óhugsandi, að börnum sé kent að 111 að Þyrja með, til að vökva
lesa vel upp kvæði til verðlauna, með eilífðarþroska skilyrðin. Og
og að ekki hafi á sama tíma ver-1 litIu seinna áskorun til þjóðar-
ið ‘séð um, að barnið skildi vel innar um að öndurspegla guð í
orðin og efni kvæðisins. Hins-j hugarfarinu, eins og daggartárið
vegar lít e!g svo á, að ekkert barn.j ber með ser bHðmynd sólarinnar.
sem keppir til verðlauna og með' 'heti viljandi bent til feg-
löngum tíma og mikilli fyrirhöfnj urðar> vizku og kærleikshæðar
gert sér von um verðlaun ogj skáldanna, því það er orðið
glaðst í þeirri tilhugsun meðj meira 1 moð að Wsia Þeim ettir
sjálfu sér, að ekkert slíkt barn ^’1 heimspekihæðanna. Að síð-
megi fara viðurkeningarlaust ustu Þ° ekki sízt, vil eg benda
heim, þó ekki fái þau öll verð-
launin.
Á fundi þessum hafði Páll S.
á ávísun séra Valdimars Briem
á náttúruna. til vitnis um guð,
lífsins og máttarins stjórnarvald.
Yfirsjón
Yfirsjón var það, að spyrja hann
Magnús á Storð þessarar ömur-
legu spurningar í opinberu blaði.
Þvílíkt hneyksli. Eg ætti að biðja
hann velvirðingar á því. En
verra var samt, að hann þurfti
að seilast um öxl til að svara.
Eg held mér sé óhætt að lofa
Magnúsi því, að spyrja hann ekki
fleiri spurninga En nú ætla ég
að taka hann á íhælkrók og
bragði og se!gja honum til synd-
anna.
Hann sleppir því úr þætti Ól-
afs ólafssonar, að hann hafi ver-
ið tvígiftur. Fyrri kona hans hét
Guðrún Gestsdóttir; með henni
átti hann dóttur, er María heitir,
mjög vel gefna konu, fyrir mörg-
um árum gift Þorláki Níelsson.
— Þáttur iSigurðar Guðmundsson-
ar: Jósef faðir Ingveldar frá
Auðunnarstöðum í Víðidal, var
sonur Jósafats á Stóru-Ásgeirsá,
en ekki Tómasar. Kona Jósefs
hét Hólmfríður, en er ekki nefnd
í þættinum. Helga og Jósefína
voru einnig þeirra dætur.
R. J. Davíðson.
Pálsson fyrirlestur um kvæði^ E* «eri Það ekki síður vegna þess,
Davíðs í Fagraskógi, o!g fórst að Þegar nú á dögum er talað
honum það prýðilega vel. Öllum,1 mikið um ská!d, þá minnist eng-
sem á hlýða, er það hjálp til á-| inn’ SVQ e& hafi orðið var við, á
nægjulegra umhugsunarefna og
V. B. Og hepnaðist engum bet-
varanlegrar gleði, að heyra falleg ! ur en honum, að lýsa á léttu máli
kvæði vel útskýrð, og þegar !góð, Þeim dvalarhæðum, sem hann
skáld standa að baki kvæðanna ' undi bezt k Hér er ávísun Valdi-
þá er yrkisefnið áreiðanlega eft- mars á náttúruna:
Ein bók er til af fróðleik full,
með fagurt letur, skýrt sem gull.
Og ágæt bók í alla staði,
með eitthvað 'gott á hverju blaði.
irsóknarvert á einhvern hátt, og
þá eftirsóknarverðast, þegar
skáldinu er erfiðast að skýra
hugsanir siínar í íljóði, því
þá er það að leitast við að
lýsa fyrirbrigðum á sjald-
förnum leiðum, og það er hverj-
um manni andleg gildishækkun,
að geta orðið meðeigandi slíkra
hugsjóna, því á langseildustu
leiðum eru skáldin innblásin, ef
þau eru kærleiksrík til 'guðs og
manna.
Voru ekki spámennirnir inn-
blásin skáld? Var það ekki af
kærleikanum, sannfæringunni og
traustinu til guðs, og hins vegar
umhugsunin ium ástand mann-
anna, að þeir sáu að guð af vís-
dómi sínum mundi senda Krist í
heiminn, senda fyrirmynd, leið-
toga, frelsara, þann, er væri
mönnunum vegurinn, sannleikur-
inn og lífið? Svo langsýnir urðu
spámennirnir, af ást o!g trausti
til guðs, að þeir sáu fyrirfram
ákveðið ráð og vilja föðursins.
En svo skýrðist þetta seinna, peg-
ar Jesús sjálfur sagði: “Eg er
ekkert af sjálfum mér.” Spá-
mennirnir og skáldin eru ekki
aðstoðarlaus, ef kærleikurinn
Hvort sýnst þér ei stíllinn stór:
hinn stirndi himinn, jörð og sjór?
Og smátt er letrið líka stundum
hin litlu blóm á frjófum grund-
um.
Þar markt er kvæði glatt og gott,
um góðan höfund alt ber vott.
Og þar er fjöldi af fögrum
myndum,
af fossum. skógum, gjám og
tindum.
Les glaður þessa feóðu bók,
sem guð á himnum saman tók.
iSú bók er opin alla daga,
og innda^Jasta skemtisaga.
Þetta er fagurt 0g ljóst,
veldur engum tvímælum.
Fr. Guðmundsson.
°g
vel, að við komust að þeirri nið-
urðstöðu ásamt Dr. Brandson, að
ísland sé á batavegi, honum hröð-
um, upp úr kuldahrolli aldanna og
áþján örlaganna, heilt heilsu, og
eiga langa og sólríka æfi fyrir
höndum. —
Hjartans þökk, Dr. Brandson,
gjöldum vér þér öll fyrir kom-
una, bæði fólkið og kvenfélagið.
Einn af viðstöddum.
Miðvikudagskveldið þ. 8. apríl
s. 1., komu vinir 0g vandamenn
hjónanna, Mr. Siígurðar J. Landy
og konu hans Sigríðar Mgnús-
dóttur, isaman í samkomuhúsi
Austurbygðarinnar í Arigyle, til
þess að eiga með þeim glaða
stund, er þau eru að flytja sig
af búgarðinumf til Glentooro. —
Sigurður nam þarna land fyrir 48
árum síðan, og hefir risna og
myndarskapur jafnan fylgt
staðnum síðan. Hver ítök þau
hjón ei!ga í hjörtum bygðarbúa,
sást glögt þetta kveld, því á ann-
að hundrað manns sátu boðið og
neyttu myndarlegra veitinga fram
reiddra af konum bygðarinnar og
hlýddu á hugljúfa skemtiskrá,
sem bæði yngri og eldri tóku þátt
í. — Forseti Fríkirkjusafnaðar
stýrði 'boðinu og bauð gesti og
heiðurs!gesti velkomna. Séra E.
H. Fáfnis talaði fáeinorð til
Landy’s hjónanna og minst starfs
þess, er þau hefðu fram lagt til
sögu toygðarinnar og þroskalífs,
og hve sanna þökk við vildum nú
gjalda þeim fyrir það alt
Að síðustu afhenti forseti safn-
aðarins, Mr. Axel Sigmar, heið-
ursgestunum blómavasa úr silfri,
með áletrun til mlnningar um 48
ára samvinnu. Fylgdu gjöfinni
árnaðaróskir safnaðarfólksins og
allra vina, ásamt þökk fyrir alt
starf þeirra.
Mælti Sigurður síðan fáein
hu'gnæm þakkarorð fyrir hönd
konu sinnar og sín, og sagðist
aldrei myndi gleyma þessari
stund.
Þegar veitingum var lokið,
skeggræddu menn um landsins
gagn og nauðsynjar og kvöddu
þar næst heiðursgestina, og bar
öllum saman um, að stundin hefði
verið ánægjuleg og þeim lík, er
hún var helguð.
Viðstaddur.
Frá Argyle
Gestur Hvað á þetta að þýða?
Það er fluga í bollanum.
— Það kemur mér ekki við. Eg
um sveitarfélögum, sem yrðu að geng hér um, beina, en er ekki
Við erum ekki ihávaðafólk, hér
í Argyle, en engu að síður heldur
straumur tímans áfram með sín-
um viðburðum; og hver og einn
ríkir í þeim, og vér hinir lærum markar sér viðburðina sem dýr-
málið, af því það er fyrir okkuri mæta> ega eigi, eftir gildi þeirra
Moose-i verða gerðir að nýju.
spákona.
MACDONALD'S
Fitte Gut
Bezta tóbak í heimi fyrir þá, aei
búa til sína eigin vindlinga.
HALDIÐ SAMAN MYNDASEÐLUNUM
Z79
haft.
Vér höfum í öl'lum skilningi
gagn af hugsjónum skáldanna, en
lærum að sjálfsölgðu að þekkja
mikinn mun á þeim. Sum skáld
yrkja í kærleiksleysi, fyrir Iguði
og mönnum, eftir því sem þau
eru algengust skilin. En ef þau
eru langsæ og háfleyg, þá er vára-
samt að dæma þau hart. Þeim
er líka léður styrkur í ákveðnum
tilgangi. >— Davíð í Fagraskógi
stendur vel að vígi sem skáld.
Hann er af góðu bergi brotinn;
afar hans, séra Stefán Árnason á
Hálsi í Fnjóskadal, og séra Davíð
Guðmundsson á Reistará eða Hofi
«
á Árskógsströnd, voru báðir gáfu-
menn; æskuheimili hans höfð-
ingjasetur, faðir hans alþingis-
maður, hann vel uppalinn í kristn-
um siðum, við ákjósanlegustu
heimilisreglur, og hér til og með
háskólagenginn maður. —
Mér þótti ekki mikið varið í
Svörtu fjaðrirnad hans Davíðs,
en í þeim kvæðum liggur þó æf-
intýra-eftirlöngun æskunnar, sem
æfir æskuflugið. Seinni tíðar
kvæði Davíðs eru mör!g skínandi
falleg, ekki sízt þegar P. S. Páls-
son útlistar þau; en það fanst
mér að þau jafnist þó ekki á við
Frá íslandi
Reykjavík, 4. febr. 1931
Samkvæmt skýrslu Verzlun-
artíðinda hefir meðalverð á mat-
vörum hjá heildsölufirmum í
Reykjavík, farið talsvert mikiðj
lækkandi eftir því sem á leið|
síðastliðið ár. Rúgmjöl kostaði t.
d. í janúar 28.72, en 20.15 í des-
ember, hveiti no. 1 46.30 í janú-
ar, en 33.75 í des., hrísgrjón 40.20
í jan. en 36.65 í des., hvítasykur
höggvinn 57.20 í janúar en 47.90
í des., og óbrent kaffi 248.75 í
janúar en 190.00 í desember. —
Þrátt fyrir þetta Iækkaði smá-
söluverð innanjlands lítið sam-
kvæmt hagskýrslunum. — Lögr
1 Mikley—“Tárin”
Samkoma var haldin í Mikley
þann (21. marzmánaðar, laugar-
da'g. Léku Mikleyingar leikrit-
ið “Tárin”, eftir Pál J. Árdal.
— Leikur þessi er í samræmi við
það, sem bindindismenn ræða
löngum um og vilja sýna og sanna.
Leikurinn sýnir hvernig menn,
með því að taka fyrsta staupið.
leiðast út í að drekka tvö, þrjú,
fjögur, fimm og síðast ótakmark-
að, verða drykkjusvín, drekka út
allar sínar eigur, verða allslaus-
ir og fara síðast að stela, bæði
víni og hverju sem er, til þess að
geta náð í sopann 0g svalað
ástríðum sínum. Höfundur rits-
ins sýnir átakanlega, hve erfitt
er að snúa aftur, eftir að hafa
farið langt út á drykkjúbrautina.
Sumir fyrirfara sér út úr vand-
ræðunum. — Að eins einn at
fimm mönnum, sem höfundurinn
leiðir fram á sjónarsviðið, snýr
aftur, eftir að hafa eytt öllum
eignum sínum og hlaupið frá
konu og barni. Hann kemur inn
í hús sitt um nótt, til þess að lit'
ast um í síðasta sinni, og heyrir
barn sitt tala upp úr svefninum
og biðja fyrir pabba, og rekát
alt í einu á konu sína, sem hefir
þau áhrif á hann, að hann sezt
að aftur, hættir drykkjuskap, og
verður hamingjusamur það sem
eftir er æfi.
Það eru miklir erfiðleikar á þvi
að leika úti í isveitum og ekki
sízt 1 Mikley, þar sem menn verða
oft að keyra 10 mílur á ís á æf'
ingar og til baka aftur sömu
nótt. Menn búast ekki við eins
‘miklu’ eins og þar, sem heima-
tökin sýnast hæg, svo sem í borg-
um, bæjum og þorpum; en e!g hefi
aldrei séð toetur leikið yfirleitt,
en í Mikley, laugardagskvöldið,
sem eg var þar. Fólkið lék a-
gætlega, og varð því skemtunin
hin bezta, þótt alvarlegt væri efn-
ið Það leyndi sér ekki, að leik-
endur skildu verkefni sitt og
lögðu si!g frafh um að gera eins
vel og þeim var unt.
Það er ljóst, að þessi leikur er
betra innlegg en flest annað, sem
bindindismenn gætu haft á boð-
stólum í ræðuformi til þess að
útbreiða málefni sitt, og þvi
varla hætt við að ekki yrði góð
aðsókn að leiknum, hvar sem
hann væri leikinn. Sjálfur álít
eg þeirri kvöldstund vel varið,
sem eytt væri við að sjá og heyra
Mikleyjar-fólk leika “Tárin.”, og
leyfi eg mér því, að mæla með
því og hvetja yngri og eldri ti1
þess að sækja þennan leik, hvar
helzt sem hann yrði leikinn, og
vona eg að ýmsir verði mér sam-
dóma í þessu efni, eftir að hafa
séð “Tárið”.
Jóhannes Eiríksson.
—Eg vil fá bílstjóra, sem er að-
gætinn og varkár og á aldrei neitt
á hættunni.
—Þá er ég maðurinn. Get ég
fengið kaupið mitt fyrirfram?
Innbrotsþjófur Nú hefi ég haft
mig allan við í margar nætur til
að gleðja drenginn á afmæli hans>
en svo hefir hann ekki neitt gam-
an af neinu þessu.
fyrir hann sjálfan.
Enda þótt nokkuð sé fráliðið,
fyrnist alls ekki yíir einn viðburð-
inn, sem varð með okkur, þegar
Dr. Brandson kom til okkar. Kven-
félagið í Frelsissöfnuði hafði lengi
óskað þess, að hann gæti heimsóit
bygðina og sagt og sýnt okkur
ísland eins og hann sá það. —
Þetta varð 7. marz s. 1. Snjórinn
var horfinn hér, sem aldrei hafði
þó mikill verið, og hver sem kom-
ast mátti og íslandi unni, sótti
nú í þetta sinn að stærstu kirkj-
unni í sveitinni, og nær því fyltu
sætin. Enginn varð fyrir von-
brigðum. Nei, öðru nær; mynd-l
irnar ágætar, toæði hreyfimynd-
irnar og skulggamyndirnar. Lifð-
um við nú yfir aftur beztu stund-
irnar á Islandi, en auk þess lifð-
um við tímana eins og þein eru nú
á hinu unga, upprísandi og fram-
fararíka íslandi, þar sem þjóð
og land og náttúra skapa hróð-
ur, standa mun “óbrotgjarn 1
Bragatúni.”
Dr. Brandson, sem við þekkj-
um toezt af því, hvé vel hann leik-
ur hnífseggjum, eins og forfeð-
ur hans sverðseggjum, sýndi oss
o!g gagnrýndi ástand íslenzku
þjóðarinnar í ræðum sínum avo
wmw
1
1
I
1
1
í
THC DOMINION
BLSINCSS COLLCGC
—on the Mall
For over twenty years our business has
been to impart to young men and women a
thorough, practical business training. Our
courses of study are arranged with the view of
developing initiative and greater business
capacity, as well as to enable the student to
master all details of modern business. The
evidence that we have suoceeded in all this is to
be found in almost every office of consequence,
not only in Winnipeg, but throughout the West,
and even beyond our own country.
Among our most brilliant students we have
always counted a representative of the Icelandic
race. Their power of application and love of
leaming make their task easy.
In our large new building we have greater
facilities than ever. The Dominion is really
the logical place for a business training. Come
and join us. Your fellow students will be from
the better class of homes. This will assure you
of a happy, as well as profitable, student life.
Hcadquarters: TCIE MIALL
Branches: ELMWOOD and 8T.JAME8
mmm
1