Lögberg - 07.05.1931, Blaðsíða 2

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 7. MAÍ 1931

ILösberg
GefiS út hvem fimtudag af
THE COLUMBIA PRESS, LTD.,
Cor. Sargent Ave. og Toronto St.
Winnipeg, Manitoba.
Talsímar: 86 327 og 86 328
Einar P. Jónsson, Editor
Utanáskrift blatSsins:
The Columbia Press, Ltd., Box 3172
1 Winnipeg, Man.
Utanáskrift ritstjórans:
Editor Ldgberg, Box 3172, Winnipeg, Man.
Verð $3.00 um árið. Borgist fyrirfram.
The "Lögberg” is printed and published by
. The Columbia Press, Limited,
' 695 Sargent Ave., Winnipeg, Manitoba.
...........................................
I sveita þíns ancllitis
Svo má segja, að maður tæpast stigi svo spor, að
ekki verði á vegi manns einhver kvartandi landeyða,
önnum kafin við það, að prédika heimsku fyrir
heimskingjum, í þeim tilgangi, að geta vafið þeim
síðar sem *uðveldlegast um fingur sér; um nytsam-
legt strit er sjaldnast talað, heldur hitt, hvemig kom-
ist verði hjá því, að leggja á sig erfiði.
Prentvélarnar framleiða ekki þjóðarauð; það
það ger.ir peningasláttan ekki heldur. Öll varanleg
auðlegð er árangur svitans; velmegun og lífshamingja
fæst einungis með látlausu erfiði.
Sá, sem fengið hefir þá flugu inn í höfuðið, að
í auðveldustu störfunum sé hina sönnu ánægju að
finna, hefir ávalt alt á hornum sér, og er sárreiður við
tilveruna yfir því, að þurfa að leggja eitthvað á sig.
Menn, sem í eigingjörnum tilgangi hlífa vöðvum
sínum, draga að sama skapi úr s'kilyrðunum fyrir
velferð samfélagsins.
Sökum þess, að menn starblína á sína eigin örð-
ugleika, og sökum þess enn fremur. að þeir eru í eðli
sínu afbrýðissamir og öfundssjúkir, ala þeir þá kenc
í brjósti, að byrðar þeirra sjálfra séu einatt þær
þyngstu.
Bóndinn vill vera orðinn að bankastjóra, og skrif-
stofuþjónninn að bónda. Daglaunamaðurinn öfund
ar fésýslumanninn af hvítum og mjúkum höndum,
en fésýslumaðurinn öfundar á hinn bóginn daglauna-
manninn af ágætri meltingu og værum svefni.
Ef maðurinn með hvíta kragann telur sig rang-
indum beittan fyrir þá sök, að mánaðarkaupið hækk-
ar ekki í jöfnum hlutföllum og matvaran, hví flytur
hann þá ekki út í sveit, og framleiðir sjálfur lífsnauð-
synjar sínar?
Þúsundir ekra bíða enn eftir því, að hönd sé lögð
á plóginn.
Telji daglaunamaðurinn sig olnbogabam fyrir þá
sök eina, að annar maður vinnur v.ið skrifstofustörf,
því gengur hann þá ekki á kvöldskóla og býr sig undir
stöðu, þar sem ávalt má nota hvítan kraga? Það er
ávalt eftirspum eftir mönnum, sem leyst geta störf
sín vel af hendi.
En þrátt fyrir alla yfirborðs óánægju, er þó
sannleikurinn sá, að flestir menn eru ánægðir með at-
vinnu sína; þeir era orðnir, áður en þeir vita af, óað-
skiljanlegur hluti af starfi sínu, og tengdir órjúfandi
vináttuböndum við ferðafélaga sína; slík tengsl
verða aldrei að jöfnu lögð við kjöt ogbrauð, þó hvort-
tveggja sé lífsnauðsyn.
Ménnimir kvarta af vana; þeim er orðið það svo
undur tamt, að öfundast yfir velgengni meðbræðra
sinna, án þess að vilja nokkuð á sig leggja til þess
að öðlast það hnoss, sem því er samfara, að afla sér
framfærslu í sveita síns andlitis.
Furðulegt má það kallast, hve auðteymdir ýmðir
menn era; jafnvel strætalandeyðan virðist geta sent
þá hvert á land, sem vill.
‘ ‘ Þótt heimskan eldist elztu mönnum betur,
hún yfirlifað sannleikann ei getur. ”
k ögur fyrirheit koma aldrei í stað daglegs brauðs.
Sérhverjar þær tilraunir, er að því hníga, að hnekkja
framleiðslunni, koma oss sjálfum í koll; allar tilraun-
,ir í þá átt, að komast hjá svita og striti, hefna sín
grimmilega; allar tilraunir til þess að kasta frá sér
hamrinum eða loka skrifstofunni á miðjum degi,
stuðla að niðurdrepi þjóðfélagsins.
Menn geta óskað sér ávaxta og aldingarða; óskin
breytir samt sem áður ekki gangi náttúralaganna.
Stritið er líf, en iðjuleysið dauði.
12. ársþing
Þjóðræknisfélagsins
(Framh.)i
Séra Rögnv. Pétursson baS þá um leyfi
að mega leggja fyrir þingiS mál, er flokka
mætti undir “ný mál,” en væri þó í raun-
inni gamalt og heföi félagiö haft þaö með
höndum áður. Tilmæli hefði sér borist frá
einni utanbæjardeildinni, þess efnis að fé-
lagið á þessu ári veitti, úr sjóði eða á ann-
an hátt, einhverja upphæð er þinginu kæmi
saman um, í viðurkenningarskyni, fyrir
vel unnið starf, sagnaskáldinu góðkunna,
J. Magnúsi Bjarnasyni í Elfros. Áleit
hann að heppilegast myndi vera, ef félagið
tæki mál þetta á dagskrá, að það þar með
gerði tilraun til að mynda fastasjóð, stofn-
sjóð (Foundation), er bæri eitthvert á-
kveðið nafn, er skýrði tilgang hans, og
vöxtum þessa sjóðs yrði svo varið árlega
tií verðlauna veitingar íslenzkum rithöf-
undum vestan hafs, en þó þar fneð skilið
að fyrsti veitingahafi yrði skáldið góð-
kunna er áður hefði verið nefnt. Sjóð-
inn gæti félagið stofnað með því að setja
til síðu einhverja ákveðna upphæð til þess
að ’byrja með, og leita svo gjafa i hann
frá ári til árs, meðal þeirra er styðja vildi
þesskonar fyrirtæki. Óskaði hann eftir að
þingið tæki þetta til meðferðar. Fór hann
þar með nokkrum orðum um ritverk J.
Magnúsar Bjarnasonar og benti á hvaða
þakklætisákuld lálendingar stæðu í við
hann.
Að máli þessu var gerður hinn bezti
rómur/ Með því töluðu séra Guðmundur
Árnason, Jóh. Eiríksson, Ásm. P. Jóhanns-
son, er sagðist vera málinu meðmæltur og
ef hægt væri að mynda sjóð á viðeigandi
hátt, skyldi hann nú þegar gefa til hans
$25.00. Halldór Gíslason spurði þá flutn-
ingsmann hvaða nafn hann hefði hugsað
sér fyrir sjóðinn. R. Pétursson svaraði, að
sjóðurinn rnætti heita “Bókmentasjóður
Stephans G. Stephanssonar, til styrktar ís-
lenzkum rithöfundum,” að öðru leyti hefði
hann ekki um nafnið hugsað. Ásgeir
Bjarnason mælti með sjóðstofnun, sömu-
leiðis Mrs. Byron er kvaðst fús að leggja
fram $5.00. J. K. Jónasson mælti með
málinu en áleit hepyilegast að ekkert nafn
væri við sjóðinn tengt að svo stöddu.
Jónas Jónasson talaði með málinu og hét
sinni aðstoð. Séra J. P. Sólmundsson
mælfi með en kvaðst ekki fella sig við
orðalag flutningsmanns að öllu levti. Jón
Jónatansson talaði um nafnið, vildi að
sjóðurinn yrði nefndur “Viðurkenningar-
sjóður.” ' Árni Eggertsson sagðist álita
heppilegast að fá þetta mál 3 manna nefnd,
er hefði það með höndum að minsta kosti
fyrsta árið. Tillaga Ásg. Bjarnason og
Halldór Gíslason að kosin sé þriggja
manna nefnd er fari með málið til næsta
þings. Jón J. Bíldfell benti á að fyrst
væri að ganga frá bendingu flutnings-
manns um að stofna sjóð, lagði til að
þingið aðhyltist þá bendingu og ákvæði að
stofna slikan sjóð, og setti fyrir honum
reglugjörð um hversu með hann skyldi
farið. Samþykt. Ásm. P. Jóhannsson
gerði þá breytingartillögu við þá er fram
var komin að vísa málinu að svo komnu
til stjórnarnefndar. Stutt af Guðj. Frið-
riksson og samþ. O. S. Thorgeirsson
vakti máls á því hvort ekki væri viðeig-
andi að vekja athygli Islands-stjórnar á
máli þessu. Á. Eggertsson gat þess að
hann hefði minst á þetta mál í sumar og
þvi verið vel tekið.
Fyrir hönd fræðslumálanefndar flutti J.
J. Bíldfell eftirfarandi álit:
Það blandast víst engum hugur um það,
að fræðslumálin, eru eitt af aðal verkefn-
um þjóðræknisfélagsins. Á sama tima og
þau eru hið göfugasta hugsjónamið hjá
félaginu sjálfu og öllum öðrum, sem að
því styðja á einn eða annan hátt, að vekja
hugi og hjörtu eldri og yngri Vestur-ís-
lendinga til þess sem fegurst er og bezt í
fari íslenzku þjóðarinnar.
Verkefni þau, sem þjóðræknisfélagið,
eða deildir þess hafa sérstaklega haft með
höndum á árinu er íslenzku-kensla og
framsögn á íslenzku af börnum og ungl-
ingum. Hvpru tveggja þetta hefir tekist
ágætlega vel á árinu og eiga allir hlutað-
eigendur þakkir skilið fyrir áhuga sinn í
þeim efnum og vel urinið verk.
1 sambandi við fræðslumáiin, vill nefnd-
in benda á, að fræðslumálum, utan þjóð-
ræknisfélagsins hefir verið sint all-ræki-
lega í sömu átt og þjóðræknisfélagið er að
vinna og stefna. Má þar tilnefna söng-
kenslu Brynjólfs Þorlákssonar, sem er ó-
endanlega mikils virði fyrir þjóðræknis-
starfið, því það er ef til vill ekkert, sem
nær jafn vel til sálar unglinganna eins og
töfraregn söngtónanna.
í özru lagi er það Choral Society, sem
mikla stund hefir lagt á að æfa íslenzk
sönglög og breiða töframátt söngsins út á
meðal fólks.
Viðskifti við Rússland
Einn af nafnkunnustn hagfræðingum Breta, Sir
George Paish, virðist standa á næsta öndverðum meið
við Mr. Bennett, viðvíkjandi viðskiftum við Rúss-
land; staðhæfir hann, að viðskiftabönn, við hvaða
þjóð sem er, hvort heldur Rússar eigi í hlut eða aðrar
þjóðir, séu með öllu óverjandi. Kemst hann meðal
annars þannig að orði:
“Eins og nú hagar til, spara flestar þjóðir við
sig innkaup; þar eru Rússar undantekning; þeir eru
fúsir til að verzla við allar þjóðir og þurfa að kaupa
inn ógrynnin öll af vamingi.
Frá hagfræðilegu sjónarmiði séð. verður það
aldrei varið, að hafna viðskiftum við önnur lönd; slík
fásinna hefir óhjá'kvæmilega í för með sér aukið at-
vinnuleysi og óróa meðal fólks.
Efling atvinnuveganna skapar æskilega festu
í þjóðfélaginu, um leið og viðskiftabönn eða hömlur,
gefa kenningum kommúnista byr undir báða vængi.’'
Og í þriSja lagi, er það Jóns Bjarna-
sonar skóli, sem í 17 ár.hefir veriö aS
vinna atS því aö kenna íslenzka tungu og
innræta íslenzkum nemendum þekkingu á
og viröingu fyrir íslenzkum bókmentum og
bókvísi. Alt þetta starf miðar í sömu átt-
ina og þjóöræknisfélagiö vill stefna. Ber
oss því aö viöurkenna þaö, meta og þakka.
Ennfremur hefir hér veriö nokkur rækt
lögö á sjónleikalist, sem einnig ber aö
minnast meö þakkiæti á. Séra Ragnar E.
Kvaran á vist mestan þátt i því starfi.
Meö alt þetta i hug, leyfir nefndin sér
aö ieggja til.
1. Aö íslenzku kenslu veröi haldiö á-
fram og aukin ef hægt er, á þéssu ári.
2. Aö framsögn unglinga á íslenzku se
haldiö áfram af alefli, og aö þjóöræknis-
félagiö styðji þaö starf á sama hátt og ver-
iö hefir.
3. Aö stjórnarnefnd þjóöræknisfélags-
ins og aðrir félagsmenn og félagskonur séu
beðin aö aöstoöa hr. Brynjólf Þorláksson
viö væntanlegar söngsamkomur, sem hann
hugsar til aö halda í vor, og aö þingið veiti
hr. Þorláksson $25.00 úr félagssjóði, sem
ofurlítinn þakklætijvott fyrir starf sitt.
mm
KRISTIN FINNSDÓTTIR
SVEINSSON.
F. 4. des. 1848—D. 18. jan. 1931.
Þann 18. jan. 1931 andaðist að
heimili dóttur sinnar og tengda-
sonar, Mr. og Mrs. L. Hanson, í
Seattle, Wash., ekkjan Kristín
Sveinsson.
Hún var fædd þ. 4. desember
1848, á Sveinsstöðum við Hellis-
fjörð í puður-’Múlasýslu á Is-
landi. Foreldrar Kristinar voru
þau, Finnur prestur Thorsteins-
son, lengi prestur að Klifstað við
Loðmundarfjörð í Norður-Múla-
sýslu, og ólöf Einarsdóttir. Hjá
foreldrum sínum ólst Kristín upp
þar til hún var 21 árs gömul, er
hún fór að Hofi í Vopnafirði til
séra Halldórs, til að læra þar hjá
dóttur hans Þórunni, fatasaum;
varð þar til skautbúningur henn-
ar, er hún flutti með sér til þessa
.^ands og er nú í geymslu hjá dætr-
um hennar sem annað metfé. —
Hvar Kristín heitin dvaldi lengst
á ættjörðinni, eftir að hún fór
úr foreldrahúsum og þar til hún
fór af landi burt, er mér ekki
kunnugt um, því eg þekti hana
mjög lítið fyr en hún kom til Se-
attle, þar sem hún hefir dvalið.
mér samtíða, í nærfelt 25 ár. þar
til hún dó.
Kristín var gift Gunnari Sveins-
syni, ættuðum af Fljótsdalshéraði
á íslandi, og munu þau ,hafa flutt
nokkuð snemma á útflutningsár-
unum til Ameríku. Settust fyrst
að í Winnipeg, Can., en hvað
lenlgi þau hjón dvöldu þar, er mér
ekki heldur kunnugt um. En um
1903—4 komu þau hér vestur, og
settust fyrst að í Blaine, Wash.,
en fluttu þaðan eftir stutta dvöl
og til Seattle, hvar þau hvíla nú
bæði í sama reit.
Fýrir nokkuð mörgum árum
síðan, misti Kristín mann sinn
hér í Seattle, og var það sár harm-
ur fyrir hana 0g tvær eftirlif-
andi dætur og dótturdóttur, því
hann var góður og ástríkur eig-
inmaður og faðir. Tvær dætur
láta þau Gunnar og Kristín eftir
sig, Mekkínu og Finnu, báðar
giftar hérlendum mönnum, með
fastastöður. Sú fyrnefnda, Mekk-
,ín, er nú nefnist Mrs. Perkins, er
í þjónustu Bandaríkjastjórnar-
innar í Washington, D. C., við að
þýða útlend bréf og skjöl, þvl
að hún er ágæt í tungumálum;
lærði þá fræði í skólum hér og
•lagði sig mest eftir frönsku,
spönsku, ítölsku og ensku, en
kvað vera fær í enn fleiri málum.
Mr. Perkins er einnig mentamað-
ur og hefir svipaða stöðu á hendi
og kona hans, sem þau hafa
haldið síðan á stríðsárunum.. —
Yngri systirin, Finna, Mrs. Han-
son, hefir einnig haft stöðuga at-
vinnu á verkstæði í langa tið, er
spinnur hamip; (Iþótti hún svo
dulgleg og afkastamikil þar, að
hún var brátt gerð að forstýru
spunavélarinnar, heldur hún
þeirri stöðu enn. Mr. Hanson er
vélstjóri £ sama iðnaðarhúsi.
Þau hjón eiga eina dóttur barna,
Lovísu að nafni, 18—20 ára
gamla. Var hún augasteinn afa
síns, Gunnars, meðan hann lifði.
— Tvö systkini átti Kristín heit-
in, séra Jón Finnsson, prest að
Djúipavogi í S.-)Múlasýslu á Is-
landi, á lífi enn að því er eg bezt
veit, og Guðfinnu Finnsdóttur,
hálfsystur, dáin í Winnipeg síð-
astl. ár.
Kristín sál. hafði hressa og
glaða lund. Var oft skemtilegt
að hlusta á hana tala; hún var
þaullesin og minnug á það sem
hún las; gat líka sagt frá mörgu,
hvort heldur var um stjórnmál
eða trúmál að ræða. Hún var
býsna fróð í hvorutveggju. Þó
sjaldan sæist hún í kirkju, þá var
hún engu að síður trúkona og tal-
aði um trúmál af mikilli greind
og skarpleik og djúpri yfirveg
un, þegar þau mál lágu henni á
hjarta, og engar efasemdir komu
henni í hug um að betra og full-
komnara líf væri til eftir þetta.
Kristín og Gunnar komust í
góðar kringumstæður hér í Se-
attle; eignuðust tvö heimili í
góðum parti borgarinnar, sem
voru skuldfrí þegar hann dó.
Gunnar var hinn mesti reglu- og
sparsemdarmaður, og vann stöð-
ugt á áðurnefndu verkstæði, þar
til hann misti sjónina að mestu,
af stöðugu ryki, sem kom úr
hampinum, og varð sá sjónmiss-
ir honum að fótakefli um síðir.
Nokkru eftir að hann varð að
hætta vinnu á verkstæðinu, var
hann á heimleið að Iganga yfir
stræti skamt frá heimili sínu, að
bifreiðarvagn kom á hraðri ferð
eftir strætinu, er hann ekki sá,
og tók líf hans á svipstundu. —
Var það átakanlelga sárt fyrir
konu hans, að sjá upp á það, því
hún stóð ekki all-langt frá og var
sjálf sjónarvottur að atburðinum,
eins 0g það var stórt hrygðarefni
fyrir alla hans nánustu ættingja
og vini.
Eftir þetta dvaldist ekkjan hjá
dóttur sinni 0g tengdasyni, Mr.
og Mrs. Hanson, og leið þar eins
vel og nokkru Igamalmenni getu»
liðið til síðustu stundar. Þau
voru henni alt af góð og um-
hyggjusöm. Hún talaði líka oft
með miklum hlýleik um dætur
sínar og menn þeirra, sem hún
var vel ánægð með.
Vinur hinnar látnu.
i
GUNNAR GUNNARSSON
f. 28. des. 1871—d. 4. febr. 1930.
Foreldrar hans voru hjónin,
Gunnar Gunnarsson og Ingveld-
ur Eyjólfsdóttir, er bjugfeu á
Innri Ásláksstöðum á Vatnsleysu-
strönd í Gullbringusýslu. Er ætt
þeirra feðga talin úr Árnessýslu.
Gunnar ólst upp hjá foreldr-
um sínum og fluttist með þeim
suður að Tjarnarkoti í Vogum.
Eftir að hann var fermdur, fór
hann í vinnumensku, og stund-
aði fiskiveiðar á þilskipum og
opnum bátum. Það mun hafa
verið á þeim árum, að Gunnar
fór til Reykjavíkur og var um
hríð með Valdimar Ásmundssyni,
ritstjóra Fjallkonunnar; naut
hann tilsagnar hjá Valdimar og
fékk góða undirstöðumentun og
kyntist mönnum og málefnum
höfuðstaðarins, og bar þess merki
æ síðan. Ritaði hann góða hönd,
hafði gott vald á íslenzku og
dönsku og bar glögt skyn á bók-
mentaleg efni.
Þá fór Gunnar til Fáskrúðs-
fjarðar í Suðurmúlasýslu og
stundaði fiskiveiðar og barna-
kenslu á vetrum á milli vertíða.
Þar kyntist hann eftirlifandi
ekkju sinni, Gróu J>uriði Magnús-
dóttur Bjarnasonar, o'g kona Magn-
úsar var María Jónsdóttir, móðir
Gróu. Gifti Gunnar sig þ. 1:5.
maí 1904, og fluttust þau þá að
Ánastöðum og síðan að Búðum
þar í sveit.
Þau hjón fluttust til Ameríku
1914 og staðnæmdust í Þing-
vallabygðinni í Saskatchewan-
fylki í Canada. Voru þau hjón
með Eyjólfi bróður Gunars um
tveggja ára tíma, fluttust síðan
á bújörð, sem Eyjólfur á, og þar
lézt Gunnar, sem fyr se'gir.
Börn þeirra Gunnars og Gróu
eru: Karólína, er vinnur að heim-
an; Jónína, gift Magnúsi Bjarna-
syni, við Churchbridge, Sask., og
Hrefna, gift Árna Eyjólfssyni^ í
sömu sveit; heima í foreldrahús-
um eru þau: Gunnar, Ingveldur
Ólöf, Aldís Helga og Eyjólfur, en
á íslandi er einn drengur,
Magnús að nafni.
Systkini Gunnars eru: Eyjólf-
ur, ólafur og Ingibjörg Laxdal í
grend við Churchbridge, og Guð
laug, ekkja, er býr með börnum
sínum á íslandi; er til heimiliá í
Hafnarfirði.
Þeir, sem þektu Gunnar, lýsa
honum þannig, að hann hafði
námsgáfu góða; var vel að sér
í íslenzku og dönsku, og komst
allvel niður í ensku, eftir að
hingað kom. Las hann mikið og
skapaði sér sjálfstæðar skoðan-
ir; var fremur seintekinn, en at-
hu&ull vel um alt, sem bar fyrir
augu; lét litið yfir sér, en var
trygglyndur vel, þar sem hann
tók því, og viðmótsgóður við
alla. Gekk trúlega að hverju
verki.
Sjálfur þekti ég Gunnar ekki
1 meir en þriðjung aldar hafa
Dodd’s Kidney Pills verið viður-
kendar rétta meðalið við bakverkr
gift, þvagteppu og mörgum fleij1
sjúkdómum. Fást hjá öllum lyf"
sölum, fyrir 50c. askjan, eða sex
öskjur fyrir $2.50, eða beint fr*
The Dodds Medicine Co., Ltd.,
Toronto, ef bor&un fylgir.
nema lítið; talaði að eins einu-
sinni við hann, sem nokkru nam;
varð þess þó vís, að þar var ekki
um andleg vanefni að ræða. HugS-
aði eg mér að njóta frekari and-
legrar samvistar með honum, en
leiðirnar skiftu sér fyr en varðf
Gunnar er farinn frá okkur, og
þeir sakna hans sem þektu. Anu-
vari hlýrra endurminninga leik-
ur nú um leiðið hans.
Blöðin sunnanlands á íslandi
eru beðin að geta um fráfaU
Gunnars. S. S. C-
Þær urðu honum áreið-
anlega að miklu gagni
Saskatchewan Maður NotaX
Dodd’s Kidney Pills.
Mr. M. Bartaski Þjáist í Tvö Áí
Af Bakverk og Blöðrukvilla.
Crowtherview, Sask., 7. maí —
(Einkaskeyti—
“Eg hefi reynt Dodd’s Kidney
Pills, og þær hafa reynst méf
mjög vel,” segir Mr. M. Bartaskii
sem hér á heima. “í meir en tvö
ár þjáðist eg af bakverk og blöðru-
velki. Eg reyndi ýmislegt, eIJ
fékk enga bót. Vinur minn benti
mér á Dodd’s Kidney Pills. fEg
tók úr eitthcvað þremur öskjum
og batnaði fljótt 0g vel.”
Dodd’s Kidney Pills eyða ekki
að eins verkjunum, hedur gej®
þær nýrun fær um að vinna sitt
nauðsynlega verk, hreinsa öll °'
holl efni úr blóðinu og eftir þn®
ber það lífsmagnið út um allan
líkamann. Þess vegna er það,
svo margir segja eftir að hafa not-
að Dodd’s Kidney Pills: “Eg er
eins og önnur manneskja.” HeilsU'
bótin er eins og nýtt líf. Þér get'
ur ekki liðið vel, ef nýrun erU
veik.
Dómari (sem er sköllóttur) •
Samvizka yðar virðist vera álík®
dökk og hárið á yður.
Ákærði: Ef maður ætti a“
dæma samvizkuna eftir háralF
manna, herra dómari, þá hefðuð
þér alls enga
Gifts for Graduates
A regular treasure trove of them---to commemorate the
occasion elahorately or in as simple a way as you wish
To suggest a few:
FOR YOUNG WOMEN
Onyx-tone Toilet Set—like agate, and
gracefully shaped. Mirror, Comb and
Brush, $15.00.
Perfume—Duo D’Orsay, a favorite $5.00
to $10.00. Drug Sectlon, Main Floor, Donald
Standard Editions of the Poets, bound
in leather, $2.00.
“Education of a Princess, ” $3.50.
Book-Ends, $1.50 to $20.00.
Book Section, Main Floor, South
Women’s Wrist Watches, diamónd set,
$65.00 to $425.00.
Cut Crystal Necklace, $7.50 to $17.50.
Fitted Travelling Bags, $35.00 to $95.00.
Travelling Clock, $10.00 to $15.00.
Multiple Strands of Pearls*, $8.50.
A single, brilliant-centred string, $8.50.
*Simulated.
Jewelry Section, Main Floor, Donald
4. A8 þingið viðurkenni starf Choral |
Society. Með því að veita því $25.00 úr
sjóði.
5. Að þingið sýni viðurkenningu sína
fyrir starf það sem Jóns Bjarnasonar skóli
og starfsmenn hans hafa verið að vinna
með því að veita skólanum $100.00 úr fé-
lagssjóði.
J. J. Bíldfell Fred. Swanson
B. E. Johnson.
Miss H. Kristjánsson lagði til og J.
Jónatansson studdi, að nefndarálitið væri
rætt lið fyrir lið. Samþ.
Fyrsti, annar og þriðji liður samþyktir.
Er kom að fjórða lið spurði Mrs. Byron
hvort unt væri að samþykkja/hann án þess
að vísa honum fyrst til fjárhagsnefndar.
W. G. Jóhannsson áleit ekki viðeigandi
að minnast ekki karlakórsins íslenzka, ef
annað samskonar félag væri styrkt með
fjárframlögum. Gerði hann þá breyting-
artillögu við liðinn, að Choral Society,
Male Voice Choir og Choral Society of
Selkirk yrði skrifað viðurkenningarbréf,
en fjárveitingin yrði látin falla niður. Til-
lagan var studd af Árna Eggertsson og
samþykt.
Miss H. Kristjánsson taldi fjárveiting-
una í fimta lið of háa. Eftir nokkurar
umræður var liðurinn samþyktur.
Fundi var nú frestað til kl. 8 síðdegis
og ákveðið að þingslit færu fram á eftir
skemtisamkomu þeirri, sem fram átti að
fara um kvöldið.
Fundur var settur kl. 8 síðdegis og hófst
með því að J. J. Bíldfell sýndi íslenzkar
myndir og útskýrði, en þess á milli hlýddu
menn á nýjustu ísJenzkar hljómplötur.
Að skemtun þessari lokinni var fundar-
gjörningur lesinn upp og samþyktur.
Rögnvaldur Pétursson gjörði tillögu um
að þjóðræknisfélagið sýndi herra bóka-
verði Árna Pálssyni t Reykjavík þá sæmd
að gjöra hann að heiðursfélaga. Mælti
hann nokkur orð um ferð Árna Pálssonar
og starf hans vor á meðal. Á. P. Jóhanns-
son studdi tillöguna og var hún samþykt
með því að þingheimur reis úr sætum
sínum.
B. E. Johnson lagði til að þingið vottaði
fráfarandi forseta, Jónasi A. Sigurðsson
þakklæti sitt fyrir vel unnið starf. Tillagan
var studd af Árna Egggertsson og sam-
þykt með því að þingheimur reis úr sæt-
um.
Forseti þakkaði með nokkrum velvöld-
um orðum.
Fundargjörð lesin og samþykt og sleit
hinn nýkjörni forseti J. J. Bíldfell, þing-
inu með stuttri ræðu.
FOR YOUNG MEN
A Magazine Subscription—
Scientific-American, year, $4.50.
Popular Mechanics, year, $2.50
Blue Book, year, $3.50.
Golden Book, year, $3.00.
American Mercury, year, $5.50.
Atlantic Monthly, year, $4.00.
Magazine Section, Main Floor, Donald
“Humanity Uprooted,” $3.50.
“Soviet Russia,” $5.00.
Book Section, Main Floor, South
Set of Matched Golf Clubs—
Gene Sarazen, 5 Irons, $45.00.
Gene Sarazen, Driver and Spoon,
$18.00 pair.
Sporting Goods Section, Third Floor, Hargrave
A Strap Watch, $10.00 to $75.00.
Dress Studs, $5.00.
Case and Lighter, $12.50.
A Thin Dress Watch, $12.50 to
$50.00.
Fitted Travelling Cases for Men,
$10.00 to $40.00.
Jewelry Section, Main Floor, Donald
á‘T. EATON