Lögberg - 03.05.1934, Blaðsíða 7

LÖGBEBG, FIMTUDAGINN 3. MAl, 1934
7
Ritgerð
eftir Inga Irigaldson.
forstöðumann Canadian Livestock
Co-operative (Western) Limited og
skrifara M a n i t o b a Co-operative
Livestock Producers, Limited, um
búpenings framleiðslu og markað.
Þegar maÖur fer aÖ leita sér upp-
lýsinga í sambandi við framleiðslu
og sölumarkað búpenings, þá relcur
maður sig á erfiðleika að fá full-
nægjandi sannanagögn, sem nauð-
syn ber á og þess vegna eru þær upp-
lýsingar sem hér eru framsettar nð
mestu leyti dregnar úr óbrotinni
þekkingu og reynslu í sambandi við
búpenings samvinnufélag okkar og
starfrækslu þess á St. Boniface
markaðinum.
Þá er fyrsta spurningin, hvaða
prósentur af hverjum dollar, er
neytandi vörunnar eyðir, kemst til
framleiðanda?
Það eru engar áreiðanlegar skýrsl-
ur í Canada og hefir aldrei verið
gangskör gerð að því að fá þær, um
hvað virkilega skeður frá þeim tíma
er framleiðandi selur skepnu sína,
og þar til hún er komin sem fæða á
borð neytanda.
Eg tek sem dæmi geldneyti af
bestu tegund, og seldu til neytanda
í september 1933. Eins og kjötverð
var þá, þá borgar sá, sem notar,
$58.20 fyrir þenna grip, í smásölu,
og virðing á úrganginum úr skepn-
unni, eftir markaðsverði, var $8.30,
svo heildar verðlag í smásölu verð-
ur $66.50. Bóndinn eða framleið-
andinn fékk fyrir þetta geldneyti
$39.20, og verður þá niðurstaðan sú,
að neytandi borgaði $27.30 meir
en bóndinn fékk, og hefir þá mis-
munurinn farið í flutning til mark-
aðar, sölulaun, sölutorgs-gjald,
slátrun og smásölukostnað.
Árið 1932, gerði Búnaðarskólinn i
Illinois-ríkinu rannsókn á þessum
mismun og komst að þeirri niður-
stöðu að framleiðandinn fengi 43 U
prósent af dollar neytandans og hin
56^2 prósentin gengi til heildsala,
smásala, slátrara og markaðskostn-
aðar.
Sannarlega ætti að rannsaka
þenna mismun hér í Canada, ef hag-
ur framleiðanda er nokkurs virtur.
Kostnaður við' flutning búpenings
frá framleiðanda á sláturhús:
Tafla þessi sýnir kostnaðinn á
heildarsölu á 257 vagnhlössum af
búpening, er seld voru á St. Boni-
face markaðinum í janúar 1934.
257 vagnhlöss seld í heildsölu á
$279,000.00 eða $1,086.00 hvert.
Kostnaður á vanalegu vagnhlassi
frá mismunandi stöðum í Manitoba,
með flutningstaxta, er nemur 220 á
hundraðið, yrði $122.90, eða 11.3
prósent af heildar verðleika. I því
felst flutningur, sölutorgs-gjald,
fóður, sölulaun, jöfnunar kostnað-
ur, ef 13 eða fleiri senda vagnh'ass
saman, og vátrygging, sem þó er
ekki skuldbundin.
. Sundurliðuð tafla.
Blutningur á 22C
hundraðið ,.$ 46.20
Viðstaða að fylla
vagninn .... 3.00
Afíerming við
sölutorg .... 1.00
Sótthreinsun .. . 0.75
Alls .... 50.95 eða 4.7%
Sölutorgsgjald og
fóður ......... 20.25 e®a 1.9%
Sölulau og jöfn-
unarkostnaður 20.00 eða 1.8%
Forstj. sölulaun 26.40 eða 2.4%
Vátrygging (ekki
skuldbundin) 5.30 eða .5%
Alls ....$122.90 eða 11.3%
Þessi tafla sýnir að 11.3% ganga
í að koma búpening til almennra
sölutorga, og er þessi kostnaður
ekkert hærri en að lcoma öðrum af-
urðum til markaðar. Hveiti á 65C
mælirinn kostar 20% að koma til
hafnstaðar. Á Englandi er kostn-
aðurinn $4.00 á hausinn, eða 25%,
og innibindur ekki sjálfan flutnmg-
inn.
Að sundurliða hinn mismunandi
kostnað verður sölutorgsgjald 25C á
hausinn, fyrir fullorðna gripi, 15C
fyrir ungviði, yc svín, 6c fé, skepnu-
fóður $1.15 hver baggi af heyi og
$1.65 poki af söxuðu korni. Fóður-
gjald er ekki í samræmi við virki-
legan kostnað á því. Sölulaun eru
að jafnaði $15.00 á hvert vagnhlass.
Jöfnunarkostnaður er fyrir að gera
skilagrein beint til bænda, og fer
eítir því hvað margir hafa átt hlut
í vagnhlassinu. Forstjóra sölulaun
fara til þess manns, er sér um flutn-
ing og allan undirbúning í þvi sam-
bandi og fer eftir því hvaða nauð-
synjaverk þarf að gera.
Lástigavigt í hverju
Lámarksvigt i hverju vagnhlassi
er, fyrir gripi, 20,000 pund og fyrir
svin og lömb, 16,000 pund. Fyrir
hér um bil 2 árum síðan settu járn-
brautarfélögin í gildi tollskrá, til að
mæta samkepni frá vöruflutning'-
bílum,' og lækkaði hún lámarkið á
vigt, en mér finst að flutningstaxt-
inn á slíkri vigt vera of hár. Til
dæmis að taka taxtann á 22C hundr-
aði frá mismunandi stöðum í Mani-
toba, ef 12,000 pund eru send í vagn-
hlassi, kostar það 28>úc hundraðið
og ef 6,000 pund eru send, þá 39JÖC
hundraðið.
Sparnaður á 12,000 punda vagn-
hlassi er mjög lítill, en á 6,000 punda
vagnhlassi er hann meiri, þegar tekið
er til greina, að áður þurfti að borga
fvrir 20,000 punda iámarksvigt á
vagnhlassi af svínum og kindum.
Það er enginn efi, ef taxtinn væri
lækkaður á léttari vigtinni, að meira
yrði sent með jórnbraut en á vö:u-
flutningsbílum.
14,000 punda lámarksvigt ætti að
vera á vagnhlassi af svínum á viss-
um tímum árs og alls ekki meir en
10,000 til 12,000 fyrir lömb.
Flutningur með vörubílum hefir
stórkostlega aukist á síðari árutn. og
sérstaklega á sumrin. Taxtinn er
afar mismunandi, alt frá 35C upp i
90C hundraðið. Einhver tilraun ætti
að vera gerð að jafna þenna taxta,
líkt og járnbrautirnar gera, eftir
mílnaf jölda.
Sölulaun á gripum er 8oc á haus-
inn og sölutorgsgjald 25C, alls $1.05.
Á ungviði 25C og 15C, alls 40C; á
svínum 20C og yc, alls 27C, og á fé
20C og 6c, alls 26C á hausinn.
Eigendur vöruflutningsbílanna
setja sinn taxta til að innibinda sölu-
' laun og sölutorgsgjald, en flytja svo
skepnurnar beint á sláturhúsin, og
hafa þenna gróða sjálfir
Flutningur beint til sláturhúsa.
Það er erfitt að sanna hver áhrif
beinn flutningur á búpening til slát-
urhúsa hefir á markaðsverð. Það
er alment viðurkent að á sölutorg-
unum sé verðtaxinn settur. Sólu-
torgin eru einu staðirnir, þar sem
samkepni í sölu á sér stað; þangað
koma kaupmenn til að kaupa og selja
í smáum og stórum stíl. Með bein-
um flutning til sláturhúsanna mink-
ar þörfin að kaupa á sölutorgunum.
Ef allir keyptu á sölutorgum mundi
verðlagið vera mjög líkt á vissum
tímum, en ef einhver hefir keypt
lægra verði, fyrir að hafa flutt beint
til sláturhúsanna, og notar það svo
til að selja ódýrara til smásalanna,
gerir það að verkum að hinir reyna
að kaupa með lægra verði til að mæta
samkepninni og afleiðingin verður
sú, að framleiðandinn fær minna
fyrir vöru sína. Samkepnin við að
selja verkað kjöt og kjötmeti er alt
of mikil og því nauðsynlegt fyrir
sláturhúsin að kaupa sem ódýrast.
Og óefað hafa sláturhúsin meira
tækifæri að kaupa ódýrara þegar
búpeningurinn er fluttur beint til
þeirra. Afleiðingin verður sú, að
sláturhúsin, eftir að kaupa góðar
byrgðir á þenna hátt, eru i örugg-
ari sess að selja kjötmeti og verk-
að kjöt af öllu tæi. Kaupendur og
seljendur á sölutorgunum eru leikn-
ir í sinu starfi og má því búast við
sanngjörnu og viðunandi verði, en
þegar bara kaupiandinn er laginn í
sinni list, er hætt við að framleið-
andinn beri lægra hlut.
Um tímabil um sumarið 1932, þá
minkuðu tvö af stærri sláturhúsun-
um kaup sin á sölutorginu ofan í
500 svín á mánuði, og hjá öðru af
þessum sláturhúsum, gekk þetta í
tvo mánuði, og óefað' voru þau að
kaupa ódýrara beint frá bændum á
þeim tíma. Á sama tíma keyptu sum
smærri sláturhúsin eins mikil eins
og 2,000 svin. Samskonar háttarlag
átti sér stað á sama tima með lamba-
kaup.
KAUPIÐ AVALT
LUMBER
THE EMPIRE SASH & DOOR CO. LTD.
HENRY AVENUE AND ARGYLE STREET.
VVENNIPEG, MAN. PHONE 95 551.
Vestan frá hafi
Heiðraði ritstjóri Lögbergs:
Um leið og eg hér með læt fylgja
þrjá dollara, borgun fyrir eins árs
tímabilið enn, langar mig til að biðja
um rúm í blaðinu fyrir nokkrar yfir-
lits hugleiðingar, þó ekki verði bein-
línis kallað fréttabréf, þvi fátt hefi
eg að skrifa, sem almenning við
kemur. Yfir fjörutíu ár hefi eg
stöðugt átt heimili í Winipegborg,
og nálega allan þann tíma verið
kaupandi Lögbergs, sem mér er nú
kærara að fá sent til mín, en nokkru
sinni áður, því nú er eg kominn í
fiintán hundruð mílna fjarlægð.—
Það var seint í ágúst, síðastliðn-
um, að eg, ásamt konu minni, flutti
hingað vestur að Kyrrahafinu. í
borginni Vancouver höfðum við
keypt hús og afráðið að setjast þar
að. Margs sakna eg nú, fyrst um
sinn, frá Winnipeg: fólksins, og
samvinnu með því í ýmsum félags-
skap. Hér tekur mig víst nokkuð
lengi að kynnast. íslendingar ekki
margir hér búsettir og mjög á dreif-
ing; þó hefi eg komið á heimili
nokkurra, sem eg þekti fyrir tugum
ára í Winnipeg. Vil eg nefna tvo
þá fyrstu húsfeður, er eg leitaði uppi
hér, af íslendingum, og vildi svo til
að þeir voru hiuir sömu, er eg kynt-
ist fyrst, fyrir f jörutíu árum, þá eg
kom ungur frá íslandi til borgar-
innar Winnipeg. Annar er W. B.
Anderson, sem tók mig heim til sín
af innflytjendahúsinu; en hinn var
Árni Friðriksson, kaupmaður. Kom
eg oft í hans veglegu matsöiubúð á
Ross Ave., og fékk þangað send mín
fyrstu bréf frá íslandi. Svona geng-
ur það: "víða liggja vegamót.-’ Eitt
er sem eg harma þó ekki, og það er
að þurfa ekki að mæta síðastliðnum
vetri eins og hann var í Winnipeg
og þar um slóðir. Hér hefir verið
sá indælasti vetur hvað veðurfar
snertir; menn hér muna ekki eftir
öðrum eins síðan 1922. Á annan í
jólum féll snjór, lítið eitt, er bráðn-
aði eftir þrjá daga. Aldrei kom svo
mikið frost að yfir smápolla hafi
frosið; en nóg er af þeim, því oft
rignir vikum saman. Þegar litið
rignir og sólin skín, sjást menn hér
berhöfðaðir, léttklæddir, eitthvað að
dútla í blóma- og jarðeplagörðum
við hús sín. Eg kann lítið að garð-
rækt; hefi þó allstóran blett, bæði til
arðs og prýðis, í kringum hús okk-
ar. Eg hefi sáð þar nokkrum mis-
munandi tegundum. 22. febrúar
vann eg i garðinum meiripart dags-
ins og plantaði þá í smábeð til
reynslu. Kartöflur eru nú farnar að
koma upp.
Úr því eg réðst nú til að rjúfa
þögnina að þessu leyti, svona opin-
berlega, langar mig til að láta les-
endur Lögbergs vita hvar eg er nú
niður kominn, þótt yfirborði fjöld-
ans varði það lítið, en margir af
þeim eru vinir mínir og ættingjar,
sem eg get aldrei komist yfir að
senda bréflega kveðju mína.
Mig langar til, af sérstakri ástæðu
að minnast iá Islendingadaginn síð-
asta, er Winnipeg-Islendingar höfðu
á Gimli. Dýrmætt þótti mér að geta
verið þar staddur og hafa tækifæri
á að heilsa og kveðja kunningjana,
áður en eg hvarf burt í fjarlægt
hérað. Öll árin mín í Winnipeg man
eg ekki til að hafa mist neinn ís-
iendingadag. í þetta skifti varð mér
dagurinn sérlega áhrifamikill gleði-
dagur, þótt i huga mér væru skiln-
aðarstundir frá nánustu ættingjum.
Eftir örfáa daga, hlaut eg að setjast
að á nýju heimili, ‘‘bak við fjöll og
djúpa dali’’ vestur við haf.
Fyrstu vikurnar beið eg nú þar
| óþreyjufullur eftir mínu kæra Lög-
bergi, færandi mér fréttir að aust-
an, á minu móðurmáli—lesmál, sem
engin ensk blöð, sem eg næ í til að
lesa, geta fært. Heyra má þó radd-
ir þannig hljóðandi, að Winnipeg
vikublöðin íslenzku mættu falla úr
sögunni, og að litlu yrði tapað;
menn hefðu alt birt i ensku blöðun-
um. Þeir sem lesa íslenzku samsinna
iví aldrei. Taka vil eg fram, að
nokkuð af lesmáli, sem Lögberg
befir nú fært lesendum sínum um
síðustu mánuði, hefðu engin
ensk blöð getað flutt. Nefni
eg nokkur atriði, sem mér varð hug-
næmasta lesmálið: Þær f jórar dá-
samlegu prédikanir, sem dr. B. B.
Jónsson flutti í kirkpi sinni, nýkom-
inii úr íslandsferð sinni. Einnig
ferðasögu vinar míns A. S. Bardals
um ísland. Eftir að hafa lesið hana,
skrifaði eg honum upp á góðan og
gamlan kunningsskap og komst með-
alannar þannig að orði, i því bréfi:
Unaðsfrétt barst ein til min,
innan um Lögbergs-fréttir:
áf íeðralandi frásögn þín
um fjallgöngur og réttir.
Svo næst vil eg nefna íslendinga-
dagsræðurnar: Ræðu Dr. B. J.
Brandson las eg nákvæmlega, þó eg
væri þar staddur um daginn. Misti
ég af að heyra hann flytja þá ræðu,
vegna þess að á þeim sama tima sat
eg i flugvél um átta hundruð fet
beint upp yfir ræðupalli, þar á
hringferð með flugmanninum Konna
Jóhannesson. Þótti mér mikið í var-
ið að vera svo hátt upp hafinn yfir
Dr. B. J. Brandson, þó eg gæti ekki
séð hann eða heyrt þá stundina.—
Konnie hafði loftfar sitt þannig út-
búið, að það gat tekið til flugs upp
af vatninu, og það þótti meira í
varið, en af þurru landi.
Mig hefir undrað að engin um-
getning skyldi sjást í sambandi við
allar auglýsingar og meðmælarit-
gerðir þessa Islendingadags, viðvíkj-
andi þessum vel þekta islenzka flug-
manni. Fyrir mörgum árum man eg
glögt eftir nokkurs konar loftfari,
“balloon,” sem enskir áttu, og fyltu
gasi og létu skríða í loft upp. I
körfu þar neðan í áttu tveir hundar
að sigla upp í vissa hæð, losna svo
við ‘’balloon”-inn og koma niður
hægt á fallhlíf, án þess að verða
meiddir. Þetta var nú notað sem
aðdáttaraf 1 fyrir einn Islendingadag-
inn, sem haldinn var í Winnipeg.
Mynd var af því og mikið talað um
og auglýst fyrirfram í íslenzku blöð-
unum. Þetta þótti nú afar merkilegt
á þeim döguni, og margir hlökkuðu
mikið til að fá að sjá þetta. Þegar
til kom, mistókst þessi sýning. Ein-
hversstaðar kviknaði í belg þessum,
svo hann varð ófær til flugs þann
daginn. Fjöldinn varð fyrir miklum
vonbrigðum. Gamanbragur var
saman settur um þetta atriði, og
hljóðar ein vísa úr þeim brag þann-
ig:
Ilið umrædda atvik skal grunda,
er það ei dálítið valt:
—Það átti að hefja upp hunda
í hundana fór það svo alt.
Síðan þessi saga gerðist hafa loft-
förin breyst og verið gerð fleygari
og fullkomnari.
Konnie Jóhannesson, sem er fædd-
ur og uppalinn i Winnipeg, að eg
hygg, er víst sá fyrsti íslendingur
hér vestan hafs, sem keypt hefir
flugvél og stjórnað henni sjálfur.
Nú var það ekkert aðdráttarafl á-
litið, né vert að auglýsast fyrir fram
þennan áminsta stórhátíðisdag ís-
lendinga, ])ó þessi framtakssami
flugmaður væri þar staddur, að
Gimli, aðalstöð íslenzku landnem-
anna, með þessa merkilegu fleytu
sína, sem öldur Winipeg-vatns vögg-
ugu hinn blíða sólskinsdag, þar við
sandinn. Hún var þar í kjölfari
flatbotnanna, sem þar sáust margir,
á frumbýlingsárunum; — merkileg
framför að eg álít.
Góður gestur kom til min nýlega;
það var Mr. Finnur Stefánsson frá
Winnipeg. Hann var að heimsækja
son sinn, sem hér er búsettur og til-
heyrir slökkviliði, eða máske rétt-
ara sagt eldliði, Vancouver-borgar.
Mikið þótti mér vænt um að eiga
NUGA-TONE ENDURNÝJAR
HEILSUNA
NUGA-TONE styrkir hin einstöku
líffæri, eykur matarlyst, skerpir melt-
inguna og annað þar að lútandi. Veitir
vöðvunum nýtt starfsþrek og stuðlar að
almennri velllðan. Hefir oft hjálpað
er annað brást. Nokkurra daga notkun
veitir bata. NUGA-TONE fæst hjá lyf-
sölum. Gætið þess að kaupa aðeins ekta
NUGA-TONE.
tal við Finn. Spurði eg hann frétta
frá gömlum átthögum og kunningj-
um í Winnipeg. Meðal annars
spurði eg hann um þennan hér á-
minsta flugmann. Sagði hann mér
að Konnie hefði keypt sér nýlega
fullkomnari og miklu dýrari flugvél;
væri nú í ferðum með hana norður
við \\Jinni]tegosis.
CABliAGE, Emkhuizen (Large
Packet)
C A R R O T, Chantenay Half
Long (Large Packet).
ONION, Yellow Globe Danvers,
(Large Packet).
LETTUCE, Grand Rapids. This
packet will sow 20 to 25 feet
of row.
ASTERS, Queen of the Market.
BACHELOR’S BUTTON, Fine
Mixed.
COSMOS, New Early Crowned.
CLIMBERS, Fine Mixed.
EVERLASTINGS, Fine Mixed.
CALIFORNIA POPPY, Fine
Mixed.
MIGNONETTE, Fine Mixed.
Svo óska eg yður, og vinum mín-
um, sem lesa þessar hugleiðingar,
góðs og gleðilegs sumars.
Vancouver, B.C.,
Skrifað á sumardaginn fyrsta.
Guðjón H. Hjaltalín.
FRA AKRANESI 5. APRÍL
Héðan hafa allir bátar róið und-
anfarna daga og komið með fullar
lestir og þilför. Áætlað er að alt að
100 þús. fiskar hafi komið hér á
land i fyrradag, og hefir aldrei fyr
aflast hér svo mikið og jafnt. Har-
aldur Böðvarsson lét í gær breiða
fisk. Lyra var hér á Akranesi í gær
I og lestaði hrogn og lýsi.—N. dagbl.
—
GEFINS
Blóma og matjurta fræ
ÚTVEGID EINN NÝJAN KAUPANDA AÐ BLAÐ-
INU EÐA BORGIÐ YÐAR EIGIÐ ASKRIFTAR-
GJALD FYRTRFRAM.
Frceið er nákvœmlega rannsakað
og ábyrgst að ölln leyti.%
TAKIÐ ÞESSU K0STAB0ÐI!
Hver gamall kaupandi, sem borgar blaðið fyrirfram, $3.00 áskrift-
argjald til 1. janúar, 1935, fær að velja 2 söfnin af þremur númerum,
1., 2, og V (i hverju safni eru ótal tegundir af fræi eins og auglýsingin
ber með sér).
Hver, sem sendir tvö endurnýjuð áskriftargjöld, $6.00 borgaða
fyrirfram, getur valið tvö söfnin af þremur nr. 1. 2. og 3 og fær nr. 4
þar að auki.
Hver, sem útvegar einn nýjan kaupanda og sendir áskriftargjald
hans, $3.00, fær að velja tvö söfnin úr nr. 1. 2. og 3., og fær nr. 4. þar
að auki. Hinn nýi kaupandi fær einnig að velja tvö söfnin nr. 1., 2.
og 3., og fær nr. 4. Þar að auki.
Allir pakkar sendir móttakanda að kostnaðarlausu.
NO. 1—ROOT CROP COLLECTION
Note The Ten Big Oversize Packets
BEETS, Half Long Blood
(Large Packet)
NO. 2.—ANNUAL FLOWER COLLECTION
Large Size Packets
NO. 3—SPENCER SWEET PEA COLLECTION
6 — Big Packets — 6
Here are six splcndid Spencer Sweet Peas that will hold their
own either in the garden or on the show bench. Conceded by
experts to be six of the best in their respective color class.
DEEP PINK, Pinkie — SALMON, Barbzara — CRIMSON Crim-
son King — LAVENDER, Austen Frederick Improved—BLUE,
Heavenly Blue — MAROON, Warrior.
NO. 4 — WINTER VEGETABLE COLLECTION
BEETS, Detroit Dark Red (Ounce). The best round red Beet.
Ounce will sow 100 fet of drill.
CABBAGE, Danish Ball Head (Large Packet). This packet will
grow 1,000 lbs. of as good cabbage as you ever tasted.
CABBAGE, Red Rock Pickling (Large Packet). This packet will
easily produce over 300 heads.
CARROT, Chantenay Half Long (Ounce). Ounce will sow 250
feet of drill.
PUMPKIN, Sweet or Sugar (Large Packet). Packet will sow
10 to 15 hills.
ONION, Yellow Glóbe Danvers (Large Packet). Will sow 25
to 30 feet of drill.
PARSNIP, Half Long Guernsey (Ounce). Ounce enough for
250 feet of drill.
SQUASH, Imported True Hubbard (Large Packet). Sufficient
seed for 12 to 20 hills.
VEGETABLE MARROW, Long White Vining (Large Packet).
Packet will sow 20 to 25 hills.
TURNIP, Purple Top Swede (Ounce). Will sow 300 feet of row.
Sendið áskriftargjöld yðar í dag
(Notið þennan seðil)
To THE COLUMBIA PRESS, LIMITED, Winnipeg, Man.
Sendi hér með $............sem ( ) ára áskriftar-
gjald fyrir “Lögberg.” Sendið póst frítt söfnin Nos. :
Nafn
Heimilisfang
Fylki ................................................
----- ■ ■■■.- " ^ ■■■■ ■=5^=!’E
PARSNIP, Early Short Round
(Large Packet).
RADISH, F'rench Breakfast
(Large Packet).
TURNIP, Purple Top Strap
Leaf. (Large Packet). The
early white summer table
turnip.
rURNIP, Swede Canadian Gem
(Large Packet).
ONION, White Pickling (Large
Packet).
MATHIOLA, Evening Scented.
Stock.
POPPY, Shirley Mixed.
PETUNIIA, Choice Hybrids.
SURPRISE FLOWER
GARDEN.
SNAPDRAGONS, New Giant
Flowered.
SPENCER SWEET PEAS —
Mixed.