Lögberg - 15.11.1934, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 15. NÓVEMBER, 1934.
5
Greiði atkvæði með
JOHN QUEEN
sem borgarátjóra
og V. B. ANDERSON og
J. SIMPKIN
sem bæjarfulltrúa fyrir 2. kjördeild
Til skólaráðs—H. B. SMITH
Frambjóðendur hins óháða verkamannaflokks.
JOHN QUEEN,
borgarstjóraefni hins óháða verka-
mannáflokks við kosningar þær til
bæjarráðs, er fram fara á föstu-
daginn þann 23. þ. m.
vöxnu, góðu og trygglyndu dýr. Þeir
finna kraftana þverra, en þeir eru
glaðir og ánægðir, vegna þess að
þeim líður vel, og þurfa ekki fram-
ar neitt að starfa. Það er svo in-
dælt að vita af þessu og finna það.
En þeir eru kvíðnir og hræddir við
aS falla fyrir aldur fram. Um það
á eg ógleymanlega endurminning:
Switser Lyngbye, konferenzráð,
var látinn, og hafði lagt svo fyrir,
að hestur hans' yrði ekki seldur að
honum látnum. Það var því ekki
um annað að velja, en fella hestinn
þess vegna varð mín þunga byrði,
dag einn, að teyma hann í slátur-
húsið, þar sem hann átti að skjót-
ast. En hesturinn var, svo að segja,
óteymandi heiman frá. Hann vissi
hvað til stóð.
Aldrei hefi eg gengiö þyngri spor,
og með mestu erfiðismunum kom eg
hestinum alla leið. Þegar inn i slát-
urhúsið kom, dró eg upp úr vasa
mínum sætindi, og gaf honum, en
hann snerti það varla, heldur mændi
sorgbitinn á mig, stórum, gljáandi
augum. Þá gat eg ekki lengur tára
bundist og ruddist út, en á flótt-
anum sá eg hvernig blessað dýrið
sveigði höfuðið, og fylgdi mér með
augunum ... Svo var bundið um
augu hans . . . og skotið reið af.
En eg veit með vissu, að síðustu
hugsanir hans voru hjá mér. Næstu
nótt varð mér ekki svefnsamt.
Menn geta hlegið að mér, þess
vegna,—eg er nú einu sinni þannig
gerður, og öðruvísi ekki. Sá, sem
alið hefir allan sinn aldur á meðal
hesta, eins og eg hefi gert, hann
hlýtur að unna þeim hugástum.”
—Dýraverndarinn.
Orð, sem ekki gleymast
Fyrir nokkrum árum kom út bók
á ítölsku, sem var þýdd á ótal
tungumál. Ilöfundurinn heitir
Giovatli Papini. Varð hann stór-
frægur fyrir þetta ritverk sitt. Er
það æfisaga Krists. Kafli sá, sem
fylgir er út af spádómi frelsarans
um endurkomu hans og endir ver-
aldar.
Frelsarinn telur til ýmsa við-
burði, sem munu gerast fyrir end-
urkomu hans. (Sjá Matt. 24). Læri-
sveinarnir spurðu : “Hvert er tákn
tilkomu þinnar og enda veraldar?”
Hvað mun nú óliðið af þeirri tíð,
sem er undanfari tilkomu Drottins.
Verðum vér, sem nú njótum sólar-
ljóssins í tölu þeirra lifandi, þegar
sá atburður gerist? Eða verða
börn vor og barnabörn til þess að
sjá þessa atburði, eftir að vér er-
um orpnir mold og ösku?
Viðburðir þeir, sem frelsarinn
telur tákn endurkomu sinnar eru
meðal annars: Gyðingaríkð líður
undir lok; Jerúsalemsborg er refs-
að og musterið eyðilagt; margir
falsspámenn koma og afvegaleiða
marga.
Þessar ræður Drottins innihalda
bæ5i eyðing Júðríkisins og endir
heims, þótt hann tali um það óað-
greint.
Spádómurinn um Júðaríkið rætt-
ist bókstaflega hér um bil fjörutíu
árum eftir að Kristur var kross-
festur. Hvenær endurkomu hans
ber aS, veit enginn.
Falskristar, spámenn og postul-
ar, skriðu út úr fylgsnum sínum og
fyltu Júdeu. Uppreisn gegn Róm-
verjum og innanlands óeirð logaði
um alt landið. Jerúsalem og helgi-
dómur Guðs flaut í blóði. Cestus
Galbus hinn rómverski hershöfð-
ingi settist um borgina, en varð að
hverfa frá og bíða ósigur. Þá mint-
ust kristnir menn orða frelsarans,
sem voru til heimilis í Jerúsalem,
og flýðu til Pelabæjar, sem er norð-
an og austan við Jórdaná.
Samkvæmt fyrirskipunum Vesp-
asian keisara, settist Titus sonur
hans um Jerúsalem. Hófst um-
sátrið á páskadaginn árið 70. Nú
gengu í garð hræðilegir dagar.
Menn bárust á banaspjótum innan
borgar. Hungur var svo mikið, að
mæður lögðu hönd á lífsafkvæmi
sín sér til viðurværis. Borgin féll
í hendur Titusar og musterið var
brent. Mikill hluti borgarbúa var
tekinn af lífi með því að krossfest-
ast og högginn, eftir að við þraut
til krossgerðar. Óteljandi grúi var
seldur í þrældóm. Jóhannes postuli
og margir aðrir voru enn á lífi, þeg-
Greiðið atlcvæði með
George R.
BELTON
sem bæjarfulltrúa fyrir
2. kjördeild; iáihugamanni
um bæjarmál.
Merkið töluna
1
við nafn hans á listanum
ar þessir atburðir gerðust. Margir
heyrðu ræðu frelsarans um þessa
atburði og voru þeir sjónarvottar
þess, hve nákvæmlega rættust orð
frelsarans. Guðsmorðingjarnir
höfðu meðtekið refsingu sina, eftir
því sem frelsarinn spáði. Musterið
lág í rústuip og þjónar þess voru
tvístraðir um allar jarðir.
Spádómurinn um heimsendi hefir
ekki ræst enn. Hvenær mun koma
að þeirri stundu, þegar Guðs sonur
birtst í skýjum himinsins og englar
boða komu hans með snjöllum
lúðraþyt ? Drottinn segir að, enginn
geti verið viss um hvenær sú stund
rennur upp. Hann segist muni koma
eins óvænt og elding; eins og hús-
ráðandi, sem fer i langferð og kem-
ur heim aftur án fyrirvara. Vér
verðum að vera vakandi og vel und-
irbúnir að taka á móti honum, þegar
hann kemur.
En þótt frelsarinn ákveði ekki
vissan dag tilkomu sinnar, getur
han þó um ýmislegt, sem ber við
áður en hann kemur. Er aðallega
um tvent að ræða: Gleðiboðskap-
urinn skal berast öllum þjóðum og
Jerúsalem skal ekki fótum troðin
af heiðingjum. Þetta tvent hefir
þegar ræzt á okkar tið. Ef til vill er
ekki langt að bíða hins mikla og
dýrðlega dags Drottins.
Það er ekki nokkur þjóð til, hvort
sem hún telst á háu eða lágu menn-
ingarstigi, að sporgöngumenn post-
ulanna hafi ekki flutt meðal hennar
guðlegan boðskap. 1918 voru Mú-
hameðstrúarmenn sviftir umráðum
Jerúsalemsborgar og talað er um að
koma á stofn gyðingaríki í landinu.
Samkvæmt orðum Hósea spámanns,
er ekki dags Drottins lengi aS bíða,
eftir að ísraelsmenn hylla son Da-
víðs *og snúa sér óttafullir til Guðs
allrar miskunnar.
Ef að spádómar frelsarans um
heimsendi rætast eins nákvæmlega,
eins og rættust spádómar hans um
eyðilegging Jerúsalemsborgar, fer
naumast hjá því, að þess er ekki
lengi að bíða.
Nú standa þjóðir á öndverðum
meið og berast á banaspjótum.
Jarðskjálftar, landfarsóttir, bjarg-
arleysi og margskonar viðsjár meðal
manna veldur margskonar flokka-
drætti. Um hundruð ára hefir boð-
skapur frelsarans verið boðaður á
nálega öllum tungumálum heimsns.
Og enn ber að minnast orða frels-
arans:
“En eins og á dögum Nóa, þannig
mun verða tilkoma -mannsins sonar;
því að eins og menn á þeim dögum,
átu og drukku, kvæntust og giftust,
alt til þess dags, er Nói gekk inn í
örkina, og visssu eigi af fyr en
flóðið kom og tók alla, — þannig
mun verða tilkoma mannsins sonar.
Sömuleiðis eins og var á dögum
Lots: menn átu, drukku, keyptu,
seldu, plöntuðu og reistu hús, en á
þeim degi, er Lot fór úr Sódómu,
rigndi eldi og brennisteini af himni
og tortýmndi þeim öllum. Eins mun
verða á þeim degi, er mannsins son-
ur opinberast.
Þetta eru daglegir viðburðir nú á
dögum. Menn eta og drekka, gift-
ast og koma upp afkvæmum, kaupa
og selja, sitja við skriftir og leika.
Nálega enginn man eftir honum,
sem kemur óvænt að næturlagi.
Enginn býr sig undir að taka á móti
herra hirnins og jarðar, en einn er
konungur konunganna og drottinn
drotnanna. Hann mun koma að
öllum óvænt. Enginn horfir til
lofts, ef vera kynni að sæist blika
frá austri eldingarljós tilkomu
Dróttins.
Hið sýnilega líf manna sýnist nú
a dögum svipað óráðsdraumum
manns, sem haldinn er af ólæknan-
legri hitaveiki. Menn virðast vak-
andi að vísu, vegna þess að þeir eru
á sífeldu flugi fram og aftur. Þeir
leggja alla ástundun á þá hluti, sem
eru mold og aska og þar að auki
skaðsamlegir. Þeim er aldrei litið til
himins, en þeir eru hræddir hver
við annan, þó að þeir séu bræður.
Ef til vill bíða þeir þess, að vera
vaktir á síðustu stundu af þeim, sem
eru dánir fyrir löngu síðan, sem
líka munu rísa upp, þegar hinn upp-
risni Drottinn kemur.
N. ó. C. þýddi.
‘ ‘ Sigurinn er venja
hans.”
Til
borgarstjóra
greiðið atkvæði
með
Bæjarfulltrúa
ri
Merkið þannig
gagnvart nafni
hans
I
Brot úr ferðasögu
Eftir Knút Arngrímsson.
(Passíusálmarnir á þýzku)
. . . Póstbíllinn, sem gengur milli
Gleidingen og Sehnde, brunar eftir
þjóðveginum. Óslitnar raðir af
eplatrjám og perutrjám með full-
þroskuðum ávöxtum standa með-
fram veginum á báðar hendur. Með
alllöngum millibilum koma sveita-
þorpin í ljós innan um rennsléttar
akurbreiður. Við sjóndeildarhring-
inn gnæfa rjúkandi verksmiðju-
reykháfar við himin. Öldótt sléttan
mókir í brennandi hádegisskmi.
Eitt af þessum rauðu múrsteins-
húsaþorpum heitir Wirringen, og
þangað er ferðinni heitið þennan
sólríka septemberdag. Á viðkomu-
staS póstbílsins við þorpsjaðarinn
þarf eg einskis að spyrja, þvi mað-
urinn, sem við ætlum að hitta,
stendur þar og býður okkur velkom-
in. Það er Wilhelm Klose, prestur,
hinn góðkunni íslandsvinur. Hann
bíður okkar þarna við veginn og
fylgir okkur heim til sín, kvikur á
fæti, sem korungur væri, þótt hann
sé nú orðinn 77 ára.
Elest blóm og tré, sem fyrir augu
ber þarna í Neder-Sachsen, eru
annarar tegundar en títt er um gróð-
urfar norður á Fróni, en í garðin-
um við dyr prestssetursins í Wir-
ringen standa stofnbein og limfög-
ur birkitré, og ilmur þeirra minnir
á ilminn í Vaglaskógi. 1 skrifstofu
prestsins er einn bókaskápur með
eintómum bókum á íslenzku eða um
ísland, og íslenzki fáninn stendur á
borðinu, þegar sezt er að snæðingi.
“Eg hefi miklar mætur á, að ís-
lendingar komi til mín,” segir Wil-
helm Klose. Það hefir vist heldur
ekki liðið svo ár um langa hrið, að
Islendingur hafi ekki komið á þetta
heimili, og sumir hafa dvalið þar
langvistum. Gestrisni þeirra hjón-
anna hygg eg enginn muni geta
gleymt, sem hennar hefir notið.
Wilhelm Klose hefir lagt sig mjög
eftir tungu og bókmentum Norður-
landaþjóða. Hann er skáld gott, og
hefir þýtt á móðurmál sitt f jölda af
kvæðum af Norðurlandamálum. Þar
á meðal eru mörg íslenzk kvæði,
sem hann hefir þýtt af mikilli prýði.
Er allmikl syrpa af þessum þýðing-
um geymd í handriti á Landsbóka-
safninu.
Sumarið 1029 tók hann sér ferð á
hendur til íslands, og ferðaðist þar
um i 6 vikur. Er honum mjög ljúft
umræðuefni að rifja upp minning-
arnar frá þeirri ferð, og er aðdá-
unarvert, hve miklum kynnum hann
hefir náð af landi og þjóð með jafn.
stuttri viðdvöl.
“Hér hefi eg dálítið, sem þér haf-
ið ef til vill gaman af að skoða,”
segir hann við mig og réttir mér
all-stórt handrit. Eg tek að grensl-
ast eftir, hvað handrit þetta hafi að
geyma, og ekki verður forvitni mín
og undrun minni, er eg sé, að þetta
er þýzk þýðing af Passíusálmunum.
“Tvö undanfarin ár hefi eg unn-
ið að þessari þýðingu og nú er henni
lokið,” segir öldungurinn og sigur-
gleði ljómar í ljúfmannlegu andliti
hans.
Hann les mér nokkra sálma.
Þýðinguna virðist hvergi bresta
trúnaö vð frumheilclina. Hugsun
Hallgríms virðist hvergi seld með
afslætti. í þýzkabúningnum birtist
hún ylrík og innileg, lík og í ís-
lenzku orðunum, sem Hallgrímur
reifaði hana í. Og hljómur ljóð-
anna er undarlega íslenzkur. Til
þess að láta sem mest af hinu ís-
lenzka haldast í þýðingunni hefir
þvðandinn ekki talið það eftir sér,
að ríma alla sálmana með stafrími,
—stuðlum og höfuðstöfum. Sú
rímregla er sérkenni íslenzks kVeð-
skapar Á þýzku er yfirleitt ekki
ort þannig. Þó biegður slíku fyrir
hér og þar í ljóðum þýzkra skálda,
en þó ekki líkt því eins föstum regl-
um bundið eins og í íslenzkum kveð-
skap. í eyrum Þjóðverja gefa
stuðlar og höfuðstafir ljóðum sér-
kennilegan blæ. En mér er sagt,
að þeim dyljist ekki fegurð slíkrar
ljóðagerðar og sá þróttur, sem staf-
rímið gefur hinu bundna máli.
Þýðingunni fylgir all-langur inn-
gangur eftir Wilhelm Klose, um ís-
land, um æfi Hallgríms Pétursson-
ar, um þýðingu Passísálmanna fyr-
ir andlegt líf Islendinga, og vikur
hann einnig að kenningúm Dr. Arne
Möllers um uppruna sálmanna, og
þeim þýðingum af þeim á önnur
tungumál, sem gerðar hafa verið.
Wilhelm Klose hefir unnið þetta
verk í tvennuin tilgangi. Annars
vegar vildi hann kynna þjóð sinni
íslenzkan anda og íslenzkan bók-
mentaf jársjóð. Hins vegar vildi
hann gefa löndum sínum kost á að
ausa af þeim gnægtabrunni krist-
inna hugsana, sem í Passíusálmun-
um er fólginn. Enn hefir ekki tek-
ist að fá útgefanda að þýðingunni.
Veldur því kreppa sú, er ríkir nú
á sviði bókaútgáfu á Þýzkalandi sem
annarsstaðar Er óskandi, að þess
verði ekki langt að bíða, að þetta
ágæta verk hins þýzka Islandsvinar
komi fyrir almenningssjónir, og
eigi sinn þátt í að kynna íslenzkan
anda þeim, er þýzka tungu lesa.
Munchen 20. sept. 1934.
—Kirkjubl.
Gjafir í ‘Jubilee, sjöðinn
Á næsta kirkjuþingi verður minst
fimtíu ára afmælis Hins. ev. lút.
kirkjufélags Islendinga í Vestur-
heimi. Aðal hlutverk kirkjufélags-
ins er viðhald og efling kristnihalds
í bygðum vorum. Það er vort
heimatrúboð. Að borin sé fram
frjáls afmælisgjöf til þess, auk
hinna venjulegu árlegu tillaga til
starfseminnar, á að vera einn þátt-
ur í hátíðahaldinu næsta ár. Engin
gjöf i sjóðinn má fara fram úr ein-
um dollar frá hverjum einstaklingi,
þó allar minni gjafir séu vel þegn-
ar. Þar sem ástæður leyfa gætu
margir eða allir meðlimir í fjöl-
skyldu tekið þátt og væri það æski-
legt,
Áður auglýst .......$101.60
Safnað af J. J. Myres,
Mountain, N. D.
Freman Einarsson .......... 1.00
Árni F. Bjarnason.......... 1.00
Mrs. A. F. Björnson........ 1.00
Mr. og Mrs. Th. V. B.jörnson 0.50
V. A. Björnson . •..........0-5°
Mr. og Mrs. Sten. Hanson. . 0.50
Guðmundur Jónasson ........ 0.50
G. B. Nupdal............... 0.25
H. G. Guðmundson .......... 1.00
O. G. Guðmundson .......... 1.00
Veiga Nupdal ...............0.70
H. K. Halldorson........... 0.50
Thos. Halldorson ...........0.50
Mrs. T. Halldorson .........0.50
Wm. Halldorson .............0.50
S. IT. Halldorson ........ 0.50
Louis Hillman ............. 1.00
W. G. Hillman ............ 1.00
Mrs. W. G. Hillman ........ 1.00
Halldór Björnson ...........0.50
Louis Byron ................ 1.00
F. A. Björnson ............ 1.00
Steve Hallgrimson .......... 1.00
Kristjana Sigurdson......... 1.00
J. K. Johnson............... 1.00
S. K. Johnson .............. 1.00
Björn Jonasson ............. 0.50
Mrs. Björn Jonasson .........0.50
J. A. Hanson................ i.oo
G. A. Kristjanson.......... 1.00
Th. Steinolfson ............ 1.00
A. Olafson................_.. 1.00
Mrs. H. Olafson ............ 1.00
J. J. Myres...............*. 1.00
Mrs. J. J. Myres ........... 1.00
H. T. Hjaltalín............ 0.50
Miss Nanna M. Hjaltalín .... 0.25
S. T. Hjaltalín ............ 0.25
Sent til féhirðis:
Mrs. G. K. Breckman,
Lundar .................. 1.00
Mrs. Asdís Hinriksson, Gimli 1.00
Miss Guðrún Johnson ........ 1.00
Alls ................$133-55
Kvittað fyrir með þakklæti,
S. O. Bjerring.
13. nóv., 1934.
$1 0 fyrir 5c
EINTJ sinni, segir gömul saga, stóð
maður nokkur á gatnamðtum með
bakka fullan af tlu dollara seðlum og
; bauð þá þeim sem fram hjá gengu fyr-
ir fimm cent hvern. En hann seldi
engan t
Ailir hafa einhverntma heyrt þessa
sögu. Sagan er sögð vanalegast til
þess að sýna fram á að almenningur,
yfir það heila tekið sé—ef vér megum
nota það orð—fremur heimskur. Sleppa
tækifæri til að fá tíu dollara fyrir
nikkel?—en sú skynsemd! Aftur virð-
ist oss að tilgangur sögunnar sé allur
annar. Eiginlega það sem hún segir er
það að þér getið ekki ndð viðskiftum
rín þcss þér hafið öðlast tiltrú. Tíu
dollara seðlarnir hafa áreiðanlega sýnst
vera fullgildir þeim sem framhjá gengu
í dæmisögunni. Engar hömlur voru
lagðar á kaupskapinn, og alt virtist
vera 100% rétt nema það—að þeir
þektu ekki seljandann. Hafandi engln
kynni af honum hikuðu þeir sér skyn-
samlega við það, að hætta jafnvel
nikkel, fyrir þenna varning hans. pótt
hann byði þeim 20,000% ábata á kaup-
unum, þá gat hann ekkert selt af því
hann skorti TIL.TRÚ þeirra. Einhver
hin mesta eign EATON’S, ef ekki hin
allra mesta,—er tiltrúin er það hefir
eignast um alt Vesturlandið. — Tiltrú
er vaxið hefir upp með sameiginlegri
virðingu er bæði hafa borið hvort fyrir
öðru I meir en 25 ár. 1 huga Ibúa
Vesturlandsins er vöruskrá EATON’S
viðskiftastofnun — “markaðsskrá Can-
ada” — hver staðhæfing hennar tekin
sem algerlega ábyggileg og áreiðanleg
—hver pöntun eftir henni gerð, með
þeirri óbifanlegu sannfæringu, “að það
sé áhættulaust að spara sér hjá
EATON.”
ST. EATON Cí.™.
&eat ín ríllínd
CLEANLINES5 OF PLANT AND PRODUCT
Drewry’s
OLD CABIN ALE
established 1877 Phone 57 221
40
Hafið í huga hreinindi ölsins og; ölgerðarinnar