Lögberg - 13.06.1935, Blaðsíða 2

9
LÖGBERG, FIMTUDAGININ 13. JÚNf, 1935.
Að Tröllakirkju
Uni 1881 kyntist eg gamla mann-
inum, sem sagöi mér eftirfarandi
sögu. Eg var J>á unglingur, og eins
og unglingar voru á þeim tíma yfir-
leitt, var eg sólginn í að heyra sög-
ur, ekki sízt ef þær voru dulrænar og
óskiljanlegar. Tæplega þarf að taka
þaS fram, aS þá trúSi eg öllu skil-
yrSislaust og dómgreindarlaust, og
þá jafnvel helzt því sem dulrænast
var og ótrúlegast.
Þar sem þessi kynlegi fyrirburS-
ur gerSist er hér ræSir um heita
Snjófjöll ekki allangt frá Holta-
vörðuheiSi. ÞaS er á suSaustan-
verSum VesturlandsfjallgarSS, þar
sem þrjár sýslurnar mætast, Mýra-
sýsla* Strandasýsla og Dalasýsla,. Sá
er mér sagSi söguna var AuSunn í
JötnagörSum, Hann var sonur
Andrésar í SmiSjumúla og var þá
(1881) háaldraður maSur og flutt-
ur frá JötnagörSum aS Selvatni.
Hóf hann söguna á þessa leiS:
Víst man eg þaS eins vel og þaS
hefSi skeð i fyrradag. Eg var 15—
16 ára að aldri, er faSir minn og
fleiri Sand-dælingar fóru lestaferS fjöll> hólar vellir eru okkur sama
norSur á BorSeyrartanga. ÞaS var ( °g andrúmsloftiS er ykkur. ÞjS
um JónsmessuleytiS í indælli hásum- gang>ð, hrærist og lifiS i gufuhvolf-
arsblíSu. Fóru þeir fyrir norSan J inu- an l3ess >iS takiS eftir l)vi‘
f jöll sem kallaS var, en þaS er um | Sama er aS segja um lagardýnn, þau
dagleið skemmra en vanalegi þjóS- | lifa °S hrærast ’ vatnmu an þess að
vegurinn. Ekkert sérlega sögulegt .hafa l5658 vitneskju sjálf. í því þótt-
bar viS í kaupstaSarferSinni fyr en ’ ist eS heHa háa °S skæra klukkna-
á heimleiS. Minnir mig aS þaS væri hrinSing °S vaknaSl eS vlS- en fanst
á sjálfa Jónsmessunóttina, aS tjald- . undarlega v.S bregða þar sem eg la
að var þar sem kölluð er Trölla- 1 staS 1 tÍaldmu °S eS hafSl
Margir ftlíta að ef ekki ráðist fram úr stjórnmála vandræðum Frakkland nú á næst-
unni, geti vel svo farið að Fascistar þar í landi hrifsi völdin í sínar hendur. Leiðtogi þess
flokks, til hægri á myndinni, er Colcmel Alain de la Rocque. Til vinstra sjást Fascistar
á skrúðgöngu.
kirkja. ÞaS er mjög fögur og stór-
fengileg klettaborg, hér um bil á
miSri fjalleiS þeirri er þá var farin.
Þessi einkennilega klettakapella
lagst fyrir um kvöldiS eSa nóttina,
þá er til náða var leitaS.
Svona eSa þessu lika drauma hef-
ir mig oft dreymt, sagði AuSunn
stendur ein sér, en þó ekki ýkjalangt J Samh frá JötnagörSum, og varð
frá svo kölluðum Snjóf jöllum ; þar i
kring er landslag fallegt og grösugt,
eftir því sem vænta má uppi á regin-
fjöllum. í kringum sjálfa kirkj-
una eru á aðra hliS smátjarnir
vaxnar þéttri og hárri ljósastör, en
á hina eru mýrlendisflákar vaxnir
rauðu hringabroki. Örnefnið
(Tröllakirkja) mun hafa verið
dregiS af því aS hamraborg þessi
er mjög lík venjulegri kirkju í lög-
un. Klettstrýta er á öðrum enda
bergsins og þar upp á ofurlítill grasi-
gróin þúfa, svo aS mjög líkist
kirkjuturni. Þegar allir voru til
náða komnir þetta kvöld í tjaldinu
og eg meS samferSamönnunum var
sofnaður, dreymdi mig aS eg heyrði
klukknahringingu eins og þá er fólk
er kallaS til tiða. Þótti mér öldruS
kona bláklædd koma inn í tjaldið og
ávarpa mig á þessa leið : “Sæll vertu
AuSunn litli, ef þig fýsir aS heyra
tíSir og helgar athafnir meðal vor
álfanna, skaltu upp standa og ganga
meS mér.” Þóttist eg svara:
“Gjarnan vildi eg af þér fræðast
um eitt og annaS, en eg veit ekki
hver þú ert.”
Þótti mér hún þá líta til min góS-
látlega og segja: “Eg er nábýlis-
kona ykkar Andrésar föSur þins og
heiti ÞjóSbjörg; liggja ættir okkar
saman.” Þóttist eg þá upp standa og
ganga út með þessari ókendu ætt-
systur minni. Sé eg þá hvar ekki all-
langt frá tjaldi okkar stendur veg-
leg kirkja uppljómuS og drífur fólk
aS henni hvaðanæfa. Heyri eg að
hafinn er messu söngur og opnar
stóðu dyr kirkjunnar, en fyrir altari
stendur öldungur gáfuglegur, hvít-
ur af hærum og tónaði eitthvaS er
eg ekki skildi. Var hiS hvíta skegg
hans svo sítt aS mér fanst sem þaS
mundi ná niSur um geirvörtu. Nú
brá mér undarlega viS, því er eg fór
aS virða fyrir mér áttirnar, tók eg
eftir þvi að þetta drottins hús sneri
öfugt viðaðrar kirkjur, og mundi
eg að mér hafði verið sagt að allar
kirkjur ættu að snúa i austur og
vestur, en þessi snéri í norður og
suður. Lítur þá ÞjóSbjörg á mig
og segir. “ViS höfum eðlisávísanir
fyrir áttum, þar sem þiS mensku
mennirnir hafið fyrir fram ákveðnar
áttir.” Flaug mér þá í hug að hún
sæi eða heyrði það sem eg hugsaði.
Þá segir ÞjóSbjörg: “Já, viS lesum
hugsanir manna þegar viss skilyrði
eru fyrir hendi.” Nú datt mér í
hug: “Svona er þá Tröllakirkja aS
innra útliti, þetta, sem fyrir okkar
augum er aSeins fögur klettaborg.”
“Já,” segir ÞjóSbjörg, “hamrar og
hugsi eftir aS hafa sagt mér þessa
draumvitran sína.
AuSunn gamli frá JötnagörSum
var einn af þessum óskólalærðu en
sjálfmentuSu íslenzku afdalakörl-
um, athugull og fáskiftinn, en ein-
kennilega f jölfróSur og margvitur á
ýmsum sviðum, þrátt fyrir mentun-
arskort á nútíma mælikvarSa. Þar
sem alt er hnitmiSaS viS lögskip-
aðar og fyrir fram manngildismetn-
ar skólagöngur. Þó nú séðu liSin
full fimtíu og þrjú ár síSan eg
kyntist þeim mæta manni, stendur
hann mér ennþá ljóslifandi fyrir
hugskotssjónum, bæði að því er ytra
atgerfi og mörg sálarlifs einkenni
snertir, og það svo mjög á und-
an mörgum, já, flestum skólabókar-
lærðum spekingunum, sem mér hef-
ir auSnast aS mæta um dagana. Ekki
svo aS skilja aS AuSunn frá Jötna-
görSum sé sá eini, er slíkar minn
ingar lifa af í huga mínum, frá
æskuárunum, því þar er heill hópur
margfróðra manna og kvenna, er
skiliS hafa eftir í huga mér heil-
brigSari þroska, en mér hefir annar-
staSar auðnast aS þekkja.
M. Ingimarsson.
Abyssinía
Eins og öllum er kunnugt, hafa
um undanfarna mánuSi borist, svo
aS segja daglega, fréttir í blöðun-
um og gegnum útvarpiS um ófriSar-
horfur milli ítalíu og Abyssiniu, út
af landamæraþrætu. ítalíu er flest-
um kunnugt um, aS meira eSa minna
leyti, og þá þjóS er þar býr; en hvaS
Abyssiniu viðvíkur er almenningi
ókunnara, bæði um þjóSina og land-
ið. Mér hefir þvi dottið í hug að
snúa á íslenzku fáeinum atriSum úr
hinum fróðlegu ferSapistlum Mr.
Pierre van Paassen, sem birst hafa
undanfariS í laugardags-fylgiblaði
Winnipeg Free Press, ásamt öSrum
upplýsingum, er eg hefi komist yfir
viSvíkjandi Abyssiniu.
Land þetta, er hér um ræðir ligg-
ur í Austur-Afríku, skamt vestur af
suðurenda RauSahafsins, á milli 30
og 12° N. og 340 og 470 A.
AS Abyssiniu liggur: aS sunnan,
Eritrea (er tilheyrir ítalíu) aS vest-
an, Sudan, aS sunnan Kenya, og
sunnan og suSaustan ítalska Soma-
liland, og aS austan Brezka Somali-
land, og lítil landspilda, er tilheyr-
ir Frökkum, sem liggur á milli
Abyssiniu og RauSahafsins.
LandiS er aS miklu leyti umgirt
risavöxnum fjöllum, og helbleikum
eySimörkum. Hitinn á eyðimörkum
þessum er afskaplegur, svo hvítum
mönnum er þar ekki lift til lengdar.
Austan fjallgarSsins er gróðursæl
háslétta, sem hallar til austurs, og
þróast þar ágætlega vel, allar hita-
beltisjurtir og ávextir. LandiS er
svipaS aS stærS og Frakkland, þó
dálítið minna. Abyssinia er afar
auSug af málmum, svo sem gulli,
platínu, silfri, kopar og járni. Sagt
er og að olía muni vera þar í jörðu,
í stórum stíl; í einu orSi sagt, nátt-
úruauðæfi landsins/eru afar mikil,
og mun það vera ástæSan fyrir þvi
að ítalir og aSrar þjóSir hafa auga
staS á landinu.
Land þetta liggur hvergi aS sjó,
en ein járnbraut liggur frá höfuS
borg landsins, Addis Abeba, til
sjávar, í gegnum landeign Frakka
viS RauSahafiS.
Land þetta og þjóS á sér æfa-
gamla sögu, sem nær til baka um
5,000 ár; á því tímabili hafa engar
útlendar þjóðir, getaS lagt lagdið
undir sig, og mun þaS mest aS þakka
hinum öfluga varnargarSi,' sem
liggur umhverfislandiS, sem er fjöll
og ófærar eySimerkur.
ÞjóSin er kristin, og er hin copt-
iska kirkja þjóðkirkja þar í landi;
svipar henni i kenningu og siSum
til grisk-kaþólsku kirkjunnar; Hún
mun telja sig elsta allra kristinna
kirkjudeilda. Þessar fáu athuga-
semdir, eru skrifaðar til skýringar
á frá sögn Mr. Pierre van Paassen,
er hér fer á eftir.—Þýð.
Japanar í Abyssiniu.
Japanar hafa á síðustu árum lagt
afarmikiS kapp á aS útbreiða verzl-
un sina og viSskifti víSsvegar um
lönd. ISnaSarvarningur þeirra er
smekklegur og vel gerður og afar-
ódýr. Hafa þeir því reynst skæðir
keppinautar annara iSnaðarþjóða, á
heimsmarkaSinum. Nú upp á síS-
kastiS hafa þeir seilst vestur á bóg-
inn til Austur-Afríku, og hafa þeir
þegar náS þar talsverðri fótfestu,
og þá sérstaklega í Abyssiniu. Alls-
lags varningur frá Japan streymir
þangaS, þar á meðal vopn og her-
týgi af öllum tegundum, af nýjustu
gerS. Japanskir verkfræðingar hafa
umsjón og stjórna öllum stórbygg--
ingum í Addis Abeba, sem stjórnin
lætur gera, svo sem skólum, sjúkra-
húsum, hermannaskólum og hvers-
kyns landvörnum, vegum og brú-
firbyggingum ; þeir eru aS leggja tal-
þræSi um alt landiS.
Tollgæsla, stjórnarskrifstofur og
allar peningastofnanir í landinu, eru
undir stjórn ungra og ötulla jap-
anskra embættismanna.
Af hverjum tíu útlendingum, sem
eru í Addis Abeba, er sagt aS séu
6—7 Japanar.
Japanar njóta mikillar virðingar
og álits meðal landsmanna, og ber
mest á þeim viS öll hátíSIeg tæki-
færi, svo sem í skrúðgöngum og viS
hirðveizlur.
ÞaS er ekki eitt einasta framfara-
fyrirtæki í Abyssiniu, sem stjórn-
in hefir meS höndum, sem Japanar
eru ekki hæstráðandi og aðal fram-
kvæmdarmennirnir í. Vinátta milli
valdhafa Abyssiniu og Japan virðist
standa föstum fótum. Einn frændi
keisarans í Abyssiniu er um þessar
mundir gestur viS keisarahirðina í
Tokyo. Annar frændi keisarans í
Abyssiniu, Manzascha Ilma, er ný-
lega giftur japanskri prinsessu,
frændkonu Japanskeisara. Þeirri
giftingu var fagnaS meS kostum og
kynjum í Addis Abeba, og skoSaS
sem innsigli óslítandi vináttu milli
Japan og Abyssiniu.
UtanríkismálaráSgjafi Abyssiniu
er nýlega kominn heim frá Japan,
og er sagt aS hann hafi haft meS-
ferSis fullgerða og undirskrifaða
samninga um samband Japans og
Abyssiniu.
ÞaS þrek og sá kjarkur, sem
keisarinn í Abyssiniu hefir sýnt í
því aS láta ekki bugast fyrir hót-
unum og kröfum ítala, er ekki aS
öllu leyti bygt á hans eigin herafla,
þrátt fyrir þaS, aS hersveitir hans
eru bæði hraustar og vel aS vopnum
búnar. Keisarinn treystir á hjálp
frá Japönum, ef til ófriSar kemur.
Allir stjórnmálamenn og herfor-
ingjar, sem eg talaði viS í Addis
Abeba, um hina yfirvofandi stríðs-
hættu, sem ógnaði þeirra fámennu
þjóS, létu i ljósi að ef til vill væri
hér öSrum sterkari aS mæta, því
þetta ófriSarefni sé viðtækara en
landamerkjadeila á milli Abyssiniu
0g Italíu.
í fyrstu hélt eg, aS það sem gæfi
Abyssiniumönnum þá sigurvissu, er
þeir undantekningarlaust hafa, væri
einhver ný og dulin uppgötvun; svo
sem mannskæðari vopn en þekt eru,
eða eitraðra gas, en aðrir hefðu; en
þaS er eitthvað annað.
ÞaS er Japan, sem er hiS dulda
afl, sem stendur annars vegar aS
baki hinum grimma hildarleik, er
háður verSur um hagsmunaleg yfir-
ráS Austur-Afríku, áður langt liS-
ur.
Japanar hafa þegar náS fullri fót.
festu í Abyssiniu, svo þaS vantar
lítiS annaS en nafniS að Abyssinia
sé orðin japönsk nýlenda. Japanar
hafa nú þegar mikla verzlun viS
þau lönd er liggja aS Rauðahafinu,
og mun það reynast ærin fyrirhöfn,
hér eftir, aS hrekja þá af þeim
stöðvum.
I Abyssiniu hafa Japanar ágætan
markað fyri'r iSnaðarvarning sinn,
enda hafa þeir þegar i sínum hönd-
um 80% allrar utanlands verzlunar,
og mest öll peningamál landsins.
hafa þeir þannig alltnikil áhrif, bæði
sviSi stjórnmála og viðskifta i
Abyssiniu, án þess aS hafa beitt
nokkru ofbeldi, eSa þvingun. Þeim
hafa veriS veitt ýms sérréttindi þar í
landi, íangt fram yfir nokkra aðra
útlendinga. ÞaS eru um 60,000
Japanar í Addis Abeba, eftir stjórn-
arskýrslum aS dæma, en munu þó
vera helmingi fleiri, eða vel þaS.
SíSan 1934 hefir veriS mikill fólks-
flutningur frá Japan, og hefir utan.
ríkismálaráSgjafi Japan IátiS opin-
berlega í ljós ánægju sina yfir því,
hversu góðum móttökum japanskir
innflytjendur eigi aS mæta í Abys-
siniu.
Japönsku félagi hefir veriS gefiS
ræktunarleyfi til 99 ára, á 100,000
ekrum aS gróSursælu landi, til bóm-
ullar ræktunar; stærri bankar í
Japan, hafa útibú í Addis Abeba;
KAUPIÐ ÁVALT
LUMBER
hjá
THE EMPIRE SASH & DOOR CO., LTD.
HENRY AVENUE AND ARGYLE STREET
WINNIPEG, MAN. PHONE 95 551
japanskir smiðir og byggingamenn
vinna að nýtízku húsabyggingum í
aSalstræti höfuðborgarinnar, undir
yfirstjórn japanskra verkfræðinga.
Á járnbrautarstöSinni í Addis
Abeba, er alt fult af japönskum
vörum, ásamt hervopnum af allri
gerS, sprengiefnum og skotfærum.
Abyssinia borgar að nokkru leyti
fyrir alt þetta í peningum, en aS
nokkru leyti með sérréttindum, sem
tryggja hagsmunalega og pólitíska
aSstöðu Japana þar í landi.
Japan og Abyssinia hafa gert
ýmsa samninga sín á milli, en að-
eins þeir, er ekki gætu vakið grun-
semd annara þjóða, hafa verið
gerðir heyrumkunnir.. En hvert að
innihald hinna leyndu samninga er,
bíður síns tima aS verða opinbert;
en þaS er meS þá í huga, sem keis-
arinn talar meS trausti og sigur-
vissu um framtíS Abyssiniu.
Eftir aS eg hafSi fariS um borg-
ina í tíu daga, og kynt mér flest er
hægt var aS sjá, og átt tal viS menn
úr flestum stéttum: herforingja
kaupmenn, stjórnmálamenn, presta
og verzlunarræðismenn ýmsra landa,
er þar eru, og séð og kynt mér hiS
fjöruga starfslíf í borginni, aS mestu
stjórnuðu og skipulögðu af Japön-
um, komst eg aS þeirri niðurstöSu,
—ef eg mætti láta þaS álit mitt í
ljósi,—aS þaS er trauSIa líklegt aS
Italir vinni landiS, þaS er þegar
unniS, og Japanar hafa gert þaS, og
þaS án vopna og blóSsúthellinga.
Samtal við erkibiskupinn.
SkilyrSiS fyrir því, að fá aS tala
viS Aboun-an (faðir), sem er yfir-
biksup koptisku (coptic) kirkjunn-
ar í Abvssiniu, var þaS, aS eg spyrði
engra spurninga áhrærandi stjórn-
mál eSa hinar yfirvofandi ófriðar-
horfur milli Abyssiniu og Italíu;
mér var sagt aS hans háæruverðug-
heit vildi aSeins tala um trúarleg
málefni. Mér þótti þetta ekki sem
bezt, en hér var ekki um aS velja.
Presturinn, sem kom með orS-
sendinguna og viðtalsleyfiS, sagSi
mér aS hann ætti aS túlka samtaliS
milli mín og hans háæruverSugheita
biskupsins.
“Talar ekki biskupinn frönsku?”
sagði eg, því eg vissi aS hann hafSi
veriS meiri part æfi sinnar i Egyfta-
landi, þar sem franska er miklu al-
mennara mál meðal lærSra manna
en enska.
“Hans háæruverðugheit ta'lar:
Amharic (mál Abyssiniumanna),
captisku og arabísku,” var svariS.
“H^nn er mikill lærdómsmaSur, einn
hinna lærSustu manna í heiminum.”
Eg lét engan efa í ljósi um aS svo
kynni aS vera, sem presturinn sagði,
en bjó mig sem bezt undir að hlusta
meS athygli á speki, sem biskupin-
um mætti þóknast að opinbera mér.
Samtalsfundur okkar var settur
næsta morgun í erkibiskupshöllinni.
ÞaS er mikil bygging meS mörgum
stórum og skrautlegum sölum. Eg
var feginn aS koma þar inn, því þar
var þó hægt aS anda aS sér ofurlítið
svölu lofti; úti var hitinn 105 gráður
í skugganum kl. 9 aS morgninum.
Hans háæruverðugheit biskupinn
sat í skrautlegum marmarastól sett-
um dýrum steinum. Þegar eg kom
inn rétti hann fram hendurnar, eins
og til að bjóSa mig velkominn á sinn
fund; hann kom mér fyrir sjónir
sem vera mundi 60 til 65 ára aS
aldri. Hann bar mjallhvíta skikkju
ysta klæða, meS svörtum kraga, sem
tók yfir herðarnar. Á höfðinu hafði
hann svarta, uppmjóa línhúfu.
SamtaliS byrjaði meS því, aS láta
túlkinn segja mér, aS hann værj. ný-
kominn heim frá Alexandríu, þar
sem hann hefði veriS í mjög mikils-
verSum, kirkjulegum erindagerðum.
ÞaS var auðfundið aS hann vildi
segja mér eitthvaS meira um hiS
mikilvæga erindi sitt til Alexandríu,
svo eftir aS eg hafSi þakkaS honum
VEITIR HREYSTI OG
HUGREKKI ÞEIM SJÚKU
Fólk. sem vegna aldurs, eða annara.
orsaka, er lasburða, fær endurnýjaða
heilsu við að nota NUGA-TONE.
NUGA-TONE er fyrirtak fyrir roskið-
fólk. Meðalið eykur vinnuþrekið til
muna. Ef þqr eruð gömul eða lasburða,
þá reynið NUGA-TONE. Innan fárra
daga munið þér finna til bata.
NUGA TONE fæst í lyfjabúðum.
Forðist stælingar. Ekkert jafnast á við:
NUGA-TONE.
Við hægðaleysi notið UGA-SOL —
bezta lyfið, 50c.
fyrir þann mikla heiSur, er hann
veitti mér meS þessari móttöku á
sinn fund, baS eg túlkinn aS spyrja .
hann, hvort erindi hans til Egypta-
lands hefSi gengiS aS óskum. Já,
hann hafSi haft mjög ánægjulega
ferð. Hann sagSist hafa veriS kall-
aður af Patríarkanum í Alexandríu,
til þess aS vera viSstaddur viS end-
urnýjun hinnar heilögu oliu. “Þér
vitiS,” sagði hann, “aS kirkja vor
kennir, að þegar Drottinn var ris-
inn upp frá dauðum, söfnuSu læri-
sveinar hans saman smyrslum og
ilmolíu þeirri, er lögð hafSi veriS
meS líkama drottins vors í hina
helgu gröf til þess aS varSveita
þessar heilögu minjar; því líkaminn
var upprisinn.” Eg sagðist aldrei
hafa heyrt þetta áður. Hann gaf
því engan gaum, en hélt áfram og
sagSi: “Þessi smurningar-olía er
geymd í Alexandríu, hefir veriS þar
í 2000 ár, og er aðeins 1>rúkuS viS
krýningu konunga Ethiopiu og vígsl-
ur biskupa og presta, sem þjóna
hinni coptisku kirkju. ÞaS er ofur
eðlilegt aS á löngum tíma og meS
mikilli notkun, aS þessi dýrmæta
smurningar-olía eySist. Þegar slíkt
kemur fyrir kallar Patriarkinn 4
Alexandríu erkibiskuplnn, biskupa
og ábóta hinnar coptisku kirkju til
viku bænahalds, aS þeim tíma liSn-
um er hin heilaga olía á yfirnáttúr-
legan hátt komin aftur þar, sem hún
áSur var.”
“Á yfirnáttúrlegan hátt?” spurSi
eg-
“Kraftaverk,” var svariS. “Að
kvökli er hið heilaga ílát tómt, en
næsta morgun er það fult,—guS-
dómlegt kraftaverk.”
“Vér, sem tilheyrum hinni Alex-
andrísku kirkju, erum monophysist-
ar,” sagði biskupinn ennfremur, “en
yfirleitt trúum vér hinum sömu
kennisetningur sem þér. Þér viður-
kenniS tvö eðli í Kristi, annaS guS-
legt og annaS mannlegt. Vér mono-
physistar segjum: Kristur var full-
kominn maSur, og fullkominn GuS.
Þessi tvö eðli hans eru hvort öðru
óháS, þau verða ávalt aðgreind, en
þó órjúfanlega sameinuS.”
“ÞaS sem aðskilur oss þá kirkju-
lega, er ekki annað en lítilsháttar
guðfræðileg skilgreining,” sagSi eg.
“Alveg rétt,” svaraði biskupinn;
“þaS er, við skýrum sömu hugsun-
ina meS öðrum orðum en vestur-
landa kirkjan; þaS er alt sem á milli
ber.”
“Úr því aS ekki ber meira á milli,
því hafiS þið þá ekki samlagast öðr-
um kirkjudeildum?” sagði eg.
“Þér tneiniS, hversvegna aS vér
höfum ekki viljað viðurkenna vald
páfans ?”
“Já, meSal annars.”
“Vér lítum á páfann í Róm sem
æðsta biskup kristninnar; en viS
erum i sambandi viS Alexandríu og
erum skyldir Patríarkanum um
hlýðni vora og hollustu. ÞaS er eng-
inn ágreiningur nú orðiS milli Alex-
andriu og Róm.”
“Eg hélt aS þér stæSuS skoöana-
lega nær grísku rétttrúnaSarkirkj-
unni ? Er ekki einhver mismunur
á skoðun kirknanna um kenninguna
um Heilagan Anda? Eg man eftir
að eg sá einu sinni í Jerúsalem
fremur ógeðslega sjón, viS hina
heilögu Sepulcher kirkju og klaustr-
in, sem eru þar í kring, þar barðist
fólkið upp á líf og dauÖa og stór-
slasaði hvaS annað, alt út úr kenn-