Lögberg - 12.03.1936, Side 5

LÖGBERG. FIMTUDAGINN 12. MARZ 1936.
5
WE’RE ALL NUTTY
HERE AND THERE
Just in the offing is Spring,
The Robins are almost due;
The rain—the buds it will bring—
Just fine, I like it, don’t you?
« * *
A -sort of odd notion I have is that
if one starts in on Monday with
troubles and annoyances of one kind
or another it is going to be a nutty
week.
There are people I am not anxious
to meet on Monday, the folks who
are always trying to find fault with
everything. You know the kind—
they have cock - eyed, grotesque,
hopeless ideas about things, and they
have to tell you about it.
They seem to think that their
gloom stuff is welcome news, but I
never see anybody waiting around
to listen to such hooey.
» » »
Q NCE in a while, a certain caller
gets in who seems to be full of
fear that he is being overcharged by
everybody. He doesn’t think he gets
full value for the cost of his tele-
phone. He thinks the butcher is
gypping him on his meat. He can-
jr°t get it through his head why a
huir eut should cost two bits. He
thinks hread should be sold two
loaves for a nickel. Taxi fares should
r>e at a flat rate of ten cents, he
says, because gas costs too much for
folks who drive cars.
* * *
VERY time I meet this fellow he
gives me a headache. He’s al-
ways wanting to tell me how he “got
the edge” on somebody on a deal, or
that he’s watching to get back at
somebody he feels has outsmarted
him. He thinks everybody’s crooked,
excepting himself.
* » »
T HIS fellow drives a car and has
a very good salary, with a few
uice, quiet sidelines, which produce
more jack. His employers supply
his gas. He has a lot to be thankful
for, gets much that he certainly
doesn’t deserve. Quite a lot must
have been spent on his education,
but he hasn’t the slightest concep-
tion of fairness or the meaning of
the word, gratitude. That’s some-
thing that is away over his head.
By P. N. Britt.
I
am not enthusiastic over seeing
this gazabo, but there are reasons
sometimes why any of us find it
necessary to tolerate such deplor-
able creatures. There are a lot of
distasteful things that come to most
of us to do in a lifetime.
» * *
W/'E'LL, he horned in the other day
** (Monday) to tell me that he
hans nafni, einmitt sú, að lífið
siigrar dauðann, og að þetta vort
jarðneska líf, hvort sem langt er
eða skamt, er aðeins undirbún-
ingur undir vist á æðra landi? Eg
þekki ekkert fegurra fyrirheit,
ekkert, hvorki utan trúarbragða
né innan,' sem gefur lífi einstak-
lingsins og tilveru slíkt ljós sem
páskaboðskapurinn flytur, þetta:
að eftir dauðann er búin upprisa
til hins eilífa lífs.
Við dauða Krists varð myrkur
um alt landið, en með upprisu
hans rann upp það ljós, sem lýst
hefir nú í meir en nítján aldir,
had got a printing^ job done at^less I ()g |ýsa mun á meðan heimur
stendur. Við andlát vinar eða
heimili okkar, finst
thati the cost of pfoduction, and he
had the figures to show that the
printer who did the job had to steal ættingja á
something from the paper house or | 0kkur ef til vill sem ský dragi
from some ooor fellow who was 1 . , __ . . ,
sweating bloöd out in the back shop, fyrir solu, og skugga beri a um-
trying to keep the family decent, and , hverfið. En skýið hverfur og sól
out of the bread line, on the few
odd hours a week he was getting.
skín á ný, er við minnumst þess,
hvert fyrirheit vinurinn átti, áð-
ur en hann flutti héðan og nú er
hans sigurhátíð upp runnin. “Sig-
urhátið sæl og blíð.” Það er upp-
haf eins hins fegursta sálms, sem
til er á islenzkri tungu, upprisu-
sálms—sungins með lagi, sem vel
inætti vera útfararlag. Það er
* * , , , þrungið sigurhljómum, s a m
HEN this guy had shown me how I
hP had mít. these ffoods for “less hljoma tonum þeim, er eg i anda
heyri hverjum þeim trúuðum
manni fagnað með, sem flytur
TT ALF a century in the printing
business has convinced me that
printers are the most gullible suck-
ers civilization has ever had to deal
with. Most of them believe any
“competitive” liar that comes along
—and eventually swallow his guff,
and hand him the stuff, no matter
from whom they steal.
he had got these goods for “less
than cost,” I asked him if he had
ever heard of Teddy Roosevelt. He
hadn’t. He had been too busy
running around, “getting competitive
prices.” He’s not such a bad fellow,
but he’s got that kink in his system:
He thinks he has a divine mission
to keep anybody else from getting
a decent living. He’s afraid that if
they do, his own won’t be so juicy.
He wasn’t interested in Teddy
Roosevelt, but I held him to it, and
finally told him that what Teddy
said was this:
“Unless we make this country a
good place for everybody to live it
won’t be a good country for any-
body to live.”
» » »
IT is just too bad what a lot of
chiselers, opportunists and racket-
eers are getting away with—nasty
stuff that gives folks a pain.
* * *
BUT there are lots of good fellows
always around, making the dear
old world a happý hunting ground
for folks looking for joy and con-
tentment.
— að verja höfuðstólnum til þess
að tryggja íslenzkum námsmönnuni
eitt eða fleiri herbergi í nefndri
byggingu og skal þá, að svo miklu
leyti sem því verður við komiðj
stjórn sjóðsins áskilinn tilnefningar.
réttur um það hverjir herbergi þessi
skuli hljóta.
Skyldi Dansk-íslenzka félagið 1
Hinzta förin
hvprfa úr sögunni, þá ákveða þeir
feðgar A. P. Möller og sonur hans, j saknaðarsöngva
ef þeir þá eru á lífi, hvaða stofnun I fararsöngva kistan
Dauðinn er á yfirreið. Kúla
hans hefir ólífissár veitt einu af
börnum mannkynsins, og meðan
blóðið drýpur úr sárinu, túlkar
klukkan ineð málmhljóði sínu
tilfinningar þær, sem bærast í
brjóstum ástvina hins framliðna.
. . . Presturinn hefir mælt við
líkbörurnar, kórið hefir sungið
venjulega út-
er moldu
skuli falin þau afskifti af sjóðnum, orI)in klukkan hljóðnar. Djup |
þögn ríkir. Hinztu jarðnesku
leifar hins framliðna geymir gröf-
in; yfir henni hvílir kyrð — eilíf-
stm nú eru falin Dansk-íslenzka fé-
laginu. Að öðrum kosti ráðstafar
forsætisráðherra Dana sjóðnuin í
samráði við sendiherra íslands í
Danmörku.
Skipulagsskráin er undirskrifuð
14. jan. þessa árs, og mun hún virk
þegar á þessu ári.
Stofnandi sjóðs þessa er maður í
fretastu röð danskra atvinnurek.
enda á nálægum tíma og í mesta á-
bti fyrir eindæma hagsýni í öllu,
sem lýtur að skipaútgerð, atvinnu-
og fjármálum. Hann átti á sínum
tima mikinn þátt í viðréttingu
Landmandsbankans og hefir verið
formaður bankaráðs þess banka síð.
an 1928. Auk þess er hann fcr-
stjóri þriggja danskra eimskipafé-
laga og eigandi stólskipa-smíða-
stöðvarinnar í Odense. Hann er enn
á bezta aldri og verður sextugur á
næsta hausti.
Ekki er þeim er þetta ritar, kunn.
ugt um, að A. P. Möller hafi átt
nokkur sérstök viðskifti við ísland
eða íslendinga, er hafi getað orðið
honum hvöt til annars eins höfðings.
skapar í garð islenzkra námsmanna
og sjóðstofnun þessi er. En heiður
se þessu göfugmenni, sem ótilkvadd-
ur hefir borið svo drengilega fyrir
brjósti hag íslenzkra námsmanna,
sem skiljanlega eiga við tilfinnanleg
afkomuvandræði að stríða þar ytra.
—Morgunbl. 300. jan.
K.
K. lífstíðar heiðursmeðlimur
Þj óðrækn isfélagsins.
Þeim heiður og dýrð sem heiðurinn
ber;
þinn heiður er engum kærri en mér.
En segðu mér hvernig í f jandanum
fer,
ef fáagið deyr á undan þér?
I.úðvík Kristjánson.
ur friður og ró.
Tíminn breiðir hlæju sina yfir
saknaðarsárin, og saknaðartárin
þorna. Ef til vill er á legstaðnum
reistur steinn með áletruðu nafni
þess, sem þar hvílir, eða tré og
blóm eru gróðursett á gröfinni.
Hvorttveggja lofsverð f r a m -
kvæmd og virðingaverð, einkum
hið síðarnefnda.
Svona er sagan. Við þekkjum
hana öll.
Svona er hinzta förin—útförin.
Hvað segja andlegu leiðtogarn-
ir, og hvað segir íslenzk þjóð,
þegar eg—sem stend mitt í þeim
hóp, sem almenningur kallast—
kem með þá tillögu, að í hvert
sinn, sem framliðinn maður eða
kona eru til grafar borin, séu
ekki sungin þunglyndisleg sorg-
arlög eingöngu, heldur og eitt
eða fleiri lög, þar sem lofsöngs-
hljómar óma, þar sem ekki sé
túlkaður söknuður þeirra eftirlif-
andi eingöngu, heldur og hrært
við strengjum þeim, er hljóma i
samræmi við óðinn, sem syngja
ber að hverjum fengnum sigri?
Broddur dauðans er sár. Hel-
strið hins horfna hefir þráfalt
verið þungbært. Eg hef um langt
skeið átt kost á að kynnast þeirri
hlið lífsins, og séð meir en allur
almenningur, eg get i því efni
talað af eigin sjón og reynd.
Sá bezti sigur, sem fæst í lang-
vinnum, þungbærum veikindum
og hárri elli, er að kveðja þennan
heim og flytja yfir á landið fyrir-
heitna — lífsins land — þangað,
sem Jesús hefir heitið að búa
eilífðar sælu hverjum þeim, er
fylgir veginum, sem hann ruddi,
og trúir á Guð sem skapara og
yfir á lifenda landið. En við, sem
eftir stöndum og biðjum, sumir
með eftirvænting, aðrir kvíðandi
komu dauðans, við syngjum að-
eins sorgarsöngva, með harma-
gráti.
I Eg áfelli engan fyrir að fella
saknaðartár í skilnaðarstund,
þegar bezta vininum er fylgt burt
af heimilinu. Slíkt er mannlegt
og eðlilegt. Eg hefi ekkert á móti
því, að kirkjuklukkan hringi
stynjandi útfararslög, og loftöld-
ur þær, sem bera tíbrá og norður-
Ijós, beri einnig málmhljóðið út
í geiminn, eins og ekkahljóð.
Látum prestinn mæla þau orð,
sem honum eða aðstandendum
hins framliðna finst bezt við eiga,
og látum kórið syngja eitt eða
tvö venjuleg útfararlög, sem fá
i n s t u strengi harmþrunginna
hjartna til að titra. En aðeins
eitt eða tvö lög, ekki meira. Það
sem sungið er verður líka að
fylgja þeim horfna út yfir gröf
! og dauða, og annaðhvort sjálfur
1 sálmurinn, eða lagið, helzt hvort-
I tveggja, verður líka að minna
I syrgjandi ástvini á, að á hinu
i bjarta landi lífsins, þar sem end-
S urfunda er að vænta, ríkir ekki
; harmur.
Vera má, að mörgum, sem
þetta lesa, finnist álit mitt fjar-
stæða ein. En eg sé ekki betur
en það fylgi nákvæmlega jieirri
stefnu, sem kristin trú boðar.
Það er ekki að brjóta gamla
venju, en það væri að breyta frá
gamalli venju, ef sungið væri eitt
lag með sigurhreimi við útför
hverj a.
Eða hvað finst mönnum nú á
dögum um þá breyting frá gam-
alli venju, sem orðin er, frá því
er alt, sem hverri útför heyrði
til, átti að vera svart? Merki
sorgarinnar átti að ráða í öllu.
Húsin voru tjölduð svörtum klæð-
um, allir klæddust sorgarbún-
ingi, ktistan var svört eins og
myrkur grafarinnar, alt varð að
syrgja, helzt að gráta.
Nú eru svörtu tjöldin i húsun-
um horfin, og í stað svörtu kist-
unnar er komin hvít, að minsta
kosti þegar um greftrun barna og
unglinga er að ræða, og þykir
öllum, bæði prestum og söfnuð-'
um, hetur hlýða. Með hvítu
blómskrýddu kistunni, s e m
geyinir síðustu leifar þessarar
jarðnesku tilveru, er einmitt
komið inn á þá götuna, sem eg
vil að gengin sé, þegar við fylgj-
um foreldrum, systkinum, vinum
eða öðrum vandamönnum til
grafar. Þrátt fyrir daprar hugs-
anir og vota brá á skilnaðar-
stundu, verðum við líka að vera
mint á, að ástvininum látna er
móttaka veitt á æðra landi.
Fyrir minni vitund ætti það að
vera eðlileg og sjálfsögð venja,
að kristinn maður, sem fylgir
kristnum bróður eða systur til
hinztu hvílu, og fellir saknaðar-
tár á skilnaðarstundu, gangi frá
gröfinni með þá fullu vissu í
brjósti, að betri vist sé nú ást-
vinum búin, og því skal kórið
syngja sigurlag með veikum
mjúkum tónum, sem minna á,
Eg skal ekki hér dæma, hvort út-
fararsálmar þeir, sem við eigum,
eru til þess fallnir að fylgja þeim
horfna með sigurhljómum yfir á
lífsins land, en eg vil fullyrða,
að þau útfararlög, sem venjulega
eru notuð, eru ekki til þess fall-
in. Með því er þó enginn dómur
uppkveðinn yfir gildi sönglag-
anna sjálfra. Hitt er minn dóm-
ur, að við ættum að nota fleiri
lög, lög, sem líka slá á þá strengi
í hjörtum manna, er vakið geta
friðsælan fögnuð á skilnaðar-
stund.—Gisli B. Kristjánsson.
—Kirkjuritið.
Hvítbjarnaveiðar í
Þingeyjarsýslum
Eftir Jóhannes Friðlaugsson
frá Fjalli.
Síðan land var numið á Islandi,
höfum vér íslendingar búið í nábýli
við hvítabirnina. Að vísu ekki nánu
nábýli, þVí aðalheimkynni hvíta-
bjarnanna eru við hin nyrztu heim-
skautahöf: Á austurströnd Græn.
og munu jafnan hafa verið í háu
verði. En árið 1563 gaf Danakon-
ungur út þá skipun, að hann einn
skyldi hafa rétt til þess að kaupa
bjarnarfeldi hér á landi. Og var sú
skipun í gildi til 1792. Þá afsalar
konungur sér þessum réttindum.
Allan þann tíma, sem konungur
hafði einkarétt á feldakaupunum,
var gengið ríkt eftir þvi, að allir
þeir bjarnarfeldir, sem til féllu á
landinu, kæmu til skila. Var sýslu-
mönnum skipað að líta eftir þessu,
en skinnin áttu að afhendast amt-
manni konungs á Bessastöðum, og
greiddi hann verð þeirra af tekjum
konungs.
Þegar vér lesuín sögu vor Islend-
inga i fornöld, sjáum vér, að hvita-
bjarna er þar stundum getið. ís-
lendingar hafa þá þegar haft nokk-
ur kynni af þeim, því í fornum lög-
um, bæði í Grágás og Jónsbók, e.'u
til ákvæði um hvítabirni. Ilefu'
það jafnan þótt í frásögur færandi,
þegar birnir hafa gengið á land
Þegar fornsögunum sleppir og ann-
Úr borg og bygð
Jóns Sigurðssonar félagið I.O.
D.E., heldur Birthday Bridge í
fundarsal Sambandskirkju á föstu-
dagskvöldið þann 20. þ. m. kl. 8.
Heimilisiðnaðarfélagið heldur sinn
næsta fund að heimili Mrs. P. S.
Sivertson, 407 Telfer Ave., á mið-
vikudagskvöldið þann 11. þ. m. kl. 8.
, , v , , . . j álar taka við, er hvítabjarna geti
lands norðarlega og a vesturstrond J s
i ð
Grænlands, norðan við Upernivík
við Baffinsflóann. Með hafísnum
ferðast svo hvítabirnirnir suður með
alt af öðru hvoru.
Skal nú, til gamans og fróðleiks,
nefna nökkur dæmi úr fornsögum
Grænlandi og eru þar tíðir gestir, °g annálum, sem skýra frá hvíta-
en dvelja þar ekki að jafnaði lang- j björnum hér á landi.
dvölum, heldur leita norður til heim. j I Landnámu er sagt frá því, að
kynna sinna á milli. Þegar isar eru þegar Ingimundur gamli var að
miklir, fara þeir með þeim alla leið nema land í Húnavatnssýslu, fánn
hingað til íslands. I flestum ísaár- j hann birnu og tvo húna við I lúna-
um munu birnir hafa komið hingað vatn. Tamdi hann húnana og flutti
til landsins, og það oft margir saman. þá síðan til Noregs og gaf þá ITar-
Jafnan hefir þótt vágestur fyrir dvr- 1 aldi konungi hárfagra. Er svo sagt,
utn. þegar menn hafa fengið fregnir að menn þar i landi hefðu ekki séð
um, að hvitabirnir hafi gengið á hvitabirni fyr. I Biskupasöguni er
Iand. Og hefí fréttin flogið um sagt frá þvi, að ísleifur prestur
nærliggjandi sveitir, eins og hval- Gissurarson, sem seinna varð biskup,
saga. Virðist þessi ótti manna hafa hafi haft með sér hvítabjörn, er
verið meiri en ástæða er til, því að ^ hann fór suðurför sína; gaf hann
jafnaði munu hvítabirnir vera mein. Hinriki keisara dýrið, og þótti það
lausir og mannfælnir. En hinu er hin mesta gersemi. Þá er alkunn
þó ekki að neita, að eftir því sem sagan um Auðunn hinn vestfirzka
ýmsir annúlar hertna, hafa þeir og bjarndýrið, sem hann færði
stundum verið allmannskæðir og Sveini Úlfssyni Danakonungi. Það
hættulegir búpeningi og djarftækir dýr var að vísu frá Grænlandi. Lika
á matarforða almennings, t. d. á er getið um tvö önnur dýr, r.em
fisk og önnur aflaföng. Þessi munu hafa verið þaðan. Einar
hræðsla við hvítabirnina kemur vel Sokkason gaf Sigurði konungi Jór-
fram í sögu um bónda einn hér í, salafara hvítabjörn, og Kolbeinn
Þingeyjarsýslu. Einn morgun að Þórljótsson gaf Haraldi konungi
vetrarlagi var honum sagt af vinnu. gylla bjarndýr.
manni hans, sem fór fyrstur á fætur, j Árin 1274—1276 voru miklir haf-
að hann hefði séð bjarndýrsslóðir , ísar hér við land, og voru þá, eftir
þvert yfir hlaðið. Höfðu birnirnir því sem annálar herma, drepnir hér
komið heim að bænum um nóttina
49 birnir. 1321 er sagt frá hvíta-
og snuðrað eitthvað í kring um bæ- j birni, sem gekk á land í Heljarvík
inn. Þá varð 'bónda að orði: “Mikil . á ströndum og drap 8 manns og
ósköp eru að hugsa um þetta, eg gerði mikinn usla. Var hann drep-
svaf inni i rúmi og vissi ekki neitt, inn á Straúmnesi. I annálum Björns
en dauðinn rétt við bæjarvegginn.”
Síðan í fornöld höfum vér Is-
frá Skarðsá er getið um rauðkinn-
ung, sem kom á land á Skaga 1518 |
lendingar lagt mikla stund á að og grandaði 7 eða 8 manneskjum,
vinna þá hvítabirni, sem á land hafa ; sem aðallega voru konur og börn,
gengið. Hefir það jafnan þótt i og hafa að líkindum verið á ver-
frægðarverk að vinna bjarndýr. Þó j gangi, eins og þá var venja í harð-
var sú trú víða ríkjandi, að það ærum. Bóndinn í Ketu á Skaga,
væri ólánsmerki að ofsækja og. Ketill Ingimundarson, safnaði
drepa hvitabirni. Kemur þar frarn
meðaumkun þjóðarinnar með þess-
um dýrum, sem voru að leita sér
bjargar í harðindunum.
Framan af voru bjarndýr stund-
mönnum, og drápu þeir dýrið á sjó
úti eftir nokkurn eltingaleik. 1610
var mikill hafís og náði alt suður
fyrir land. Var þá björn drepinn í
Herdísarvík. Harða veturinn 1648,
um tamin og gefin eða seld til út- sem nefndur hefir verið glerungs-
landa, því tamdir hvítabirnir þóttu vetur, voru ísar miklir, og er svo
konungsgersemi. Seinna, þegar sigl. sagt að þá hafi sézt 14 bjarndýr á
ingar okkar minkuðu og utanferðir
lögðust að mestu niður, var hætt að
senda lifandi birni til annara landa.
En feldirnir voru þó jafnan dýrir.
Eignuðust nokkrar kirkjur hér á
landi ibjarnarfekli, og hafa þeir að
líkindúm verið sálugjafir. Notuðu
prestar þá til að standa á þeim fyrir
framan altarið. Voru þeir til i sum.
Ströndum. 1657 var bjarndýr drep-
ið á Eiríksstöðum í Svartárdal. Var
það komið þar inn i fjárhús. I ár-
bokum Jons Espólíns er sagt frá
bónda á Oddsstöðum á Sléttu, Tóni
Jónssyni að nafni, seni þar bjó 1731,
að hann hafi verið veiðimaður mik_
ill unnið 19 birni um sína daga
Á seinni hluta 19. aldar voru mörg
um kirkjum fram á 16. öld eða má- j ísaár. Þá er getið um 14 bjarndýr
ske lengur. Eins var það til, að efn- á Skaga, 1879. Og 1880-81 var
aðir menn og höfðingjar áttu bjarn- meira um bjarndýr hér á landi en
algóðan föður. Er ekki þunga-
miðjan i kenningum Krists og að í fjarska er þprfna vininiim
þeirri trú, sem okkur er boðuð í , fagnað með sigursöngshljómum.
— > 00« >oc.^o,: * *' m
arfeldi og höfðu þá á stofugólfum
sínúm og jafnvel yfir rúmum sínum
eða í sætum sinum. Þótti það bera
vott um höfðingskap að eiga bjarn-
arfeld. Um bjarnarfeldina mynd-
aðist sú þjóðsögn, að þau börn, sem
alin væru á bjarparfeldi, hefðu
bjarnaryl. Þeini yrði aldrei kalt og
þeim væri óhætt i stórhríðum, því
þau frysu aldrei í hel. Eins voru
til sagnir úin það, að þau börn, sem
fengju bjarnarmjólk að drekka,
yrðu sterk. Þeini mönnum yrði
aldrei aflfátt: hefðu bjarnarafl, eins
og komist var að orði.
Þeir feldir, sem ekki voru notaðir
hér á landi, vóru seldir tíl útiájrida.
menn vissu til að komið hefðu áður.
Gengu þau á land um alt Norðurland
og á Austfjörðum, suður um alla
firði, jafnvel suður í Hornaf jörð, og
upp um Fljótsdalshérað og alla leið
upp á Hrafnkelsdal. Mörg af þess-
um dýrum voru unnin. Víðast hvar
munu þau ekki hafa gjört neinn
skaða á mönnum eða búpeningi.
Árið 1895 voru 4 birnir drepnir á
Hornströndum. Það sem af er þess-
ari öld hefir verið lítið um bjarndýr
hér á landi, enda ekki mikil ísaár,
nema helzt 1918. Þá kom nokkur
slæðingur af hvitabjörnum með isn-
um, og voru sum þeirra unnin.
Alómi ■ 1
ITtóíocfp
IT9V
vi«.

PlentucfEwifi
tcEst-fn
Uf
œnrtfcyt.
Wxmj&l!
Big Oversize Packefs
AVFAYDENSEEDS
on'13-4'
PER PACKFT
PAY 5<t AN® *°&
McFAVDEN FR/E KOSTAR LITIÐ
EN FRAMLEIÐIR MIKIÐ
Stærri en venjulegir pakkar af Mc-
FayU“n fræi—aðeins 3c—4c hver
pví ati borga 5c og lOc?
Mestu hlunnindin við McFayden
fræ liggja ekki I lágu verði, heldur
hinu, að hver tegund um sig af
reyndu fyrsta flokks útsæði, tryggir
mesta og bezta uppskeru, og sendast
beint heim til yðar en koma ekki frá
umboðssölu hylicjunum I búðunum.
Fræ er lifandi vera. pvi fyr er
það kemur þangað, sem því skal sáð,
þess betra fyrir það sjálft, og þann
er sáir.
KREFjfST DAGSETTRA PAKKA
Hverjum manni ber réttur til að
vita að fræ það, sem hann kaupir
sé lífrænt og nýtt. Með nýtlzku á-
höldum kostar það ekkert meira, að
setja dagsetningu á pakkana, þegar
frá þeim er gengið. »•
pvl A EKKI DAGSETNINGIN AD
, STANDA?
Hin nýja breyting á útsæðisiög-
unum krefst ekki dagsetningar á
pökkunum, en við höfum samt enga
breytingu gert.
KYNNIST OTSÆÐI YÐAR
Hver pakki og hver únza af Mc-
Fayden fræi, er dagsett með skýru
letri. McFayden fræ er vísindalega
rannsakað og fult af Hfi; alt prófað
tvisvar. Fyrst rétt eftir kornslátt,
og svo aftur I Dominion Seed Testlng
Laboratory.
Væri McFayden Seeds sent I búðir
I umboðssölu pökkum myndum vér
eiga mikið óselt I iok hverrar árs-
tlðar. Ef afganginum væri fleygt,
yrði þar um sltkt tap að ræða, er
hlyti að hafa I för með sér hækkað
verð á útsæði. Ef vér gerðum það
ekki, og sendum það út I pðkkum
aftur, værum við að selja gamalt
fræ. pessvegna seljum vér aðeins
beint til yðar, og notum ekki um-
boðssöluhylkin; fræ vort er ávalt
nýtt og með þvl að kaupa það, eruð
þér að tryggja árangur og spara,
j H -IJá KTB
TIu pakkar af fullri
stærð, frá 5 til 10 centa
_ virði, fást fyrir 25 cents,
og þér fáið 25 centin tii baka með
fyrstu pöntun gegn "refund cou-
pon,” sem hægt er að borga með
næstu pöntun, hún sendist með þessu
safni. Sendið peninga, þó má senda
frímerki. Safn þetta er falleg gjöf;
kostar lítið, en gefur mikla uppskeru.
Pantið garðfræ yðar strax; þér
þurfið þeirra með hvort sem er.
McFayden hefir verið bezta félagið
slðan 1910.
NEW-TESTED SEED
Every Packet Dated
BEETS—Detroit Dark Red. The best
all round Red Beet. Sufficient
seed for 20 ft. of row.
CARROTS—Half Long Chantenay.
The best ali round Carrot.
Enough Seed for 40 to 60 ft.
of row.
CUCUMBER--Early Fortune. Pickles
sweet or sour add zest to any
meal. This paeket will sow 10
to 12 hiils.
LETTUCE—Grand Rapids, Loose
Leaf variety. Cool, crisp, green
lettuce. This packet will sow 20
to 25 ft. of row.
ONION—Yellow Globe Danvers. A
snlendid winter keeper.
ONION—White Portugaí. A popular
white onion for cooking or
piokles. Packet will sow 15 or
20 ft. of drill.
PARSNTP—Half Long Guernsey.
Sufficient to sow 40 to 50 ft. of
drill.
RADTSH—French Breakfast. Cool,
crisn, nuiek-growing variety.
This paoket will sow 25 to 30
ft. of drill.
TTJRNIP—Wh'te Summer Table.
Enrly, quick-growing, Packet
will sow 25 to 30 ft. of driil.
SWEDE TITRNTP—Canadian Gem.
Ounce sows 7 5 ft. of row.
$2000-.°Cash Pi izes$2002.°
í hvelti ft,ætlunar samkepni vorri, er
viftskiftavinír vorir peta tekið þfttt í.
Upplýsinpar í MoFavden Seed List,
sem sondur er með ofangreindu fræ-
sn"r>i. oða jreprn nöntun.
ÓTŒYPTS —Klb'nið úr hessa aug-
K'sino-u og: ffl’ð ó^e'-pis stóran pakka
af föerr^m blómnr*->.
Mikill afsláttur til 1c*laga og er
frá þvi nkýrt Í frœskránni.
McF»ydfn Seed Co., Winnipejf
—