Lögberg - 29.04.1937, Qupperneq 2

LÖUBEliG. FiMT UDAGINN 29. APBÍL, 1937
í KYRÞEY
\ ihur vor hér, Jakob J. Norman,
í Wynyard, skrifar grein í Lögberg,
I. april, 1937, er hann nefnir "FriÖ-
armál.’’ Er það vel meint mál, og
sumt af þvi sérlega vel heilbrigt.
Samt er í því ýmislegt á víð og dreif,
sem ekki er gerð full grein fyrir,
þess vegna læt eg þessar fáu línur
hér, til nokkurra athugasemda þar
við. •
Eg gæti trúað því bezt, að það
yrði fjöldinn af öllum þjóðum í
Norður-Ameríku, körlum og kon-
um, sem finna nú í sál sinni, sömu
löngun eins og Jakob J. Norman, eg
og mennirnir tveir, dr. Sigurður Júl.
Jóliannesson skáld og hr. Joseph T.
Thorson, 4v.C. þingmaður, sem Mr.
Norman minnist svo þakklátlega í
grein sinni, að friður og hagsæld
mætti haldast um ótal, helzt öll, ó-
komin ár i Norður-Ameríku. Að
þessu leyti erum við öll sammála.
Greinin “Friðarmál,” byrjar á
orðunum, "Þegar Kristur var her-
prestur,” svo á erindi eftir Stephán
G. Stephánsson, er svo hljóðar:
“Úr helgum ritum hefi' eg það í
minni,
að herprestur var Kristur einu sinni;
en stutt var ræðan sú er sagan getur,
og sem hann flutti: ‘slíðra sverð þitt
Pétur,
Því hver sem bfegður ^verði, sá skal
falla
A sverðseggjum" — við slíka texta
alla,
Nú blíjgs til liðhlaups lúðrasveit Guðs
nýja—
Sem leigumenskan úlfinn sé að
flýja.”
Heilög Ritning er yfirgripsmikil
og ekkert smáræðis viðfangsefni að
fara með suma kafla hennar. Kaf'.-
inn, sem hér um ræðir er einn af
þeim, sem á sér tvær hliðar. Svo
sem orðin hér að ofan eru rétt til-
færð, svo standa og einnig í Guð-
spjöllunum önnur orð um sama efni,
sem sýnast fara i mótsögn við þau
sem tilgreind eru. Eru vitaskuld
ekki mótsögn, heldur eiga við aðrar
kringumstæður en þær sem höfund-
ur orðanna vildi innprenta mönnum
þarna. Þetta má finna í Ritning-
unni, sé leitað. —
Mr. Norman talar um stríðið
1914-18, sem hafi þar verið jöfn sök
á báðar hliðar. Það er punkturinn,
sem er stærsta spursmálið. Maður
sér það mál ekki rætt nú, í íslenzku
blöðunum, nema frá Mr. Normans
hlið — þeirri hlið, sem kemur í ljós
aðallega í greininni “Friðarmál,”
sem og í greinum dr. Sigurðar Júl.
Jóhannessonar, og þingmannsins ís-
lenzka í sambandsþinginu núna.
feæði Dr. Jóhannesson og Jakob
J. Norman eru gestrisnir menn, svo
sem bezt má vera, en það hygg eg
að ef heimili þeirra, ástvinir og eigin
persónur hefðu verið í vegi þeirra
Þjóðverjanna 1914, er þeir réðust
inn í Belgíu, áleiðis til Frakklands,
þá hefðu þeir þózt verða fyrir ó-
næði nokkru — og sársauka líka.—
Sannleikurinn og réttlætið er það,
sem ávalt á að sitja í fyrirrúmi. Það
er alls ekki fullkominn drengskapur,
að draga fram aðra hliðina á þessu
máli, frammi fyrir þjóð sinni, en
þegja um hina hliðina. Eða það
sem er enn verra, segja ekki rétt
frá.
í þessu máli er sannleikurinn, sá
að Bretar og Bandaríkjamenn eru
að hervæðast af alt öðrum ástæðum
en þeir Mussolini og Hitler. Þeir
tveir síðarnefndu eru að búa sig í
það, að ráðast á heiminn, Bretar og
Bandarikin eru að hervæðast til þess
að verjast, ef til áhlaups kemur.
Þetta er eins giikill munur eins og
á myrkri og ljósi. Enskumælandi
þjóðirnar sem og Norðurlönd, vilja
hafa lýðræði, það er þingbundna
konungsstjórn eða lýðveldi, sem
einu nafni er nefnt Democracy á
enska tungu.
Mussolini og Hitler vilja hafa öll
ráð í eins manns höndum. Hnefinn
og sverðið skal taka fyrir kverkar
hvers þess einstaklings, sem andar
á móti þeim, hvort sem sá einstakl-
ingur má sín mikils eða lítils. Brot-
legir menn skulu píndir og deyddir
án dóms og laga. Sjö ára drengir
skulu æfðir til herskyldu hjá Musso-
lini. Eru æfðir nú til herskyldu á
þeim aldri. Gunnar Björnsson
sagði íslendingum í vetur, á Þjóð-
ræknisþinginu, að Mussolini segði
að frelsið væri úldið hræ. Siðustu
tima fréttir segja |að Hitler hafi
fyrirboðið Þjóðverjum að þiggja
Nóbelsverðlaunin. Engin bókmenta-
leg verðlaun, nema í þeirra eigin
landi.
Kona, sem ferðaðist frá Banda-
ríkjunum til Evró'pu, 1934, skrifar
u:n það í Readers’ Digest. Segir
hún að maður verði að hafa hina
mestu varasemi á sjálfum sér á
ferðalagi um meginland Evrópu,
scrstaklega að nefna ekki nafn
þeirra Hitlers eða Mussolini. Als-
staðar séu spæjarar, og heyrist þessi
nöfn af vöruni manns, á lest ,eða
annarsstaðar, er maður óðara kom-
inn i laganna hendur.
Ef einhver gerðist svo djarfur að
segja: Mussolini er heimskingi,
Væru vopnaðir menn óðar komnir
að dyrum hans. Ef einhver Banda-
ríkjamaður kallaði úti á stræti:
Forsetinn er flón, dytti engum heil-
vita manni í hug að skifta sér að
honum. "Það er einhver heimsk-
inginn að liljóða úr sér vitleysuna,”
mundi vera það mesta sem nokkrum
dytti í hug að segja. Á þenna hátt
eru allar f’réttir, sem maður sér að
handan. Hver rithöfundurinn á
fætur öðrum, sem hefir sagt þessum
herrum, — ef maður á að hafa svo
mikið við þá, að kalla þá það —
til syndanna, er rekinn úr landi og,.
lýsingarnar, sem þeir hinir sömu
gefa á meðferðinni á mannlegum
verum, er næsta ægileg. “Days of
Wrath” — Dagar reiðinnar — er
ein slík bók, send út sem “Book of
tlíe Month” af 'bókmentaklúbb í
New York. “Prisoner of the Nazis”
heitir grein, sem er í Readers’
Digest, frá 1934. Það er lýsing á
fangahaldi á Þýzskalandi i Hitlers
tíð, núna. Framkoman gagnvart
föngunum auglýsist í þessum orðum
sem Nazi embættismaður talaði í
ræðu til sinna undirmanna, segir
blaðið: “Æfinlega að muna það,
að engar mannlegar verur eru hér
(á fangagarði), bara svín.” “Eng-
inn sem misþyrmir föngunum þarf
að óttast hegningu. ‘Þvi fleiri sem
þér skjótið, því færri þarf að fæða.”
Híbýli fanganna skýla þeim lítið
fyrir kulda, vindi eða regni; þeir
sofa i strápokum og hafa eitt lak,
sem um er skift einu sinni á tveim
mánuðum. Ein þvottaskál er til
handa hverjum fimtíu og tveim
mönnutn og tíminn sem þeim er gef-
inn til að þvo sér,/er aðeins tuttugu
og fimm minútur; Öllum þessuim
fimtíu og tveim, á litlu þvottaborði.
Nærri fangaskálunum er óhreinn
pollur. Klóklega tekin mynd af
honum kom í Munich Illustrerte
Zeitung, 16. júlí 1933, sem sund-
laug fyrir fangana.
Fangarnir eru látnir vinna erfið-
isvinnu, byggja vegi, setja upp her-
æfingavelli og skotæfinga. Sumir
voru aktýgjaðir vikum saman fyrir
þungum sléttunarvélum, sem þeir
urðu að draga níu klukkutíma á dag,
án minútu til hvíldar. Þeir voru
barðir áfram með svipum og spark-
að í þá. Margir hnigu út af og það
varð að bera þá í burtu.
Fæðið er-rétt nóg handa iðjulaus-
um manni; áreiðanlega ekki nærri
nóg fyrir erfiðismann. Að nóttunni
koma yfirmenn þeirra oft fullir í
hópum og berja þá upp úr fletjun-
um. í mörgum tilfellum hefir hár
fanganna orðið hvítt af skelfing-
unni, sem yfir þá dynur.
Föngunum er leyft að skrifa eitt
bréf eða póstspjald á viku. Yfir-
menn lesa það, eins og nærri má
geta. Sé minst orði á meðferðina
á þeim, eru þeir barðir daglega og
tugtaðir í dimmum klefum. í klef-
um þessum er hengingaról, ef fang-
inn skyldi vilja hengja sig.
Uppáhalds aðferð Nazistanna er
að taka nýja fanga, láta þá í dimt
herbergi, með andlitið fast upp við
vegginn og skjóta svo heilli hríð upp
i loftið. Hivenær sem nýir fangar
koma, eru nokkrir teknir frá og
barðir með vírlögðum uxahölum.
12. apríl var komið með þrjá Gyð-
inga frá Nuremberg. Þeir voru
leiddir eitt kvöld frá fangastöðvun-
um. Fáum mínútum seinna var bú-
ið að drepa þá alla. Undirforingi,
Erpsmuller, hældi sér af verkinu
frammi fyrir hinum föngunum. "Eg
er á móti þvi að kvelja Gyðingana.
| Ormar eru ekki drepnir með því að
1 rífa af þeim limina. Það er troðið
á þeim.” Þannig fórust þessum
manni orð.
Formaður konnmúnista, Josep
Goetz, var margoft kallaður fyrir
rétt. Æfinlega þegar hann kom
aftur, var hann þakinn í sárutn og
r : læknirinn við fangahúsin neitaði að
binda um þau. Á hverju einasta
! kvöldi klukkan tíu, kom einn af
yfirmönnunum með fimm valda lög-
regluþjóna sem börðu liann þar til
hann var meðvitundarlaus. Dýnan
' hans ,rennvot af blóði, var látin út
’ til að þurka hana annan hvern dag.
{ Eftir mieira en tvær vikur af þess-
! um pyntingum var Goetz drepinn.
1 Marga fleiri glæpi telur þessi
málsgrein upp. A þessum sömu
hegningarstöðum, það er í Pachu,
ein fermíla, umgirt sjö feta háum
steinmúr, gaddavír og vélbySsum.
(Oft er skift um yfirmenn af þvi
menn hrærast til meðaumkunar hver
með öðrum. Þeir grimmustu eru
látnir vera yfir alt af). Þar voru
1933, seytján hundruð manns.
Þessi grein, aðeins miklu lengri,
er i Readers’ Digest, október 1934,
gefið út í Bandaríkjunum.
Það sem hér er sagt, er i fullu
samræmi við það sem maður sér
nærri hvar sem auguim er litið, á
fréttir frá Þýzkalandi, siðan Hitler
tók við stjórn, af þeim sem auð-
sjáanlega vita nokkuð verulega um
hvað þar gerist. 27. marz 1937, er
grein í Winnipeg Free Press, Young
Authors’ Section, bls. 5, sem ís-
lenzku blöðin bæði hefðu átt að færa
lesendum sínum, i íslenzkri þýðingu
og andrétta. Hún er rituð af Grant
Dexter, fréttaritara Free Press, sem
dvelur í Evrópu nú. Þar er, í fá-
um, en f jarska skýrum og látlausum
orðum, sagt frá því hvað það er,
sem um ræðir í heiminum nú. Bret-
ar, Frakkar og Bandaríkjamenn,
Norðurlönd, Sviss og Holland eru
með og vilja hafa þingbundna kon-
ungsstjórn eða lýðveldi; þar í inni-
felst, sem kunnugt er, trúfrelsi,
fxálitískt frelsi, ritfrelsi. Sekur mað-
ur er ekki dæmdur án dóms og laga,
heldur er mál hans flutt fyrir dóm-
stólum. Hann fær tólf valdra
manna kviðdóm. Hver einstakling-
ur sem kominn er til vits og ára, má
kjósa þann mann, sem honum eða
henni likar bezt, til þess að vera sinn
umboðsmann á þingi.
Með þessari grein Mr. Dexter’s
eru myndir af þeim þremur, sem ijú
ráða mestu í Evrópu: Mussolini,
Hitler og Stalin. Einnig hugsjónir
þeirra: Kristna tímabilið er búið að
vera. Lýðveldishugsjónir eru að
visu ávöxtur seinni tíma kristni, en
nú eru þær útslitnar. Sverðið og
hnefinn er það sem skal ráða.
Ef tækifæri eru heppileg, þá er
það ekki einungis rétt, heldur sið-
ferðisleg og stjórnarfarsleg skylda,
að setja á stríð.
“Vér Italir neitum draumsögnum
um æfinlegan frið.”
“Eg býð Evrópu olíuviðargrein,
sprottna í skógi spjótsoddanna.”
Það er talið víst, að Mussolini.
hafi haft Breta í huga, þegar hann
sagði: “Stórveldi eru sem einstakl-
ingar, þau fæðast, þroskast, þeim
hnignar og þau deyja.”
Þessar fáu setningar eru teknar
úr ræðum þessara manna.
Alt þetta er gott að athuga í ró
og næði síns eigin huga og útsjónar
yfir lífið. Það hvílir ekki á at-
kvæðisúrskurði Islendinga, hvort
friður eða ófriður er í heiminum,
einu landi né öðru, en undir brezku
flaggi mega menn láta álit sitt i ljósi,
opinberlega, með eða móti því er
um ræðir. Það er einmitt atriðið,
sem öllum frjálshugsandi mönnum
ætti að þykja vænt um.
En fyrst svo er nú komið, að vér
hér í Canada erum partur af brezka
veldinu og sérstaklega allir, sem
börn eiga hér, eðlilega svo samgróin
veldinu, að þau mæla betur á ríkis-
tunguna en móðurtunguna, þá er ó-
hætt að segja, að brezka veldið sé
einnig partur af oss; þá er sann-
gjarnt að ætlast til þess að leiðtogar
vorir þeir er blöðum stýra, eða þeir
sem í þau rita sem leiðandi menn,
upplýsi í fullu Ijósi um það sem
virkilega er að gerast, bæði í urh-
heiminum og sérstaklega hjá þjóð-
inni, sem vér búum með og erum
orðin partur af. Færi svo að til
stórræða kæmi, er það ærin meiri
trygging fyrir innbyrðis einingu, að
vita að maður standi inn með sýkn-
um mönnum en ekki sekum. Það,
að vita sannleikann, stefnir æfinlega
til réttarins sviðs og þar af leiðandi
til sameiningar.
Lögberg er liberal i pólitík, það
er Winnipeg Free Press lika. Mað-
urinn sem stýrir því blaÖi, er þjóð-
kunnur sæmdarmaður og atkvæða-
ritstjóri. Það mun vpra óhætt að
flytja Islendingum þær fréttir, um
þessi mál, sem hanri telur ábyggileg-
ar, eins og til dæmis greinarnar, sem
Grant Dexter skrifar, þar sem blað-
ið gerir hann út til Evrópu, til þess
að sjá og heyra sjálfur hvað um er
að vera.
* * *
I kveðjuskyni til vinar vors,
Jakobs J. Norman, skal eg geta
þess, að erindið eftir séra Matthías,
sem hann tilfærir í endalok greinar
| sinnar, á ekki við það mál, sem hér
um ræðir.
1
Englendingar eru ekki páfatrúar-
menn, en þeir gefa kaþólskum
mönnum fullan frið og frelsi undir
sinu flaggi. Það er, sem gefur að
skilja partur af trúfrelsinu. En það
er eitthvað annað, en Hitler og
Mussolini séu að berjast fyrir
kirkjulegum hugsjónum, svo sem
lítillega er minst á hér að framan.
Það er nú orðiÖ lýðum Ijóst, að það
sem Hitler og hans fylgjendur vilja
innleiða í Þýzkaland, er heiðindóm-
ur og heimska. Hitler lofaði Róm
öllu fögru 1933, það sama gerði
hann til mótmælenda á Þýzkalandi.
; Þessu hefir hann brugðist. Hann og
höfðingjar hans kenna mönnum að
þeir eigi að trúa á Hitler og Þýzka-
; land og þar fram eftir götunum.
Eg vil svo enn taka undir þá ósk
Jakobs J. Normans, að blessun
; Drottins megi hvíla sem lengst yfir
Canada, — alla tíð; yfir allri Norð-
ur-Ameríku, hinu brezka veldi, og
; öllum heimi, innifalin í friði og sér-
hverri náð.
1 Rannveig Kristín Guðmundsdóttir
Sigbjörnsson.
Pacific Coast Mission
(Frarnh.)
Nýr liðsafli.
Nú þegar er eg heima komin i
Kína. Flinir kristnu á meðal Kín-
verja sýnast eins og manns eigin.
j Svo sannarlega kynþættir og hör-
undslitur hverfur manni í guðspjall-
! inu. Hversu það uppörfar hjörtu
j vor að sjá svo marga sannkristna á
! ineðal Kínverjanna. Þeir ljóma af
Guðs náð þegar þeir vitna. Á aðra
hönd er það æði sorglegt að sjá svo
! marga í þorpi eftir þorpi, í hindur-
I vitnum og myrkrum syndarinnar.
Aldrei á æfi minni hefi eg haft
eins sára löngun til að hjálpa sálum.
Kærar þakkir til ykkar allra fyrii
bænir ykkar og fyrir alla muni
þreytið í bæninni. Bókfell eftir bók-
fell mætti rita um árangur bænar-
innar.
I alvöru, yðar
Elsie C. Cartwell.
Við höfum þá ánægju lað finna
okkur i einum anda með Elsie, og
við fögnum að einn enn heíir bæzt
við töluna hjá okkur. Fyrir hjálp-
semi fárra vina, er okkur nú mögu-
legt að bjóða fáeinum að unga fólk-
inu inn á heimili okkar, til að læra
að lesa Biblíuna. Hér fær þetta
vfesalings fólk nýja hugmynd um
heimilislíf, og verður yfirleitt hin
bezta stund lífs þess. Einn cana-
diskur dollar er næstum nógur
mánaðarforði handa einum manni.
Einn ókristnaður maður var svo
stokkbólginn á fótum að ótrúlegt
virðist; hann var talinn af. Fyrir
mánuði síðan varð hann alheill, fyrir
bæn. Biðjið að hann megi fá frels-
un fyrir sálina líka. Biðjið einnig
fyrir oklcar ungu mönnum, sem eru
okkar önnur hönd í verkinu úti á
NUGA-TONE ENDURNYJAK
HEILSUNA I
NUGA-TONE styrkir hin einstöku
líffæri, eykur matarlyst, skerpir meit- '
inguna og annað þar að lútancU. Veiur J
vöðvunum nýtt starfsþrek og stuðlar að |
almennri vellíðan. Helir oft hjálpað ,
er annað brást. Nokkurra daga notkun
veitir bata. NUGA-TONE fæst hjá lyf- j
sölum. Gætið þess að kaupa aðeins ekta
NUGA-TONE.
Notið UGA-SOL við stýflu.
úrvals hægðalyf. 50c.
petta
landsbygðinni og í ýmsu fleiru.
Sumir þeirra eiga í stríði með heils-
una. Biðjið að þeirra nytsemi ekki
hindrist fyrir heilsuleysi eða aðra
erfiðleika, lieldur að þeir megi vaxa
að mætti og þekkingu á Guði og
hans mætti. Við þökkuð Guði fyrir
batnandi heilsufar frú Zun. ITún er
hjálparhella á meðal hinna ungu i
trúnni, kennandi þeim -Guðs orð.
Frú Tsang í Chang-Ho-Teo vinnur
mikið verk á meðal fólksins. Ýmis-
legt hefir hún mátt þola i verkinu
á þessu hausti, en hún heldur sér
stöðuglega við Guð, og biður gegn-
um erfiðleikana. Munið eftir henni
nær þér krjúpið við Guðs náðar
fótskör. Mér finst við þurfa hvers
annars bænir þvi meir sem vér sjá-
um Jesú tilkomu nálgast. Oft íinn-
,um við kraft þeirrar bænar, sem
•upp stígur frá ykkur fyrir okkur.
Drottinn blessi ykkur öll.
Eg er yðar systir í Jesú,
M. E. Harrvood.
Guðsþjónustur á götum úti.
Vegna þess hvað fólk er nú önn-
um kafiÖ að slá og þreskja hrísinn,
og svo margir eru að sá vetrar-
garðamát, komumst við að þeirri
niðurstöðu að bezt væri áð bíða með
stundvíslegar tjaldsamkomur í þorp-
unum þar til uppskera væri á enda.
Svo þessar tvær síðastliðnu vikur
höfum við haft samkomur á stræt-
um og gatnamótum í Leeshing, svo
að það af fólkinu, sem aldrei kemur
til guðsþjónustu, fái tækifæri til ‘aÖ
heyra fagnaðarerindið. Á hverju
kveldi leggjum við af stað syngj-
andi viðkvæði og sláandi smáhljóð-
færin, þar til við finnum góðan stað
fyrir guðsþjónustu. Ljósker' hengj-
um við á járntein festan við stiga
og sálmanótnablaðið er hengt þár
sem allir ge(a séð. Fljótlega safnast
fólk saman og hér höfum við lif-
lega guðsþjónustu. Svo færum við
okkur á annan stað og stundum á
þann þriðja.
Eitt kvöldið .kom kona, sém hlýtt
hafði á, með níu ára gamlan son
sinn, og bað okkur að taka hann á
skóla okkar, þar sem hann mundi fá
rétta uppfræðslu. Óskandi að þetta
fólk megi frelsast ásamt mörgum
fleiri, sem hlýða á á hverju kveldi.
Guðsþjónustuhúsið með stráþak-
inu ; — aðeins fáein orð til að minna
yður á þetta samkomuhús. Fyrir
skömmu fögnuðum við saman við
sérstakar samkomur um vikutíima og
heimsóttum heimilin að deginum, en
söfnuðumst saman að kveldinu til
guðsþjónustu, Eitt kveldið kom
Elsie inn með gítarinn sinn, okkur
á óvart; með henni komu nokkrir
Kínverjar, okkar samverkafólk.
Fanst mér þá að eg vera horfin á
guðsþjónustu heima.
(Gertrude Cartwell hefir verið í
Kína i mörg ár, en Elsie fór þang-
að fyrst i haust, Þær eru systur
frá Chilliwak, British Columbia.).
Þetta kristna fólk þakkar ykkur
öllum fyrir bænir yðar.
Gertrude Cartwell.
Endurtekning.
Hjartans heilsan i Jesú nafni og
kær þökk til allra, sem hafa skrifað
mér. Fyrir fáum vikum lögðum við
af stað frá Chiang-Chiáo-Teo,
James, minn samverkamaður og eg,
eftir margar bænir, og tókum upp á
okkur að heimsækja þorp í nokkurri
fjarlægð, þar sem engin kristni er
kend. Nábúi sá um rúmfötin okk-
ar, fyrir fáein cent. Hann vísaði
okkur á allþægilegan náttstað. Við
hvíldumst (hvar sem við hengdum
upp sálmana til að syngja og pré-
dika. Þar sem við náttuðum kall-
ast IIo Li Chiao; þaðan fórum við
yfir nærliggjandi héruð og þorp.
Þrír tollþjónar samnáttuðu okkur,
og vegna þess að þeir töluðu betra
mál en vanalega gjörist, gátum við
rætt við þá. Snemma morguns tók-
um við okkur upp og fórum i gegn-
um yndislegar bambusreyr götur.
Mættum við bændum i hundraðatali,
sem báru afurðir sínar til kaupstað-
ar, aðallega bambusreyr-körfur, seni
þetta hérað er frægt fyrir. Mörg
tækifæri gáfust til að tala um Jesú,
en fáir voru hér lesandi svo sniárit
komu að litlu gagni.
Á þessum stöðvum íundum við
aðeins eina gamla konu, sem sagðist
trúa á Guð,<og-var það fyrir vitnis-
burð sonar Jiennar. En því miður
heldur vegalengd henni frá að ganga
til guðsþjónustu.
Á þriðja morgni, áður en stjörn-
ur hurfu sjónum, fórum við af stað
á bát, sem róið var af fjórum mönn-
um, aftur til Ching-Chiao-Tio; það-
an byrjuðum við íerðina. Biðjið
með okkur, að sæðið, sem sáð er á
þessum ferðum, megi bera ávöxt,
Guði til dýrðar. Síðar höfðum við
tækifæri til að skoða bómullarverk-
smiðju þar sem yfir þúsund sálir
vinna. Kvenfólk, sem þar vinnur
hefir í kaup 10 cent á dag og fá-
einir menn fá litlu meira kaup. Eg
var spurður um aðgöngumiða, en
alt sem eg hafði var smárit, Jó-
hannes guðspjall 3, 16., og var það
tekið til greina; var okkur sýnd lip-
urð og kurteisi. Við réttum þeim
smárit, sem voru lesandi, en hávað-
inn í vélunum gjörði samtal nær ó-
mögulegt. Drottinn er að hjálpa
mér með tungumálið, en mikla þörf
hefi eg á bænum yðar. “Sjá,
nokkrir koma úr fjarlægum lands-
álfum, aðrir frá norðri og vestri, og
enn aðrir frá Sinalandi.” (Hína).
Esajas, 49,12.
R. A. Bryant.
Hangchow
Hjá okkur standa nú yfir hinar
vehjulegu haustsamkomur, og er alt
troðfult af fólki. Mrs. Milley vildi
óska að þið gætuð litið inn á kveld-
in og séð öll þau rúm. Alt er þakið
af þessu kæra sveitafólki, sem gepg-
ur frá sér á kistulokum, ef ekki ýill
betur, vafið upp í sín eigin rúmföt.
Hana undrar hvernig við hýsum
þennan fjölda, með ekki meira hús-
plássi en við höfum. Hversu hinir
kristnu fagna í sameiningu við aðra
—systur og bræður—frá öllum hin-
um söfnuðunum! Guðs kærleiks-
bönd þeirra á milli eru sterkari en
skyldleiki holdsins. Frá því að
morgunklukkan hringir þar til köld-
Ijósin slokkna fara fram alvarlegar
bænir, lestur og lærdómur í ritning-
unni. Hversu þetta fólk vitnar og
syngur! Fyrir síðdegis- og kveld-
guðsþjónustu, skifta þeir sem út
fara sér í fjóra hópa. Hver liópur
fyrir sig heldur tvær eða þrjár guðs-
þjónustur á strætum og gatnamót-
um, og bjóða sálum til andlegrar
máltíðar inni.
Stór hópur er að undirbúa sig
undir skírnina. Slæmt að þið getið
ekki öll verið hér til að heyra þá
vitna og segja: “Eg vil fýlgja Jesú.”
Ef rúm leyfði, gætum við greint
ykkur frá mörgu, sem er eftirtekt-
arvert. Fyrir fáum dögum sendi
kristinn faðir son sinn frá Mo-ko-li
til Hangchow. Faðirinn var í pen-
ingaþröng; átti sonurinn að selja
strámottur, en í staðinn fyrir að
færa heim þessa $20, eyddi hann
því í glæfraspili. Þegar þessi fregn
barst föðurnum, kom hann að leita
sonar síns. Eftir árangurslausa leit
kom faðirinn hingað á vorn kristni-
fund, og fann þar, sér til hjartans
ununar, sinn villuráfandi son krjúp-
andi að leita Guðs. Eftir á bað son-
urinri föðurinn fyrirgefningar, og
lofaði hér eftir að fylgja Jesú.
Fyrir skömmu, þegar við vorum
al5 halda Guðsþjónustur í Ju Sán,
varð yndislegur, ungur kvenmaður
fyrir þeim áhrifum hins illa, að
hún óróaði alt bygðarlagið með at-
hæfi sinu. Loks lét hún undan og
þáði að við bapðum fyrir henni og
varð hún við það mikið kyrlátari og
lærði að lesa smábæn, sem við gáf-
um henni. Að morgni næsta dags
sendi faðir hennar hana með fæðu
til að offra eldhúsguðnum, og varð
hún þá óð aftur; en þegar faðirinn
fann að hann gat ekkert við hana
ráðið, sárbað hann okkur að biðja
aftur fyrir henni. Við báðum aftur
og með sama árangri; og stóð fólk-
ið í undrun þegar það sá þá um-
myndun. Hún er nú hér þessa viku
hjá okkur, með sinum unga eigin-
manni. Viljið þið ekki biðja að þau
megi frelsast og verndast frá árás-
um óvinarins í framtíðinni.