Lögberg - 24.03.1938, Blaðsíða 2

9
LÖGrBMJG, FIMTUDAGINN 24. MABZ 1938
Látum oss sameinaát U.L.C.A.
Eftir séra G. P. Johnson.
Þegar Dr. Richard Beck hélt sína
ágætu fræðslu- og hvatningarræðu
á fimtíu ára afmælishátíð hinna ís-
lenzku Goodtemplara hér í Winni-
peg, fyrir nokkru síðan, þá var það
eitt hið mest sláandi atriði er doktor-
inn lagði sérstaka áherzlu á, að það
sem gjörði okkur fámenna Good-
templara hugdjarfa í baráttunni,
væri fullvissan unn allar þúsundirnar
er stæðu á bak við okkur um allan
heim, (The International Order of
Good Templar.). Vér værum hlekk-
ur í keðju er næði um allan liinn
mentaða heim, og sem tengdi okkur
með sterkum taugum kærleika og
sameiginlegrar menningar, hugsjóna
og mannúðar. Þetta sagði Dr. Beck
vera ómetanlegan. styrk til fram-
sóknar.
Eg leyfi mér því að nota þessi
sannleiksþrungnu orð okkar íslenzka
fræðimanns, sem innleiðslu til þess
máls, er hér birtist á prenti.
Kristilegar bækur og rit Vestur
íslendinga sýna það einnig glögg
lega, að sú hefir verið sannfæring
allflestra okkar merkustu manna, er
starfað hafa að kirkju og kristileg-
um menningarmálum, að framtíð
kirkjufélagsins okkar gæti verið
borgið aðeins með þvi, að ganga í
samband við sér sterkara félag.
Mr. Jón Bíldfell mánnist lítið eitt á
þetta samibandSmál í greininni
“Straumar” sem birtist í Fimtíu ára
minningarblaði Lögbergs, greinin
var vel og bróðurlega skrifuð að
mínu áliti, hann skýrir í fáum orð-
um hina hörmulegu hningnunarsögu
okkar lúterska kirkjufélags, síðati
ýmsir annarlegir lærdómar byrjuðu
að gjöra vart við sig innan vébanda
félagsins.
Þó lítur ekki út fyrir að sú góða
grein Mr. Bíldfells hafi fallið í mjög
vökvaðan, andlegan jarðveg, því
enginn hefir á hana minst, til stuðn-
ings, og er það illa farið, ef lúterskir
menn eru orðnir svo værugjarnir, að
ekki rumski; þó ýtt sé við þeim til
aðvörunar og framtiðar blessunar.
Mr. J. Bíldfell getur þess einnig
.í nefndri grein, að Dr. B. J. Brand-
son hafi skrifað mjög greinilega unt
sambandsmálið, fyrir nokkrum ár-
um síðan, og bætir þvi við að þau
rök er Doktorinn hafi fært fyrir
máli sínu þá, séu jafn gildandi enn
í dag, nema hvað málið hafi skýrst
mikið síðan, svo að afdrifin séu nú
auðsæ hverjum þeim, sem opin hafi
augun og á þau rök vilji líta.
Einnig hafa margír kennimenn
skrifað um sambandsmálið, og hafa
þeir allflestir verið algjörlega sam-
mála um þá brýnu nauðsyn, að sam-
einast öðru sterkara kirkjufélagi.
En þar sem það mun óþarfi þykja
að eg fari að rekja alla þá sögu, þá
ætla eg helzt að halda mér við þau
sönnunargögn er eg sjálfur hefi ver-
ið vitni til, síðan eg kom til þessa
lands.
Árið 1932 var sérstaklega mikið
talað og ritað um sambandsmálið,
einnig mestallan veturinn 1933, gaf
að líta hverja greinina eftir aðra í
íslenzku blöðunum, þó sérstaklega í
Lögbergi, þar létu til sín heyra flest-
ir laf okkar beztu kennimönnum,
sem flestir voru með því að þá væri
stígið sporið, hið marg—umritaða og
velhugsaða spor.
Flestir af málsflytjendum bentu á
að United Lutheran Church in
America, væri hin æskilegasta, öfl-
ugasta og bezt viðeigandi, að vér
slæjum okkur í samband við þá
kirkju, þar sem vér hefðum svo oft
notið hennar hjálpar á ýmsan hátt.
Nokkrir skrifuðu þó um málið
frá annari hlið og reyndu að sýna
fólki fram á að það væri hin mesta
glópska að sameinast þeirri kirkju,
og reyndi að finna þeirri sambands-
hugsjón ýmislegt til foráttu.
Einn af beztu stuðningsmönnum
hinnar göfugu samibandshugsjónar
var forsetinn okkar séra K. K. Ól-
y
afsson; hann skrifaði sérstaklega
skýrt og skorinort um málið, enda
hafði hann þar sérstaka þekkingu,
þar sem hann hafði verið og var
einn af aðal guðfræðikennurum við
einn af prestaskólum U.L.C.A. og
sumir af prestum kirkjufélagsins
okkar eru þaðan útskrifaðir.
Séra Jóh. Bjarnason sýndi fram
á með skýrum rökum að U.L.C.A.
væri í sannleika sú kirkja er oss
bæri að sameinast, þar sem trúin
væri okkar og hefði verið feðra
vorra, og væri hin sanna og rétta
lúterska trú, einnig nokkrir fleiri
skrifuðu vel og skilmerkilega um
málið.
Aliir vita það að hin sameinaða
lúterska kirkja í Vesturheimi er og
verður aldrei annað en bara kristin
lútersk kirkja, svo ekki hefðu land-
arnir, sem flestir eru lúterskir í
anda átt, átt að þurfa að eyða mörg-
tim orðum um þann part málsins.
U-L.C.A. er kristið, lúterskt bræðra-
félag, sem telur miljónir meðlima,
og sem öll eru nú mikið sjálfstæðari
en nokkru sinni áður, og það mund-
um vér einnig verða, eftir að hafa
sameinast U.L.C.A.
En samt sem áður þá skrifuðu
nokkrir á móti sambandsmálinu, sem
gjörði það að verkum, að fólk gat
ekki vel áttað sig á því í fljótu
bragði, 'hverri hlið málsins það ætti
heldur að fylgja, svo skifting varð
áberandi, sem og gjörði það að verk-
um að aðalkjarni málsins hvarf, en
fólk snerist um smáatriði, sem lítils
eða einskis virði var, eins og oft
gengur og gerist er menn hafa of
mikið skiftar skoðanir.
Samt komst nú málið svo langt,
að það var lagt fyrir kirkjuþingið í
Argylebygð árið 1933 og útskurður
þingheims féll þannig, að af 62 at-
kvæðum sem greidd voru, urðu 24
rneð sambandsmálinu en 38 á móti.
Það skal þó hér tekið fram til
skýringar, að enginn var á þinginu,
sem virkilega þorði að mæla með
þessu mikla velferðarmáli, umræðu-
andi flestra var orðinn svo bundinn
af hálfgerðum ótta við að alt mundi
fara í bál og brand, ef málið yrði
fætt ítarlega, vegna undanfarinna
blaðagreina; fólkið var því eins og
kvíðandi, þar sem allir vissu af mis-
munandi skoðunum í málinu, sem
ekki hafði verið athugað nógu ræki-
lega.
Áberandi afturför í kirkjufélag-
inu byrjaði árið 1932, þegar minka
þurfti kirkjublaðið okkar, Samein-
inguna um helming, .hörmuleg aft-
urför en blátt áfram eðlileg, undir
kringumstæðunum. Kirkjufélagið
okkar er alt of lítið og fjárhagslega
máttvana, til þess að standa straum
af miklum blaða- eða bókaútgáfum>,
svo lengi það stendur einsamalt; það
eru líkast til um eða yfir 30 þúsund
íslendingar í Vesturheimi, en aðeins
tæp 6 þúsund, sem heyra til Kirkju-
félaginu; tæplega hægt að furða sig
á því þó miklir séu erfiðleikarnir, nu
sem stendur hjá okkur. — Okkar
eldra fólki er altaf að fækka, og
hin unga kynslóð ekki líkleg til þess
að leggja huga sinn til Sameiningar-
innar, svo lengi ekki er hægt að hafa
lmna meira við hæfi hinna ungu, Eg
sem þessar línur rita hefi séð unga
fólkið okkar lesa með áhuga, kristi-
leg blöð frá öðrum lúterskum kirkj-
um, er prentuð eru á ensku, og finst
ungmennunum þau njóta þess betur,
heldur en að þreyta sig á því að
reyna að lesa islenzkt blað. Þegar
við sameinumst U.L.C.A. þá verður
Sameiningin þrefalt stærri og lesin
af fimmfalt fleirum, og kostar þá
aðeins 50C, með meiri ágóða en nú
er.
Árið 1933 segir forseti í árs-
skýrslu sinni, um Jóns Bjarnasonar
skóla, að stofnunin sé tvítug, og
aldrei hafi skólinn talið eins marga
nemendur, sem nú og aldrei notið
eins mikils álits, sem mentastofnun,
sem nú og að þær hugsjónir er skól-
inn vilji þjóna hafi að engu leyti
tapað gildi.
Auðvitað með ýmsa erfiðleika og
f járhagslega örðugleika í huga, finst
forseta að kirkjufélaginu beri að
gjöra alt sem í þess valdi standi til
þess að sjá skólanum borgið.
Eg efast ekki um, eitt augnablik,
að kirkjufélagið bæði vildi og hefði
gjört slikt, en því var ómögulegt að
hjálpa skólanum. Skólinn er nú
tapaður okkar kirkjufélagi, og er
það ávöxturinn af hinni hörmulegu
atkvæðagreiðslu í sambandsmálinu
árið 1933.
Hefði málið verið betur undirbú-
ið og atkvæðin fallið kirkjufélagi
voru í vil, þá væri Jóns Bjarnasonar
skóli ennþá eign hins lúterska og is-
lenzka kirkjufélags, og í mesta
blóma; ef einhver efast um þetta, þá
vil eg benda þeim sama á það, að
United Lutheran Church in America
var búin að hjálpa skólanum um
þúsundir dollara til þess að hjálpa
okkur sem trúbræðrum þeirra að
halda við okkar göfugu menningar-
I stofnun og gjörðu það ávalt með
' hinum mesta og hlýjasta bróðurhug
1 til okkar lúterska kirkju- og menn-
ingarstarfs. Engin stöðyun hefði
! orðið á þessari hjálp til skólans,
hefðum vér verið jafn bróðurlegir
viðvikjandi U.L.C.A. og sýnt áhuga
í samstarfi og sameining, sem hefði
auðvitað gjört okkur margfalt sterk-
ari til allra framkvæmda.
Svolítil glæðing sýndist koma i
starf kirkjufélagsins árin 1934 og
1935; var þá komin stöðug prests-
þjónusta að Lundar og Langruth,
ásamt Piney og fleirum prestlausum
stöðum við Manitobavatnið, einnig
tveir prestar um tíma, á hinu stóra
lúterska kirkjufélags svæði í Vatna-
bygðunum í Saskatchewan, sem
fluttu messur á einum átta stöðum
á meðal landanna þar vestur frá,
einnig duglegur ungur prestur að
Selkirk, sem líka gjörði nokkra
þjónustu i Winnipegosis, og jafnvel
fengu landarnir dálitla prestsþjón-
ustu í Alberta og Ontario; þó fór
svo að það starfsljós gat ekki skinið
lengi, enda ekki við því að búast,
því skilyrðin voru ekki nægileg fyrir
því, að svo gæti orðið, vegna fjár-
hagslegra örðugleika höfðum vér
orðið að minka blaðið “Sameining-
una” nær því um helming, og svo
hin sorglegu afdrif skólans; svo
hvernig áttum vér að vænta glæsi-
legrar framtíðar með kirkjufélagið
sjálft, án aðkomandi hjálpar. Það
var alveg eins hjálparlaust eins og
önnur fyrirtæki þess, enda hélt
hnignunin áfrara.
Árið 1936 kom þó aðal afturförin
í kirkjufélagið okkar, hinn ungi og
efnilegi prestur, séra Jóhann Frið-
riksson, varð að leggja niður starf
að Lundar og Langruth, ásamt
fleiri stöðum er hann þjónaði; von-
svikinn og bilaður bæði á likarna og
sál varð h>ann að láta berast út í
hringiðu lífsins, og sýnist nú vera
að mestu gleymdur hjá flestum.
Séra Guðmundur P. Johnson
sagði upp söfnuðum: sínum í Foam
Lake og víðar, þvert á móti vilja
sinum, aðeins af þeirri einföldu á-
stæðu, að ómögulegt reyndist að lifa
af þeim launum, sem svo fámennir |
söfnuðir gátu borgað, en starfssvið-
ið afar mikið til framtíðar, aðeins
ef hægt hefði verið að fá dálitla
fjárhagslega hjálp til þess að vinna
upp safnaðarlíf, sem þarf að vera
mestmegnis í því fólgið að starf-
rækja ungmennafélög og sunnudags
skóla. því fólkið er margt og gott,
fjöldinn allur af ungu og efnilegu
fólki, sem hreint ekki er fráhverft
kirkjulegu starfi.
Siðastliðið sumar var lúterska
starfið i Wynyard, Sask., orðið svo
bágborið eftir öll þessi ár, að þeir
urðu að selja kirkjuna sína, samt er
þar fjöldi af sannleikselskandi fólki
vel kristnu, sem ávalt mun reynast
trútt sinni guðlegu hugsjón.
Samt trúi eg því staðfastlega að
lúterska kirkjan verði bráðlega end-
urreist í Wynyard-bygðinni, og
verður þá blómlegri en nokkru sinni
fyr.
Síðastliðið sumar lagði niður
starf hinn velliðni, ungi prestur, séra
Theodor Sigurðsson í Selkirk, mest-
n.egnis af því að laun hans voru
Iækkuð frá 15 hundruð dollurum
niður í eitt þúsund, en var svo með
annari samþykt aftur hækkað upp
í 12 hundruð, en prestur hafði þá
ákveðið að fara, semi og varð.
Söfnuðurinn í Selkirk sýnist hafa
rekið á nokkurs konar fleka síðan,
en mun nú kanske borgið, þar sem
hann hefir ráðið séra Eylands frá
1. marz að telja, en á sama tima
verða tveir söfnuðir prestlausir er
hann hefir þjónað og tilheyra
kirkjufélagi voru, og munu þá verða
um þrjátíu og einn söfnuðir og hóp-
ar af íslenzku fólki, sem ekki hafa
prestþjónustu, sem vert er að gefa
nokkuð slíkt nafn. Þessir söfnuðir
og fólkshópar eru bæði í Alberta,
og get eg talið þá flesta með nöfn-
Saskatchewan, Manitoba og Ontario.
um, og er sá fyrsti, sem eg þekki vel
til, í Saskatchewan. 1. Foam Lake
söfnuður, 2. Westside skóla söfn.,
3. Kristnes, 4. Hólar, 5. Elfros, 6.
Mozart, 7. Wynyard, og 8. Kanda-
har söfnuður; 9. staðurinn er bær-
inn .SaskatfXBi, þar eru nær þvlí
hundrað íslendingar, og hafði eg oft
Guðsþjónustur þar þau ár er eg
gekk á guðfræðaskólann þar í bæ, og
oft vel sóttar messur, indælt fólk,
ekki síður en annarsstaðar á meðal
landanna; svo er 10. plássið Yarbo
og 11. Tantallon i Sask., margt af
íslenzku fólki. 12. Lundar söfn., 13.
Lúters söfn., 14. Herðubreiðar
söfn., 15. Stranda söfn., 16. Hólar
söfn, Bay End, 17. Skálholts söfn.,
Reykjavík, 18. Betel söfn., Silver
Bay, 19. Betaniu söfn., Oakview,
20. Jóns Bjarnasonar söfn., Hay-
land, 21. Steep Rock og þar um
kring eru allmargir lúterskir landar,
22. Oak Point, þar búa margir ein-
lægir og sannir lúterskir menn og
konur, 23. Winnipegosis söfn., 24.
Swan River söfn., Piney söfn., 26.
Keewatin in Ontario, 27. Edmonton
í Alberta, 28. Markerville, og Burnt
Lake, Alberta, þar sem séra Bjami
Bjarnason starfaði í fjóra mánuði
árið 1934, með góðum árangri.
Á öllum þessum stöðum gæti ver-
ið allgott safnaðarlíf, sumstaðar
Ijómandi, með ungmennafélögum og
sunnudagsskólum, þar sem kirkju-
félag okkar væri í standi til þess að
hjálpa f járhagslega.
Hér eru þá dregnar allskýrar lín-
ur viðvikjandi ástandinu eins og það
er núna hjá okkur, án þess þó að
tala mikið um algjörlega ófullnægj-
andi þjónustu er sumir söfnuðirnir
liafa við að búa, á meðal þeirra er
vér teljum að hafi fulla þjónustu, og
má þar minnast á hið alt of mikla
starf er ætlað er séra Sigmar, með
átta söfnuðum, og mun hann þurfa
að keyra urn 15 til 17 þúsund mílur
árlega á milli safnaðanna, án þess þó
að geta haft tíma til að gjöra nokk-
uðfyrir söfnuðina, nema það allra
bráðnauðsynlegasta. Séra Sigurð-
ur Ólafsson og séra Bjarni hafa
sína 6 söfnuðina hvor.
Séra K. K. Ólafson, forseti okkar
er alt af á sífeldu ferðalagi lands-
hornanna á milli, en er auðvitað al-
gjörlega ómögulegt, þrátt fyrir hans
dugnað, að fullnægja þeirri kirkju-
legri þörf er nauðsynleg væri, til
þess að starf gæti kallast eða þjón-
usta.
Kirkjufélagið okkar þyrfti núna
sem stendur eina 7 presta, fleiri en
nú eru starfandi, 5 stöðuga við
mátulega erfiða þjónustu, og 2
mission-presta, er á ;valt væru á
ferðinni árið um kring, til þess að
gefa þeim dreifðu trúbræðrum okk-
ar allsæmilega þjónustu, þó mest hér
í Canada.
Þetta er þó ekki í samræmi við
þá skringilegu frétt er prestar vorir
fluttu söfnuðum sínum eftir kirkju-
þingið árið 1936, sem var á þá leið,
að nú væri komið svo að prestarnir í
kirkjufélaginu væru of margir, en
sem hefði auðvitað átt að vera þann-
ig, að nú væri komið svo hörmulega
fyrir kirkjufiélaginu', fjárhagslega,
að ómögulegt reyndist að geta fært
sér í nyt þá prestlegu krafta er völ
og þörf væri á.
Hefði því sambandsmálið verið
vel og rækilega undirbúið, hefði það
verið rætt og útskýrt fyrir fólkinu
á öllumi safnaðarfundur, í hverjum
einasta söfnuði og allir verið komn.
ir til fullkomins skilnings á málinu,
þá hefði atkvæðagreiðslan 1933,
fallið oss öllum til blessunar, þá
værum vér nú sameinaðir U.L.C.A.
og alt öðruvísi ástatt fyrir kirkju-
félaginu okkar.
Fyrstværi það, að “Sameiningin”
væri með fullri stærð, eða vel það, i
öðru lagi skólinn okkar í fullum
STYRKIR TAUGAR OG VEITIK
NÝJA HEILSU
N U G A-T O N E styrkir taugarnar.
skerpir matarlyst, hressir upp 4 melt-
ingrarfæri, stuðlar að værum svefni. og
bætir heilsuna yfirleitt.
NUGA-TONE hefir gengið manna tx
meðal í 45 ár, og hefir reynst konum
sem körlum sönn hjálparhella. Notið
NUGA-TONE. pað fæst í öllum lyfja-
búðum. Kaupið hið hreina NUGA-
TONE, því fá meðöl bera slíkan árang.
ur.
Notið UGA-SOL við stýflu. petta
úrvals hægðalyf. 50c.
blóma, undir lúterskum merkjum, í
þriðja lagi: forseti okkar í góðu
embætti, og allir aðrir starfslausir
prestar félagsins önnumi kafnir við
safnaðarstörf, og í fjórða lagi, væru
ungir og efnilegir mentamenn af ís-
lenzkum foreldrum, að læra til
prests, svo þeir gætu tekið við fram-
tíðarstarfi hins lúterska kirkjufé-
lags íslendinga í Vesturheimi.
Enn þá er náðardagur, og timi til
að sameinast U.L.C.A. Látum oss
ekki daufheyrast við þeim góðu og
bróðurlegu ráðleggingum, er flestir
af okkar beztu mönnum hafa sýnt
okkur fram á, að framtíð kirkjufé-
lagsins gæti verið borgið aðeins með
því, að ganga í samband við sér
sterkara félag.
Þetta er því mín áskorun til allra
Islendinga, nær og fjær, í öllum
bygðum landanna í Vesturheimi,
sem láta sér velferðarmál kirkju og
kristindóms eitthvað snerta, að þeir
og vér öll, með sameiginlegum
kröftum, hjálpumi og verðum með
að hrinda til framkvæmda, svo fljótt
sem auðið er, þeirri guðinnblásnu
hugsjón að sameinast stærri kirkju-
deild kristinna trúbræðra, United
Lutheran Church in America, og
tryggjum með því trúarlega fram-
tíð barna vorra, og afkomenda um
aldaraðir.
1 samfélagi við L.U.C.A. verðum
vér sjálfstæðir og frjálsir, sem
kristnir kennimienn og kristnir safn-
aðarmeðlimir, í ritningarlegu og
kristnu bræðralagi.
í sambandi við U.L.C.A. lifir is-
lenzk tunga í söfnuðum vorum, svo
lengi sem mögulegt er að fá kenni-
mann er það mál getur talað, og
einhver óskar eftir þvi.
í sambandi við U.L.C.A. heldur
okkar kirkjufélag velli, sem full-
komin og sjálfstæð deild, innan vé-
banda bræðralags, með sömu trú og
vér, þá breytist félag okkar aðeins
til batnaðar. Það, sem nú er veikt
verður sterkt; það sem nú megnar
Iítið til framkvæmda, verður fylt
afli til þess að framkvæma sin
skylduverk, og starfa að þeirri hug-
sjón, er skapaði þess tilverurétt; það
afklæðist tötrum og volæði, en
iklæðist sjálfstæði og velmegun, í
sambandi við U.L.C.A. breytist nafn
félags vors ekkert, það verður ávalt
The Icelandic Synod of North
America með íslenzkum forseta,
y
eins og ávalt hefir verið hingað til,
bæði málin, íslenzka og enska, hafa
sama tilverurétt, og meigla notast
i öllu starfi félagsins, eftir því sem
þörf krefur.
Trúin verður hrein, og sakra-
mentin réttilega um hönd höfð,
samkvæmt bæði ritningum og fræð-
um Lúters, sem flestir íslendingar
hafa lært, er notið hafa þeirrar
fræðslu, og verið fermdir á kristi-
legan hátt, þá eru þeir sannir lút-
erskir menn, sem í hjarta sínu trúa
því að Jesús Kristur sé Guðs sonu?
og mannkynsfrelsari.
1 sambandi við U.L.C.A. getum
vér notið kristilegrar athugunar á
öllum aðkomandi og skemmandi
trúarlærdómum, sem koma í beina
mótsögn við játningar vorar og trú,
er ganga í fótspor þeirrar kenningar
sem ofsótt hafa Jesúm Krist og hans
guðdóm, ásamt öllum náðarríku
frelsismeðölum, er Jesús gaf sinni
frelsandi kirkju hér á jörðu, því eins
og fagnaðarerindið var kröftugt til
frelsunar frá upphafi og er þann
dag í dag, eins hafa líka ofsóknir
annarlegra lærdóma haldið áfram til
vorra daga, en þeir hafa ávalt haft
í för með sér sundrung, hatur,
flokkadrátt og vinaskilnað, ásamt
lotningarleysi í ýmsum myndum,

INNKÖLLUNAR-MENN LÖGBERGS
Amaranth, Man..............B. G. Kjartanson
Akra, N. Dakota..........B. S. Thorvardson
Árborg, Man.............Tryggvi Ingjaldson
Árnes, Man.................Sumarliði Kárdal
Baldur, Man....................O. Anderson
Bantry, N. Dakota.......Einar J. Breiðfjörð
Bellingham, Wash........................Arni Símonarson
Blaine, Wash...........................Arni Símonarson
Bredenbury, Sask................S. Loptson
Brown, Man. ....................J. S. Gillis
Cavalier, N. Dakota......B. S. Thorvardson
, Churchbridge, Sask...............S. Loptson
Cypress River, Man.............O. Anderson
Dafoe, Sask.................J. G. Stephanson
Edinburg, N. Dakota........Jónas S. Bergmann
Elfros, Sask.......Mrs. J. H. Goodmundson
Foam Lake, Sask......... J. J. Sveinbjörnsson
Garðar, N. Dakota.........Jónas S. Bergmann
Gerald, Sask.....................C. Paulson
Geysir, Man.............Tryggvi Ingjaldsson
Gimli, Man....................F. O. Lyngdal
Glenboro, Man..................O. Anderson
Hallson, N. Dakota.......S. J. Hallgrímsson
Hayland, P.O., Man.......Magnús Jóhannesson
Hecla, Man.................Gunnar Tómasson
Ilensel, N. Dakota............John Norman
Husavick, Man. ..............F. O. Lyngdal
Ivanhoe, Minn.....................B. Jones
Kandahar, Sask..............J. G. Stephanson
Langruth, Man..........................John Valdimarson
Leslie, Sask...................Jón Ólafsson
Lundar, Man.............................Jón Halldórsson
Markerville, Alta. ...........O. Sigurdson
Minneota, Minn.....................B. Jones
Mountain, N. Dak...........S. J. Hallgrímson
Mozart, Sask............J. J. Sveinbjörnsson
Oak Point, Man...............A. J. Skagfeld
Oakview, Man............................Búi Thorlacius
Otto, Man..................Jón Halldórsson
Point Roberts, Wash............S. J. Mýrdal
Red Deer, Alta................O. Sigurdson
Reykjavík, Man................Árni Paulson
Riverton, Man.........................Björn Hjörleifsson
Seattle, Wash. ................J. J. Middal
Selkirk, Man..............Th. Thorsteinsson
Siglunes P.O., Man.....Magnús Jóhannesson
Silver Bay, Man.........................Búi Thorlacius
Svold, N. Dak............B. S. Thorvardson
Tantallon, Sask..............J. Kr. Johnson
Upham, N. Dakota........Einar J. Breiðfjörð
Viðir, Man..............Tryggvi Ingjaldsson
Vogar, Man. .............Magnús Jóhannesson
Westbourne, Man.........................Jón Valdimarssor.
Winnipegosis, Man......Finnbogi Hjálmarsson
Winnipeg Beadh................F. O. Lyngdal
Wynyard, Sask..............J. G. Stephanson