Lögberg - 15.12.1938, Blaðsíða 7

LÖGrBERG, FIMTUDAGINN 15. DESEMBBB 1938
7
EINNIG ÞÉfí VEfíÐIÐ UPP MEÐ YÐUR
Gestum vðar fellur 7-Up. Þeim fellur strax vel viÖ
fyrsta sopann, og því oftar sem þeir smakka það,
þess betur fellur þeim bragðið. Þetta hreina og
ijúfa bragð af ómenguðu 7-Up töfrar þá, sem vand-
astir eru að því, sem þeir neyta. Þér getið fram-
reitt 7-Up með metnaði, því gestum yðar fellur
drvkkurinn.
i ÞVl FELLUfí VIÐ YÐUR—
ÞVI FÉLLUR VIÐ GESTI YÐAfí
BLACKWOODS BEVERAGES LIMITED
WINNIPEG - M ANITOBA
Frá Victoria
Victoria, B.C., 30. nóv. ’38
Herra ritstjóri Lögbergs:
Þegar eg fór frá Edmonton
og Alberta, “The Land of Pro-
mises,’’ þá voru þar margir sem
sögöust vonast eftir því, að eg
léti þá vita hvernig mér litist á
vestur á Ströndinni. Vil eg því
biðja ritstjóra “Lögbergs” að
gefa þessum línum rúm í blað-
inu. Það er ntér svo miklu fyr-
irhafnarminna, að geta skrifað
þeim öllum í einu.
Eg) kom hingað til Victoria 1.
nóveinber, og er því búinn að
vera hér aðeins einn mánuð, og
ekki búinn að sjá nema lítið af
öllu því sem hér er að sjá. Hefi
samt ferðast um nokkuð hér á
eyjunni til að sjá mig um. Er
nýkominn úr ferð til Campbell
River, sem er 175 mílur norður
frá Victoria, á austurströnd eyj-
arinnar. Ætla eg áður langt
líður, að segja nokkuð frá lands-
lagi þar, og þvi sem mér bar þar
fyrir augu og eyru.
Veðráttan hér í nóvember hef-
ir verið hin bezta sem eg hefi
áður þekt fyrir þann tima árs-
ins. Eg hefi ekki séð hér ennþá
nokkurt korn af snjó, aðeins tvo
morgna sást héla á jörð, sem:
þiðnaði strax og sólin náði þar
til. Það hefir rignt hér mjög
litið, einstöku sinnum sudda-
rigning, helzt um nætur og á
morgnana, en oftast birt til um
kl. 10 f. m. og. þá verið sólskin
það sem eftir er dagsins. Eg
fer eitthvað út á hverjum degi,
en hefi aðeins tvisvar farið í
regnkápu. Hér eru allir rækt-
aðir blettir grænir eins og um
hásumar, nema öll þau tré sem
fella laufin; þau standa nú lauf-
laus. Er eg var úti á gangi í
dag, tók eg eftir því, að það
voru ný blöð i þann veginn að
springa út á hlynviðartré, sem
stóð við götuna. Eg ætla að
hafa gát á því, hvort það heldur
áfram að geta blómgast.
Um það leyti, sem eg var að
fara norður til Campbell River,
fékk eg fregn um það, að þann
18. þ. m. yrði haldinn i Van-
couver helzta samkoman á ár-
inu meðal íslendinga þar. Ásetti
eg mér að leggja dálitinn krók á
leið mína og fara til Vancouver,
til að geta verið á þessari sam-
komu.
Kl. 6.30 e. m. átti samkoman
byrja. Var eg því kominn þar
í tæka tíð. Byrjaði þetta há-
tiðahald með veizlu, þar sem
mér var sagt að 250 manns hafi
setið til borðs í einu; er vel
trúlegt að svo hafi verið, því
veizlan var haldin í stórum sal,
sem Svíar eiga þar í Iiorginni.
Eg fór strax að finna til þess,
að eg hefði góða matarlyst þetta
kvöld, er eg sá að öll borð voru
þakin af alíslenzkum mat. Þar
var hangikjöt, lifrarpylsa, rúllu-
pylsa, kæfa, svið og harðfiskur,
nokkrar tegundir af “salati” sem
eg þekki ekki nafn á. Þegar
gestirnir voru búnir að gjöra
öllu þessu sælgæti góð skil, var
borið fram pönnukökur, klein-
ur, jólabrauð og vinartertur. Svo
var komið með skyr og rjóma og
annað sælgæti fyrir þá, sem voru
svo “undarlegir” að vilja ekki
skyr. Það þarf ekki að taka
það fram, að ekta, íslenzkt kaffi
fengu allir eftir vild sinni. Var
þetta sú bezta, islenzka veizla,
sem eg hefi verið í, í þessu landi,
og þ^ð voru víst allir þar, sem
stóðu upp frá borðum vel mettir.
Eiga konurnar, sem fyrir þessari
veizlu stóðu, mikið þakklæti skil-
ið fyrir það, hvað það var alt
reglulegt og fór myndarlega
fram. Það er ekki umsvifalitið
verk að ganga svo um beina, þar
sem svo margir boðsgestir eru
samankomnir, að öllum sé veitt
athygli eins og hér var gjört.
Strax er allir jiöfðu matast
var byrjað á skemtiskránni, og
stýrði þvi Hockeyleikarinn frægi
Frank Frederickson. Tókst hon-
um það myndarlega; hann kann
góð tök á þvi að koma tilheyr-
endum sínum i gott skap.
Skemtiskráin byrjaði með því,
að allir sungu “Hvað er svo
glatt”; var skemtiskráin f jöl-
breytt, ein ræða var haldin á is-
lenzku, og henni góður rómur
gefinn. Var mér sagt að ræðu-
maður sá væri Bjarni Lyngholt
frá Point Roberts. Eg veit að
það verður skrifað um þessá
samkomu af einhverjum, sem
þekkir hér betur til, svo eg læt
hér staðar numið.
íslenzkt kvenfélag hér í borg-
inni, sem heitir “Sólskin” stend-
ur fyrir þessum árlegu samkom-
utn. Núverandi forseti þessa
félags er Mrs. L. Messeurie, er
hún islenzk kona, gift frönskum
manni, var mér sagt að hún væri
fósturdóttir M. J. Bjarnasonar
skálds og konu hans, í Wynyard,
Sask.
Það var aðeins eitt í sambandi
við þessa samkomu sem eg gat
ekki felt mig við; það var þegar
að sungið var “Hvað er svo
glatt,” og átti að vera sungið af
öllum, hvað því var tekið dræmt,
fáir sungu með og lófaklappið
á eftir var eins og það væri
gjört tneð hálfum huga. Öllu
öðru á skemtiskránni var tekið
með fjörugu lófaklappi að mak-
legleikum.
Mér gfast þarna tækifæri að sjá
marga gamla kunningja og kynn-
ast ýmsum öðrum; voru margir
sem buðu mér að heimsækja sig,
en sökum þess eg hafði þá ekki
tíma, geyrni eg mér þær heim-
sóknir þar til eg kem næst.
Næsta dag fór eg til New
Westminster, til að heimsækja
kunningja niinn þar, próf. Jónas
Pálsson. Einsi og allir vita, sem
þekkja Mr. Pálsson, þá er hantt
fjörugur og ræðins, viðlesinn og
skemtilegur, þó okku.r kæmi ekki
sartian um alt, sem þar bar á
góma, hafði eg mikla skemtun
af að rabba við hann fram á
kvöld. Ef það væri ekki fyrir
?að, hvað Mr. Pálsson á annríkt
mundiv islenzku blöðin flytja
ritgerðir frá honum oftar en
^au hafa gjört. Það er nú
margt að gjörast í heiminum,
sem hann gæti tekið til yfirveg-
unar. Hann vinnur alla daga
vikunnar nema seinni partinn á
laugardögum og sunnudaga.
Hann hefir “stúdios” bæði í
New Westminster og Vancouver.
Sunnudaginn þann 20. nóv.
var eg við messu hjá séra Kristni
K. Ólafssyni. Höfum við séra
Kristinn ekki séðst síðan við
vorum báðir ungir menn í Norð-
ur Dakota.
Næsta morgun hélt eg áfram
ferð minni til Campbell Ri'ver.
+ -f
Rétt þegar eg var að enda við
að skrifa þetta bréf, þá kom
bréf frá einum kunningja mín-
um í Edmonton, og sendi hann
mér eftirfarandi vísu, sem eg
læt fylgja hér með.
Hjálmars kveðja köld og grá
klóruð er til Sveinbjarnar,
söm er við sig sálin þrá
Social Credit villunnar.
S. Guðmundson.
Sigurgeir Sigurðsson •
prófastur, skipaður
biskup
Séra Sigurgeir Sigurðsson
prófastur á ísafirðiverðurskip-
aður biskup; fór skipunarbréf
hans til konungs með Lyru á
fimtudaginn var. Hinn nýi
biskup tekur við embættinu frá
1. jan. næstkomandi ða telja.
Svo sem kunnugt er fór hér
fram t haust biskupskosning.
Atkvæðisrétt við þá kosningu
höfðu allir þjónandi jtrestar og
prófastar þjóðkirkjunnar, guð-
fræðiprófessorar Háskólans og
fráfarandi biskup, alls 108
manns. Greidd vorti 107 atkv.
Enginn náði lögmætri biskups-
kosningu, en flest atkvæði
fengu: Séra Sigurgeir Sigurðs-
son prófastur, ísafirði, 60 2/3
atkv.: séra Bjarni Jónssoti vígslu
biskup, Rvík, 592/3 atkv. og
éra Þorsteinn Briem, prófastur,
Akranesi, 26 atkvæði.
Lögin frá 1921, um biskups-
kosningu, mæla svo fyrir, að
óegar enginn fær löglega kosn-
ingu, þá skuli kirkjustjórnin
hafa frjálst val milli þeirra
triggja, sem flest fengu at-
kvæðin. Hefir ríkisstjórnin
samkvæmt þessu valið Sigurgeir
Sigurðsson prófast og skipað
hann biskup.
Hinn nýi biskup, Sigurgeir
Sigurðsson, er fæddur að Eyrar-
bakka 3. ágúst 1890 og er því
48 ára að aldri. Foreldrar: Svan-
hildur Sigurðardóttir og Sigurð-
ur Eiriksson regluboði.
Séra Sigurgeir lauk stúdents-
prófi við Mentaskólann 1913 og
innritaðist næsta haust i guð-
fræðideild Háskólans.- Tók em-
bættispróf i guðfræði í febrúar
1917. Vígður 7. okt. 1917 að-
stoðarprestur á ísafirði, er þá-
verandi prestur þar, Magnús
Jónsson nú prófessor, kom t
Háskólann. Árið eftir fekk séra
Sigurgeir veitingu fyrir ísa-
fjarðarprestakalli, og hefir þjón-
að þar alla tíð síðan, eða í 21
ár. Hann hefir jafnan verið
vinsæll i söfnuði sínum, enda er
hann prúðmenni hið mesta og
drenskaparmaður . í hvívetna.
Kvæntur er séra Sigurgeir
Guðrúnu Fétursdóttur frá
Hrólfsskála, hinni ágætustu
konu. — Morgunbl. 19. nóv.
Margrét Johnson
Á öndverðu vori ársins sem
mi, er að líða andaðist að heim-
ili sínu að Lundar, Man., konan
Margrét Engilráð Árnadóttir
Johnson. Fædd var hún að Ei-
riksstöðum í Svartárdal í Húna-
vatnssýslu 9. desember 1854.
Foreldrar hennar voru' þau Árni
Sigurðsson og Þorbjörg Guð-
mundsdóttir, er lengst af sínum
búsk^p bjuggu að Eiríksstöðum.
Siðustu ár æfi sinnar bjuggu þau
að Torfastöðum i sömu sveit.
Ólst Margrét upp með foreldr-
um sínum á þessum stöðvum.
Ung mun Margrét hafa verið
gefin Ágúst Jónssyni. Dvöldu
þaú fyrst nokkur ár heima í
sveit sinni, en fluttust vestur um
haf árið 1887, með fjórum börn-
um sínum. Námu þau fyrst land
þrjár mílur norð-vestur af Hall-
son pósthúsi í Norður Dakota,
°g bjuggu þar í tíu ár. Fluttust
þau svo norður til Álftavatns*
bygðar, tóku land þrjár inílur
norður af Lundar og bjuggu
þar unz Ágúst lézt árið 1934.
Fluttist Margrét þá til Lundar
þorps og bjó þar með yngsta
syni sínum.
Þeim hjónum varð tólf barna
auðið, en aðeins sex þeirra eru
nú á iifi, og eru, þau þessi: Jón
Árni, bóndi að Oak View, Man.;
Matthías Ásvaldur, búsettur i
Winnipeg; Friðrik Valdimar
búsettur í Ladner, B.C.; Lárus
Þórarinn, á Lundar; Alexander
Archibald, á Lundar og Þor-
björg, búsett að Rossland, B.C.
Pott dregist hafi fyrir ýmsar
ástæður að koma æfiminning
þessari á framfæri, lifir minn-
ing Margrétar heitinnar í þakk-
látum hjörtum þeirra, er þektu
hana bezt, og kunnu að meta
ágæta mannkosti hennar. Eru
þessi orð nú rituð vegna ræktar-.
semi barna hennar, sem unnu
henni hugástum, sakna hennar og
halda minning hennar í heiðri.
Hlutskifti hennar mun hafa ver-
ið svipað og fjöhnargra annara
kvenna og mæðra, sem ásamt
mönnum sínum hafa yfirgefið
ættland og vini, til þess að ryðja
sér og sinum bjartari braut á
vettvangi vestlægra landa. ' Og
dómur samferðamannanna er á
þá leið að baráttan hafi tekist
vel og að hún hafi gengið til
hinztu hvíldar krýnd heiðri góðra
kosta, og að með fráfalli hennar
sé skarð orðið i fylking þeirra
islenzku frumherja, serni reistu
hér hús og ruddu skóg, vegna
þess að þeir höfðu sér ungir það
takmark sett “að bjargast af
sinum búum og breyta i öllu
rétt.”
Útför Margrétar heitinnar fór
fram frá lútersku kirkjunni að
Lundar 10. maí s.l. að viðstöddu '
fjölmenni. Séra Valdimar J.
Eylands stýrði útförinni og jós t
hina framliðnu moldu.
. V. J. E.
Humor in Advertising-
Personally we can’t say whe-
ther the man who advertised
“Women’s Shallow Hats to Fit
the Head,” had a sense of humor
or hadn’t.
Ljúffengt skozkt
Visky
Blandað og látið í flöskur
í Canada undir beinu
eftirliti eigendanna
ADAIR & COMPANY
GLASGOW
hjá
Gooderlham & Wlorts, Limited
•
25 oz. Flaskan $2.40
40 oz. Flaskan $3.75
Að viðbættum söluskatti
ef nokkur er
This advertisemeni ísnot inserteaby
the Government Ijiquor Control Com-
mission. The Commission is not respon-
sible for statements maile as to quality
door products advertised.